[Τελος] I want to play a game... [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Προηγουμενες ιστοριες:

Η εμπειρια ελαχιστων ωρων στο νησι Jaya μας εκανε να ανυπομονουμε να φτασουμε στο νησι που ειχαμε απο μερες βαλει στο ματι: το Nanimonai. Eιδικα εφοσον στο τελευταιο νησι που περασαμε, μας φορτωθηκαν πεντε επιπλεον επαναστατες εκτος του Dimitrov, που εκαναν εμενα και τον Charlie να νοιωθουμε σαν τις μυγες μες στο γαλα. Η κατασταση στο καραβι ηταν ανυποφορη με τους επαναστατες που ειχαν ερθει να μας "προστατευσουν" απο τους κινδυνους του Nanimonai να μου δημιουργουν εκνευρισμο επειδη ηταν αδιακριτοι. Ολο τριγυρνουσαν για δηθεν ασκοπους λογους, ενω μεσα μου βαθια ηξερα οτι απλα ηθελαν να με εχουν απο κοντα ωστε να πλησιασουν τον στοχο τους: να μαθουν απο μενα για την εταιρια Modern Affairs...Οταν ειδαμε απο μακρια να ξεπροβαλει το Nanimonai, ευχηθηκα αυτοι οι επαναστατες να φανουν χρησιμοι σε κατι οταν θα πατουσαμε ποδι σε ενα τοσο τρομακτικο εκ πρωτης οψεως νησι!

Ο Dimitrov κατα τη διαρκεια του ταξιδιου, μας ειχε αφηγηθει την εξης ιστορια:
---Πριν δυο περιπου χρονια, ενα πλοιο των επαναστατων με εικοσι αντρες μεσα, επλεε στην Μεγαλη Γραμμη.Oταν εφτασε στο Nanimonai κατεβηκαν οι 9 απο αυτους να εξερευνησουν το αγνωστο αυτο νησι...Οι υπολοιποι περιμεναν πισω στο καραβι. Απο τους 9 δεν επεστρεψε κανενας ενω ακουγονταν διαφοροι ηχοι απο το εσωτερικο του νησιου... Ειχαμε συνεχη επικοινωνια με τους υπολοιπους που ειχαν μεινει πισω και μας μετεφεραν το φοβο τους. Καθως προσπαθουσαμε να αποφασισουμε τι να κανουμε, ακουστηκε ενας δυνατος θορυβος σαν εκρηξη και το μονο που εμεινε ηταν κραυγες των υπολοιπων συντροφων και συντριμμια του πλοιου που πλεον κατερρεε. Κανενας δεν εμαθε απο τοτε τι εγινε σε εκεινο το νησι και ετσι ξεκινησαν οι υποψιες μας για το νησι γιγαντων τις οποιες συγκρινουμε και με αλλες μαρτυριες ή φημες για το νησι αυτο...

Κατι τετοιες ιστοριες με εκαναν να ανατριχιαζω αλλα μεσα μου ενοιωθα μια φλογα, ενα πεισμα , μια περιεργεια να εξερευνησω ο ιδιος τι ακριβως συνεβαινε σε εκεινο το νησι και φυσικα να βγω ζωντανος απο εκει μεσα. Δεν ηθελα ομως να διακινδυνευσω και την ζωη του φιλου μου Charlie oυτε του κατοικιδιου μου Absol επομενως το μονο σιγουρο ηταν οτι θα τους αφηνα στο καραβι.
"Ο Charlie ομως θα θελει σιγουρα να ερθει...Ακουγοντας ολες αυτες τις ιστοριες θα νοιωθει ασφαλεια και για εκεινον και για εμας αν ειμαστε ολοι μαζι..."
Επρεπε να σκαρφιστω εναν τροπο να τον κανω να μεινει στο πλοιο οσο εμεις θα κατεβαιναμε στο νησι και τον βρηκα. Χωρις να με δει κανεις, πηγα στην πρυμνη του πλοιου και με ενα εργαλειο, τραβηξα μερικες μπροκες απο καποια σανιδια δημιουργώντας μικροζημιες. Εκρυψα με ενοχο χαμογελο το εργαλειο και κινησα για την πλωρη οπου ειχαν συγκεντρωθει ολοι. Ο Charlie και ο Dimitrov συζητουσαν στην ακρη της πλωρης ενω οι υπολοιποι πεντε επαναστατες επαιζαν με το Absol αρκετα μετρα πιο πισω.

Εφοσον ημουν ακομα μακρια, και απασχολημενος με τις ζημιες που ο ιδιος δημιουργησα στο καραβι μου, δεν ακουσα τιποτα απο τη συζητηση του Charlie με τον Dimitrov...
---Aκουσε με Charlie... Ξερεις την αποψη των επαναστατων για αυτο εδω το νησι. Ειμαι σιγουρος οτι θα χυθει αιμα. Ο Elf το ξερει αλλα δεν θελει να το παραδεχτει και επιμενει βλακωδως να κατεβουμε. Ενταξει ας κατεβουμε. Αλλα εσενα δεν θα σε κατεβασει... Εσενα νοιαζεται μονο και γι'αυτο θα βρει μια αφορμη να σε αφησει στο καραβι . Για εμας τους υπολοιπους δεν ενδιαφερεται αλλα εμεις ειμαστε προετοιμασμενοι να αντιμετωπισουμε το οτιδηποτε. Τον νοιαζομαι τον Elf...Μπορει να μην το εδειξα ιδιαιτερα αλλα τον νοιαζομαι και θα προσπαθησω εκει εξω να μην παθει κανενα κακο. Ευχομαι να γυρισουμε σωοι και αβλαβεις ολοι μας. Αν ειναι να γυρισει εστω και ενας ομως, αυτος ελπιζω να ειναι ο Elf. Εχει πολλα πραγματα να κανει εκει εξω και αποστολη μου ειναι να τον βοηθησω...

---Να ξερεις Charlie οτι αν δεν επιστρεψω ποτε στο πλοιο, εχω αφησει το ημερολογιο μου με πολλες σκεψεις και αποκαλυψεις στο αμπαρι. Μαζι με τα κασονια με το κρασι. Δωστο στον Elf oταν επιστρεψει.
---Mα ποιος σου ειπε οτι δεν θα ερθω και εγω μαζι? Θα ειναι καλυτερα ετσι!!
Ο Dimitrov κοιταξε εμενα που τους πλησιαζα και με εδειξε με την παλαμη του λεγοντας χαμογελαστος
---Ακουσε τον!
Εγω χωρις να γνωριζω τιποτα, τους πλησιασα και αφου τους μαζεψα ολους ανακοινωσα:
---Λοιπον! Εχουμε φτασει πια στο Nanimonai. Ρολος μας ειναι να εξερευνησουμε αυτο το μυστηριωδες νησι και να φυγουμε αμεσως. Επειδη ομως το καραβι εχει καποιες ζημιες στην πρυμνη, Charlie πρεπει να κατσεις να το επισκευασεις μεχρι να επιστρεψουμε...Θα σου κανει παρεα το Absol. Οι υπολοιποι, μπρος, φευγουμε!!
Καθως ολοι προετοιμαζονταν για την αποβιβαση, ο Charlie με ρωτησε στο περιθωριο:
---Γιατι να μην ερθω και γω ? Θα φτιαξω μετα το πλοιο!
---Δεν θα προλαβουμε μετα! Που ξερεις τι μπορει να μας κυνηγαει!!χαχαχα! ειπα δηθεν αστειευομενος.

Λιγη ωρα αργοτερα ειχαμε κατεβει εγω, ο Dimitrov και οι πεντε επαναστατες απο το καραβι . Ο Dimitrov κοιταξε τον Charlie νοσταλγικα και κουνησε αχαρα το χερι του ως αποχαιρετισμο, και αφου σκουπισε ενα δακρυ απο το ματι του, ακολουθησε εμενα που ειχα ηδη διασχισει την μιση παραλια...
Μπροστα μας απλωνοταν ενα σκοτεινο και παραξενο δασος που ομοιο του δεν ειχα ξαναδει. Ειχα περασει απο Kashamin, Torino Kingdom,Crown island, Little Garden , νησια δηλαδη που ειναι σχεδον γεματα απο δασος, αλλα το συγκεκριμενο μπορουσα μετα βιας να πω οτι ειχε κοινα, το πολυ με το Papanapple island. Eκει υπηρχαν παραξενα και ιδιομορφα ανανοδεντρα διαφορων χρωματων και μεγεθων , ενω εδω το δασος που απλωνοταν μπροστα μας αποτελουνταν απο επισης ιδιομορφα φυτα: τετραγωνοι αγκαθωτοι κακτοι, ψηλα στητα φυτα που κατεληγαν σε κατι σαν κεφαλια που δαγκωναν οτι περναγε απο μπροστα τους, και δεντρα με χοντρους κορμους των οποιων τα κλαδια κινουνταν σχεδον χωρις την βθηση του αερα!

Μ'αυτα και μ'αυτα λοιπον, μπηκαμε στο εσωτερικο αυτου του παραξενου δασους που με αφηνε με αναμεικτα συναισθηματα χαρουμενης περιεργειας και τρομου ή απεχθειας. Επειδη ομως ημουν προνοητικος ειχα ακομα εναν ασσο στο μανικι μου...
"Ακομα και αν τα δεντρα βγαλουν ματια και μας κυνηγουν, ακομα και αν τα δηλητηριωδη σαρκοφαγα φυτα προσπαθησουν να μας δαγκωσουν, ακομα και αν τεραστιοι γιγαντες εμφανιστουν και προσπαθησουν να μας λιωσουν, ξερω οτι στο νησι σιγουρα εχει φτασει, ή προκειται να φτασει ο Kenshin...O τυπος εχει αγγιξει τα 130.000.000 bounty και θα μπορεσει να "καθαρισει" το τοπιο για εμας... Δεν θα ηθελα να πεθανει απο αυτους βεβαια, γιατι τον θεωρω αξιολογο αντιπαλο που θα ηθελα ο ιδιος να σκοτωσω...Σε περιπτωση που πεθαινε ομως, θα μπορουσα να παρω το πτωμα του και να το θαψω σε ενα αλλο νησι...Ναι ναι αυτο θα κανω..."

Kαθως εγω σχεδιαζα την μεγαλοπρεπη κηδεια του Kenshin σε καποιο εκκεντρικο χωριο της Μεγαλης Γραμμης, ενας παραξενος ηχος ακουστηκε.
---Τι ηταν αυτο? ρωτησε ενας απο τους επαναστατες.
---Μου φανηκε για κουκουβαγια... απαντησε αδιαφορα ο Dimitrov
Εγω δεν εδωσα σημασια καθως σε τοσο παραξενα και τρομακτικα δαση, ηταν λογικο να βρεθει καμμια κουκουβαγια, καμμια σαυρα ή καποιο τετοιο ζωάκι τελοσπαντων. Η εκπληξη ομως ηρθε λιγο αργοτερα...
Ειχε νυχτωσει για τα καλα, και το κρυο μας ειχε κανει να προχωραμε αργα με συχνες στασεις κατι που με εκανε να ριξω την ιδεα...:
---Εγω προτεινω να κατασκηνωσουμε καπου εδω...Αλλωστε τωρα κινουμαστε με αργους ρυθμους και καλυτερα να ξυπνησουμε νωρις αυριο ωστε να ειμαστε ξεκουραστοι και να προωθηθουμε περισσοτερο στο εσωτερικο του νησιου...
Συμφωνησαν ολοι, και πριν καλα καλα προλαβουμε να εγκατασταθουμε, πηγε η καρδια μας στην κουλουρη.

Πισω απο κατι σκοτεινες φυλλωσιες πισω μας, ειδαμε εντρομοι ενα ζευγαρι πρασινα λαμπερα ματια να μας κοιτανε. Σιγουρα ηταν καποιο ζωο, αλλα οταν πλησιασε αρκετα, διακριναμε καποια χαρακτηριστικα παρα τον ελαχιστο φωτισμο που υπηρχε. Η γκριζα μουσουδα του εκρυβε μερικα μαλλον κοφτερα δοντια, ενω το πανω μερος του κεφαλιου στολιζαν δυο ομορφα κερατα... Το αντιληφθηκαμε επειδη εκανε εναν ηχο με τα δοντια του και μολις αρπαξαμε τα οπλα μας και το στοχευσαμε, χαθηκε ξανα στο δασος , οσο εξαφνα εμφανιστηκε...
---Ισως το σημειο αυτο δεν ειναι και το καλυτερο για να διανυκτερευσουμε... Ισως το πρωι βρεθουμε ξεκοιλιασμενοι απο ρινοκερους, ιπποποταμους ή οτιδηποτε αλλο ηταν αυτο το ζωο... ειπα με οσο στομφο μπορουσα να προσθεσω. Ο Dimitrov με κοιταξε με αηδια και αφου εκρυψα ενα γελάκι, τα μαζεψαμε και προχωρησαμε κι'αλλο...
Καθως αναζητουσαμε ενα ξεφωτο ή εναν γυμνο λοφο, ακουσαμε μια γυναικεια φωνη. Για την ακριβεια ηταν κοριτσιστικες κραυγες και κλαμματα...

---Μισο λεπτο!! Τι ειναι αυτο? ρωτησα τεντωνοντας τα χερια μου για να σταματησουν και οι αλλοι να προχωρανε.
---Δεν ξερω, μου ακουστηκε σαν κλαμμα κοριτσιου! ειπε ενας επαναστατης
---Και εμενα κατι τετοιο!! Ωστε το νησι κατοικειται απο ανθρωπους!! φωναξα χαρουμενος
---Μην βιαζεσαι Elf... Ειμαστε σε ενα ξενο νησι , στο κεντρο ενος σκοτεινου δασους. Τι σε κανει να πιστευεις οτι αυτο δεν ειναι παγιδα??Ειπε με σοβαροτητα ο πονηρος Dimitrov
Εγω σωπασα και σκεφτηκα και αυτο το ενδεχομενο. Ομως το κλαμμα του κοριτσιου συνεχιζε να ηχει σπαζοντας την μονοτονια των ηχων του δασους και δεν μπορουσα να το αγνοησω...
---Μονο ενας τροπος υπαρχει να το μαθουμε... ειπα και τους εκλεισα το ματι.Ενω κινησα μπροστα για να ακολουθησω την κοριτσιστικη φωνη, ο Dimitrov κουνησε βαριεστημενα το κεφαλι του..."Καταραμενε Elf...Θες σωνει και καλα να μας οδηγησεις στον θανατο...Δεν πειραζει ομως...Εχω δεχτει αυτην την αποστολη και θα πεθανω αρκει να σωθεις εσυ...Οπως εκανε και η Rosalie..."