[Τελος] Απο την ζουγκλα του Impel Down, στη ζουγκλα του Little Garden [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Προηγουμενες ιστοριες:

Στην προηγουμενη ιστορια καθως μαθαινα σπουδαιες πληροφοριες για το μεταλλικο περιμετωπιο απο την Kureha, ενας Marine με υπνωτισε και με εστειλε στο Impel Down.



To πως καταφερα να γλυτωσω απο εκει ειναι αποριας αξιον. Ενω εγω σαπιζα μεσα στο κελι μου, το μεγαλο πουλι που φυλαγε το δευτερο επιπεδο του Impel Down αρχισε να συσπαται και συγκρουστηκε το κελι μου και μερικα ακομα γειτονικα κελια με αποτελεσμα να γκρεμιστουν τα τοιχωματα και τα μεταλλικα καγκελα. Δεν ειχαμε γλυτωσει απο τις αλυσιδες φτιαγμενες απο Kairoseki, αλλα μπορουσαμε να βγουμε εξω απο το κελι μας σερνοντας τες. Οταν λοιπον εγω και καποιοι γειτονες μου βγηκαμε στον κεντρικο διαδρομο, ειδαμε τον Βασιλισκο, το μεγαλο πουλι-φυλακα να τιναζει τα φτερα του ουρλιαζοντας. Κοιταξα καλυτερα τα φτερα του και παρατηρησα οτι η ακρη του δεξιου του φτερου ειχε αρπαξει φωτια. Αυτος ηταν ο λογος που συμπεριφεροταν τοσο ατσαλα.

Ποτε δεν καταλαβαμε για ποιον λογο ειχε αρπαξει φωτια το φτερο του, οταν ομως προχωρησαμε λιγο παρακατω τον διαδρομο, ειδαμε εναν απο τους δεσμοφυλακες νεκρο στο εδαφος και γυρω δυο σπασμενες λαμπες πετρελαιου το υγρο των οποιων χυνοταν εξω και εκαιγε αργα και σταθερα. Ενας απο εμας απεσπασε την αρμαθια με τα κλειδια του (μαλλον εξ αιτιας του πουλιου) νεκρου δεσμοφυλακα και λυσαμε τις αλυσιδες απο Κairoseki.
Aυτοι που γλυτωσαμε ειμασταν εγω, ο Wapol και καποιοι αντρες του που πιαστηκαν μαζι μου στο Drum island και τρεις-τεσσερις ακομα αγνωστοι πειρατες. Η ιδια ομαδα των 12 που ελευθερωθηκαμε, καταφεραμε και βγηκαμε απο την υποθαλασσια φυλακη, μπηκαμε σε ενα πλοιο των Marines λαθραια και οταν βγηκαμε στα ανοιχτα, τους σφαξαμε και πηραμε τον ελεγχο του πλοιου...

Oταν πρωτοβγηκαμε απο το Ιmpel o ηλιος μας στραβωσε εντονα αλλα πλεον τον ειχαμε συνηθισει και καθομασταν στο καταστρωμα αγναντευοντας μπροστα μας τον ωκεανο. Ειχαν περασει μολις τεσσερις ωρες απο την αποδραση μας και ακομα δεν ειχαμε συνελθει απο τα γεγονοτα
---Καλα ρε μαγκες... Να δεχτω οτι ενας βλακας δεσμοφυλακας εβαλε φωτια στον Βασιλισκο ο οποιος αθελα του μας ελευθερωσε-- Ενας αντρας του Wapol με διεκοψε
---Παρεπιπτοντως, πολυ καλη η συνεργασια μας για να αποπροσανατολισουμε τον Βασιλισκο και να τον ξεφορτωθουμε βαζοντας φωτια και στο αλλο φτερο!!
---...Ο οποιος αθελα του μας ελευθερωσε...!ειπα ριχνοντας μια αυστηρη ματια στον αντρα που με διεκοψε. Να δεχτω οτι γλυτωσαμε και απο το σωμα των Bazooka που μας βομβαρδισε ανελεητα. Οταν ομως μπηκαμε σε εκεινον τον ανελκυστηρα και ανεβηκαμε επανω, πως δεν μας ειδαν τοσοι Ναυτικοι, δεσμοφυλακες και λοιποι που βρισκονταν εκει? Θελω να πω... Πηγαιναμε απο τοιχο σε τοιχο , ολοι μαζι και προσεκτικα. Πολλες φορες ομως τα βλεμματα τους μας συναντησαν και δεν μας αντικρυσαν!! Ετσι μπηκαμε και στο πλοιο των Marines!!

H συγκεκριμενη απορια με βασανιζε για ωρες και αποφασισα να την μοιραστω με τους υπολοιπους.
---Μην μας κανεις πλακα Elf... Δεν ειναι ωρα! ειπε γελωντας καποιος
Τον κοιταξα με το βλεμμα γεματο απορια που επαιρνα πολλες φορες και θυμιζε κατσικα που μασαει τα χορταρικα της.
---Θες να σου πουμε κι'αλλα ευχαριστω?? Ευχαριστουμε Elf που μας εσωσες!! O Wapol εχοντας συνηθισει να ειναι ο αρχηγος της υποθεσης δεν αντεχε να βλεπει καποιον αλλο να τραβαει τα βλεμματα.
---Παιδια αληθεια δεν καταλαβαινω!! Εξηγηστε μου!
---Μηπως το εκανε αθελα του?
Ενας απο τους πειρατες που δεν ανηκαν στην ομαδα του Wapol αποφασισε να μου εξηγησει.
---Οταν μπηκαμε για πρωτη φορα μεσα στον ανελκυστηρα που ισα ισα μας χωρεσε και τους 12, παρατηρησα οτι σιγα σιγα ενας ενας μας γινοταν αορατος. Συγκεκριμενα, οποιος σε ακουμπουσε Elf, γινοταν αορατος. Ακομα και οταν βγηκαμε απο τον ανελκυστηρα και απλωσες τα χειρα σου για να μας εμποδισεις να βγουμε σαν μπουλουκι, μας εκανες αορατους ενω εσυ ειχες γινει απο πριν!!

Ακουγα με ανοιχτο το στομα την αφηγηση των γεγονοτων απο το στομα ενος εξωτερικου παρατηρητη.
---Βασικα μολις σου λυσαμε τα δεσμα απο Kairoseki , αρχισες να "αναβοσβηνεις " μεχρι που εγινες αορατος και σε χασαμε. Μετα βεβαια μας ακολουθησες και πηγαμε ολοι μαζι στον ανελκυστηρα. Τοτε βεβαια , αφοτου μας ακουμπησες δεν ησουν αορατος για εμας απλα φαινοταν η διαφορα ... Με αυτον τον τροπο γλυτωσαμε απο τοσους αντιπαλους που σιγουρα θα μας εβλεπαν επανω και τρυπωσαμε στο πλοιο... Απεκτησες τωρα προσφατα το φρουτο του διαβολου?
---Εε..ναι... δεν παει πολυς καιρος...Και αναρωτιομουν για ποιο λογο δεν εμφανιζονταν οι δυναμεις μου...
---Να που εμφανιστηκαν! Εφοσον λες οτι δεν γνωριζες για τις δυναμεις σου, σιγουρα θα μας εκανες αορατους αθελα σου και εσυ σιγουρα θα μας εβλεπες οπως ακριβως θα μας εβλεπες οποιαδηποτε αλλη στιγμη.
Τα γουρλωμενα μου ματια αρχισαν να κοιταζουν τον ηλιο

"Ωστε μπορω να γινω αορατος... Ολα δενουν τοσο αρμονικα τωρα... Γι'αυτο περασα τοσο απαρατηρητος στο στρατοπεδο του Dalton στο Drum island και εφυγα απο την φυλακη του τοσο ανενοχλητος... Μαλλον γινομαι αορατος αθελα μου... Ωστε αυτη ειναι η δυναμη του φρουτου του διαβολου μου... Μπορω να πω πως ειναι αρκετα ενδιαφερουσα!! " Παρατηρησα τον ηλιο και τις λαμπερες του ακτινες που φωτιζαν τον δρομο μας. Πλεον θα μπορουσα να ειμαι για παντα στη σφαιρα του σκοταδιου, στη σφαιρα του απροσιτου, στη σφαιρα του αορατου... Ενα σατανικο χαμογελο σχηματιστηκε στο προσωπο μου και αρχισα να "αναβοσβηνω" απο χαρα.
Μετα απο τις παραινεσεις των υπολοιπων ηρεμησα ωστε να μπορουν να με βλεπουν τουλαχιστον...Ηρεμησα προσωρινα γιατι η νεα δυναμη μου ανοιγε νεους δρομους...
Σιγα σιγα περασαν εξι μερες για να δουμε απο μακρια να σχηματιζεται η φιγουρα ενος νησιου...

Καθως πλησιαζαμε το πρωτο μας νησι μετα το Ιmpel Down παρατηρησα οτι το νησι μαλλον δεν ηταν κατοικισιμο. Υπηρχε μια μεγαλη ζουγκλα, δυο μεγαλα βουνα αλλα πουθενα δεν παρατηρησα ουτε πλοια ουτε παραλιακα ψαροχωρια, ουτε καποια μεγαλη πολη ακομα και αν ανεβηκα ψηλα στο καταρτι.
Μετα απο λιγες ωρες πλησιασαμε στο νησι και αφοτου το αραξαμε και κατεβηκαμε κατω, αντικρυσαμε απεναντι μας ενα μικροσκοπικο κοριτσακι που κρατουσε μια παλετα με τα βασικα χρωματα και ενα πινελο. Ηταν ανεκφραστη και ψυχρη. Μαλλον περιμενε Ναυτικους για καποιον δικο της λογο, αλλα οταν αντικρυσε εμας και συγκεκριμενα τις ασπρο-μαυρες στολες φυλακης μας, εκανε ενα τικ με το φρειδι της και γουρλωσε τα ματια της.
Δεν καταλαβαινα για ποιο λογο ενα κοριτσακι μπορει να βρισκοταν μονο του σε ενα φαινομενικα ερημο νησι αλλα συντομα θα μαθαινα...

Τα ματια του κοριτσιου γυαλισαν βλεποντας μας και φουσκωσε το στηθος της. Περιμενε κανεις να αρχισει να ουρλιαζει οπως καθε φυσιολογικο-παραλογο κοριτσακι αλλα εκεινη καθισε αργα στο αναπαυτικο καρο τραπεζομαντηλο που ειχε απλωσει στην αμμουδια. Αφου εφτιαξε το κοκκινο καπελο της πηρε απο ενα ψαθινο καλαθι ενα στρογγυλο μπισκοτο και το δαγκωσε. Αργοτερα, σαν να εκανε διαδοχικες κινησεις, αρπαξε την παλετα και το πινελο της και αρχισε να ασχολειται με αυτα.
Εγω σταματησα να της δινω σημασια και την προσοχη μου τραβηξαν στα αριστερα μου δυο πειρατες του Wapol που αρχισαν να χασκογελανε εντονα. Κρατουσαν τις κοιλιες τους και τα ματια τους δακρυζαν απο τα γελια. Οι υπολοιποι αναρωτιομασταν τι τους προξενησε τοσο γελιο. Αμεσως μολις οι δυο τυποι επεσαν στο πατωμα συνεχιζοντας να σπαρταρανε απο το γελιο, ο Wapol και ο αδερφος του προχωρησαν μεχρι την αμμουδια. Επεσαν στην αμμο και αρχισαν να ονειροπολουν
---Τι ωραια...Επιτελους εγινα ο μεγαλυτερος και πιο ξακουστος πειρατης του κοσμου... Επιτελους εγινα παμπλουτος!! Ελεγαν και ξαναλεγαν. Μαλιστα αρπαζαν την αμμο απο το εδαφος και την απλωναν πανω τους σα να εκαναν μπανιο με νομισματα.Πραγματικα συνεβαιναν παραξενα πραγματα!

Eνω παρακολουθουσαμε αυτα, ενας αντρας του Wapol, o Chessmarimo αφηνιασε και τα ματια του κοκκινισαν. Αρχισε αμεσως να χτυπαει τους υπολοιπους πειρατες οι οποιοι στην αρχη τις ετρωγαν. Οταν ομως καταλαβαν οτι ο Chesmarimo ειχε χασει τα λογικα του του επιτεθηκαν και εκεινοι. Μετα και αυτοι αρχισαν να χτυπιουνται μεταξυ τους και ξεκινησε ενα πανηγυρι.
---Εεε σταματηστε! φωναξα εις ματην. Eιδα τον Kuromarimo να κατευθυνεται προς την παραλια και του φωναξα. Εεε Kuromarimo...Δεν ξερω τι συμβαινει εδω αλλα ελα να βοηθησεις!!
Eκεινος με αγνοησε και πλησιασε το κοριτσακι. Περπατουσε σαν χαζος με τα χερια να πεφτουν κατω ατσαλα.
Εκεινος εκανε την εξης παλαβομαρα: πηγε και καθισε μαζι με το κοριτσακι στο πικ νικ που ειχε στησει και αρχισαν να τρωνε μαζι μπισκοτα και να πινουν τσαι...

Δεν μπορουσα να καταλαβω τι ακριβως συνεβαινε και γιατι ολοι τους συμπεριφερονταν τοσο παραλογα. Τους φωναξα μια φορα, τους φωναξα και δευτερη. Μετα την τριτη τρομοκρατηθηκα. Στο ακουσμα της φωνης μου, ολοι σταματησαν οτιδηποτε εκαναν και κοιταξαν προς το μερος μου αγριεμενοι. Παιρνοντας φοβιστικες γκριματσες, αρχισαν να τρεχουν καταπανω μου και νομιζα οτι ηθελαν να με σκοτωσουν επειδη προσπαθουσα να τους βγαλω απο την τρελα.
Εκεινοι ομως δεν επιτεθηκαν σε εμενα, αλλα αριστερα μου που στο εδαφος ειχε σχηματιστει ενα σημαδι. Το σημαδι αυτο μετακινουνταν ολοενα και πιο κοντα μου με αποτελεσμα ολοι να ερχονται προς το μερος μου.
"Τωρα αρχιζω να καταλαβαινω..." Κοιταξα προς το μικρο κοριτσακι που καθοταν ακομα στην αμμουδια και την ειδα να χωνει το πινελο της στα διαφορα χρωματα και να σχηματιζει σχηματα στον αερα και στο εδαφος. Καταλαβα οτι εκεινη ευθυνοταν για την τρελα των αλλων πειρατων