World Famous... The Bad Way.. [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Last edited by Roni on Sun Jun 16, 2013 9:22 pm; edited 3 times in total

Βρισκόμασταν πάνω στο κατάστρωμα, ο Scar προσπαθούσε να ψαρέψει για έχουμε κάτι να φάμε το μεσημέρι, ωστόσο δεν ήταν και τόσο επιτυχής με αποτέλεσμα να τον κοροϊδεύει η Rangiku. Η Log Pose έδειχνε προς τον βορρά, η Rangiku υποστήριζε πως πλησιάζουμε σε ένα πολύ ενδιαφέρον νησί της Μεγάλης Γραμμής με το όνομα Machine Island. Σύμφωνα με τους χάρτες της θα μπορούσαμε να το δούμε μέσα στις επόμενες δυο ώρες.
Τους άφησα να κουμαντάρουν το πλοίο και ανέβηκα στην καμπίνα μου για να ξεκουραστώ, το σώμα μου συνέχιζε να πονάει από τα χτυπήματα του Bellamy αλλά δεν ήθελα να τους το δείξω.
Ξάπλωσα και στο μυαλό μου ήρθε η θυσία της Yachiru, δεν περίμενα ποτέ πως θα επέλεγε να πεθάνει για να ζήσω εγώ.
"Τς, είναι πραγματικά ο χειρότερος δαίμονας που έχω γνωρίσει. Ποιος θα μπορούσε να το κάνει αυτό για κάποιον που θέλει να σκοτώσει?" Σκέφτηκα...
Έκλεισα τα μάτια μου και αποκοιμήθηκα με τις σκέψεις αυτές.
Σηκώθηκα αρκετά αργότερα, βγήκα στο κατάστρωμα και είδα μπροστά μου το νέο μας νησί να με πλησιάζει όλο και πιο πολύ.

Άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα, δεν μπορούσα να πιστέψω όσα έβλεπα. Ένας τεράστιος σιδερένιος πύργος υψωνόταν μπροστά μας, το Machine Island σύμφωνα με την Rangiku ήταν ένα μέρος που έσφυζε από τεχνολογία κάθε είδους. Το νησί είχε μια μεγάλη πόλη με το όνομα Future City, η πόλη χωριζόταν σε τρία επίπεδα. Το πρώτο ήταν το επίπεδο που έμεναν οι απλοί εργάτες της περιοχής, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Είχε αρκετά υπόκοσμο και η ατμόσφαιρα μύριζε υγρασία και τσιγάρο. Το δεύτερο επίπεδο ήταν αρκετά πιο διαφορετικό, εκεί στεγάζονταν όλα τα εργαστήρια που εκμεταλλεύονταν προϊόντα που έρχονταν από το τρίτο επίπεδο. Εκεί έμεναν αρκετοί τεχνίτες και έμποροι που προωθούν τα προϊόντα έξω από το νησί αλλά και στους ταξιδιώτες που επισκέπτονται τα τοπικά καταστήματα. Τέλος στο τρίτο και μικρότερο επίπεδο έμεναν όλοι οι μεγάλοι εφευρέτες, για να μπει κανείς εκεί έπρεπε να έχει ειδική άδεια ή να είναι εκλεγμένος ως "σημαντικός εφευρέτης".
Scar, γύρε το πηδάλιο στα δεξιά. Μπορώ να δω το λιμάνι μπροστά μας, η περιοχή φαίνεται να έχει κάθε λογής άνθρωπο εκτός από Μαρίν οπότε νομίζω πως θα είμαστε καλά ακόμα και αν δέσουμε στο λιμάνι της περιοχής.
Οι Μαρίν σπάνια επισκέπτονται αυτό το μέρος και όταν το κάνουν πάνε στο τρίτο επίπεδο για να διαλέξουν από πρώτο χέρι το τι θα πάρουν.
Ζεχαχαχαχα, η πληροφόρηση σου είναι πραγματικά αξιοζήλευτη Rangiku!!

Δεν μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με τον Scar, η Rangiku εκτός από καλή πλοηγός είχε αυτό που δεν είχε κανένας από τους δυο μας. Μπορούσε να κάτσει και να διαβάσει βιβλία και αναφορές για να βρει πληροφορίες για αυτό που έψαχνε, εγώ με το Scar από την άλλη ήμασταν πιο "βάρβαροι"..
Με τα πολλά φτάσαμε στο λιμάνι, κόψαμε ταχύτητα και μπήκαμε στο χώρο του. Μερικά λεπτά αργότερα είχαμε δέσει το πλοίο μας και ετοιμαζόμασταν να κατέβουμε. Θα περνάγαμε εκεί δυο μέρες μιας που η Log Pose ήθελε παραπάνω χρόνο για να πιάσει το μαγνητικό πεδίο του επόμενου νησιού που θα επισκεπτόμασταν.
Πάρτε ότι θεωρείτε απαραίτητο και μην αφήσετε πράγματα αξίας πάνω στο πλοίο, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Είπα καθώς έδενα το μαύρο κατάνα μου στην μέση μου.
Οι δυο τους συμφώνησαν με μια φωνή και λίγο αργότερα ήμασταν έτοιμοι να αφήσουμε το πλοίο μας. Αν όλα πήγαιναν καλά και δεν είχαμε προβλήματα θα φεύγαμε σε δυο μέρες από εδώ, αλλά προς το παρόν δεν έβλεπα την ώρα να γυρίσω τα μαγαζιά του Machine Island και να δω όλες τις δημιουργίες που υπήρχαν προς πώληση...!

Κατεβήκαμε από το πλοίο και αρχίσαμε να περπατάμε στους δρόμους της πόλης. Μια δυνατή μυρωδιά λαδιού μηχανής γέμιζε τα ρουθούνια μου.
Δεν θα μπορούσα να περιμένω κάτι λιγότερο από ένα τέτοιο νησί. Scar είμαι σίγουρος πως εδώ θα βρεις πολύ καλά κατανα να αγοράσεις.
Μπα... Είμαι απόλυτα ευχαριστημενος με τα δύο που έχω. Δεν σκοπεύω να τα αλλάξω.
Εγώ πάντως θα ψαξω να βρω κατι καλό. Λατρεύω τα ψώνια..
Αν δεν τα λάτρευες θα είχαμε πρόβλημα!!
Έλα κοφτε το. Είπαμε να κρατήσουμε χαμηλό προφίλ, δεν είναι ανάγκη να μαλώνουμε μέσα στη μέση του δρόμου.
Τς, ανησυχείς πολύ καπετάνιε.. Κανένας δεν πρόκειται να μας ακούσει, κοίτα τους ολους.. Είναι απασχολημένοι με τις δημιουργίες του νησιού.. Είπε ανέμελα ο Scar.
Όμως ήξερα πως κάτι μας πλησίαζε.. Κάτι δυνατό... Προσπάθησα να μην δώσω συνέχεια στα προαισθήματα, από την μέρα που είχα χρησιμοποιήσει εκείνη την περίεργη δύναμη είχα αρκετές τέτοιες παρενέργειες.

Μπήκαμε μέσα σε ένα μαγαζί που είχε φαγητό και ποτό, η ατμόσφαιρα ήταν βαριά αλλά όχι αποπνικτική. Κάτσαμε σε ένα τραπέζι και παραγγείλαμε κάτι να φάμε. Το φαγητό ήρθε μετά από μερικά λεπτά και η κουβέντες σταμάτησαν για λίγο. Είχαμε τρεις μέρες να φάμε κανονικό φαγητό και έτσι η αρκετά χαμηλές μαγειρικές ικανότητες του ιδιοκτήτη του μαγαζιού μας φαίνονταν σαν βάλσαμο. Αφού φάγαμε συνεχίσαμε να μιλάμε, η Rangiku μας ενημέρωσε για όσα έπρεπε να μάθουμε για το νησί. Προς μεγάλη μου έκπληξη δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω της, κάθε μέρα γινόταν ακόμα και πιο όμορφη. Ωστόσο δεν ήθελα να της το δείξω μιας που δεν ήξερα τι αντίκτυπο θα είχε στο πλήρωμα. Περίπου μια ώρα αργότερα αποφασίσαμε να αφήσουμε το μαγαζί και να ψάξουμε για κάποιο μέρος που θα μπορούσαμε να περάσουμε την νύχτα.
Είχε πλέον σουρουπώσει όταν βρήκαμε ένα μοτέλ, ήταν κρυμμένο μέσα σε ένα στενό και εξωτερικά φαινόταν σε σχετικά άσχημη κατάσταση.Ωστόσο μπήκαμε μέσα και κλείσαμε τρία δωμάτια, στη συνέχεια ακολουθήσαμε τον άνθρωπο που είχε το κτήριο για να μας πάει στα δωμάτια μας. Χωριστήκαμε και πήγε ο καθένας στο δικό του.
"Τουλάχιστον είναι καθαρά τα δωμάτια..!" Σκέφτηκα καθώς κοιτούσα γύρω μου.

Πέταξα τα ρούχα μου σε μια γωνία και μπήκα στο μπάνιο, το ζεστό νερό άρχισε να τρέχει πάνω στις πληγές μου και το ξεραμένο αίμα άρχισε να φεύγει σιγά σιγά.
Ένα μισάωρο αργότερα βρέθηκα ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου, τα μάτια μου ήταν κλειστά και στο μυαλό μου για πρώτη φορά μετά από αρκετό καιρό δεν έτρεχε τίποτα. Αποκοιμήθηκα ευχάριστα, ένας θόρυβος ακούστηκε λίγο αργότερα. Άνοιξα τα μάτια μου και προσπάθησα να πιάσω το κατάνα μου, όμως δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Ένα σώμα έπεσε πάνω μου και με σταμάτησε, ανάμεσα στο σκοτάδι και το λιγοστό φως του δωματίου είδα την Rangiku να με κοιτάει χαμογελώντας.
Ra.. Rangiku? Τι κάνεις εδώ?
Σουτ, ησυχία καπετάνιε. Είναι κάτι που ήθελα να κάνω, τώρα μου δόθηκε η ευκαιρία όμως και δεν σκοπεύω να την χάσω..
Τι.. Τι εννοείς...? Ξεκίνησα να λέω όμως τα χείλια της με σταμάτησαν όταν με φίλησαν. Για μια στιγμή έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου. Δεν κατάλαβα για πότε έγινε αλλά το πρωί ξύπνησα γυμνός. Η Rangiku κοιμόταν στην αγκαλιά μου επίσης γυμνή, προς στιγμήν τρόμαξα αλλά μετά παρατήρησα πόσο ήρεμη ήταν. Δεν την είχα δει τόσο ήρεμη από την μέρα που την πήραμε μαζί μας. Χαμογέλασα και ξανά ξάπλωσα, αυτή την φορά ήμουν εντελώς ήρεμος.

Την ίδια στιγμή ο Scar βρισκόταν ήδη ξύπνιος, σηκώθηκε από το κρεβάτι του και αφού πλύθηκε κατέβηκε στον κάτω όροφο. Βγήκε από το ξενοδοχείο και άρχισε να περιπλανιέται στην πόλη. Τα πολλά μαγαζιά και η φασαρία τον συνεπήραν και έτσι πολύ σύντομα είχε χαθεί μέσα στα κατάνα και τα υπόλοιπα προϊόντα των οπλοπωλείων. Πολύ αργότερα βρέθηκε στον δρόμο του γυρισμού, ένα τεράστιο μηχάνημα του τράβηξε την προσοχή.
Σύντομα παρατήρησε πως αυτό που κοιτούσε ήταν ένας άνθρωπος με μηχανικά μέρη κολλημένα επάνω του. Πλησίασε και τον κοίταξε καλύτερα, ο άντρας προσφέρθηκε να του κάνει μια επίδειξη των δυνατοτήτων του. Μια γροθιά από το χέρι του και ένας τοίχος που βρισκόταν κοντά έγινε θρύψαλα...
Με μια μόνο γροθιά? Πως μπορεί να το έκανε με μια μόνο γροθιά? Με μια τόσο καταστρεπτική δύναμη στα χέρια μου θα μπορούσα να γίνω ο πιο δυνατός ξιφομάχος...
Μικρέ κακώς εύχεσαι να είχες κάτι τέτοιο πάνω σου. Εγώ αναγκάστηκα να φορέσω τα μέταλλα για να μην πεθάνω, πλέον ονομάζομαι Cyborg. Ο κόσμος με κοιτάει με απέχθεια αλλά είμαι ζωντανός.
Δεν με ενδιαφέρει τι θα κάνει ο κόσμος. Ένα τέτοιο σώμα είναι ότι χρειάζομαι για να δυναμώσω ακόμα περισσότερο..
Νεολαία σήμερα... Η πραγματική δύναμη δεν είναι μέσα από μηχανήματα, η πραγματική δύναμη έρχεται μέσα από την καρδιά του καθενός και την θέληση του για εξέλιξη... Άλλωστε δίχως την εξέλιξη θα ήμασταν απλά σαν τα υπόλοιπα ζώα του κόσμου...

Κατέβασε το κεφάλι του και σκέφτηκε τα λόγια του άντρα καθώς επέστρεφε στο ξενοδοχείο, γνώριζε πως τα πράγματα δεν είναι για πάντα ήσυχα. Λες και είχε κάποιο προαίσθημα που έλεγε ότι κάτι μπορεί να συμβεί στον καπετάνιο του, ήθελε να τον προστατέψει με όλο του το είναι. Έφτασε στο ξενοδοχείο και μπήκε μέσα, ανέβηκε στον πάνω όροφο και πήγε στην πόρτα του Kenshin. Χτύπησε για να δει αν είναι κάποιος μέσα, άκουσε έναν θόρυβο και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα η Rangiku του άνοιξε την πόρτα. Ξαφνιάστηκε που την είδε εκεί άλλα σύντομα χαμογέλασε, ήταν λες και γνώριζε πως θα συνέβαινε κάποτε και αυτό.
Ο Καπετάνιος?
Σου έχω πει πως μπορείς να με λες Kenshin, άλλωστε δεν μου αρέσει η λέξη Καπετάνιος ούτως ή άλλως...
Χεχεχε, καλά.. Θα το έχω υπόψιν για την επόμενη φορά... Κοιμηθήκατε καλά?
Να λείπουν τα σχόλια σου...
Η Rangiku γέλασε με την όλη συζήτηση καθώς έμπαινε στο μπάνιο να κάνει ένα πρωινό ντουζ. Οι δυο άντρες βγήκαν από το δωμάτιο και κατέβηκαν στον κάτω όροφο, έκατσαν σε ένα από τα τραπέζια του εστιατορίου του μοτέλ και περίμεναν τον σερβιτόρο να τους πάρει παραγγελία...

Έχω ένα κακό προαίσθημα... Νιώθω πως κάτι μας πλησιάζει, μια απειλή. Είπε κάποια στιγμή ο Scar, γύρισα και τον κοίταξα δίχως να καταλαβαίνω τι εννοεί.
Προαίσθημα? Τι εννοείς προαίσθημα? Τι απειλή? Ότι και αν είναι θα το νικήσω με τα ίδια μου τα χέρια. Τς, απειλή και αηδίες, έχω σκοπό να γυρίσω όλον τον κόσμο ανάποδα. Πρέπει να γίνω όσο πιο δυνατός μπορώ και για να το κάνω αυτό θέλω εχθρούς, πολλούς εχθρούς...
Και η Rangiku? Τι θα κάνεις αν πάθει κάτι..?
Το χέρι μου χτύπησε στο τραπέζι.
Δεν θα πάει τίποτα, ούτε αυτή αλλά ούτε και εσύ. Θα σας προστατέψω ακόμα και αν χρειαστεί να δώσω την ζωή μου.
Χμ.. Ας πιω σε αυτό... Θα σε προστατέψω με την ζωή μου αν με προστατέψεις με την δικιά σου. Έτσι πάντα θα έχουμε μια βοήθεια στις μάχες μας..
Ζεχαχαχαχα, μικρέ είσαι πολύ περίεργος σήμερα... Ηρέμησε, κανένας δεν γνωρίζει που ήμασταν ή που ήρθαμε τώρα. Σε μια ημέρα θα έχουμε πιάσει το μαγνητικό πεδίο του επόμενου νησιού και θα μπορούμε να φύγουμε ανά πάσα στιγμή. Αλλά προς το παρόν, ας φάμε!!!
Χμ... Υποθέτω πως έχεις δίκιο... Kenshin!

Μερικά λεπτά αργότερα κατέβηκε και η Rangiku, κανένας από τους δυο μας δεν μπορούσε να μην παρατηρήσει πως έλαμπε από χαρά. Δίχως να πει κάτι έκατσε ανάμεσα μας και άρχισε και αυτή να τρώει. Μισή ώρα αργότερα το φαγητό μας είχε τελειώσει, σηκωθήκαμε και βγήκαμε στον δρόμο.
Καλύτερα να αγοράσουμε όσα πράγματα χρειαζόμαστε για τον δρόμο μας, οι προμήθειες έχουν σχεδόν τελειώσει και σίγουρα χρειαζόμαστε και πυρομαχικά σε περίπτωση που συναντήσουμε τους Μαρίν..
Χεχεχεχε, έχουμε όσα πυρομαχικά θέλουμε εδώ πέρα... Είναι κυριολεκτικά ατελείωτα τα πυρομαχικά που έχει πάνω του.. Είπε με πονηρό ύφος ο Scar ενώ με χτυπούσε στην πλάτη, γελάσαμε με το αστείο του καθώς χανόμασταν ανάμεσα στο πυκνό πλήθος που περπατούσε εκείνη την ώρα στους δρόμους της πόλης του Machine Island. Αρκετά ήταν τα μαγαζιά που έκαναν προσθήκες μηχανημάτων πάνω σε ανθρώπινα σώματα ή ακόμα και αντικατάσταση κάποιων μερών των σωμάτων με μηχανήματα.
Τς, κοίτα τους... Βασίζονται σε ψεύτικη δύναμη για να προχωρήσουν στον κόσμο... Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μισώ περισσότερο από όλους στον κόσμο... Εννοώ μετά από την Κυβέρνηση, τους επαναστάτες, τους αδύναμους και μερικές άλλες κατηγορίες..
Απορώ πως συμπαθείς εμάς..! Είπαν με μια ειρωνική φωνή ο Scar και η Rangiku...

» World Famous... The Bad Way... The Iron Fist... [Τέλος-Φρούτο] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] The crimson eyed pirates versus the world government [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» Once Again... [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» The Katana [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] The top agent [Διεγραμένος Χαρακτήρας]