[Τελος] Νεα δυναμη, νεος συντροφος και ενας παλιος αντιπαλος! [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Προηγουμενες ιστοριες:

Στην προηγουμενη ιστορια ναυαγησαμε για λιγες μερες στο Papanapple island οπου ο μοναδικος κατοικος Kaikuro, προσπαθησε να μας κρατησει με διαφορα μεσα στο νησι. Λιγο πριν φυγουμε, εφαγα καταλαθος ενα φρουτο που εν τελει αποδειχθηκε διαβολικο...

Προειδοποιηση μικροβρισιων σε σημεια της ιστοριας


Ο λαμπερος και σχεδον χαμογελαστος ηλιος ειχε βγει στο κεντρο του γαλανού ουρανου και επαιζε με τα ηρεμα αλλα και ζωηρα νερα της επιφανειας της θαλασσας. Η παλια ξυλινη βαρκα στην οποια επιβαιναμε εγω ο Charlie και ο Dimitrov δεν εδειχνε να αντεχει για πολυ και εμεις προσπαθουσαμε να μην το σκεφτομαστε.
Ο Charlie  διαβαζε και ξαναδιαβαζε το γραμμα που βρηκε σε ενα μπουκαλι που καλουσε σε βοηθεια στο νησι Nanimonai ενω ο Dimitrov, επλενε τις αρβυλες του στο αλμυρο νερο της θαλασσας.
Εγω ειχα θρονιαστει στην γωνια της βαρκας και παρατηρουσα το Log Pose που ειχε στο χερι του ο Dimitrov
---Θα μου εξηγησεις πως λειτουργει αυτο?
---Elf, θα σταματησεις? Κατανταει εκνευριστικο να ρωτας συνεχεια τα ιδια πραγματα για να σκοτωσεις τον χρονο σου! φωναξε χτυπώντας την παλαμη στην ξυλινη κουπαστη.
Ο Dimitrov ηταν ενας αρκετα οξυθυμος επαναστατης με τον οποιο ερχομασταν συχνα σε κοντρα. Ηταν πολυ εξυπνος ανθρωπος και ειχε αποστολη απο τους επαναστατες να με ακολουθησει οπως και εκανε με την συναινεση μου.
Μπορει να ηταν οξυθυμος και εγωιστης, ομως πολλες φορες τον καταφερνα να συμφωνησει μαζι μου.

Ετσι και στην συγκεκριμενη περιπτωση, μπορει να γινομουν εκνευριστικος, ομως επειδη δεν ειχε και τι αλλο να κανει, αναγκαστικε να μου μιλησει.
---Το Log Pose ειναι μια πυξιδα. Κοιταζεις αυτο εδω το βελακι και σου δειχνει προς τα που ειναι το επομενο νησι. Οπως ξερεις, η Μεγαλη Γραμμη ειναι επικινδυνη θαλασσα και δεν μπορεις να πας απο οποιο νησι θες σε ενα αλλο. Υπαρχει συγκεκριμενη ακολουθια . Ετσι απο το Papanapple αναγκαστικα πρεπει να παμε σε ενα συγκεκριμενο νησι... Αν θυμαμαι καλα, το νησι αυτο ειναι το Crown island. Ενα νησι ξακουστο για τα σπανια ειδη ζωων που βρισκονται εκει... Νομιζω οτι θα ειναι αρκετα πιο φιλικο σε σχεση με το Papanapple, αν και ουτε και σ'αυτο υπαρχει καποια πολη παρα ελαχιστοι κυνηγοι ζωων...
Μιλουσε με το δασκαλιστικο υφος που με εκνευριζε πολλες φορες. Τον αφησα ομως να συνεχισει γιατι αν και τα ειχε ξαναπει αρκετες φορες , τα ειχα ξεχασει.
---Ας πουμε, το Log Pose αυτην την στιγμη δειχνει προς..... Τραβηξε μια ισια νοητη γραμμη απο το βελος μεχρι την θαλασσα, τα εκει... Ο δεικτης του στοχευε μια πρασινη κουκκιδα στο βαθος του οριζοντα.
---Οριστε! Φτασαμε! Λιγο ακομα να μεναμε στη θαλασσα και θα πεθαιναμε ειτε λογω της ετοιμορροπης βαρκας, ειτε επειδη τελειωσαν οι αναναδες!
---Δεν θελω να ξαναδω ποτε ανανά στη ζωη μου μετα την περιπετεια στο Papanapple island!! φωναξε ο Charlie μπαινοντας στην κουβεντα.

M'αυτα και μ'αυτα, καταφεραμε να φτασουμε αναιμακτα σε μια ησυχη παραλια του νησιου που βρηκαμε μπροστα μας. Ο Dimitrov μας υπενθυμισε οτι στο νησι ζουν κυριως τυχοδιωκτες κυνηγοι ζωων.
---Τοτε εχουμε μπροστα μας ενα ακομα αδειο νησι με τεραστιες εκτασεις δασους στο οποιο θα χωθουμε, θα γνωρισουμε καποιον που θα μας υπνωτισει για να τον βοηθησουμε να πιασει αυτα τα ζωα...
Ο Charlie σαν καλος ηθοποιος που ηταν, πηρε ενα τρομαγμενο βλεμμα καθως κοιταζε το σκοταδι του δασους.
---Αυτα γινονται μονο μια φορα Charlie!! Eλπιζω τουλαχιστον! Προχωρησα μπροστα σκουντώντας ελαφρα τον φιλο μου και τραβηξα μερικα απο τα μεγαλα φυλλα που εφραζαν την εισοδο μου στο δασος. Ο Charlie με πηρε στο κατοπι οσο ο Dimitrov βεβαιωνοταν οτι η βαρκα δεν θα γινοταν βορα της θαλασσας αφου ακομα και στην ασχημη αυτη κατασταση ηταν χρησιμη.
Προχωρώντας στο εσωτερικο του δασους ενοιωθα οτι επαναλαμβανοταν το ιδιο σκηνικο με το Papanapple island. H μονη διαφορα ηταν οτι εδω υπηρχαν ολων των ειδων τα δεντρα.
Ξαφνικα ακουσα εναν περιεργο ηχο.Σταματησα να τραβαω φυλλα και κλαδια που με εμποδιζαν και τεντωσα τα αυτια μου.Μου φαινοταν σαν καποιος να ετρεχε... και μαλιστα προς το μερος μας!

Μια συσταδα δεντρων φανηκε να σειεται επικινδυνα και αρπαξα το πρωτο κοφτερο κλαδι που βρηκα μπροστα μου. Ξαφνικα, λυγιζοντας και ριχνοντας κατω δυο αδυνατα δεντρα, εμφανιστηκε μπροστα μας ενας ψηλος παχυσαρκος αντρας που ομως φαινοταν να εχει αρκετη δυναμη. Ειχε λιγα ασπρα μαλλια και ενα κολαρο με καρφια στο λαιμο. Ειχε αγριες διαθεσεις και δυστυχως ειχε καρφωσει το βλεμμα του πανω μου. Ειχαμε αποσταση πεντε μετρων περιπου αλλα ακουγα ξεκαθαρα το γρυλλισμα που εκανε σαν ζωο που του πηραν την τροφη του.
---Εσυ το εκανες!! Εσυ το εκανες!! φωναξε και εσφιξε τις γροθιες του.
Εκανα ενα αυστηρο νευμα με το χερι στον Charlie να απομακρυνθει καθως ο τυπος ειχε ερθει με διαθεση να χτυπηθουμε οποτε δεν ηθελα να παθει κατι ο φιλος μου. Δεν καταλαβα ποιο ηταν το προβλημα του τυπου αλλα αν δεν επαιρνε απο λογια θα δοκιμαζε την δυναμη μου.
"Το κακο ειναι οτι δεν εχω κανενα φυσιολογικο οπλο μαζι μου! Τα μαχαιρια μου χαθηκαν στην θαλασσα και με κοφτερα κλαδια δεν νομιζω να κανω ζημια σε αυτον τον χοντροπετσο τυπο!!"
Αφου σιγουρευτηκα οτι ο Charlie απομακρυνθηκε εστω για λιγο, και ο Dimitrov ηταν ακομα μακρια, εκανα μια κινηση προκλησης στον ευσωμο αντιπαλο μου σφιγγοντας ταυτοχρονα στο χερι μου το κοφτερο κλαδι που κρατουσα.

Ο αντιπαλος πηρε ενα σατανικο χαμογελο και κινηθηκε μπροστα με σκοπο να συγκρουστει μαζι μου και μαλιστα ανοιξε τα χερια του. Εαν τον αφηνα να με σφιξει με αυτους τους μυς σιγουρα θα γινομουν σκονη οποτε μολις με πλησιασε, πηδηξα ψηλα στον αερα και προσγειωθηκα στους ωμους του. Εσκυψα και αγκαλιασα τον λαιμο του που εμοιαζε με κορμο δεντρου για να τον σφιξω οσο πιο πολυ μπορουσα. Προσπαθησα να βαλω οση περισσοτερη δυναμη μπορουσα αλλα μαλλον δεν ειχε νοημα γιατι ο αντιπαλος απλωσε το χερι του ,με τραβηξε απο το κεφαλι του με την ιδια ευκολια που θα εβγαζε ενα καπελο, και με πεταξε στα απεναντι του δεντρα. Επεσα με την πλατη στον κορμο ενος δεντρου και ενοιωσα τοσο πονο οσο θα ενοιωθα με εκατο μαστιγιές.
---Εσυ πρεπει να εισαι! Εσυ επιτεθηκες στον δικο μας!! Ο Butler θα νευριασει πολυ μαζι μου αν δεν σε τιμωρησω για την επιθεση σου! Απο το χρωμα της φωνης του και γενικοτερα τον τροπο που μιλουσε μου εδινε την εντυπωση οτι ισως ηταν λιγακι διανοητικα καθυστερημενος.
---Μια στιγμη! Δεν επαιρνε απο λογια. Εδωσε ενα αλμα και επεχειρησε να προσγειωθει πανω μου με το ποδι καταρχην και επειτα με το σωμα. Δεν θα του εδινα την χαρα ομως να με λιωσει σαν πατατακι οποτε κινηθηκα αριστερα και παρα τριχα γλυτωσα το χτυπημα του. Οταν σηκωθηκε ειδα οτι κατι κλαδια ειχαν γινει μικροσκοπικα θρυψαλα μετα την προσγειωση του.

"Δεν εχω οπλα μαζι μου ... Το μονο που μου μενει ειναι τα ποδια μου και η ευφυια μου. Μονο με αυτα μπορω να τον αντιμετωπισω. Ας χρησιμοποιησω το πρωτο !! " Ριχνοντας μια ματια στον Charlie και τον Dimitrov που μολις ειχε ερθει, και παρακολουθουσαν απο αποσταση ασφαλειας, αρχισα να τρεχω προς την τελειως αντιθετη προς αυτους κατευθυνση. Παροτι ισως με κολακευε να μπουν στην μαχη και οι φιλοι μου για να με βοηθησουν, ηταν κατι που το απεχθανομουν. Καλυτερα να παθαινα κατι εγω παρα να διακινδυνευσω τις ζωες των φιλων μου! Επομενως καλα εκαναν και απλα παρακολουθησαν την μαχη και ουτε καν με ακολουθησαν μολις εφυγα. Ο χοντρος αντιπαλος μου ομως δεν εκανε πισω. Με πηρε στο κατοπι και παροτι θεωρησα οτι ταχυτητα θα ηταν η μεγαλη του αδυναμια, τα πηγε καλα και εκει. Για ωρα με ακολουθουσε σε αποσταση αναπνοης ωσπου καποια στιγμη το ποδι μου πιαστηκε σε μια ριζα ενος ευκαλυπτου που προεξειχε απο το εδαφος και επεσα με το προσωπο στο εδαφος. Ο αντιπαλος δεν αντιληφθηκε την πτωση μου και με προσπερασε αλλα οταν το συνειδητοποιησε, εκανε μεταβολη και αφου πηρε το ιδιο χαμογελο του νικητη που ειχε και πρωτυτερα, εδωσε ενα ακομα αλμα. Αυτη τη φορα σηκωθηκα στα γονατα μου και υψωσα το κεφαλι μου για να τον δω να πεφτει απο ψηλα. Δεν μπορουσα να αποφυγω και εκεινη την επιθεση του αφου το ποδι μου δεν ειχε ξεμπερδεψει ακομα. Εμεινα εκει να τον κοιταζω να πεφτει σαν να ηταν το κεφαλι μου η αμυνα μου...

Το μεγαλοσωμο και αρκετα βαρυ του σωμα με πλησιαζε και εγω ενοιωθα να περναει μια αιωνιοτητα. " Ελα ρε...Πεσε πανω μου χοντρε!! Δοκιμασε!! Να ξερεις ομως οτι ειμαι δυνατος...Ειμαι δυνατος...Θα αντεξω και θα συνεχισω τον δρομο μου...Θα αντεξω!!"

Ειχα σφιξει τις γροθιες μου και ειχα κλεισει τα ματια μου απο τα οποια ειχαν γλιστρησει ενα-δυο δακρυα.Θα ερχοταν το τελος μου ή θα αντεχα το χτυπημα? Υπο φυσιολογικες συνθηκες θα ετρωγα ενα πολυ δυνατο χτυπημα που ισως θα μου προξενουσε ακαριαιο θανατο. Στην προκειμενη περιπτωση ομως, μολις το σωμα του αγγιξε την πρωτη τριχα του κεφαλιου μου, ενοιωσα ο χρονος να παγωνει. Σαν να σταματησε εκει ακριβως, στον αερα. Αναρωτηθηκα μηπως συνεβηκε καποιο υπερφυσικο φαινομενο και πηρα αμεσως την απαντηση μου. Ενοιωσα το περιμετωπιο μου να θερμαινεται επικινδυνα ωσπου παρατηρησα μια αχνη σχεδον αορατη γραμμη σε σχημα ημικυκλιου να ξεκιναει απο το μεταλλικο περιμετωπιο μου και να μεγενθυνεται σηκώνοντας τον αντιπαλο μου στον αερα. Καθως μεγαλωνε αυτο το ημικυκλικο δωματιο, αφηνε απ'εξω τον χοντρο και στην ουσια τον ωθουσε ολο και πιο μακρια μου. Στο τελος, λιγο πριν το ημικυκλιο αυτο εξαφανιστει, πεταξε τον αντιπαλο τεσσερα-πεντε μετρα παραπερα.

Ανοιξα εντρομος τα ματια μου και τον ειδα πεσμενο να προσπαθει να σηκωθει. Σηκωθηκα γρηγορα ορθιος και εκανα μια στροφη γυρω απο τον εαυτο μου για να δω προς τα που επρεπε να διαφυγω. Χωρις να το καταλαβω, συνειδητοποιησα οτι ειχα φτασει σε μια ακομα παραλια οπου μαλιστα πανω σε εναν βραχο καθοταν ενας αντρας. Ακομα και να ετρεχα να φυγω, ο χοντρος θα με ακολουθουσε και παλι οποτε επρεπε να περασω στην χρηση της ευφυιας μου .
---Ακου να σου πω. Δεν γνωριζω ποιος εισαι, αλλα εγω δεν εβλαψα κανεναν... Βρισκομαι σε τουτο το νησι για να συνεργαστω με τον Butler μιας και βρεθηκε ενα σπανιο ειδος φλαμινγκο! Νομιζω οτι αυτος εκει ειναι ο ανθρωπος που ψαχνεις!! Ειπα και εδειξα τον τυπο που καθοταν πανω στους βραχους.
Ο χοντρος ξεστομισε ενα "Αα" και αρχισε να κινειται προς τους βραχους. Ημουν σιγουρος οτι συνδυαζοντας την πληροφορια του Dimitrov και το ονομα που ανεφερε ο χοντρος θα εφτιαχνα μια αρκετα πειστικη για το νοητικο του επιπεδο ψευτιά. Επρεπε ομως να επιστρεψω γιατι οι αλλοι θα ειχαν αρχισει ηδη να ανησυχουν. Το βαλα λοιπον ξανα στα ποδια περνοντας τον δρομο της επιστροφης και σκεφτομενος τον περιεργο τροπο με τον οποιο σωθηκα.

Aναρωτιομουν μηπως εφταιγε το φρουτο του διαβολου που ειχα φαει τυχαια στο Papanapple island που με βοηθησε τοσο. Απ'την αλλη, για ποιο λογο ειχε ζεσταθει τοσο πολυ το μεταλλικο περιμετωπιο μου? Μηπως το τοσο σπανιο αυτο αντικειμενο περα απο το να με βοηθαει να διαβαζω τα Poneglyphs, προσεδιδε και παραπανω? Αμυντικες ικανοτητες μηπως? "Σιγουρα αυτο ισχυει...Οταν ξαναπαω ομως στο Endless Waste θα φροντισω να σιγουρευτω απο εκεινον τον ιερεα..."
Καθως σκεφτομουν ολα αυτα, οι συλλογισμοι μου διακοπηκαν βιαια."Ωχ. Γιατι το εκανα αυτο? Ο καημενος ανθρωπος που βρισκοταν στην παραλια δεν εφταιγε σε τιποτα να του φορτωσω τον χοντρο!! Πρεπει να επιστρεψω να τον βοηθησω!!" Λιγα λεπτα αργοτερα βρισκομουν στους βραχους που πριν στεκοταν ο αγνωστος τυπος. Αυτο που αντικρυσα μονο ηταν το πτωμα του χοντρου. Η πλατη του ηταν τρυπημενη απο λεπιδα. το ιδιο και το κρανιο του απο το οποιο ξεχειλιζαν διαφορα υγρα μαζι με το αιμα του.
"Πω...πω... Αυτο ηταν τελειο... Για να τον σκοτωσε τοσο ευκολα καποιος πρεπει να ειναι πολυ δυνατος..." σκεφτηκα και χαμογελασα καθως αρκετα μετρα μακρια ειδα μια σιλουετα να χανεται μεσα στο δασος."Ας μην χασω την ευκαιρια να γνωρισω αυτο το προσωπο !" σκεφτηκα και ακολουθησα την σιλουετα που πλεον ειχε χαθει.

Δεν ηταν δυσκολο να ακολουθησει κανεις εναν τετοιο αντρα. Στο διαβα του ξεριζωνονταν θαμνοι και εσπαγαν κλαδια δεντρων. Πραγματικα ενας πολυ δυνατος αντρας!! Νομιζα οτι τον ειχα λιγα μετρα μπροστα μου αλλα εκεινος μαλλον ειχε προπορευτει οποτε σχεδον εχασα τα ιχνη του.
Μετα απο λιγη ωρα συναντησα ενα προχειρο καταλυμα. Ειδα διαφορα αντικειμενα και ειδη κυνηγιου σε καλα προφυλαγμενα σημεια."Ισως εδω μενει αυτος ο Βutler που ανεφερε ο χοντρος!" σκεφτηκα και αμεσως το ματι μου καρφωθηκε στο εδαφος οπου ειδα μια ολοκληρη λιμνη απο αιμα παροτι δεν υπηρχε πουθενα το πτωμα.
Δεν ασχοληθηκα περισσοτερο γιατι ακουσα ομιλιες απο εκει κοντα. Ο πολεμιστης αυτος μαλλον καθυστερησε στην κατασκηνωση και τον προφτασα. Προχωρησα λοιπον για λιγα λεπτα ωσπου αντικρυσα δυο αντρες να περπατουν αντάμα. Ο ενας ηταν αυτος που ακολουθουσα και ο αλλος που εδειχνε νεοτερος μαλλον τον συντροφευσε απο την κατασκηνωση και μετα.
Αυξησα το βημα μου και κρυφτηκα πισω απο εναν θαμνο για να τους δω καλυτερα.
"Δεν μπορει! Αυτον τον τυπο τον ξερω!! Τον ειχα συναντησει στο Island of Mist οπου δουλεψαμε μαζι εναντιον του Luis Darc !" Πραγματι τον ειχα συναντησει και ειχαμε δρασει μαζι. Το ονομα του ομως ουδεποτε μου το ειχε πει...Πηρα ενα αποφασιστικο βλεμμα και βγηκα απο τις φυλλωσιες μπροστα τους.