[Tέλος-Φρουτο] Κοκτέιλ ανανάς [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Χωρις να χασουμε χρονο βγηκαμε τελειως εξω απο την σπηλια και πλησιασα την μεγαλη επιπεδη και στρογγυλη πετρα που ειχαμε για τραπεζι. Με τη βοηθεια του Dimitrov την θεσαμε στην εισοδο της σπηλιας και την ασφαλισαμε με λιγες ακομα μεγαλες πετρες.
---Αυτο θα σε κρατησει για αρκετη ωρα μακρια μας γερο-Kaikuro!! φωναξα χαιρεκακα.
---Elf. Παμε να φυγουμε αμεσως... Δεν μενω στιγμη παραπανω εδω!!ειπε τρομοκρατημενος
---Που ειναι ο Charlie oμως? αναρωτηθηκα βαζοντας τα χερια στη μεση.
Αρχισαμε να τον φωναζουμε μηπως εμφανιστει απο καπου αλλα χωρις αποτελεσμα.
Ξαφνικα, ακουσαμε το γερο μεσα απο τη σπηλια, να μιλαει στις μαιμουδες. Εμεις δεν καταλαβαμε την γλωσσα αυτη, αλλα οι μαιμουδες που κρυβονταν τριγυρω μας αναστατωθηκαν και απομακρυνθηκαν.
---Δεν μ'αρεσε καθολου αυτο... ειπα με υφος εμπιστευτικο. Νομιζω οτι πρεπει να τραβηξουμε την βαρκα στην ακτη. Τιποτα δεν μου εγγυαται οτι δεν εβαλε τις μαιμουδες να την καταστρεψουν. Στην θαλασσα θα ειναι σιγουρα πιο ασφαλης.
Φτανοντας στην βαρκα ο Dimitrov εξεφρασε τους προβληματισμους του.
---Μα η βαρκα ειναι παλια και σαπισμενη. Και τί θα γινει με τον Charlie??
---H θαλασσα δεν ειναι πολυ μακρια απο εδω. Θα την παμε σχετικα γρηγορα. Μετα θα βρουμε και τον Charlie.Aυτος θα κοιταξει να την διορθωσει αν εχει καποια μεγαλη ζημια

Λιγη ωρα αργοτερα, εγω και ο Dimitrov κουβαλουσαμε την μικρη παλια και χορταριασμενη βαρκα μεχρι την θαλασσα. Δεν ηταν και τοσο βαρια αφου οι τρεις μας ισα ισα θα χωρουσαμε μεσα.
Μεχρι να φτασουμε στην θαλασσα ομως, συναντησαμε νεα εμποδια. Ενω περπατουσα κρατώντας την πρυμνη της βαρκας, πατησα το ποδι μου σε ενα συγκεκριμενο σημειο με αποτελεσμα λιγα δευτερολεπτα αργοτερα, να κρεμομαι αναποδα απο ενα ανανοδεντρο.
---Dimitrov, βοηθησε με... Προσεξε ομως τις παγιδες! Αυτες μαλλον σχεδιαζαν οι μαιμουδες του Kaikuro!
Ο Dimitrov σκαρφαλωσε πολυ προσεκτικα στο δεντρο και ελυσε με ευκολια τον κομπο στο ποδι μου. Οσο γρηγορα βρεθηκα δεμενος εκει πανω, τοσο γρηγορα βρισκομουν σωριασμενος στο χωμα.
---Ααχχ...ειπα τριβοντας το κεφαλι μου. Αυτο ειναι το ευχαριστω που σε εσωσα πισω στην σπηλια?
Εκεινος χαμογελασε αμηχανα και συνεχισαμε. Δυο ωρες μετα, η θαλασσα αχνοφαινοταν μεσα απο το δασος οποτε σταματησα.
---Dimitrov, συνεχισε μεχρι κατω και κατσε εκει. Παω να φερω τον Charlie.
---Γιατι να μην παμε μαζι?
---Γιατι πρεπει καποιος να προσεχει την βαρκα...Μπορει να την σπρωξουν στην θαλασσα οι μαιμουδες...Θα τον φερω πισω Dimitrov! ειπα χαμογελώντας και εκανα μεταβολη.

Επιστρεφοντας στην σπηλια ενοιωσα λιγη πεινα και αποφασισα να φαω εναν ανανα. Σκαρφαλωσα στο πρωτο ανανοδεντρο που βρηκα μπροστα μου. Παρατηρησα οτι ενω ολα τα υπολοιπα δεντρα ειχαν περισσοτερους απο εναν, εκεινο ειχε μοναχα εναν.
Αυτος ο ενας ομως ηταν αρκετα λαμπερος και ιδιαιτερος. Το χρωμα του δεν ηταν κοινο αλλα ετεινε προς ενα εντονο πορτοκαλι. Επισης, δεν ειχε τρυγωνικα μυτερα φυλλα οπως τα αλλα, αλλα κυλινδρικα που διακλαδώνονταν μεταξυ τους.
Περα απο την εμφανιση, η γευση αυτου του ανανα ηταν απαισια. Με εκανε να κανω εμετο δυο φορες συνεχομενα.
"Δεν αντεχω αλλο πια τους αναναδες...Πεντε μερες το ιδιο πραγμα τρωω...Λογικο να ξερασω!"

Η τελευταια επιθυμια να δοκιμασω ενα φρουτο του διαβολου εξανεμιστηκε την ημερα που το φρουτο που δωσαμε στον δημαρχο της Baterilla, Dary, αποδειχθηκε ψευτικο και θανατηφορο. Παρ'ολ'αυτα αναγνωριζα οτι αυτα τα φρουτα σου εδιναν σπουδαιες δυναμεις. Εαν λοιπον αποφασιζα να γινομουν συνειδητά χρηστης ενος τετοιου φρουτου, φανταζομουν οτι θα διοργανωνα ενα γλεντι οπου καποια στιγμη πανηγυρικα θα ετρωγα το φρουτο και ολοι θα περιμεναν να με δουν να τριπλασιαζομαι ή κατι τετοιο. Το να φαω κατα τυχη ενα φρουτο του διαβολου ηταν κατι που δεν το ειχα σκεφτει ποτε...

ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΣΠΗΛΙΑ...

Ο Kaikuro ειχε εξοργιστει που του την εφερα ετσι. Δεν περιμενε να τον κλειδωσω μεσα στην σπηλια και εκανε κυκλους γυρω απο τον εαυτο του μπροστα στην εισοδο δαγκώνοντας τη γροθια του.
Ευτυχως για εκεινον, θα ειχε μια ακομα ευκαιρια να γυρισει "το παιχνιδι" υπερ του.
Ο Charlie τον οποιον εγω εψαχνα απεγνωσμενα μεσα στο δασος, δεν βρισκοταν πουθενα αλλου περα απο την ιδια την σπηλια.
Εντελως τυχαια ειχε κρυφτει εκει μεσα πριν εγω μπω για να ελευθερωσω τον Dimitrov. Συνεπως, μαζι με τον Kaikuro, ειχα κλειδωσει στην σπηλια και τον Charlie!!
Εκεινος βεβαια, ειτε ηταν ακομα υπο την επιρρεια του τσιγαρου ειτε οχι, δεν ειχε σκοπο να βγει απο την κρυψωνα του για να μην τον βρει ο Kaikuro...

Ειχα απελπιστει να φωναζω "Charlieeee" μεσα στο δασος."Δεν γινεται να ανοιξε η γη και να τον καταπιε!" σκεφτηκα και χτυπησα με το ποδι μου το εδαφος.
Λιγη ωρα αργοτερα βρισκομουν στην εισοδο της σπηλιας και τραβουσα τις πετρες με τις οποιες εφραζα την εισοδο...

Eιδα μπροστα μου τον Κaikuro και ετσι νευριασμενος που ημουν, τον επιασα απο τον λαιμο.
---Ακου να σου πω γερο, θα ερθεις μαζι μου εξω ηρεμα, και θα με βοηθησεις να βρω τον Charlie...Εισαι ο μονος που ξερει το νησι σπιθαμη προς σπιθαμη. Και μην επιχειρησεις τιποτα παραξενο γιατι με εχεις εκνευρισει παρα πολυ, ειδικα με τα ναρκωτικά τσιγαρα...
Πλησιασα στο προσωπο του ενα μυτερο κλαδι που ειχα βρει. Εαν επιχειρουσε τιποτα περιεργο δεν θα δισταζα να το χρησιμοποιησω.
Προχωρησαμε προς το δασος. Μπροστα ηταν ο Kaikuro και πισω εγω με το κλαδι να τον απειλει. Οταν απομακρυνθηκαμε αρκετα, ακουσα μια γνωριμη φωνη απο πισω.
---Φτου ξελευθερια για ολους!!
Γυρισαμε και οι δυο προς τα πισω και αντικρυσαμε τον Charlie μπροστα απο το δεντρο που "φυλουσαμε" να χορευει ανεμιζοντας τα χερια και τα ποδια του.
---Που ησουν τοση ωρα εσυ?? φωναξα
---Kρυβομουν! Φυλαει ο Kaikuro!
---Charlie αστ'αυτα και παμε να φυγουμε!

---Charlie μην τον ακους! Θελει να σε παρει να φυγετε απο το νησι που τοσο ομορφα περνατε!!Πιαστον και φερε τον εδω!
Ο Kaikuro εριξε το τελευταιο του χαρτι. Θα εβαζε εμενα και τον Charlie να συγκρουστουμε.
Ο Charlie πηρε ενα θυμωμενο βλεμμα και σηκωσε τους ωμους του και τα χερια του σαν να ετοιμαζοταν να επιτεθει καπου.
---Τι εκανε λεει?? φωναξε και με κοιταξε.
"Οχι Charlie...Ακομα δεν συνηλθες?? Γιατι τον ακους ακομα...." σκεφτηκα και πηρα ενα παραπονιαρικο βλεμμα.
Ο Charlie εδωσε ενα σαλτο και αρχισε να με κυνηγαει. Δεν ηθελα να συγκρουστω μαζι του ουτε να τον αφησω να με πιασει οποτε εκανα μεταβολη και αρχισα να τρεχω προς τη θαλασσα.
---Μπραβο Charlie!! Φωναξε ο Κaikuro και αρχισε να τρεχει απο πισω του μαζι με τις μαιμουδες. Οι τελευταιες, προφανως με εντολη του γερου αρχισαν να μου πετανε πετρες, κλαδια και ο,τιδηποτε αλλο μπορει να εβρισκαν μπροστα τους αναγκαζοντας με να κανω ακροβατικες κινησεις για να τα αποφυγω.
Την ιδια στιγμη ειχα και τον Charlie μια ανασα απο πισω μου.

"Μη Charlie...Μη με αναγκασεις να σε χτυπησω...Μην υποκυπτεις !! Ελα Charlie..."
Παρακαλουσα να σταματησει να με κυνηγαει. Αν δεν σταματουσε, ισως κατεφευγα στην βια , κατι που δεν ηθελα. Ριχνοντας ενα βλεμμα προς τα πισω, ειδα τον φιλο μου να κραταει το μπουκαλι με το μηνυμα που ειχε ψαρεψει στο Reverse Mountain και φυλαγε ως κορη οφθαλμου. Ειχα να τον δω να ασχολειται με αυτο το μπουκαλι αρκετες μερες και μου φανηκε παραξενο που το ειχε μαζι του εκεινη την συγκεκριμενη στιγμη.
"Εκτος κι αν..." σκεφτηκα και χαμογελασα.

Οι υποψιες μου που ξεκινησαν με τις ψευτικες εκφρασεις οργης του Charlie πισω στο δασος, αλλα και τωρα με το μπουκαλι, ενισχυθηκαν μολις βγηκαμε στην παραλια.
Ο Kaikuro και οι μαιμουδες ειχαν μεινει λιγο πιο πισω και ο Charlie που ηταν σχεδον διπλα μου πια μου ψιθυρισε
---Γλυτωσαμε Εlf !!
Του χαμογελασα, αλλα ταυτοχρονα ενοιωσα ενοχες.
"Πως μπορεσα να πιστεψω οτι ο Charlie θα μου εκανε κακο? Σιγουρα καταλαβε τα παντα απο τοτε που κρυβοταν στην σπηλια και περιμενε την καταλληλη στιγμη για να δρασει...Ολος ο θυμος και η προσπαθεια να με πιασει ηταν ψευτικα για να κανει και εμενα και εκεινον να τρεξουμε προς την παραλια... Θαυμα αυτο το παιδι!! "

Μπροστα μας ο Dimitrov ειχε ανεβει πανω στην βαρκα που απηχε πεντε με εξι μετρα απο την θαλασσα και απλωνε το χερι του για να μας βοηθησει να ανεβουμε.
Μολις εκανα τα πρωτα βηματα μεσα στο νερο, σωριαστηκα κατω σχεδον αναισθητος. Ηταν ενα πρωτογνωρο συναισθημα για μενα. Ενοιωθα το πνευμα μου να χανει την επαφη με το σωμα μου που το ενοιωθα να βαραινει.
Ο Charlie αντιληφθηκε την πτωση μου και με πηρε στην πλατη του
---Αντε παιδια ελατε!! φωναξε ο Dimitrov βλεποντας τον Κaikuro και τις μαιμουδες του να φτανουν στην ακτη.
Επειδη με κουβαλουσε ο Charlie, δεν ειχα επαφη με το νερο και συνηλθα σχετικα
---Τι κανεις εκει ασε με κατω!! του φωναξα
Εκεινος πηρε ενα ενοχο βλεμμα και με αφησε ξανα στο νερο. Ενοιωσα το ιδιο συναισθημα ακριβως. Αυτη τη φορα βουλιαξα στον πατο της θαλασσας (δηλαδη στο ενα μετρο).
---Elf τι επαθες ξαφνικα? φωναξε ο Charlie και με σηκωσε ξανα. Αυτη τη φορα δεν συνηλθα γιατι ειχα καταπιει αρκετο νερο. Ο Charlie με τη βοηθεια του Dimitrov με ανεβασε στην βαρκα και πηδηξε και αυτος μεσα.
---Ξερω πολυ καλα τι επαθε...Την εχω ξαναζησει αυτη τη στιγμη...Eιπε ο Dimitrov με το γνωστικο του υφος. Εθεσε τις παλαμες του στον θωρακα μου και αρχισε να τον πιεζει ανα λιγα δευτερολεπτα.

Μετα απο λιγο συνηλθα φτυνοντας ολο το νερο που ειχα καταπιει μεσα στη θαλασσα.
---Τι συνεβη?ρωτησα περιστρεφοντας το κεφαλι μου δεξια αριστερα
---Ανοητε μολις εγινες χρηστ- Ο Dimitrov σταματησε την φραση του γιατι ακουστηκε ο Kaikuro απο την ακτη.
---Χιλια συγγνωμη παιδια...Δεν ηθελα το κακο σας...Παρεα ηθελα μοναχα...Δεν ξερετε πως ειναι να ζεις απο τα 8 σου σε ενα αδειο νησι...Η μοναξια μπορει να σε τρελανει... Σας παρακαλω παιδια συγχωρεστε με...
Εμεις τον αγνοησαμε πληρως. Δεν θα ξαναπεφταμε σε καμμια απο τις παγιδες του. Εκεινος ομως δεν το εβαλε κατω.
---Παρακαλω...Παρτε με και μενα τουλαχιστον... Θελω και γω να φυγω απο το νησι...Αλλωστε η βαρκα ειναι δικη μου! Εγω την εφτιαξα...δικαιουμαι να φυγω και εγω με αυτην...Μην με αφηνετε μονο μου...
Ο Dimitrov εβαλε τα χερια του στο στομα και φωναξε καθως απομακρυνομασταν
---Να περνας καλα γερο!! Να μας γραφεις!!! και γελασε δυνατα. Καθως απομακρυνομασταν απο το νησι η φωνη του γερου ακουγοταν ολο και πιο δυσκολα μεχρι που δεν τον ξανακουσαμε ποτε αφου πλεον και το νησι ειχε μεινει αρκετα πισω μας Charlie πως την βλεπεις την βαρκα?
Ο Charlie που καταγόταν απο οικογενεια ναυπηγων και ξυλουργων, εριξε μια προχειρη ματια στην παλια και κιτρινισμενη βαρκα μας.

Εβαλε το χερι στο πηγουνι και πηρε ενα θλιμμενο βλεμμα.
---Δυστυχως δεν ξερω αν θα αντεξουμε μεχρι το επομενο νησι...
---Χοχοχο...Τελεια!! Θα περασουμε τις τελευταιες μας στιγμες σε τουτη τα σαπια βαρκα! ειπε χαμογελαστος ο Dimitrov και χτυπησε το παλιο διαβρωμενο ξυλο. Τουλαχιστον δεν θα πεινασουμε!! Σηκωσε το χερι του και μας εδειξε μια στοιβα αναναδες που ειχε μαζεψει οσο περιμενε
---Τουλαχιστον θα περασουμε ομορφα... Ο Charlie πηρε ενα σατανικο χαμογελο και εμφανισε απο την μια χουφτα του την σκονη με την οποια μας ναρκωνε ο Kaikuro
---Eεε...Ειχα και γω τετοια αλλα χαθηκε στη θαλασσα... ψελλισα ανοιγοντας τις δικες μου αδειες χουφτες.
---Εσυ μην μιλας καθολου!!! Ξερεις γιατι εχασες τις αισθησεις σου πριν?? Γιατι μαλλον εφαγες ενα φρουτο του Διαβολου στο καταραμενο νησι!!!
Τα ματια μου γουρλωσαν. Δεν τον πιστεψα. Εκεινος ομως πηρε το χερι μου και το εβαλε στην θαλασσα. Παρατηρησε την συγχυση μου και επιβεβαιωθηκε.
---Συγχαρητηρια Elf...εισαι πλεον χρηστης ενος φρουτου του διαβολου...
---Ααα..θυμαμαι εναν παραξενο ανανα που εφαγα και μετα εκανα εμετο...Λες αυτος να ηταν? Ο Dimitrov μου εκλεισε το ματι αλλα πριν μιλησει τον προλαβε ο Charlie που ειχε αφαιρεσει το μηνυμα απο το μπουκαλι που βρηκε στην θαλασσα
---Εϋ παιδια ακουστε εδω!! Εδω λεει: " Βοηθεια...Το Νanimonai δεν ειναι ενα ερημο νησι...Ειναι η κολαση...Αιμα παντου... Βοηθεια...Θα με σκοτώσουν και εμενα οπως και τους συντροφους μου..."
---Ας ελπισουμε να ειναι αυτο το επομενο νησι που θα παμε...φωναξα και ο Dimitrov βουτηξε το χερι μου στο νερο για να χαζογελασει με τον Charlie λογω της αδυναμιας μου...

τελος...συνεχεια σε Crown island