[Τέλος] Οι Λύκοι Ουρλιάζουν Μόνο τη Νύχτα

I. Γραφείο Κηδειών "Trinity"
II. 13 Σφαίρες
III. Η Τελευταία Μπαλάντα (ft Makoto)
IV. 1+1 Τρόποι για να Σώσετε το Τομάρι σας
V. Τρία Τσιγάρα Δρόμος
VI. Πιο Αργός Κι Απ' την Σκιά Του
VII. Πασπαρτού
VII. Στο Τέλος Ξυρίζουν τον Γαμπρό
IX. Ποιος θα πληρώσει τη νύφη; (ft Makoto)
X. Άδης: Τρίτη Πόρτα Δεξιά
XI.I. Επιχείρηση Αρκτούρος
XI.II.Οι Αρκουδιάριδες (ft FAI&Makoto)
XII. Πες το με ένα δηλητήριο
XIII. Femme Fatale .I
XIV. Femme Fatale.II | Τεχνικής

Η περιοχή των Κόκκινων Ρόδων ήταν πάντα θορυβώδης τη νύχτα, κάθε νύχτα, και γέμιζε με μυρωδιές και ήχους που την αηδίαζαν, από μικρό παιδί ακόμα, και ένιωθε αυτή τη μυρωδιά επάνω της, λες και λέρωνε το σώμα της και σάπιζε το μυαλό της από άσχημες σκέψεις. Άνδρες και γυναίκες που είχαν βυθιστεί στην ακολασία, άτομα που είχαν παραδοθεί στη μοίρα τους, άτομα που επιθυμούσαν εύκολες σαρκικές απολαύσεις και όσοι πίστευαν ακόμα ότι είχαν ακόμα δικαίωμα για ένα καλύτερο μέλλον. Μισούσε αυτή την πόλη, με όλη της την καρδιά, τα κόκκινά της φώτα τη θόλωναν.

"Περίμενα ότι θα έκανες πίσω... Τελικά σε υποτίμησα," άκουσε μια ανδρική φωνή μέσα από τις σκιές.
"Πίσω; Εδώ που έφτασα είναι δύσκολο να κάνω πίσω," γέλασε. "Ειδικά όταν οι προστάτες της πόλης έφτασαν να ζητήσουν τη συνεργασία μου."
"Τα συμφέροντά μας ταιριάζουν. Αφού μπορούν να επωφεληθούν και οι δύο πλευρές, θα ήταν κρίμα να χάσουμε μια τόσο επικερδή συμφωνία," η νεανική φωνή παρέμενε σταθερή, χωρίς συναίσθημα, κρατώντας τον επαγγελματικό της τόσο με περίσσια επιδεξιότητα.
"Περίεργο που σε μία τόσο επικερδή συμφωνία θεωρήσατε απαραίτητο τον εκβιασμό."
"Μην περιμένεις ισότιμους όρους στη συμφωνία με έναν δαίμονα. Αν δεν υπήρχε εγγύηση ότι δε θα μας προδώσεις, δε θα έκανε αυτό το βήμα."
"Στην πραγματικότητα όμως δεν χρωστάω τη δύσκολη θέση μου στον δαίμονα διοικητή σας αλλά σε εσένα και στον μοναχικό λύκο της παρέας σας που έχετε απλώσει τα δίχτυα σας έως και πέρα από αυτό το νησί, σωστά, Γιαμαζ-"
"Θα προτιμούσα να μην αναφέρουμε ονόματα," τη διέκοψε το άνδρας χωρίς ίχνος επιθετικότητας στη φωνή του, μα όποιος γνώριζε την πραγματική του ταυτότητα ήξερε ότι ήταν άνδρας που δεν αστειευόταν.
"Πολύ καλά. Όλα θα γίνουν όπως ζητήσατε, ελπίζω να κρατήσετε την υπόσχεσή σας."
"Ραν... Μην αποτύχεις."
"Το ίδιο ισχύει και για εσάς," απάντησε αφού κοντοστάθηκε για μια στιγμή. "Ποιος είπε να μη χρησιμοποιούμε ονόματα..." μουρμούριζε μέσα από τα δόντια της δυσαρεστημένη και πήδηξε πάνω από τον ψηλό τοίχο που προσέφερε τη σκιά του στον άνδρα.

"Είναι ώρα να κάνεις τη κίνησή σου, Σαιτο."

Ο δεύτερος άνδρας εμφανίστηκε μέσα από τις σκιές ανέκφραστος όπως συνήθιζε να εκτελεί όσες αποστολές του ανέθεταν και σταύρωσε τα χέρια του κάτω από τα φαρδιά μανίκια του μπλε κιμονό του. Τα μάτια του στάθηκαν στο σημείο απ' όπου πριν από μερικά δευτερόλεπτα είχε χαθεί η σιλυέτα της κοπέλας και έπειτα έστρεψε το βλέμμα του στον σύντροφό του που περίμενε τα λόγια του.

"Γιαμαζάκι... είσαι σίγουρος ότι τα συμφέροντά μας συμπίπτουν και δε θα μας εγκαταλείψει στην πορεία;"
"Είναι μεγάλο πλεονέκτημα να γνωρίζεις το παρελθόν κάποιου," τον καθησύχασε εκείνος. "Αν κάποιος μισεί πραγματικά αυτό το άτομο πάνω σε αυτό το νησί, τότε είναι αυτή η κοπέλα. Επίσης σύμφωνα με τα δικά σου πιστεύω, είναι ασφαλές να γνωρίζεις τις αδυναμίες εχθρών και φίλων. Αυτός ο επαναστάτης ήταν θείο δώρο για να πείσουμε τον διοικητή να δεχτεί τη συμφωνία, αν και ΄πρεπε να εγγυηθείς εσύ ο ίδιος ότι θα φροντίσεις να είναι ωφέλιμο αυτό το χαρτί. Μου κάνει εντύπωση που αρνήθηκες τη δόξα της μάχης για μία αποστολή που θα μπορούσε να εκτελέσει και ένας αξιωματικός-"
"Είναι μεγαλύτερη τιμή να εξυπηρετώ τα συμφέροντα του αφέντη Κόντο. Ο αφέντης Κόντο σε εμπιστεύεται, οπότε οφείλω να σε εμπιστευτώ κι εγώ. Υπάρχουν κι άλλοι άνδρες ικανοί στο σπαθί που μπορούν να φέρουν εις πέρας αυτήν την επιχείρηση χωρίς τη βοήθεια μου. Το καθήκον μου αυτή τη φορά είναι να βεβαιωθώ ότι ο επαναστάτης δε θα φύγει από το νησί πριν η γυναίκα εκπληρώσει όλους τους όρους της συμφωνίας κι αυτό θα κάνω."

Ο Γιαμαζάκι έγνεψε απλά στα λόγια του και οι δύο άνδρες χωρίστηκαν για να αναλάβουν τα πόστα που τους είχαν οριστεί. Εκείνο το βράδυ ο αέρας στη Γιαμαγκάτα θα άλλαζε, έτσι όπως δεν περίμεναν όσοι ενεπλάκησαν στα γεγονότα εκείνης της ημέρας. Ενώ ο νεαρός άνδρας από την Κολτ περίμενε ανυπόμονα πίσω στο σπίτι, χτυπώντας τον άνεμο για να ξεχάσει το ανήσυχο συναίσθημα που του είχαν προκαλέσει τα λόγια της, η Όιραν ανέβαινε τα σκαλιά του μεγαλύτερου κτίσματος της περιοχής των κόκκινων ρόδων συνοδευόμενη από άλλες δύο κοπέλες της ηλικίας, όλες ορκισμένες να προστατεύουν την κεφαλή που διαφέντευε στην πραγματικότητα ολόκληρη την περιοχή.

Μέσα στο μεγάλο δωμάτιο, το παραδοσιακό υπνοδωμάτιο της Άι, συγκέντρωνε κοπέλες που υπηρετούσαν την ίδια φροντίζοντας για την ένδυση, τα μαλλιά και το μακιγιάζ της. Μέσα στην αίθουσα απλωνόταν ένας ελαφρύς καπνός από τα κεριά και το τσιγάρο της και η αποπνικτική μυρωδιά των ρόδων και άλλων λουλουδιών συνδυασμένη με τον καπνό της μύριζε έως και μερικά μέτρα έξω από τα διαμερίσματά της. Το ανθισμένο, κόκκινο ρόδο ήταν περισσότερα απ' όσα έβλεπε το μάτι, αν και η μοίρα της είχε χαρίσει απλόχερα ξεχωριστεί ομορφιά. Μέσα σε μερικά χρόνια, με το μυαλό και τα τεχνάσματά της είχε αναρριχηθεί σε νεαρή ηλικία στην κορυφή της ιεραρχίας απλώνοντας τα αγκάθια της ακόμα και σε μέρη που δε χωρούσε ο νους. Η εκμετάλλευση των γυναικών αλλά και ανδρών άνθισε και το εμπόριο λευκής σάρκας μετατράπηκε σε κερδοφόρα επιχείρηση με επιρροή ακόμα και σε άλλα νησιά. Έχοντας προωθήσει τη διαστρεβλωμένη εικόνα της προστάτιδας της περιοχής είχε γίνει είδωλο για της γυναίκες που δούλευαν στην περιοχή, στις οποίες είχε εμφυτέψει την ιδέα ότι τους παρείχε ένα είδος λύτρωσης. Μα όσοι είχαν γνωρίσει την άλλη πλευρά της, αυτή που έκρυβε πολύ καλά πίσω από ένα όμορφο προσωπείο γνωρίζανε ότι ακόμα κι αν η στοργή που έδειχνε στις κοπέλες δεν ήταν ολοκληρωτικά ψέμα αφού αρκετές τις είχε γλιτώσει από τον δρόμο και την κακοποίηση, ο τρόμος που μπορούσε να σπείρει εξάλειφε όλες τις καλές πράξεις αφού απέναντι στο κέρδος και την ασφάλεια της μπορούσε να γίνει αδίσταχτη χωρίς ίχνος μεταμέλειας.

"Όιραν!"

Η βαθιά φωνή της γέμισε το δωμάτιο και τα βλέμματα στράφηκαν προς την πόρτα. Διώχνοντας τις κοπέλες που είχε στο πλάι της, άπλωσε τα χέρια της και άστραψε ένα πλατύ χαμόγελο και προχώρησε με μικρά, χοροπηδηχτά βήματα προς το μέρος της. Τα ρουθούνια της κοπέλας πετάρισαν και τα δάχτυλα που είχε πλεγμένα πίσω από την πλάτη της σφίχτηκαν μεταξύ τους στην προσπάθειά της να ηρεμήσει το σώμα της καθώς το διαπερνούσε ένα κρύο ρίγος. Χρόνια ολόκληρα προσπαθούσε να ξεπεράσει αυτή την αντίδραση όταν έβλεπε το παγωμένο χαμόγελο της αφέντισσάς της και γονάτισε για να κρύψει την έκφραση του προσώπου της.

"Κυρία."
"Δε χρειάζονται αυτά," τη σήκωσε πιάνοντάς της από τα μπράτσα. "Είχες να εμφανιστείς τόσες μέρες, ξέρεις ότι δε νιώθω καθόλου ασφαλής όταν λείπει η καλύτερη προστάτιδά μου. Νομίζεις ότι μερικά από τα κορίτσια σου είναι αρκετά για να κρατήσουν ασφαλή την περιοχή από τους αχρείους όταν δεν είσαι εδώ για να δώσεις τις διαταγές;"

Οι άκρες των ματιών της έτρεξαν σε μια ομάδα κοριτσιών που στεκόταν παραταγμένη στην άκρη του δωματίου. Τα μαύρα ρόδα όπως άρεσε στη κυρίας του να αποκαλεί. Εμπόρευμα που είχε καταστραφεί σε μικρή ηλικία ή που δεν ήταν αρκετά όμορφο σύμφωνα με την κρίση της για να πουληθεί προς τα έξω, κορίτσια που εκπαίδευε για να προστατεύουν την περιοχή και την ίδια, ένας μικρός προσωπικός στρατός που είχε μάθει να κινείται αρκετά καλά στις σκιές ώστε να είναι ικανός να εκπληρώνει κάθε τις καπρίτσιο.

"Και έχουμε τόσα πολλά να πούμε."
"Τι θα μπορούσα να συζητήσω εγώ με εσάς, κυρία;" ρώτησε όσο πιο ταπεινά μπορούσε.
"Ό,τι μπορεί να συζητήσει μια γυναίκα με μια γυναίκα. Έλα, κάθισε," της έδειξε τη θέση δίπλα της. "Το τελευταίο διάστημα, καμία δε με διασκεδάζει όσο θέλω. Είναι πληκτικό να μην μπορείς να κάνεις ούτε μία ενδιαφέρουσα συζήτηση. Τα περισσότερα κορίτσια που φτάνουν στα χέρια μου αυτές τις μέρες, τους λείπει η μόρφωση και το πνεύμα και πρέπει να φροντίσω εγώ να την αποκτήσουν. Αν δεν μπορείς να διασκεδάσεις μια φίλη σου πώς θα μπορέσεις να διασκεδάσεις έναν πελάτη σου;"
"Έχετε δίκιο."

Είχε μάθει να συμφωνεί μαζί της εκεί που έπρεπε, ήξερε να διαφωνεί εκεί που της επέτρεπε, αυτή ήταν η διασκέδαση για την οποία μιλούσε. Οι περισσότερες κοπέλες αργούσαν να μάθουν πότε έπρεπε να σκύψουν το κεφάλι και πότε να αντιδράσουν, φοβόντουσαν την τιμωρία, να μη τη δυσαρεστήσουν. Γι' αυτό, αν κάποιο άτομο μπορούσε να την απασχολήσει αρκετά ήταν εκείνη, έχοντας υπ' όψιν της τη ροή της ώρας, την ίδια στιγμή που μια άγνωστη σκιά πλησίαζε στο σπίτι της όπου ο απομονωμένος επαναστάτης προσπαθούσε να ηρεμήσει τον εαυτό του όταν ένιωσε την ξαφνική παρουσία του άγνωστου άνδρα.

"Ηρέμησε, δεν είμαι εδώ για να σε βλάψω..."

Η ήρεμη φωνή του ξένου, παρά τον καθησυχαστικό της τόνο απέτυχε να τον ηρεμήσει και πώς θα τα κατάφερνε άλλωστε. Μέσα σε διάστημα σχεδόν ενός χρόνου ελάχιστοι είχαν βρει τον δρόμο που τους προς τα εκεί, κυρίως άνθρωποι μεγάλης ηλικίας που κουβαλούσαν το εμπόρευμά τους. Γάλα, αυγά, κάποια χορταρικά μερικές φορές, όλοι φιλήσυχοι, άνθρωποι που είχαν περάσει το όριο της μέσης ηλικίας και που τα πόδια τους και η μέση τους ήταν σχεδόν διαλυμένα από τη σκληρή δουλειά. Έτσι, η παρουσία ενός νέου άνδρα που έφερε επάνω του σπαθί μόνο προβλήματα προμήνυε και τα ένστικτα κάθε λογικού ανθρώπου θα του έλεγαν να κρατήσει την αμυντική του στάση.

Μα ο ξένος δεν έδειχνε ενδιαφέρον για τον ίδιο. Παρά το επίμονο βλέμμα που του έριχνε, τα μάτια τους δεν είχαν συναντηθεί ούτε μια στιγμή. Έκανε μερικά βήματα προς τα πίσω. Ήταν άοπλος, ο ξένος είχε σπαθί και η αύρα που ανέδυε έκανε όλο το σώμα του γιατρού να τρέμει, τις τρίχες του να σηκώνονται. Μόνο από τη στάση και τη σιγουριά του ξένου, την λυγερή κορμοστασιά και τα σίγουρα ελαφριά του βήματα ήξερε ότι δεν ήταν σαν τους άλλους άνδρες που είχε συναντήσει μέχρι τότε.

"Σου είπα ότι δεν έχεις λόγο να φοβάσαι."

Οι κόρες των ματιών του κύλησαν γρήγορα στις άκρες τους, σαν μάτια αρπαχτικού που εντοπίζει τη λεία του. Τα λόγια του μπορεί να ήταν ειλικρινά αλλά ποιος θα ένιωθε άνετα με τη συντροφιά αυτού του άνδρα; Χαλάρωσε τη στάση του και κατάπιε το σάλιο που είχε μαζευτεί μέσα στο στόμα του. Θεώρησε πιο συνετό να αποφύγει να τον εκνευρίσει. Το τελευταίο που ήθελε ήταν το αίμα του να ποτίσει εκείνο το μέρος. Οι θάνατοι μέσα σε χρυσά στάχυα ταιριάζανε περισσότερο σε βασανισμένους, φανταστικούς ήρωες έτοιμους να αφήσουν τον κόσμο με κάποιον ανούσιο μονόλογο για ιδανικά που διείπανε τη ζωή τους.

"Ονομάζομαι Χατζιμε Σαιτο. Είμαι μέλος της πολιτοφυλακής. Υπό κανονικές συνθήκες, θα ήμουν εδώ για τη σύλληψή σου."
"Περίεργο γιατί αυτή τη στιγμή δε νοιώθω ότι έχεις καμία πρόθεση να με αφήσεις ελεύθερο."

Οι δύο άνδρες κοιτάχτηκαν στα μάτια.

"Όλα θα εξαρτηθούν από την έκβαση των σημερινών γεγονότων. Δεν είσαι παρά η εγγύηση για τα σχέδιά μας κι εγώ είμαι εδώ μόνο για να διασφαλίσω την ακεραιότητά σου."
"Όχι όμως την ελευθερία μου."
"Τι από τα λόγια μου δε σου φάνηκε κατανοητό;"
"Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις κανένα δικαίωμα να με βλάψεις."
"Μη σου μπαίνουν ανόητες ιδέες. Είμαι εδώ για να σε προστατέψω από τρίτο παράγοντα, αν δεν συνεργαστείς δε μπορώ να υποσχεθώ τίποτα."
"Μιλάς για σχέδια και για συνεργασία αλλά είναι παράλογο να ζητάς τη συνεργασία κάποιου όταν δεν έχει ιδέα σε τι αναφέρεσαι."
"Ώστε η γυναίκα δε σου εμπιστεύτηκε τίποτα την αποψινή ημέρα," είπε μετά από μια σύντομη παύση.
"Τι εννοείς;"
"Αυτή τη στιγμή... είσαι μέρος ενός σχεδίου που θα εξασφαλίσει τη προστασία της ζωής του Αυτοκράτορα."
"Δεν έχω καμία σχέση με τον Αυτοκράτορα και τα σκυλιά του, δεν καταλαβαίνω πώς ο περιορισμός μου εδώ θα εξασφαλίσει κάτι τέτοιο. Αν προσπαθείτε να καταπνίξετε επαναστατικές ενέργειες στο νησί, τότε είμαι το τελευταίο άτομο που θα σας φανεί χρήσιμο. Δεν έχω καμία άμεση ανάμειξη και αμφιβάλλω ότι η ζωή μου αξίζει αρκετά για να διαπραγματευτείτε."
"Αυτό είναι απλά ένα λανθασμένο δικό σου συμπέρασμα. Αν αυτή τη στιγμή γινόταν επανάσταση στο νησί, τότε δε θα εμείς οι δύο δε θα είχαμε τίποτα να πούμε κι εσύ θα ήσουν νεκρός," είπε με τη γρήγορη, ψυχρή φωνή του. "Αν και ο όρος επανάσταση δεν είναι εντελώς λανθασμένος, πιστεύω ότι η λέξη πραξικόπημα αρμόζει περισσότερο για να περιγράψει την κατάσταση."
"Εξήγησέ μου για τι πράγμα μιλάς. Αυτή τη στιγμή για εμένα δεν είσαι παρά ένας τρελός που αραδιάζει ασυναρτησίες."
"Καλώς..." άφησε τη λαβή του σπαθιού του και έγνεψε το κεφάλι του συγκαταβατικά. "Όπως είπες έχεις κάθε δικαίωμα να γνωρίζεις γιατί είναι σημαντικό να κρατηθείς εδώ... Αυτή τη στιγμή η γυναίκα που σου προσφέρει κατάλυμα συνεργάζεται μαζί μας."
"Η Όι...ραν..." γούρλωσε τα μάτια του από έκπληξη.
"Η έκπληξή σου φανερώνει ότι γνωρίζεις ελάχιστα γι' αυτήν τη γυναίκα. Όμως αυτό δε με απασχολεί. Αυτή η γυναίκα ανήκει σε μία ομάδα εκπαιδευμένων γυναικών που υπηρετούν τη μητέρα της περιοχής των κόκκινων ρόδων. Εμπόριο λευκής σαρκός, ναρκωτικά, αγορασμένες δολοφονίες, είναι μερικές από τις εργασίες που τους αναθέτει αυτή η γυναίκα, η Άι... Μα δεν έμεινε μόνο εκεί. Προσφέροντας σαρκικές απολαύσεις σε εξέχοντα πρόσωπα της αυλής κατάφερε να απλώσει τα αγκάθια της και να εμπλακεί σε θέματα που αφορούν άμεσα τη διοίκηση της χώρας, πλανεύοντας και οδηγώντας πρόσωπα που μπορούν να φανούν επικίνδυνα για τον Αυτοκράτορα. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο νεαρός αδερφός του, ο Άρχοντας Κόαν."

"Αυτό δε θα έπρεπε να έχει καμία σχέση με εμένα ή με την Όιραν!" έσκιζε τον αέρα με το δεξί του χέρι εκνευρισμένος. "Μπορεί να βρίσκομαι καιρό επάνω σε αυτό το νησί, μα δεν έχω καμία ανάμειξη! Αν ο αδερφός του Αυτοκράτορα είναι αυτός που προκαλεί προβλήματα, τότε θα έπρεπε συλλάβετε τον ίδιο."
"Αφελής τρόπος σκέψης. Πιστεύεις ότι ο Αυτοκράτορας θα άφηνε να ξεσπάσει ένα τέτοιο σκάνδαλο που αφορά μέλος της οικογένειάς του στη βασιλική αυλή; Άλλωστε ο Άρχοντας Κόαν δεν είναι παρά ένας φιλόδοξος νεαρός, αν δεν ξεριζώσουμε το ζιζάνιο δε θα επιτύχουμε τίποτα."
"Ακόμα κι έτσι-"
"Στο είπα ήδη," τον διέκοψε υψώνοντας τη φωνή του. "Δεν είσαι παρά μία εγγύηση για τα σχέδιά μας..." κοίταξε ατάραχος τον γιατρό απέναντί του. "Κρίνοντας από το βλέμμα σου πρέπει να άρχισες να συνειδητοποιείς ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός μας. Είναι αδύνατον να χτυπήσουμε τη μητέρα των Ρόδων χωρίς βάσιμες κατηγορίες, έχει δύναμη στο νησί και άτομα πρόθυμα να τη προστατέψουν."
"Έτσι ο μόνος τρόπος να τη χτυπήσετε είναι εκ των έσω," συμπλήρωσε σφίγγοντας τις γροθιές του. "Ζητήσατε από την Όιραν να τη προδώσει, έτσι δεν είναι;"
"Είναι το τέλειο πιόνι. Άτομο εμπιστοσύνης με πρόσβαση στα διαμερίσματα της Άι, ένα από τα λίγα άτομα που έχει πραγματικό κίνητρο να τη σκοτώσει. Αλήθεια, ξέρεις γιατί ονομάζεται Όιραν; Αστεία ιστορία, αλήθεια."
"Έχω την αίσθηση ότι έχουμε διαφορετική αίσθηση του χιούμορ."
"Η Όιραν και η Όιραν, η μία ανθίζει ως η πιο όμορφη κοπέλα της πόλης ή άλλη ως η έμπιστη πολεμίστρια της μητέρας των ρόδων... μα στη πραγματικότητα ο αφανής δεσμός μεταξύ τους ήταν καθορισμένος πριν ακόμα γεννηθούν. Σκληρή μοίρα για δύο δίδυμα κορίτσια. Κι όμως η Όιραν μισή την Όιραν και το αντίστροφο για τη ζωή που κάνει, όσο κι αν η μία αγαπά την άλλη. Για εμένα ιστορίες που μοιάζουν με κακογραμμένα μυθιστορήματα, είναι αστεία."
"Το ήξερα, η αίσθηση του χιούμορ μας διαφέρει τελικά," σχολίασε σφίγγοντας τα δόντια της. "Αφήνετε τον δειλό αυτοκράτορά σας να βάλει ένα άτομο να βγάλει το φίδι από την τρύπα ενώ εσείς περιμένετε στις σκιές για να κλέψετε τη δόξα."
"Ναι, ή τουλάχιστον αυτό πιστεύει η γυναίκα."

"Τι θες να πεις;"
"Αν ήταν τόσο εύκολο να σκοτώσεις τη μητέρα των ρόδων, τότε οποιαδήποτε θα μπορούσε να εκτελέσει αυτή την αποστολή. Αυτό που χρειαζόμασταν όμως ήταν κάποια που μπορεί να προβάλει μάχη έχοντας αρκετές έμπιστες κοπέλες μαζί της... Ο πραγματικός στόχος δεν είναι να βοηθήσουμε τη γυναίκα αλλά να δράσουμε όσο η προσοχή της μητέρας των θα ήταν στραμμένη στην απόπειρα προδοσίας και να τη συλλάβουμε επ' αυτοφώρω μέσα σε ένα λουτρό αίματος όταν κανένας από τους προστάτες της δε θα μπορεί να βοηθήσει. Η μητέρα των ρόδων είναι δυνατή γυναίκα μα έχει μια πολύ μεγάλη αδυναμία, την περηφάνια της. Θεωρεί τον εαυτό της πολύ έξυπνη για να αφήσει μερικές κοπέλες που είχαν το θράσος να τη προδώσουν να μείνουν ατιμώρητες. Βέβαια αυτό δεν αναφερόταν σε κανένα σημείο της συμφωνίας, γι' αυτό οι άνδρες μας θα παραμείνουν έξω από την καρδιά της περιοχής των κόκκινων ρόδων, το μαύρο ψηλό κτήριο που συμβολίζει τη κυριαρχία της Άι στην περιοχή. Ήμασταν τυχεροί που η σύντροφός σου ήταν αρκετά ανόητη να θολωθεί από το μίσος της για τη μητέρα των ρόδων και τα τρυφερά συναισθήματά της για εσένα-"
"Και τι ξέρεις εσύ;" φώναξε. "Μπ@στ@ρδε, ούτε με το όνομά της δεν την αναφέρεις. Το θράσος θα έπρεπε να έχει και κάποια όρια, ειδικά όταν βασίζεστε επάνω της για να προστατέψετε τον δειλό αυτοκράτορά σας και τον ηλίθιο αδερφό του! Άκουσα να σας αναφέρουν ως λύκους, στην πραγματικότητα δεν είσαστε παρά σκυλιά που κουνάτε την ουρά σας και τρέχετε να φέρετε πίσω τα κόκαλα αθώων στον άχρηστο αυτοκράτορά σας ίσα-ίσα για να σας επαινέσει! Ούτε τον λόγο σας δεν μπορείτε να κρατήσετε και περιμένεις να μείνω εδώ άπραγος; Ποιο μέρος της συμφωνίας; Αφού στην πραγματικότητα δεν υπάρχει συμφωνία!"

"Θα σου συνιστούσα να μην κάνεις κάτι για το οποίο θα μετανιώσεις-"

Μα δε είχε νόημα να προσπαθήσει να τον λογικέψει. Για έναν άνθρωπο σαν τον Λιούις που η λογική και οι υπερβολικές υποθέσεις είχαν γίνει η ουσία της ύπαρξής του η επιλογή που έκανε εκείνη τη στιγμή, πετώντας στην ουσία τα ίδια του τα πιστεύω αποδείχθηκε πιο εύκολη απ' ό,τι θα περίμενε ποτέ και χωρίς να εξετάσει τις πιθανότητες έτρεψε με ορμή μέσα στο χωράφι με τα στάχυα έχοντας μόνο μία σκέψη στο μυαλό του, να φτάσει στην ώρα του, να μην αποτύχει, να μην το πιάσει.

Ο άνδρας πίσω του παρέμεινε ατάραχος και η έκφρασή του αλλοιώθηκε για πρώτη φορά εκείνη τη μέρα καθώς αναστέναξε βαθιά και ακούμπησε τη λαβή του σπαθιού του. Απογοητευμένος και συνάμα ανακουφισμένος μισόκλεισε τα μάτια του εστιάζοντας προς την κατεύθυνση που είχε ακολουθήσει ο νεαρός άνδρας.

"Και μπήκα στον κόπο να τον προειδοποιήσω... Ποιος ήταν αυτός που μόλις έσπασε ένα μέρος της συμφωνίας δίνοντάς μας την αφορμή για να μην κρατήσουμε τη δική μας;" ρώτησε μέσα από τα δόντια του κλίνοντας το σώμα του ελαφρά προς εδώ. "Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τα άτομα που λειτουργούν με βάση το συναίσθημα... Οι σκύλοι ξέρουν να φέρνουν πίσω το θήραμα... Οι λύκοι το οδηγούν εκεί που θέλουν και το αρπάζουν μόνοι τους, ανόητε..." κατέληξε μέσα στο μυαλό του. "Τρέχα εκεί που πρέπει να πας τώρα," είπε τέλος αφού σιγουρεύτηκε ότι είχε αφήσει αρκετό προβάδισμα στον άνδρα. "Θα είσαι αρκετά απασχολημένος προσπαθώντας να ξεφύγεις από εμένα για να συνειδητοποιήσεις την κατάσταση."