[Τελος] Η κηδεία της Rosalie. GL σου'ρχομαι!! [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Προηγουμενες ιστοριες:

Στην προηγουμενη ιστορια πηγαμε στην Cornelia για να ξεφυγουμε απο διαφορους που μπορει να μας ακολουθουσαν απο την Βaterilla και κρυφτηκαμε σε μια μικρη βαση των επαναστατων. Εκει δεχθηκαμε επιθεση απο μια πολυαριθμη και εμπειρη αποστολη της εταιριας Modern Affairs που ηθελαν πρωτιστως να σκοτωσουν εμενα. Μεσα απο την μεγαλη επιθεση που δεχθηκαμε σκοτωθηκαν ολοι οι επαναστατες με εξαιρεση τον Dimitrov. H Rosalie μπηκε μπροστα μου στην τελευταια αποπειρα δολοφονιας με αποτελεσμα να δεχθει το μοιραιο χτυπημα...


Eιχαμε φτασει στο νησι Centayrea και το πλοιαριο μας πλεον ηταν σταθερο. Ο Dimitrov ειχε ετοιμασει ολα τα αντικειμενα του. Δεν ειχα ανταλλαξει καμμια κουβεντα μαζι του καθ'ολη τη διαρκεια του ταξιδιου για την Centayrea. Hξερα ομως οτι ηταν το νησι με την μεγαλυτερη βαση επαναστατων στην South Blue. Aφοτου αποχαιρετιζομασταν δεν θα τον ξαναεβλεπα ποτε και αυτον και το αντιπαθητικο στυλακι του. Θα συνεχιζα το ταξιδι μου στο αγνωστο , στο σκοταδι...Τουλαχιστον θα ειχα τον Charlie , τον καλο μου φιλο που παντα μου εφτιαχνε το κεφι οσο καιρο ταξιδευαμε μαζι. Πλησιαζε μεσημερι και εμεις δεν ειχαμε ακομα φυγει απο το καραβι.
Εκει που καθομασταν εγω ο Charlie και ο Dimitrov αμηχανα, ηρθαν καμμια δεκαρια αντρες με θλιμμενα προσωπα που αρχισαν να συζητανε με τον Dimitrov o oποιος κατεβηκε απο το πλοιαριο.
---Εϋ ...Elf , Charlie ! Κατεβειτε απο το πλοιο! Τα παιδια απο δω θα παρουν...εμ... τα πραγματα...
Ηξερα οτι εννοουσε τα πτωματα και οχι τα πραγματα αλλα δεν ειχα διαθεση ουτε να εκνευριστω με την ελλειψη tact του...

Κατεβηκα απο το πλοιαριο χωρις να χαιρετισω κανεναν απο τους επαναστατες που μας υποδεχθηκαν. Κοιταξα δυο απ'αυτους και παρατηρησα οτι με σχολιαζαν. Ενοιωθα ασχημα. Ειχα ερθει σε ενα ξενο νησι γεματο επαναστατες που νομιζουν οτι ειναι καποιοι . Δεν ηξερα ποιον απ'ολους να πρωτοσχολιασω.
"Και το χειροτερο απ'ολα ειναι οτι ολοι αυτοι εδω νομιζουν οτι ειναι τα κοντινοτερα προσωπα της Rosalie...Eνω ειμαι εγω. Εγω την αγαπουσα περισσοτερο απ'τον καθενα"
Περπατουσαμε αθορυβα μεσα στην παραλιακη πολη κατευθυνομενοι προς την πολη Spira, την πρωτευουσα του νησιου oπου υπηρχε και η βαση των επαναστατων.
Ο Dimitrov μου ειπε οτι μπορω να μεινω οσο θελω στους ξενωνες της βασης. Τον ευχαριστησα και αποφασισα να το ξανασκεφτω αργοτερα. Ισως δεν ειχα διαθεση να ανακατευτω με την πολυκοσμια μιας βασης επαναστατων (ετσι οπως την φανταζομουν) και προτιμουσα να μεινω καπου μονος.

Λιγη ωρα αργοτερα ειχαμε φτασει στην ησυχη και αρκετα εμπορικη πολη της Spira. Kαναμε παρακαμψη ομως ωστε να φτασουμε πιο γρηγορα στο κτηριο της βασης που βρισκοταν στην ακρη της πολης. Οταν φτασαμε, παρατηρησα ενα τεραστιο κτηριο περικυκλωμενο με ενα μεγαλο τοιχο με ενδιαμεσα να υπαρχει μια μεγαλη εκταση οπου οι επαναστατες εκαναν διαφορα αθληματα, ή εξασκηση σε τρεξιμο σκοποβολη ή ακοντιο. Ημουν σιγουρος οτι οι ανθρωποι εδω ακολουθουσαν σκληρη προπονηση καθως ειχαν ενα στοχο στο μυαλο τους και επρεπε να ενδυναμωθουν οσο το δυνατον περισσοτερο.
Ο Dimitrov μας οδηγησε μεσα στο μεγαλο λευκο κτηριο. Απο μπροστα μας περνουσαν πολλοι επαναστατες που χαιρετουσαν τον Dimitrov αλλα εκεινος δεν μου τους συστηνε γιατι δεν ηξερε οτι δεν ηθελα χειραψιες και γνωριμιες.
Φτασαμε σε εναν ησυχο διαδρομο με διαφορες πορτες δεξια και αριστερα.
---Eδω θα μεινετε... ειπε και ανεμισε μια αρμαθια κλειδια που του εδωσε πριν καποιος. Ο Charlie πηρε τα κλειδια και ανοιξε την πορτα.
---Παω να τακτοποιησω μερικα θεματακια εγω...
---Dimitrov? Ποτε θα γινει?Εννοουσα την κηδεια.
---Αυριο το μεσημερι. Θα περασω να σας παρω να παμε μαζι. Να ξερετε οτι μεσημεριανο και βραδινο θα σας φερουμε εμεις. Αυτο που εχετε να κανετε ειναι να ξεκουραστειτε.

Η ξεκουραση ηταν μια λεξη αλλα το να την κανεις πραξη αποδειχθηκε πραγματικα αθλος. Πηγα να παρω εναν μεσημεριανο υπνακο μετα το μεσημεριανο αλλα δεν τα καταφερα. Ολες μου οι σκεψεις γυρνουσαν γυρω απο την Rosalie καθως στριφογυριζα κατσουφης στο κρεβατι μου."Μα ειναι δυνατον για να μας κανει να ξεχαστουμε, να μας προτεινει ξεκουραση σε ενα δωματιο με τεσσερις τοιχους?" σκεφτομουν διαρκως
Ο Charlie διαρκως μου μιλαγε για παλιες ιστοριες απο την Ζarzara και αλλα λοιπα."Μα δεν καταλαβαινει οτι δεν θελω να ακουω καθολου τις ασχετες πληροφοριες του?" Η αληθεια ηταν οτι τα νευρα μου ειχαν κλωνιστει αρκετα και επρεπε να σταματησω να σχολιαζω αρνητικα τους παντες και τα παντα.
Μετα το βραδινο, ο Charlie κοιμηθηκε απο νωρις ενω εμενα δεν με επιανε υπνος οποτε αποφασισα να βγω εξω. Μαλιστα, ανεβηκα στην ταρατσα. και καθομουν εκει κοιταζοντας το φεγγαρι. Σκεφτομουν ποσο καλο μου ειχε κανει το χαμογελο της,ο χαρακτηρας και η ψυχη της...Σκεφτομουν ποσο καλο ειχε κανει στον δικο μου χαρακτηρα και την ψυχοσυνθεση μου, αλλα και ποσες φορες με ειχε σωσει απο βεβαιο θανατο ή δημοσια εκτελεση.

---Ααααχχ... ψιθυρισα λυπημενος
Ξαφνικα, ενοιωσα μια κινηση απο πισω μου, σαν να με παρακολουθουσε καποιος. Τεντωσα τα αυτια μου και βεβαιωθηκα για την υποψια μου. Καποιος ανεσαινε λιγα μετρα πιο πισω
---Τι θελεις? ρωτησα χωρις να κοιταξω καν ποιος ηταν.
Ακουσα τα βηματα του να πλησιαζουν και σηκωθηκα και γω ορθιος. Ηταν ενας ψηλος ξανθος αντρας με ομορφη μαυρη στολη και ενα πολυ μεγαλο σπαθι που εφτανε στο μποι του.
Ειχαμε αποσταση 2 μετρα και με κοιταζε νευριασμενος στα ματια.
---Εσυ εισαι ο Silver Elf?
---Nαι εγω ειμαι. Απαντησα περηφανα
---Ειμαι ο αρχηγος της βασης εδω και μεγαλος αδερφος της Rosalie.
"Ναι... Η Rosalie καταγόταν απο το νησι αυτο..." σκεφτηκα καθως επεξεργαζομουν τον τυπο και προσπαθουσα να καταλαβω με τί ειδους προθεσεις με ειχε ακολουθησει.
---Ησουν μπροστα στο θανατο της Rosalie. Eμαθα οτι πεθανε για να σε σωσει... Γιατι την αφησες ατιμε? Γιατι δεν την εμποδισες? Εξ αιτιας σου εφυγε!!
Τον ειδα να τραβαει το μεγαλο του σπαθι με δακρυα στα ματια

Η επιθεση του με επιασε απροετοιμαστο. Η συναισθηματικη φορτιση που ειχα σιγουρα θα επιδρουσε αρνητικα σε καποια μαχη μου. Επιπλεον το σπαθι του ηταν τοσο μεγαλο που μονο που το εβλεπες φοβοσουν. Μπορουσε να σε πετσοκοψει σαν χασαπης. Μετα βιας προλαβα και πηδηξα στο πλαι για να αποφυγω το χτυπημα του.
Δεν θα του χαριζομουν ομως. Τραβηξα και γω τα μαχαιρια μου και εθεσα το ενα απο τα τρια στο στομα, οπως συνηθως εκανα.
Δεν ειχα σκοπο να τον σκοτωσω ουτε να τον τραυματισω. Ηταν ο αδερφος της Rosalie! Θα κρατουσα αμυνα οσο μπορουσα. Πραγματι εκεινος μονοπωλουσε τις επιθεσεις ενω εγω σταυρωνα τα μαχαιρια και τις απεκρουα ή απεφευγα τα χτυπηματα του λογω της μεγαλυτερης ταχυτητας μου.
Καποια στιγμη εβγαλε μια μεγαλη κραυγη και εριξε με δυναμη το σπαθι του πανω στα μαχαιρια μου με αποτελεσμα σ'ενα απ'αυτα να κοπει η ακρη του.
Συνεχισαμε για λιγα λεπτα να ωθουμε ποτε εγω το σπαθι ποτε εκεινος τα μαχαιρια μου μεχρι που συνειδητοποιησα οτι δεν ειχε κανενα νοημα να συνεχισουμε. Εδωσα ενα γερο σπρωξιμο στο σπαθι του και σε εκεινον και πεταξα στο εδαφος τα μαχαιρια μου

---Εμπρος λοιπον!! φωναξα Ελα σκοτωσε με!! Αν νομιζεις οτι κανεις κατι που θα ηθελε η Rosalie ή τιμας τη μνημη της καν'το!! Να ξερεις ομως οτι η Rosalie πεθανε για μενα και αυτο θα πρεπει να σου λεει κατι.Ειδα το υφος της παραιτησης στα ματια του συνοδευομενο με μερικα δακρυα.Ηξερε οτι ειχα δικιο και ολο αυτο ηταν μια αντιδραση της στιγμης. Πεταξε και εκεινος το σπαθι του στο εδαφος, με πλησιασε και αγκαλιαστηκαμε.
---Ποσο ανοητος ημουν...ειπε τριβοντας μερικες μυξες στον ωμο μου. Συγχωρεσε με Elf... Εμπιστευομαι την Rosalie και την κριση της και ετσι εμπιστευομαι και εσενα. Συγχωρα με για το λαθος μου σημερα. Απο δω και περα θα σε βοηθησω οπως μπορω. Να ξερεις οτι ο Daisuke, ο αρχηγος των επαναστατων της Centayrea θα ειναι στο πλευρο σου.Το ονομα του μου ξυπνησε πολλες μνημες. Τον επιασα απ'τους ωμους και τον κοιταξα καταματα.
---Daisuke? Daisuke?Tωρα εξηγουνται ολα!! Ειχες παει στο νησι Todash πριν καποιους μηνες?
---Ναι ημουν εκει πριν λιγο καιρο...
---Εμεινες στο ξενοδοχειο του Mr. Penkroft ??
---Nαι! Σου τα ειπε η Rosalie αυτα?
---Οχι ημουν εκει και απετρεψα μια αποπειρα δολοφονιας σου!!!Τα ματια του γουρλωσαν και με κοιταξε με ερωτηματικο

---Ακουσε να δεις. Εγω μπηκα κρυφα σε ενα τυχαιο καραβι για να παω στο νησι Todash και να συναντησω την Rosalie. Μεσα στο καραβι αυτο βρηκα ενα κιβωτιο με ενα φρουτο του διαβολου. Οι ανθρωποι εκει, αναφερονταν σε εναν Daisuke και ηθελαν με καποιον τροπο να σε κανουν να το φας. Εγω δεν εδωσα σημασια γιατι σκεφτηκα οτι μπορει να ηθελαν να κερδισουν την ευνοια σου και γιαυτο να σου εδιναν αυτο το τοσο σημαντικο δωρο. Για κακη τους τυχη ομως, εγω εκλεψα το κιβωτιο αυτο και το ειχα μαζι μου σε πολλα ταξιδια μεχρι και την Βaterilla oπου αποφασισαμε με την Rosalie και τον Dimitrov να το δωσουμε στον Dary. Ομως οταν ο δημαρχος Dary το εφαγε, πεθανε και καταλαβαινω τωρα οτι αυτο το ψευτικο φρουτο προοριζοταν για σενα απο κεινα τα προσωπα!!Πηρα μια μεγαλη ανασα και συνεχισα:
Επισης, ο κυριοτερος λογος που με κυνηγησαν οι πρακτορες αυτοι στην Cornelia ηταν το οτι σκοτωσα εναν δικο τους ανθρωπο με ενα δικο τους "οπλο" που προοριζοταν για σενα! Ετσι σκεφτηκαν οτι συνεργαζομαι μαζι τους ή οτι ξερω ολη την αληθεια και θελησαν να με σκοτωσουν...Τωρα στρωνει ολο το παζλ... Εχουμε ενα κοινο οι δυο μας Daisuke. Εαν μας σκοτωνε η εταιρια την ωρα που ηθελε, εσενα στο Τοdash και εμενα στην Cornelia, δεν θα σκοτωνοταν η Rosalie. Επομενως, η Rosalie πεθανε για χαρη και των δυο...
---Μια στιγμη! Μιλησες για ατομα που ηθελαν να μου δωσουν το ψευτικο φρουτο...Ποιοι ηταν αυτοι?Επισης ποιοι σας επιτεθηκαν στην Cornelia? Τι πληροφοριες σας εδωσαν οι κατασκοποι μας? Οι μονοι που εζησαν εισαι εσυ και ο φιλος σου και ο Dimitrov ο οποιος δεν παρακολουθησε τη συζητηση ... Πες μου!

---Λυπαμαι Daisuke αλλα δεν μπορω να σου πω. Δεν σε ξερω, δεν γνωριζω αν μεσα στα τοσα ατομα που τριγυρνανε γυρω σου υπαρχει και καποιος κατασκοπος ή εμβολιμος. Το ξερω οτι δεν σ'αρεσει αυτο που λεω, αλλα δεν μπορεις να κανεις τιποτα για να με κανεις να μιλησω. Απλα να ξερεις οτι θα τους βρω και θα τους αντιμετωπισω εγω...
---Να ξερεις οτι μολις τελειωσει η κηδεια θελω να φυγεις απο το νησι. Ειπε τσαντισμενος και σηκωθηκε και εφυγε. Η αληθεια ηταν οτι δεν ειχε και πολλες ικανοτητες στην διπλωματια αλλα δεν τον παρεξηγησα. Ηξερα οτι του ειχε στοιχισει ολο αυτο.
Καθισα μια-δυο ωρες στην ταρατσα και μετα κατεβηκα να κοιμηθω...

Την επομενη μερα, γυρω στις 12 ο Dimitrov περασε να μας παρει απο το τον ξενωνα για να παμε στην κηδεια της Rosalie και των υπολοιπων επαναστατων. Η καθε κηδεια θα γινοταν ξεχωριστα κατι το οποιο το προτιμουσα απο το να γινει ενα μπερδεμα αναμεσα σ'ολους: Rosalie, Αnthony, Dyrrer, Wally,Valet, Milosh, Puvis . Aυτοι οι επαναστατες πεθαναν στην Cornelia πριν λιγες μερες...
Οι υπολοιποι δεν με ενδιεφεραν και ανυπομονουσα να φτασουμε στη σειρα της Rosalie η οποια μετα απο λιγη ωρα εφτασε.

Ο Daisuke και ο αλλος αδερφος του Waka ξεκινησαν να μιλουν αναπολώντας μνημες απο τα παιδικα χρονια που περασαν με την Rosalie, για την μετεπειτα πορεια της στους επαναστατες και για την ηρωικη της μαχη εναντι της Παγκοσμιας Κυβερνησης που εν τελει της στερησε τη ζωη. Ουτε καν ανεφεραν το ονομα μου στο τελος.
Ενδιαφερον ειχαν τα λογια του Dimitrov, λιτα και λακωνικα οπως παντα
---Η Rosalie δεν δολοφονηθηκε, αυτοθυσιαστηκε. Και ο λογος της αυτοθυσιας της ειναι τοσο μεγαλος που πρεπει ολοι να βοηθησουμε και οχι ο καθενας ξεχωριστα. Θα την θυμομαστε για παντα...
Ηξερα οτι τα λογια του ηταν μπηχτες προς το ατομο μου επειδη δεν τους φανερωνα ολα οσα ηξερα για την Μodern Affairs ειτε ο ιδιος ειτε μεσα απο τις πληροφοριες των κατασκοπων επαναστατων. Ισως ο Daisuke εβαλε εκεινον να πει κατι τετοιο αφου καθ'ολη τη διαρκεια της κηδειας ψιθυριζαν μεταξυ τους.
Διαφοροι αλλοι επαναστατες αλλα και ο Charlie εβγαλαν λογο γεματο με συναισθηματισμους κυριως και οχι με καποια αλλη προεκταση. Οταν εφτασε η δικη μου σειρα, ο Daisuke και Dimitrov δεν εβαλαν γλωσσα μεσα τους και σχολιαζαν τα παντα.