[Τέλος-Παρελθόν]Πίσω στην αρχή...Part 1

Ένιωθα πολύ κουρασμένος μιας και είχα κοιμηθεί αργά την προηγούμενη νύχτα,όμως η αγωνία μου που θα έφευγα επιτέλους απλά δεν με άφηνε να ηρεμήσω.Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που δεν έχανα τον ήχο της ούτε λεπτό,ενώ οι διάφορες σκέψεις που έκανα με εμπόδιζαν να κοιμηθώ-ο Arashi απλά τον πήρε η μπάλα και έπρεπε να υποστεί την κατάσταση,αν και δεν έμοιαζε να τον πειράζει-.Αλλά τότε δεν με ένοιαζε.Είχε έρθει το ξημέρωμα και βρισκόμουν στην προβλήτα του νησιού μπροστά από το πλοίο των τριών μου μελλοντικών δασκάλων.Ευτυχώς δεν είχα τίποτα να πάρω μαζί μου παρά μόνο το ξίφος μου και τον Arashi-ο οποίος ήρθε από μόνος του-οπότε δεν χρειαζόταν να χάσω καθόλου χρόνο με το να ετοιμαστώ.
-Έτοιμος μικρέ; με ρώτησε ο Sven με το που με είδε.
-Όσο ποτέ άλλοτε. απάντησα.
-Τότε ανέβα...Ώρα να πηγαίνουμε.
Ο Arashi ανέβηκε πρώτος στο καράβι,όμως εγώ σταμάτησα όταν άκουσα μια φωνή να με φωνάζει από πίσω μου.
-Argon περίμενε...
-Kanae;
 Η Kanae χωρίς να σταματήσει να τρέχει έπεσε μέσα στην αγκαλιά μου.
-Θα μου λείψεις...Να προσέχεις...
-Και εσύ θα μου λείψεις...Να δώσεις χαιρετισμούς στον Kaizen.
-Θα το κάνω.
-Αχ τι όμορφο...
Τότε με άφησε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.
-Μην ξεχάσεις την υπόσχεση σου.
-Ποτέ δεν θα μπορούσα...Μην ανησυχείς θα ξανασυναντηθούμε. της είπα και εκείνη έφυγε.
 Ανέβηκα στο πλοίο και τότε με πλησίασε ο Kakei.
-Καλό θα ήταν να μην έχεις πολλές τέτοιες στιγμές μπροστά στον Sven γιατί γίνεται πολύ συναισθηματικός και μετά θα είναι κακό για όλους μας.
-Σοφή συμβουλή.
-Θα το έχω στα υπόψιν μου. είπα και γέλασα.
-Εμπρός λοιπόν...Σαλπάρουμε. φώναξε ο Sven και σήκωσε την άγκυρα.
 Ο Moriya σήκωσε τα πανιά και ο Kakei έπιασε το τιμόνι και έτσι ξεκίνησε το πρώτο μου ταξίδι.Καθώς απομακρυνόμασταν δεν μπορούσα να πάρω το βλέμμα μου από το νησί που άφηνα πίσω μου.Σκέψεις από όλη μου τη ζωή εκεί άρχισαν να έρχονται ξανά στο μυαλό μου μέσα σε δευτερόλεπτα.Χαιρόμουν,μα και λειπόμουν μου.Η καρδιά μου πονούσε.Ένιωθα λες και ήθελα να κλάψω.Όμως δεν χρειαζόταν...Θα τους ξανάβλεπα.Το είχα υποσχεθεί και θα το έκανα.Θα το έκανα εφόσον το είχα ευχηθεί σε εκείνο το μαγικό πεφταστέρι.Θα τους ξανάβλεπα κάποια στιγμή.Ήταν σίγουρο.}

παραμένω στο νησί.

Όνομα χαρακτήρα: Argon Naito

P.o.M. Points: 50

Belli: 140.000

Τυχόν παρατηρήσεις: Πολύ ωραία ιστορία! Πιο πολύ από όλα βέβαια μου άρεσε το τέλος της(και το γεγονός ότι τελείωσε! ) Ωραίες οι μάχες, πολύ έξυπνη η ανταγωνιστική μάχη με τον Sven, χωρίς το κλισέ τέλος που φανταζόμουν αρχικά. Τα δύο παιδιά, ο Kaizen και η Kanae, ήταν τέλειοι, έτσι; Πραγματικά άγια(αν εξαιρέσεις τις φάρσες!) Διάφορα μικρολαθάκια υπήρχαν διάσπαρτα καθόλη την πορεία.(Στο 5ο και στο 28ο ποστ έγινες δύο φορές 16! )
Είχα μια μικρή ένσταση για τους ψαρανθρώπους, το πόσο γρήγορα σε δέχτηκαν σαν μέλος τους. Θα περίμενα μια έχθρα λόγω μίσους των φυλών. Την έβαλα στην άκρη χάρη στα μυστήρια κίνητρα του Willy.
Από την άλλη, οι τρεις που έφτασαν στο νησί. Γιατί τους έβαλες τέτοιο ιστορικό; Ένας Πρώην Ναύαρχος που παραλίγο να γίνει Fleet(?). Ένας πρώην πειρατής(υπάρχουν πρώην πειρατές?). Ένας κυνηγός επικηρυγμένων(η ταχύτητα του οποίου ξεπερνάει αυτή του Mihawk?). Γιατί η υπερβολή στα ιστορικά; Δεν θα μπορούσες να κάνεις την δουλειά σου με μικρότερους τίτλους; Δεν ξέρω τι είχες στο μυαλό σου, δεν έδωσες όμως καμία δικαιολογία στο να βρίσκονται αυτοί οι τρεις μαζί σαν ομάδα.
Πέρα από αυτό, που το αποδίδω στην πρόθεση σου να παρουσιάσεις κάτι μεγαλοπρεπές, ήταν μία από τις καλύτερες ιστορίες, με τεράστια, ολοκληρωμένα ποστ, γεμάτα δράση, συναισθήματα, εικόνες και ένταση, ενδιαφέρον. Προτείνεται για ιστορία του μήνα.