[Τέλος-Παρελθόν]Πίσω στην αρχή...Part 1

Στο λιμάνι είχα ξαπλώσει πάνω σε ένα τοίχο και είχα κλείσει τα μάτια μου.Ο Arashi τον οποίο τον βρήκα στο δρόμο μου είχε ξαπλώσει και εκείνος πάνω μου και αναπαυόταν.Συνήθως δεν είχα πρόβλημα να αποκοιμηθώ,όμως ο ήλιος εκείνη την ημέρα με χτυπούσε στα μάτια και δεν με άφηνε.Έτσι σηκώθηκα και κάθισα να βλέπω τους υπόλοιπους της ομάδας να παίζουν στα ζάρια τις αγγαρείες που είχαν να κάνουν τον επόμενο μήνα-ενοχλώντας έτσι στιγμιαία τον Arashi ο οποίος όμως δεν είχε πρόβλημα να ξανά ξαπλώσει,κάτω αυτή την φορά-.Στην αρχή μου φαινόταν καλή ιδέα αυτό το παιχνίδι γιατί ήταν μια ευκαιρία να ξεφορτωθώ τις βαρετές δουλειές,όμως δεν είχα καμία τύχη και τις περισσότερες φορές κατέληγα να μαζεύω περισσότερες δουλειές και έτσι είχα σταματήσει να παίζω αυτό το παιχνίδι.Τα πήγαινα τόσο χάλια που να φανταστείτε οι υπόλοιποι μου ζήταγαν συνέχεια να παίξω μαζί τους.
 Κάποια στιγμή ήρθε ένα καράβι,αλλά δεν χρειαζόταν καν να γυρίσουμε να δούμε το ποιος ήταν.Ξέραμε ήδη.Ήταν το μόνο καράβι που ερχόταν τακτικά στο νησί μας,μια φορά κάθε μήνα λίγες μέρες αφότου μαζεύαμε τους φόρους.Ήταν ένα καράβι από τον 34ο στόλο των Marines,ο οποίος υποτίθεται πως επιτηρούσε την γύρω περιοχή για πειρατές.Ο διοικητής του πληρώματος,Darvin Kersgouth,ήταν διεφθαρμένος ως το κόκκαλο και έτσι αντί να κάνει την δουλειά του,έκανε τακτικές επισκέψεις στο νησί μας για να πληρωθεί για την ησυχία του από τον Willy.Δεν έδινε αναφορά για τα συμβάντα στο νησί και έτσι δεχόταν γερή ανταμοιβή από τους πειρατές.
 Και μόνο αυτό το γεγονός μου αρκούσε για να συνηδητοποιήσω το πόσο διεφθαρμένοι δεν ήταν μόνο οι πειρατές,αλλά και η κυβέρνηση η οποία υποτίθεται ότι προστατεύει όλους μας-φυσικά και αυτή με τις εξαιρέσεις της-.Όποτε το σκέφτομαι αυτό,αναρωτιέμαι ποιος είναι τελικά ο κακός σε αυτόν τον κόσμο;Κατά βάθος πιστεύω ότι η κυβέρνηση μπορεί να κάνει την δουλειά της όμως χρειάζεται καλύτερη καθοδήγηση και βοήθεια,πράγμα που ελπίζω να καταφέρω να της δώσω.Αλλά ας μην ξεφεύγω από το θέμα.
 Μόλις το πλοίο άραξε στο λιμάνι,οι πειρατές που ήταν μαζί μου χαιρέτησαν τους Marines με ανοιχτές αγκάλες και τους καλώς όρισαν στο νησί.Αντιθέτως εγώ με το που είδα την ασχημόφατσα του Darvin,ένιωσα κάτι να ανεβαίνει στο στομάχι μου.Με μια τεράστια μύτη η οποία έμοιαζε λες και ξεκινούσε από το κούτελο του και δύο πεταχτά αφτιά τα οποία ήταν ενωμένα με μία αλυσίδα η οποία περνούσε κάτω από το πιγούνι του-ποτέ δεν κατάλαβα την χρησιμότητα της-ο τύπος αυτός έμοιαζε πιο πολύ για ψηλός καλικάντζαρος παρά για άνθρωπος.
 Μας προσπέρασαν με τα πολλά και αφού τελείωσαν με το μάζεμα των χρημάτων,μετά από κάνα δύο ώρες έφυγαν απαλλάσσοντας μας από τις φάτσες τους.Το μόνο που μου άρεσε στους πειρατές του νησιού,είναι ότι όπως και εγώ έτσι και εκείνοι κορόιδευαν τον Darvin.Μόλις έφευγε καθόμασταν τουλάχιστον κάνα μισάωρο και μιλάγαμε για την φάτσα του-από τις λίγες συζητήσεις στις οποίες έπερνα και εγώ μέρος-.Έτσι λοιπόν υποθέσαμε ότι για άλλη μια φορά θα κοιτάζαμε την ατελείωτη θάλασσα και θα βλέπαμε μόνο μπλε για την υπόλοιπη ημέρα.
 

Πρέπει να είχε πάει τέσσερις το μεσημέρι η ώρα όταν στον ορίζοντα είδαμε ένα πλοίο να εμφανίζεται,γεγονός που μας σόκαρε όλους και μας έκανε να κοιταχτούμε.
-Ποιος θα μπορούσε να είναι; βγήκε η ερώτηση από το στόμα της μόνη της.
-Δεν ξέρω... απάντησε κάποιος από την ομάδα ...Δεν βλέπω σημαία των Marines,αλλά καλύτερα ας ήμαστε επιφυλακτικοί.
 Προσωπικά δεν με ένοιαζε αν ήταν κάποιος ο οποίος θα εξόντωνε τους πειρατές,βασικά ευχόμουν να ήταν.Αν εξαιρέσεις τον Nad-και υποθέτω τον Supai,τον Willy και τον Gaila-οι υπόλοιποι υπέθεταν ότι είχα γίνει πλέον μέλος του πληρώματος τους και μπορούσαν να με εμπιστευθούν,όμως κάτι τέτοιο δεν ήταν αλήθεια.Ποτέ δεν θα γινόμουν ένας από αυτούς.Αν ήταν να πολεμήσω κάποιον θα το έκανα μόνο για να σώσω εμένα,τον Arashi και τους φίλους μου.Κανέναν άλλο.Παρόλα αυτά εκείνη την στιγμή στάθηκα όρθιος και περίμενα εκεί που τελείωνε η ξηρά,με τον Arashi δίπλα μου,ενώ και οι υπόλοιποι είχαν λάβει μια θέση επιφυλακής.
 Τελικά το καράβι έφτασε στην ξηρά και τρία άτομα κατέβηκαν από πάνω του.Ένας από τους πειρατές τότε τους πλησίασε.
-Ένα λεπτό εσείς οι τρεις.Για περιμένετε... τους είπε και τους σταμάτησε ...Πρέπει να κάνουμε ένα τυπικό έλεγχο για να δούμε αν είστε δεκτοί εδώ ή όχι.
 Μέχρι να κατέβουν από το πλοίο τους και να τους μιλήσει ο πειρατής εγώ καθόμουν αμίλητος και τους παρατηρούσα.Ο πρώτος που κατέβηκε και στάθηκε μπροστά από τους άλλους ήταν ένας άντρας γύρω στα τριάντα κάτι του,με πράσινα μυτερά μαλλιά και ένα κάλυμμα στο δεξί του μάτι.Φορούσε κυριλάτα ρούχα και είχε ένα τσιγάρο στο στόμα του.

Spoiler:

 Ο δεύτερος άντρας πρέπει να ήταν για κάποια χρόνια νεότερος του πρώτου.Είχε μαύρα μαλλιά τα οποία έφερναν λίγο προς το μοβ και είχε μια καραμπίνα περασμένη στον ώμο του.

Spoiler:

 Ο τρίτος και τελευταίος άντρας ήταν αυτός που με παραξένεψε πιο πολύ.Φορούσε ένα πανωφόρι το οποίο το είχε δέσει στον λαιμό του κι στο πίσω μέρος είχε ζωγραφισμένο ένα φεγγάρι.Αλλά το θέμα ήταν ότι ο άνθρωπος αυτός όχι μόνο είχε κόκκινα μαλλιά,αλλά το πρόσωπο του έμοιαζε πάρα πολύ στο δικό μου.Αυτό με τρόμαξε κάπως πρέπει να πω.Πέρα από αυτά φαινόταν ότι ήταν ο ξιφομάχος της ομάδας καθώς είχε ένα κατάνα περασμένο στην ζώνη του.

-Μα γιατί να μην είμαστε δεκτοί εδώ;... ρώτησε με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο ο μονόφθαλμος άντρας ...Σας διαβεβαιώνω ότι δεν έχουμε καμία πρόφαση να δημιουργήσουμε προβλήματα.
-Παρόλα αυτά θα πρέπει να επιμείνω να μου πείτε τα ονόματα σας.
-Πολύ καλά λοιπόν...Με λένε Sven Vollfied.
-Kakei Juzo... είπε ο άντρας με την καραμπίνα.
-Moriya Minakata... συμπλήρωσε με την σειρά του ο κοκκινομάλλης και τότε ήταν που έπαθα το μεγάλο σοκ...
 Και οι τρεις αυτοί άντρες θεωρούνται μέχρι και τώρα ως κάποια από τα μεγαλύτερα "τέρατα" τα οποία έχει δει ο κόσμος.
 Sven Vollfied.Πρώην Ναύαρχος της παγκόσμιας κυβέρνησης και υποψήφιος για την θέση του Fleet Admiral-την οποία τελικά δεν έλαβε-.Έχει βάλλει στην φυλακή κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα πειρατών που υπήρξαν.
 Kakei Juzo.Πρώην πειρατής ο οποίος είχε επικήρυξη 75.000.000 μπέλι στο κεφάλι του και λένε ότι θα είχε πολύ περισσότερα,όμως κατάφερε χάρις την μυστικότητα του και την τρομερή του ικανότητα στην σκοποβολή να κάνει πολλά εγκλήματα τα οποία παρότι γνώριζαν ότι τα έκανε δεν είχαν τα απαραίτητα στοιχεία για να του τα αποδώσουν.
 Moriya Minakata.Λένε ότι-ίσως-είναι ο σπουδαιότερος κυνηγός επικηρυγμένων  που έχει υπάρξει,με πάρα πολλές αποστολές στο δυναμικό του και σπουδαίες συλλήψεις μελών του πληρώματος του βασιλιά των πειρατών.Αυτό το οποίο όμως τον έκανε πιο διάσημο ήταν οι ικανότητες του στο ξίφος.Παρότι ο Drakula Mihawk θεωρείται ο καλύτερος ξιφομάχος,λένε ότι την ταχύτητα του δεν την έφτανε ούτε αυτός,ούτε κανείς άλλος.Μαζί με την τρομερή του ακρίβεια τον έκαναν ένα θανατηφόρο αντίπαλο.
 Μόλις τα ονόματα τους ακούστηκαν όλοι μείναμε κόκκαλο...Τι γυρεύαν τέτοια ονόματα σε ένα μέρος σαν και αυτό.Και κάτι ακόμα πιο περίεργο ήταν πως είχαν καταλήξει ένας πρώην Marine,ένας πρώην κυνηγός και ένας πρώην πειρατής στην ίδια ομάδα;Ο πειρατής που τόση ώρα έκανε τις ερωτήσεις άργησε λίγο όμως τελικά κατάφερε να μιλήσει.
-Λυπάμαι,αλλά δεν μπορώ να σας αφήσω να μείνετε εδώ. είπε τρεμάμενος.
-Κοίτα φίλε σου είπα ότι δεν θέλουμε προβλήματα,αλλά άμα είναι να μας δημιουργήσεις δεν έχουμε πρόβλημα να το ξεκαθαρίσουμε. είπε ο Sven-λιγότερο φιλικά αυτή την φορά-ενώ έβαλε παράλληλα τα χέρια του στην τσέπη του.
Είχα ακούσει ότι ο φόβος σε κάνει να μην σκέφτεσαι σοβαρά και να κάνεις παράλογες πράξεις.Όλοι είμασταν κάπως τρομαγμένοι εκείνη την στιγμή,οπότε πιστεύω ότι κάτι τέτοιο συναίβει και σε εκείνον τον πειρατή.

-Είπα φύγετε!!!! φώναξε κλαψιάρικα και σήκωσε το ξίφος του να χτυπήσει τον Sven.
 Προτού όμως προλάβει να κατεβάσει το ξίφος του για να τον χτυπήσει,το πόδι του Sven σηκώθηκε πρώτο στον αέρα και χτύπησε τον πειρατή στο σαγόνι,στέλνοντας τον στον αέρα και αφού έπεσε σωριάστηκε μερικά μέτρα πιο πέρα.Άλλοι δύο πειρατές πήγαν να επιτεθούν όμως πριν καν κουνηθούν από τις θέσεις τους μία σφαίρα φυτεύτηκε στο στήθος του καθενός.Είδα τον Kakei να κρατάει την καραμπίνα του μα δεν είχα προλάβει ούτε λίγο να δω που την είχε τραβήξει και την είχε φέρει σε θέση ώστε να ρίξει.Τότε είχαμε μείνει μόνο εγώ,ο Arashi και ο Nad.
 Ο Nad δεν όρμηξε αμέσως.Αντ' αυτού αφού πήρε πρώτα μια στάση δοκίμασε να επιτεθεί με ένα γρήγορο και κοφτό χτύπημα.Μα ούτε αυτός είχε καλύτερη τύχη.Με το που βγήκε το ξίφος του από την θήκη του ο Moriya απλά περπάτησε από δίπλα του και εκείνος σταμάτησε ακαριαία.Ο Moriya δεν τράβηξε το ξίφος του απλά περπάτησε και τον προσπέρασε.Ή τουλάχιστον έτσι νόμισα.Με το που έκανε ένα βήμα από πίσω του μια τεράστια ουλή από τον ώμο του Nad μέχρι κάτω το πλευρό του σχηματίστηκε πάνω του.Δεν μπορούσα να το πιστέψω...Ήταν τόσο γρήγορος που φαινόταν σαν να είχε απλά περπατήσει δίπλα του και ο αέρας είχε κόψει τον αντίπαλο του.Κι' όμως είχε τρβήξει το ξίφος του προ πολλού.Τι τέρατα!
 Ο Moriya γύρισε και με κοίταξε.
-Είσαι μαζί τους; με ρώτησε.
-Και ναι και όχι... απάντησα όσο πιο ήρεμα μπορούσα,ενώ από δίπλα μου ο Arashi του γρύλιζε.
-Ενδιαφέρον...Και πες μου σκοπεύεις να μας εμποδίσεις να περάσουμε; ρώτησε ο Sven.
-Με δουλεύεις... είπα και γέλασα ...Κάνατε αυτό που θα ήθελα να μπορούσα να κάνω εγώ χρόνια τώρα,οπότε είστε εντάξει μαζί μου.Έπειτα μάλλον θα ήμουν τρελός για να τα βάλλω και με τους τρεις σας ταυτόχρονα.Ούτε δεύτερα δεν θα άντεχα.
-Σοφό παιδί...Οπότε να μας συγχωρείς αλλά εμείς θα πηγαίνουμε. μου είπε ο Sven και ξεκίνησαν για την πόλη.
 Καθόμουν από πίσω και έβλεπα τις πλάτες του καθώς ανέβαιναν τον δρόμο για την πόλη,ενώ προσπαθούσα να κάνω τον Arashi να ηρεμήσει.}

-Όπα...σοβαρά φάνηκαν αυτοί οι τρεις εκεί πέρα;
-Ναι...Γιατί να σου πω ψέματα.
-Δεν ήξερα καν ότι τύποι σαν και αυτούς μπορεί να κάνουν βόλτες στις αρχικές θάλασσες.
-Ούτε εγώ το γνώριζα τότε,αλλά για τα πάντα υπάρχει η πρώτη φορά.
-Αυτή η ιστορία γίνεται ολοένα και καλύτερη...Για συνέχισε.
-Ωραία...
{Παρότι είχε δοκιμάσει να φερθώ ήρεμα μπροστά τους,μέσα μου ένιωθα σαστισμένος.Μια περίεργη ιδέα μου είχε έρθει τότε στο μυαλό.Να έφευγα μαζί τους...Ναι!Αυτό θα ήταν τέλειο.Έπρεπε να καταφέρω να με πάρουν μαζί τους.Ήταν από τους λίγους ανθρώπους που είχαν έρθει στο νησί και οι μόνοι που μπορούσαν να νικήσουν εύκολα τους πειρατές.Αν μπορούσα να φύγω μαζί τους η ζωή μου πράγματι θα άλλαζε προς το καλύτερο.Έπρεπε να τους ακολουθήσω.
-Έλα αγόρι μου. είπα στον Arashi και τρέξαμε ξοπίσω τους.
 Τους είδα στο βάθος του δρόμου να μπαίνουν στην ταβέρνα και όταν έφτασα μπήκα και εγώ.Εκείνοι είχαν ήδη καθίσει σε ένα τραπέζι και φώναζαν από εκεί στον ταβερνιάρη τι να τους φέρει.Ξεροκατάπια...Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τύμπανο...Έπρεπε να τους πείσω...Ίσως ήταν η μόνη μου ελπίδα να φύγω από το νησί.Μάζεψα όσο κουράγιο μπορούσα και μαζί με τον φίλο μου πλησιάσαμε το τραπέζι τους.
-Κοίτα να δεις ο μικρός από πριν λίγο!... αναφώνησε ο Sven όταν με είδε ...Δεν πιστεύω να άλλαξες γνώμη μικρέ και να ήρθες να μας πεις να φύγουμε;
-Όχι δεν είναι αυτό. είπα αλλά δεν κατάφερα να μην κάνω την φωνή μου να τρέμει.
-Ωραία τότε πες μας τι θες...Μοιάζεις αγχωμένος κάπως...Είσαι εντάξει;
-Εντάξει είμαι αλλά υπάρχει κάτι το οποίο θα ήθελα να σας ζητήσω. είπα και αυτή την φορά ακούστηκα πιο ψύχραιμος-καλό σημάδι,σκέφτηκα-.
-Ελεύθερα μικρέ.Ζήτα το και άμα μπορούμε εμείς θα το κάνουμε.
-Θέλω... είπα και σταμάτησα για λίγο ...Θέλω...Θέλω να με πάρετε μαζί σας...Θέλω να έρθω μαζί σας μακριά από αυτό το νησί.

-Λυπάμαι αν σε απογοητεύω μικρέ,αλλά δεν χρειαζόμαστε άλλο μέλος στο πλήρωμα μας και έπειτα εκεί όπου θα πάμε εμείς δεν είναι μέρος για παιδιά σαν και εσένα.Είναι πολύ επικίνδυνα εκεί έξω μικρέ.
-Το ξέρω...Το κατανοώ...αλλά δεν αντέχω άλλο να δω εδώ...Σας παρακαλώ αφήστε με να έρθω μαζί σας...ή τουλάχιστον πάρτε με από εδώ και αφήστε με στον επόμενο προορισμό σας.Από εκεί θα συνεχίσω μόνος μου αν χρειαστεί... είπε και γονάτισα μπροστά τους,ακουμπώντας το κεφάλι μου στο πάτωμα ...Σας παρακαλώ. ξανά είπα και ένιωθα πως θα κλάψω.
 Σήκωσα ελάχιστα το κεφάλι μου,ίσα ίσα για να δω τα πρόσωπα τους.Τους είδα να κοιτάζονται,αλλά δεν ήμουν σίγουρος αν ήταν σκεπτικοί ή όχι.
-Θα έκανες οτιδήποτε για να φύγεις από εδώ μικρέ; με ρώτησε αυτή την φορά ο Kakei.
 Ήμουν έτοιμος να πω "τα πάντα",αλλά τότε το σκέφτηκα.
-Σχεδόν τα πάντα.
-Σχεδόν τα πάντα;Δεν είναι αυτή η συνηθισμένη απάντηση...Δηλαδή δεν είναι το να φύγεις από εδώ αυτό το οποίο θέλεις πιο πολύ;
-Αυτό είναι...
-Τότε;
-Θα μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα για να φύγω από εδώ αν μου το ζητούσατε,όμως κάποια πράγματα τα θεωρώ πιο σημαντικά από την ελευθερία μου.Ας πούμε δεν θα μπορούσα να βλάψω τους φίλους μου,ακόμα και αν αυτό μου επέτρεπε να φύγω από εδώ.
 Κοίταξα τον Kakei και έδειχνε παραξενεμένος.Μετά γέλασε.
-Χαχαχαχα...Πράγματι πολύ πρωτότυπη απάντηση μικρέ και πολύ καλή μάλιστα.Συνήθως οι περισσότεροι λένε τα πάντα και μετά συνηδητοποιούν ότι δεν θα έκαναν τα πάντα.Αυτό πρέπει να πω δεν μου αρέσει.Δείχνουν έτσι ότι ξεχνάνε τι είναι πιο σημαντικό από τις προσωπικές του ανάγκες και...Αλλά ας το αφήσουμε αυτό.Δεν είναι σημαντικό την τρέχουσα στιγμή.Μπορεί να μην φαίνεται σημαντικό,όμως η πρωτοτυπία στην απάντηση σου,μου έδειξε ότι δεν σκέφτεσαι όπως θέλουν οι περισσότεροι να σκέφτεσαι και πως έχεις μεγάλη καρδιά.Βάζεις τους άλλους πάνω από τις δικές σου ανάγκες και δείχνεις ώριμος-εφόσον κάνεις τέτοιες σκέψεις-για την ηλικία σου.Ψηφίζω να τον πάρουμε.
 Ώστε αυτό σκόπευαν να κάνουν;Να ψηφίσουν για το αν θα με πάρουνε;Άρα πήγαινα καλά...Εννοώ είχα ήδη πάρει μια ψήφο.

-Θα σκότωνες αν χρειαζόταν για να σε πάρουμε μικρέ; ακούστηκε ξαφνικά να με ρωτάει ο Moriya.
-Τι;
-Βλέπω ότι έχεις όπλο απάνω σου...Πολεμάς;Έχεις σκοτώσει ποτέ κάποιον;Θα σκότωνες για να έρθεις μαζί μας;Αυτό σε ρωτάω.
-Έχω πολεμήσει μόνο κατά την διάρκεια της προπόνησης.Δεν έχω σκοτώσει ποτέ και ούτε θέλω να σκοτώσω...Ακόμα και κάποιον τον οποίο μισώ δεν μπορώ να με φανταστώ να τον σκοτώνω ακόμα και αν ο ίδιος μου το ζητούσε.Η μόνη ζωή η οποία μου ανήκει είναι η δικιά μου,έτσι δεν έχω δικαίωμα να παίρνω τις ζωές των άλλων ασχέτως με το πόσο κακοί είναι ή όχι.Τουλάχιστον αυτό πιστεύω εγώ.Παρόλα αυτά δεν μπορώ να πω ότι δεν μου αρέσει να πολεμώ.Από όταν ξεκίνησα μου άρεσε για αυτό και προπονούμε ασταμάτητα όσο καλύτερα μπορώ,ελπίζοντας να βελτιώσω τις ικανότητες μου.
 Για λίγο δεν μίλησε...
-Δεν μας δείχνεις να μην έχεις το μυαλό να σκεφτεί ορθά,οπότε υποθέτω ότι αυτή την απάντηση μου την δίνεις λόγο της αφέλειας σου.Σε μια μάχη ο αντίπαλος σου θα θέλει να σου πάρει την ζωή και εσύ μου λες ότι θα τον αντιμετωπίσεις με στόχο απλά να τον χτυπήσεις;Και πως θα  κερδίσεις έτσι;Εσύ θα τον χτυπάς για να τον τραυματίσεις,ενώ εκείνος για να σε σκοτώσει πιο χτύπημα θα είναι πιο δυνατό;
-Αυτουνού που θα θέλει να με σκοτώσει.
-Εκεί έξω μικρέ κανείς δεν θα σε λυπηθεί...Θα το ρίσκαρες λοιπόν να πας να πολεμήσεις έτσι;
-Ναι... απάντησα αμέσως χωρίς καν να το σκεφτώ και φάνηκαν και οι τρεις τους έκπληκτοι ...Θα σου πω κάτι φίλε... άρχισα να λέω με πιο θυμωμένο τόνο ...Έχω ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής μου μαζί με ένα πλήρωμα πειρατών,παρά την θέληση μου,και έχω κάνει πράγματα τα οποία με αρρωσταίνουν...Δεν ξέρεις τι έχω περάσει οπότε πάψε να με κρίνεις χωρίς να ξέρεις.Δεν είμαι ούτε στο ελάχιστο αφελής.Ξέρω πολύ καλά πως είναι η πραγματικότητα,όμως και πάλι μέσα μου κάτι μου λέει ότι δεν είναι σωστό να κάνω κάτι τέτοιο και πέρα από αυτό...έχω δει τόσο θάνατο στην ζωή μου,τόσες φορές αυτούς τους άθλιους τους πειρατές ν σκοτώνουν ανθρώπους μπροστά στα μάτια μου,επειδή έτσι τους ήρθε που έχω σιχαθεί.Για αυτό ακόμα και αν ο άλλος θέλει να με σκοτώσει εγώ δεν θα κάνω το ίδιο.Δεν χρειάζεται να είσαι μεγάλος ξιφομάχος εξάλλου για να ξέρεις ότι στην μάχη δεν χρειάζονται μόνα τα δυνατά και τα θανατηφόρα χτυπήματα,αλλά και πολλά άλλα.Δεν σκοτώνουν όλα αλλά όλα χρειάζονται.
 Αν δεν γινόταν τόση βαβούρα μέσα στην ταβέρνα πιθανόν όλοι να είχαν γυρίσει να κοιτάξουν προς το μέρος μου,αλλά φασαρία υπήρχε,οπότε άντε να μας άκουσε το διπλανό τραπέζι.Κανείς τους δεν μίλησε...Ο Moriya κοίταζε εμένα και οι άλλοι δύο κοιτάζονταν μεταξύ τους.Ένιωθε λες και βρισκόμουν στο δικαστήριο...

-Ο λύκος δικός σου να υποθέσω; ρώτησε ο Sven,χωρίς δυστυχώς πριν να μιλήσει ο Moriya και να πει την άποψη του,αν και όπως φαινόταν δεν ήταν υπέρ μου.
-Ναι...
-Και πως τον απέκτησες;
-Ένα βράδυ το βρήκα μέσα μέσα στην σπηλιά μου να κοιμάται...Ήταν τραυματισμένος,τον βοήθησα του έδωσα φαΐ και ύστερα απλά ένιωσα ότι αυτός ο λύκος έπρεπε να μείνει μαζί μου,να είναι φίλος μου και όπως φαινόταν εκείνος δεν είχε κανένα πρόβλημα.
-Περίεργη ιστορία...Και ακόμα πιο περίεργο,είπες "σπηλιά μου";
-Ναι...δεν έχω γνωρίσει οικογένεια,ούτε είχα σπίτι.Από μικρός είχα βρει μια σπηλιά μέσα στο δάσος και από τότε μένω εκεί.
-Και πως τα έβγαζες πέρα;Εννοώ...Δεν είχε άλλα άγρια ζώα πέρα από το δικό σου;Τι έτρωγες;
-Στην αρχή τα ζώα ήταν πρόβλημα,όμως με τον καιρό έμαθα να τα διώχνω.Όσο για τροφή,μάζευα ότι υπήρχε στα δέντρα και στους θάμνους και καμιά φορά έτρωγα στο σπίτι κάποιων φίλων μου εδώ στην πόλη.
-Μικρέ δεν είσαι παιδί...αυτό είναι σίγουρο.Από αυτά που μου λες ποτέ δεν υπήρξες παιδί.Παρότι λυπάμαι για την σκληρή ζωή που είχες όμως,πρέπει να πω ότι με έχεις εντυπωσιάσει.Θεωρητικά ελάχιστα άτομα στην ηλικία σου θα μπορούσαν να επιβιώσουν τέτοιες καταστάσεις και να αποκτήσουν τέτοια σκέψη.Πόσο είσαι τώρα;
-Δεκαέξι.
-Σίγουρα ελάχιστοι.
-Πάντως όλα αυτά μου φαίνονται περίεργα...Σίγουρα δεν μας λες ψέματα;
-Μακάρι να έλεγα.
-Δεν λέει Kakei...Φαίνεται στο ύφος του.
-Το ξέρω...Απλά ήθελα να δω πως θα απαντήσει.
 Ξαφνικά η πόρτα της ταβέρνας άνοιξε διάπλατα κάνοντας ένα θορυβώδες γδούπο.Γύρισα τότε και είδα τον Gaila μαζί με καμιά ντουζίνα ψαρανθρώπους να μπαίνουν μέσα,κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά.Φαίνεται πως ο Nad-ήταν πιο πιθανό-είχε σηκωθεί και είχε ειδοποιήσει τους υπόλοιπους για τους επισκέπτες μας.Και τώρα όπως φαινόταν τους έψαχναν.
-Λοιπόν μικρέ θα σου πω κάτι.Βλέπεις εκείνα τα γομάρια που μόλις μπήκαν μέσα.Θα τους πολεμήσουμε...Είναι δεκατρείς.Όποιος νικήσει τους περισσότερους κερδίζει.Αν με νικήσεις θα συμφωνήσω να έρθεις μαζί μας.Αν όχι θα πρέπει να μείνεις εδώ.Λοιπόν πάει;
 Ξανακοίταξα τους ψαρανθρώπους.Λογικά την ντουζίνα την είχα-όχι ταυτόχρονα,αλλά μεμονωμένα τα μέλη της τα είχα-.Τον Gaila,όμως αμφέβαλα ότι τον είχα.Και ίσως αυτός έκρινε την μάχη μας.Παρόλα αυτά δεν γινόταν να αρνηθώ.Αν είχα έστω και λίγες ελπίδες να κερδίσω θα τις έπαιρνα,δεν θα έχανα την ευκαιρία μου.Έπρεπε να κερδίσω.Την δεδομένη στιγμή το γεγονός το ποιος ήταν ο άνθρωπος που συναγωνιζόμουν απλά σβήστηκε από το μυαλό μου.
-Δέχομαι. είπα με σιγουριά.
-Ωραία λοιπόν.Μόνο εσύ και εγώ.Ούτε οι συνταξιδιώτες μου,ούτε ο λύκος σου.
-Έγινε. απάντησα και έκανα νόημα στον Arashi να κάτσει κάτω.
-Τότε ας ξεκινήσουμε. είπε και την ίδια στιγμή ο Gaila τον εντόπισε.
-Επίθεσηηηηη. φώναξε με την αγριοφωνάρα του και οι υπόλοιποι άρχισαν να τρέχουν προς το μέρος μας.

Με το που πήγα να κάνω ένα βήμα ο Sven είχε ήδη φτάσει τον πρώτο του αντίπαλο και τον είχε ρίξει κάτω.Ήταν τρομερά γρήγορος,όμως εγώ είχα ένα άλλο πλεονέκτημα...Αυτό της έκπληξης.Οι ψαράνθρωποι δεν περίμεναν να τους επιτεθώ και έτσι όταν πλησίασα τον πρώτο,ούτε καν δοκίμασε να αμυνθεί,ενώ ο δεύτερος δεν πρόλαβε να αντιδράσει μόλις συνηδητοποίησε με ποιανού το μέρος ήμουν.Έτσι νίκησα τους δύο πρώτους πολύ εύκολα.Ο τρίτος αντιθέτως δεν έχασε χρόνο.Με το είδε τι έκανα στους δύο πρώτους κίνησε το ξίφος του βίαια εναντίων μου.Πετάχτηκα προς τα πίσω για να τον αποφύγω και έπειτα τράβηξα μια καρέκλα που βρισκόταν δίπλα και την πέταξα μπροστά του.Εκείνος με την φόρα που είχε πάρει δεν μπόρεσε να την αποφύγει και έτσι σωριάστηκε κάτω.Εγώ απλά τον χτύπησα στην πλάτη και τον αποτελείωσα.
  Γύρισα τότε να δω τι έκανε ο Sven και αυτό που έβλεπα ήταν πιο πολύ σαν να χόρευε ή σαν να έπαιζε με τους αντιπάλους του,παρά σαν να πολεμούσε.Περίπου πέντε πειρατές είχαν πέσει απάνω του και προσπαθούσαν να τον χτυπήσουν,όμως εκείνος απλά κουνιότανε πέρα δώθε και έτσι τα ξίφη τους απλά έκαναν βόλτες από πάνω και δίπλα του.Κάποια στιγμή έκανε μια ανάποδη κολοτούμπα στον αέρα και προσγειώθηκε πάνω σε ένα τραπέζι πιο δίπλα του.Οι πειρατές έτρεξαν προς το μέρος του και εκείνος κλώτσησε δύο μπουκάλια που βρίσκονταν στο τραπέζι,τα οποία έπεσαν πάνω στις μούρες δύο από αυτών και βγήκαν νοκ-άουτ.Παρότι ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακός ήταν επίσης ξεκάθαρο ότι δεν έπερνε την μάχη πολύ στα σοβαρά.Καλύτερα για εμένα...Έτσι είχα λίγες ελπίδες.
  Πήδηξα πάνω από τον πειρατή που μόλις είχα ρίξει κάτω και έτρεξα προς τον επόμενο.Μόλις ο νέος μου αντίπαλος με είδε να πλησιάζω έμεινε στην θέση του και απλά κίνησε το ξίφος του να με χτυπήσει καθώς ερχόμουν.Τότε σταμάτησα απότομα.Ο αντίπαλος μου-ο οποίος δεν πέτυχε το χτύπημα του-λόγω της δύναμης που είχε βάλλει έκανε τότε μια άθελη επιτόπια στροφή και όντας χωρίς άμυνα τον πέτυχα πολύ εύκολα ρίχνοντας τον και αυτόν κάτω.Αυτό το κόλπο πάντα ήθελα να το δοκιμάσω να πω την αλήθεια και χαιρόμουν που την μοναδική φορά που το είχα κάνει πέτυχε.
  Μόλις τελείωσα ένας άλλος ψαράνθρωπος ήρθε από τα αριστερά μου θέλοντας να με στριμώξει-υποθέτω-μιας και από την άλλη μου πλευρά βρισκόταν ο πάγκος της ταβέρνας.Αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα.Έβαλα το ένα χέρι μου πάνω στον πάγκο και αφού πίεσα πήδηξα από πάνω του και βρέθηκα στην πίσω μεριά.Το ξίφος του πειρατή ήρθε και καρφώθηκε πάνω στον πάγκο μιας και δεν με πέτυχε και έτσι βρήκα την ευκαιρία να πάρω ένα μπουκάλι και να του το κοπανήσω στο κεφάλι.
 

Γύρισα για άλλη μια φορά να δω τον Sven.Εκείνος κοίταζε επίσης προς το μέρος και σαν με είδε ότι τελείωσα πήδηξε μπροστά στους αντιπάλους του-οι οποίοι στεκόντουσαν σε μια ευθεία μπροστά του-και με μια κλωτσιά στο κεφάλι του ενός από αυτούς τους πέταξε και τους τρεις ταυτόχρονα κάτω.Πολύ περίεργο...σαν να με περίμενε να τελειώσω.Ο Gaila τότε-έδειχνε πολύ θυμωμένος και δεν ήταν και η πρώτη φορά-τράβηξε έξω ένα πιστόλι και πυροβόλησε τον Sven.Μετά από όσα είχε κάνε αμφέβαλλα ότι θα πάθαινε τίποτα από αυτήν την επίθεση και έτσι χωρίς καν να το σκεφτώ παραπάνω έτρεξα προς τον Gaila ελπίζοντας να τον χτυπήσω εκείνη την στιγμή μιας και δεν ήταν συγκεντρωμένος σε εμένα.
  Σαν να είχε τηλεμεταφερθεί στιγμιαία από την θέση του ο Sven απέφυγε την σφαίρα και έτρεξε και αυτός προς τον Gaila,ο οποίος έδειχνε να αδυνατούσε να επιλέξει ποιον από τους δύο μας να αποκρούσει-μιας και με είδε τελικά να τον πλησιάζω-.Τελικά θεωρώντας ως πιο επικίνδυνο αντίπαλο τον Sven κίνησε το ξίφος του προς τα εκείνον.Είχε δίκιο,όμως και πάλι αμφέβαλλα αν θα κατάφερνε τίποτα.
  Αυτός ήταν ο τελευταίος που είχε μείνει και οι δύο μας είχαμε νικήσει από έξι.Άρα όποιος νικούσε τον Gaila ήταν και επισήμως ο νικητής.Τον έφτασα και κατάφερα να τον πετύχω πρώτος στα πλευρά του κάνοντας του μια βαθιά ουλή.Λίγα δεύτερα αργότερα ο Sven τον κλώτσησε από την άλλη πλευρά και τον έστειλε να πετάξει από πάνω μου και να προσγειωθεί στον πάγκο.Για λίγο απλά κοιταχτήκαμε.
-Λοιπόν;Ποιος κέρδισε τελικά; ρώτησα μετά από λίγο.
-Δεν είναι σίγουρο...Σίγουρα εσύ πέτυχες πρώτος  τον γίγαντα,όμως...
-...Δεν ξέρουμε αν το χτύπημα σου ήταν αρκετό για να τον νικήσει.Οπότε υποθέτω έχουμε ισοπαλία. συμπλήρωσε ο Moriya.
-Άρα ατύχησες μικρέ...Δεν έχασες,αλλά ούτε και κέρδισες για να σε δεχτούμε... είπε τελικά ο Sven.
 Τότε ήταν που είδα ένα ακόμα πειρατή να εμφανίζεται στην είσοδο της ταβέρνας,μιας και ο τρόπος που την είχε ανοίξει πριν ο Gaila την είχε αφήσει ορθάνοικτη και ξερχαβαλιασμένη.Από την άλλη ο Sven ήταν γυρισμένος με την πλάτη του στην πόρτα και έτσι δεν το αντιλήφθηκε αμέσως.Εκείνη ήταν η ευκαιρία μου.Κινήθηκα προς την πόρτα και η απότομη μου κίνηση έμοιαζε σαν να επιτεθόμουν στον Sven.Έτσι χωρίς να τον κάνω να καταλάβει τι γινόταν εκεί,τον έκανα να βγει από την μέση και έτσι χτύπησα πολύ εύκολα τον ανίδεο ψαράνθρωπο,που εφόσον δεν γνώριζε τι είχε συμβεί στο μαγαζί δεν περίμενε και την επίθεση μου.