[Τέλος]Υπερασπίζοντας την βάση των Marines...

Μόλις βγήκα έξω είδα ένα πλήθος από δημοσιογράφους με φωτογραφικές μηχανές να στέκονται λίγο πιο πέρα από την είσοδο του σπιτιού και τον Daigin,με τον Arashi μαζί,να είναι μπροστά τους προσπαθώντας να τους ηρεμήσει...
-Παρακαλώ σας είπα να κάνετε υπομονή...Όταν ξυπνήσει θα σας ενημερώσω... έλεγε ο Daigin αλλά δεν φαινόταν να τον ακούνε οι δημοσιογράφοι.
-Α! Να τος εκεί είναι... φώναξε ένας δημοσιογράφος και όλοι τότε,μέχρι και ο Daigin,γύρισαν προς το μέρος μου.
Μόλις συνηδητοποίησαν ότι βρισκόμουν εκεί όλοι οι δημοσιογράφοι παραμέρισαν τον Daigin και το Arashi και έτρεξαν προς το μέρος μου...Μόλις με πλησίασαν με περικύκλωσαν και άρχισαν να με κατακλύζουν από ερωτήσεις...Εκείνη την στιγμή ένιωθα ότι είχα βρεθεί στο χειρότερο μέρος που θα μπορούσα και ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να βρισκόμουν πάλι σε καμιά μάχη...
-Πείτε μας πως σώσατε τον Commodore Daigin; ρώτησε ένας
-Τι συναίβει στην προβλήτα...Πως μπήκαν οι επαναστάτες στην βάση; ρώτησε ένας άλλος...
Πολλές ακόμα ερωτήσεις ακούστηκαν από τις οποίες ελάχιστες συγκράτησα,όμως μία ήταν αυτή που με τράβηξε...
-Τι έγινε στην μάχη σας με τον Alucard;Πως καταφέρατε να τον απωθήσετε;
-Τι έκανα; ρώτησα χωρίς πραγματικά να καταλαβαίνω αυτήν την ερώτηση...
Τότε ο Daigin μπήκε στη μέση και μίλησε...
-Αν δεν του δώσετε χώρο και περιθώριο να απαντήσει δεν θα τελειώσουμε ποτέ...Παρακαλώ απομακρυνθήτε λίγο και αφήστε τον να μιλήσει... είπε και όλοι απομακρύνθηκαν λίγο από δίπλα μου...
Φαινόταν πως δεν είχα ιδιαίτερες επιλογές και πως θα έπρεπε να απαντήσω σε μερικές τουλάχιστον ερωτήσεις...Ο Daigin διάλεγε κάθε φορά για εμένα το ποιος θα μου κάνει ερώτηση και εγώ απάνταγα...Είπα πως έδωσα μια σκληρή μάχη μέχρι που τελικά έχασα τις αισθήσεις μου από την εξάντληση,όμως όπως ήταν ξεκάθαρο είχα σώσει τον Daigin,πως δεν ήξερα τι συναίβει και κατάφεραν οι επαναστάτες να μπουν στην βάση αλλά πως οι υποψίες μου ήταν ότι οι επαναστάτες είχαν υποκλέψει τον κωδικό από Marines-γιατί μόνοι τους τόσον γελοίο κωδικό δεν θα τον είχαν βρει- και είχαν μεταμφιεστεί ώστε να μπουν.Απάντησα πολλές ακόμα ερωτήσεις τις οποίες θα μπορούσε κάλλιστα να είχε απαντήσει ο Daigin...
-Ωραία λοιπόν αυτά για την ώρα...ελπίζω να πήρατε ότι θέλατε. είπε ο Daigin,όμως κανένας δημοσιογράφος δεν φάνηκε ευχαριστημένος.
-Περίμενε ένα λεπτό... του είπα και έδειξα τον δημοσιογράφο που με είχε ρωτήσει για την "μάχη" μου με τον Alucard,τον οποίο ο Daigin φάνηκε να αποφεύγει ...Εσύ ξανακάνε μου την ερώτηση που έκανες πριν. του είπα και εκείνος την έκανε.

Δεν απάντησα αμέσως...Γύρισα και κοίταξα τον Daigin...Κάτι μου έλεγε ότι εκείνος είχε διαδώσει φήμες για κάτι τέτοιο...Το γεγονός του ότι απέφευγε το βλέμμα μου ήταν και η επιβεβαίωση...Τέλος πάντων δεν θα του έκανα χαλάστρα...Έπειτα,αν και ψεύτικη,θα έπαιρνα φήμη από αυτή την ιστορία...
-Δεν θα ήθελα να το συζητήσω αυτό...Ήταν μια σκληρή μάχη και με το ζόρι κατάφερα να τον απωθήσω...Αν είχα παραπάνω αντοχές θα τον είχα κυνηγήσει και άλλο,όμως δεν μου ήταν δυνατό...Αυτό μόνο χρειάζεται να ξέρετε.
Παρόλα αυτά,κλασικά αχόρταγοι οι δημοσιογράφοι συνέχισαν να ρωτάνε και άλλες ερωτήσεις αν και είχα πάψει να τους προσέχω...
-Συγνώμη... τους φώναξα ...Μου κάνατε ένα σωρό ερωτήσεις τις οποίες θα μπορούσε κάλλιστα να είχε απαντήσει και ο Commodore Daigin και ίσως και καλύτερα από εμένα...Οπότε γιατί έπρεπε να τα ακούσετε όλα αυτά από εμένα;
-Μα γιατί είστε ο ήρωας της μάχης... μου απάντησε ένας...
-Ποιος είμαι;... πραγματικά τι ήταν όλα αυτά που άκουγα.
-Όπως το άκουσες... μου απάντησε ο Daigin και ύστερα γύρισε προς τους δημοσιογράφους ...Τώρα πηγαίνετε...Η τελετή θα γίνει το απόγευμα...Παρακαλώ απομακρυνθήτε.Μην με αναγκάσετε να καλέσω να σας διώξουν... τους είπε και φάνηκε να τους πείθει.
-Ποια τελετή; τον ρώτησα,όμως εκείνος δεν μου απάντησε.
-Πάμε στο γραφείο μου και θα τα πούμε όλα εκεί... ήταν αυτό που μου είπε.
Άρχισα να προχωράω από πίσω του χωρίς να πω τίποτε άλλο...Ο Arashi τότε είρθε δίπλα μου και άρχισα να προχωράει μαζί μου...Τον κοίταξα και έβλεπα μια χαρούμενη έκφραση πάνω του,καθώς είχε κρεμάσει και την γλώσσα του έξω από το στόμα του.Έσκυψα για λίγο και τον χάιδεψα στο κεφάλι όπως του άρεσε...
-Ανησύχησες φίλε; τον ρώτησα και ξαφνικά η φάτσα του άλλαξε και η γλώσσα του μπήκε μέσα κάτι που μου φάνηκε σαν ναι...
-Μα πως κάνεις έτσι αφού ξέρεις ότι δεν παθαίνω τίποτα εγώ...Είμαι εφτάψυχος. του είπα τότε και σαν να μου φάνηκε πάλι χαρούμενος.

Μπήκαμε στο γραφείο του Daigin και καθίσαμε...
-Λοιπόν νομίζω ότι υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία θα ήθελα να γνωρίζω... του είπα προτού προλάβει να μιλήσει εκείνος.
-Σωστά σωστά...Καταρχήν να σε ρωτήσω κάτι...Έχεις ιδέα για το πόσο κοιμόσουν;
-Όχι...Πόσο καμιά μέρα το πολύ;
-Περίπου...Τέσσερις μέρες...
Τιιιι;...κοιμόμουν τέσσερις μέρες;Τώρα κατάλαβα γιατί είχα κουραστεί να κοιμάμαι...
-Εντάξει μωρέ... είπα εντελώς φυσιολογικά ...Τώρα για πες μου...Τι είναι αυτά περί ήρωας της μάχης και τι τελετή θα γίνει μετά;
-Σε ανακοίνωσα ήρωα της μάχης λόγο της συνεισφοράς σου...Έμαθα πως κράταγες τους επαναστάτες,όσο μπορούσες να μην περάσουν από το λιμάνι και έπειτα ήρθες και με έσωσες και έκανες όλα εκείνα τα υπεράνθρωπα πράγματα...Τέλος πάντων...Θα κάνουμε μετά μια τελετή για να σου απονείμουμε κάτι σαν μετάλλιο για τις πράξεις σου και ένα ποσό χρημάτων...Θα βγάλουμε μερικές φωτογραφίες θα πεις μερικά λόγια,αν χρειαστεί και αυτό ήταν.
-Δεν χρειάζεται πραγματικά...Απλώς έκανα την δουλειά μου...
-Δεν ακούω αντιρρήσεις...η τελετή θα γίνει αυτό είναι τελειωμένη υπόθεση...
-Καλά ας είναι...Τώρα πες μου τι ήταν αυτό που άκουσα σχετικά με εμένα και τον Alucard;...

-Όταν έπεσες αναίσθητος σε μετέφερα μέχρι εδώ όπου δεν υπήρχαν επαναστάτες,ευτυχώς,και ύστερα βρήκα τον Kenobi και οργανώσαμε λίγο την άμυνα μας...Δεν φαινόταν παρόλα αυτά να υπήρχαν ελπίδες για νίκη,όμως τότε ένας στόλος μας κατεύθασε και μας βοήθησε να απωθήσουμε τους επαναστάτες...
-Καλά και ο στόλος έτυχε να περνάει από εδώ και είπε "Δεν πάμε να βοηθήσουμε";
-Από ότι μου είπε ο Kenobi εκείνος τους κάλεσε...
-Α! καλά τότε...Και όλο αυτό τι σχέση έχει με εμένα και τον Alucard;
-Εκεί που θέλω να καταλείξω είναι ότι αν δεν είχαν εμφανιστεί ενισχύσεις,η κυβέρνηση θα είχε δεχθεί μια από τις μεγαλύτερες ήττες της και η εμπιστοσύνη του κόσμου θα μειωνόταν κατακόρυφα.Με το να πω στον κόσμο ότι κατάφερες να απωθήσεις τον Alucard,είναι σαν να τους είπα "Υπάρχουν ακόμα δυνατοί άντρες στην κυβέρνηση","Δεν έχουμε πέσει ακόμα"...Ένα μήνυμα ελπίδας...Κάτι που χωρίς εσένα δεν θα είχα καταφέρει να κάνω...
-Κατάλαβα...Καλά έκανες και το είπες αυτό...Τώρα αν ο Alucard ενοχλήθηκε δεν με ενοχλεί...Ας έρθει να με βρει αν θέλει...Εγώ θα τον κυνηγήσω έτσι και αλλιώς...
-Πας εναντίων ενός πολύ επικίνδυνου αντίπαλου...
-Δεν με ενοχλεί αυτό...Αν πήγαινα ενάντιας σε αδύναμους δεν θα είχε ενδιαφέρον...Άσχετο αλλά που είναι ο Kenobi τώρα;...
-Α! ναι σωστά...Έπρεπε να πάει να παραδώσει τα σχέδια που υποκλέψατε στους ανωτέρους μας και για αυτό δεν μπορούσε να σε περιμένει να ξυπνήσεις...Σου στέλνει όμως χαιρετίσματα...
-Μάλιστα...Και ο Masta;...
-Κάπου εδώ στην πόλη τριγυρνάει...Δεν φεύγει χωρίς εσένα είπε.
-Κατάλαβα...Σιγά μην έφευγε...Τέλος πάντων...Ειδοποίησε με όταν είναι η ώρα για την τελετή...Θα κάνω μια βόλτα στην πόλη... είπα και σηκώθηκα...
Λίγο πριν βγω ο Daigin με ρώτησε...
-Είσαι εντάξει τώρα;...Όσο κοιμόσουν είχα βάλλει μια ιατρική ομάδα να σε φροντίσει ώστε να μην έχεις πρόβλημα.
-Είμαι μια χαρά...Να σαι καλά...Λοιπόν τα λέμε στην τελετή. του είπα και μαζί με τον Arashi βγήκα με έξω...

Όσο περπατούσα στην πόλη έπεσα πάνω στον Masta και μαζί πήγαμε να πιούμε τίποτα...Ύστερα αρχίσαμε πάλι το περπάτημα και λέγαμε για διάφορα και άκυρα πράγματα.Κάποια στιγμή αφού είχε περάσει αρκετή ώρα ήρθε ένας Marine και μου είπε πως η τελετή ήταν έτοιμη να αρχίσει...Έτσι λοιπόν μαζί με τον Masta και τον Arashi κατευθυνθήκαμε προς το σημείο όπου θα γινόταν η τελετή...Εκεί υπήρχε ένα βάθρο στο οποίο και ανέβηκα...Όταν άρχισε η τελετή ο Daigin άρχισε να λέει διάφορα,όμως βαριόμουνα τόσο πολύ που δεν του έδινα σημασία.Όταν τελικά ήρθε η ώρα με παρουσίασε στον κόσμο και μόλις πλησίασα μου απονέμει ένα μετάλλιο και ύστερα δώσαμε τα χέρια μας για να κάνουμε χειραψία και τότε μια βροχή από φλας ξέσπασε...Ο Daigin έπειτα μου παραχώρησε την θέση του και τότε όλοι οι δημοσιογράφοι από κάτω μου με ρωτούσαν αν έχω κάτι να δηλώσω...κάτι να πω...
-Ένας μικρός λόγος που είχα δώσει στο Zanakand γράφτηκε και αυτός στην εφημερίδα; ρώτησα τον Daigin
-Ναι... μου απάντησε
-Ωραία... είπα με την σειρά μου και γύρισα προς τον κόσμο κάτω ...Όσοι διαβάζετε εφημερίδα ξέρετε ήδη τα όσα δήλωσα όσο βρισκόμουν στο Zanakand Island...Δεν θα επαναληφθώ,γιατί αν ήταν να δηλώσω κάτι τα ίδια θα έλεγα.Το σημαντικό είναι ότι η κυβέρνηση κατάφερε να επιβιώσει από αυτή την μάχη και θα συνεχίσει να επιβιώνει...Όσοι τις εναντιόνονται θα κυνηγηθούν και θα δεχθούν την δίκαιη κρίση που τους αξίζει...Το ίδιο ισχύει και για τον Alucard...Να ξέρετε εγώ ο ίδιος θα τον κυνηγήσω και θα τον παραδώσω στις αρχές.Αυτά είχα να πω... είπα και αποχώρησα από το βάθρο...
Αυτά που έλεγα μου φαινόντουσαν αστεία,γιατί πολύ απλά αδιαφορούσα για την κυβέρνηση.Σίγουρα υπήρχαν άτομα άξια και καλά μέσα σε αυτή αλλά δεν έπαυε να είναι το ίδιο διεφθαρμένη με τους επαναστάτες και τους πειρατές...Είχα τις εμπειρίες μου από το Aldean...Αν γινόταν δεν θα ήμουν με καμία πλευρά,όμως δεν γίνετε...Γιατί τότε θα γινόμουν πειρατές και τους πειρατές του μισούσα πιο πολύ από όλους.Παρόλα αυτά υπήρχαν βασικοί λόγοι για να γίνω κυνηγός...Καταρχάς έχω το δικαίωμα να κυνηγώ τους πειρατές και να τους επιφέρω την κρίση που τους άξιζε,όπως ήδη είπα.Έπειτα με το να βρίσκομαι στο πλευρό της κυβέρνησης,σημαίνει πως έχω μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και πιθανή βοήθεια από αυτούς,χωρίς να χρειάζεται να υπακούω απόλυτα στην κάθε τους διαταγή.Τέλος έχει καλά λεφτά η δουλειά...βασικός λόγος.Πραγματικά αδιαφορούσα για την κυβέρνηση όσο δεν γινόταν,όμως έπρεπε να προσποιούμαι για να μην καταλήξω να έχω αχρείαστα προβλήματα.

Είχα μείνει παραπάνω από ότι σκόπευα στο νησί και έτσι ήταν σιγά σιγά η ώρα να φεύγω,όμως πρώτα έπρεπε να συζητήσω κάτι με τον Daigin...Έτσι μαζί με τον Masta και τον Arashi πήγαμε να τον βρούμε πριν την αναχώρηση μας.
-Λοιπόν είναι αυτό που ήθελες να συζητήσουμε; με ρώτησε ο Daigin...
-Βλέπεις σκεφτόμουνα...Η κυβέρνηση τώρα πια δεν είναι αυτή που ήταν κάποτε...Η δύναμη της αρχίζει να χάνεται,οπότε σκέφτηκα έναν τρόπο για να την ενισχύσουμε...
-Και ποιος είναι αυτός;
-Εφόσον δεν υπάρχει αρκετή ενίσχυση από πλευρά των νεοσύλλεκτων θα ψάξουμε ενίσχυση από την πλευρά των κυνηγός και των μισθοφόρων...
-Και δηλαδή τι ακριβώς να κάνουμε;
-Μου ήρθε η ιδέα βλέπεις να δημιουργήσω την Ομοσπονδία των Κυνηγών...Μια οργάνωση στην οποία θα ανήκουν οι σπουδαιότεροι κυνηγοί και μισθοφόροι στον κόσμο...Μέσω της οργάνωσης θα ενοποιήσουμε τους κυνηγούς τους κόσμους.
-Ενδιαφέρουσα πρόταση,όμως και πάλι οι κυνηγοί είναι διασκορπισμένοι...Θα υπάρχουν μέρη που θα παραμένουν απροστάτευτα.
-Όχι αν η ιδέα μου ειλοποιηθεί πλήρως...Η ομοσπονδία αυτή θα έχει έναν γενικό αρχηγό-εμένα-και έπειτα ανάλογα την θάλασσα θα υπάρχει και ένας ακόμα αρχηγός προσωπικά για την κάθε θάλασσα...Οι αρχή οι αρχηγοί των θαλασσών θα ορίζουν στην περιφέρεια τους ποιοι κυνηγοί θα βρίσκονται σε ποιο νησί...Κοινώς θα μαζέψουμε αρκετούς κυνηγούς ώστε να υπάρχει τουλάχιστον ένας σε κάθε νησί...
-Πιστεύεις ότι μια τέτοια ιδέα θα δουλέψει;...
-Υπάρχουν ελπίδες,καθώς ο κάθε κυνηγός θα νιώθει πιο άνετα με το να ξέρει ότι από πίσω του βρίσκονται πολύ ακόμα για να τον στηρίξουν,όμως εδώ χρειάζομαι και την δικιά σου βοήθεια...Για να πετύχει αυτό το σχέδιο χρειάζεται χρήματα κάτι το οποίο δεν έχω σε επαρκή ποσότητα...Θέλω να πείσεις τα "μεγάλα αφεντικά" να χρματοδοτήσουν αυτή μου την προσπάθεια...Δημιουργία βάσεων,αγορά προμηθειών και ίσως και κάποιος σταθερός μισθός,ώστε να δώσουμε ένα κίνητρο στους κυνηγούς να ενωθούν μαζί μας καθώς έτσι θα γνωρίζουν ότι σίγουρα θα κερδίζουν κάτι ακόμα και αν δεν πιάσουν κάποιον.
-Δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα...Βασικά είναι πολύ καλή ιδέα...Ξέρω ότι θες να φύγεις,όμως προτείνω να περιμένεις λίγο...Θα επικοινωνήσω τώρα αν είναι με τους ανώτερους για να δούμε αν εγκρίνεται η ιδέα σου.

Περιμέναμε κάμποση ώρα ενώ ο Daigin βρισκόταν μέσα στο γραφείο του και συνενοούτανε με τους ανωτέρους του...Τελικά βγήκε έξω,μετά από μισή ώρα περίπου,με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του...
-Καλά νέα...Η ιδέα σου εγκρίθηκε...Δεν ήταν εύκολη απόφαση για αυτό και μας πείρε τόσην ώρα αλλά τελικά έγινε δεκτή...Η κυβέρνηση θα χρηματοδοτήσει την ιδέα σου...Απλά ο αρχηγός της κάθε θάλασσας θα πρέπει να δίνει αναφορά για τα μέλη της οργάνωσης στο διοικητή της τοπικής βάσης των Marines,όμως οι δικαιοδοσίες παραμένουν σε εσένα.
-Σύμφωνοι...Άκου τώρα τι θέλω να κάνεις...Ειδοποίησε τους διοικητές των Marines στις τέσσερις θάλασσες και δώσε τους επαρκής πληροφορίες...Θέλω κάθε φορά που θα επισκέπτομαι ένα νησί να με αναγνωρίζουν και να είναι η κατάσταση καλή για να γίνει σωστά η δουλειά.Επίσης θέλω να αναπτυχθεί ένα σύστημα επικοινωνίας...Αυτό σημαίνει ότι θέλω den den mushi σε κάθε νησί το οποίο θα είναι συνδεδεμένο με όλα τα άλλα της ίδιας θάλασσας.-Έτσι και αλλιώς θα έπρεπε να ενημερώνονταν όλοι,οπότε δεν χρειαζόταν να το αναφέρεις.Όσο για το δεύτερο...Θα βάλουμε ένα κεντρικό den den mushi και έπειτα οι υπόλοιποι θα συνδέουν τα δικά τους μαζί του,οπότε και αυτό επιτυγχάνεται εύκολα.
-Καλώς...Ο αρχηγός αυτής της θάλασσας θα βρίσκεται στον Lyneel και αυτός θα επικοινωνεί μαζί σου...Όταν κάνω την επαφή μαζί του θα του πω να σε καλέσει για να συνενοηθήτε...
-Έι βάλε και εμένα μέσα...Εγώ με την ομάδα μου δεν είμαστε Marines,όμως μπορούμε να προσφέρουμε μεγάλη βοήθεια...Κανείς δεν μας αμφισβητεί στο νησί μας και κανείς δεν δημιουργεί φασαρίες...
-Ωραία λοιπόν ήδη έχουμε τα πρώτα μας μέλη...
-Οπότε φεύγεις για Lyneel;
-Ναι αναχωρώ άμεσα...
-Ωραία...Τώρα που άρχισα να ταξιδεύω το συνήθισα...
-Ωραία λοιπόν.Εύχομαι καλή τύχη στο έργο σου και ελπίζω να ξαναειδοθούμε.
-Σίγουρα... του απάντησα και μαζί με τον Masta και τον Arashi γυρίσαμε να φύγουμε...
Δεν το πίστευα ότι θα επέστρεφα κιόλας στο Lyneel,όμως είχα έναν μεγάλο στόχο...Θα ξεκινούσα κάτι σπουδαίο που θα ήταν και ένα μεγάλο βήμα προς την δόξα...

Όνομα χαρακτήρα: Argon Naito

P.o.M. Points: 25

Belli: 79.000

Τυχόν παρατηρήσεις: Σε γενικές γραμμές μια καλογραμμένη ιστορία, με αρχή μέση και τέλος. Μου άρεσε ιδιαίτερα το πως ξεκίνησες την ιστορία σου. Θεωρώ ότι είναι ωραίο σε μια ιστορία παίκτη να αναφέρεται η εφημερίδα και τα γεγονότα που είναι γραμμένα σ' αυτήν, πόσο μάλλον αν σου δίνει τροφή για σκέψεις του χαρακτήρα ή συμβάντα που μπορούν να γίνουν. Ήταν μια ωραία αφορμή για να θυμηθεί το νησί του ο χαρακτήρας σου και έκανες μια πολύ καλή αναδρομή στο παρελθόν. Η δεύτερη αναφορά σου στο παρελθόν έγινε πολύ γρήγορα, θα προτιμούσα να γίνει όλο μαζί.

Πάντως χαίρομαι που έχεις βάλει τον χαρακτήρα σου σε κάποια θέματα να είναι συναισθηματικά αδύναμος, μάλιστα το γεγονός ότι έβαλες έναν άλλο χαρακτήρα να τον ηρεμήσει στην κατάσταση που βρισκόταν. Σε εκείνο το σημείο όμως μου το χάλασες με την χρήση των αγγλικών. Το "ατάραχος mode" θα μπορούσε να αποτυπωθεί διαφορετικά, ότι πάλι είχε παραδείγματος χάρη αυτή την κρύα έκφραση σαν να έδειχνε ατάραχος ακόμη και αν μέσα του μπλαμπλα. Ξενίζει πάρα πολύ σε μια τόσο ωραία σκηνή η χρήση αγγλικών. Το ίδιο ισχύει και στο σημείο με το "Sine" σε εκείνο το σημείο είναι όμως δική σου επιλογή, είναι και διάλογος και ίσως είναι διαφορετικό. Ίσως το "Ψόφα" θα ακουγόταν πιο άσχημο παρά κουλ υποθέτω.

Μου άρεσε πάρα πολύ η σκηνή που ο χαρακτήρας σου κοιτούσε τον ουρανό. Σ' έκανε να την φαντάζεσαι και εσύ, πάρα πολύ καλή χρήση επιθέτων και εκφράσεων σε εκείνο το post. Δεν κούρασε και μάλιστα έθεσες και ωραία ερωτήματα στον χαρακτήρα σου κάνοντας παράλληλα και την μετάβαση για την αποβίβαση στο νησί.

Χαίρομαι που βλέπω αρκετή χρήση του διαλόγου, κάποιες φορές είναι κάπως προβλέψιμοι οι διάλογοι αλλά αυτό γίνεται στην καθημερινή ζωή. Εκεί που έβαλες την εικόνα του Commodore, θα μπορούσες να κάνεις παράλληλα και μια περιγραφή του. Η εικόνα είναι εύκολη λύση αλλά θα ήταν ωραίο να υπήρχαν λέξεις που την περιέγραφαν αντί για την ίδια.

Το σημείο με τον Arashi το θεώρησα αρκετά μεταβατικό για να περάσεις σε πιο σοβαρά στην συνέχεια. Προς το θέμα με τους επαναστάτες. Θα ήθελα να υπάρχει κάποιος λόγος που κάνουν πράγματα, μου φαίνεται ότι τα περισσότερο γίνονται πάρα πολύ γρήγορα σαν να μην έχουν σκεφτεί τίποτα από την μεριά τους. Ενώ έχεις δηλαδή ένα πολύ καλό σενάριο μένουν κάποια ερωτήματα αναπάντητα. Καλές μάχες αλλά ο διάλογος με τον επαναστάτη προσωπικά δεν μου άρεσε, δεν ήταν ότι ήταν προβλέψιμος ακριβώς αλλά σαν να μην με ικανοποιούσε για αυτό που επακολούθησε. Δηλαδή εκεί που σου εξιστορούσαν όλα αυτά που ήξεραν, μου φάνηκε αρκετά ψεύτικο. Δεν ξέρω αν μπορώ να βρω την λέξη.

Η μάχη η αλήθεια είναι ότι μου φάνηκε πολύ καλύτερη με την μουσική από πίσω. Και χαίρομαι που σε εκείνο το σημείο έβαλες ότι κάποιος αντίπαλος σου είχε όπλο με σφαίρες αντί για ξίφος όπως νωρίτερα έγραφες. Επίσης, θα ήθελα κάποια στιγμή να δω σκηνή με βοήθεια από τους γύρω σου γιατί και σε αυτήν και στην τελευταία τα περισσότερα ο χαρακτήρας σου τα κάνεις μόνος του, εκτός από την βοήθεια του Arashi.

Λίγο πριν την τελετή, ήθελες να δικαιολογήσεις ότι βρήκες πάλι τον Masta στην πόλη αλλά εκείνο το σημείο μου φάνηκε πάρα πολύ γρήγορο σαν να το έγραψες απλά για να το αναφέρεις. Κάποια πράγματα που έγραψες στην σκέψη του χαρακτήρα σου ήταν αρκετά ενδιαφέροντα, όπως και στην συνέχεια το σχέδιο που πρότεινε στον Commodore. Ήταν μια ωραία ιδέα που έκλεισε ικανοποιητικά την ιστορία σου.

Τέλος, θα σου πρότεινα να μην χρησιμοποιείς τόσα αποσιωπητικά ανάμεσα στις προτάσεις. Δηλαδή η σκέτη τελεία θα βγάλει το ίδιο νόημα. Σε σκέψεις προφανώς και θα χρησιμοποιήσεις αποσιωπητικά αλλά με όχι τόσο συχνή χρήση. Αυτό ως συμβουλή.

Επίσης, θα ήθελα κάποια στιγμή να δω πως θα μπορούσες να γράψεις σε τρίτο πρόσωπο. Οι περιγραφές σου είναι αρκετά δυνατές αλλά με την χρήση πρώτου προσώπου χάνουν το αίσθημα που μπορεί να δώσει το τρίτο πρόσωπο. Σε τρίτο πρόσωπο δεν θα φανεί ότι υπερβάλλεις αντίθετο με το πρώτο. Και αυτό επίσης ως σχόλιο, δεν σου έκοψα γι' αυτό κάτι.