Είχε πέσει και πάλι ο ήλιος και οι φρουροί είχαν διαλύσει τον προηγούμενο ασφυκτικό κλοιό τους, απογοητευμένοι από την έλλειψη επιτυχίας. Δεν την ένοιαζε τι θα έλεγαν από εκεί και πέρα, βλέποντας την να τρέχει στους δρόμους σαν σίφουνας. Κατέβηκε στα χαμηλότερα επίπεδα της πόλης Έφτασε στο φωτισμένο λιμάνι, όπου δεν υπήρχε κανένας άλλος εκείνη την ώρα. Η θάλασσα μπροστά από την απέραντη προβλήτα κυμάτιζε ειρηνικά και στο βάθος ένα φως τρεμόπαιζε ελαφρά από ένα καράβι που ανεβοκατέβαινε τα κύματα μπαίνοντας στο λιμάνι. Μέσα σε λίγα λεπτά, η κοπέλα διέκρινε τον Hermes να γυρίζει το πηδάλιο και μαζί το καράβι πλάγια ώστε να κάνει χώρο στην κοπέλα να πηδήξει πάνω του. Δεν πρόλαβε να πατήσει το πόδι της σταθερά στο ξύλινο κατάστρωμα, και γύρισε πάλι το πηδάλιο για την αντίθετη πορεία.
-Τι συνέβη όσο έλειπες; τη ρώτησε δολοφονικά σοβαρός.
Έβλεπε πάνω της τα αίματα και εκνευριζόταν όσο αργούσε να του εξηγήσει. Ωστόσο, πρώτα η Shura βεβαιώθηκε ότι οι Log Pose τους είχαν προσανατολιστεί σε διαφορετική πορεία, για να μιλήσει. Δεν του είπε όλες τις λεπτομέρειες, μόνο τα τελευταία φονικά του ανέφερε.
-Ανόητη, ποιος ο λόγος να κάνεις τέτοιον πανικό; ρώτησε καθώς δεν του είχε αναφέρει την εμπλοκή του Reigns στην ιστορία.
-Δεν έχει σημασία τώρα, προσπάθησε να ξεφύγει. Το πιθανότερο να με παρεξηγήσουν για πειρατή ή κάτι τέτοιο. Ας ψάξουν όσο θέλουν, δεν θα με ξαναδούν μπροστά τους.
Έληξε την συζήτηση με την δικαιολογία ότι ήταν κουρασμένη. Το καχύποπτο βλέμμα του Hermes μαστίγωνε αβυσσαλέα την πλάτη της, το αγνόησε όμως. Ακόμα και όταν είδε την Reika να την περιμένει στην πόρτα της καμπίνας, απλά την προσπέρασε και έκλεισε την πόρτα πίσω της.
Και η Reika ξάπλωσε με την πλάτη ακουμπισμένη στην πόρτα και αποκοιμήθηκε...