[Τέλος] Θυμήσου το μέλλον!

Ο Bel δεν απάντησε, παρά έστριψε ένα τσιγάρο και κάθισε σιωπηλός κοιτώντας την φωτιά.
- Κουράγιο ρε! Δεν είσαι φτιαγμένος να παγώνεις από το φόβο. Είσαι φτιαγμένος για να ζήσεις!

Ύστερα του μίλησε για ώρα, του είπε όσα δεν γνώριζε για την πραγματική του καταγωγή. Και πως ήταν εκείνος ο επαναστάτης που τον είχε σώσει, με κόστος την ίδια του την ζωή. Του είπε ακόμα για όσα είχαν περάσει μαζί και για όσα γνώριζε για τον τόπο που μεγάλωσε. Μέχρι που φτάσανε την πιο βαθιά ώρα της νύχτας αλλά ο Damian δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει. Εκείνη την μέρα άλλαξε. Δεν φοβόταν πια, ήξερε πως είχε πολλά να κάνει και πως είχε και κείνος ευθύνη. Μια μέρα θα έφευγε από αυτό τον τόπο αλλά πρώτα έπρεπε να διορθώσει όλη εκείνη την αδικία. Όχι δεν θα τα άφηνε όλα όπως τα βρήκε, ήξερε πια πως καλύτερες μέρες δεν έρχονται εκτός και αν κάποιος κάνει τον κόπο να τις φέρει μέχρι εδώ.