[Τέλος-Quest] The Circle of Ossus [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Guest

Οι άντρες σηκώθηκαν απ τις καρέκλες τους.
Βαριανάσαινα. Το ανάμικτο αίσθημα του πόνου του σώματός μου με την κούραση των μυών μου και της καταπόνησης που είχε δεχτεί, ήταν απαίσιο. Είχα φτάσει και είχα ξεπεράσει το όριο της αντοχής ενός κοινού ανθρώπινου σώματος εδώ και ώρα, ακόμα και αν πριν απο λίγο κοιμόμουν.
Εξαντλώντας όση ενέργεια μου είχε απομείνει ακούμπησα με την πλάτη στον τοίχο. Τουλάχιστον πάλεψα μέχρι τέλους.
Αυτός που καθόταν στο κέντρο, άρχισε να πλησιάζει.Τα βήματά του ήταν αργά και σταθερά. Ο ήχος των παπουτσιών του που ακουμπούσαν στο έδαφος λίγο πριν σταματήσει σχεδόν συμβάδιζε με τις σταγόνες που έπεφταν απ το σάπιο απ την μούχλα ταβάνι . Όταν πλέον είχε φτάσει το φως μπορούσα να διακρίνω τα χαρακτηριστικά του προσώπου του .
Ήξερα οτι είσαι δυνατός και για ακόμα μια φορά το αποδυκνύεις. Ξέρεις, απ την στιγμή που σκότωσες την κάλυψή σου, η πρόσβαση σε εσένα έγινε πολύ πιο εύκολη... Πραγματικά ήταν μεγάλος μπελάς να περάσεις απο αυτόν και τις γνωριμίες του
Κάθισε οκλαδόν λίγα μέτρα μακρυά μου
Δεν περίμενα να κάνεις μια τόσο μεγάλη βλακεία..ίσως αν συνειδητοποιούσες το πόσο δυνατός ήταν ο φίλος σου, να μην το έκανες.
Τώρα στο θέμα μας. Γνωρίζεις την τοποθεσία του Jegins?
Το κλασικό σαδιστικό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό μου
Θα πρέπει να με σκοτώσεις ..Ξες οτι δεν θα σου πω τίποτα παραπάνω απο αυτό που σου είπα πριν
Σηκώθηκε και άρχισε να περπατά προς το μέρος μου. Η κλωτσιά μου εύκολα αποκρούστηκε καθώς δεν είχα την απαιτούμενη δύναμη και ενέργεια για να την κάνω.
Έσφιξε την γροθιά του, και με χτύπησε στο στομάχι. Δευτερόλεπτα αργότερα, αίμα βγήκε απ το στόμα μου και άρχισα να βήχω. Έπεσα στα γόνατα. Τα μάτια μου είχαν καρφωθεί στο πάτωμα λίγο πριν πέσω στο έδαφος , Λίγο ακόμα και οι αισθήσεις μου θα με εγκατέλειπαν.

Συνεχεια απο εδω

Spoiler:

Βραδιαζε και το γκριζο φως του ηλιου χανοταν γρηγορα.Δυνατος αερας αρχισε να φυσαει και πυκνο χιονι να πεφτει.Φωνες ζωων ακουγοταν απο παντου τριγυρω,επιβεβαιωνοντας ετσι τους φοβους του Farkas.Οταν περασαμε εναν μεγαλο βραχο,τα αδερφια μας εκαναν νοημα να κοιταξουμε καπου στα δεξια μας.Εκει,σε αποσταση δεκα λεπτων,υπηρχε ενα πετρινο κτηριο,αρκετα παλιο αλλα καλα διατηρημενο.Το βημα μας εγινε πιο γρηγορο μολις το αντικρισαμε και διανυσαμε την αποσταση στον μισο χρονο.Οταν φτασαμε μπροστα του,καταλαβαμε οτι ηταν μεγαλυτερο απο οσο εδειχνε απο μακρια.Τα παραθυρα ηταν κλειστα και λιγο σαπισμενα ενω μερικα κομματια του τοιχου,ειχαν πεσει εδω και εκει.Ανοιξαμε την βαρια ξυλινη πορτα με δυσκολια,γιατι ηταν φρακαρισμενη,και μπηκαμε μεσα.Ενω περιμενα να μυρισω το "εξαισιο αρωμα" της μουχλας,περιεργως ο αερας ηταν καθαρος σαν καποιος να ειχε μπει προσφατα.Ενα μεγαλο τραπεζι που βρισκοταν στο κεντρο,μια πολυθρονα στην αλλη ακρη και μια μικρη βιβλιοθηκη με μερικα σαπισμενα βιβλια,ηταν τα μοναδικα επιπλα που υπηρχαν.Μια σκαλα οδηγουσε στο υπογειο και καποιοι περιεργοι ηχοι που προερχοταν απο εκει,ηταν αυτο που τραβηξε το ενδιαφερον ολων μας.Πηραμε για ακομη μια φορα τα οπλα στα χερια μας και ξεκινησαμε να κατεβαινουμε τις σκαλες προσεκτικα.Πρωτος,πηγαινα εγω ακολουθουμενος απο τον Haytham.Πισω του ερχοταν ο Virkas και τελευταιος κατεβαινε ο Farkas.Οσο προχωρουσαμε τοσο δυναμωναν οι ηχοι και καταλαβαμε οτι ηταν φωνες.Πιασαμε τα οπλα μας πιο σφιχτα και συνεχισαμε αθορυβα.

Λιγο πριν φτασουμε στο τελευταιο σκαλι,ειδαμε το φως πυρσων και σκιες βαρελιων να χορευουν στους τοιχους.Καποτε αυτο το υπογειο ισως να χρησιμευε για κελαρι αλλα τωρα σιγουρα καποιος το χρησιμοποιουσε για εντελως διαφορετικους λογους.Εφτασα πρωτος στο πλατυσκαλο και μεμεγαλη προσοχη,κοιταξα προς την κατευθυνση απο την οποια προερχοταν η φασαρια.Δυο μεγαλοσωμοι αντρες στεκοταν μπροστα απο μια στενη πορτα και απο πισω της ακουγοταν φωνες.Οι φρουροι κρατουσαν ο καθενας απο ενα μεγαλο δορυ και εδειχναν καλα εκπαιδευμενοι.Ηταν ανθρωποι της Οργανωσης.Βλεπωντας τους,πατησα το μικροσκοπικο κουμπι που βρισκοταν στο κεντρο του δρεπανιου μου και ενεργοποιησα τον μηχανισμο που το χωριζε σε δυο μικροτερα.Κατι περιεργο "μαγειρυοταν" εδω και επρεπε να το μαθουμε.Πλεον ειχα και τα δυο μου χερια γεματα.
-Μα τι κανεις?ρωτησε ψιθυριστα ο Haytham.
-Aυτοσχεδιαζω απαντησα ψυχρα και πηδηξα μπροστα,αγνοωντας πληρως το τρομαγμενο υφος του δασκαλου μου.Η αληθεια ειναι οτι συνηθως τα πραγματα δεν πηγαιναν καλα οταν ημουν αυθορμητα και ετσι δικαιολογησα την αντιδραση του.Οι φυλακες της πορτας με ειδαν.Αλλα οχι αρκετα γρηγορα.Πριν προλαβουν να ανοιξουν τα στοματα τους για να φωναξουν,τα δρεπανια μου ειχαν καρφωθει στους λαιμους τους.Επεσαν κατω νεκροι,κανωντας αρκετο θορυβο αλλα δεν με ενοιαξε καθολου.Ετσι κι'αλλιως ειχα αποφασισει οτι θα σκοτωνα οσα μελη της Οργανωσης βρισκοταν πισω απο την πορτα.

Last edited by metalgunner on Sat Feb 23, 2013 12:27 am; edited 1 time in total

Σταθηκα πανω απο τα πτωματα και μαζεψα τα δρεπανια.Σταυρωσα τα χερια μπροστα στο στερνο μου και παιρνωντας φορα επεσα πανω στην πορτα,γκρεμιζωντας την.Μολις επεσα εκανα μια τουμπα στο εδαφος και εμεινα στα γονατα.Σηκωσα το κεφαλι μου και κοιταξα τον χωρο.Στο μικρο δωματιο βρισκοταν τεσσερις αντρες που με κοιτουσαν σαστισμενοι.Τρεις ηταν ορθιοι και ενας πεσμενος.Οι ορθιοι ηταν ολοι ανθρωποι της Οργανωσης αφου φορουσαν την χαρακτηριστικη μαυρη στολη τους.Οι δυο απο αυτους βρισκοταν σχεδον διπλα μου,δεξια και αριστερα,αλλα ο τριτος ηταν πιο μακρια.Ηταν πανω απο τον πεσμενο αντρα και τον μαστιγωνε.Ο πεσμενος,παροτι ηταν σε χαλια κατασταση,δεν αντιδρουσε ουτε ελαχιστα στα χτυπηματα και διατηρουσε ενα παραξενο χαμογελο.Το γεγονος μου εκανε εντυπωση αλλα δεν μπορουσα να την εκφρασω εκεινη την στιγμη,καθως ειχα αλλα πραγματα που με απασχολουσαν περισσοτερο.Με μια πολυ γρηγορη κινηση εκοψα τα ποδια του δεξιου και εσκισα τον αριστερο απο τα γεννητικα οργανα μεχρι την κοιλια.Αιμα πιτσιλισε παντου και ακομα περισσοτερο χυθηκε οταν εμπηξα το δρεπανι στην καρδια αυτου που ειχα κοψει τα ποδια,αναγκαζωντας τον να πεσει διπλα μου.Χωρις να το καταλαβω,ενας ακομα ειχε πεταχτει απο το πουθενα και ειχε βρεθει απο πανω μου,ετοιμος να με σφαξει.Ομως ποτε δεν ολοκληρωσε την κινηση του καθως ο Haytham,ο οποιος στο μεταξυ ειχε μπει στο δωματιο,του πηρε το κεφαλι με μια κινηση του σπαθιου του ενω ο πεσμενος αντρας σκοτωνε με εναν περιεργο τροπο τον βασανιστη του.Δευτερολεπτα αργοτερα εφτασαν και τα αδερφια.

Guest

Χρώματα διαλόγων:

Δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το ποιος ήταν αυτός ο άντρας με την μάσκα που μόλις είχε σφάξει τους φρουρούς, άλλα ήρθε την κατάλληλη στιγμή . Η προσοχή επι τέλους αυτού που με βασάνιζε είχε στραφεί προς αυτόν..Αυτή ήταν η ευκαιρία που ζητούσα μόλις γύρισε προς την πόρτα το κεφάλι του, πάτησα δυνατά το πόδι κάτω ωστε να σπάσει το μαχαίρι, έσκυψα το κεφάλι ως που η μύτη μου ακούμπησε το έδαφος και δάγκωσα το μαχαίρι με δύναμη για να το σηκώσω καθως τα χέρια μου ήταν δεμένα στο σώμα μου, και δεν μπορούσα να κάνω προσπάθεια να λυθώ καθώς η πλάτη μου είχε ματώσει απ τις μαστιγωτές.Η μπλούζα μου είχε ηδη σχιστει. Σηκώθηκα όρθιος , γύρισα προς το μέρος του και του έμπηξα την λεπίδα στον λαιμό. Το αίμα που βγήκε απ το σημείο όταν βγήκε το μαχαίρι, λέρωσε όλο το πρόσωπό μου.
Έφτυσα το μαχαίρι στο έδαφος.
Alucard? Ακούστηκε μια γνώριμη φωνή απ την μερια της πόρτας. Λίγο πριν γυρίσω το κεφάλι μου για να κοιτάξω, η δύναμη μου άρχισε να με εγκαταλείπει, η αλήθεια ήταν πως έχασα αρκετό αίμα. Λίγο πριν πέσω, δυο χέρια με κράτησαν. Έκλεισα τα μάτια μου .Τα έσφιξα και μετά τα άνοιξα και πάλι . Ήταν ο Virkas.
Νομίζαμε οτι είχες πεθάνει .
Το κλασικό σαδιστικό χαμόγελο ζωγραφίστηκε για ακόμα μια φορά στο πρόσωπό μου.
Αυτό δεν θα γίνει τόσο εύκολα

Guest

Σε αναζητούσαμε δυο μέρες..Ξέρεις μετά την απαγωγή. Ήταν ξαφνικό. Ήρθαμε στο δωμάτιο και το βρήκαμε άδειο
Με την βοήθειά του πήγα και κάθισα σε μια καρέκλα
Καταλαβαίνω...Και μετά?
Επιστρέψαμε πίσω στην πόλη. Δεν ξέραμε τι άλλο να κάνουμε. Οι marines είχαν διώξει την Circle of ossus απο εκεί.
Ακολούθησε μια αμήχανη παύση
Ο Squall και το πλήρωμά σου έφαγαν τον τόπο για να σε βρουν, να φανταστείς δεν δίστασαν να πολεμήσουν σε ένα πλοίο της Cirlce of ossus για να δουν αν σε είχαν εκεί όμηρο.
Μάλιστα.Είπα χωρις να αλλάξω τον τόνο της φωνής μου. Ξέρεις αν βρήκαν αυτόν που σου είπα?Αυτό είναι το κυριότερο.
Ο virkas, έχοντας ένα βλέμμα που πρόδιδε ενοχή και φόβο, ήρθε απο πίσω μου και άρχισε να περιποιείται τις πληγές.
Δυστυχώς όχι. όμως ξέρω πως γυρνώντας για την πόλη, βρήκα δέκα άντρες τους σφαγμένους απο αυτούς που σε φρουρούσαν, έξω απο μια σπηλιά.Τουλάχιστον οι στολές μερικών νεκρών που είδα, ήταν ίδιες με αυτές των αντρων εδω
Σπηλιά ε? Ενδιαφέρον... Μήπως τελικά επρόκειτο για κάποιον θησαυρό? Μπα..Ποιος θα έκανε ολόκληρη στρατιωτική επιχείριση, αποκαλύπτοντας και στον απλό κόσμο, πόσο μάλλον στους marines την ύπαρξή τους και τον ''υπόγειο'' σκοπό της ομάδας αυτής για έναν θησαυρό. Τα πράγματα δεν ήταν καλά, η κάτι δεν μου έστεκε. Το παρακλάδι της Οργάνωσης ήρθε αντιμέτωπο με την Οργάνωση.Γιατί? Για τα χρήματα κάτι τέτοιο δεν θα χαλούσε ποτέ....Επρεπε να ήταν κάτι ανωτέρας σημασίας...

H αληθεια ειναι οτι απο την στιγμη που τελειωσε η μαχη και μετα,τα πραγματα μου φαινοταν αρκετα μπερδεμενα.Ο Virkas,συνομιλουσε με τον αντρα που σωσαμε απο την Οργανωση.Αναφεραν τις λεξεις Circle of Ossus που μου θυμιζαν κατι και απο το υφος του Haytham καταλαβα οτι και αυτος τις αναγνωριζε.
-Τι συμβαινει εδω ο Virkas?Γνωριζεστε ?ρωτησα ενω τους πλησιαζα.
-Ναι.Αυτος ο ανθρωπος μας εσωζε την ζωη οταν εκεινοι οι αχρειοι μας εκαψαν το μαγαζι και ολως περιεργως αναζητα και αυτος τον Jegins.Ηaytham,Raziel,απο εδω ο Alucard!
-Αlucard? εκανα με δυσπιστια μολις ακουσα το ονομα.Ειχα διαβασει προσφατα για εναν ανερχομενο πειρατη,ονοματι Alucard,που προκαλουσε μεγαλες ταραχες και πανικο στα μερη μου.Η Παγκοσμια Κυβερνηση τον θεωρουσε μεγαλο κινδυνο και του ειχε βαλει μεγαλη επικυρηξη και τωρα αυτος ο αντρας βρισκοταν μπροστα μου.-Ο γνωστος Alucard?.Aν εισαι ο Alucard για τον οποιον οι τελευταιες εφημεριδες γραφουν συνεχεια,τοτε χαιρομαι που σε γνωριζω.Αλλα παροτι χαιρομαι που συναντω καποιον που προερχεται απο την ζεστη θαλασσα σ'αυτη την παγωμενη ερημια,δεν μπορω παρα να αναρωτηθω.Γιατι ενας απο τους πιο κακοφημους πειρατες της South Blue,παρατησε τα θερμα νερα μας για να αναζητησει εναν γερο στον χιονισμενο Βορρα?

Guest

Ο Virkas έριχνε κάτι υγροποιημένο στην πλάτη μου, το οποίο τοποθετούσε ακριβώς κάτω απ τις γάζες. Το ονόμαζε βασιλόχορτο, και απ ότι ήξερα ήταν βότανο
Εγώ είμαι..Δυστυχώς η ευτυχώς. Όσο για το τι με έφερε εδω δεν έχω κάποιο πρόβλημα να σου πω.. εξ άλλου βοήθησες να ξεφύγω απο αυτήν την.....δυσάρεστη κατάσταση. Το μόνο που θέλω είναι να μου απαντήσεις σε μια ερώτηση.
Πες μου.
Μάσκα, δρεπάνι ,μαύρα μαλλιά και δεν υπήρχε ίχνος δισταγμού και πισωγυρίσματος όταν τους χτυπούσες. Είσαι και εσύ αντίπαλος της οργάνωσης και μάλιστα απο αυτούς που τους προκάλεσαν τις μεγαλύτερες ζημιές.
Αν και φορούσε μάσκα μπορούσα να καταλάβω την έκπληξή του κοιτάζοντάς τον ακριβώς στα μάτια, τα οποία ήταν ερυθρά, όπως τα δικά μου .
Πως .. ?
Πίσω σου υπάρχει μια καρέκλα.Επάνω της έχει μια κόκκινη κάπα
Γύρισε και κοίταξε. Κατευθύνθηκε σιωπηλός προς αυτήν.
Ψάξε την εσωτερική τσέπη.Θα βρεις κάτι ενδιαφέρον
Σήκωσε την κάπα και άνοιξε την τσέπη, έβγαλε ένα έγγραφο και άρχισε να το διαβάζει.
Που το βρήκες αυτό? Και κυρίως πως?
Όταν σκότωσα ένα υψηλόβαθμο μέλος τους το έκλεψα απο αυτούς. Όπως βλέπεις έχει αναλυτικές πληροφορίες για τους αντιπάλους της και για εσένα δεν έχουν μονο το όνομα. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με εμένα, η κυβέρνηση ξέρει το όνομα αλλα όχι το πρόσωπο.
Αυτός ήταν ο λόγος που έφυγα απ τον νότο. Είμαι και ο ίδιος μέλος του υποκόσμου και συνεργαζόμουν με έναν απο αυτούς χωρίς να ξέρω πως ο ίδιος συνεργάζεται με αυτούς.Μόλις έφυγα απ τον νότο έκανα σίγουρο πως δεν θα με ακολουθήσουν, όμως προφανώς έκανα λάθος.Τώρα με κυνηγάει η Οργάνωση και η Circle of Ossus η οποία ήταν παρακλάδι τους όμως πρόσφατα της εναντιώθηκε και εδώ φτάνουμε στο κυριότερο ΄μέρος της ιστορίας μου. Εγώ, η Οργάνωση και η Circle of ossus ψάχνουμε για το ίδιο πράγμα. Τον ''Χιονισμένο Τίγρη''

-Xαχαχα!!!Η υποθεση γινεται ολο και πιο ενδιαφερουσα! πεταχτηκε ο Haytham,που μεχρι εκεινη την στιγμη δεν ειχε πει κουβεντα.-Βλεπεις Alucard,εκτος απο ολους εσας,αναζηταμε και εμεις τον "Χιονισμενο Τιγρη".'Η καλυτερα,αναζηταμε τον Jegins,που θα μας εξηγησει τι ειναι πια αυτος ο "Χιονισμενος Τιγρης".Βλεπεις,το μονο που γνωριζουμε εμεις για το ολο θεμα ειναι οτι καποιος υψηλοβαθμος marine,δεν θελει να μαθευτει αυτη η ιστορια και γι αυτο ζητησε απο τους συνεργατες του στην Οργανωση να βγαλουν απο την μεση τον Jegins.
-Αυτο ειναι κατι που αγνοουσα.Εγω αυτο που ξερω ειναι οτι κατι περιεργο κρυβεται πισω απο αυτη την ιστορια,γιατι εχει κανει την Οργανωση και ενα παρακλαδι της να μαχονται για αυτο.Στην αρχη πιστευα οτι προκειται για καποιον θησαυρο αλλα τωρα,ειμαι πεπεισμενος οτι προκειται για κατι μεγαλυτερο.
-Σ'αυτο θα συμφωνησω.Οι ανθρωποι της Circle of Ossus δεν ειναι τοσο χαζοι ωστε να τα βαλουν με μια τοσο μεγαλη δυναμη μονο και μονο για τα λεφτα.Απ'οσα θυμαμαι,η Circle of Ossus ειναι ενα απο τα μεγαλυτερα παρακλαδια και τα ατομα τους συνεχως αυξανονται.Ακομα δεν ειναι τοσο ισχυροι ωστε να αμμισβητησουν την κυριαρχια της Οργανωσης αλλα ισως ο Χιονισμενος Τιγρης,να ειναι κατι που θα τους δωσει αυτο που χρειαζονται.
-Ισως.Παντως μεχρι να βρουμε τον Jegins και να μαθουμε ολη την ιστορια,δεν μπορουμε να πουμε τιποτα με σιγουρια ειπε ο Alucard κλεινωντας την συζητηση.Στο μεταξυ εγω ειχα μεινει αφωνος απο το γεγονος οτι η Οργανωση γνωριζε περιπου για μενα.
-Δεν χρειαζεται να ανησυχεις.Αργα ή γρηγορα θα μαθουν τα παντα για εμας μου ειπε απλα ο δασκαλος μου,καθησυχαζωντας με.

Guest

Πλέον ο Virkas είχε τελειώσει με την περιποίηση των πληγών έπειτα μου έφερε την κάπα. Την φόρεσα επάνω απ τις γάζες.. Περάσαμε την νύχτα σε αυτό το μέρος αφου πρώτα ανάψαμε δυο τρεις φωτιές. Κάτι όμως μας ενοχλούσε. Ο ύπνος μας ήταν ανήσυχος. Σχεδόν όλοι ξυπνήσαμε πριν ξημερώσει
Καλύτερα να πηγαίνουμε.. Οσο καθόμαστε εδώ τόσο περισσότερο απομακρύνεται το μυστήριο απο τα χέρια μας.Εξ άλλου κάθε άλλο παρα ξεκουραζόμαστε σε αυτό το μέρος είπα μόλις ξύπνησε και ο Farkas
Χωρίς κανένας να μιλήσει, όλοι συμφώνησαν με ένα απλό νεύμα. Πρώτος απ την πόρτα βγήκε ο Haytham αφου πρώτα μάζεψε τα πράγματά του, έπειτα ο Raziel ο οποίος έσβησε τις φωτιές και τα αδέρφια με την σειρά τους.Καθώς έδενα στην ζώνη μου την θήκη του ξίφους μου κοίταξα πίσω, το σκοτεινό και υγρό δωμάτιο. Άρχισα να περπατώ και εγω προς την έξοδο
Που βρισκόμαστε αυτή την στιγμή?
Λίγο έξω απ την πόλη, αλλα απ την άλλη μερια του νησιού, όχι απο αυτήν που είχαμε πάει..Με μισή μέρα περπάτημα θα έχουμε φτάσει
Κούνησα το κεφάλι μου δείχνοντας οτι κατάλαβα. Συνεχίζοντας το ταξίδι μας σε αυτό το χιονισμένο νησί κατάλαβα πως πλέον είχα συνηθίσει το κρύο . Εκτός αυτού, το κρυο έκανε το σώμα μου να μην καταλαβαίνει τόσο τον πόνο των πληγών που είχα. Ίσως επειδή το δέρμα συμπεριφερόταν διαφορετικά σε αυτές τις καταστάσεις.
Μπροστά μας δέσποζε ένα βουνό γύρω στα 800 με 900 μέτρα υψόμετρο.
Δεν πιστεύω να το ανέβουμε.Είμαι κάπως καλύτερα αλλα όχι τόσο.
Θα πάμε απο γύρω γιατί πρέπει να πάρουμε και τρόφιμα απο ένα πανδοχείο

» [Tελος-Quest] Χιονισμένος Τίγρης: Μια εικόνα, χίλιες ιστορίες ! [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» Start of the Quest [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» The Name... [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος]R.E.M. [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Keep going [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]