[Τέλος] Betrayal [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Guest

Λόγο μιας σφοδρής κακοκαιρίας που μας πετυχε στα ανοιχτά του νησιού, αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε πίσω στην Εluria.. Εκεί βρήκαμε καταφύγιο σε ένα πανδοχείο μαζί με τους φίλους μου.. Μαζί μας πήραμε μόνο τα απαραίτητα, όπλα, λεφτά και μπόλικο κέφι! Η κακοκαιρία δεν μας πτόησε!
Καθίσαμε σε ένα τραπέζι δίπλα στο τζάκι και παραγγείλαμε μπύρες.. Η ατμόσφαιρα μέσα στο πανδοχείο ηταν αρκετά καλή.
Εκείνο το βράδυ πίναμε συνέχεια ως που γίναμε όλοι ντίρλα! Δεν μπορούσαμε να κουνηθούμε για να πάμε ως την βάρκα και έτσι νοικιάσαμε 1 δωμάτιο ..Εγώ έπεσα πρώτος στο κρεβάτι και η Lightning έπεσε επάνω μου.. Ο Squall ξάπλωσε στο πάτωμα και ο Drake συνέχισε να πίνει απο ένα μπουκάλι ρούμι..Απορούσα πως δεν είχε γίνει και αυτος ντιρλα σαν και εμάς..Τι συμβαίνει εδώ?Ποσο αντέχει αυτός ο άνθρωπος >?
Με αυτή την σκέψη με πήρε ο ύπνος..Για την ακρίβεια δεν σκεφτόμουν ώρες απλά δεν κατάφερα να μείνω ξύπνιος μετά απο την σκέψη αυτή...
Το χάραμα οι ακτίνες του γλίστρησαν μέσα απο το παράθυρο χαϊδεύοντας μες την ζεστασιά τους τα μάτια μου και ξυπνώντας με..Όλο το βράδυ η Lightning με είχε ταράξει στα κλωτσίδια..

Guest

Έτριψα τα μάτια μου και ανακάθισα στην άκρη του κρεβατιού. Κάτω απο τα πόδια μου ένιωθα παγωμένο το ξύλινο πάτωμα. Τέντωσα τα πονεμένα μου πόδια και έτριβα την πλάτη μου καθώς χασμουριέμαι.Φόρεσα τις αρβύλες και κάρφωσα το βλέμμα μου στο πάτωμα έτοιμος να ξανακοιμηθώ.
Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα προς το κομοδίνο όπου ξέπλυνα το πρόσωπό μου σε μια μικρή λεκάνη που υπήρχε εκεί, τουρτουρίζοντας καθώς το παγωμένο υγρό κυλούσε στον αυχένα μου..
-Καλά ξυπνητούρια.. ακούστηκε μια φωνή απο το βάθος.. Γύρισα και είδα τον Drake να κάθετε στην πολυθρόνα και να συνεχίζει να πίνει!! Μα καλά αυτος ο άνθρωπος δεν μεθάει ποτέ ? αναρωτήθηκα
-Εσύ δεν κοιμήθηκες??
-Φυσικά κοιμήθηκα, άλλα ξύπνησα νωρίς το πρωί... Άρχισε να χιονίζει .. είπε κοφτά..
-Τι??? Χιόνι??? Ρώτησα γεμάτος χαρά! το χιόνι μου άρεσε πολύ!
-Μπορείς να σκάσεις επι τέλους? Είπε ο Squall πετώντας μου ένα μπουκάλι το οποίο έσπασε στον απέναντι τοίχο καθώς πρόλαβα και το απέφυγα..

Guest

-Χε χε!
-Τι είναι αυτό το "χεχε" ..Νυστάζω.. Αν θες να μιλάς βγες έξω.. είπε γυρνώντας απ την άλλη..
-Οκ συγγνώμη! είπα..
Η καημένη η Lightning ξύπνησε απο το σπάσιμο του μπουκαλιού..Έτσι αναγκαστικά την πήρα και αυτή μαζί μου στην βόλτα..
Βγήκαμε απο το πανδοχείο μαζι με την Lightning ενώ ο Drake και ο Squall έμειναν πίσω..
Κάτω απο το φως της μέρας,. η πόλη Eluria φαινόταν μικρή αλλα ήταν γεμάτη φωνές και γέλια..Ακριβώς το αντίθετο απ ότι την ειχα αφήσει πριν μια εβδομάδα..Περπατούσαμε ως που φτάσαμε στις παρυφές τις πόλης..Εκει σε ένα άδειο χωράφι υπήρχαν κάρα, σκηνές και φωτιές απλωμένες ακατάστατα παντού τριγύρω σαν χρωματιστές κηλίδες πάνω στο χιόνι. Υπήρχαν τέσσερις σκηνές τροβαδούρων που ήταν στολισμένες με φανταχτερές διακοσμήσεις.Μια σταθερή ουρά πολιτών, ένωνε την κατασκήνωση με το χωριό..Πλήθη είχαν μαζευτεί γύρω απο μια σειρά ζωηρόχρωμες σκηνές και πρόχειρα υπόστεγα έφραζαν τον κύριο δρόμο..Τα άλογα που υπήρχαν σε στάβλους τριγύρω, χλιμίντριζαν με το θόρυβο που επικρατούσε.Τα ψητά κάστανα πρόσθεταν το δικό τους πλούσιο άρωμα σε τούτη την ωραία ατμόσφαιρα.

Guest

Γυναίκες αγόραζαν ρούχα ενώ λίγο πιο κάτω οι άντρες ήταν απασχολημένοι εξετάζοντας μερικά νέα γεωργικά εργαλεία..Τα παιδιά έτρεχαν στον δρόμο σκούζοντας ενθουσιασμένα..Εδω ήταν απλωμένα μαχαίρια, πιο κάτω μπαχαρικά και πιο κάτω είχαν παρατάξει γυαλιστερά σκεύη για την κουζίνα..Η χαρά και η ευδιαθεσία που είχαν οι κάτοικοι του νησιού δεν υπήρχε αποτυπωμένη και στα πρόσωπα των πλανόδιων πωλητών..Έμοιαζαν να είναι σε άθλια κατάσταση.
Τα παιδιά τους είχαν τρομαγμένη και επιφυλακτική όψη και τα ρούχα τους ήταν μπαλωμένα..Οι λιπόσαρκοι άντρες κρατούσαν ξίφη και στιλέτα στερεωμένα στις ζώνες τους..Ακόμα και οι γυναίκες τους ,είχαν τριγωνικά μαχαίρια περασμένα στις ζώνες τους
Τι να τους είχε συμβεί άραγε που να τους φέρει σε αυτή την κατάσταση? αναρωτιόμουν..Ξαφνικά απο έναν πάγκο ακούστηκαν επιφωνήματα θαυμασμού.. Γεμάτος περιέργεια τράβηξα την Lightning προς εκείνο τον πάγκο..Ήταν ένας άντρας που πουλούσε στολίδια, μπιχλιμπίδια και διάφορα γυναικεία πράγματα..Καθε φορα που εμφάνιζε ενα νέο μπιχλιμπίδι στις γυναίκες που στέκονταν όρθιες απέναντι του, ακολουθούσαν επιφωνήματα θαυμασμού

Guest

Σκέφτηκα πως δεν θα αργούσε η ώρα που θα άδειαζαν όλες τα πορτοφόλια τους..Ο πωλητής φαινόταν να ενθουσιάζεται και να φουσκώνει απο υπερηφάνεια κάθε φορά που εκθείαζαν τις πραμάτειες του..
O πωλητής είχε μούσι, φαινόταν συγκρατημένος και έδειχνε να κοιτάζει όλο τον κόσμο αφ υψηλού κάπως περιφρονητικά..Οι ενθουσιασμένες γυναίκες εμπόδιζαν εμένα και την Lightning να πλησιάσουμε τον πάγκο , έτσι καθίσαμε σε ένα σκαλοπάτι και περιμέναμε .
Μόλις έμεινε μόνος του τρέξαμε κοντά του καθως η Lightning ήθελε να τα δει (εγω μπόρεσα και είδα τι πουλάει λόγο του ύψους μου)..
-Τι θα θέλατε?? Ενα φυλαχτό η μήπως κάποιο στολίδι για την κυρία? κάνοντας μια στροφή μας εμφάνισε ένα περίτεχνα σκαλισμένο ασημένιο τριαντάφυλλο που είχε μπόλικη δουλειά πάνω του ..Το γυαλιστερό μέταλλο τράβηξε την προσοχή μου όπως και της Lightning που το κοιτούσε με θαυμασμό.. "Και δεν στοιχίζει ούτε 100.000 μπέλι παρ ότι έφτασε στα χέρια μου απο περίφημους τεχνίτες της Alabasta "! πρόσθεσε

Guest

Κοιτούσα το ύφος της Lightning με το οποίο κοιτούσε το κόσμημα ..Ήθελα να της το αγοράσω.. Έβαλα το χέρι μου στην τσέπη και έβγαλα όσα λεφτά είχα..Ήταν μόλις 25.000 μπέλι.. Σχεδόν το 1/4 της αξίας του δηλαδή.. Στο μυαλό μου ήρθε το μενταγιόν το οποίο φορούσα.. Με το ελεύθερο χέρι μου έβγαλα το κόσμημα απο τον λαιμό μου..Το ζαφείρι που ειχε στην μέση λαμποκοπούσε και το χρυσάφι με το οποίο ήταν τυλιγμένο επίσης..Το χαραγμένο πάνω του όνομά μου φαινόταν και απο τις δυο πλευρές εξίσου όμορφα..
Τα μάτια του πωλητή γούρλωσαν...
-Θέλω να κάνουμε ένα παζάρι σχετικά με αυτά τα δυο αντικείμενα.. Είπα..
Εκείνος έκρυψε αμέσως το τριαντάφυλλο και μας κοίταξε με νέο ενδιαφέρον..
-Μάλιστα..Στην προκειμένη περίπτωση επιτρέψτε μου να σας προσκαλέσω στην σκοινή μου, είπε..
Είχα ένα κακό συναίσθημα γι αυτό άλλα δεν έβγαλα κουβέντα
Μάζεψε την πραμάτεια του και την άπλωσε προσεκτικά μέσα σε ένα σιδερένιο σεντούκι, έπειτα το κλείδωσε
Μας συνόδευσε μέχρι το δρόμο και στη συνέχεια απέναντι, στην πρόχειρη κατασκήνωση..Περνώντας ανάμεσα απο τα κάρα, φτάσαμε σε μια σκηνή στημένη πιο πέρα απο τις υπόλοιπες.

Guest

.Η σκεπή της , ειχε χρώμα βαθυκόκκινο ενώ το πανί γύρω γύρω ήταν σκούρο καφεκίτρινο, με λεπτά χρωματιστά τρίγωνα να πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο.. Ο πωλητής έλυσε το άνοιγμα της εισόδου και το στερέωσε ωστε να μας επιτρέψει να μπούμε..
Η σκηνή ήταν γεμάτη απο μικροαντικείμενα και παράξενα έπιπλα ,. όπως ένα στρόγγυλο κρεβάτι και τρία καθίσματα σκαλισμένα σε κομμάτια απο κορμούς δέντρων..Πάνω σ ένα λευκό μαξιλάρι είδαμε ένα στιλέτο με λαβή απο ροζιασμένο ξύλο και ένα ρουμπίνι στο κέντρο..Μόλις έκλεισε το άνοιγμα της σκηνής στράφηκε προς το μέρος μας..
-Καθίστε παρακαλώ..
Μόλις καθίσαμε, μας είπε..
-Μπορείς να μου ξαναδείξεις εκείνο το κόσμημα?..
Το έβγαλα απο την τσέπη μου και του το έδωσα.. Εκείνος άπλωσε τα χέρια του έχοντας μια λάμψη στα μάτια
Ακούμπησε το μενταγιόν στα γόνατά του και άπλωσε το χέρι του στο πλάι για να φτάσει ένα λεπτό κουτί..Όταν το άνοιξε , φάνηκαν απο μέσα μερικές χάλκινες ζυγαριές , τις οποίες ακούμπησε στο έδαφος..

.

Guest

Αφού ζύγισε το κόσμημα, εξέτασε κάθε λεπτομέρεια της επιφάνειάς του, κρατώντας στερεωμένο στο μάτι του το γυαλί που χρησιμοποιούν συνήθως οι κοσμηματοπώλες , το χτύπησε απαλά (το ρουμπίνι) με ένα ξύλινο σφυράκι και προσπάθησε να το χαράξει με μια άλλη πέτρα.. Μέτρησε το μήκος και την διάμετρο του, έπειτα έγραψε τα νούμερα σε ένα πάπυρο..Για λίγο έδειχνε βυθισμένος στη μελέτη των αποτελεσμάτων .. Μετά απο λίγο μίλησε
-Ξέρετε ποια είναι η συνολική αξία του?
-Όχι , παραδέχτηκα .
Στο σαγόνι του εμφανίστηκε ένας νευρικός σπασμός και κουνήθηκε αμήχανα από την θέση του
-Δυστυχώς ούτε εγω..Αλλα μπορώ να σας πω τα εξής.. το ρουμπίνι είναι μεν αυθεντικό άλλα είναι κούφιο.. Και αυτο το κάνει ιδιαίτερο καθώς δεν νομίζω να υπάρχει κατι παρόμοιο σε όλο τον κόσμο!
-Τι ? αναφώνησα..
-Άκουσες ποτέ πέτρα να κάνει τέτοιο ήχο? είπε ελαφρά εκνευρισμένος, και άρπαξε το στιλέτο απο το μαξιλάρι .. Αμέσως έπιασα το κατανα μου αλλα μάταια..Δεν πήγαινε ως απειλή άλλα ως επίδειξη.. Χτύπησε το ρουμπίνι με την επίπεδη πλευρά της λάμας.. Μια καθαρή νότα γέμισε την ατμόσφαιρα που έσβησε σιγά σιγά ομοιόμορφα..Εγώ τινάχτηκα στον αέρα φοβούμενος οτι θα καταστραφεί.
Ο πωλητής έγειρε προς το μέρος μας..

Guest

-Δεν φαίνονται γρατσουνιές η σημάδια εκεί που χτύπησε το στιλέτο..Αμφιβάλλω αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να σπάσει αυτο το ιδιαίτερο ρουμπίνι εκτός απο κάποιο ατσάλινο σφυρί
Η Lightning σταύρωσε τα χέρια της με μια επιφυλακτική έκφραση στο πρόσωπό της..Την περιέβαλλε ένα τείχος σιωπής..Εγώ τα είχα ακόμα χαμένα, αλλα δεν ήξερα γιατί ήμουν τόσο ευαίσθητος με το κόσμημα.
-Όμως ποια είναι η αξία της, είπε η Lightning..
-Αυτό δεν μπορώ να σας το πω , αποκρίθηκε ο πωλητής με ένα ίχνος πόνου στην φωνή του.. Είμαι βέβαιος οτι υπάρχουν ορισμένοι που θα σας πλήρωναν ακριβά για να το αποκτήσουν, κανείς όμως απο αυτούς δεν βρίσκεται στην Eluria..Για να βρείτε αγοραστή, πρέπει να πάτε σε πλούσιες χώρες, όπως ειναι η Alabasta η στους ανθρώπους της water 7..Είναι απλώς κάτι αξιοπερίεργο..Αν και είναι μοναδικό στον κόσμο δεν πρόκειται για αντικείμενο που θα ξόδευε κανείς χρήματα για να το αποκτήσει, όταν έχει άλλες πρακτικές και πιο επείγουσες ανάγκες..

Guest

Κοίταξα το ταβάνι...Ήταν ακριβώς όπως το στύλ του τζογαδόρου που υπολογίζει τις πιθανότητες.. Σκεφτόμουν πως αν του το πουλήσω, ίσως ευχαριστήσω την Lightning, αλλα απ την άλλη, ένιωθα πως ήμουν δεμένος με αυτό το κόσμημα..
-Εσυ θα το αγόραζες? είπα τελικά
-Δεν αξίζει να το διακινδυνεύσω..Θα μπορούσα να βρω έναν πλούσιο αγοραστή σε κάποιο απο τα ταξίδια μου και πάλι όμως δεν είμαι σίγουρος..Ακόμα και αν γινόταν κάτι τέτοιο , δεν θα ήμουν σε θέση να σας πληρώσω πριν την επόμενη χρονιά
-Όχι, πρόσθεσε κουνώντας και το κεφάλι του... Πρέπει να βρείτε μόνοι σας κάποιον άλλο να το πουλήσετε.
-Ευχαριστούμε..Είπα νευριασμένος..Lightning, φεύγουμε..Εκείνη σηκώθηκε και με ακολούθησε..
Περνούσαμε απο τον ένα πάγκο στον άλλο, κοιτάζοντας τα εμπορεύματα με το ματι του αγοραστή, παρα το πενιχρό μου οικονομικό εύρος..Μερικοί απο τους πραματευτές μου έπιασαν την κουβέντα σχετικά με την πειρατεία .. Πολλοί απο αυτούς ήταν απο νησιά της Grand Line, αλλα όλοι μου έλεγαν πως ολόκληρα χωριά αναγκάστηκαν να ερημώσουν επειδή πειρατές κατέστρεφαν η έπαιρναν για τον εαυτό τους τρόφιμα για έναν χρονο απο τις αποθήκες τους με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να πεθάνουν απο την πείνα..

» The Job...[Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τελος] Ice Nine [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος-Αποστολή] "Μια νέα ζωή" [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος]R.E.M. [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Keep going [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]