Greek One Piece RPG
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.


Greek One Piece Role Playing Game
 
HomeΑρχικήSearchLatest imagesRegisterLog in
To Greek One Piece Rpg διαθέτει Server στο Discord , μπορείτε να μας βρείτε πατώντας ΕΔΏ
Καλώς ορίσατε στο Greek One Piece Rpg! Εάν είστε νέος παίκτης παρακαλώ διαβάστε για το forum/παιχνίδι μας πατώντας ΕΔΩ
Για δημιουργία νέου χαρακτήρα δείτε ΕΔΩ
Μπορείτε να βρείτε τις νέες αλλαγές/προσθήκες στο παιχνίδι πατώντας ΕΔΏ
Log in
Username:
Password:
Log in automatically: 
:: I forgot my password
Who is online?
In total there are 10 users online :: 0 Registered, 0 Hidden and 10 Guests

None

Most users ever online was 106 on Thu Dec 19, 2019 4:08 pm
Άλλοι Καταζητούμενοι
Άλλοι Φημισμένοι
Search
 
 

Display results as :
 
Rechercher Advanced Search
Affiliates




Ομάδες Κυνηγών
Wolfpack
School of the Wolf
Ομάδες Ναυτικών
Dragon Storm

 

 Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Go down 
+2
Makoto
F_A_I
6 posters
Go to page : Previous  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Next
AuthorMessage
Tempest
Revolutionary
Revolutionary
Tempest


Όνομα Χαρακτήρα : Lewis W. Cardon
Posts : 1474
Join date : 2012-10-21

Character sheet
Remaining Health: 100%

Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 Empty
PostSubject: Re: Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]   Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 I_icon_minitimeSun Feb 17, 2013 10:41 pm

Μπροστά από τις βιβλιοθήκες, αρκετοί Pandaren στέκονταν προβληματισμένοι, ξεφύλλιζαν βιβλία και έτρεχαν τα δάχτυλά τους πάνω στις γραμμές των παπύρων ψάχνοντας αυτό που ήθελαν. Ο Zhong τον οδήγησε σε μια ξεχωριστή αίθουσα, όπου πολλοί από αυτούς διάβαζαν κάνοντας απόλυτη ησυχία πάνω σε γραφεία φτιαγμένα από μπαμπού ενώ μερικού σκάλιζαν γράμματα πάνω στο χαρτί τους αντιγράφοντας κομμάτια από τις πηγές που είχαν προμηθευτεί.

“Περίμενε εδώ,” του είπε ο Zhong.

Του έγνεψε βιαστικά, γοητευμένος από την πρωτόγνωρη αυτή εικόνα. Κλεισμένος μέσα στο γραφείο του, πολλές φορές με τη βοήθεια βιβλίων που μιλούσαν για φανταστικούς κόσμους και πλάσματα που διέφεραν από τους ανθρώπους, δεν πίστευε ποτέ ότι θα γινόταν μάρτυρας μια τέτοιας ξεχωριστής σκηνής όπου μέλη μιας ξεχωριστής φυλής εξέφραζαν την αγάπη τους για τη λογοτεχνία με τη σεβάσμια ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην αίθουσα. Μπορούσε να ακούσει τον ρυθμό της καρδιάς του να ανεβαίνει ασυγκράτητα και έναν ενθουσιασμό που σπάνια ένιωθε στη ζωή του να τον κατακλύζει.

Αγνοώντας την υπόσχεση που είχε δώσει στον Zhong άφησε τον εαυτό του να παρασυρθεί και να προχωρήσει στον διάδρομο όπου ο αχνός ήχος μιας έντονης συνομιλίας έφτασε στα αυτιά του και αυτό τον οδήγησε σε μια νέα αίθουσα. Από έξω μια πινακίδα έγραφε “Περί νοός”. Η είσοδος ήταν ανοιχτή και το εσωτερικό της φιλοξενούσε διάφορους Pandarian, πιθανότητα νεαρής ηλικίας, οι οποίοι αντάλλαζαν και εξέφραζαν έντονα τις απόψεις του γύρω από το θέμα. Μπορούσε να ακούσει διάσπαρτα την ανθρώπινη γλώσσα σε λέξης και φράσεις ενώ ανάμεικτα αναφέρονταν ονόματα που ήξερε και ο ίδιος. Απογοητευμένος που δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τη συζήτηση, κάτι που θα του πρόσφερε μια πολύ καλύτερη ιδέα για τις απόψεις των νέων της Pandaria, συνέχισε τον δρόμο του ώσπου έφτασε σε μία αίθουσα κοντά στο τέλος του διαδρόμου άδεια από επισκέπτες.
Back to top Go down
Tempest
Revolutionary
Revolutionary
Tempest


Όνομα Χαρακτήρα : Lewis W. Cardon
Posts : 1474
Join date : 2012-10-21

Character sheet
Remaining Health: 100%

Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 Empty
PostSubject: Re: Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]   Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 I_icon_minitimeSun Feb 17, 2013 10:42 pm

Μπήκε μέσα κάπως δισταχτικά. Πάνω στα ελάχιστα γραφεία που συνόδευαν τις μισογεμάτες βιβλιοθήκες υπήρχαν μελανοδοχεία και μισοτελειωμένοι πάπυροι ενώ στο κέντρο, πάνω σε ένα γραφείο κάπως μεγαλύτερο από τα άλλα, υπήρχε ένα χοντρό, ανοιγμένο βιβλίο. Εξετάζοντας με τα μάτια του κάθε γωνιά της, πλησίασε το βιβλίο που του είχε τραβήξει την προσοχή και έλεγξε τα περιεχόμενά του.

“Μα αυτό είναι…”

Προς μεγάλη του έκπληξη διαπίστωσε ότι η αίθουσα λειτουργούσε ως κέντρο μετάφρασης και ότι εκείνη τη στιγμή τα χέρια του άγγιζαν πιθανόν το πρώτο επίσημο λεξικό που είχε γραφτεί για την ανθρώπινη γλώσσα. Ο δείχτης του χεριού έτρεξε επάνω στη σελίδα ενώ οι κόρες των ματιών του κυλούσαν επάνω στις γραμμές. Γύρισε τα φύλλα ξανά και ξανά. Τις σελίδες του γέμιζαν άπειρες λέξεις, που ίσως ο αγράμματος ανθρώπινος πληθυσμός να μην μάθαινε ποτέ. Αν και μισοτελειωμένο ακόμα, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ήταν ένα από τα πιο πολύτιμα συγγράμματα που φιλοξενούσε η βιβλιοθήκη, ένα έργο ζωής που στο μέλλον θα αποτελούσε το κλειδί για τις σχέσεις των Pandarean με τους ανθρώπους.

“Υποσχέθηκες ότι θα μείνεις στο σημείο που σε άφησα.”

Η θυμωμένη φωνή του Zhong τον επανέφερε στην πραγματικότητα. Απορροφημένος στο λεξικό, είχε καθίσει στην καρέκλα του μικρού γραφείου και προσπαθούσε να αποστηθίσει μερικές λέξεις. Ούτε ο εκνευρισμός του οδηγού του δεν κατάφερε να διαλύσει τον ενθουσιασμό του.

“Zhong, αυτό είναι ιδιοφυές!” αναφώνησε και άφησε τη θέση του για να πλησιάσει τον εκνευρισμένο Pandaren. “H δημιουργία μιας απλοποιημένης γραφής που βασίζεται στη γραφή και των δύο γλωσσών για τη φωνητική μεταγραφή και παράλληλα η χρήση και τον δύο γλωσσών πέρα από αυτήν για τον ίδιο σκοπό κάνει το λεξικό κατανοητό και από τις δύο φυ-“
Back to top Go down
Tempest
Revolutionary
Revolutionary
Tempest


Όνομα Χαρακτήρα : Lewis W. Cardon
Posts : 1474
Join date : 2012-10-21

Character sheet
Remaining Health: 100%

Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 Empty
PostSubject: Re: Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]   Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 I_icon_minitimeSun Feb 17, 2013 10:45 pm

Τα λόγια του κόπηκαν όταν o Zhong τον άρπαξε από τον λαιμό. Η έκπληξη και η σύγχυση που ακολούθησε μετά από αυτήν την κίνηση, δεν άφησε τον επαναστάτη να συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο και τον τρόμο που μπορούσε να βιώσει ένας άνθρωπος στα χέρια ενός εξαγριωμένου Pandaren.

“Αυτό το μέρος είναι ιερό. Μόνο οι δάσκαλου του τόπου έχουν δικαίωμα να εισέρχονται χωρίς άδεια. Κι εσύ ένας απλός άνθρωπος-“
“Αρκετά, Zhong. Άφησε τον άνθρωπο κάτω,” ακούστηκε μια ήρεμη φωνή πίσω του και το χέρι ενός κοντύτερου Pandaren που εναποτέθηκε απαλά επάνω σε αυτό του Zhong έκανε τον θυμό του να καταλαγιάσει. “Ο θυμός μας οδηγεί σε πράξεις και λόγια που μπορεί να μετανιώνουμε για το υπόλοιπο της ζωής μας.”

Οι παλάμες του Zhong άνοιξαν και ο ξαφνιασμένος απεσταλμένος των επαναστατών έπεσε βήχοντας στο έδαφος. Το στέρνο του τρανταζόταν από την προσπάθεια να ξαναβρεί την αναπνοή του και το σάλιο που είχε μαζευτεί στο λαρύγγι του και στήριξε τον εαυτό του και με τα δύο του χέρια καθώς ήταν γονατισμένος στο έδαφος. Αυτό θα του υπενθύμιζε ότι θα έπρεπε να το σκεφτεί διπλά πριν σπάσει ξανά την υπόσχεση που είχε δώσει σε έναν Pandaren.

“Εξάλλου, είναι ένα μικρό θαύμα να ακούς τόσο ειλικρινή λόγια από μια τόσο γκρίζα καρδιά,” συνέχισε το γέρικο πάντα και ο άνδρας τον κοίταξε ξαφνιασμένος.

Ο Hui Shi, ο γέρος Δάσκαλος και υπεύθυνος της βιβλιοθήκης που είχε αφιερώσει τη ζωή του στη δημιουργία του λεξικού, ήταν διαφορετικός από όλους τους Pandaren που είχε συναντήσει ως τότε ο Lewis. Κοντός και λεπτοκαμωμένος, φορώντας μια κίτρινη, πλεχτή, φθηνή φορεσιά, με τα μεγάλα φρύδια του να καλύπτουν τα μάτια του, χαμογελούσα κάτω από τη μακριά γούνα του που θύμιζε γενειάδα.

“Ο γιος μου ο Zhong μού είπε ότι θα ήθελες να μου μιλήσεις.”
“Γιος σου; Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν μοιάζετε καθόλου, απ’ όλες τις απόψεις,” σχολίασε ο επαναστάτης προσπαθώντας να σηκωθεί.
“Δυστυχώς η φύση δεν με προίκισε με απογόνους. Κάθε Pandaren-“
“Είναι παιδί σου, τα έχω ακούσει κι αλλού αυτά," τον διέκοψε καθώς τίναζε τα ρούχα του. "Ίσως θα έπρεπε να τους διδάξεις μερικούς τρόπους σαν πατέρας.”
“Πρόσεχε πώς μιλάς!” γρύλισε ο Zhong.
“Zhong, οι τρόποι σου δεν ήταν καλύτεροι,” τον επέπληξε ο δάσκαλός του και προχώρησε προς την καρέκλα του γραφείου του.
“Συγνώμη,” είπε εκείνος σκύβοντας το κεφάλι ελαφρά.
Back to top Go down
Tempest
Revolutionary
Revolutionary
Tempest


Όνομα Χαρακτήρα : Lewis W. Cardon
Posts : 1474
Join date : 2012-10-21

Character sheet
Remaining Health: 100%

Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 Empty
PostSubject: Re: Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]   Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 I_icon_minitimeSun Feb 17, 2013 10:51 pm

“Λοιπόν, νεαρέ, τι σε φέρνει εδώ πέρα;”
“Νομίζω ότι αυτό το γνωρίζετε ήδη,” απάντησε νιώθοντας άβολα με το μέρος.
“Πράγματι, αλλά θέλω να το ακούσω από το στόμα σου.”
“Ναι… όπως θα ξέρετε η κατάσταση στο νησί σας αυτή τη στιγμή-“
“Δεν ρωτάω για τη κατάσταση που επικρατή στη φυλή μου,” είπε βγάζοντας έναν πάπυρο από το συρτάρι του. “Θέλω να πιστεύω ότι γνωρίζω τις ανησυχίες του τόπου μου καλύτερα από εσένα. Ρωτάω τι έφερε εσένα ως εδώ,” εξήγησε και το ένα του μάτι άνοιξε αρκετά ώστε ο κυνηγημένος πολίτης της Colt να διακρίνει την κόρη του ματιού του γέροντα.
“Τι εννοείτε;”
“Ξαφνικά έγινες ευγενικός,” γέλασε και βούτηξε την πένα του μέσα στο μελάνι. “Ζητάω να μάθω ποιος είσαι… Δεν περιμένεις να εμπιστευτώ ένα άτομο για το οποίο δεν γνωρίζω τίποτα.”

Ακολούθησε μια παύση.

“Πώς ξέρετε ότι δεν θα σας πω ψέματα;”
“Μια ιστορία αληθινή ή ψεύτικη, καλή ή κακή, μικρή ή μεγάλη, ό,τι κι αν είναι έχει πάντα ενδιαφέρον. Και οι λέξεις νεαρέ, μπορούν να δείξουν πολύ περισσότερα για τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου απ’ όσο πιστεύεις. Ένας Pandaren κοντός κι αδύναμος σαν κι εμένα, δεν είχε άλλη επιλογή παρά να αφιερωθεί στα βιβλία, μεγάλωσα μέσα σε αυτά, με αυτά, και δεν το μετάνιωσα ποτέ. Μου μάθανε να διαβάζω τους γύρω μου με έναν ξεχωριστώ τρόπο. Οπότε, επέτρεψέ μου να εμπιστευτώ τις λέξεις που θα επιλέξεις να μου πεις στη συνέχεια, παρά ιδεολογίες που έχεις αποστηθίσει από λόγια και συγγράμματα άλλων… Εμπρός λοιπόν, ένας γέρος σαν κι εμένα δεν έχει όλον τον καιρό μπροστά του…”

Η πένα του γέροντα έτρεχε επάνω στον πάπυρο, με χέρι που έτρεμε από τα χρόνια αλλά ξεχώριζε από την εμπειρία. Ο μελαχρινός άνδρας τον παρακολούθησε για μερικά λεπτά σιωπηλός, προσπαθούσε να τον διαβάσει, έψαχνε τα λόγια του και ένιωθε τον ιδρώτα να στάζει αργά στο μέτωπό του. Ήταν αντιμέτωπος με κάτι πρωτόγνωρο για εκείνον, κάτι που ήταν πιο τρομαχτικό απ’ όσο περίμενε και η φωνή μέσα του ήταν πιο προβληματισμένη και πιο εκνευρισμένη από ποτέ.

"Ω, πού πήγαν οι τρόποι μου. Ονομάζομαι Hui Shi. Καλωσήρθες την Pandaria, νεαρέ."

“Τι στο καλό είναι αυτός ο γέρος… Δεν μπορώ να τον διαβάσω… ” επαναλάμβανε μέσα στο μυαλό του αγχωμένα σφίγγοντας τις παλάμες του σε γροθιά. Το ένιωθε αλλά δεν ήθελε να το παραδεχθεί και η αίσθηση της ανασφάλειας που ένιωθε απέναντι σε αυτό το γεγονός έκανε το σώμα του να μουδιάζει. “Πώς γίνεται να διαβάσω ένα άτομο τόσο ειλικρινές και ήρεμο που απογυμνώνει άφοβα τον εαυτό του μπροστά στους άλλους;”
Back to top Go down
F_A_I
Bounty Hunter
Bounty Hunter
F_A_I


Όνομα Χαρακτήρα : Fujita Goro
Posts : 3861
Location : In your closet...
Join date : 2012-10-22

Character sheet
Remaining Health: 100%

Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 Empty
PostSubject: Re: Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]   Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 I_icon_minitimeMon Feb 18, 2013 8:51 pm

Παράλληλα, οι δύο άντρες έκαναν τις δικές τους ανακαλύψεις και συζητήσεις στην άλλη πλευρά της πόλης. Όταν χωρίστηκαν με τον αρχηγό τους, τον μουντό νεκροθάφτη, δεν ξόδεψαν παρα μία στιγμή για να δουν το πού ακριβώς θα πάει. Μα, με την ασφάλεια στη σκέψη πως το γεράκι θα τους βοηθήσει να τον βρουν αν γίνει το οτιδήποτε, αποφάσισαν να μην ανησυχήσουν ακόμα χωρίς λόγο.

Έτσι, ανέλαβαν να ολοκληρώσουν το δικό τους κομμάτι της αποστολής: να μαζέψουν αρκετά πάντα που ήταν διατεθιμένα να ακούσουν για τον σκοπό τους ή - μάλλον η μεγαλύτερη μερίδα - να βρουν πάντα δυσαρεστημένα με την απόφαση του να δεχτούνε οι γηραιοί το ναυτικό στο νησί τους κι έτσι να προσπαθήσουν να τα πείσουν να βοηθήσουν...κάτι που αποδείχτηκε πολύ κουραστικό. Ο Edgar ένιωθε τα πόδια του να πονάνε από το περπάτημα, κι ένιωθε να είχε μπει στην επανάληψη η γλώσσα του, τόσες φορές που είπε τα ίδια. Απ'την άλλη, ο Bola ένιωθε χαζός κάθε φορά που μιλούσε δίπλα του ο άλλος άντρας γιατί κατάφερνε να μεταχειρίζεται τον λόγο και την προσοχή των Pandaren εύκολα, λες και του ήταν φυσικό.

Πάντα ζήλευε ανρθώπους που τους έρχονταν φυσικά αυτά τα πράγματα και τώρα στο μόνο που βοηθούσε ήταν να συμπληρώνει μερικά μικρά επιχειρήματα ή κάτι που μπορεί να ξεχνούσε ο Edgar. Γι αυτό χαμογελούσε κιέγνεφε, ήταν πολύ απλά η φιλική φάτσα για να βοηθάει στον τομέα της εμπιστοσύνης.Τελικά κατάφεραν και μάζεψαν έναν ικανό εναρκτήριο αριθμό, όπου και τους έδωσα ραντεβού σε δύο ώρες. Δεν ήταν εύκολο, είχαν προσεγγίσει τουλάχιστον διπλάσιο απ'ότι ήταν ο τελικός τους αριθμό Pandaren, αλλά αυτοί οι που ανταποκρίθηκαν ήταν τουλάχιστον ενδιαφερόμενοι.

"Τι λες λοιπόν, μυώδη φίλε μου," είπε ο Edgar, τελευταία στιγμή σταματώντας τον εαυτό του από το να τον χτυπήσει στην πλάτη σε φόβο πως θα επέστρεφε την χειρονομία και ο Bola "φαίνεται να έχει μαζευτεί αρκετός κόσμος από Pandaren, πάμε;"

Κοιτάχτηκαν, το ίδιο σαρδόνιο χαμόγελο να κοσμεί τα πρόσωπα και τον δύο αντρών--το φρεσκοξυρισμένο και το αξύριστο ΄ δύο άνθρωποι τόσο διαφορετικοί που όμως σκέφτονταν και δρούσαν πλέον συντονισμένα για κάτι πιο πάνω από αυτούς. Για κάτι το οποίο αντιπροσώπευαν και πίστευαν και οι δύο και πάσχιζαν να βρουν τρόπους να πείσουν και τους Pandaren για το ίδιο. Έγνεψαν ο ένας στον άλλο κι άρχισαν τις ετοιμασίες ΄ και οι δύο ντύθηκαν με τα πόντσο που ήταν πολύ της μόδας - δηλαδή κοινό - σε αυτό το νησί στους ανθρώπους, ενώ ο Edgar ζώστηκε το νέο του...όπλο: ένα ντέφι.

Είχαν ήδη πολύ ώρα που προετοιμάζονταν τώρα, τουλάχιστον ένα τέταρτο, για το τι θα πούνε και το πώς θα προσεγγίσουν τους Pandaren που μάζεψαν. Ήταν πενήντα τρεις στον αριθμό, όλοι ήρεμοι και σοβαροί, με τα χερια σταυρωμένα ενώ περίμεναν. Δεν είχαν αργήσει, μάλιστα είχαν έρθει νωρίτερα απ'ότι τους είχαν πει, γι αυτό κι αναγκάστηκαν να περιμένουν εξαρχής. Βέβαια το γεγονός πως ήρθαν ούτως ή άλλως, το βρήκαν αρκετά θετικό.

Χωρίς καθυστέρηση, πήγαν στη μέση του μεγάλου πλήθους και πήραν θέσεις. Ο Bola μίλησε πρώτος κάνοντας μια μικρή εισαγωγή: "Καλώς ήρθατε Pandaren! Με λένε Bola Serie και θα ήθελα να σας μιλήσω για κάτι που σας απασχολεί αρκετά τον τελευταίο χρόνο: την εισβολή του ναυτικού στο νησί σας." Οι Pandaren δεν αντιδράσανε, περίμεναν υπομενετικά να δουν που θα καταλήξει κι έτσι συνέχισε. "Ήρθαμε εδώ για να σας πούμε πως δεν είναι καλό πράγμα να αφήσετε την κυβέρνηση να κυριεύσει την καθημερινή ζωή σας. Και για να σας δώσουμε καλύτερα να καταλλάβετε την πεποίθησή μας" καθάρισε την φωνή του "Edgar," κάλεσε τον σύντροφο.

Ο ίδιος ο Bola έσκυψε και είχε για στήριγμα του σώματός του το ένα του γόνατο, ενώ ο Edgar μπήκε μπροστά του...κι άρχισε ξαφνικά να χτυπά το ντέφι. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, άριχσε να χορεύει,ενώ ο Bola άρχισε να τραγουδάει:

Ωπα~!
Tο ντεφι ξερει, το ντεφι ξερει
τι καταστροφη το ναυτικο θα φερει!
Ακου με Πανταρεν, κουνα το κορμι σου,
λύγισε τη μέση σου, θέλουμε τη συμβολή σου.
Εδω που ήρθε η κυβερνηση ξερεις τι θελει?
(Εντγκαρ) Το κουμαντο~!
Τον οργανοπαιχτη ακου και τον χορευτή΄ κανε τον κομμαντο!
Να μπεις κι εσυ στην επανασταση Πανταρεν, η ηθικη προσταζει
ελα κι εσυ στον σκοπο, μην κοιτας μονο με ναζι!
Την χωρα σου δεν τη θες στα νυχια αρπαχτικων
σκλαβος δε θε να γινεις αλλων αφεντικων.
Τραγουδα(τραγουδαα)! πιες(πιεεες)! Χορεψε και παλεψε παρεα μ'επαναστατες
για να φυγουν μια για παντα απο τον τοπο σου τουτοι οι παραβατες!


Τα πάντα έμειναν να κοιτάνε έκπληκτα αυτήν την παράξενη προσπάθεια των ανθρώπων να τους πείσουν για την αρτιότητα των πεποιθήσεών τους, ενώ απ'την άλλη οι δύο άντρες έκαναν το παν για να μείνουν χαραγμένοι στη μνήμη αυτών των όντων...ακόμα κι αν αυτό σήμαινε πως έπρεπε να τραγουδήσουν έναν αυτοσχέδιο σκοπό, και να τον χορέψουν κιόλας! Αυτό που τα παραξένευε περισσότερο ήταν πως δεν υπήρχε κάποιος να παλεύει εφόσον στον πολιτισμό τους ήταν μεγάλη τιμή να κάνει κάποιος τέτοιο, μια τιμή που λίγοι την απολαμβάνουν.
Back to top Go down
F_A_I
Bounty Hunter
Bounty Hunter
F_A_I


Όνομα Χαρακτήρα : Fujita Goro
Posts : 3861
Location : In your closet...
Join date : 2012-10-22

Character sheet
Remaining Health: 100%

Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 Empty
PostSubject: Re: Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]   Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 I_icon_minitimeMon Feb 18, 2013 8:59 pm

Όταν τελείωσαν το μικρό τους νούμερο, έκαναν μια υπόκλιση στην οποία πολλοί Pandaren, - εφόσον γνώριζαν μερικά από τα ανθρώπινα έθιμα -, θεώρησαν πρέπον να χειροκροτήσουν. Ακόμα κι αυτό το έκαναν απαλά όμως, λες και δεν ήθελαν να ενοχλήσουν τη φύση γύρω τους. Μπορεί να μην ήταν και τόσο καλή επιλογή να γαϊδουρογκαρίζει το τραγούδι τελικά...αλλά ό,τι έγινε έγινε και τώρα συγκεντρώνονταν στο τι να κάνουν από δω και πέρα για να πάρουν την εύνοια των πάντα.

Πριν προλάβουν να δουν τις αντιδράσεις του κοινού τους σε πλήρη έκταση, παρατήρησαν πως το κοινό είχε μεγαλώσει κατά καποιους Pandaren και αυτοί τώρα φαίνονταν κάπως εκνευρισμένοι σε σχέση με τους άλλους. Όχι πως θα μπορούσαν να το διακρίνουν κάποια άλλη στιγμή, αλλά τα τρία τέσσερα πάντα που ήρθαν παραπάνω, είχαν μια λίγο πιο επιθετική έκφραση από τα υπόλοιπα που ήταν ξαφνιασμένα κυρίως από τις πολιτισμικές διαφορές.

"Τι γίνεται εδώ," ρωτήσε επιτέλους ένα αποφασιστικά; Δεν ήταν εχθρικός ο τόνος του, όμως δεν είχε εκείνη την ήρεμη χαρακτηριστική χροιά των Pandaren κι αυτό ανησύχησε και τους δύο επαναστάτες.
"Αυτοί οι δύο άνθρωποι ήρθαν να μας μιλήσουν για τις αρετές του σκοπού τους σε αντίθεση με αυτό που πιστεύουν πως είναι το ναυτικό, κάτι κακό," απάντησε ένας άλλος Pandaren στη θέση τους.Ομολογουμένως, αυτό και ηρέμησε μα και τους έκανε περσσότερο νευρικούς.
"Αυτό είναι θράσος, κύριοι," είπε ξαφνικά ο πιο ήρεμος από τα νεοφερμένα πάντα, που όμως ήταν πασιφανές πως μέσα του μια καταιγίδα φώλιαζε. "Πρώτα σκοτώνεται ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του εχθρού σας και τώρα έρχεστε να καυχηθείτε."
"Παρακαλώ;"

"Τι εννοείται με αυτό;" Με μια πιο κοντυνή ματιά, ο Edgar παρατήρησε πως μερικοί Pandaren φορούσαν ένα κόκκινο περιβραχιώνιο. Η πλειοψηφία ήταν αυτοί που ήρθαν αναπάντεχα αλλά υπήρχαν κι ένα δύο από τους καλεσμένους. "Έχει κάτι να κάνει με αυτά τα κόκκινα υφάσματα που έχετε δεμένα στα μπράτσα σας;"
"Να σαι σίγουρος γι αυτό άνθρωπε!" Το ξαφνικό μένος ενός μέχρι τώρα σιωπηλού Pandaren θορύβησε όλους τους παρευρισκομένους. "Αυτά τα κόκκινα εφάσματα φοριούνται σε πένθος...όταν ένας Pandaren δολοφονείται, και δεν τον παίρνει ήρεμα η ζωή, τότε η οικογένειά του ή τα αγαπημένα του πρόσωπα το φοράνε."
"Πέθανε ένας Pandaren," αναρωτήθηκε εμβρόντητος ο Bola...;
"Μην κάνεις τον ανήξερο ξένε! Εσύ είσαι υπεύθυνος για τον χαμό του," είπε ένας άλλος εκ των τεσσάρων "γιατί μπορεί εσύ προσωπικά να μην τον σκότωσες, αλλά ο λόγος που βρίσκεσαι εδώ σίγουρα το έκανε. Δεν είναι τυχαίο που πέθανε μόλις ανακοίνωσε την υποστήριξή του-!"
"Έι, έι, έι, χαλάρωσε! Δεν ξέρω τι έγινε σε ποιον, και λυπάμαι που ακούω πως τον σκότωσαν, αλλά εγώ δεν έχω τίποτα να κάνω μ'αυτό και είμαι σίγουρος ούτε και οι άνθρωποι που με διατάζουν!"
"Πολύ βολικός όμως ο θάνατός του για σένα."
"Υπερβολικά βολικός, δε νομίζετε," επενέβη ξαφνικά ο Edgar;

Αυτή τη λίγη ώρα σκεφτόταν και βλέποντας τον χαμό - για επίπεδα Pandaren - που είχε δημιουργηθεί γύρω του, δε μπορούσε παρά να κάνει αυτήν την παρατήρηση. Αν και ήταν σίγουρος πως οι υψηλά ιστάμενοι της οργάνωσης δεν θα του έλεγαν τα πάντα, αυτή η κίνηση φαινόταν βλακώδης στα μάτια του. Ήταν σίγουρος λοιπόν πως ενώ δε θα του έλεγαν ό,τι κι αν αποφάσιζαν, σίγουρα δεν ήταν τόσο χαζοί για να κάνουν κάτι τέτοιο.

Σιωπή ακολούθησε την παρέμβασή του, και είχε την ευκαιρία να αναλύσει το σκεπτικό του. "Αν και κάποιος θα μπορούσε άνετα να ισχυριστεί πως το κάναμε επίτηδες, δε νομίζετε πως είναι κουτό να τραβήξουμε τόσο πολύ τα βλέμματα πάνω μας; Μέχρι τώρα υπήρξαμε ήρεμοι και δεν ήμαστε στην επιφάνεια. Ξαφνικά γιατί να κάνουμε κάτι τέτοιο που σίγουρα θα μας βάλει στο στόχαστρο όχι μόνο του ναυτικού, μα και το δικό σας;
Εμένα μου φαίνεται σαν μια πολύ καλοστημένη παγίδα από το ναυτικό."

"Γιατί να κάνουν κάτι τέτοιο; Γιατί να σκοτώσουν κάποιον που τους στηρίζει;"
"Επειδή τους στηρίζει," πετάχτηκε ο Bola, μη μπορώντας να συγκρατήσει τον ενθoυσιασμό του που βρήκε την απάντηση! Σαν μικρό παιδί μπήκε μπροστά και πλησίασε το κοινό του με μάτια γεμάτα παράκληση και ειλικρκίνια. "Μα δεν το βλέπετε; Έτσι σκέφτονται, είναι ύπουλοι, όλοι τους! Δεν ξέρετε πόσο διαβολικοί μπορεί να γίνουν..."
"Και ξέρεις εσύ; Γιατί να μην ισχύει το ίδιο και για σας;"
"Αυτό που λες είναι σωστό, μα αναλογίσου:" είπε από τη θέση του ο Edgar, και δεν κουνήθηκε εκατοστό "εμείς ήρθαμε εδώ για να σας αλλάξουμε τη γνώμη--είμαστε αυτοί με το μειονέκτημα. Δε μας συνέφερε να σκοτώσουμε κανέναν και πόσο μάλλον να βρεθεί αυτός ο κάποιος. Σε μια κρίσιμη καμπή της κοινής γνώμης του πληθυσμού, κι ενώ ξέρουμε τα βασικά για σας, ποτέ δε θα κάναμε κάτι που θα σας έστρεφε εναντίων μας."


Last edited by F_A_I on Wed Feb 20, 2013 1:52 pm; edited 1 time in total
Back to top Go down
F_A_I
Bounty Hunter
Bounty Hunter
F_A_I


Όνομα Χαρακτήρα : Fujita Goro
Posts : 3861
Location : In your closet...
Join date : 2012-10-22

Character sheet
Remaining Health: 100%

Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 Empty
PostSubject: Re: Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]   Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 I_icon_minitimeMon Feb 18, 2013 9:04 pm

"Μα θα μπορούσατε να βασιστείτε ακριβώς σε αυτό."
"Και είσαι τόσο διατεθειμένος να πιστέψεις το χειρότερο για μας αλλά όχι και για τους άλλους," σχεδόν φώναξε ο Bola, λες και του έλεγαν το πιο παράλογο πράγμα στον κόσμο. "Και οι δύο πλευρές αποτελούνται από ανθρώπους, μόνο που η πλευρά του ναυτικού αποτελείται μόνο από άκαρδους συμφεροντολόγους που δε θέλουν τίποτα άλλο από το να σας εκμεταλευτούνε. Είστε μοναδικοί...και νομίζετε δε θέλουν να σας χρησιμοποιήσουν; Εγώ προσωπικά ήμουν παραπάνω από άφωνος την πρώτη φορά που είδα έναν σας και οι πιο στενόμυαλοι άνθρωποι στον κόσμο δε θα σας φοβούνται νομίζετε;
Μη ξεγελιέστε, δεν έχουν καμιά πρόθεση να κάνουν τίποτα καλό για σας ή το νησί σας."

"Επίσης, θα ήταν τουλάχιστον υποτιμιτικό να κάνουμε κάτι τέτοιο και μετά να ζητήσουμε τη βοήθειά σας. Και δε σας υποτιμούμε. Μάλιστα σας θεωρούμε ικανότατους πολεμιστές και συμμάχους. Οι άνθρωποι όμως που σκοτώνουν και τους δικούς τους όταν παίρνουν πολύ δύναμη, δε θα δίσταζαν να κάνουν κάτι τέτοιο μόνο και μόνο για να σας στρέψουν εναντίων μας. Εμείς εκτιμούμε τη ζωή όλων, γι αυτό και παλεύουμε μαζί τους," είπε ο Edgar, ακόμα χαλαρός κι άνετος, σε αντίθεση με τον υπερ-συναισθηματικό Bola.
"Δεν είμαστε αφελής, άνθρωπε," είπε ένας Pandaren από το κοινό "όπως και το ναυτικό, έτσι και εσείς θα έχετε σκοτώσει ανρθώπους αθώους. Πώς μπορούμε να πιστέψουμε πώς δεν έχετε καμία συμμετοχή σε αυτό;"
"Δεν έχετε ιδέα το σκοτάδι που υπάρχει στις καρδιές των ανθρώπων της κυβέρνησης," είπε χαμηλόφωνα ο Bola και αυτό το σκοτάδι που είχε για μια στιγμή περάσει από το πρόσωπό του επέστρεψε.

Δεν του άρεσε του Edgar του ίδιου, αλλά μπορεί να ήταν αρκετά πειστικός για τους Pandaren. "Μπορώ με πολύ σιγουριά να σας πω πως όχι μόνο εγώ κι ο Bola, αλλά ούτε η παράταξή μου είχε καμία ανάμειξη με το ατυχές αυτό συμβάν."
"Δε μπορούμε να αγνοήσουμε τα λόγια τους εύκολα Ling Zhou," είπε ένας απευθυόμενος σε έναν πενθών Pandaren "μύρισε τον αέρα...το αίμα δεν τους συντροφεύει, ούτε η εξαπάτηση. Και ομολογώ πως το μεγαλύτερο μέρος των επαναστατών έχουν την ίδια καθαρή μυρωδιά. Καθαρή μυρωδιά σημαίνει καθαρή συνείδηση."

Η αναπάντεχη βοήθεια ήταν παραπάνω από καλοδεχούμενη. Αναπτερώθηκε το ηθικό όμως όχι και των δύο--ο Bola έμοιαζε ακόμα με φουρτουνιασμένο καράβι. Φαινόταν πως ήθελε να πει κάτι και μάλλον θα ήταν κάτι σημαντικό, αν η έκφρασή του μαρτυρούσε κάτι. Αυτό, έκρινε ο Edgar, θα ήταν χρήσιμο και για τον ίδιο.

"Ξέρω πως δε μπορείτε να πιστέψετε εύκολα κάτι για ανθρώπους που δεν ξέρετε καν μα...ίσως να σας πω μια ιστορία να καταλάβετε καλύτερα την αλήθεια. Απαγγέλομαι παραμυθάς μα σας εγγυάμαι πως ό,τι πω τώρα είναι μόνο αλήθεια και τίποτα άλλο. Απ'την άλλη δε θα κρύψω και τίποτα από τις ασχήμιες και των δύο πλευρών. Αν και η δική μου άποψη είναι πως δεν έχει μόνο να κάνει για τις ασχήμιες, αλλά και πως αντιμετωπίζονται από τον καθένα."

Ο Bola αισθανόταν βαρύς, γι αυτό επέλεξε να κάτσει οκλαδόν στο κατατ'άλλα μαλακό απ'το γρασίδι έδαφος. Πήρε μια βαθειά ανάσα και περίμενε να έχει την προσοχή όλων για να αρχίσει αν και είδε πως όλοι είχαν ήδη μιμιθεί τις κινήσεις του. Του φάνηκε παράξενο πως τα άτομα πουμέχρι πριν λίγο τον καρηγορούσαν ήταν τόσο έτοιμοι να τον ακόυσουν. Καθάρισε τον λαιμό του.

"Δύο χρόνια πριν, γνώρισα έναν άνθρωπο. Ήταν έξυπνος και σιωπηλός. Ήταν αρχαιολόγος και μάλλον αυτό έφταιγε που δε μιλούσε σχεδόν σε κανέναν, ήθελε να είναι ασφαλής. Ήταν ικανός΄ ήταν επαναστάτης και ιδεαλιστής κι αν δε μου είχε εξηγήσει ο ίδιος το τι σημαίνει η λέξη ποτέ δε θα ήξερα το νόημά της: ένας άνθρωπος που πιστεύει σε μια ιδέα, και πως αυτή η ιδέα είναι ανώτερη απ'αυτόν.
Κι αυτή η ιδέα που πίστευε ήταν η αλήθεια δηλαδή η ελευθερία που γι αυτόν ήταν το ίδιο πράγμα.
Βλέπετε, ήταν καταζητούμενος για κανέναν άλλον λόγο από το ότι ασχολήθηκε με την αρχαιολογία, ότι του άρεζε. Έψαχνε τη σημασία των Πονεγλυφικών. Παλιά ήταν κομμάτι της κυβέρνησης, γιος ενός πολύ ψηλά ισταμένου, αλλά ο ίδιος απαρνήθηκε όλες του τις σιγουριές και τις τιμές για την αλήθεια. Γιατί νομίζετε όμως πως αυτό τον έκανε καταζητούμενο--το κυνήγι της αλήθειας; Επειδή η κυβέρνηση, αυτό το ναυτικό που ήρθε να σας καλοπιάσει ή ό,τι κάνει εδώ, κρύβει την αλήθεια απ'όλους μας. Εσείς ξέρω πως εκτιμάτε τις παραδόσεις και τη συνέχεια του πολιτισμού...
Το ναυτικό δεν εκτιμά τίποτα απ'αυτά!"
Back to top Go down
F_A_I
Bounty Hunter
Bounty Hunter
F_A_I


Όνομα Χαρακτήρα : Fujita Goro
Posts : 3861
Location : In your closet...
Join date : 2012-10-22

Character sheet
Remaining Health: 100%

Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 Empty
PostSubject: Re: Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]   Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 I_icon_minitimeMon Feb 18, 2013 9:07 pm

Τα πάντα φάνηκαν να είναι αρκετά έκπληκτα απ'αυτήν την αποκάλυψη.

"Όλοι όσοι ψαχνουν την αλήθεια σαν τους αρχαιολόγους τους κυνηγάν και τους σκοτώνουν! Ο φίλος μου γι αυτόν τον λόγο κυνηγήθηκε, κι εγώ μαζί του. Μας κυνήγησαν μέχρι τα πέρατα του κόσμου--μεγάλη γραμμή και μετά. Μας πιάσαν και μας πήγαν μέχρι και την πρωτεύουσα, μόνο και μόνο προσπαθώντας να του αλλάξουν τη γνώμη και να επιστρέψει σ'αυτούς.
Θα πω όλη την αλήθεια, στο όνομα της δικής του αλήθειας και της επανάστασης σκότωσε πολλούς ανθρώπους αλλά μόνο έναν αθώο κι αυτό τον στοίχειωνε καθημερινά! Και μπορεί να το έκανε και να το δέχτηκε όμως έβλεπα πως ποτέ δε θα τον άφηνε ήσυχο.
Και σας ρωτάω: σε μια κυβέρνηση που δε διστάζει να σκοτώνει για να μη μάθει κανείς την αλήθεια της προέλευσής του, που συγχωρεί και το πιο φρικιαστικό έγκλημα που μπορεί να διαπραχθεί, όπως ο φόνος ενός πραγματικά αθώου, σε αντίθεση με μας που ψάχνουμε την αλήθεια της ζωής και από το πού καταγόμαστε τέλος πάντων, ποιον θεωρείτε πιο αξιόπιστο;
Έπρεπε να δω τον καλύτερό μου φίλο, τον αδερφό μου να πεθαίνει, τον άνθρωπο που αγάπησα σιγά σιγά μα με όλη μου την καρδιά για να καταλάβω πως ότι μου έλεγε ήταν πραγματικότητα--όλη η καταπίεση και η αδικία. Και γιατί πέθανε; Επειδή ο πατέρας του τον ήθελε πίσω και υπάκουο και πήγε να σκοτώσει τον γιο του γιου του, ένα μικρό αγόρι--κι εκείνος τον προαστάτεψε. Ένας ξακουστός επαναστάτης, ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας μάρτυρας χωρίς λόγο. Το ψευδώνυμο κι όνομά του...μπορεί να το έχεις ακούσει κι εσύ Edgar,"
είπε βιαστικά, λες και ήξερε πως ο νεώτερος άντρας παρακολουθούσε τα λόγια του ιδιαιτέρως "είναι Shotgun B., το ίδιο που χρησιμοποιώ τώρα κι εγώ, το οποίο ανταποκρινόταν αρχικά στον άντρα Brandon Grande."

Γύρισε και κοίταξε τον μοναδικό άνθρωπο εκεί με ένα λυπημένο χαμόγελο. Όταν είδε την σαστισμένη του έκφραση, κούνησε το κεφάλι του συγκαταβατικά. "Ναι, γιος του γνωστού Grande." Το λίγο που είχε ανοιξει το στόμα του συνήθως έυγλωττου Edgar έκλεισε αυτόματα. "Ήταν κι αυτός επαναστάτης, που πέθανε επειδή πάλευε μόνο για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Ήθελε ελευθερία για όλους, ίσες ευκαιρίες. Ήξερε για σας, αλλά ποτέ δε σας ανέφερε--μόνο έκανε μυστήριες αναφορές που πρώτη φορά καταλαβαίνω. Ήθελε να μείνετε στην αφάνεια γιατί ήξερε την αλήθεια για το ναυτικό και την κυβέρνηση. Δε θέλει τίποτα άλλο από το να σας καταστρέψει, να σας εκμεταλλευτεί.
Και το πιο λυπητερό απ'όλα; Όχι μόνο αν είσαι αρχαιολόγος, αλλά κι επαναστάτης, το μόνο που περιμένεις είναι θάνατος αν σε πιάσουν. Αν είσαι τυχερός. Αλλιώς σε βασανίζουν για πληροφορίες. Αυτοί είναι η δύναμη, εμείς όλοι διακινδυνεύουμε τις ζωές μας και μόνο που ανήκουμε σε μια ομάδα. Διατρέχουμε τον κίνδυνο να μας καρφώσει ο οποιοσδήποτε. Αν έστω κι ένας από σας θέλει να μας καταδώσει, τότε η ζωή μας χάθηκε. Κι όμως είμαστε εδώ. Γιατί νομίζετε είμαστε εδώ αν όχι για να βοηθήσουμε...; Αν και μόνο το ότι υπάρχουμε είναι λόγος να μην υπάρχουμε πλέον, τότε καταλαβαίνετε τις πραγματικές μας αξίες και τα ρίσκα που παίρνουμε καθημερινά."


"...δε μπορεί να είναι όλοι οι άνθρωποι του ναυτικού έτσι όμως."
"Ναι, σίγουρα. Δεν είναι όλοι έτσι...γνώρισα κι έναν απ'αυτούς που πραγματικά αγαπάν το δίκαιο. Έναν μέσα σ'εκατοντάδες."
"Ο ξανθός άνθρωπος που ήρθε πρεσβευτής σε μας για το ναυτικό ήταν αρκετά καλός. Ήταν αδέξιος και περίεργος και κάπως αδύναμος, αλλά μας είχε δώσει καλή εντύπωση και φανταστήκαμε πως όλοι θα ήταν έτσι. Έστω κι αν αυτοί που έχουν έρθει είναι μάλλον ανυπόμονοι και...κάπως κακοπροαίρετοι."
"...πώς έλεγαν τον ναύτη που ήρθε σε σας;" Η φωνή του είχε μια απόκοσμη χροιά, λες και κάποιος είχε ρίξει στον λαιμο του χαλίκια. "Τότε, για να σας πείσει να δεχθήτε το ναυτικό, πώς τον έλεγαν;"
"Τον έλεγαν Caesar, και είχε κάποια παράξενη συνήθεια να προφέρει παραπάνω χρόνους το "α" στ'όνομά του."

Τα μάτια του Bola δάκρυσαν χωρίς να το καταλάβει. Δεν-δεν το πίστευε! Βρήκε αναπάντεχα ένα στοιχείο που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο στην αναζήτησή του. Έψαχνε τον Caesar από τη στιγμή που κατάφερε να φύγει από τη Μεγάλη Γραμμή και να γυρίσει πίσω εδώ, αλλά να βρει εδώ πληροφορίες γι αυτόν τον άντρα, στο τελευταίο μέρος που μπορούσε να φανταστεί ήταν-...δεν ήξερε κι αυτός τι ήταν. Ρούφηξε τη μύτη του ηχηρά και ένα φυλακισμένο γελάκι δυσπιστίας του ξέφυγε. Δεν τον ένοιαζε που όλοι αυτοί τον έβλεπαν. Μόνο ήθελε ν'αγκαλιάσει κάποιον...!

"Τον ήξερες," ρώτησε κάτι περισσότερο από απορημένος ο δεύτερος επαναστάτης...;
"Ναι. Αν το άκαρδο κάθαρμα δεν έκανε πως είναι κι αυτός επαναστάτης ενώ προσπαθούσαμε να σταματήσουμε μια ομάδα βομβιστών σ'ένα νησί, δε θα μας είχαν πιάσει ποτέ. Αλλά τώρα επιτέλους μαθαίνω κάτι γι αυτόν...είμαι ένα βήμα πιο κοντά."

Ο Edgar, αμήχανος, δεν ήξερε τι να πει. Εφόσον ήταν κάτι που είχε γίνει πριν καν τους συναντήσει, άρα παλιό νέο, πώς ήταν χρήσιμο; Προτίμησε να μην το πει αυτό τώρα, αλλά επικεντρώθηκε στο να συνεχίσει το "έργο" του Bola που φάνηκε να τους αλλάζει τη διάθεση σε πιο δεχτική.


Last edited by F_A_I on Wed Feb 20, 2013 1:45 pm; edited 1 time in total
Back to top Go down
Makoto
Revolutionary
Revolutionary
Makoto


Όνομα Χαρακτήρα : Eliza E. Mowbray
Posts : 1225
Join date : 2012-08-15
Age : 29

Character sheet
Remaining Health: 100%

Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 Empty
PostSubject: Re: Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]   Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 I_icon_minitimeTue Feb 19, 2013 9:29 pm

Οι περισσότεροι βρίσκονταν ήδη στην θέση να αποδεχτούν την θέση του συγκεκριμένου άνδρα. Το έβλεπαν στα μάτια του, το άκουγαν στην χροιά της φωνής του ότι αυτά που έλεγε δεν ήταν λόγια του αέρα, αλλά λόγια που έβγαιναν μέσα από την καρδιά του και την ψυχή του, ενός ανθρώπου που ακόμα και τώρα φαινόταν ότι λάτρευε την φιγούρα του συγκεκριμένου άνδρα, του φίλου του ή μάλλον όπως τον είχε αποκαλέσει ο ίδιος του αδερφού του.

Οι σφιγμένες γροθιές του Bola έδειχναν πόσο καιρό το κρατούσε μέσα του. Είχε ακούσει το όνομα αυτού του άνδρα, τώρα πια ήξερε: ήξερε κάτι παραπάνω για την σκληρότητα του ναυτικού, ήξερε ποιος βρισκόταν πίσω από όλα αυτά. Ο Edgar δάγκωσε λίγο την άκρη του χείλους του και παρατήρησε τους υπόλοιπους Pandaren, κάποιοι από αυτούς κοιτούσαν με διαφορετικό μάτι τους δύο άνδρες, φαινόταν στα μπιρμπιλωτά μικρά τους μάτια. Τα μικρά στόματα τους ήταν μισάνοιχτα και κάποιοι προσπαθούσα να αρθρώσουν λέξη.

«Μην κλαις, άνθρωπε. Η ειλικρίνειά σου είναι ένα από τα πιο ευγενές χαρίσματα που μπορεί να έχει ένα πλάσμα σ’ αυτήν την γη, νικάει την βία των ανθρώπων που σκότωσαν το άτομο που τόσο αγαπούσες.»
«Λυπούμαστε για τον χαμό,» συμπλήρωσε ένα μικρότερο πάντα ενώ ο Bola κούνησε το κεφάλι του αρνητικά θέλοντας να δείξει ότι δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα, ξεσπώντας σε περισσότερα δάκρυα. Ήθελε να ξεσπάσει και το έκανε τόσο ελεύθερα.

Το βλέμμα του Edgar είχε εστιάσει στις μεγάλες πλάτες του άνδρα: ήταν όμως κενό. Το στόμα του μισάνοιχτο, παρακολουθούσε την αντίδραση του άνδρα μπροστά του σαν να μην καταλάβαινε πως το κατάφερνε. Εκείνος δεν είχε καταφέρει ποτέ να το κάνει αυτό: μια τόσο ειλικρινής αντίδραση. Ποια ήταν η τελευταία φορά που είχε κλάψει άραγε; Δεν θυμόταν. Ένιωθε τόσο κρύος μέσα του, σαν πάγος να τον τύλιγε ολόκληρο και να τον έκλεινε μέσα του. Θυμήθηκε το Stetson, ποτέ δεν έβαζε τα συναισθήματά του πάνω από τους άλλους, πάνω από την δουλειά του, πάνω από τον σκοπό του. Ήταν πάντα έτσι; Τα χέρια του έτρεμαν στην εικόνα του άνδρα που έκλαιγε, ο ήχος των λυγμών και τα δάκρυα που έτρεχαν. Πώς μπορούσε αυτός ο άνδρας να τσαλακωθεί μπροστά σε τόσους ξένους. Κούνησε το κεφάλι του και έκανε δύο βήματα προς τα πίσω.

«Και εσύ; Και εσύ τι έχεις να πεις;» ρώτησε ένας από τους Pandaren απότομα, εκείνο που είχε βγει μπροστά αμφισβητώντας τους. «Στο πρόσωπό σου διαφαίνεται η απορία, σαν να νιώθεις ενδοιασμούς για κάτι, άνθρωπε. Τι έχεις να πεις γι’ αυτό;»
«Αυτό δεν σημαίνει κάτι,» τον διέκοψε ο διπλανός του.
«Ling Hou! Μα-.»
«Νομίζω ότι τα αυτιά μας αρκετά ακούσανε, δεν τους πιστεύεις; Είχα και εγώ τους ενδοιασμούς μου για καιρό για τις προθέσεις του ναυτικού. Προφανώς υπήρχαν άτομα άξια εμπιστοσύνης, η αύρα τους φαινόταν ευγενική αλλά υπήρχαν στιγμές που ένιωθα την καρδιά μου να νιώθει ανασφάλεια γύρω από τους υψηλόβαθμους,» είπε ακουμπώντας το σημείο της καρδιάς του. «Γνώριζα ότι οι ηγέτες τους εμπιστευόντουσαν, γνωρίζω ακόμη ότι αυτό συμβαίνει. Αλλά βλέπεις, ο Salem είναι νεκρός!»


Last edited by Makoto on Tue Feb 19, 2013 9:33 pm; edited 2 times in total
Back to top Go down
Makoto
Revolutionary
Revolutionary
Makoto


Όνομα Χαρακτήρα : Eliza E. Mowbray
Posts : 1225
Join date : 2012-08-15
Age : 29

Character sheet
Remaining Health: 100%

Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 Empty
PostSubject: Re: Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]   Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 I_icon_minitimeTue Feb 19, 2013 9:31 pm

«Αυτό δε σημαίνει ότι αυτοί οι άνδρες λένε σίγουρα την αλήθεια! Το γνωρίζεις ήδη ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν να προσποιούνται! Το ίδιο δεν νιώθεις για το ναυτικό; Το ίδιο νιώθω και εγώ γι’ αυτούς τους ανθρώπους!» είπε δυνατά προς τον σύντροφό του που σταμάτησε φέρνοντας την απόλυτη σιωπή ανάμεσα στα άτομα της φυλής τους. Τα λόγια του συντρόφου τους δημιουργούσαν μια παράξενη ατμόσφαιρα στον χώρο που είχαν μαζευτεί, οι περισσότεροι όμως θέλανε να πιστέψουν τους δύο άνδρες που βρισκόντουσαν μπροστά τους θέλοντας να κάνουν τα αδύνατα δυνατά. Μάλιστα, κάποιοι είχαν σταθεί στο πλευρό του επαναστάτη που είχε βγάλει τα εσώψυχά του για να τους αποδείξει την αθωότητά τους.

«Έχει δίκιο,» είπε ο Edgar σοβαρά φέρνοντας την έκπληξη ανάμεσα στους Pandaren και στον ίδιο τον Bola. «Ναι, έχει δίκιο. Ο κόσμος των ανθρώπων είναι σκληρός, η προσποίηση είναι ο καλύτερος φίλος ενός ανθρώπου που θέλει να προστατευτεί ή να χρησιμοποιήσει κάτι προς δικό του όφελος. Ο σύντροφός σου έχει δίκιο σ’ αυτό. Γνωρίζεις όμως, γενναίε πολεμιστή, τι έχει φέρει σ’ αυτήν την άθλια κατάσταση το είδος μας; Γνωρίζεις τι μπορεί να έκανε ένα μόνο άτομο να καταφύγει στην βοήθεια μιας μάσκας που θα τον προστατέψει από τους γύρω του; Γνωρίζεις τι νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι γι’ αυτήν τους την πράξη;» συνέχισε πετώντας το καπέλο του κάτω ενώ το χέρι του έτρεμε. «Εγώ γνωρίζω πολύ καλά. Ένας άνθρωπος σαν και εμένα ίσως δεν θα ήταν άξιος ποτέ να ζητήσει την βοήθεια της φυλής σας, να ζητήσει την εμπιστοσύνη σας και την συμμαχία μαζί σας. Εμείς οι άνθρωποι δεν έχουν την σοφία σας, δεν έχουμε τις αρετές σας, δεν έχουμε την ευγένειά σας, την ειλικρίνειά σας, τα πιστεύω σας στους φίλους και στην οικογένεια, την άμιλλα, τα έθιμά σας!» σταμάτησε απότομα παίρνοντας μια ανάσα. «Και όμως, εμείς, ήρθαμε να ζητήσουμε την βοήθειά σας, στο όνομα μιας επανάστασης. Μιας επανάστασης που ίσως θα έπρεπε να ήταν μόνο δική σας, αφορά το δικό σας νησί και την δικιά σας φυλή, αλλά έχω να τονίσω κάτι: δεν γνωρίζεται την πραγματική φύση των ανθρώπων. Σας το λέει ένας άνθρωπος αυτό.»
«Έχουμε δει τους ανθρώπους-.»
«Θα ήμουν ευγνώμων αν δε με διακόπτατε σ' αυτό το σημείο,» τον έκοψε ο Edgar. Τον ευχαρίστησε όταν το πάντα σώπασε κοιτώντας το απορημένο. «Γνώρισα μικρός την φύση των ανθρώπων. Πάνε πέντε χρόνια από τότε που αποφάσισα να συμμετέχω σ’ αυτήν την επανάσταση, σ’ αυτήν την κίνηση να εναντιωθώ σ’ αυτήν την άθλια κυβέρνηση, σ’ αυτό το ναυτικό που τίποτα άλλο δεν έκανε παρά να μου καταστρέφει την ζωή. Ναι, μπορεί να έχω πλούτη και φήμη, αλλά αυτά δύο δεν συγκρίνονται με τίποτα άλλο στην ζωή ενός ανθρώπου. Κρυβόμουν πίσω από το όνομα του πατέρα μου και ακόμη κρύβομαι, πίσω ένα μεγάλο όνομα ενός επιχειρηματία που ίσως δεν ήταν όσο τίμιος θα ήθελα εγώ να είναι. Πίσω από μια μάσκα που κρύβει τον εαυτό μου απέναντι σ’ αυτούς τους άθλιους, ναι, θα προτιμήσω να υιοθετήσω αυτόν τον χαρακτηρισμό για τους άνδρες αυτούς. Και γιατί; Για την τιμή μου, για την τιμή της οικογένειάς μου, για την τιμή των ανθρώπων που δουλεύουν για εμένα. Γιατί αν έδειχνα την πραγματικά μου άποψη γι’ αυτά τα καθάρματα, χιλιάδες άνθρωποι θα βρίσκονταν στον δρόμο φτύνοντας με, αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα και την εκμετάλλευση του ναυτικού. Γιατί οι άνθρωποι στην πόλη μου ενδιαφέρονται μόνο για το χρήμα και την φήμη, κάτι το οποίο έχω. Ίσως θα ήταν καλύτερα να τα πετούσα όλα αυτά από πάνω μου και ας μην είχαν τίποτα άλλο στην ζωή μου. Ναι, ίσως ήταν καλύτερα έτσι,» έκανε μια παύση.
Back to top Go down
Sponsored content





Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 Empty
PostSubject: Re: Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]   Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή]  [Διεγραμμένος Χαρακτήρας] - Page 4 I_icon_minitime

Back to top Go down
 
Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
Back to top 
Page 4 of 7Go to page : Previous  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Next
 Similar topics
-
» [Τέλος-Αποστολή] "Μια νέα ζωή" [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος-Αποστολή]Ο μπάτλερ [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος-Αποστολή]"Ravens" [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος- Αποστολή] Ο Άμλετ της Σελήνης [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος-Αποστολή]Burning Territory [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Permissions in this forum:You cannot reply to topics in this forum
Greek One Piece RPG :: Περιοχές :: South Blue :: Kashamin-
Jump to: