Αυτοκτονια του Silver Elf [Tελος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Λιγη ωρα αργοτερα , βρισκοταν μεσα στα ιαματικα λουτρα...Το κιβωτιο με το φρουτο, τα ρουχα και τα αλλα αντικειμενα του βρισκονταν μερικα μετρα πιο περα. Δεν τον ενοιαζε τιποτα ομως... Βρισκοταν απο τους ωμους και κατω μεσα στο γλυκο ζεστο θεραπευτικο και γεματο θρεπτικα συστατικα νερο, που αναβλυζε απο εναν μεγαλο βραχο και δημιουργώντας αυλακια, κατεληγε να χυνεται στην μικρη λιμνουλα που βρισκοταν ο Elf. Η αληθεια ηταν οτι δεν βρισκονταν πολλοι αλλοι αντρες σε εκεινη τη λιμνουλα . Ηταν μεσημερι και μαλλον οι περισσοτεροι ξεκουραζονταν αφου οι γιατροι απαγορευαν την επαφη με τη θαλασσα οσο ο ηλιος εκαιγε καθετα απο πανω.

Ο Elf πραγματικα δεν νοιαζοταν αν τον εκλεβαν. Δεν καταλαβαινε γιατι εκανε ολοκληρη καταδιωξη για να παρει πισω το κουτι. Μπορουσε να το αφησει στον Εdgar που ειχε το αντιτιμο του περισσοτερη αναγκη.
" Τί να κανω το φρουτο του διαβολου? να το χρησιμοποιησω πού?Στις μεγαλες μαχες που θα δωσω με το πληρωμα μου? Εγω πού παω τωρα? Ειμαι ταξιδευτης ή απλα επιπολαιος που πηγαινοερχομαι χωρις σκοπο? Γιατι ηρθα σ'αυτο το νησι? Η Rosalie με προσκαλεσε να ερθουμε στα ιαματικα λουτρα...Δεν κανονισαμε ομως που θα βρεθουμε...Αλλα ακομα και αν βρεθουμε τί θα πουμε?Δεν εχουμε να πουμε τιποτα..."
Ο Elf ειχε τασεις φυγης. Ηθελε να σηκωθει εκεινη την στιγμη και να φυγει απ'το νησι. Εκανε μια κινηση με τα χερια του να σηκωθει αλλα τα υπογεια υδατινα ρευματα των λουτρών δεν τον αφησαν ετσι ευκολα και εγκατελειψε την προσπαθεια...

Συνεχισε να βασανιζει το μυαλο του με τεραστια ΓΙΑΤΙ, με τεραστια ερωτηματικα. Θυμα μιας αρνητικης σκοπιας των πραγματων. Θυμα της στενοχωριας του και θυμα της συγκρουσης δυο κοσμων που λαμβανε χωρα μεσα στο κεφαλι του.
"Πως μπορεσα να σκεφτω να απαντησω στον Εdgar οτι ημουν πειρατης? Γιατι να ειμαι πειρατης? Δεν θελω ουτε να σκεφτομαι το τι εκανα ως πειρατης...Τοτε ως μελος των Woonan Pirates..."O Elf εφερε στον νου του ολες τις πραξεις που εκανε ως πειρατης για τις οποιες αργοτερα μετανοιωσε. "Δεχτηκα να βοηθησω να σκοτωσουμε αλογα στο Mejis...Και τί αλογα! Αλογα ενος σπανιου ειδους...Και πού να'ξερα που προοριζονταν αυτα τα αλογα! Στον καργ&^%λη τον Hayari...Επειδη αυτος θελει μεταξωτες κορδελες επρεπε να τα γ%$#σουμε ολα..."Ο Elf εσφιξε με μισος τα δοντια του και συνεχισε."Kαι ποσο αντρικιο ηταν να παμε εκει περα ολοκληρο πειρατικο πληρωμα και να κανουμε τους μαγκες σε δυο κοριτσια που ταιζαν αλογα...Καθομουνα σαν βλακας και κοιταζα να σκοτώνεται ο πατερας και οι δυο αδερφοι προφανως της Rosalie...Ελαφρα τη καρδια σκοτωσαμε και την αδερφη της Rosalie...Τοσο αντρες...Και το βλεμμα της Rosalie...Γεματο δακρυα και λυπη...Με κοιταζε σαν να μου ζηταγε βοηθεια... Και εγω καθομουν και κοιταζα την συμφορα της γελώντας πολλες φορες μαζι με τους αλλους..."

Αν εβλεπε κανεις τον Εlf θα τον περναγε για τρελο που αντι να χαλαρωσει στα ιαματικα λουτρα σκεφτοταν με τον νου του σημεια και τερατα. Για τον Εlf ομως αυτη ηταν η χαλαρωση. Ή καλυτερα, η χαλαρωση και η λυτρωση θα ερχοντουσαν μετα απ'αυτες τις σκεψεις. Ηταν σκορπιες σκεψεις που τοσο καιρο ειχε αποφυγει να αντιμετωπισει καταμουτρα. Ειχε αποφυγει να δωσει αυτη τη μαχη με τον εαυτο του. Τα γεγονοτα που συνεβησαν στο Elfheim ηταν τοσα πολλα και σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα που δεν του εδωσαν περιθωριο να ασχοληθει με τιποτα μετα την μαχη παρα με την κηδεια του παππου του...Και νά που τωρα βρισκόταν εδω...
"Τωρα που το θυμηθηκα, στο mejis island, λεηλατησαμε τοσα μαγαζια και τοσες ταβερνες...Ρημαξαμε την πολη! Και μαζι και γω... Να χουφτωνω τις σερβιτορες της ταβερνας αφοτου σκοτωσαμε τα αλογα...Και η μια ηταν τοσο μικρη...16? 17? Πφιουυ....."Ο Elf συνεχισε να σφιγγει τις γροθιες του " Η ιδια μερα ηταν που τσακωθηκα με τον Droupy... Τον καλυτερο μου φιλο επειδη φερομουν σαν σκυλακι του Hayari. "Πηγαμε εκει, καναμε αυτο, ειδαμε αυτον...." του εγραφα ο,τι καναμε και αντιμετωπιζα τους παντες σαν πιθανους κατασκοπους του... Κατεληξα ακομα και να ρουφιανεψω τον Droupy στον Woonan με αποτελεσμα ο Droupy να το σκασει και να γινει το μαυρο προβατο...Και εγω βεβαια ειχα γινει μελος της ελιτ των πειρατων...Τρομαρα μου...Βεβαια εφταιγε και το οτι την προηγουμενη μερα ειχα δει την Rosalie...Tην ειχα...."

"Της ειχα φερθει οπως της φερθηκα...Και τωρα ερχομαι να την συναντησω εδω? Ποσο βλακας ειμαι? Δεν ειχα καταλαβει οτι ηθελε να με εκδικηθει και μενα προσωπικα? βεβαια... Εκανε ό,τι εκανε στον Woonan και τον Jastin και τωρα θελει ειδικη εκδικηση και για μενα... Ας ερθει δεν με νοιαζει... Ας με σκοτωσει λοιπον. Δεν θα αντισταθω. Μου αξιζει. Αλλωστε τί μελλον εχω εγω? Δεν εχω ανθρωπους να νοιαζονται για μενα, δεν εχω σπιτι, ουτε δουλεια. Σπιτι εχω βεβαια, αλλα στο Elfheim δεν ξαναγυρνώ...Το μισω... Ο παππους μου πεθανε γιατι δεν μπορεσα να τον προστατεψω. Κοιτουσα παντα μακροπροθεσμες και μεσοβεζικες λυσεις... Αααχχ...."Ενα δακρυ κυλησε στο προσωπο του και επεσε στα θερμα νερα ποθ εξατμιζονταν και καθονταν στο προσωπο του."Στο Endless Waste, μολις εφτασα με τον Εddy και τον Τeefan στην πολη Dolav, καποιοι σκοτωσαν μια γυναικα. Εμεις βεβαια σκυψαμε το κεφαλι και καναμε τις παπιες...Πιο μετα κλεψανε ενα μαγαζι...Το ιδιο...Μονο οταν καποιοι φυλακισαν εμας αποφασισαμε να δρασουμε. Για τους αλλους τιποτα.Μα ποσο εγωιστης ειμαι πια?Στο Bliss Kingdom αγορασα ενα βιβλιο με το ενδιαφερον μου: την αρχαιολογια . Μιλαγε για την τρυπα στο Endless Waste αλλα κατω απο το βλεμμα του Darwin και τις παρατηρησεις του το πεταξα στην θαλασσα....Φιου...."

Μετα απο αυτον τον εσωτερικο μονολογο ο Elf ενοιωσε αρκετα καλυτερα...Σαν να εξομολογουνταν σε καποιον τα βασανα, τις σκεψεις και τις αμαρτιες του. Ειχε σχεδον απολογητικο υφος καθως οι ενοχες και τα συμπλεγματα κατατρυπουσαν το μυαλο του... Εκλεισε τα ματια του . Σαν μωρο που αισθανεται ασφαλεια στην αγκαλια της μανας του, βουλιαξε πιο πολυ στα λουτρα(η ανωση και το υποσυνειδητο φροντιζαν να τον συγκρατουν απο το να βυθιστει ολος μεσα) και επεσε σε υπνο βαθυ...

Kαθως κοιμοταν, ονειρευτηκε οτι ηταν πειρατης και συγκεκριμενα καπετανιος...Βρισκοταν στην θαλασσα. Καποιοι ειχαν φερει μπροστα του δυο προδοτες τον Eddy και τον Droupy. Οι υπολοιποι πειρατες τους κατηγορουσαν και ο καπετανιος Elf τραβηξε το σπαθι του και εκοψε τα κεφαλια τους...
Στο δευτερο ονειρο που ειδε αμεσως μετα, βρισκοταν σε ενα αγνωστο νησι , σε μια αγνωστη πολη. Βουβα, οπως καθε ονειρο, ο καπετανιος Εlf ετεινε το μεγαλο του σπαθι δειχνοντας προς την πολη και παιρνοντας ενα σατανικο βλεμμα. Αμεσως ολοι οι υπολοιποι πειρατες αρχισαν να τρεχουν προς την πολη και να καταστρεφουν σπιτια, να τραβολογανε γυναικες και να κοροιδευουν πιτσιρικια...Να κλεβουν και να καινε την πολη...
Ο ιδιος ο Elf σαν καπετανιος απεκτησε την πιο ομορφη νησιωτοπουλα. Την εφεραν μπροστα του , εμοιαζε παρα πολυ με την Rosalie, και εκεινος την κοιταξε πονηρα πλησιαζοντας το δεξυ του χερι στο φουστανι της....

To oνειρο του ηταν τοσο πραγματικο για τον Εlf, σαν βιογραφικο. Eβγαινε κατευθειαν απο τις ανησυχιες, τα τραυματα και την ψυχη του. Ξυπνησε αποτομα. Ανοιξε τα ματια του και κοιταξε αγχωμενα δεξια-αριστερα. Οταν συνειδητοποιησε οτι ηταν ονειρο αρχισε να επαναπαυεται. Παρατηρησε ομως οτι ειχε αρχισει ηδη να νυχτωνει...
Μια ηλιαχτιδα εμφανιστηκε ξαφνικα.
Ο Elf δεν μπορουσε να το πιστεψει.
Πανω σε μια επιπλεουμενη ξαπλωστρα, ειδε το φως του, ειδε μια 'γοργονα' , την Rosalie...

Πλησιαζε αργα αργα με ενα χαμογελο στα χειλη και ενα ποτηρι μοχίτο στο χερι. Ειχε παρει μια ακρως αισθησιακη σταση απλωνοντας τα χερια και τα ποδια και τριβωντας τα αργα αργα με ματια που εκλειναν λιγο , ερωτικα.
---Ros...Rosalie?
---Γεια σου Elf... ειπε εκεινη. Ο τονος της ηταν σιγουρος, σταθερος. Αντιθετα του Elf ηταν φοβισμενος και αργος.
H Rosalie πλησιασε τον Elf, και αφου σηκωσε το σωμα της, αγκαλιασε τον Elf, με τα σχεδον γυμνα στηθη της να ακουμπουν στον θωρακα του.
Ο Elf γουρλωσε τα ματια του και ενοιωσε οτι ο εφιαλτης του τωρα μετατρεποταν σε ονειρο.

Εκεινη, πλησιασε ακομα πιο πολυ και τραβώντας με το χερι πισω απο το κεφαλι του τα μαλλια του Elf , εκλεισε τα ματια της, σουφρωσε τα χειλη της και ετεινε να τα ενωσει με τα δικα του.
Ο Elf, παροτι ηθελε παρα πολυ να αφεθει στη μαγεια της στιγμης και να αναλαβει το δικο του ρολο στο ερωτικο παιχνιδι, καταφερε καταβαλλοντας τεραστιες προσπαθειες να ωθησει προς τα μπρος την Rosalie αποφευγοντας να την φιλησει.
---Ωω... Μα γιατι.... ειπε εκεινη ναζιαρικα
---Rosalie... Με καλεσες για να πουμε κατι σημαντικο. Εχω και γω και συ να πουμε πολλα πραγματα.
Η φωνη του υπευθυνου των ιαματικων λουτρων ακουστηκε
---Εϋ κοπελιά! εδω ειναι μονο για αντρες! Τα γυναικεια λουτρα ειναι εκει! ειπε και εδειξε με το χερι του καπου
---Elf δεν παμε καλυτερα καπου που να εχουμε λιγοτερη φασαρια?
Συμφωνησε αμεσως.Αλλωστε το δερμα των χεριων και των πατουσών του ειχε παραμορφωθει απο την πολλη ωρα μεσ ' το νερο.Σηκωθηκαν, ντυθηκαν και περπατησαν βουβοι και αμιλητοι μεχρι εξω απο την πολη. Φτασανε σε ενα παραλιακο ξεφωτο. Πισω τους βρισκοταν ενα δασος. Μπροστα εκτεινοταν η ατελειωτη θαλασσα με τη οποια τους χωριζαν μερικα μετρα στο υψος, και καμποσοι βραχοι στο πλατος

Η Rosalie καθόταν με την πλατη σε ενα δεντρο και κοιταζοντας τον Elf και το ολογιομο φωτεινο φεγγαρι που βασιλευε πισω του.Εκεινος καθοταν σε μια πετρα και σκαλιζε το χωμα με ενα κλαδακι. Κανεις δεν μιλαγε μεχρι που ο Εlf πηρε τον λογο.
---Ακου Rosalie...Ξερω οτι πονεσες πραγματικα. Υπεφερες απο την πρωτη κιολας στιγμη που πατησαμε το ποδι μας στο Mejis island. O πατερας, και τα τρια αδερφια σου σκοτωθηκαν απο μας.Δεν μας πειραξατε, ζουσατε μαζι με τα σπανια αλογα πολλα απ'τα οποια σφαξαμε και σε πηραμε αιχμαλωτη στο καραβι απ'οπου περασες νεες ταλαιπωριες και βασανα. Το ξερω Rosalie...Ξερω πως ενοιωσες και γιατι εκδικηθηκες τον Woonan και τον Jastin... Στην θεση σου ολοι αυτο θα εκαναν... Ξερω οτι θελεις να εκδικηθεις και εμενα... Καν'το λοιπον...Σκοτωσε με... Δεν θα αντισταθω καθολου...
Ο Elf σηκωσε τα χερια στο υψος των ωμων σχηματιζοντας με την σταση του την μορφη ενος σταυρου. Κλεινοντας τα ματια του, εσκυψε το κεφαλι και περιμενε.
Η Rosalie ομως δεν εκανε καποια επιθετικη κινηση αλλα τον πλησιασε και του σηκωσε το κεφαλι. Κοιταζοντας τον στα ματια
---Elf...Τι λες?? Kαταρχην, μαθε οτι οι ανθρωποι που σκοτωθηκαν εκει δεν ηταν η οικογενεια μου... οπως ισως ακουσες, ανηκω στους επαναστατες και αυτοι ηταν συντροφοι μου

---Εlf ακουσε με...Ηρθατε και σκοτωσατε τους συντροφους μου...Ειχαμε παει εκει για να οργανωσουμε την αντισταση και να στρατολογησουμε κοσμο...Και ξαφνικα μας καταστρεψατε εσεις ενω δεν μας εβρισκαν ουτε καν οι Marines...Μετα απ'οσα περασα και μεσα στο πλοιο, θελησα να εκδικηθω...
Γιαυτο ξεφυγα και εφτασα στο Εlfheim island. Πηρα την εκδικηση μου για τις ζωες που χαθηκαν.
Απο σενα ομως δεν θελω να παρω εκδικηση Elf.... Δεν θελω να σε σκοτωσω...Δεν σε μισω.
Ξερεις γιατι? Γιατι ξερω οτι ο,τι εκανες και ο,τι ΔΕΝ εκανες οφειλεται σε παραγοντες που δεν εχουν σχεση με σενα.
Βρισκοσουν σε απειλη Elf, εσυ και ο παππους σου βρισκοσασταν κατω απο την απειλη του Hayari. Αν δεν υπηρχε ο Hayari δεν θα γινοταν τιποτ'απ'αυτα...Δεν θα φεροσουν ετσι...Εχεις καλη ψυχη Elf...Εχεις ΠΟΛΥ καλη ψυχη και το ξερω...

---Rosalie...Δεν μπορεις να ξερεις τιποτα για μενα.Ο,τι και να πεις ειμαι αδικιολογητος.Ο,τι και να πεις εχεις δικιο... Αυτο που θελω να σου πω ομως πρωτα, ειναι οτι νοιωθω πραγματα για σενα... πες το ερωτα...Δεν θα με πιστεψεις προφαν-
η Rosalie τον διεκοψε

---Μα... Εlf? Και εγω ειμαι ερωτευμενη μαζι σου! Και γω νοιωθω το ιδιο πραγμα... Ασε με να σου εξηγησω... Απο την πρωτη στιγμη που σε ειδα σε ερωτευτηκα. Εκει στην πεδιαδα του Mejis island... Μπορει να ησουν ο ισχυρος πειρατης και εγω η αδυναμη πλεον σκλαβα των πειρατων, αλλα ηξερα Elf. Ηξερα οτι δεν εισαι σαν τους αλλους.Θυμασαι τα βλεμματα που ανταλλασσαμε? Θυμασαι που γυρναγες το κεφαλι αλλου απο την ντροπη? Θυμασαι που αψηφισες τον Woonan και ηρθες να με ελευθερωσεις?
---Ναι αλλα μετα σε βιασα! φωναξα με δακρυα να γλιστρανε απο τα ματια μου . Σε βιασα και μετα εγινα ο μαγκας του πλοιου...Χαιρομουν με τις επευφημιες των αλλων πειρατων. Γεμισα το μυαλο μου με ελαφρυντικα για την πραξη μου ή οπως ειπες πριν, και γι'αυτα που ΔΕΝ εκανα καταληγοντας να αθωωσω τον εαυτο μου. Επιασα τον εαυτο μου να νοιωθει φυσιολογικος! Το πιστευεις?
Μπορει να σε ερωτευτηκα αλλα ολο αυτο χαθηκε απο μεριας μου. Το κλωτσησα με την σταση μου. Δεν ταιριαζει σε ερωτευμενο να παραταει τον ερωτα του. Να υποκαθιστα τον πραγματικο ερωτα με τη σαρκικη απολαυση...Ακουσε με Rosalie...
Εκεινη ειχε μεινει βουβη να τον ακουει.Πισω απο το κεφαλι του τον στεφανωνε το φως του φεγγαριου. Η Rosalie ενοιωθε το μεγαλειο και την επικοτητα της στιγμης να γεμιζει τον χωρο.Τον ακουσε προσεκτικα.