[Τελος]Μεγαλη μαχη στο Elfheim...Ελευθερος ξανα! [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

O Woonan με πολυ κοπο καταφερε να σηκωθει στα ποδια του και να κοιταξει γυρω του.Ο Sharinguru ο Hayari και η Rosalie ηταν αναισθητοι και εκτος μαχης. O Eddy με τον Darwin συνεχιζαν να πολεμουν στην ταρατσα και εγω με τον Yamada εκει διπλα. Οι υπολοιποι πειρατες εδειχναν να κερδιζουν εδαφος εναντι των Marines. Αν και η μαχη για κεινον ξεκινησε ασχημα τωρα εδειχνε να μην εχει αλλον αντιπαλο...
---ΧΑΑΧΑΑχχααααχααα..... γελασε με στομφο, για αλλη μια φορα ο Woonan τα καταφερε αναμεσα σε τοσους αντιπαλους...!! Μια μερα σιγουρα θα γινω ο βασιλιας των πειρατων!!
Οσο εκεινος γελουσε κοιτώντας τον ουρανο, μια φωνη ακουστηκε
---Οχι τοσο γρηγορα Woonan...
Ο Woonan γυρισε και αντικρυσε την Rosalie να εχει σηκωθει στα γονατα. Ειχε μαυρους κυκλους κατω απο τα ματια, λερωμενα ρουχα , ενω σε καποια σημεια των χεριων της ετρεχε λιγο αιμα...Με κοπο και εκεινη σηκωθηκε στα ποδια της
---Δεν λογαριαστηκαμε μεταξυ μας Woonan...Ειπα οτι ηρθα να εκδικηθω, σε αυτο το σημειο εβηξε δυνατα και βγηκε μια σταλα αιμα απο το στομα της, και θα το κανω...Προξενησες μεγαλο κακο σε μενα και την οικογενεια μου...Μετα τον Jastin χρωσταω και σε σενα...

H Rosalie εδειχνε αποφασισμενη να εκδικηθει...Μαλλον ο Woonan και ο Jastin της ειχαν προξενησει πολυ κακο...Σηκωθηκε ορθια και κοιταξε τον Woonan με μισος. Φυσηξε οπως πριν και τον πεταξε στον απεναντι τοιχο. Αυτη τη φορα καθε της φυσημα την αποδυναμωνε ολο και πιο πολυ...Ο Woonan ηταν επισης κατακοπος και εδειχνε να μην μπορει αλλο να παλεψει.
Η Rosalie το ηξερε και γνωριζε οτι ειχε και το πλεονεκτημα οτι παλευε εξ αποστασεως...Ο Woonan δεν ηξερε τι μπορουσε να κανει...Σηκωνοταν και προσπαθουσε να την πλησιασει αλλα ενα συννεφο τον εστελνε απο κει που'ρθε...

Η Rosalie αποφασισε να τελειωνει και σηκωσε μερικα συννεφα που τραβηξαν στον αερα τον Woonan o oποιος απροστατευτος επισης απλα περιμενε την εκβαση...Το συννεφο τον στριφογυρισε στον αερα και τον πεταξε σαν στημενη λεμονοκουπα στο εδαφος...To σπαθι του ηταν πεταμενο αρκετα μακρια και η Rosalie ηξερε οτι δεν κινδυνευε πλησιαζοντας τον...Πλησιασε τον ημιλιποθυμο Woonan και ειπε με στεγνη φωνη
---Woonan αυτο ηταν ενα μερος της εκδικησης μου... Δεν θα σε σκοτωσω οπως εκανες εσυ αλλα θα σε ταπεινωσω οσο δεν παιρνει...Α και για να ξερεις ποια ειμαι...
Εσκυψε πανω απο το κεφαλι του και του ψιθυρισε κατι. Εκεινος ακουγοντας την ταυτοτητα της κοπελας γουρλωσε τα ματια και αφεθηκε να τον εγκαταλειψουν οι αισθησεις του...

Η Rosalie εδωσε ενα σαλτο και πλησιασε ενα παγκακι λιγο πιο περα. Τραβηξε μια δερματινη τσαντα και εβγαλε απο μεσα κατι ρουχα...Πλησιασε τον αναισθητο Woonan και τον σταθεροποιησε σε ενα δεντρο.
Αρχισε σιγα σιγα να του αφαιρει τα πειρατικα μαυρα ρουχα και εμφανισε κατι ροζ αερινα γυναικεια ρουχα που ειχε βγαλει απο την τσαντα . Αμεσως μετα αρχισε να του φοραει ενα καλσον δικτυωτο, με ενα sexy mini . Απο πανω του φορεσε σουτιεν, κορδελες βραχιολια και δαχτυλιδια. Στο τελος του φορεσε ενα γυναικειο μπλουζακι και κρεμασε απο τους ωμους στους αγκωνες ενα σαλι...

Στην συνεχεια εσυρε με κοπο τον Woonan και τον εφερε εξω απο την επαυλη οπου ειχε συγκεντρωθει αρκετος κοσμος που παρακολουθουσε τις εξελιξεις στο εσωτερικο της επαυλης. Πηρε ενα σκοινι αρκετα μακρυ και κρεμασε απο την μεση και τα χερια τον Woonan σε ενα δεντρο της πλατειουλας εξω απο την επαυλη. Ο κοσμος μαζευοταν ολο και πιο πολυ και γελουσε με το αποκρουστικο θεαμα. Κανεις δεν θα ηθελε να νοιωσει οπως θα ενοιωθε ο Woonan οταν συνερχοταν...
Η Rosalie αν και δεν ειχε καποιον αντιπαλο τριγυρω, επελεξε να επιστρεψει στην επαυλη και να παρακολουθει τα υπολοιπα γεγονοτα...

Δεν ειχε μεινει και τιποτα αλλο ενδιαφερον για εκεινη αλλωστε... Εφοσον η μαχη των κατωτερων πειρατων και Marines ηταν αδιαφορη προς ολους εγω με τον Yamada και ο Eddy με τον Darwin στην ταρατσα ειχαμε απομεινει...

Εγω ειχα χασει τα δυο μαχαιρια με τα οποια πολεμουσα και απο τοτε καταφερνα μοναχα να αποφευγω επιθεσεις του Yamada...Eβλεπα ομως οτι ολες οι μαχες ειχαν τελειωσει και οτι σχεδον ολοι βρισκονταν στο εδαφος...Οταν η Rosalie επεστρεψε απο τον εξευτελισμο του Woonan σταθηκε κατω απο ενα δεντρο και παρακολουθουσε με την ακρη του ματιου της την μαχη εμενα και του Yamada.

Eνω εγω κοιταζα την ομορφια που την συνοδευε ακομα και μετα απο μαχη, ο Yamada για δευτερη φορα με πλησιασε σαν το φιδι και δινοντας μου μια γροθια στο προσωπο με ξαπλωσε στο εδαφος.
Οταν σηκωθηκα ενοιωσα λιγο αιμα να τρεχει απο την μυτη μου...Το σκουπισα πηδώντας στον αερα για να αποφυγω αλλη μια γροθια του Yamada. Οσο βρισκομουν στον αερα τον χτυπησα με τα ποδια και τον πεταξα μερικα μετρα μακρια...

Εκεινος σηκωθηκε και σκουπισε την μυτη του κοιτώντας με με μισος.Εγω τον κοιταξα με τον ιδιο τροπο και αρχισαμε να τρεχουμε και οι δυο σφιγγοντας την γροθια μας και κανοντας επικους μορφασμους. Η συγκρουση ηταν μεγαλη και ενοιθα οτι η γροθια μου που συγκρουοταν με την δικια του θα ραγιζε και θα κομματιαζοταν. Εσφιξα τα δοντια μου ομως και πιεσα οσο πιο πολυ μπορουσα καταφερνοντας να στειλω τον μισητο αντιπαλο μου μερικα μετρα μακρια.
---Yamada, θα πληρωσεις για ο,τι εχεις κανει...Τον Hayari δεν τον προλαβα αλλα εσυ δεν μου ξεφευγεις...φωναξα γρυλλιζοντας
Ο υπουλος Yamada ομως, πηρε λιγο χωμα απο το εδαφος και μου το πεταξε στο προσωπο. Αυτο με καθυστερησε και εμεινα απροστατευτος...Ετσι εμφανιστηκε ταχυτατα και με γροθισε ριχνοντας με μερικα μετρα πισω...Το χτυπημα του με εστειλε στο δεντρο οπου πριν ειχε καρφωθει το πρωτο μου μαχαιρι...Μολις το συνειδητοποιησα, γυρισα πλατη στον αντιπαλο μου και ξεκινησα να προσπαθω να το ξεκολλησω απο την κουφαλα του δεντρου που ειχε κατσει. Εβαζα αντισταση ακουμπώντας το δεντρο με το ποδι αλλα και παλι δεν ξεκολλαγε...

Ενω εγω προσπαθουσα απεγνωσμενα να το ξεκολλησω για να αντιμετωπισω απο καλυτερη θεση τον Yamada, εκεινος ειχε πλησιασει αρκετα ωστε να μου κολλησει το προσωπο στον κορμο του δεντρου και να το τριψει ανοιγοντας πληγες σε ολο μου το προσωπο. Τεντωσα το χερι μου και εκοψα ενα κλαδι απο το δεντρο με το οποιο τον χτυπησα στο σωμα. Αφοτου ελευθερωθηκα, ξαπλωσα κατω και αρχισα να απομακρυνομαι σχεδον μπουσουλώντας...
Εκεινος δεν ηθελε να μ'αφησει να απομακρυνθω και εγκατελειψε την προσπαθεια να ξεκολλησει το μαχαιρι με σκοπο να μου δειξει την δυναμη της γροθιας του ξανα.Με πλησιασε και με επιασε απο τον λαιμο με το αριστερο του χερι. Με κολλησε με δυναμη στον τοιχο και σηκωσε το δεξυ του χερι για να με χτυπησει στο προσωπο. Πριν το κανει φροντισα να σηκωσω το ποδι μου και να τον χτυπησω στο πηγουνι με το γονατο μου. Πεφτοντας κατω, ετρεξα ξανα προς το δεντρο οπου ξεκολλησα το μαχαιρι. Επειδη ομως ενοιωσα οτι βρισκοταν ακριβως απο πισω μου, γυρισα το μαχαιρι προς τα πισω αμεσως μηπως τον πετυχω. Εκεινος προλαβε να το αποφυγει γραπωνοντας το χερι μου και σφιγγοντας το...

Ειχαμε μεινει σε αυτο το σημειο και οι δυο ανικανοι να κανουμε κατι ωστε να προχωρησει η μαχη...Αφου περιμεναμε ετσι για λιγα λεπτα, ο Yamada πλησιασε το χερι με το οποιο κραταγα το μαχαιρι και το οποιο εσφιγγε με το δικο του χερι, και το δαγκωσε με δυναμη.
Ενοιωσα τα δοντια του να τρυπανε την σαρκα μου και να αγγιζουν το κοκκαλο.
"Ααα..." φωναξα και αφησα το μαχαιρι να πεσει στο εδαφος. Επειδη καταλαβα οτι ο Yamada με δαγκωσε γι'αυτο το λογο, φροντισα να προλαβω τουλαχιστον να κλωτσησω το μαχαιρι μακρια ωστε να κερδισω λιγο χρονο.
Εκεινος μολις το αρπαξε δεν ετρεξε να με χτυπησει οπως αλλη φορα αλλα εμεινε ακινητος με το ενα χερι να κραταει το μαχαιρι , και με το αλλο να μου προκλητικες κινησεις τυπου "Ελα.. Ελα..."
Αν και με την φορα που ειχα παρει, ηθελα να τον βαρεσω αμεσως, σκεφτηκα ομως οτι επρεπε να βρω και εγω ενα αντιστοιχο οπλο...Οι σκεψεις μου δεν κρατησαν πολυ γιατι αφοτου καταλαβε οτι δεν κινηθηκα αμεσως, αποφασισε να κινηθει αυτος. Υψωσε το χερι του ετοιμος να μπηξει το μαχαιρι στον θωρακα μου αλλα προλαβα και συγκρατησα το επιτιθεμενο χερι με τα δυο δικα μου....

Βαλλαμε και οι δυο δυναμη αλλα κανεις δεν καταφερε να υπερκερασει τον αλλο. Ετσι ο "τιμιος" Yamada μου εδωσε μια γερη κλωτσια στα γεννητικα οργανα ξαπλωνοντας με κατω και κανοντας με να σφαδαζω απο τους πονους...Τοτε σηκωθηκε ορθιος και πηγε να με μαχαιρωσει αλλα με τα ποδια μου τον χτυπησα απο πισω και τον πεταξα μερικα μετρα πισω μου...
Περασαν λιγα λεπτα καθως εκεινος ειχε χτυπησει την πλατη του σε εναν στυλο και εγω ενοιωθα εναν αφορητο πονο.Σηκωθηκαμε και οι δυο ορθιοι. Επρεπε να δωθει ενα τελος σε αυτη τη μαχη επιτελους...Κοιταχτηκαμε σαν να συμφωνουσαμε σε αυτο. Αρχισα να τρεχω με μεγαλη ταχυτητα προς το μερος του . Εκεινος βλεποντας με να πλησιαζω εκανε το λαθος να πεταξει το μαχαιρι προς το μερος μου για να με βρει εν κινησει. Μολις ειδα το μαχαιρι να φευγει απο το χερι του, εδωσα μια κλιση προς τα αριστερα που ηταν ο φραχτης ωστε να το αποφυγω. Οχι μονο αυτο, αλλα χωρις να το καταλαβω, αρχισα να τρεχω οριζοντια πανω στον τοιχο. Δεν καταλαβα πως εγινε και ακυρωσα τον νομο της βαρυτητας τρεχοντας στην πλευρα του τοιχου σαν να ηταν επιπεδος...Ταυτοχρονα ετεινα το χερι μου και αρπαξα το μαχαιρι που θα χανοταν πισω μου. Φτανοντας στον Yamada, καταφερα και εμπηξα το κρυο μεταλλικο μου μαχαιρι μεταξυ του γονατου και της λεκανης του...

Καθως το αιμα αρχισε να πηγαζει και να χυνεται στο εδαφος, η φωνη του βγηκε πνιχτη και εδωσε την εντολη:
---Εlm ! Den ! σκοτωστε τον γερο!
Ο Υamada μαλλον λιποθυμησε. Δεν προσεξα ουτε εκεινη τη στιγμη ουτε αργοτερα οταν τελειωσε η μαχη. Τα λογια του μου ειχαν επαναφερει στο νου τον μεγαλο φοβο που με κατετρεχε 2 μηνες τωρα...
Σηκωθηκα απο τον Yamada με το μαχαιρι στο χερι. Μερικες σταγονες αιματος αρχισαν να σταζουν απο την ακρη του κοφτερου μου οπλου.
Ο Dem και ο Elm, τα τσιρακια του Ηayari που απο την αρχη της μαχης στεκοντουσαν σε μια γωνια της επαυλης ετοιμοι ανα πασα στιγμη να σκοτωσουν τον παππου μου.
Κοιταξα προς το μερος τους. Δεν ακολουθησαν την εντολη του Yamada....Προφανως ηταν "μουδιασμενοι" και αμηχανοι απο την πιθανοτητα να εχει πεθανει ο Ηayari πρωτιστως και ο Yamada δευτερευοντως. Σε περιπτωση που ειχαν πεθανει τοτε δεν θα ειχαν λογο να σκοτωσουν τον παππου και να ετοιμαστουν να αντιμετωπισουν πιθανους αντιπαλους οπως εγω ή οι πειρατες...

Αντιλαμβανομενος την αμηχανια τους και την παραξενη θεση που ειχαν βρεθει σκεφτηκα οτι επρεπε να τους πιασω εξ απροοπτου .
Αρχισα να τρεχω προς το μερος τους κρατώντας το μαχαιρι γεματο αιματα. Στο προσωπο μου ειχε ζωγραφιστει μια τερατωδης εκφραση που εδειχνε οτι θα τα επαιζα ολα για ολα. Ή ο παππους μου ή εκεινοι ... Αυτοι βλέποντάς με σφιχτηκαν και ετοιμασαν ο ενας το μαχαιρι του και ο αλλος το πιστολι του.
Συνεχιζα να τους πλησιαζω τρεχοντας οσο πιο γρηγορα μπορω.Φτανοντας στον Den(τον τυπο που κραταγε το πιστολι) του πεταξα το μαχαιρι στο κεφαλι. Το σημαδι μου ηταν αρκετα καλο και ειδα διαφορου χρωματος υγρα να πεταγονται απο την τρυπα στο κεφαλι που του ανοιξε το μαχαιρι μου...Αμεσως συνεχισα προς τον Elm. Ο τυπος πηρε το μαχαιρι απο τον λαιμο του παππου μου και το ετεινε προς εμενα. Εγω εχοντας την αδρεναλινη μου στο κοκκινο, σηκωσα το χερι για να αποκρουσω την λαβωματια του και χιμηξα πανω του χωνοντας το στομα μου στον λαιμο του και δαγκωνοντας σαν βιαιο λυσσασμενο και αφρισμενο σκυλι τον οισοφαγο και το "μηλο του Αδαμ" του....Αυτος ειχε ηδη μπηξει το μαχαιρι του στο δεξυ μου χερι αλλα πλεον ουρλιαζε λογω του πονου που του προξενησα.Πανω στην ενταση της στιγμης δεν ειχα επεξεργαστει στον νου μου οτι ειχε ακουστει ενας πυροβολισμος...