Φαινόταν πως δεν θα μπορούσα να τον νικήσω με επιθέσεις πάνω στο σώμα του, τον απέφευγα ενώ παράλληλα σκεφτόμουν συνεχώς τρόπους για να μπορέσω να νικήσω τον αντίπαλο μου. Τότε ήταν που μου ήρθε, μπορεί εγώ να μην μπορούσα να χτυπήσω ένα σώμα σκληρό σαν πέτρα, αλλά σίγουρα οι παγίδες και οι νάρκες που χώριζαν το κάστρο από την πόλη θα έκαναν για την δουλειά αυτή. Άρχισα να οπισθοχωρώ οδηγώντας τον αντίπαλο μου όλο και πιο κοντά στον χαμό του, εκείνος από την άλλη δεν φαινόταν να έχει καταλάβει το σχέδιο μου. Συνέχιζε να μου επιτίθεται με την ίδια μανία με πριν, όλα πήγαιναν όπως ήθελα. Ήμουν πλέον στην άκρη της πλαγιάς, το μόνο που έμενε τώρα ήταν να σπρώξω τον αντίπαλο μου και όλα τα υπόλοιπα θα ερχόντουσαν. Με ένα πλάγιο βήμα τον απέφυγα και πετάχτηκα γρήγορα πίσω του, εκείνος γύρισε για να αμυνθεί αλλά ήταν ήδη αργά. Τον έσπρωξα με όλη μου την δύναμη στην πλαγιά, έκανε μπροστά τα χέρια του για να πιαστεί από κάποιον αλλά δεν τα κατάφερε. Το χοντρό σώμα του τον οδήγησε στον χαμό του, τον έβλεπα να απομακρύνεται κατρακυλώντας στην πλαγιά. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα ακολούθησε η πρώτη έκρηξη. Μετά η δεύτερη και η τρίτη... Η φωνή του χάθηκε στους θορύβους που ακολούθησαν, δίχως να χάσω λεπτό μπήκα στο κάστρο και άρχισα να ψάχνω αριστερά και δεξιά στους διαδρόμους για να βρω τα κλοπιμαία των πειρατών.
Τρεις ώρες αργότερα:
Βρισκόμουν στην παραλία και έβαλα τα πράγματα μου στην βάρκα μου, μερικά λεπτά αργότερα βρισκόμουν και πάλι στο νερό και πήγαινα προς τον επόμενο προορισμό μου. Στόχος μου ήταν ένας πειρατής ονόματι Buggy. Λέγεται πως και ο ίδιος ήταν χρήστης ενός φρούτου του διαβόλου, δεν είχε μεγάλη επικήρυξη αλλά ήταν αρκετά ψηλά για να με ανεβάσει και άλλο στην λίστα των "φασαριόζικων" ανθρώπων.