[Τέλος-Αποστολή] Ποιος θα Πληρώσει τη Νύφη;

"Τι συνέβη;"

Ο Lewis δεν απάντησε στην ερώτηση του Edgar, παραμόνο άγγιξε με τα δάχτυλά του την πόρτα και στην συνέχεια κοίταξε με μια γρήγορη ματιά το δωμάτιο ψάχνοντας κάτι. Τα μάτια του έπεσαν πάνω στο πρώτο όπλο που βρισκόταν δίπλα από το τζάκι, ένα μεγάλο μαύρο δρεπάνι που θα ήταν δύσκολο να το κουβαλήσει ο καθένας. Έτρεξε και το άρπαξε βγάζοντας το από την θέση του γρήγορα, κρατώντας το σφιχτά στα μεγάλα του χέρια.

"Βρήκες την αδελφή ψυχή σου, το δρεπάνι σου;" ρώτησε ο Edgar ειρωνευόμενος την εμφάνιση που είχε αποκτήσει ο νεκροθάφτης κρατώντας ένα δρεπάνι και όντας πρώην νεκροθάφτης.
"Άσε, τα σχόλια και ετοιμάσου," είπε κοφτά ο Lewis. Τα πενιχρά σχόλια του Mowbray ήταν το τελευταίο στο οποίο έδινε σημασία εκείνη την στιγμή. "Έρχονται φρουροί."
"Εδώ μας παράτησαν μόνους μας, τώρα έρχονται φρουροί;"
"Ή απλά θα μπορούσες να σκεφτείς ότι φρουρούν την πόρτα θα έλεγα," απάντησε ο Lewis.
"Ω!" είπε ο Edgar ενθουσιασμένος. "Και τι λες για έφοδο;" συνέχισε με ένα μικρό σαρδόνιο χαμόγελο στο πρόσωπό του.
"Δεν έχουμε και άλλη επιλογή."

Οι δύο άνδρες έκαναν μερικά βήματα πίσω και έτρεξαν με φόρα προς την πόρτα που διέθετε το δωμάτιο. Η φόρα και η δύναμη έσπρωξε τους δύο άνδρες που είχα σταθεί μπροστά από τα δύο φύλλα της πόρτας, κάνοντας τους να κρατήσουν μια απόσταση από τους δύο άνδρες που στεκόντουσαν πλέον δίπλα δίπλα.

"Εγώ τον κοντό, εσύ τον ψηλό," είπε ο Edgar παρατηρώντας τους ξαφνιασμένους φρουρούς που μόλις είχαν προλάβει να σηκωθούν βγάζοντας το ραβδί του.
"Θα ήθελα να ήξερα τι θα κάνεις μ' αυτό," σχολίασε ο Lewis κοιτώντας διστακτικά το ραβδί.
"Τώρα αρχίζει η διασκέδαση," το σαρδόνιο χαμόγελο του Edgar όλο και μεγάλωνε καθώς εκείνος έπαιρνε στάση μάχης.

Ένας από τους δύο άνδρες έτρεξε κατά πάνω στον ψηλό πρώην νεκροθάφτη, με θέληση και οργή για να τον πιάσει. Τους είχαν πει ότι οι δύο αυτοί άνδρες ήταν σχεδόν άχρηστοι, τον μόνο που θα έπρεπε να προσέχουν ήταν ο ψηλότερος από τους δύο, έτσι και πήρε την πρωτοβουλία να προσπαθήσει να τον πιάσει. Μεγάλο λάθος του όμως καθώς το δρεπάνι που κρατούσε ο άνδρα τον άρπαξε από την μέση τραβώντας τον προς τα πάνω του, φέρνοντας τον κοντά του. Ο άνδρας γούρλωσε τα μάτια στην κίνηση του προ ολίγου κρατούμενου και προσπάθησε να ξεφύγει. Το σπαθί του ήταν μάταιο να χρησιμοποιηθεί εκείνη την στιγμή, καθώς ο Lewis τον έπιασε από τον λαιμό κρατώντας τον στον αέρα κάνοντας το να πέσει στο έδαφος. Ο άνδρας έπιανε την δυνατή λαβή που του κρατούσε το λαιμό αλλά δεν μπορούσε να τραβήξει τα δυνατά δάχτυλα, αλλά ούτε μπορούσε να φωνάξει.

Το βλέμμα του Lewis, έπεσε πάνω στον κοντό σύντροφό του ο οποίος βρέθηκε από πίσω του με μια γρήγορη κίνηση, αντιμετωπίζοντας πρόβλημα για άλλη μια φορά, καθώς το μικρό ραβδί δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει το σπαθί. Ή μάλλον δεν έβρισκε την κατάλληλη ευκαιρία για να κάνει το ραβδί αχρίαστο. Χοροπηδώντας σαν μικρό παιδί γυρνούσε γύρω γύρω, σαν να κορόιδευε τον αντίπαλο του. Όταν το σπαθί όμως πέρασε πάνω από το κεφάλι του εκείνος βρήκε την ευκαιρία και βρέθηκε κοντά στον αντίπαλο σημαδεύοντας το ραβδί του πάνω στο στομάχι του αντιπάλου του. Ένα κλικ ακούστηκε και ένας δυνατός κρότος και ο άνδρας βρέθηκε στο πάτωμα, με γουρλωμένα τα μάτια, εκείνος και ο σύντροφος του Edgar.

"Είσαι τρελός;! Θα μας ακούσουν," είπε o Lewis.
"Έτσι και αλλιώς θα μας ακούγανε."
"Να σου θυμήσω ότι εσύ είπες ότι δεν θα μας δίνουν καθόλου σημασία," τόνισε ο Lewis εκνευρισμένος αφήνοντας τον άνδρα κάτω, δίνοντας του μια γερή στο κεφάλι αφήνοντάς τον αναίσθητο.
"Ω, ίσως διαθέτεις μεγαλύτερη δύναμη από εμένα," τόνισε ο Edgar βλέποντας το κοκκίνισμα που υπήρχε στην περιοχή του λαιμού του άνδρα.
"Και περισσότερο μυαλό από εσένα," τόνισε ο Lewis και κοίταξε από το παράθυρο του κτηρίου. Δεν βρισκόντουσαν ψηλά, ήταν ακριβώς στον πρώτο όροφο του κτηρίου, με ανοιχτό το παράθυρο. Ανέβηκε σιγά σιγά και κοίταξε γύρω του, παρατηρώντας ότι δεν υπήρχε ψυχή ατόμου γύρω. Έκανε νόημα στον Mowbray, ο οποίος τον ακολούθησε με έναν ελιγμό συνοδευόμενο από ένα άγριο βλέμμα του Lewis.

"Ήθελα να κάνω θεαματική έξοδο. Τι;"

Η απάντηση δεν του ήρθε ποτέ παραμόνο έβλεπε την μεγάλη πλάτη του νεκροθάφτη να τον οδηγεί από το κάθε στενό του κτηρίου, με εκείνα τα γουρλωμένα μάτια με τους μαύρους κύκλους να κοιτάνε κάθε γωνία του σπιτιού σε περίπτωση που κάποιος τους έβλεπε με τόση επιδιξιότητα για να μην το ακούσει κανείς. Ίσως γι' αυτό ποτέ δεν ξέρανε που βρίσκεται, πότε βρίσκεται και πάντα φαινόταν παράξενο που έμπλεκε σε μεγάλους μπελάδες στα μπαρ της Colt Town. Ο Edgar περπατούσε με τις μύτες, καθώς τα τακούνια των παπουτσιών ενοχλούσαν και θα μπορούσαν να τους φανερώσουν. Το χέρι του Lewis του έδειξε προς τα αριστερά. σε ένα σημείο που οδηγούσε σε μια μικρή έξοδο στην πίσω αυλή του κτηρίου. Έδειχνε ότι κανείς δεν την φύλαγε, όλοι έψαχναν μάλλον τον Petrovic. Με αργές κινήσεις, τοίχο τοίχο, πλησίασαν την πόρτα. Αλλά τα χέρια του νεκροθάφτη δεν την άγγιξαν, προτίμησε να πηδήξει πάνω από τα κάγκελα δίπλα, προτρέποντας και τον Edgar να κάνει το ίδιο.

"Γιατί το κάναμε αυτό;"
"Γιατί η πόρτα είναι γεμάτη φθορά, σκουριασμένη, φαίνεται ότι είναι χρόνων και μια μικρή κίνηση να έκανα να την κουνήσω θα μας πρόδιδε," σχολίασε και προχώρησε ενώ ο Edgar έριξε μια τελευταία ματιά στην πόρτα για να δει αν αυτό που άκουσε ήταν αλήθεια. "Πού θα πάμε τώρα;"
"Ο δρόμος μου είναι γνώριμος. Το σπίτι του Anieri βρίσκεται κοντά στο σπίτι του Monferatio. Θα συνεχίσουμε όμως ευθεία."
"Για ποιον λόγο;"
"Γιατί αν ξέρω καλά τον Caleb, θα βρήκε ακριβώς το σημείο να τον κρύψει," είπε ο Lewis προσπαθώντας να χαμογελάσει.
"Χαμογελάς;" γέλασε ο Edgar. "Ω, τι αγάπη! Τον γνωρίζεις τόσο καλά," συμπλήρωσε.
"Σκάσε, Mowbray!" είπε σιγανά ο Lewis ενώ ο Edgar κρατούσε τα γέλια του με το χέρι στο στόμα.
"Εντάξει, εντάξει, χαλάρωσε," είπε ενώ τα πνιχτά γελάκια έβγαιναν ακόμη.

"Κάποιος! Δραπετεύουν!" ακούστηκε από μια γωνιά και οι δυο άνδρες από την Colt γύρισαν για ν' αντικρίσουν το κακό που τους περίμενε με σφιγμένα τα δόντια. Τι κι αν δεν είχαν βρει πολλούς εμπόδιο στο δρόμο τους ως τότε, υπήρχαν πολλοί άνδρες που φρουρούσαν το σπίτι του Anieri και δεν άργησαν να τους αντιληφθούν.
"Πιάστε τους!" φώναξε μια ομάδα ανδρών που τους έκλεισε τον δρόμο.
"Αυτό μας έλλειπε τώρα!" φώναξε ο Lewis κάνοντας μερικά βήματα πίσω.
"Ίσως αν είχες αποχωριστεί αυτό το τεράστιο δρεπάνι, να μην είχαμε γίνει αντιληπτοί," σημείωσε ο Edgar.
"Είπε αυτός που έκανε σάλτα για να δραπετεύσει με στυλ," αντιπαρέθεσε ο Lewis και στάθηκαν ο ένας πλάτη με τον άλλον ενώ χτυπούσε με το κοντάρι του δρεπανιού όποιον τον πλησίαζε, προσπαθώντας να φοβερίσει τους άλλους με την κόψη του.
"Δεν παίρνει κεφάλια, παίρνει ψυχές, βγήκε ο χάρος παγανιά μέσα στου δρόμου τις γωνιές," άρχισε να απαγγέλλει ο Edgar ετοιμάζοντας το όπλο του.
"Τι λες, θα βάλεις κανένα χεράκι;" φώναξε ο Lewis προσπαθώντας να απωθήσει τους άνδρες του Anieri.
"Και ένα... και δύο..." είπε ο Edgar και ξαφνικά όλοι πάγωσαν.
"Τι συμβαίνει;" ρώτησε ο Lewis γυρνώντας να δει τι είχε κάνει αυτή τη φορά ο αντιπαθητικός συμπατριώτης του μόνο για ν' αντικρίσει μια κάνει που στόχευε στο κέντρο του μέτωπού του. "Τι... κάνεις... τρελάθηκες;" ρώτησε ανίκανος να πιστέψει την προδοσία.
"Ηρέμησε... Είμαι αυθεντία στις διαπραγματεύσεις," είπε σκάζοντας ένα πονηρό γελάκι. "Ακούστε... Απευθύνθηκε στους υπόλοιπους. Αυτός ο άνδρας είναι ο μόνος που γνωρίζει που βρίσκεται ο Petrovic αυτή τη στιγμή και από τα λεγόμενά του θα είναι λίγο δύσκολο να τον ανακαλύψετε μόνοι σας. Και όχι μόνο αυτό, έχει στα χέρια του πληροφορίες που θα φανούν χρήσιμες στο αφεντικό σας. Εκτός των άλλων, είναι σύνδεσμος για μια οργάνωση που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες σε αυτό το νησί. Τι επιλογές έχετε λοιπόν; Ένα: Μας αφήνετε να φύγουμε και θα έχετε την ευκαιρία να τον συλλάβετε και πάλι αργότερα. Δύο: Τον σκοτώνω επιτόπου, δεν μαθαίνετε εγκαίρως πού είναι ο Petrovic, ρίχνω το φταίξιμο επάνω σας και φέρνετε μπελάδες στο αφεντικό σας."

"Τι κάνεις, τρελάθηκες;" ρώτησε ο Lewis με γουρλωμένα τα μάτια.
"Εγώ; Καθόλου; Υπολογίζοντας την αριθμητική υπεροχή των αντιπάλων καθώς και το μοναδικό χαρτί προς εκμετάλλευση, ήταν η πιο λογική κίνηση που θα μπορούσα να κάνω," δήλωσε ο Edgar με σταθερό ακόμα το χέρι του. "Μια λάθος κίνηση και δεν μπορείτε να φανταστείτε τι σας περιμένει," προειδοποίησε τους υπόλοιπους.
"Αυτό είναι προδοσία! Δε θα τη βγάλεις καθαρή!" φώναξε ο Lewis.
"Γιατί να σε πιστέψουμε;" φώναξε ένας από τους άνδρες του Anieri. "Αν όντως είναι έτσι όπως τα λες γιατί δεν τον αφήνεις στα χέρια μας μετά τη προδοσία σου και εμείς θα σε αφήσουμε να φύγεις."
"Α, να με συγχωρείτε, δεν είμαι ούτε προδότης ούτε ηλίθιος. Πρώτον, αν τον αφήσω και φύγω δεν θα έχω τίποτα για να προστατέψω τον εαυτό μου, ακόμα κι αν κρατήσετε τον λόγο σας εκείνη τη στιγμή, μάλλον κάποιος θα με ακολουθήσει για να με καθαρίσει λίγο αργότερα. Δεύτερον, αν τον αφήσω όχι μόνο θα δεχτώ επίπληξη, αλλά θα με υποπτευτούν για εσχάτη προδοσία αν καταφέρω να επιστρέψω ζωντανός, ενώ αν τον παραδώσω ζωντανό ίσως ξεφύγω με μια τιμωρία. Εσείς διαλέγετε."
"Και γιατί να μη σας καθαρίσουμε και τους δύο;" ρώτησε ένας άλλος.
"Δεν μου αρέσει καθόλου να επαναλαμβάνομαι," αναστέναξε ο Edgar. "Και έχω αρχίσει να κουράζομαι."
"Mowbray, αν φύγουμε ζωντανοί από εδώ, θα πρέπει να φοβάσαι περισσότερο εμένα παρά αυτούς," τον απείλησε ο Lewis.
"Χαριτωμένο," είπε ο Edgar.
"Μη νομίζεις ότι θα μας ξεγελάσετε έτσι απλά!" διαμαρτυρήθηκε ένας από τους άνδρες και οι υπόλοιποι συμφώνησαν κουνώντας καταφατικά το κεφάλι τους.
"Σταματήστε, μη φέρεστε σαν παιδιά" του έκοψε ένας άλλος.
"Μα, Albert-" προσπάθησε να δικαιολογηθεί ένας.
"Σας φαίνεται να αστειεύεται;" ρώτησε. "Μπορείς να καταλάβεις και μόνο από τη στάση του Χάρου-"
"Ποιον αποκάλεσες Χάρο;" ρώτησε ο Lewis ενώ ο Edgar έπληξε ένα γελάκι.
"-ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ τους," συνέχισε δείχνοντας τη λαβή του Lewis γύρω από το δρεπάνι. "Από την έκπληξη του δεν αρνήθηκε καν τα λεγόμενα του άνδρα ότι αυτός είναι εκείνος που έχει τις πληροφορίες που θέλουμε."
"Μα ακόμα κι έτσι-"
"Αρκετά. Ισχύει ότι αν τους σκοτώσουμε ή τους πιάσουμε εδώ, δε θα βγάλουμε τίποτα. Οι πληροφορίες λένε ότι υπάρχει ένας τρίτος άνδρας. Ακόμα κι αν τους αποσπάσουμε τα στοιχεία που θέλουμε, αν ο τρίτος άνδρας δει ότι δεν εμφανίστηκαν, το πιο πιθανόν είναι να αλλάξει θέση."
"Δεν βγάζουν νόημα αυτά που λες! Θες να πεις ότι θα τους αφήσουμε να φύγουν έτσι απλά;" ρώτησε ένας άλλος.

"Ακριβώς αυτό, Gekko, δεν έχουμε να κερδίσουμε κάτι αν τους κρατήσουμε αιχμάλωτους," είπε σοβαρά ο άλλος.
"Μην είσαι ανόητος, Gekko, το σχέδιο του αρχηγού σας θα σας οδηγήσει σε πλήρη αποτυχία. Νομίζεις ότι αν φύγουμε αυτή τη στιγμή θα σας οδηγήσουμε στον Petrovic; Θα πρέπει να είναι τρελός για να το πιστέψει κάποιος αυτό, γίνεται απλά παιχνιδάκι του Mowbray," είπε ο Lewis χαμογελώντας νευρικά.
"Δεν είναι αρχηγός μας!" φώναξε ο άλλος. "Δεν πόσο αφελής είσαι; Ο ίδιος ο τύπος σου λέει πως σε κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα σου!"
"Μην το ακούτε, μπλοφάρει," τους διέκοψε ο Edgar. "Ακόμα κι αν δεν πάμε εμείς στον Petrovic, αργά ή γρήγορα θα έρθει αυτός σε εμάς."
"Βλέπεις, Gekko; Εσύ είσαι ο ανόητος εδώ πέρα!" φώναξε ο Albert. "Ένα απλό επιχείρημα έφτανε να σε πείσει για να σε πάρει με το μέρος του. Είναι προφανές ότι σχεδίαζε να επικοινωνήσει αμέσως μαζί του."
"Μην τον αφήνεις να σε πείσει έτσι απλά," του είπε ο Lewis. "Νομίζεις πως θα άφηνα τα πράγματα να κυλήσουν όπως τα θέλει αυτός ο προδότης;" ρώτησε ο Lewis. "Ή νομίζεις ότι δεν έχω τρόπο να αφήσω σημάδι για τον συνεργάτη μου ώστε να καταλάβει ότι τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά; Θα εμπιστευτείς αυτό το Κοράκι που πρόδωσε τον συνεργάτη του μόλις είδε τα σκούρα;"
"Έχει δίκιο, Albert, λόγω της δικής σου ανικανότητας, εμπιστεύεσαι περισσότερο τον εχθρό απ' ό,τι τη δικιά μας κρίση!"
"Δεν εμπιστεύομαι τον εχθρό, κοιτάζω το συμφέρων του αφεντικού!" έκραξε ο άλλος και η μικρή ομάδα των ανδρών είχε αρχίσει ήδη να μοιράζεται σε δύο στρατόπεδα.
"Και αν στην πραγματικότητα το αφεντικό σου το συμφέρει να του μιλήσω πρόσωπο με πρόσωπο;" ρώτησε ο Lewis.
"Αυτό... Θέλω να πω..." ο Albert φάνηκε προβληματισμένος.
"Βλέπεις;" φώναξε ο Gekko.
"Μην τον αφήνεις να σε πείσει, Gekko," είπε ο Edgar. "Το μόνο που θα έκανε αυτό το άτομο θα ήταν να ρίξει στάχτη στα μάτια του αφεντικού σου για να ξεφύγει ο Petrovic."

"Είναι αλήθεια... ότι..."
"Τι θα κάνουμε λοιπόν;" άρχισαν να διαμαρτύρονται οι υπόλοιποι και κοιτάχτηκαν μεταξύ τους.
"Είναι απλό!" φώναξε ο Edgar.

Με μια αστραπιαία κίνηση, πυροβόλησε το πόδι του Gekko που έπεσε στο έδαφος σφαδάζοντας. Εξοργισμένος ο Albert γύρισε προς το μέρος του στοχεύοντας τον με το όπλο του, όμως με ο θόρυβος που ακολούθησε από την πτώση του χαμένου το μέλους τον έκανε να ουρλιάζει από φόβο και έκπληξη καθώς το αίμα έτρεψε πίδακες στο χώμα. Η λεπίδα του δρεπανιού είχε καταφέρει ένα εξαιρετικό κόψιμο. Οι δύο επαναστάτες προχώρησαν σε άτακτη υποχώρηση ενώ ο Edgar αντάλλαζε πυρά με τα ελάχιστα άτομα που έστρεψαν τις κάννες τους προς το μέρος τους για αντίποινα. Μαθημένοι από την καθημερινότητα της Colt κατάφεραν να ξεφύγουν λίγα λεπτά αργότερα με ελαφρά τραύματα.

"Και ήταν και ακριβό," παραπονέθηκε ο Edgar κοιτάζοντας το παλτό του όταν πια βεβαιώθηκαν πως τους είχαν χάσει.
"Θα το πληρώσεις αυτό που έκανες," είπε ο Lewis κολλώντας τον στον τοίχο.
"Άντε πάλι τα ίδια..." είπε ο Edgar κοιτώντας τον βρώμικο τοίχο πίσω του. "Ήταν απαραίτητο για να ξεφύγουμε και α δεν κάνω λάθος... ξεφύγαμε. Σωστά;"
"Ήταν παράτολμο και θα μπορούσε να μας είχε στοιχίσει τα κεφάλια μας νωρίτερα απ' ό,τι έπρεπε. Τι θα γινόταν αν είχαν σωστή ιεραρχία; Μου λες;"
"Πάντα υπάρχουν φωνές αμφισβήτησης, δεν ήταν λίγες οι φορές που οι εργάτες μου απείλησαν με απεργία. Σπείρε την αμφιβολία ανάμεσά τους και η αταξία έρχεται πριν το καταλάβεις. Διαίρει και βασίλευε. Εκνευριστικός αυτό ο Gekko, απεχθάνομαι τους ανθρώπους που με αμφισβητούν με πάθος," τίναξε το σακάκι του. "Εξαιρετική ερμηνεία παρόλα αυτά, θα πρέπει να σου το αναγνωρίσω. Για μια στιγμή πίστεψα πως πραγματικά με μισούσες."
"Δεν έπαιζα θέατρο," είπε και τον άφησε σπρώχνοντας τον προς τα πίσω.
"Ω... Αυτό..." είπε ο Egdar τινάζοντας νευρικά το παλτό του. "...ήταν κάπως σκληρό."
"Θες να μου πεις ότι υπάρχουν άτομα που σε βρίσκουν αξιαγάπητο;" ρώτησε ο Lewis ελέγχοντας διακριτικά την περιοχή.
"Το γυναικείο φύλο κυρίως," είπε ο Edgar με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο.
"Όλα τα γεμάτα πορτοφόλια είναι αξιαγάπητα για τις γυναίκες που κυκλοφορούσες στην Colt," τόνισε κουρασμένα ο Lewis.

"Άραγε ίσχυε το ίδιο και γι' αυτές που δεν κυκλοφορούσα δημόσια;" αναρωτήθηκε φωναχτά ο Edgar γυαλίζοντας τη λαβή του μπαστουνιού του με ένα μαντήλι.

Ο πρώην νεκροθάφτης του έριξε μια δολοφονική ματιά και βγήκε γρήγορα από την κρυψώνα, με τον Edgar να τον ακολουθεί χαμογελώντας θριαμβευτικά. Έχοντας εμπιστοσύνη στον Caleb, ο Lewis επέλεξε να φροντίσουν να μπουν στην ζώνη επιρροής του Monferatio για να τον ενημερώσουν για τις κινήσεις του Anieri, προσθέτοντας μπόλικες σάλτσες για να σιγουρευτούν ότι θα μείνει με το μέρος τους.

Μόνο μερικά λεπτά μέσα στην περιοχή του Monferatio και οι άνδρες τους τους προσέγγισαν με άγριες διαθέσεις. Χρειάστηκε αρκετή ώρα για να τους εξηγήσουν ποιοι ήταν και να τους μεταφέρουν όσο πιο γρήγορα γινόταν στον αρχηγό τους. Ο Monferatio τους υποδέχτηκε φανερά αναστατωμένος. Έσφιξε γρήγορα το χέρι τους και τους έκανε νόημα να καθίσουν.

"Επιτέλους, μια αναπαυτική καρέκλα!"
"Τι συμβαίνει; Οι άνδρες μου μού είπανε ότι έχετε να μου μιλήσετε για κάτι πολύ σημαντικό."
"Ο Anieri αυτή τη στιγμή έχει ως στόχο τον μέλλοντα γαμπρό σας."
"Και τι με νοιάζει εμένα;" η έκφραση του Monferatio σκλήρυνε. "Αν είναι πραγματικά ικανός όσο θέλετε να τον παρουσιάζεται, θα πρέπει να μπορεί ν' αντιμετωπίσει τον Anieri μόνος του."
"Monferatio, μόλις ξεφύγαμε από τους άνδρες του Anieri. Δεν βλέπεις το σχέδιό του; Θέλει να σε προσεγγίσει και στο τέλος, αφού σ' το παίξει φίλος σου, να παρουσιάσει ψεύτικα στοιχεία ότι εσύ ήσουν αυτός που σκότωσε τον γαμπρό σου. Δεν είναι τυχαίο ότι θέλησε να μας κλείσει το στόμα!"
"Μα αυτό είναι ανήθικο ακόμα και για να τον ίδιο τον Anieri!"
"Όλαλά! Τι παράξενο ένας άνθρωπος χωρίς ήθος να γίνεται ακόμα πιο ανήθικος απ' ότι ήταν ήδη!" αναφώνησε ο Edgar με χλευαστικό τόνο.
"Ποιος είναι αυτός;" τον έδειξε θυμωμένος ο Anieri.
"Αγνόησε τον για την ώρα," είπε ο Lewis. "Έχουμε πιο σημαντικά πράγματα να συζητήσουμε. Αυτό που θέλω από εσένα είναι να αποφύγεις τον Anieri όπως ο διάολος το λιβάνι."
"Ξέρεις αυτός από αυτά."
"Θα του βουλώσεις επιτέλους;" φώναξε έξαλλος ο Lewis και έπειτα στράφηκε πάλι, προσπαθώντας να βρει την αναπνοή του, προς τον Anieri που τους κοιτούσε άναυδος. "Αυτές τις μέρες θα έρθει ένας ανώτερός μας στο νησί. Θα διασφαλίσει ότι ο Anieri δε θα μπει εμπόδιο στα σχέδιά σου. Θα πρέπει να κάνεις υπομονή μέχρι τότε," του ζήτησε βαριανασαίνοντας.
"Πολύ καλά," είπε συγκαταβατικά ο Monferatio. "Έχετε προθεσμία μερικές μέρες μόνο για να αποδείξετε ότι λέτε αλήθεια. Αν μείνετε μόνο στα λόγια, δεν μπορώ να εγγυηθώ τίποτα."

Τα λόγια του Monferatio ανακούφισαν προς στιγμήν τον Lewis, ο οποίος αναστέναξε βαθιά αφού χαιρέτισε τον έναν από τους μεγάλους αρχηγούς του Κονκλαβίου. Το σφύριγμα του συντρόφου του όμως και το χαρακτηριστικό γύρισμα του ραβδιού γύρω γύρω είχε αρχίσει να τον εκνευρίζει, βλέποντας τον άνδρα που μπορεί να τους έφερνε σε δύσκολη θέση ή ακόμη καλύτερα νεκρούς, να προχωράει ανέμελος δίπλα του σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

"Πολύ ήρεμος δεν είσαι;"
"Θα ήθελα να φαίνεται έτσι, αλλά η έκφρασή σου δεν μου φέρνει ηρεμία. Κάθε άλλο, με αγχώνεις," είπε χαμογελαστός ο Edgar.
"Δεν φαίνεται καθόλου αυτό. Και τώρα κουνήσου λίγο πιο γρήγορα."
"Μάλιστα, κύριε," μιμήθηκε μια ψιλή φωνή γυναίκας.
"Έχεις συνηθίσει σ' αυτά έτσι;"
"Πες το και έτσι, οι κυρίες πάντα με λατρεύουν," απάντησε με αυταρέσκεια. "Αλήθεια, η σχέση σου με τις γυναίκες μάλλον δεν είναι πολύ καλή, έτσι; Μπορώ να σε βοηθήσω."
"Με τα λεφτά σου, φυσικά. Όχι, δεν θα πάρω," απάντησε κοφτά και προχώρησε στον μεγάλο διάδρομο που εξαπλωνόταν μπροστά τους.

Ο Edgar κούνησε το κεφάλι του απογοητευμένος, σαν να λυπόταν τον άνδρα μπροστά του που μάλλον δεν είχε βρει πολλές φορές στοργή και φροντίδα στην αγκαλιά μιας γυναίκας, πόσο μάλλον ερωτικής. Άσχετος δεν ήταν, αλλά η σχέση του με το γυναικείο φύλο μάλλον δεν ήταν η καλύτερη, η ιδιοτροπία του ήταν ένα πρόβλημα. Κοίταξε το μαύρο παλτό που ανέμιζε στο γρήγορο περπάτημα του Lewis, όταν σταμάτησε απότομα διακρύνοντας μια φιγούρα μπροστά τους. Ο Caleb ερχόταν προς το μέρος του.

"Πού είναι ο Petrovic;" ρώτησε ο Edgar.
"Αυτό αναρωτιέμαι και εγώ," απάντησε ο Lewis.

Η απάντηση ήρθε γρήγορα σε εκείνους. Ο Caleb είχε κρύψει τον Petrovic μέσα στο δωμάτιο της αρραβωνιαστικιάς του, ήξερε ότι έπρεπε να απευθυνθεί στην βοήθεια της οικογένειας του Monferatio. Κανένα από τα τσιράκια του Anieri δεν θα μπορούσε να μπει μέσα στο σπίτι της οικογένειας του Monferatio. Ο Caleb τους έκανε νόημα να έρθουν πιο γρήγορα κοντά του.

"Δεν νομίζω ότι είναι ασφαλής μέσα στο δωμάτιο της κοπέλας. Πρέπει να το κρύψουμε κάπου αλλού."
"Πήγαινε με στο δωμάτιο."

"Αυτόν γιατί τον έχεις ακόμα μαζί σου;"
"Όταν τελειώσουμε με όλο αυτό θα τον ξεφορτωθώ."
"Είμαι ακόμα εδώ," έβηξε ο Edgar αλλά κανένας από τους δύο δεν του έδωσε σημασία. Ο μαυροφορεμένος άνδρας αναστέναξε και ακολούθησε τις δύο ψηλότερες φιγούρες μπροστά του.

Μέσα σε λίγα λεπτά βρέθηκαν μέσα στο δωμάτιο της κοπέλας, στο οποίο ο Lewis μπήκε απότομα ανοίγοντας την πόρτα σαν να ήταν το δικό του σπίτι, χωρίς να χτυπήσει καν. Ο Edgar αναστέναξε για άλλη μια φορά ενώ ο Caleb είχε ένα αινιγματικό χαμόγελο στο πρόσωπό του, σαν να μην ήθελε να γελάσει με την είσοδο του αφεντικού του στο δωμάτιο. Ο Edgar παρατήρησε το δωμάτιο, το κατάλληλο για μια κόρη που είχε τα πάντα από τότε που ήταν μικρή, ίδιο με ένα από τα δωμάτια της δικής του έπαυλης στην Colt Town. Χαμογέλασε νοσταλγικά όταν τα μάτια του έπεσαν πάνω στην κοπέλα που στεκόταν ξαφνιασμένη μπροστά από το παράθυρο του δωματίου της.

"Έχει γούστο ο τύπος," σχολίασε ο Edgar παρατηρώντας την κοπέλα από πάνω ως κάτω.
"Το μόνο σχόλιο που είχες να κάνεις;" ρώτησε ο Lewis και πριν προλάβει να απαντήσει συνέχει. "Πού είναι ο αρραβωνιαστικός σου;"

Μια φιγούρα εμφανίστηκε από το μπάνιο της κοπέλας και ο Petrovic εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια τους, σώος και αβλαβής όπως θα έπρεπε να είναι. Η κοπέλα έπεσε στην αγκαλιά του και έμεινε να κοιτάζει τους τρεις άνδρες που είχαν μπει απροσκάλεστοι στο δωμάτιό της.

"Συγγνώμη για την παράξενη εισβολή στο δωμάτιο σας, δεσποινίς ή μάλλον μέλλουσα κυρία Petrovic. Ο σύντροφός μου δεν έχει τρόπους," είπε ο Edgar με μια υπόκλιση χαμογελώντας. Ο Petrovic κούνησε καταφατικά το κεφάλι και η κοπέλα χαμογέλασε.
"Εχμ. Το δωμάτιο της αραβωνιαστικιάς σου δεν είναι ασφαλές. Δεν θα ήθελες να την φέρεις σε δύσκολη θέση και εκείνη άλλωστε έτσι;"
"Προς Θεού!" απάντησε έντονα ο άνδρας σαν να θίχτηκε.
"Πρέπει να σου βρούμε μια καλύτερη κρυψώνα," σχολίασε ο Edgar.

Ο Lewis στάθηκε στο παράθυρο και έμεινε σκεπτικός. Έπρεπε να βρούνε έναν τρόπο, ο οποίος δεν θα τους έφερνε ούτε εκείνους σε δύσκολη θέση αλλά ούτε και τον νεαρό άνδρα που θα έμπαινε πλέον στην οικογένεια του Monferatio. Το βλέμμα του έπεσε πάνω σε μια στοά της τεράστιας έπαυλης που οδηγούσαν σε υπόγειο. Τα μάτια του άστραψαν και γύρισε με χαρά προς την μεριά των υπολοίπων, το μόνο που έμενε ήταν να τους πείσει γι' αυτό που είχε σκεφτεί το μυαλό του.