[Τέλος-Αποστολή]Νέο ξεκίνημα, με νέα σκιά [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Οι μέρες κύλισαν με παρόμοιους ρυθμούς. Όντως η Shura κατάφερε γρήγορα να μάθει να "τρέχει" πάνω στον αέρα. Έπειτα άρχισε να "τρέχει" ανεβαίνοντας βήμα-με-το-βήμα ύψος. Πολλές φορές έπεσε, πολλές φορές προσγειώθηκε με οποιονδήποτε ανώμαλο τρόπο υπάρχει. Κάθε φορά όμως σηκωνόταν για να επιμείνει. Το επόμεο βήμα ήταν να μπορεί να "απογειώνεται" επί τόπου και το τελευταίο να μπορεί να σταθμίσει ακριβώς πόση δύναμη έπρεπε να βάλει για να ανέβει το ζητούμενο ύψος.
-Είναι σαν να αλλάζεις ταχύτητες σε ποδηλατο, σχολίασε στο τέλος μιας μέρας επιστρέφοντας στο έδαφος. Τα επίπεδα του αέρα είναι οι διαφορετικοί τροχοί και τα πόδια σου πρέπει να προσαρμόζονται μηχανικά για να προχωράς όπως θέλεις και να μην πέσεις. Μόλις του πάρεις τον αέρα όμως.... άφησε την φράση της να αιωρηθεί υπονοώντας τι ήθελε να πει.
Η ίδια ήταν πολύ ικανοποιημένη από τον εαυτό της. Είχαν περάσει δύο μήνες από την ημέρα που ξεκίνησε την προπόνηση στους οποίους, είχε κάνει τεράστια πρόοδο. Πίστευε ότι τα είχε καταφέρει πραγματικά και αγνοούσε τους μυς των ποδιών της που κάθε μέρα στο τέλος την έκαιγαν σαν δαιμονισμένοι από την συνεχή καταπόνωση.
-Αφού είσαι τόσο σίγουρη ότι ολοκλήρωσες την εκπίδευση, τι λες να μου το αποδείξεις κιόλας;

Αυτό την ιντρίγκαρε και ταυτόχρονα της έφτιαξε την διάθεση για περισσότερα.
-Κανένα πρόβλημα. Τι θέλεις να κάνω;
-Για πες, της είπε με χαλαρό τόνο στην φωνή του. Πόσο λες να ζυγίζει ένας Pandaren;
-Τι σχέση έχει αυτό με όσα λέγαμε; απόρησε χαμένη στιγμιαία από το ρυθμό της συζήτησης. Φαντάζομαι... πάνω από 200 κιλά. Μπορεί και τόνο οι μεγαλύτεροι, προσθεσε επειδή ο Hermes όντως περίμενε μια απάντηση.
Τον είδε να χαμογελά διασκεδασμενος αλλά με πολύ ανησυχητικό τρόπο για την ίδια. Η κοπέλα συνειδητοποίησε ότι ανέπτυσσαν σταδιακά ένα κώδικα επικοινωνίας, που παρότι δεν θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει επ ουδενί φιλικό, και πάλι την ενοχλούσε που υπήρχε.
-Θα αναγνωρίσω ότι έφτασες στο ανώτερο επίπεδο της τεχνικής αν μου δείξεις ότι μπορείς να την εκτελείς και κάτω από τις χειρότερες συνθήκες. Θέλω να βρεις τον καλύτερο πολεμιστή Pandaren και να τον κερδίσεις. Ξέρω ότι μπορείς να το κάνεις, βιάστηκε να προσφέσει για να μην τον διακόψει. Η πρόκληση θα είναι να τον κερδίσεις μόνο με τα πόδια σου. Και κάτι ακόμα! Θέλω να κρατήσεις όχι μόνο τον εαυτό σου, αλλά και τον Pandaren στον αέρα για ένα λεπτό τουλάχιστον!
-Περιμένεις να συγκρατήσω κάποιον τόσο βαρύ στον αέρα; ρώτησε θεωρώντας απαράδεκτο το αίτημα του.
-Ένα λεπτό στον αέρα το συνολικό σας βάρος δεν θεωρώ ότι είναι τόσο παράλογο ζήτημα. Κάθε πράκτορας πρέπει να είναι σε θέση να το κάνει για να αποδείξει τη δύναμη του. Αν ζητούσα παραπάνω, θα ήταν θέμα αντοχής και δεν έχω τόσες απαιτήσεις από σένα τόσο νωρίς.
Δέχτηκε σιωπηλά και έφυγε την επόμενη για να αναζητήσει την πόλη των Pandaren, περίεργη και η ίδια για το αν θα τα κατάφερνε αυτήν την φορά.

Η ανάβαση σε κάθε βουνό για να διακρίνει που ακριβώς κρυβόταν η πόλη των Pandaren θα ήταν εξουθενωτική για κάθε άνθρωπο. Ειδικά όταν υπήρχαν τόσα βουνά για να διαλέξεις να σκαρφαλώσεις. Για την Shura όμως που πλέον μπορούσε να χρησιμοποιεί το Geppo, τα πράγματα ήταν ευκολότερα. Ανακάλυψε μετά από ορισμένες αποτυχημένες προσπάθειες ένα μέρος κρυμμένο ανάμεσα σε βουνά από όπου έπεφταν ατελείωτοι καταρράκτες νερού και όπου είχαν χτιστεί γραφικά και πυκνά μεταξύ τους σπιτάκια από ξήλο και μπαμπού. Έμοιαζαν το ένα πάνω στο άλλο και παρόλο που η πόλη δεν ήταν μεγάλη, ο αριθμός τους σίγουρα ήταν. Έμοιαζε αδιανόητο πως αυτά που έδειχναν τόσο μικρά, στην πραγματικότητα είχαν αρκετά μεγάλο μέγεθος για να χωράνε να μένουν Pandaren. Η κοπέλα δεν ήξερε πως έπρεπε να τους προσεγγίσει για να ψάξει έναν δυνατό αντίπαλο. Στα δικά της μέρη θα πήγαινε σε κάποιο κακόφημο μέρος όπου πάντα σύχναζαν μερικοί που το έπαιζαν σκληροί. Εδώ δεν πρέπει να υπήρχαν τέτοια μέρη, όμως διέκρινε κάτι που θύμιζε αμυδρά συνηθισμένο μπαρ. Προσγειώθηκε αρκετή απόσταση μακριά για να μην την διακρίνουν και τα καλύτερα μάτια και το προσέγγισε με τα πόδια. Στην διαδρομή, μπήκε μέσα στην πόλη. Πολλά ζευγάρια μάτια έπαισαν πάνω της αλλά όλα είχαν νόηση. Της ήταν περίεργη αυτή η επαφή, ειδικά όταν ήταν η μόνη εν όψη του είδους της. Μάλλον κι εκείνοι έτσι την έβλεπαν αν και δεν φάνηκαν αρνητικοί.

Μέσα στο μπαρ, έμοιαζε σαν να μην είχε αλλάξει καθόλου το κλίμα. Ηρεμία και χαλαρότητα διέκριναν και το στυλ του χώρου όπως και όλη την πόλη. Καθίσματα πλεγμένα από μπαμπού, έξτρα ανθεκτικά και τεραστίων μεγαθών για τους συνηθισμένους πελάτες. Μια ενδιαφέρουσα μυρωδιά πλανιώταν στον αέρα μαζί με την χαρακτηριστική του αλκοόλ που δεν ντρέπονταν να καταναλώσουν. <<Λίγο ποτό κανέναν δεν έβλαψε!>> Προχώρησε προς το μέρος της μπάρας και πήρε ένα κάθισμα μπροστά από έναν Pandaren με ποδιά που σέρβιρε. Σκοπός της ήταν να του πιάσει κουβέντα, να μάθει λεπτομέρειες και να κινήσει τα νήματα. Πως όμως θα το κατάφερνε όταν όλοι την κοίταζαν σαν εξωγήινο; Ένιωσε άβολα, ειδικά ξέροντας ότι δεν ήταν ακριβώς ειρηνικές οι προθέσεις της απέναντι τους.
-Έχετε κάποιο καλό ποτό να μου προσφέρετε; ρώτησε χαμηλόφωνα τον μπάρμαν που είχε στραμένο το κεφάλι σταθερά πάνω της, αν και όχι επιθετικά.
-Φυσικά, άκουσε την βαθιά φωνή του. Η προφορά του δεν ήταν καθαρή όπως σε κάθε άνθρωπο. Ωστόσο ήταν πράγματι εκπληκτικό να βλέπει κάποιον με τέτοια όψη να μιλάει. Έχουμε εξαιρετική ποιότητα σάκε με πολλά καρικεύματα του τόπου μας.
Το ποτό που της σέρβιρε σε μια τεράστια για τη λαβή της κούπα ήταν εξαιρετικό. Η Shura που πάντα είχε μια αδυναμία στο καλό ποτό και στην μετρημένη κατανάλωση του δεν σκέφτηκε δεύτερη φορά στο να το κατεβάσει και να ζητήσει δεύτερο.

-Δεν είσαι με τους marines που ήρθαν, δεσποινίς; ρώτησε διακριτικά μετά το τέλος του δεύτερου ποτού της.
Παρά την ζάλη της, η κοπέλα δεν μπερδεύτηκε από το νόημα της λέξης που είπε. Marines! Στο νησί είχαν φτάσει marines! Τι ειρωνία που ήταν για την ίδια! Μόλις είχε εγκαταλείψει τους κόλπους των marines, τώρα ήταν μυστική κατάσκοπος της Κυβέρνησης! Και μάλιστα παρά την θέηση της! Ίσως ήταν η ευκαιρία της. Θα μπορούσε άραγε να το σκάσει από την εποπτεία του Ηermes; Να προσπαθήσει να επιστρέψει στους marines; Όπως της ήρθε η ιδέα, την απέρηψε αμέσως. Όχι, μπορεί να είχε ζήσει καλά με τους marines και να είχε ακόμα μερικούς φίλους ανάμεσα τους αλλά δεν ένιωθε την ορμή να επιστρέψει. Η αλήθεια ήταν ότι ο μοναχικός που την κράταγε δέσμια στους marines ήταν ο Hairem. Και έπρεπε να το αποδεχτεί πια, δεν ήταν πλέον μαζί της!
-Όχι δεν είμαι! απάντησε και κατέβασε το μισό περιεχόμενο από το τρίτο ποτό της.
Χάθηκε πάλι σε αναμνήσεις που την απομάκρυναν από την εκπλήρωση του στόχου της. Ήταν πιο εύκολο να προσηλωθεί στο ποτό παρά σε ένα στόχο που ελάχιστες ελπίδες είχε ούτως ή άλλως να πετύχει.

Η συνέχεια εδώ:

Συνέχεια από δω:

Το να διασχίζει την πορεία της επιστροφής αποδείκτηκε τελικά ακόμα πιο δύσκολο από όταν έπρεπε να βρει την πόλη των Pandaren. Τα πόδια της πονούσαν λες και είχε προπονηθεί στο Geppo επί ώρες συνεχόμενες. Το αποτέλεσμα της σύντομης αλλά εξουθενωτικής προσπάθειας στην διάρκεια της μάχης της. Σταματούσε ανά διαστήματα και ακουμπούσε στους κορμούς για να ξαποστάσει αλλά ποτέ για αρκετή ώρα για να μην χάνει χρόνο. <<Που είναι τώρα αυτός ο Hermes;>> Απέκλειε να μην είχε παρακολουθήσει την μάχη της για να ελέγξει αν τα είχε καταφέρει. Δεν την εμπιστευόταν για να βασιστεί στο λόγο της! Οπότε κάπου εκεί κοντά ήταν. Τα μάτια της έπεσαν στο χώμα και σκυθρώπιασε. Σε ένα σημείο μόνο το χώμα είχε αναδιπλωθεί, κάτι που ο καθένας θα αγνοούσε αν δεν είχε παρατηρήσει την συνήθεια του Hermes. Γιατί, παρότι κάπνιζε μόνο όταν είχε το περιθώριο και πάντα φρόντιζε να καλύπτει τα ίχνη του, είχε συνηθίσει όταν πετούσε τα τσιγάρα του να τα σκεπάζει με χώμα με το πόδι του μετά. Η Shura το είχε προσέξει και το αναγνώριζε. Επίσης όμως αναγνώριζε το ότι δεν έπρεπε να το αναφέρει γιατι την πρόσφερε μια ιδέα για τις καλά κρυμμένες κινήσεις του... Συνέχισε την κατάβαση των βουνών μέχρι που έφτασε σε παρόμοιο υψόμετρο με εκείνο που βρισκόταν ο καταυλισμός τους. Τώρα ο Hermes δεν είχε πρόβλημα να παρουσιαστεί μπροστά της και η κοπέλα προσπάθησε να κρύψει την έλλειψη έκπληξης, γυρνώντας απότομα προς το μέρος του.

Είχε και πάλι καλύψει το πρόσωπο του με τον μανδύα του και είχε σηκώσει το γιακά πάνω από το στόμα του. Φαινόταν έτοιμος για ταξίδι, και το επιβεβαίωσε όταν της πέταξε ένα σακο με τα δικά της πράγματα.
-Ω! Ήσουν τόσο σίγουρος ότι θα τα κατάφερνα που είχες κάνει προετοιμασίες; τον ειρωνεύτηκε.
-Όχι δεν ήμουν. Και μην χαίρεσαι τόσο, στο τσακ τα κατάφερες! Αλλά θα έφευγα έτσι κι αλλιώς ό,τι κι αν γινόταν.
-Τι εννοείς; ρώτησε με καχυποψία. Θα με άφηνες εδώ αν δεν τα κατάφερνα και θα έφευγες μόνος σου; Θα με παράταγες ή θα με σκότωνες αν αποτύγχανα;
-Τίποτα από τα δύο. Έχω όμως την εντύπωση ότι δεν θα άντεχες σε περίπτωση που αποτύγχανες. Θα το προκαλούσες μόνη σου, θα μου επιτιθόσουν για να πάρεις αυτό που θες και τότε, ναι, θα σε σκότωνα.
Στο συλλογισμό του αυτό, η Shura ένιωσε την παρόρμηση να κάνει ακριβώς αυτό που φανταζόταν, να του χυμίξει. Κυρίως από τα νεύρα της γιατί εκείνος είχε καταφέρει να την διαβάσει σωστά. Τόσο πολύ φαινόταν στο πρόσωπο της ή αυτό ήταν το αποτέλεσμα του κώδικα επικοινωνίας που είχαν αναπτύξει.
-Για πες μου τελικά. Τι είναι αυτό που θες;
-Θέλω να πάω στο Endless Waste.
-Πολύ καλά, αυτό θα γίνει.
-Θα το αναφέρεις στην Cipher Pol; ρώτησε χωρίς να ξέρει αν κάτι τέτοιο θα ήταν καλό ή κακό.
-Όχι. Το πρόσωπο του ήταν αδιάβαστο.

Όνομα χαρακτήρα: Orahaku Shura

P.o.M. Points: 28

Belli: 98.000

Τυχόν παρατηρήσεις: -