[Τέλος-Αποστολή]Νέο ξεκίνημα, με νέα σκιά [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Συγκράτησε την φωνή της με το ζόρι. Το χειρότερο ήταν το ότι έπρεπε να συνεχίσει παρότι ήξερε πια πόσο την πονούσε. Χτύπησε το βράχο άλλες πέντε φορές με την ίδια δύναμη. Ύστερα έτρεμε τόσο που δεν μπορούσε να συνεχίσει. Στηρίχτηκε στο πονεμένο όπως μπορούσε και χτύπησε τον βράχο με το άλλο. Κάθε λίγο επαναλάμβανε τη διαδικασία δίχως να σταματά για πάνω από 10 δευτερόλεπτα. Ο Hermes δεν σχολίαζε, μόνο παρακολουθούσε. Μετά από αιώνες όπως της φάνηκε, της φώναξε να σταματήσει και αυτή κατέρρευσε. Τα πέλματα της είχαν ματώσει με τις κάλτσες να έχουν σκιστεί σε πολλά σημεία. Τα κόκαλα της έτριζαν και δεν ένιωθε πια ικανή να σηκωθεί. Όλο της το σώμα καιγόταν και βαριαναίσενε.
-Θα επιστρέψουμε σε εκείνο το δέντρο, την πληροφόρησε. Εδώ πλησιάζουν πολλά ζώα για να πιουν νερό. Σήκω!
-Άσε με να πάρω μια ανάσα! του φώναξε ανάμεσα στις ανάσες της. Το ενδεχόμενο να περπατήσει της έμοιαζε αδύνατο βέβαια, ακόμα και ώρες να πέρναγαν.
-Ζεστάθηκες χρυσό μου;! την κορόιδεψε με παιδική φωνή. Κάτσε να σε δροσίσω!
Την πλησίασε και την έπιασε από τα μαλλιά. Τώρα η κοπέλα φώναζε γιατί την έσερνε κυριολεκτικά. Μέχρι που έφτασε στην άκρη της λίμνης και την πέταξε μέσα. Το νερό ήταν παγωμένο συγκριτικά με την θερμοκρασία του χώρου και μαρτύριο πραγματικό για τους πονεμούς μυς της που τραβήχτηκαν ξανά. Η Shura ούρλιαξε και αναγκάστηκε να κρατηθεί από τα βράχια γιατί δεν ένιωθε πια καθόλου τα κάτω άκρα της.

-Πήγαινε κάτσε κάτω από τον καταρράκτη για κανα-δυο ώρες μπας και συνέλθεις! Τι νομίζεις ότι κάνουμε εδώ; Δεν θα χάσουμε χρόνο περισσότερο από τον αναγκαίο. Αφού δεν έχεις μεγάλες αντοχές, θα χτίσουμε καλύτερα όλο σου το σώμα. Σου προτείνω να κρατήσεις ευθή τον κορμό σου γιατί αλλιώς θα σε πονάει και η πλάτη σου αργότερα. Περιττό να πω ότι θα το καταλάβω αν αρνηθείς να κάνεις ό,τι σου είπα.
Και έπειτα έφυγε από το ξέφωτο. Η κοπέλα, με κόπο και ιδρώτα μπουσούλισε μέχρι το σημείο που έσκαγε ο καταρράκτης. Η πιεση θα ήταν πολύ μεγάλη στην τωρινή της κατάσταση. Δεν άντεχε να την βαστάν τα πέλματα της γι αυτό σύρθηκε πάνω στα βράχια. Βολεύτηκε οκλαδόν κάτω από το νερό με ίσια την πλάτη όπως σωστά της είχε προτείνει και έδεσε τα χέρια της σε στάη διαλογισμού. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να αφήνει το λογισμό της να τρέχει για να γλιτώσει από τον πόνο. Και αναμενόμενα, την ταξίδεψε σε παλιές της αναμνήσεις, όσο ακόμα ζούσε ο δάσκαλος της. Την είχε προειδοποιήσει για τους CP. Ωστόσο, μάλλον θα χαιρόταν αν μάθαινε ότι η μαθητευόμενη του προπονούταν σκληρά για να γίνει πιο δυνατή. Και πιθανότατα για να τον εκδικηθεί στο μέλλον. Αν θα έμενε δηλαδή κάτι από τον εαυτό της μετά από τόσο καιρό που θα περνούσε στο πλευρό τους. Με απελπισία σκέφτηκε ότι χρειαζόταν κάποιο στήρηγμα, έστω το παραμικρό για να αντέξει.

Επιστρέφοντας πίσω στο μέρο όπου θα κατασκήνωναν, ανακάλυψε τον Hermes να ψαχουλεύει τα δικά της πράγματα. Και συγκεκριμένα, το σπαθί της.
-Άστο αυτό που κρατάς! του είπε οργισμένη.
Το συγκεκριμένο ήταν το μοναδικό όπλο που την είχε χαρίσει ο Hairem όταν ήταν ακόμα παιδί. Ο Hermes όμως δεν της έδωσε σημασία παρά συνέχισε να το περιεργάζεται.
-Δεν θα το χρειαστείς πια, της ανέφερε χωρίς να την κοιτάει. Μετά από όσα θα μάθεις, δεν θα χρειάζεσαι σπαθί. Ίσως πρέπει να κρατήσεις για λίγο ακόμα το πιστόλι σου αλλά και αυτό θα γίνει αχρείαστο με τον καιρό.
-Και πάλι τα θέλω μαζί μου, του είπε και του το άρπαξε από τα χέρια. Και δεν είναι αχρείαστα.
-Από δω και πέρα, όποτε εμφανίζεσαι δημοσίως, θα υποκρίνεσαι την αθώα πολίτη. Ποια αθώα πολίτης θα κουβαλούσε μαζί της τέτοια όπλα; την αντέκρουσε με λογική χωρίς να εκνευριστεί.
Δεν του απάντησε. Δεν είχε συνηθίσει ακόμα την απότομη αλλαγή και δυσκολευοταν να σκεφτεί τα πρακτικά ζητήματα. Όμως ήθελε να του αποδείξει ότι είχε άδικο, ήθελε τα τελευταία της ενθύμια από την "προηγούμενη ζωή" της. Κι εξάλλου, μεγάλο μέρος της ζωής και πάθος της ήταν τα όπλα.
-Γίνεται όταν φύγουμε από δω να πάμε σε μερικά νησιά που θέλω να επισκεφτώ;
-Γίνεται υπό την προϋπόθεση ότι θα ολοκληρώσεις την εκπαίδευση σου νωρίτερα από το αναμενόμενο.
-Και πότε λήγει η προθεσμία;
-Σε τρεις μήνες, της απάντησε αδιάφορα.
Της κοπέλας της φάνηκε βουνό, δεδομένο ότι ακόμα δεν της είχε δείξει την πραγματική άσκηση που θα έπρεπε να εκτελέσει. Δέχτηκε όμως βλέποντας ότι είχε τουλάχιστον την μικρή πιθανότητα να γίνει αυτό που ήθελε.

Τις ημέρες που ακολούθησαν, η Shura συνέχισε να προπονείται χτυπώντας επανειλημμένα κλοτσιές στον αμετακίνητο βράχο δίπλα στον καταρράκτη. Παρά τον πόνο της, πλέον είχε ένα λόγο να επιμένει αδιαμαρτύρητα στο πρόγραμμα που της είχε επιβάλλει. Μάλιστα, εργάστηκε όπως θα έκανε σε κάθε άλλη προπόνηση, χτυπώντας με συγκεκριμένο σταθερό ρυθμό τον βράχο. Ο Hermes την παρακολουθούσε από απόσταση. Δεν χρειαζόταν να την κοιτά πια. Και μόνο οι επαναλαμβανόμενοι ήχοι των χτυπημάτων του βεβαίωναν ότι γινόταν δουλειά. Η κοπέλα έβαζε πολύ δύναμη στα χτυπήματα της. Όλο και πιο γρήγορα άνοιγαν οι πληγές της προηγούμενης μέρας και πότιζαν τους επιδέσμους με τους οποίους τα είχε καλύψει. Παρόλα αυτά δεν σταματούσε. Είχε πάλι βρει το σκοπό της και προσηλωνόταν στην σκέψη του ενώ συνέχιζε μηχανικά τα χτυπήματα. Το μυαλό της ταξίδευε και οι ανάσες έβγαιναν σταθερές από το σώμα της, κάνοντας την να μην κουράζεται τόσο εύκολα. Και ο Hermes στο τέλος της ημέρας την επιβράβευε με καθαρούς επιδέσμους που θα μάτωναν την επόμενη. Είχαν περάσει δύο βδομάδες και, παρότι στο τέλος της προπόνησης η κοπέλα κούτσαινε και στα δύο πόδια, δεν ένιωθε τόσο πτώμα όπως τις αρχικές μέρες.
-Θα πάω να κυνηγήσω, την ενημέρωσε ο Hermes βλέποντας την να περπατά σιγά σιγά. Θα πας στον καταρράκτη ή θα με ακολουθήσεις;
Η πρόταση την εξέπληξε αν και δεν την εξέλαβε ως φιλική εξέλιξη στην σχέση τους. Ωστόσο η αλλαγή της ρουτίνας την έβαλε σε πειρασμό και γι αυτό δέχτηκε. Ίσως επιτέλους να έβλεπε και κάτι από τις δυντότητες του Hermes.

Για αυτήν την δουλειά, έπρεπε να μπουν πιο βαθειά στην έκταση του νησιού. Το δάσος ήταν συνεχόμενο κι τόσο πυκνό που δεν μπορούσαν να δουν σε απόσταση πάνω από 4 μέτρων. Οι ήχοι ήταν τόσο γνωστοί όσο και αλλαγμένοι. Δεν είχαν διακρίνει πολλά από τα είδη της τοπικής πανίδας, αλλά η κοπέλα φανταζόταν πως επρόκειτο για σπάνια ζώα που μόνο σε έναν τέτοιο ξεχασμένο τόπο ζούσαν ακόμα. Ο Hermes της έκανε νόημα να καθίσει στο έδαφος και το ίδιο έκανε κι αυτός πιστεύοντας ότι είχε βρει το ιδανικό μέρος για καρτέρι. Μπροστά τους περνούσε ένα ποταμάκι με ήρεμα νερά από όπου τα ζώα θα μπορούσαν εύκολα να πιουν. Οι δυο τους δεν έκαναν καθόλου φασαρία. Μετά από κάποια ώρα ακούστηκαν σκιρτήματα και θροΐσματα και ενα ελάφι έκανε την εμφάνιση του. Έσκυψε στο ποτάμι γαλήνια να δροσιστεί. Όμως ο Hermes δεν έκανε καμία κίνηση να το χτυπήσει. Η Shura παραξενεύτηκε από την έλλειψη αντίδρασης και τον ακούμπησε απαλά στα πλευρά. Γύρισε να την κοιτάξει αλλά της κούνησε το κεφάλι αρνητικά. Και τότε κατάλαβε γιατί. Η γη δονήθηκε κάτω από τα πόδια τους, και πριν το πάρουν χαμπάρι ούτε αυτοί ούτε και το ελάφι, ένα τέρας όρμησε πάνω στο ζωντανό με άψογη ακρίβεια και τρομαχτική δύναμη και το σκότωσε κάτω από την πατούσα του. Είχε μαύρη και άσπρη γούνα, ύψος γύρω στα δυομιση μέτρα και βάρος πιθανότατα πάνω από 300 κιλά. Έμοιαζε με πάντα αλλά κανένα πάντα από όσο ήξερε δεν έπιανε το ελάφι με τα "χέρια" του για να το μεταφέρει όταν το σκοτώσει. Ούτε φορούσε στολή!

Βλέποντας τα τεράστια, περίεργα ζώα να απομακρύνονται από το οπτικό τους πεδίο, η κοπέλα ένιωσε ασφαλής για να μιλήσει δυνατά.
-Τι ήταν αυτά τα τέρατα; Εννοώ... Έμοιαζαν να έχουν νοημοσύνη...
-Κι έχεις απόλυτο δίκιο. Αυτή είναι η φυλή Pandaren. Πρόκειται για μεγάλα πάντα με πολύ αυξημένη νοημοσύνη. Η ύπαρξη τους είναι τόσο γνωστή όσο και οι λεπτομέρειες για αυτό το νησί. Πρόσφατα αποφάσισαν να πάρουν θέση στα γεγονότα του υπόλοιπου κόσμου, στέλνοντας μάλιστα μερικά από τα μέλη της στους κόλπους των marines. Η Shura σοκαρίστηκε. Της ήρθε η παρόρμηση να αναφέρει ότι θεωρούσε τρελό όποιον εμπιστευόταν κάτι τόσο περίεργο όσο αυτά τα τέρατα. Μάλλον φάνηκε στο πρόσωπο της γιατί ο Hermes συνέχισε για να την συναιτήσει. Θα σε εξέπλητε η κοινωνία τους. Όχι ότι είναι δύσκολο να την ανακαλύψεις. Είναι φιλειρηνικά και μιλάνε και την κοινή γλώσσα.
Όντως την εξέπληξε, αλλά πρώτα τις δημιουργήθηκε η εξής απορεία.
-Και γιατί δεν μου το είχες αναφέρει νωρίτερα; απαίτησε να μάθει καχύποπτη.
-Γιατί δεν χρειαζόσουν τέτοια γνώση. Η κοπέλα αναρωτήθηκε αν, τώρα της χρειαζόταν. Πάμε, της είπε και σηκώθηκε. Α! Από αύριο, θα σου δείξω την άσκηση που θα πρέπει να μάθεις. Βαρέθηκα να σε ακούω να κοπανάς το βράχο. Το κάνεις ανεκτά δυνατά αυτόν τον καιρό.
Σε αυτό το νέο, καταχάρηκε αλλά δεν είπε τίποτα και έσκυψε το κεφάλι για να κρυφτεί. Τουλάχιστον, η προπόνηση με τους βράχους είχε καταφέρει το σκοπό του. Να διπλασιάσει την δύναμη των ποδιών της σε σύντομο διάστημα.

Την επόμενη μέρα, ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις και διάθεση για να μάθει την τεχνική. Παιδιάστικα, περίμενε ότι τα χειρότερα είχαν περάσει. Σύντομα κατάλαβε.
Ο Hermes την οδήγησε πάλι στην ίδια μεριά του δάσους, το ξέφωτο δίπλα στον καταρράκτη που ήταν αρκετά ανοιχτό για την δουλειά τους.
-Μέχρι τώρα, ξεκίνησε πρώτος την κουβέντα, χτυπούσες τον βράχο για να δυναμώσεις τους μυες των ποδιών σου. Τώρα θα χτυπήσεις κάτι πολύ πιο αραιό σε πυκνότητα, όχι για να δυναμώσεις τους μυς σου. Για να κάνεις το πρώτο βήμα για την τελική τεχνική.
-Από πόσα στάδια πρέπει να περάσω για να μου δείξεις τι πρέπει να κάνω; ρώτησε χωρίς να το πιστεύει.
-Το να σου δείξω είναι το μόνο απλό. Θα το κάνω για να μην θεωρείς ότι είναι αδύνατο, αν και σε προετοιμάζω ότι δεν περιμένω να καταφέρεις να το κάνεις αμέσως, παρότι τα πόδια σου είναι αρκετά δυνατά πια.
Και χωρίς να προσθέσει τίποτα παραπάνω, ο Hermes πήδηξε ψηλά στο σημείο που βρισκόταν και έδωσε ένα χτύπημα σε κάποιο αόρατο εμπόδιο για να πηδήξει ακόμα πιο ψηλά. Τουλάχιστον έτσι σκέφτηκε αρχικά η Shura βλέποντας τον να πηδά στον αέρα γιατί ο νους της δεν μπορούσε να χωρέσει ό,τι έβλεπαν τα μάτια της.
-ΤΙ ΣΤΟ...; ΓΙΑΤΙ ΜΕΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ; του φώναξε με γουρλωμένα μάτια όταν συνειδητοποίησε τι γινόταν.

Χτύπαγε σταθερά τα πόδια του στο τίποτα για να μένει μετέωρος. Η ανίδεη κοπέλα δυσκολευόταν να το πιστέψει παρότι δεν έβρισκε άλλη εξήγηση.
-Πως το κάνεις; ρώτησε διχως να θυμάται ότι ο Hermes θα της έδειχνε την κίνηση που έπρεπε να εκτελέσει και η ίδια.
-Αυτή είναι η τεχνική Geppo. Το τι κάνει είναι προφανές. Εσύ θα ξεκινήσεις με κάτι πιο εύκολο, της είπε δίχως να νοιαστεί που η κοπέλα παραλίγο να λυποθυμήσει έτσι όπως την πλησίαζε εναέρια. Γι αυτό είμαστε εδώ. Της έδειξε το νερο στο τέρμα του καταρράκτη και το ποτάμι που σχηματιζόταν στην συνέχεια. Το νερό έχει μεγαλύτερη πυκνότητα. Στην αρχή, το να πάρεις κάποια φόρα, βοηθά, της πρότεινε αγνοώντας το εξωφρενικό της βλέμμα. Και να προσέχεις γιατί τα νερά είναι ρηχά. Γλίτωσες από το βράχο, μην σπάσεις τώρα τα πόδια σου!
Έπειτα προσγειώθηκε με την άνεση του λες και έκανε κάτι σαν κι αυτό κάθε μέρα.
-Η βαρύτητα θα σε τραβάει κάτω μέχρι να συνηθίσεις. Όταν καταφέρεις να μην πέφτεις στο νερό, θα έχουν δυναμώσει και άλλο τα πόδια σου. Τότε θα προχωρήσεις στον αέρα. Σύμφωνοι;
Η κοπέλα έγνεψε με ορθάνοιχτα μάτια αρνητικά, λέγοντας του βουβά ότι ήταν τρελός. Ωστόσο, ο Hermes δεν ήξερε τι σημασία αυτής της κίνησης και την περίμενε στρύβοντας πάλι ένα τσιγάρο για να την δει να παίρνει φόρα... και να πέφτει με το κεφάλι πρώτα μέσα στο ποτάμι.

Ξεφύσσηξε. Ήταν αναμενόμενη η πρωτη αποτυχία αλλά και πάλι εκνευρίστηκε από την έλλειψη σοβαρότητας της κοπέλας.
-Δεν θα τα καταφερεις ποτέ αν δεν σταθεροποιήσεις το κέντρο βάρος σου πιο ψηλά. Προσπάθησε να ισοροπίσεις με μια ελαφριά κλίση προς την κατεύθυνση που θέλεις να ακολουθήσεις. Στην δική σου περίπτωση, ευθεία.
-Δεν είσαι και πολύ καλός δάσκαλος! του πέταξε εξοργισμένη καθώς έβγαινε στην ξηρά στάζοντας από παντού.
-Δεν είναι αυτή η βασική δουλειά μου, της υπενθύμισε. Τώρα που μουσκεψες θα είναι ακόμα δυσκολότερο να κάνεις έστω και ένα βήμα.
Η κοπέλα έβγαλε, βρίζοντας τον κάτω από τα δόντια της, τα περιττά ρούχα και συνέχισε με περισσότερη μεθοδικότητα. Το μόνο που της έδωσε ώθηση να συνεχίσει, αν και δεν το παραδεχόταν, ήταν η βεβαιότητα του Hermes ότι μπορούσε να το καταφέρει. Συνέχισε επί μία βδομάδα να δοκιμάζει διαφορετικές προσεγγίσεις στην προσπάθεια της τα βήματα της να έχουν τόση δύναμη και σε τέτοια γωνία ώστε να υπερνικήσουν την βαρύτητα. Μετά από πολλές εφόδους στο ποτάμι, κατάφερε να κάνει ένα βήμα πριν βουλιάξει στο επόμενο από την ίδια της την έκπληξη.

Ξέροντας με βεβαιότητα ότι μπορούσε να το κάνει και έχοντας στθμίσει ήδη όλες τις απαραίτητες παραμέτρους, συνέχισε την προσπάθεια χωρίς κάποια επιβράβευση ή εγκώμιο από τον Hermes. Σιγά σιγά άρχιζε να συνηθίζει και παράλληλα καταλάβαινε το μεγάλο μειονέκτημα που είχε αυτή η διαδικασία. Το να μην βουλιάζει στο νερό, προϋπόθετε ότι τα πόδια της έπρεπε συνεχώς να κινούνται χωρίς να εισέρχονταν καθόλου στο νερό. Διαφορετικά, η δύναμη που έπρεπε να εφαρμόζει στα βήματα της έπρεπε να αυξάνεται χωρίς όμως να μπορεί να σταθμίσει πόσο. Αντιθέτως, όταν θα το δοκίμαζε στον αέρα, το ρευστό στο οποίο θα εξασκούσε την δύναμη θα ήταν πάντα το ίδιο αν και πολύ πιο αραιό. Όταν κατάφερε να μπορεί να τρέχει πάνω στο νερό με ευκολία, ήταν η ίδια που πρότεινε να συνεχίσει στον αέρα.
-Καλώς, δέχτηκε ο Hermes σηκώντας από την θέση του το σώμα του. Όπως ξέρεις τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Χρειάζεται πολύ περισσότερη δύναμη για να τρέχεις στον αέρα. Πόσο μάλλον για να αλλάζεις ύψος με δική σου βούληση! Το να το καταφέρεις δεν θα είναι τόσο περίπλεκο όσο στο νερό, το να αντέχεις να το διατηρείς και να το ελέγχεις είναι! Επίσης θα πρέπει τελικά να μάθεις να το κάνεις χωρίς να παίρνεις φόρα, απλά από την θέση που βρίσκεσαι.
Και έπειτα ξεκίνησε και πάλι να δοκιμάζει μόνη της στην πράξη.