[Τέλος-Βιβλίο]The hunter and the hunted.... [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Είδα τον χοντρό να φεύγει λες και έτρεχε για την ζωή του και εγώ είχα να του κάνω μερικές ερωτήσεις. Δευτερόλεπτα αφού είχε φύγει από το τραπέζι, άρχισα να τρέχω από πίσω του μανιωδώς. Ήταν το άτομο που έψαχνα και δεν υπήρχε αμφιβολία σε αυτό. Βεβαία ότι θα είχε αυτός το βιβλίο δεν ήταν τόσο σίγουρο, αλλά τουλάχιστον θα γνώριζε πράγματα που εγώ θα άκουγα με πολύ μεγάλο ενδιαφέροντα κυνηγητό συνεχιζόταν μέχρι που φτάσαμε σε κάτι υπόγειες αποβάθρες. Εκεί απλά σταμάτησε λαχανιασμένος και βαριανάσαινε…
-Εσύ γιατί με ακολουθείς…?ρώτησε ενώ προσπαθούσε να σταθεροποιήσει την ανάσα του. Με την σειρά μου και εγώ πήρα μερικές ανάσες και πήγα προς το μέρος του…
-Πριν από κάποια χρόνια το πλήρωμα σου έκλεψε κάτι από ένα νησί ιθαγενών…
-Έχω κλέψει διάφορα μικρέ…τι θες?
-Ένα βιβλίο, που περιείχε κάτι αρκετά πολύτιμο μέσα…
-Δεν ξέρω γιατί πράγμα μιλάς…είπε βιαστικά….
Εκεί απλά τον έσπρωξα και τον κύλισα στον τοίχο. Ήμουν αρκετά κάλος στα ψέματα για ξέρω ποτέ κάποιος έλεγε αλήθεια και ποτέ όχι. Εκείνος απλά έμεινε έκπληκτος και περίμενε…
-Το πλήρωμα σου, πήγε πριν από κάποια χρόνια σε ένα νησί ιθαγενών. Το μονό πολύτιμο που είχαν ήταν κάποια βιβλία σε μια βιβλιοθήκη. Μου ακούγετε κάπως περίεργο το ότι δεν ξέρεις….
-Τι και αν δεν στο δώσω…?είπε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά…
-Η τσέπη μου θα κάνει πάρτι σαν κάλος κυνηγός που είμαι και οι Marines γλέντι τρελό! Τι έλεγες?
Εκείνος απλά έμεινε σιωπηλός και συνέχισε να με κοιτάζει. Όσο περισσότερο με κοιτούσε τόσο , ήθελα να πιστεύω ότι τόσο περισσότερο τον έπειθα ότι δεν αστειευόμουν…
-Το βιβλίο ή την ελευθερία σου, μπορώ άνετα να σε δώσω στεγνά στους Marines και δεν είναι εδώ οι φίλοι σου…

-Χαχαχα!! Αυτά τα λίγα λεπτά που ήθελα τα κέρδισα στραβάδι! Καλύτερα να κοιτάξεις πίσω σου…είπε ενώ μου έδειχνε δυο ντεράκια που έρχονταν προς το μέρος μου…Τι έλεγες?
-Κατάρα…είπα ενώ άφηνα τον χοντρό και γυρνούσα προς το μέρος τους. Ήταν πολύ μεγαλύτεροι από εμένα και αυτό με έβαζε αρκετά πίσω, αλλά ήμουν πιο γρήγορος αλλά παράλληλα και άοπλος…
Ο ένας από τους άνδρες του ήρθε προς το μέρος μου για να με χτυπήσει με ένα ξύλο που κρατούσε. Με ένα πλάγιο σάλτο πρόλαβα και το απέφυγα, αλλά όχι την γονατιά του αλλού που ήταν σχεδόν μπροστά μου αφού έκανα το σάλτο, με αποτέλεσμα να φύγω προς τα πίσω.. Έπεσα πίσω και προσπάθησα να συνέλκω από το χτύπημα. Ζαλιζόμουν λόγω του χτυπήματος που είχα δεχτεί. Ευτυχώς για εμένα πρόλαβα να δω τον έναν που ερχόταν πάλι προς το μέρος μου λογικά για να με αποτελειώσει, αλλά του κλότσησα με δύναμη με το γόνατο και του το γύρισα προς στα μέσα. Εκείνος ούρλιαξε και έπεσε κάτω κοιτώντας το πόδι του. Πράγματι το σοκ που είχε πάθει ήταν μεγάλο....
Κούνησα λίγο το κεφάλι μου συνήλθα κάπως , αλλά ήταν ήδη λίγο αργά. Είχε έρθει ήδη κοντά μου ο άλλος ο άνδρας και με βούτηξε με τα δυο του χέρια και με πέταξε μακριά στο έδαφος. Έπεσα κάπως άτσαλα, αλλά κάθισα επίτηδες κάτω για να τον αιφνιδιάσω. Πριν προλάβει να με πιάσει πέρασα κάτω από τα πόδια του αίλουρος και του έβαλα τρικλοποδιά μήπως πέσει κάτω, αλλά τέτοιο γομάρι που ήταν δύσκολα έπεφτε κάτω, αλλά για καλή μου τύχη στραβοπάτησε και απλά κάθισε με το γόνατο κάτω…
-Σειρά μου…είπα ένα έπεφτα πάνω στο πρόσωπο του με τα πόδια μου και τον κάρφωνα κάτω. Εκείνος απλά κάθισε κάτω και εγώ προσπαθούσα να σηκωθώ λόγω του περιέργου τρόπου που έπεσα και πάλι κάτω….

Ο χοντρός δεν είχε κουνηθεί εκατοστό από εκεί που τον είχα αφήσει. Και να ήθελε να πάει κάπου ήταν δύσκολο και η όλη μάχη δεν είχε πάρει πάνω από λεπτό. Πέρασα διπλά από τον άνδρα που του είχε γυρίσει το γόνατο, ο όποιος ακόμα έκλαιγε από τον πόνο και πήγα προς το μέρος του χοντρού…
-Και τώρα, τέρμα το παιχνίδι! Σου έδωσα κάποιες επιλογές και εσύ δεν είσαι εντάξει…
-Πολύ καλά λοιπόν μικρέ…είπε ενώ έβγαζε κάτι από το παλτό του…
-Μείνε εκεί που είσαι…είπα ενώ πετάχτηκα προς το μέρος του. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να έχει όπλο μέσα στο παλτό του. Έπιασα το περιεχόμενο που πήγε να βγάλει και ήταν ένα δέμα. Απομακρύνθηκα λίγο ενώ το άνοιγα για να μην μου κάνει τίποτα περίεργο και προσπαθήσει να μου επιτεθεί. Το δέμα περιείχε ένα μικρό βιβλίο και χαμογέλασα όταν διάβασα τον μικρό τίτλο του…
-Ωραία πήρες αυτό που ήθελες! Φύγε τώρα μπάσταρδε…
-Αλήθεια πως και δεν τα έψαξες ποτέ? Ή τουλάχιστον δεν το πούλησες ποτέ…?
-Είναι προσωπικός o λόγος! Πήρες αυτό που ήθελες!!
Δίχως να μιλήσω του έστριψα την πλάτη μιας και είχα πάρει αυτό που ήθελα. Ένοιωθα ότι το κυνήγι είχε τελειώσει και ίσως ήμουν ένα μικρό βήμα από εκεί που ήθελα να φτάσω. Το τι θα έκανα για το υπόλοιπο της ημέρας το ήξερα και μάλιστα καλύτερα από τον κάθε ένα. Έπρεπε να σαλπάρω άμεσα για να μην γίνει καμία στραβή με το βιβλίο. Δεν ήξερα κατά πόσο ο καπετάνιος ήταν διατεθειμένος να αφήσει το πολύτιμο αυτό βιβλίο….

Αυτό ακριβώς και έκανα. Γύρισα σπίτι πίσω σχεδόν τρέχοντας πήρα ότι είχα πάρει από το πλοίο και εξαφανίστηκα από προσώπου γης, όπως ακριβώς είχα έρθει στο νησί. Στον δρόμο απέφευγα να μιλήσω στον κάθε γνωστό που συναντούσα, λέγοντας απλά ένα γεια και τίποτα παραπάνω. Ανέβασα την άγκυρα του πλοίου, έλυσα τα πανιά και έφυγα από το λιμάνι όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Ύστερα από αρκετή ώρα βρισκόμουν πλέον στα ανοιχτό του νησιού, προσπαθώντας να ηρεμήσω από την υπερένταση που είχα. Δεν ήταν και λίγα αυτά που είχα κάνει τις τελευταίες ώρες, τουλάχιστον για τα δικά μου τα δεδομένα. Βεβαία είχα βρει αυτό που ήθελα αρκετά εύκολα απ την στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο νησί, αλλά σκέφτηκα ότι επιτέλους η τύχη ήταν και λίγο με μέρος μου ή απλά είχαν έρθει απλά περίεργα τα πράγματα…
-Και τώρα ήρθε η ώρα…είπα ήρεμα ενώ κάθισα επιτέλους μέσα στην καμπίνα μου έχοντας μπροστά μου το βιβλίο μου. Το πήρα στα χεριά μου , το άνοιξα και άρχιζα να το διαβάζω με μεγάλη προσήλωση, ενώ ένα νέο ταξίδι είχε μόλις αρχίσει για μένα….

Όνομα χαρακτήρα: Noctis Lucis Caelum

P.o.M. Points: 6

Belli: 23.000

Τυχόν παρατηρήσεις: Είχες πολλά λεκτικά λάθη, που κάνανε την ανάγνωση κουραστική (σε κάποια σημεία λείπουν και λέξεις). Η ιστορία ήταν πολύ απλή (πήγες στο νησί, βρήκες αυτόν που ήθελες, πήρες το βιβλίο και τέλος) και πολύ προβλέψιμη (αυτό που υπέθεσα ότι θα γίνει [σύμφωνα με την συζήτησή σου με τον μπάρμαν], έγινε).