[Τέλος] Αποκτώντας νέες δυνάμεις [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Προηγούμενη Ιστορία:

Περίληψη Προηγούμενων:

Ο Iroh περπατούσε στην αμμουδιά με τα πόδια του να δροσίζονται από το κύμα της θάλασσας και  την υγρή άμμο να μπαίνει ανάμεσα στα δάχτυλα του δημιουργώντας ένα ευχάριστο αίσθημα. Το μεσημέρι είχε περάσει και ο ήλιος είχε αρχίσει να κατεβαίνει από την κορυφή του ουρανού. Σε λίγο θα άγγιζε την μύτη κάποιου λόφου στο Stetson Island. Ο Iroh δεν είχε κανένα συγκεκριμένο λόγο που βρισκόταν σε αυτό ειδικά νησί. Ήταν απλά το πρώτο που βρέθηκε στο δρόμο του. Όμως υπήρχε συγκεκριμένος λόγος που είχε αναγκαστεί να σταματήσει, ο οποίος βρισκόταν κρυμμένος μέσα στο σακίδιο του. Κάτω από στρώσεις ρούχων και φαγητού ήταν θαμμένο το φρούτο του διαβόλου από την προηγούμενη αποστολή του. Θυμόταν με κάθε λεπτομέρεια το όμοιο με αχλάδι σχήμα του, το κατάμαυρο γυαλιστερό χρώμα του  και τα ανάγλυφα αστεράκια πάνω στην φλούδα του. Ακόμα δεν μπορούσε να πιστέψει πως ένα αντικείμενα τέτοιας αξίας και δύναμης βρισκόταν στην κατοχή του. Βέβαια δεν γνώριζε ποιες ακριβώς θα ήταν οι δυνατότητες που θα κληρονομούσε αν το έτρωγε. Πάρα πολύ παλιά, σε μία μια αγαπημένη του βιβλιοθήκη που πλέον είχε καταστραφεί ολοσχερώς , υπήρχε ένα βιβλίο με όλα τα γνωστά είδη φρούτων του διαβόλου. Μετάνιωνε που δεν το είχε μελετήσει πιο διεξοδικά.

Αλλά υπήρχε κάτι ακόμα πιο παράξενο από το ίδιο το φρούτο. Ήταν η απόφαση του Iroh να το κρατήσει για τον εαυτό του. Πάντα πίστευε πως τα φρούτα του διαβόλου, αν και πανίσχυρα, δεν ήταν αναγκαία για να αποκτήσει κάποιος την δύναμη που χρειαζόταν. Ως εκ τούτου, ήταν τουλάχιστον παράταιρο να γινόταν στα εξήντα πέντε του χρήστης. Ούτε ο ίδιος δεν μπορούσε να εξηγήσει στην αρχή πως είχε αλλάξει μέσα σε μία στιγμή την γνώμη που είχε για χρόνια. Όταν η πράκτορας Jessica, λίγο πριν αποπλεύσουν από το Mesydia, του έδειξε το χειρόγραφο σημείωμα του Ζόφου, ο οποίος του έδινε την δυνατότητα να επιλέξει αν θα κράταγε το φρούτο, εκείνος γέλασε. Στο μυαλό του είχε σχηματιστεί ήδη αρνητική απάντηση αλλά τα χείλη του τον πρόδωσαν όταν απευθύνθηκαν στην Jessica. Είδε στο βλέμμα της μία στιγμιαία ζήλια πριν του παραδώσει το φρούτο και σαλπάρει προς άγνωστη κατεύθυνση. Αργότερα, στα ανοιχτά της θάλασσας με το φως του φεγγαριού να κρύβεται πίσω από τα σύννεφα, ο Iroh αντιλήφθηκε πως η αυθόρμητη θετική απάντηση του είχε σχέση με το γεγονός πως μετά από σαράντα χρόνια έθετε ξανά τον εαυτό του στην πρώτη γραμμή. Αυτό σήμαινε πως θα χρησιμοποιούσε κάθε μέσο, ακόμα και κάποια που δεν είχε παλιότερα σε εκτίμηση, ώστε να ρίξει την παγκόσμια κυβέρνηση.

Άφησε το σακίδιο με τον πολύτιμο θησαυρό του στην αμμουδιά και έπεσε στην θάλασσα για την τελευταία βουτιά της ζωής του. Θα του έλειπε το κολύμπι. Τουλάχιστον το είχε ευχαριστηθεί στο έπακρο όλα του τα χρόνια. Λυπήθηκε για τα νεαρά παιδιά που αποκτούσαν δυνάμεις φρούτου του διαβόλου σε μικρή ηλικία και δεν προλάβαιναν να απολαύσουν τις χαρές της θάλασσας. Όταν ο ήλιος άρχισε να δύει ο Iroh βγήκε από το νερό και ξεκίνησε για το ψαροχώρι που διακρινόταν στο βάθος του ορίζοντα. Υπήρχαν πολλά παρόμοια χωριά σκορπισμένα σε ολόκληρο το νησί αλλά κανένα από όσα είχε επισκεφτεί δεν είχε κάποιο πανδοχείο. Δυστυχώς δεν βρήκε ούτε σε αυτό κάπου να περάσει την νύχτα οπότε αποφάσισε να ακολουθήσει την συμβουλή ενός γέρου ψαρά και να κατευθυνθεί προς την κεντρική πόλη του νησιού στα δυτικά. Έφτασε μετά από αρκετή ταλαιπωρία και πέντε ώρες ποδαρόδρομο. Οι πλακόστρωτοι δρόμοι φαίνονταν άδειοι και βρώμικοι με μερικές σκοτεινές και ύποπτες φιγούρες να περιφέρονται. Τα κτήρια ήταν ξεθωριασμένα από την αλμύρα της θάλασσας. Μία μυρωδιά ψαρίλας κυρίευε την πόλη από άκρη σε άκρη.

Ο Iroh μπήκε στο πρώτο πανδοχείο που βρέθηκε στον δρόμο του και ζήτησε το καλύτερο δωμάτιο καθώς και ένα πλήρες γεύμα. Φυσικά δεν υπήρχε «καλύτερο» δωμάτιο καθώς όλα ήταν ίδια και ιδιαίτερα πτωχικά. Τουλάχιστον το κρεβάτι δεν είχε κοριούς. Το γεύμα αποτελούταν από ζεστή μπουγιαμπέσα και κρύα πικρή μπύρα που σου άφηνε μία περίεργη μεταλλική γεύση στο στόμα. Όταν ολοκλήρωσε το κυρίως πιάτο σκέφτηκε πως ήταν επιτέλους η ώρα για το επιδόρπιο. Κλείδωσε την πόρτα και έβγαλε από το σακίδιο το φρούτο του διαβόλου. Το τοποθέτησε στο πιάτο όπου πριν λίγο βρισκόταν η μπουγιαμπέσα και έκατσε στην καρέκλα. Το ξεφλούδισε με τα μαχαιροπίρουνα, λες και το φοβόταν. Το εσωτερικό του είχε μουσταρδί χρώμα και τα ίδια ανάγλυφα αστεράκια. Έκοψε ένα μεγάλο κομμάτι και το έβαλε στο στόμα του . Η υφή ήταν πολύ περίεργη, σαν το φρούτο να διαλυόταν μόλις ερχόταν σε επαφή με την γλώσσα. Σύντομα όμως ξέχασε τελείως την υφή καθώς μία θεόπικρη γεύση του κατέκλεισε το στόμα. Αναγούλιασε αλλά συνέχισε να το μασάει μέχρι που το κατάπιε.

Γνώριζε πως έστω και μία δαγκωνιά ήταν αρκετή αλλά αποφάσισε να το φάει ολόκληρο για να είναι σίγουρος. Όταν τελείωσε το μαρτύριο του ξέπλυνε το στόμα του με την μπύρα που είχε απομείνει στο ποτήρι. Έμεινε για λίγο στην καρέκλα του ακίνητος αλλά δεν ένιωσε καμία διαφορά. Σηκώθηκε όρθιος και έκανε το γύρω του δωματίου, στην αρχή αργά και μετά πιο γρήγορα. Δεν συνέβη τίποτα. Άρχισε να χοροπηδάει πάνω κάτω ρίχνοντας μπουνιές και κλοτσιές στον αέρα αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Τότε του ήρθε στο μυαλό μία καταπληκτική ιδέα. Θα έφτιαχνε το διάσημο τσάι του από πιπερόριζα και βασιλικό πολτό. Σίγουρα ένα τέτοιο αφέψημα θα όξυνε τις δυνάμεις του φρούτου αποκαλύπτοντας τες. Πήρε τα υλικά που χρειαζόταν από το σακίδιό του και κατέβηκε τρέχοντας στην κουζίνα να βρει τσαγιέρα και φωτιά. Το τσάι ήταν υπέροχο. Ένιωσε να αναζωογονείται ολόκληρος πάρα το πολύ κουραστικό ταξίδι του και το περασμένο της ώρας. Όμως καμία υπερφυσική δύναμη δεν αποκαλύφθηκε. Πάνω που ο Iroh άρχισε να απελπίζεται, σκέφτηκε πως ίσως το φρούτο του ενίσχυε δυνάμεις του πνεύματος και της θέλησης.

Σίγουρα δεν ένιωθε πιο έξυπνος. Βγήκε από το πανδοχείο και κατευθύνθηκε προς το λιμάνι.  Περνώντας δίπλα από μερικά μικρά ψαροκάικα που σκαμπανέβαζαν ελαφρά στο κύμα, σκέφτηκε πώς ο καλύτερος τρόπος για να βεβαιωθεί πως είχε δυνάμεις φρούτου ήταν να πηδήξει στην θάλασσα. Φυσικά δεν επρόκειτο να το επιχειρήσει. Οι δρόμοι ήταν γλιστεροί από την υγρασία της θάλασσας και οι ύποπτες φιγούρες φαίνονταν να έχουν πληθύνει. Το περίεργο ήταν πως κάλυπταν τα πρόσωπά τους. Ο Iroh δεν έδωσε σημασία και μπήκε σε ένα μπαρ που φαινόταν να έχει πολύ πελατεία, το «Χαλασμένο Μύδι».  Εδώ θα δοκίμαζε την θεωρία του. Το μπαρ ήταν γεμάτο ναυτικούς και ψαράδες που μπεκρόπιναν ή τζόγαραν. Δυνατές φωνές, γέλια και ρεψίματα αντηχούσαν στην ατμόσφαιρα.  Στο δωμάτιο τριγυρνούσαν τρείς πόρνες, πρόστυχα ντυμένες, που έψαχναν για πελάτες ανάμεσα στους νικητές του τζόγου. Πλησίασε την μπάρα και απευθύνθηκε στον μπάρμαν με την πιο επιτακτική φωνή του.  

-Δώσε μου ένα ουίσκι τσάμπα.
-Είσαι τρελός ή μεθυσμένος γέρο;
-Δώσε μου ένα ουίσκι στη μισή τιμή, είπε ανοιγοκλείνοντας αυτή τη φορά τα δάχτυλά του μπροστά στον μάγειρα σαν να προσπαθούσε να τον μαγέψει.
-Γυρεύεις ένα μπερντάκι ξύλο;

-Ξέχνα το, απάντησε απογοητευμένα. Φέρε μου το ουίσκι και θα σε πληρώσω κανονικά.

Μάλλον το φρούτο δεν του είχε χαρίζει κάποια πνευματική ιδιότητα. Αναστενάζοντας άρχισε να πίνει το ξεθυμασμένο ουίσκι. Ίσως ένας καλός ύπνος να βοηθούσε.

-Ει μπάρμαν,  πιάσε ένα βαρέλι από το καλύτερο κρασί σου.
-Σας έχω ήδη κεράσει πολλά ποτά, απάντησε ο μπάρμαν αρκετά φοβισμένα.
-Θα κεράσεις και τα υπόλοιπα αν δεν θες φασαρίες έτσι δεν είναι;

Ο άντρας που μιλούσε καθόταν σε ένα τραπέζι δίπλα στην μπάρα μαζί με άλλους δύο. Ο ένας από αυτούς είχε λιποθυμήσει από το ποτό και τα μαλλιά του σκούπιζαν το βρώμικο τραπέζι. Οι υπόλοιποι δεν φαίνονταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση.

-Μα έχω ήδη μπει μέσα. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να ανοίξω το μαγαζί μου αύριο.
-Φέρε το κρασί αλλιώς αύριο δεν θα έχεις μαγαζί, ούρλιαξε ο άντρας και μία δυσοσμία αλκοόλ και σάπιων δοντιών έφτασε στα ρουθούνια του   Iroh.
-Τι λες να σας κεράσω εγώ τα επόμενα ποτά, προσφέρθηκε με το καλύτερό του χαμόγελο. Άφησε τον καημένο μπάρμαν στην ησυχία του.
-Ποιος σου μίλησε γέρο; Μπάρμαν, φέρε το βαρέλι τώρα.
-Γιατί δεν με αφήνεις να σε κεράσω; Έτσι όλοι βγαίνουμε κερδισμένοι.
-Ξέρεις κάτι γέρο, απάντησε ο άντρας ενώ σηκώθηκε από το τραπέζι με ένα σιχαμερό χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη του. Αφού θέλεις τόσο πολύ να πληρώσεις  θα μας δώσεις όσα λεφτά κουβαλάς. Και ο μπάρμαν θα μας δώσει το κρασί.

Κινήθηκε απειλητικά εναντίον του παραπατώντας μέσα στη μέθη του. Κάτι άστραψε στο φως των κεριών. Ο Iroh είδε τον άντρα να τραβάει μαχαίρι με σκοπό να κάνει την απειλή του πράξη ληστεύοντάς τον. Πήδηξε από την καρέκλα που καθόταν και ετοιμάστηκε για μάχη. Ο άντρας προσπάθησε να τον μαχαιρώσει αλλά ήταν απελπιστικά μεθυσμένος. O Ιroh απέφυγε εύκολα την λεπίδα και άρπαξε τον αντίπαλό του από τον γιακά. Μία λαβή αργότερα ο άντρας ήταν πεσμένος στο έδαφος σπαράσσοντας από τον πόνο. Τότε σηκώθηκε ο έτερος μεθυσμένος για να υπερασπιστεί τον σύντροφό του. Προσπάθησε να πλησιάσει τον Iroh αλλά το τελευταίος του έριξε μία κουτουλιά στη μύτη κάνοντας την να ξεχειλίσει από αίμα. Ακολούθησε μία κλωτσιά και ο μεθυσμένος έφυγε πετώντας ένα τραπέζι πιο πέρα. Ένιωσε κάτι να κινείται απειλητικά από πίσω του. Με την άκρη του ματιού του είδε τον τρίτο άντρα, μέχρι πρότινος λιπόθυμο από το ποτό, να κατεβάζει με δύναμη μια καρέκλα στην πλάτη του. Δεν προλάβαινε να αποφύγει το χτύπημα οπότε ετοιμάστηκε για την πρόσκρουση. Η καρέκλα προσγειώθηκε με δύναμη στην πλάτη του Iroh σπάζοντας σε χίλια κομμάτια.

Ο Iroh δεν ένιωσε το παραμικρό παρότι ο αντίπαλός του φαινόταν αρκετά μεγαλόσωμος και δυνατός. Ο τελευταίος αγριεμένος έπιασε μία δεύτερη καρέκλα και την κατέβασε στο κεφάλι του Iroh καταστρέφοντας την ολοκληρωτικά. Δεν ένιωσε τον παραμικρό πόνο. Στο μαγαζί έπεσε νεκρική σιγή λες και κάθε θαμώνας προσπαθούσε να χωνέψει αυτό που μόλις είχε αντικρίσει. Οι δύο τραυματισμένοι μεθυσμένοι σηκώθηκαν στα πόδια τους και έπιασαν επίσης από μία καρέκλα. Ακολούθησαν συνεχόμενες καρεκλιές και από τους τρεις εχθρούς του Iroh χωρίς όμως να καταφέρνουν ούτε να τον κινήσουν από την θέση του. Σταμάτησαν μόνο όταν κατέστρεψαν τις μισές καρέκλες του μαγαζιού. Ο αέρας είχε γεμίσει σκλήθρες.

-Τι είσαι γέρο;

Επιτέλους ο Iroh είχε ανακαλύψει την ιδιότητα του φρούτου του. Με κάθε χτύπημα που δεχόταν ένιωθε τους μύες του κορμιού του να συστέλλονται και να σκληραίνουν σαν σίδερο. Αναρωτήθηκε εάν μπορούσε να το ελέγξει. Έσφιξε τους μύες του χεριού του και πράγματι ένιωσε το ίδιο αίσθημα σκληράδας να το διαπερνά. Στράφηκε προς τον μεθυσμένο που είχε αρχίσει την όλη φασαρία και προσγείωσε την ενισχυμένη γροθιά στο στομάχι στέλνοντας τον τρία τραπέζια πιο πέρα όπου και προσγειώθηκε ξερός.

Ένας σύντροφός του απάντησε με μία γροθιά η οποία όμως σταμάτησε στο δυναμωμένο σαν μέταλλο στήθος του Iroh. Αυτή τη φορά μία ενισχυμένη κλωτσιά του τελευταίου εκτίναξε τον αντίπαλό του στον πέτρινο τοίχο του μπαρ. Ο τρίτος δεν κάθισε καν να πολεμήσει αλλά το έβαλε στα πόδια σκουντουφλώντας πάνω στα τραπέζια μέχρι που χάθηκε στην έξοδο. Ο Iroh πλησίασε τον μπάρμαν.

-Συγνώμη για την κατάσταση του μπαρ σου. Υπόσχομαι πως θα σε ξεπληρώσω όπως μπορώ. Έχω μερικά χρήματα στην άκρη και…
-Είσαι τελικά τόσο ηλίθιος; Τον διέκοψε ανάγωγα ο μπάρμαν  αν και με κάποιο δέος στη φωνή του. Ξέρεις ποιοι ήταν αυτοί; Ήταν μέλη του πληρώματος του Ganzack. Το μαγαζί είναι το λιγότερο που με απασχολεί. Θα μας σκοτώσει όλους.

Με αυτά τα λόγια ο μπάρμαν πήδηξε πάνω από την μπάρα και το έβαλε στα πόδια γρηγορότερα από τον πειρατή που είχε μόλις ξεφύγει. Ο Iroh πλησίασε έναν από τους εναπομείναντες θαμώνες  και ρώτησε για τον Ganzack αλλά και αυτός με την σειρά του το έβαλε στα πόδια. Το μαγαζί άδειασε εντελώς με μόνο τους λιπόθυμους πειρατές και  μερικούς πολύ μεθυσμένους να μένουν συνεχίζοντας να μπεκρουλιάζουν . O Iroh, αναστενάζοντας απογοητευμένα, έκατσε για άλλη μία φορά στην μπάρα και γέμισε μόνος του ένα ποτήρι με ουίσκι.