[Τέλος]Ένα χρόνο μετά... [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Εκείνη η μέρα ξεκίνησε όπως κάθε άλλη. Η Shura καθόταν στην καμπίνα του μικρού τους μέσου, ενώ ο Hermes ασχολιόταν με το ταξίδι τους, και επεξεργαζόταν τα κομμάτια του ακόμα ασυναρμολόγητου σπαθιού της. Μπροστά της, όσα εργαλεία είχε προμηθευτεί από τους περιστασιακούς σταθμούς που έκαναν, έμεναν στην διάθεση της. Κι αυτή τα άρπαζε, είτε για να σφίξει μερικές βίδες, είδε για να λειάνει το σχήμα σε μερικά εξαρτήματα, που απορούσες πως θυμόταν την θέση του καθενός έτσι άτσαλα όπως τα άφηνε.
Είχε περάσει ένας χρόνος από την ημέρα που ο δάσκαλος της την είχε πάει πρώτη φορά να επισκεφτεί την βάση των marines στο νησί Eluria. Την ημέρα που είχε επισημοποιηθεί η εισαγωγή της στα σώματα του Ναυτικού. Από τότε είχαν γίνει τόσα πολλά, που της φαινόταν ότι αυτός ο ένας χρόνος είχε διασταλεί τρομαχτικά. Ο δάσκαλος της είχε πεθάνει, η Cipher Pol την είχε προσεγγίσει, μην αφήνοντας της περιθώριο να αρνηθεί την πρόσκληση στους κόλπους της. Κι από τότε είχε εκτελέσει κάμποσες αποστολές για λογαριασμό τους, με απώτερο σκοπό να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Αυτό το διάστημα, η μόνη παρέα της ήταν ένας άλλος πράκτορας, με απόμακρη προσωπικότητα τον οποίο, αν και είχε συνηθίσει, ακόμα δεν μπορούσε να πει ότι συμπαθούσε. Κι εκείνος όμως δεν είχε κάνει καμία πρόοδο στο να την μετατρέψει στην στεγνή μηχανή που απέβλεπε η νοοτροπία που του είχαν περάσει. Μπορεί, εξαιτίας του είδους των αποστολών της, να είχε γεμίσει η συνείδηση της με αποτρόπαια κρίματα, παρέμενε όμως σταθερά αδιάφορη ή συχνά και ευδιάθετη για τις επιτυχείς εκτελέσεις τους. Όπως του είχε πει και η ίδια, όταν την ρώτησε "τι έπρεπε να κάνει για να τον πάρει σοβαρά", δεν είχε βρει ακόμα κάτι που να την κάνει "να τον χρειάζεται".

Ο Hermes πέρασε το κεφάλι μέσα από το άνοιγμα της πόρτας και η κοπέλα σήκωσε ερωτηματικά το κεφάλι. Συνήθως όταν εργαζόταν δεν την ενοχλούσε, απολαμβάνοντας κι εκείνος την ηρεμία που του πρόσφερε η σιωπή της.
-Έχουμε εντολές, την πληροφόρησε και η κοπέλα περίμενε να της πει λεπτομέρειες.
Αντιθέτως εκείνος πέρασε ολόκληρος μέσα και της πέταξε κάτι μικρό, που η κοπέλα το έπιασε στον αέρα. Δεν αναγνώρισε την σημασία του, παρότι το στριφογύρισε αρκετές φορές στην παλάμη της. Έμοιαζε με κολιέ καθώς ήταν περασμένο σε σχοινί για το λαιμό. Η σφαίρα όμως που κρεμόταν δεν ήταν συνηθισμένη.
-Τι υποτίθεται ότι σημαίνει αυτό; ρώτησε αλλά εκείνος είχε ήδη βγει από το δωμάτιο.
Φουρκισμένη που την αγνόησε, τον ακολούθησε και τον βρήκε πάνω από ένα χάρτη. Όχι τον συνηθισμένο, της South Blue όπου αρμένιζαν μέχρι τότε, αλλά του κόσμου. Χάραζε πορεία πολύ πιο προσεχτικά απ ότι συνήθως και ο λόγος ήταν ότι ο προορισμός ήταν στο κέντρο ακριβώς.
-Πηγαίνουμε στην Grand Line; ρώτησε δυνατά δίχως να το πιστεύει.
-Ναι. Το μήνυμα δεν έλεγε τίποτα. Έστειλαν απλά δύο Log Pose, σχολίασε δείχνοντας με το δάχτυλο την σφαίρα που κράταγε πλέον η κοπέλα. Θα σου εξηγήσω πως να την χρησιμοποιήσεις και μερικά πράγματα για την θάλασσα που πάμε.

Μετά από λίγες μέρες, η Shura στεκόταν στο κατάστρωμα περιμένοντας να δει το Reverse Mountain να ορθώνεται μπροστά τους. Δεν ήξερε πως ακριβώς να αισθανθεί για τον προορισμό τους. Ο ενθουσιασμός που θα ήθελε να νιώθει, πνιγόταν από την αναστάτωση της "επιστροφής". Πριν 13 χρόνια την είχε φέρει ο Hairem από εκεί. Δεν ήξερε πολλές λεπτομέρειες, τα άτομα που μπορούσε να ρωτήσει -ο ίδιος ο δάσκαλος της και ένας τύπος ονόματι Cane- είχαν πεθάνει. Όσα θυμόταν από μόνη της, μόνο ευχάριστα δεν ήταν. Η προοπτική να ανακαλύψει περισσότερα για όσα είχαν διαδραματιστεί τότε... Καλύτερα να έβλεπε τα πράγματα πιο απόμακρα. Λιγότερους μπελάδες θα της έφερναν. Έτσι λοιπόν θα τα αντιμετώπιζε. Έστριψε το κεφάλι προς την πλευρά του Hermes που κρατούσε επί ώρα το πηδάλιο σε ευθεία πορεία, παρότι δεν φαινόταν τίποτα ακόμα στον ορίζοντα.
-Έχεις καμιά ιδέα γιατί έγινε η λακωνική πρόσκληση;
Στην πραγματικότητα αναρωτιόταν αν τα "μεγάλα κεφάλια" την θεωρούσαν αξιόπιστη για να την φέρουν πιο κοντά στις σημαντικές υποθέσεις και τους ίδιους.
-Μία αμυδρή, ομολόγησε. Ο τομέας μας αντιμετωπίζει πρωτόγνωρα προβλήματα για τα οποία μόνο ριζικά μέτρα μπορούν να παρθούν.
Δεν πρόσθεσε όμως παραπάνω και η κοπέλα συμπέρανε ότι περίμενε να επιβεβαιώσει τις υποψίες του πρώτα και μετά να μοιραστεί τις σκέψεις του μαζί της.

Ο Hermes συνέχισε την ευθεία πορεία παρά τις αμφιβολίες της κοπέλας. Κι εκείνη το δέχτηκε αν και δεν διέκρινε τίποτα μπροστά της. Το πρώτο στοιχείο που δόθηκε από το βουνό ήταν ένα συνεχόμενο καταιγιστικό βουητό, που ξεκίνησε σαν ελαφριά ενόχληση στα αυτιά και αυξήθηκε ραγδαία γεμίζοντας κάθε πόρο του δέρματος. Η κοπέλα κοίταζε, αλλά άργησε να καταλάβει ότι το οπτικό της πεδίο έφταιγε που δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τίποτα. Έπρεπε να σηκώσει το κεφάλι ψηλά, στον ουρανό για να μπορέσει να διακρίνει ότι πλέον δεν μπορούσε να τον διακρίνει! Όπου κι αν κοίταζε, το πεδίο της γέμιζε η συνεχόμενη βραχώδης κοκκινωπή μάζα της Κόκκινης Γραμμής. Δεν μπόρεσε να μην θαυμάσει το περίεργο αυτό θέαμα. Μια λωρίδα γης, ευθεία όσο πήγαινε το μάτι και ψηλή σαν να την έχει τραβήξει ένα μεγαλειώδες χέρι από τα βάθη της γης. Ο θόρυβος δυνάμωσε ακόμα περισσότερο, λεπτομέρειες πήραν μορφή πάνω στα βράχια και ευθεία μπροστά τους μια κατακόρυφη γραμμή θάλασσας. Έμοιαζε με ποτάμι, με την διαφορά ότι τα νερά κύλαγαν προς τα πάνω αντικρούοντας τους νόμους της φύσης! Εξ ου και το όνομα!
-Θα κάθεσαι πολύ ώρα και θα κοιτάς σαν χάνος; Η φωνή του Hermes, επιτακτική και δυνατή για να ακουστεί, την επανέφερε στην πραγματικότητα. Έλα να με βοηθήσεις με τα πανιά!

Τον πλησίασε αλλά περίμενε ανίδεη του τι υποτίθεται ότι θα έκανε. Πέρα από τις βασικές γνώσεις, δεν είχε άλλες ιδιαίτερες από πλοήγηση. Και έτσι όπως τα έβλεπε, τα ιστία τους ήταν σε άψογη θέση για ευθεία πορεία. Γιατί λοιπόν ο Hermes τα έλυνε; Στην απορία της απάντησε επικριτικά, σαν να ήταν περιττή για νοήμον άτομο η απάντηση.
-Δεν θέλουμε να πάμε ευθεία, θέλουμε να πάμε πάνω. Τι νομίζεις ότι είναι το Reverse Mountain; Ανελκυστήρας;
Κούνησε το κεφάλι του απηυδισμένα και η κοπέλα τον μιμήθηκε ειρωνικά. Παρόλα αυτά ακολούθησε τις οδηγίες του κατά γράμμα. Κρίνοντας από την αυξανόμενη ταχύτητα του ρεύματος που όδευαν, η ελάχιστη λαθεμένη κίνηση θα τους συνέτριβε στα βράχια. Με εκθετικούς ρυθμούς, το καράβι τους επιταχύνθηκε, και τελικά το μόνο που τους έμενε να κάνουν ήταν να αναμένουν για το αποτέλεσμα. Η Shura κρατήθηκε γερά, τελικά η βόλτα τους έφτασε στο ζενίθ της πολύ πιο γρήγορα από όσο θα ήθελε για να την απολαύσει. Και μάλιστα χωρίς να χτυπήσουν σε βράχια. Τόσο ψηλά, ο ήλιος έλαμπε ζεστός χωρίς τίποτα να κάνει σκιά. Τα νερά από τις 4 μπλε θάλασσες ενώνονταν σε έναν σταυρό για να συνεχίσουν σε ένα μοναδικό καθοδικό και πολύ μεγαλύτερο ρεύμα που τους παρέσυρε σε έναν ατελείωτο καταρράκτη. Όταν "προσγειώθηκαν", η κοπέλα χαμογελούσε πλατιά, συνεπαρμένη από την ένταση. Κι έτσι βρέθηκε πάλι πίσω στην Grand Line, έχοντας καταφέρει να ξεχάσει έστω προσωρινά τις ανησυχίες της.

Όνομα χαρακτήρα: Orahaku Shura

P.o.M. Points: 6

Belli: 24,000

Τυχόν παρατηρήσεις: Δεν υπάρχει καμία ιδιαίτερη πλοκή στην ιστορία οπότε δεν μπορώ να δώσω παραπάνω. Είναι απ'τις ιστορίες που γράφονται γιατί πρέπει.