[Τέλος] Τρία Τσιγάρα Δρόμος

Μα η τύχη δεν τους ευνόησε. Στον διάδρομο ακούστηκαν τα πρώτα βήματα και ένα μέλος του πληρώματος ξεπρόβαλε στην άκρη. Η καρδιά του νεκροθάφτη πήγαινε να σπάει ενώ έκανε νόημα στον Caleb να βιαστεί. Έπρεπε να είχανε φροντίσει να μεταφέρουν τα κουτιά μέσα σε σάκους ως μια μικρή κάλυψη, αλλά αν αυτός ο άνδρας ήταν εκείνος που υποπτευόταν, τότε δε θα είχε καμία σημασία. Η κλειδαριά τελικά άνοιξε αφήνοντας έναν χαρακτηριστικό ήχο μα ο Lewis δεν είχε αρκετό χρόνο να επιστρέψει καθώς περίμενε στην γωνία ελπίζοντας να καταφέρει να καθυστερήσει τον άνδρα. Με τις γωνίες των ματιών του παρακολουθούσε τον Caleb που τραβούσε και τη δεύτερη κούτα μέσα.

Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, αποφάσισε πως ήταν η σειρά του να κάνει κάτι ενώ ο σύντροφός του θα ξεφορτωνόταν τα όπλα. Εμφανίστηκε απότομα στον διάδρομο ενώ ο άνδρας ετοιμαζόταν να στρίψει και στάθηκε προσοχή μπροστά του.

"Ναύτη," είπε επιτακτικά και εκείνος τον κοίταξε έκπληκτος. "Έχουμε πληροφορίες ότι στις αποθήκες του πλοίου βρίσκονται μερικά ύποπτα κιβώτια αλλά δεν ανακαλύφθηκε τίποτα στις αποθήκες. Έχεις καμιά άλλη ιδέα για το πού μπορεί να είναι;"
"Κιβώτια; Τι κιβώτια ακριβώς;" ρώτησε τρίβοντας το σβέρκο του.
"Δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα. Πρόσεξες να μεταφέροντα μερικά κιβώτια που δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στο πλοίο;"
"Δεν είμαι υπεύθυνος γι' αυτά, απλά μεταφέρω πράγματα, οπότε ακόμα κι αν είχε μεταφερθεί κάτι που δεν θα έπρεπε στο πλοίο, δεν θα μπορούσα να το ξέρω."
"Πού πηγαίνεις τώρα;"
"Γιατί ρωτάς;"
"Όλοι είναι ύποπτοι πάνω σε αυτό το πλοίο."
"Στην τουαλέτα πήγαινα, βασικά," είπε κάπως αμήχανα.
"Πολύ καλά τότε, προχώρα. Και να θυμάσαι...." έκανε μια παύση. "Σε παρακολουθώ."

Ο ναύτης συνοφρυώθηκε και προχώρησε δισταχτικά. Κάτι πάνω σε αυτόν τον δόκιμο του ναυτικού τον ανατρίχιαζε, ένιωθε πως για το υπόλοιπο της ημέρας, ακόμη και ενώ τον καλούσε η φύση θα ένιωθε δυο ζευγάρια μάτια πίσω από ένα ζευγάρι στρογγυλά γυαλιά να τον παρακολουθούν όπου κι αν πήγαινε να βρήκε την σκέψη φρικιαστική από μόνη της. Άκουγε πολλές φήμες για το ναυτικό, μα ήταν η πρώτη φορά που είχε μια κανονική συνομιλία με έναν ναύτη του και δεν τον άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις.

Ο ψεύτικος δόκιμος αντιθέτως έμεινε πολύ ικανοποιημένος από τη συνομιλία. Πλέον γνώριζε ότι μόνο τρία άτομα θα μπορούσαν να γνώριζαν για τα κιβώτια. Ο Καπετάνιος, ο υπεύθυνος της αποθήκης που είχε υπό την κατοχή του τον κατάλογο των προμηθειών και των εμπορευμάτων που υπήρχαν πάνω στο πλοίο και πιθανόν ένα τρίτο άτομο που βοήθησε έναν από τους άλλους δύο στη μεταφορά. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει κάτω από τη μύτη του Καπετάνιου, αλλά πόσες πιθανότητες είχε να γίνει κάτω από τη μύτη του υπεύθυνου της αποθήκης. Και θα ήταν κάπως παράξενο ο ίδιος ο Καπετάνιος να κουβαλάει εμπόρευμα, άρα ακόμα και αν ήταν μπλεγμένος στην υπόθεση, θα είχε προστάξει κάποιον άλλον να το κάνει. Επομένως, η ύπαρξη του τρίτου ύποπτου-φάντασμα ήταν σχεδόν δεδομένη.

Χτύπησε την πόρτα της καμπίνας των απορριμμάτων διακριτικά ενώ έλεγχε αν ερχόταν κάποιος. Ο Caleb την άνοιξε δισταχτικά και ο νεκροθάφτης γλίστρησε μέσα. Ο νεαρός δεν είχε καταφέρει να τα ξεφορτωθεί όλα, το μέγεθος και το σχήμα των όπλων έκανε τη διαδικασία δυσκολότερη και υπήρχε πάντα ο φόβος ότι ο θόρυβος που έκαναν τα όπλα ενώ έπεφταν στη θάλασσα να γίνει αντιληπτός από κάποιον. Ο Lewis τον βοήθησε με τα υπόλοιπα ενώ του εξηγούσε τις σκέψεις του.

"Και ποιος πιστεύεις ότι το έκανε;"
"Ο υπεύθυνος της αποθήκης είναι ο άνδρας με τον οποίο μιλήσαμε πριν επιβιβαστούμε στο Λουίζ, σωστά;"
"Σωστά."
"Δεν σου κάνει εντύπωση που το Κοράκι δεν του εμπιστεύτηκε την ταυτότητά μας; Αν ήταν πραγματικά έμπιστός του, δε θα ήταν πιο λογικό να ξεφορτωθεί ο ίδιος τα όπλα;"
"Και γιατί απορρίπτεις τον Καπετάνιο;"
"Ο Καπετάνιος έχει τη μεγαλύτερη εξουσία σε αυτό το πλοίο. Δε θα δίσταζε να οδηγήσει αμέσως το ναυτικό εκεί αγνοώντας τη φασαρία και δε θα είχε να φοβηθεί καμία επίπληξη. Εξάλλου σκέψου ότι όλα τα άτομα αυτού του πλοίου δουλεύουν για τον Mowbray, φαντάζομαι ότι ο Καπετάνιος παίρνει τη μεγαλύτερη αμοιβή και στη δικιά του περίπτωση δε θα ήταν λογικό να δαγκώσει το χέρι που τον ταϊζει, αντίθετα με έναν απλό αποθηκάριο. Επίσης, αν ο Καπετάνιος πρόδιδε τον Mowbray, δύσκολα θα εκδηλωνόταν η οργή των μελών του πληρώματος που συμπαθούν τον Mowbray."
"Μα σύμφωνα με αυτά που λες, δε θα ήταν λογικό το εμπόρευμα να μπει ελεύθερα στο πλοίο; Όλοι δουλεύουν για εκείνον, έτσι θα μπορούσαν να τον καλύψουν ακόμα πιο εύκολα."
"Ακριβώς. Ένα τέτοιο εμπόρευμα, αν έμπαινε μυστικά και ο Καπετάνιος γνώριζε γι' αυτό, ακόμα και αν σκόπευε να τον προδώσει, θα το είχε μεταφέρει απευθείας στην καμπίνα του μαζί με τα υπόλοιπα υπάρχοντά του. Επίσης, αν ήμουν εγώ ο Mowbray, σίγουρα θα φρόντιζα να γνωρίζουν γι' αυτό όσο το δυνατόν λιγότερα άτομα, έτσι oi πιθανότητες να με προδώσουν θα ήταν σαφώς λιγότερες και σε περίπτωση προδοσίας θα γνώριζα αμέσως τον προδότη."
"Πραγματικά," είπε ο Caleb αναστενάζοντας και ακούμπησε την πλάτη του στον τοίχο της καμπίνας. "Δεν ξέρω ποιος από τους δυο σας είναι πιο παρανοϊκός."

"Η έλλειψη εμπιστοσύνης που του έδειξε ο Mowbray για την περίπτωσή μας με προβληματίζει," συνέχισε ο Lewis αγνοώντας το σχόλιο του Caleb. "Ακόμα και αν έβαλε κάποιον να τον βοηθήσει στη μεταφορά, αυτός ο κάποιος μάλλον δεν γνώριζε περί τίνος πρόκειται, εκτός και αν είχε την περιέργεια να ελέγξει ο ίδιος," είπε πετώντας και τα τελευταία όπλα.
"Τελειώσαμε λοιπόν;" ρώτησε ο Caleb.
"Ναι. Το μόνο πρόβλημά τώρα είναι πώς θα αφήσουμε το νησί. Θα πρέπει να παραμείνουμε στο πλοίο με κάποια δικαιολογία," είπε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα.

Ακούμπησε το αυτή του πάνω στο υγρό από την υγρασία ξύλο και αφουγκράστηκε. Τελικά ήταν πιο εύκολο να μπουν παρά να βγουν έξω. Είχαν να βοηθούν τον ναύτη που συνάντησε προηγουμένως και οποιοδήποτε άλλον μπορεί να τύχαινε να περάσει εκείνη την ώρα από τον διάδρομο. Έκλεισε τα μάτια του για να συγκεντρωθεί και άκουσε ομιλίες. Δεν μπορούσε να διακρίνει ακριβώς τι λέγανε και έτσι έγνεψε στον Caleb να κρυφτεί καλύτερα και ο ίδιος κόλλησε το σώμα του επάνω στην πόρτα. Τα βήματα πλησίασαν και οι ομιλίες ήταν πια πιο δυνατές. Οι δύο άνδρες πέρασαν μπροστά από την μικρή καμπίνα και προχώρησαν με σταθερά βήματα στον διάδρομο. Έριξε μια κλεφτή ματιά έξω από το μικρό, στρόγγυλο παραθυράκι της πόρτας και διέκρινε ένα ναυτικό καπέλο και τον υπεύθυνο της αποθήκης.

Τον κατέβαλε πανικός. Η παρουσία εκείνου του άνδρα σε εκείνο το σημείο του πλοίου επιβεβαίωνε όλο και περισσότερο τη σκέψη του και σήμαινε πως πια βρισκόταν σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο. Όταν γινόταν γνωστό ότι τα κιβώτια έλλειπαν, σίγουρα θα ήταν οι πρώτοι που θα υποπτευόταν. Αν ο αξιωματικός του ναυτικού ήταν αρκετά έξυπνος θα έκρινε την παρουσία των δύο νέων δόκιμων ύποπτη και η πρώτη του εντολή θα ήταν να ψάξουν το καράβι. Δεν μπορούσαν να φύγουν από εκεί, θα ήταν σαν να έπεφταν κατευθείαν μέσα στο στόμα του λύκου και φάνταζε σχεδόν αδύνατον να προλάβουν να επιβιβαστούν σε άλλο πλοίο με αυτή την αμφίεση. Έπρεπε να σκεφτούν κάτι γρήγορα. Άρπαξε τον Caleb από τον ώμο και τον τράβηξε έξω.

"Τι συμβαίνει;"
"Από λεπτό σε λεπτό θα καταλάβουν ότι είμαστε πάνω στο Λουίζ, αυτό συμβαίνει," είπε ο Lewis.
"Και τι θα κάνουμε τώρα;" ρώτησε σχετικά ψύχραιμα ο Caleb. "Λες ν' αφήσουμε το πλοίο όσο μπορούμε;"
"Δεν ξέρω-δεν ξέρω..." έκλεισε τα μάτια του εξετάζοντας πιθανές λύσεις όσο έτρεχαν μέσα στους διαδρόμους.
"Αν πηδήξουμε στη θάλασσα; Δεν θα χρειαστ-"
"Όχι, θα μας δούνε στο κατάστρωμα. Δύο τύποι που θα πηδήξουν χωρίς λόγο στα νερά πιστεύεις ότι θα περάσουν απαρατήρητοι;" σταμάτησε και ακούμπησε το κεφάλι του στον τοίχο. "Θα μπορούσες να πεις ότι είμαστε ξοφλημένοι."
"Έλα, θα τα παρατήσεις τώρα;" ρώτησε αγχωμένα ο Caleb κοιτάζοντας προς όλες τις κατευθύνσεις.
"Σταμάτα, προσπαθώ να σκεφτώ."
"Σκέψου γρήγορα."
"Δε βοηθάς!" διαμαρτυρήθηκε εκνευρισμένος ο Lewis και τον άρπαξε από τον γιακά. "Όλοι εδώ ξέρουν τις φάτσες μας και- Αυτό είναι! Αυτό είναι!" είπε ενθουσιασμένος. "Υπάρχουν δύο που ξέρουν τις φάτσες μας καλύτερα από όλους."

"Δεν νομίζω ότι είναι και πολύ καλό αυτό-" άρχισε να λέει ο μακρυμάλλης νεαρός.
"Πού είναι ο Barry και η γυναίκα του, μικρή κουτσομπόλα," είπε ο Lewis αρπάζοντας τον Caleb από την μπλούζα του.

Ο περίεργος νεαρός είχε κάθε δικαίωμα να πιστεύει ότι το αφεντικό του είχε λυγίσει τελικά κάτω από την πίεση. Τα μάτια του Lewis είχαν καρφωθεί στα δικά του, ήταν πιο χλωμός απ' ότι συνήθως και η έλλειψη ύπνου των τελευταίων ημερών χωρίς επαρκή πρόσληψη ζάχαρης τον είχαν κάνει πιο νευρικό απ' ότι συνήθως και ο Caleb δεν ήταν ανόητος, μια λάθος κίνηση θα πυροδοτούσε τον εκνευρισμό του αφεντικού του και θα την πλήρωνε ο ίδιος. Γι' αυτό, όσο κι αν τον τρόμαζε η ξαφνική εμμονή του Lewis και φοβόταν για το τι θα ακολουθούσε, δεν προσπάθησε να αποκρύψει ότι γνώριζε την απάντηση.

"Στην καμπίνα Γ-4," ψέλλισε και ο Lewis τον άφησε απότομα.
"Ας ελπίσουμε ότι βρίσκονται ακόμα εκεί πέρα," είπε προχωρώντας με μεγάλα βήματα.
"Θα τους πάρεις για ομήρους;"
"Όχι φυσικά, θα ήμουν τρελός αν έκανα κάτι τέτοιο μέσα σε μια ναυτική βάση," απάντησε κοφτά και ο Caleb ένιωσε ανακουφισμένος.

Φτάσανε μπροστά από την καμπίνα και ο πρώην νεκροθάφτης άνοιξε απότομα την πόρτα. Το ζεύγος Barry βρισκόταν πράγματι ακόμα στην καμπίνα του και η κυρία Barry άφησε μια πνιχτή κραυγή πριν ο Lewis προλάβει να της κλείσει το στόμα. Χρειάστηκαν μερικά δευτερόλεπτα για να καταλάβουν ότι δεν είχαν να κάνουν με άνδρες του ναυτικού. Ο Caleb έκλεισε την πόρτα πίσω του ενώ ο κύριος Barry εκτόξευε απειλές.

"Άκου, Barry," είπε ο Lewis στοχεύοντας τον με το όπλο του. "Δεν έχω ώρα για πολλές εξηγήσεις, πιθανόν άκουσες κάποια πράγματα πριν αφήσεις την Colt, το θέμα είναι ότι είμαστε καταζητούμενοι και εσύ θα μας καλύψεις."
"Γιατί να κάνω κάτι τέτοιο; Ακόμα και αν αρνηθώ και μας σκοτώσετε, θα σας πιάσουν. Αφήστε αμέσως την καμπίνα μου, δεν έχω κανένα όφελος να κρύψω εγκληματίες."
"Κι αν αυτοί οι εγκληματίες είχαν να σου προσφέρουν αμοιβή;"

Ο Barry φάνηκε προσβεβλημένος, κόρδωσε το σώμα του και κατάπιε πριν απαντήσει, "Τι σε κάνει να νομίζεις, ότι εγώ, ο Barry, έχω ανάγκη τα λεφτά σου;"
"Έλα τώρα, Barry, ας μην κοροϊδευόμαστε, τι κάνει ένας νομικός σε μια καμπίνα τρίτης κατηγορίας; Όλοι στην Colt ξέρανε ότι δεν είσαι τόσο καλός όσο ήταν ο πατέρας σου, φαντάζομαι η πελατεία μειώθηκε και ότι οι ακριβές συνήθειές σου δεν βοήθησαν την κατάσταση."
"Δε θα σε βοηθήσουν οι προσβολές!" απάντησε κατακόκκινος.
"Εξάλλου, αν είχες χρήματα, η γυναίκα σου δε θα χρειαζόταν να πουλήσει τα κοσμήματά της για να κλείσεις αυτή την άθλια καμπίνα."

Το ζεύγος Barry κοιτάχτηκε θορυβημένο και η κυρία Barry έκρυψε το πρόσωπό της μέσα στα χέρια της ντροπιασμένη. Όσο για τον κύριο Barry, τον ψιλόλιγνο ξεπεσμένο αριστοκράτη με τα λιγδωμένα μαλλιά, σούφρωσε τα φρύδια του εκνευρισμένος και κάρφωσε τα μάτια του στο πάτωμα προσπαθώντας να καταπιεί την περηφάνια του. Τέλος κοίταξε τον Lewis, χωρίς να κρύβει την απέχθεια από το πρόσωπό του και με ένα τίναγμα του κεφαλιού του τού ζήτησε να του πει την προσφορά του.

"Έχω μαζί μου τους τίτλους ιδιοκτησίας του σπιτιού της οικογένειάς μου. Αν μας βοηθήσεις θα γίνει δικό σου."
"Πολύ καλά," είπε. "Μπορείς να μου τους δείξεις;"

Ο Lewis τους έβγαλε μέσα από τον κόρφο του και ο Barry άπλωσε το χέρι.

"Από μακριά, Barry. Θα γίνουν δικοί σου και θα υπογράψω μόνο αν τηρήσεις τη συμφωνία."
"Αφεντικό, σκέ-" του έκανε νόημα να σταματήσει.
"Και μη σκεφτείς να κάνεις καμιά λαδιά, θα φροντίσω να μην τη βγάλεις καθαρή και ο ίδιος αν με προδώσεις."
"Υπονοείς πως είμαι-"
"Ανέντιμος, ναι," είπε ο Lewis.

Ο Barry ρουθούνισε δυνατά και η γυναίκα του ακούμπησε τον ώμο του για να τον ηρεμήσει.

"Πολύ καλά," είπε ακουμπώντας το χέρι του σε ένα διπλανό τραπέζι. "Φρόντισε να κρατήσεις κι εσύ το δικό μου μέρος της συμφωνίας."
"Θα το κάνω. Caleb," του έδειξε το κρεβάτι και ο ίδιος κατευθύνθηκε προς την ντουλάπα. "Παίξε τον ρόλο σου σωστά, Barry," είπε πριν κλείσει το φύλλο της ντουλάπας, ενώ δυνατές φωνές είχαν αρχίσει να πλησιάζουν.

Σύντομα η πόρτα άνοιξε με δύναμη χωρίς προειδοποίηση. Η πνιχτή κραυγή της κυρίας Barry ακούστηκε για δεύτερη φορά και ακολούθησε ένας δυνατός γδούπος. Η δυνατή φωνή ενός άνδρα απαιτούσε να τους αφήσουν να ψάξουν το δωμάτιο και ο κύριος Barry ακούστηκε εκνευρισμένος.

"Πώς τολμάτε να εισβάλλετε έτσι στην καμπίνα μου;" φώναξε έξω φρενών. "Απαιτώ να μάθω τον λόγο! Η γυναίκα μου λιποθύμησε εξαιτίας σας!"
"Συγνώμη, κύριε. Ψάχνουμε δυο φυγάδες της Colt Town. Ο ένας τους ακούει στο όνομα Lewis W. Cardon," είπε και ακούστηκε ένα μικρό θρόισμα.

Η καρδιά του Lewis πιάστηκε. Είχε βγει ήδη επικήρυξη για το κεφάλι του. Την ίδια στιγμή ο κύριος Barry πιθανόν να εξέταζε την αφίσα που του επιδείκνυε ο δόκιμος.

"Κατάγομαι και ο ίδιος από την Colt Town, κύριε, και είμαι ενημερωμένος για τα τελευταία γεγονότα. Πιστεύετε ότι δε θα αναγνώριζα έναν συμπατριώτη μου ή ισχυρίζεστε ότι θα είμαι συνεργός του και τον βοηθάω να κρυφτεί; Ποιος ανόητος θα σκεφτόταν να κρυφτεί σε ένα τέτοιο μέρος; Περίμενα ότι οι άνδρες του ναυτικού είχαν μεγαλύτερη ευφυΐα!" συνέχισε αδιάκοπα. "Όμως εσείς εισβάλλετε στην καμπίνα μου σαν αγροίκοι! Ταράζετε την ησυχία μας! Απαιτώ να μου δοθεί το δικαίωμα να γράψω αναφορά!"
"Ηρεμήστε, κύριε!"
"Φύγετε αμέσως από την καμπίνα μου! Δεν βλέπετε πως ταράξατε τη γυναίκα μου! Είμαστε σε ταξίδι για να αναρρώσει επειδή η υγεία της ήταν άσχημη τελευταία. Αν πάθει τίποτα εξαιτίας σας, δε θα σας αφήσω ήσυχους! Είμαι δικηγόρος! Θα βάλω-"
"Εντάξει, κύριε, μας συγχωρείτε! Λυπούμαστε! Θα φροντίσουμε να σας έρθει γραπτή συγ-"
"Δεν τη χρειάζομαι! Αφήστε μας μόνους!" φώναξε ο Barry.

Η πόρτα έκλεισε και στην καμπίνα απλώθηκε απόλυτη ησυχία. Ο κύριος Barry μπορεί να ήταν αδύναμος σαν δικηγόρος αλλά θα μπορούσε να γίνει ένας έξοχος θεατρίνος, πράγμα που έκανε τον Lewis να αναρωτιέται πως οι υποκριτικές ικανότητες αυτού του ανθρώπου δεν είχαν αναγνωριστεί επαρκώς στις δικαστικές αίθουσες. Οι δύο άνδρες δεν βγήκαν από τις κρυψώνες τους. Ηπόρτα ξανάνοιξε μερικά λεπτά αργότερα για έναν τυπικό έλεγχο ώστε να σιγουρευτούν ότι όλοι οι επιβάτες ήταν επάνω στο πλοίο και μετά από λίγη ώρα το πλοίο αναχώρησε.

"Μπορείτε να βγείτε τώρα," ανακοίνωσε ο Barry.

Ο Lewis άφησε την ντουλάπα παίρνοντας βαθιά ανάσα και έτρεξε κατευθείαν στο πλευρό της κυρίας Barry που δεν είχε συνέλθει αρκετά ακόμα και της πήρε το σφυγμό. Ήταν όμορφη αλλά υπερβολικά δραματική γυναίκα, κάτι που ο Caleb δεν άφησε ασχολίαστο αργότερα. Ο κύριος Barry ήταν καθισμένος σε μια καρέκλα, με το σώμα του άκαμπτο και τη φράντζα του χυμένη στο πρόσωπό του, λουσμένος στον ιδρώτα, ενώ δίπλα του ήταν ακουμπισμένο ένα μισοτελειωμένο ποτήρι ρούμι.

"Ευχαριστημένος, Cardon;" ρώτησε.
"Τα πήγες πολύ καλά," απάντησε ο Lewis κουνώντας τα άκρα της κυρίας Barry. "Μόλις αποβιβαστούμε από το καράβι, το σπίτι θα γίνει δικό σου."
"Τουλάχιστον πες μου τι πραγματικά συνέβη. Ο τζόγος δεν είναι τίποτα μπροστά στην κάλυψη ενός δολοφόνου. Υποτίθεται πως θα έκανα μια νέα αρχή, δεν θέλω να ξεκινήσω έτσι."
"Μην ανησυχείς, Barry," απάντησε ο Caleb εκ μέρους του. "Όσο δολοφόνος είσαι εσύ, άλλο τόσο είναι και εκείνος. Όμως αφεντικό, το σπίτι; Τρελάθηκες;"
"Δεν είδες τι έγινε; Δεν πιστεύω ότι θα μπορέσω να επιστρέψω ποτέ στην Colt έτσι κι αλλιώς. Η υπόσχεση είναι υπόσχεση," είπε και σηκώθηκε.

Το Λουίζ άφηνε το λιμάνι της Desatoya με ούριο άνεμο βάζοντας πλώρη για τη Fabul και ο Lewis σκέφτηκε προς για πρώτη φορά μετά από μεγάλο διάστημα εκτελούσε τα ιατρικά του καθήκοντα κάτω από παράξενες συνθήκες. Δεν ήξερε πού θα τον έβγαζε όλη αυτή η ιστορία, αλλά ήταν σίγουρος ότι μπροστά του είχε ένα μακρύ... μακρύ ταξίδι...