[Τέλος-Αποστολή]Ιθαγενείς, πουλιά και αποστολές! [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Ο επόμενος λόγος ταξιδιού τους σε νησί της South Blue ήταν αναμενόμενα μια νέα κλήση για αποστολή. Η νεαρή marine βγήκε στο κατάστρωμα, με χαλαρή διάθεση και ξέροντας ότι ακόμα ήταν μακριά από τον προορισμό τους, απλά για να βοηθήσει με τις δουλειές της συντήρησης του πλοίου τους. Μέσες άκρες, είχε μάθει την δουλειά που θα έκαναν στο νησί που πλησίαζαν αν και δεν γνώριζε ιδιαίτερα πράγματα για το ίδιο το νησί. Και γι αυτό όταν είδε μια πανύψηλη σκιά να υψώνεται στον ουρανό, ενώ δεν μπορούσε ακόμα να ξεχωρίσει την στεριά που στηριζόταν, έμεινε με ανοιχτό το στόμα από το σοκ. Ο Hairem που απολάμβανε το απαλό αεράκι στην κουπαστή με μια κούπα αχνιστό καφέ στο χέρι, χαμογέλασε ξένοιαστα από την παιδική έκφραση της μαθητευόμενης του.
-Αυτό είναι το Torino Kingdom, μικρή. Και αυτό που βλέπεις είναι το δέντρο στο κέντρο του νησιού. Μη ρωτήσεις τίποτα παραπάνω, πρόλαβε την ακόμα έκπληκτη κοπέλα πριν ανοίξει το στόμα της και ξεκινήσει μια καταιγίδα αποριών. Το νησί δεν έχει εξερευνηθεί ακόμα από τους marines και ελάχιστα είναι κοινώς γνωστά.

-Ο Lieutenant Commander Brandnew, αναφέρθηκε στον marine που τους είχε καλέσει στο νησί, θα ξέρει να σε ενημερώσει καλύτερα από ότι θα μπορούσα να κάνω εγώ, οπότε υπομονή.
Ο Nigel, ένας από τους marines που ταξίδευε μαζί τους τον τελευταίο καιρό, κοίταζε επίσης έκπληκτος το πανύψηλο δέντρο, και η Shura τον πλησίασε για να μοιραστεί με εκείνον περισσότερη απορία.
-Ούτε εγώ έχω ακούσει κάτι για το νησί αυτό. Ξέρω ότι ο Lieutenant Commander Brandnew βρίσκεται εκεί πολύ καιρό τώρα, μάλλον πάρχει πρόβλημα με τους ιθαγενείς! υπέθεσε και είχε πέσει σχεδόν διάνα. Λες να είναι καννίβαλοι; αναρωτήθηκε ανήσυχα μιας και πάντα το μυαλό του πήγαινε στο πιο τρομαχτικό σενάριο.
-Μπορεί, μπήκε στο κλίμα η κοπέλα με διάθεση να τον φοβίσει ακόμα περισσότερο για να διασκεδάσει η ίδια. Και στοιχηματίζω ότι μας καλούν γιατί οι προηγούμενοι marines "εξαφανίστηκαν", του έκανε με νόημα και τον είδε να σκιρτά.
Με κόπο συγκράτησε τα γέλια της, και αυτό γιατί πλησίαζαν πλέον την στεριά και απορροφήθηκε να εξετάζει το μέρος.

Επρόκειτο για ένα μικρό νησάκι σε μέγεθος, μόνο το κεντρικό δέντρο ξεπερνούσε το φυσιολογικό, και από κάθε πλευρά θα πίστευες ότι ήταν απολίτιστο ή και ακατοίκητο. Ο δικός τους προορισμός ήταν μια ακτή όπου ένα πλοίο marines-εξερευνητών είχε προσαράξει. Μπροστά του, στην παραλία, ξεχύνονταν σκηνές και πρόχειρα καταλλήματα όπου διέμεναν τόσο καιρό οι marines και όπου θα συναντούσαν τον υπεύθυνο της αποστολής τους, τον Brandnew. Αφού αποβιβαστηκαν, τους οδήγησαν στην δική του σκηνή που λειτουργούσε ως κέντρο οργάνωσης. Ένας άντρας με μαλλιά σε πάσινη απόχρωση και μαύρα γυαλιά ηλίου βρισκόταν εκεί περιστοιχησμένος από άλλους marines και έδειχνε σε μεγάλη ένταση.

Spoiler:

Μόλις τους πρόσεξε, τους έκανε σήμα να πλησιάσουν, με το ίδιο ύφος κούρασης.
-Επιτέλους ενισχύσεις, ξφύσσηξε. Είμαι ο Lieutenant Commander Brandnew, καλωσορίσατε! έκανε γρήγορα τις τυπικές συστάσεις για να μπει αμέσως στο ψητό. Ήρθατε εδώ για να μας βοηθήσετε με τους ντοπιους ιθαγενείς μιας και έχουμε έλλειψη αντρών.

Η Shura έριξε μια αδύναμη και διακριτική αγκωνιά στο πλευρό του Nigel που ένιωσε τους εφιάλτες του να ζωντανεύουν και περίμενε με κομμένη την ανάσα.
-Σκοπός μας είναι να πλησιάσουμε τους ιθαγενείς οι οποίοι μέχρι τώρα δεν πρόσχονται στην Παγκόσμια Κυβέρνηση. Όμως αποδεικνύεται δύσκολο έργο, μιας και η χμ... επικοινωνία μεταξύ των πλευρών δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Πολλές φορές αντιδρούν με επιθετικότητα απέναντι στις ομάδες μας αλλά εμείς δεν πρέπει να απαντήσουμε παρομοίως. Οι γνώσεις του πάνω στην μηχανουργεία και τη βοτανολογία είναι κάτι που πρέπει να εκμεταλλευτούμε. Έχετε την ελευθερία να εργαστείτε σε μεμονομέδες ομάδες αρκεί να μην προβείτε σε εχθροπραξίες και κινδυνέψουν οι διαπραγματεύσεις. Κάτι ακόμα που πρέπει να γνωρίζετε, τους ανέφερε πριν τους αφήσει ελεύθερους. Το κεντρικό δέντρο που παρατηρήσατε ερχόμενοι είναι η φωλιά ενός ντόπιου είδους πουλιών, το μέγεθος των οποίων συμβαδίζει με το μέγεθος του δέντρου. Είναι άκρως επικίνδυνα και γι αυτό δεν πρέπει να τα πλησιάσετε αν θέλετε να ζήσετε άλλη μια μέρα!

Ο Nigel κοίταξε την κοπέλα δίπλα του, ελαφρώς ανακουφισμένος αλλά ακόμα με μια απορία για το τι θα συναντούσαν. Του έκανε μια χειρονομία, ανασηκώνοντας τους ώμους, σαν να του έλεγε ότι "θα καταλάβαιναν μόνο αν τους έβλεπαν με τα μάτια τους". Αποφάσισαν να εργαστούν μαζί για ασφάλεια και, αφού εξοπλίστηκαν με τουφέκια και μαχαίρια, ξεκίνησαν για το εσωτερικό του νησιού. Ό,τι και να τους είχε πει ο Brandnew ώστε να προσέχουν για να διατηρηθεί η ειρήνη ανάμεσα στις δύο ομάδες, δεν θα μπορούσαν παρά να είναι προσεχτικοί μέσα σε ένα τέτοιο πυκνό, ίδιο με ζούγκλα, δάσος που εισέρχονταν. Στα μονοπάτια που ξεκίναγαν από την ακτή, και τα οποία είχαν ανοίξει οι marines, υπήρχε αρκετό φως και κίνηση ώστε να αισθάνονται χαλαρά. Αργότερα όμως, όταν οι φωνές ήταν απλά μια βαβούρα πίσω τους και οι ήχοι του δάσους κάλυψαν τα αυτιά τους, αισθάνθηκαν ως παροίσακτοι που εισέρχονταν σε απαγορευμένη περιοχή. Και όντως ήταν ξένοι σε ανεξερεύνητη γη όπως θα μάθαιναν σύντομα!

-Λοιπόν τι λες να κάνουμε; ρώτησε ο Nigel απλώς και μόνο για να ανοίξει κουβέντα.
Ήταν καλύτερο από απλώς να ακούει τους ήχους των ζώων και των εντόμων που τους περιτρυγύριζαν, αθέατα στο μάτι.
-Πρέπει να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους, έκανε αδιάφορα η κοπέλα. Κάπου μέσα σε αυτό το δάσος είναι το χωριό τους. Ίσως μπορούμε να ρίξουμε μια διακριτική ματια για να καταλάβουμε με τι είδους ανθρώπους έχουμε να κάνουμε και να οργανώσουμε ένα σχέδιο.
-Κι αν μας πιάσουν; αναρωήθηκε φοβισμένος.
-Τότε θα σε δώσω και θα αρχίσω να τρέχω, φοβιτσιάρη! απάντησε πειραχτικά δίνοντας του μια σπρωξιά στον ώμο.
Δεν την περίμενε και έπεσε κάτω αφήνοντας μια μικρή φωνή. Δεν είναι αστείο, Shura! Όμως η κοπέλα τον πλησίασε και του έκανε νόημα να ησυχάσει με το δάχτυλο. Έσκυψε από πάνω του με τα μάτια καρφωμένα στο πέρασμα που αποκαλύφτηκε όταν εκείνος έπεσε πάνω στους θάμνους δίπλα του. Κοίταξε και το αγόρι και αμέσως έπνιξε κάθε σχόλιο, καθε ανάσα.

Μπροστά τους εξελισσόταν μια σκηνή στην οποία θα μπορούσαν άνετα να ήταν οι ίδιοι προταγωνιστές. Μια ομάδα marines προχωρούσε με τα όπλα έτοιμα και προσεχτικοί, αλλά βάδιζαν στο στόμα του λύκου. Από παντού πίσω τους, οι δύο νεαροί marines μπορούσαν να παρατηρήσουν σκιές που δεν θα έπρεπε να ήταν εκεί, και μάλιστα να κινούνται όλο και πιο κοντά τους. Ο Nigel γύρισε το κεφάλι και έπιασε το μάτι της κοπέλας που είχε σκύψει από πάνω του για να βλέπει. <<Να τους ειδοποιήσουμε;>> ρώτησε χωρίς να αρθρώσει λέξη. <<Όχι, μπορεί να πέσουμε και μεις μέσα! Αν κάτι πάει στραβά θα επέμβουμε.>> Και τότε άκουσαν ένα κρώξιμο, αλλά ήξεραν ότι ήταν απλά ένα συνηθισμένο πουλί που πέταξε τρομαγμένα. Όμως ο κοντινότερος marine αναπήδηξε ανήσυχα και βιάστηκε να υψώσει το τουφέκι του. Με την χειρονομία ξέσπασε πανικός καθώς από παντού τριγύρω τους ακούστηκαν εκπυρσοκροτήσεις και εμφανιστηκαν μακριά ακόντια που καρφώθηκαν ανάμεσα τους από κάθε πλευρά. Ένας από τους marines προσπαθούσε να διατηρήσει την ψυχραιμία που όμως απέτυχε παταγωδώς καθώς οι υπόλοιποι άρχισαν πανικόβλητοι να τρέχουν και να υψώνουν επιτεθικά τα όπλα τους. Η χειρονομία δεν πέρασε απαρατήρητη, οι κρυμμένοι ιθαγενείς έριξαν ακόμα μια φορά με τα πρωτότυπα όπλα τους, αυτή την φορά σημαδεύοντας πιο κοντά στους στόχους!

Τώρα ο Nigel ήταν σίγουρος πως είχε έρθει η ώρα να βοηθήσουν. Ήξερε πως δεν έπρεπε να ξεσπάσει διαμάχη που θα διακινδύνευε την ισορροπία και γι αυτό στράφηκε στην κοπέλα για να δει αν συμφωνούσε. Και εκεί υπήρχαν και άλλα προβλήματα.
-
Η Shura είχε μάτια μόνο για τα όπλα των ιθαγενών παρόμοια των οποίων δεν είχε ξανασυνατησει ποτέ. Ήξερε ότι η κοπέλα είχε εκπαιδευτεί σε κάθε τύπο όπλου αλλά όχι ότι είχε αναπτύξει τετοια αγάπη προς αυτά. Μάλιστα την είδε να χάσκει και να ετοιμάζεται να προχωρήσει για να τα ερευνήσει από κοντά. Έτσι όπως ήταν, πέρα από κάθε λογική, θα έπεφτε πάνω στα πυρά και θα έβλπεπε πράγματι τα ακόντια από πολύ κοντά. Την άρπαξε από την μέση και την τράβηξε για να την συγκρατήσει στην θέση της.
Εν τω μεταξύ, στο πεδίο του χαμού, ο marine που προσπαθούσε να βάλει την τάξη κατέθεσε τα όπλα και σήμανε το μοναδικό λογικό πράγμα που θα μπορούσαν να κάνουν για να μην χαλάσουν τις προσπάθειες με τους ιθαγενείς. Άρχιζε να φωνάζει Υποχώρηση! και όλοι το ΄δεχτηκαν ως καλή πρόταση για να την εφαρμόσουν αμέσως.

Όταν κάθε σημάδι τους είχε εξαφανιστεί, οι ιθαγενείς βγήκαν από τις σκιές που κρύβονταν. Ο Nigel έμεινε με ορθάνοιχτο στόμα. Αυτοί οι τύποι δεν ήταν καθόλου αυτό που περίμενε, όλοι τους υπέρβαροι με μια χαζή έκφραση στο πρόσωπο και με περίεργα μακριά όπλα από όπου πρέπει να εκτοξεύονταν τα ακόντια. Υπήρχε ένα τατουάζ στο χέρι τους, είτε στο δεξί είτε στο αριστερό, που μάλλον ήταν το σήμα της φυλής τους και ήταν ντυμένοι ως πρωτόγονοι μόνο με δέμρατα γύρω από τις ευαίσθητες περιοχές τους. Ό,τι και αν είπαν, αν ήταν ομιλία αυτό που χρησιμοποιούσαν, ο Nigel δεν το άκουσε. Πάσχιζε ακόμα να κρατηθεί και ο ίδιος και η κοπέλα που κράταγε καλυμμένοι για ασφάλεια. Μετά από λίγο έφυγαν και αυτοί, όπως είχαν φύγει και οι marines, και το αγόρι ελευθέρωσε επιτέλους την κοπέλα που έτρεξε να εξερευνήσει τα ακόντια λες και δεν είχε καταλάβει τίποτα.
-Γιατί δεν με άφησες νωρίτερα να βγω; παραπονέθηκε που έχασε την ευκαιρία. Ήθελα να ελέγξω από κοντά αυτά τα όπλα!
-Είσαι τρελή;! Δεν κατάλαβες τίποτα από όσα έγιναν; Εμείς απαγορεύεται να υψώσουμε όπλα αλλά αυτοί δεν το βλέπουν έτσι! Αν τους πλησίαζες θα σε έκαναν σουβλάκι!

Ήταν η πρώτη φορά που ο Nigel αναλάμβανε να συναιτήσει την φίλη του και τώρα που το πρόσεχε, εκπλησσόταν με τον εαυτό του. Την ίδια παρατήρηση σύντομα έκανε και η κοπέλα που έσμυξε τα φρύδια πονηρά.
-Αααα! Ο Nigel ωρίμασε επιτέλους και έμαθε να προσέχει τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης του! έκανε και του άρπαξε το κεφάλι κάτω από το ένα χέρι της, έτσι ώστε έπρεπε να σκύβει σε ορθή γωνία.
O Nigel διαμαρτυρούταν συνεχώς καθώς τον έσερνε αριστερά-δεξιά με το κεφάλι του δίπλα στην μέση της και με το χέρι της να ανακατεύει τα μαλλιά του. Εκείνη γέλαγε δυνατά. Και από τις σκιές ένα ζευγάρι μάτια τους παρακολουθούσε με μισόκλειστα απειλητικά μάτια. Μέχρι που ακούστηκε μια εκπυρσοκρότηση και η σκηνή άλλαξε. Ένα ακόντιο πετάχτηκε από την μεριά των σκιών και πέτυχε ξυστά την Shura στον ώμο, αναγκάζοντας την να αφήσει το φίλο της και να τιναχτεί για να δει τι γινόταν. Τότε έκανε την εμφάνιση της μια ακόμα μοναδική ιθαγενής με το όπλο στο χέρι και βλέμμα πολύ αγριεμένο. Μόνο από τα δέρματα που φορούσε γύρω από το στήθος ξεχώριζε από τους άντρες της φυλής της καθώς ήταν και αυτή υπέρβαρη και με το τατουάζ σαν μάτι στο μπράτσο.