[Τέλος] Ο Ρήγας Κούπα τα Βρήκε Μπαστούνια

Οι ιθαγενείς ήταν πλέον μόνο λίγα μέτρα μακριά τους. Τραβολογώντας τον Desi προσπάθησε να ξεφύγει αλλά μάταια, έπεσε πάνω σε αδιέξοδο. Κάπως έτσι, μερικές ώρες αργότερα, βρέθηκαν μαζί τον Desi δεμένοι μέσα σε ένα καζάνι, πράγμα παράξενο γιατί οι ιθαγενείς μόνο ανθρωποφάγοι δεν φαινόταν να είναι.

"Ανόητοι!" τους φώναζε ο Shin. "Η σούπα θέλει περισσότερο αλάτι, νομίζετε ότι φτάνει μόνο τόσο για τόσο νερό; Εσύ εκεί! Πώς περιμένεις να νοστιμεύσει το φαγητό χωρίς καρυκεύματα και εξτρά γεύσεις; Βάλτε τουλάχιστον μερικά καρότα και πατάτες μέσα! Μη μου πεις ότι δεν έχετε! Ναι, αυτό που κρατάς και μου δείχνεις λέγεται πατάτα, αυτό σου λέω να ρίξεις! Καθάρισέ της πρώτα, ανόητε!” συνέχισε αγανακτισμένος δίνοντάς τους οδηγίες για τον πώς θα τον μαγειρέψουν.
"Λυπηρό. Τι λυπηρό! Ήταν της μοίρας μου γραφτό, νόστιμη σούπα να γινώ!" μοιρολογούσε ο Desi από δίπλα με δάκρυα στα μάτια κοιτώντας τον ουρανό. "Μα τι κακό! Τι τραγικό! Έμελλε να μαγειρευτώ!"
"Θα σκάσεις επιτέλους;" του φώναξε ο Shin.
"Προσπαθώ να αφήσω πίσω το επιθανάτιο ποίημά μου!" κλαψούρισε ο Desi.
"Βλέπεις κανέναν να το καταγράφει; Προσπαθώ να δώσω οδηγίες εδώ πέρα και μου αποσπάς την προσοχή! Δεν βλέπεις τι γίνεται εδώ; Αυτοί οι τύποι δεν ξέρουν τι θα πει μαγειρική!"
"Γιατί δίνεις οδηγίες σε κάποιους που προσπαθούν να μας μαγειρέψουν;" γκρίνιαξε ο Desi. "Τι σημασία έχει αν θα μας μαγειρέψουν σωστά ή όχι;"
"Εεεε;" αναφώνησε ο Shin κάνοντας πως δεν άκουσε καλά. "Και ποιανού το φταίξιμο είναι που καταλήξαμε εδώ; Αν είναι να πεθάνω μαγειρεμένος, θέλω να μα μαγειρευτώ σωστά," είπε και έφτυσε έξω από το καζάνι κάνοντας τον σκληρό. "Χμ. Πλουσιόπαιδο"
"Αυτό που είπες ήταν απαίσιο!" είπε κλαίγοντας και πηδώντας επί τόπου ο Desi. "Το ότι είμαι όμορφος και έχω λεφτά δεν έχει καμία σχέση με την τωρινή κατάσταση!"
"Ποτέ δεν είπα ότι είσαι όμορφος! Και σταμάτα να κουνάς!" του είπε και τον σκούντηξε άσχημα.
"Είναι προφανές! Δεν χρειάζεται να το πει κάποιος!"

Ο καυγάς τους φούντωνε όλο και περισσότερο και το καζάνι είχε αρχίσει να τραντάζεται άσχημα. Οι ιθαγενείς τους κοίταζαν σαστισμένοι κρατώντας στα χέρια τους διάφορα υλικά. Και πάνω που είχαν αποφασίσει να βάλουν ένα τέλος στον καυγά ακούστηκαν κρωξίματα από τον ουρανό.
Φάνηκαν ξαφνιασμένοι και απροετοίμαστοι καθώς το έβαλαν πανικόβλητοι τα πόδια προσπαθώντας να μαζέψουν τρόφιμα και εργαλεία. Μέσα σε όλον τον πανικό, το καζάνι στο οποίο βρισκόταν έπεσε μαζί με όλα τα περιεχόμενα του στο έδαφος. Και οι δυο τους κύλησαν στο έδαφος και κοίταξαν τα ρούχα τους που είχαν λερωθεί από ένα μείγμα λάσπης μαζί με διάφορα κομματάκια φαγητού με αηδία.

"Φαγητό!" φώναξε ο Shin κοιτάζοντας τα πουλιά με τα σάλια του να τρέχουν. "Πρέπει να τα μαγειρέψω."
"Κουνήσου, τώρα είναι ευκαιρία να ξεφύγουμε," είπε σπρώχνοντάς τον ο Shin ενώ κοιτούσε με τρόμο τα πουλιά που φαινόταν να τους είχαν βάλει ήδη σε στόχο.

Με το ζόρι κατάφερε να σπρώξει τον μάγειρα προς τα δέντρα για κάλυψη. Τα χέρια και τα πόδια τους ήταν δεμένα, πράγμα που το έκανε ακόμα πιο δύσκολο. Αναγκάστηκε να τον σέρνει κάνοντας ελαφρά πηδηματάκια προς την κατεύθυνση του δάσους. Αν τα πουλιά είχαν αποφασίσει να κάνουν επίθεση, δεν θα την βγάζανε καθαρή.

"Τι κάνουμε τώρα;" ρώτησε ο Desi.
"E; Χαζή ερώτηση," είπε ο Shin βγάζοντας τα σχοινιά από πάνω του. "Θα πάμε να βρούμε αυτά τα πουλιά, φυσικά."
"Μπορούσες να λυθείς;" ρώτησε ο Desi με ανοιχτό το στόμα. "Γιατί δεν το έκανες τόση ώρα;"
"Δεν μπορούσα," είπε κοκκινίζοντας και έστρεψε το πρόσωπό του από την άλλη. "Είδες με πόση λαχτάρα με κοιτούσε εκείνη η νεαρή ιθαγενής; Αν έκανα μια λάθος κίνηση, θα κατέστρεφα την εικόνα που είχε χτίσει για εμένα."
"Η μόνη εικόνα που θα μπορούσε να χτίσει για εσένα θα ήταν αυτή του λαχταριστού γεύματος!"
"Πώς τολμάς να μιλάς έτσι για τη σχέση μου με την A-chan!" φώναξε ο Shin υψώνοντας την γροθιά του. "Είδα τον πόθο στα μάτια της! Συνδεθήκαμε σε πνευματικό επίπεδο! Να μην σε ξανακούσω να λες άσχημα λόγια γι' αυτήν!" είπε και προπορεύτηκα θυμωμένα.
"Το πνευματικό σου επίπεδο θα πρέπει να είναι πολύ χαμηλό για να κατάφερε να συνδεθεί μαζί σου τόσο εύκολα," μουρμούρησε ο Desi.
"Είπες κάτι;" γρύλισε ο Shin και γύρισε προς τον Desi ανασαίνοντας βαριά.

Ο Desi έστρεψε αλλού το πρόσωπό του, δεν μπορούσε να τον κοιτάξει στα μάτια, και τον ακολούθησε σιωπηλά.

Όσο περισσότερο πλησίαζαν στις φωλιές των πουλιών, τόσο περισσότερο τρέχανε τα σάλια του Shin, σε σημείο να πρέπει να σκουπίζει το στόμα του κάθε φορά που σκεφτόταν τα γεύματα που θα μπορούσε να μαγειρέψει αφού αποκτούσε το πολυπόθητο αυτό κρέας. Είχε περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που ήθελε να μαγειρέψει κάτι με τόσο πάθος. Παρόλα αυτά ο Desi επέμενε ότι δεν ήταν καλή ιδέα, αν και μιλούσε κυρίως από διαίσθηση.

"Δεν είσαι υποχρεωμένος να με ακολουθήσεις," είπε νευριασμένος ο Shin. "Αν δεν σ' αρέσει γύρνα πίσω."
"Ε, Shin..." είπε με γουρλωμένα τα μάτια.
"Μη μου πεις πάλι ότι δεν είναι καλή ιδέα. Εσύ θα μετανιώσεις που δεν θα δοκιμάσεις αυτό το υπέροχο γεύμα," τον έκοψε.
"...πουλί," είπε πνιχτά.
"Ξέρω ότι θα μαγειρέψω πουλί," ξεφύσηξε ο Shin. "Έχεις κάποιο θέμα με τα πτηνά γενικότερα;"
"Όχι, Shin. Πουλί. Πίσω σου. Είναι πίσω σου," είπε δείχνοντας το σοκαρισμένος.

Το πουλί έκραξε ακριβώς από πίσω του και τίναξε περήφανα το κεφάλι. Ήταν έτοιμο να σηκώσει το πόδι του και να τον αρπάξει αλλά σταμάτησε τρομαγμένο όταν είδε τον Shin να ακονίζει ένα μαχαίρι. Δίστασε για μια στιγμή, δεν ήταν σίγουρο αν έπρεπε να τον πάρει σοβαρά ή όχι αλλά στα σημάδια άρχισαν να γίνονται άσχημα όταν ο Shin έγλυψε το φρεσκοακονισμένο μαχαίρι με την γλώσσα του και ένα σαδιστικό χαμόγελο διαγράφτηκε στα χείλη του.

Βλέποντας αυτή την κίνηση, το πουλί στραβοκατάπιε, έκανε να πετάξει, αλλά ήταν πλέον πολύ αργά. Ο Shin πήδηξε πάνω του και κάρφωσε το μαχαίρι στην ραχοκοκκαλιά γελώντας κάνοντάς το να κράξει από πόνο. Ακολούθησαν χτυπήματα στον λαιμό και στις φτερούγες. Δυστυχώς για το πουλί είχε αντιδράσει πολύ αργά, διαφορετικά ήταν σίγουρο πως με βάση τη μυϊκή δύναμη ο νεαρός πειρατής δεν είχε ελπίδες απέναντί του.

"Αναρωτιέμαι ποιος είναι ο κακός εδώ πέρα," είπε αργά ο Desi παρακολουθώντας την σκηνή.

Ακολούθησε το ξεπουπούλιασμα στο οποίο ο Desi αναγκάστηκε να συμμετάσχει χωρίς τη θέλησή του. Ήταν όμως ο όρος που του είχε θέσει ο Shin για να του δώσει να φάει και πεινούσε πολύ για να μην το κάνει. Με το ζόρι όμως άγγιζε τα πούπουλα για να τα τραβήξει. Δεν είχε φανταστεί ποτέ ότι χρειαζόταν μια τέτοια διαδικασία. Το μυαλό του τα πούπουλα ήταν κάτι σαν κοστούμι που τα αφαιρούσαν αμέσως.

"Πρόσεχε μην σπάσεις κανένα νύχι," του είπε ο Shin βλέποντας τον Desi να προσπαθεί να αφαιρέσει τα πούπουλα με την άκρη των δαχτύλων του.

Μερικές ώρες αργότερα, και αφού ο Shin είχε αγανακτήσει και τον είχε στείλει να φέρει διάφορα πράγματα που ήθελε για το μαγείρεμα μιας και δεν ήταν και η καλύτερη βοήθεια στο ξεπουπούλιασμα, το γεύμα τους πλέον μοσχομύριζε. Ο Desi είχε ξεχάσει τους φόβους του για την ώρα, όπως και την επικείμενη εκδίκηση που μπορούσαν να δεχτούν από τα υπόλοιπα πουλιά του νησιού και είχε υποκύψει στις διαμαρτυρίες του στομαχιού του.

"Δεν περίμενα ότι θα μπορούσες να μαγειρέψεις τόσο καλά," ομολόγησε. "Μου φαινόσουν αρκετά αγροίκος για να είσαι ικανός να τρως με πιρούνι και μαχαίρι."

Ένα μαχαίρι εκτοξεύτηκε πριν καλά-καλά μπορέσει να παρατηρήσει την κίνηση του μάγειρα και καρφώθηκε στον κορμό ακριβώς δίπλα από το κεφάλι του. Ο συνοδός του ήταν πολύ ευέξαπτος τελικά. Κοίταξε το κρέας του πουλιού που είχε απομείνει και μετά τον Shin που το παρατηρούσε για λίγη ώρα. Παραξενεύτηκε όταν τον είδε να κόβει ένα κομμάτι, να το πασπαλίζει με διάφορα μπαχαρικά, να το τυλίγει και να το βάζει μέσα στην τσάντα του.

Σηκώθηκε βλέποντας τον ξανθό μάγειρα να κόβει με ταχύτητα κάποια κομμάτια του πουλιού και να τα τοποθετεί μέσα σε ένα σακί που είχε βγάλει από την τσάντα του. Τι σκεφτόταν αυτός ο άνδρας; Έπρεπε να φύγουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν- πριν τους ανακαλύψουν τα πουλιά τουλάχιστον. Η κάλυψή τους κάθε άλλο παρά καλή ήτανε. Ίσως το μόνο που τους κρατούσε ζωντανούς ήταν ότι τα υπόλοιπα μάλλον δεν είχαν επιστρέψει ήδη στις φωλιές τους.

"Έτοιμο," είπε ο Shin σκουπίζοντας τα χέρια του. "Αναρωτιέμαι αν οι ιθαγενείς του χωριού θα μείνουν ευχαριστημένοι."
"Ορίστε; Σκοπεύεις να δώσεις το κρέας στους ιθαγενείς;"
"Είμαι σίγουρος πως η A-chan θα μείνει ευχαριστημένη," είπε κοκκινίζοντας και πήρε το σακί στον ώμο.
"Από που κι ως που θα είναι ευχαριστημένοι; Κι αν επιτεθούν και σ' αυτούς τα πουλιά; Ξέχνα την A-chan! Δεν ξέρεις καν το κανονικό της όνομα," προσπάθησε απεγνωσμένα να τον λογικέψει.

Δεν τον άκουγε. Είχε ήδη προχωρήσει μπροστά αγνοώντας τα λόγια του. Κοίταξε για τελευταία φορά το κουφάρι του πουλιού και ακολούθησε τον Shin. Δεν είχε πολλές επιλογές, το ένστικτό του για επιβίωση του έλεγε ότι μπορεί να μην ήταν η καλύτερη αλλά ήταν η μόνη επιλογή που είχε.

Όταν τελικά επέστρεψαν στο χωριό, τα βλέμματα των ιθαγενών στραφήκανε κατευθείαν επάνω τους. Μερικοί ιθαγενείς φανήκαν διστακτικοί. Κανένας όμως δεν έδειξε πρόθεση να τους επιτεθεί. Ο Desi κρύφτηκε πίσω από τον Shin. Αν αποφασίζανε να κάνουν επίθεση τελικά, μπορεί να την γλίτωνε έτσι. Έκλεισε τα μάτια του και περίμενε με αγωνία την επόμενη κίνηση.

Το αποφασιστικό βλέμμα που φαινόταν να έχει ο ξένος έκανε έναν από τους ιθαγενείς να βγει μπροστά, μάλλον ήταν ο αρχηγός τους. Κοίταξε τους συμπατριώτες του και γύρισε και ο ίδιος αποφασιστικά προς τον ξένο με τις άγνωστες προθέσεις.

"Τι θέλετε; “ τους ρώτησε.
"Μιλάνε!" είπε ο Desi ξαφνιασμένος και κοίταξε πάνω από τον ώμο του Shin, τον περνούσε μισό κεφάλι έτσι κι αλλιώς.
"Επειδή εσύ υπέθεσες πως δεν μιλάνε, δεν σημαίνει ότι όντως δε μιλάνε!" του φώναξε ο Shin.

Γύρισε πάλι μπροστά του, πήρε μια βαθιά ανάσα, άφησε κάτω το σακί και αποκάλυψε το κρέας. Σηκώθηκε και έξυσε ντροπαλά το μάγουλό του με κλειστά τα μάτια, συνήθεια που είχε από παλιά όταν πίστευε πως έκανε κάτι σωστό και περίμενε επαίνους. Αντιθέτως ο Desi κοιτούσε αγχωμένος τους ιθαγενείς και η αντίδραση που είδε δεν του προκάλεσε καμία έκπληξη, ήταν ακριβώς αυτοί που περίμενε. Ταραγμένοι και πανικόβλητοι οι ιθαγενείς τράβηξαν τα όπλα τους έτοιμοι να τους επιτεθούν. Αγχωμένος, άρχισε να τραβάει διακριτικά τη μπλούζα του μάγειρα.

"Το έφερα σαν δώρο συμφιλίωσης," είπε ο Shin σκουντώντας τον ενοχλητικό νεαρό. "Ίσως έτσι δώσετε τις ευχές σας στην σχέ-"
"Πρέπει να φύγουμε," τον έκοψε ο Desi βλέποντας ότι δεν καταλάβαινε και τον όσο πιο δυνατά μπορούσε.
"Τι κάνεις;" ρώτησε φουρκισμένος ο Shin.
"Δεν ξέρετε τι κάνατε!" είπε με βροντερή φωνή ο αρχηγός των ιθαγενών.

Οι ιθαγενείς ήταν φανερά αγανακτισμένοι και με το δίκιο τους, δυο ξένοι είχαν μπλεχτεί σε κάτι που δεν τους αφορούσε άμεσα αλλά θα είχε σοβαρές επιπτώσεις για εκείνους. Για τον Desi ήταν φανερό ότι το κυνηγητό που ακολούθησε έθετε σε κίνδυνο τη ζωή τους και έπρεπε να ξεφύγει με κάθε τρόπο, ο Shin όμως κοιτούσε πληγωμένος την ιθαγενή που είχε μπλεχτεί μέσα στην ομάδα αυτών που τους κυνηγούσαν και άπλωνε το χέρι του προς αυτήν. Πώς την ξεχώριζε τέλος πάντων;

"Με τι ήρθες εδώ;" τον ρώτησε.
"Με σχεδία," αποκρίθηκε αδιάφορα ο Shin.

Υποθέτοντας πως ήταν κοντά στο σημείο που πρωτοσυναντήθηκαν, έτρεξε προς τα εκείνο το σημείο. Όταν τελικά ανακάλυψε τη σχεδία πίσω από τα βράχια, τον έσυρε με το ζόρι επάνω της. Ο μάγειρας δεν έλεγε να τον ακούσει με κανέναν τρόπο αλλά έπρεπε να ξεφύγουν κάπως. Θα τον άφηνε πίσω, αλλά ο ίδιος δεν είχε ιδέα πώς να χειριστεί τη σχεδία.

"Σκέψου την A-chan!" του είπε πάνω στον πανικό του. "Νομίζεις πως της κάνεις χάρη αναγκάζοντάς την να πάρει μέρος στη σφαγή σου για να μην πάει ενάντια στα θέλω της φυλής της;"
"A-chan..." είπε ο Shin με δάκρυα στα μάτια συνειδητοποιώντας το βάρος του ανύπαρκτους δράματος και σταμάτησε ν' αντιστέκεται. "Τι εγωιστής που είμαι. Είναι και για εσένα δύσκολο,” μονολόγησε και στράφηκε από όπου είχαν αρχίσει να ξεπροβάλλουν και πάλι οι ιθαγενείς.
"Ναι, αυτό είναι Shin. Σκέψου τον πόνο που περνάει η A-chan," είπε σπρώχνοντας την σχεδία προς τη θάλασσα αγχωμένος.

Ευτυχώς το μέγεθος και η σωματική διάπλαση των ιθαγενών δεν τους ευνοούσε στο τρέξιμο πάνω στα βράχια και είχαν καταφέρει να απομακρυνθούν αρκετά όταν οι ιθαγενείς φτάσανε στην ακτή. Ήταν προφανές για εκείνους ότι ήταν μάταιο να κυνηγήσουν με τις βάρκες τους τούς ξένους.

"A-chan!" φώναξε ο Shin κλαίγοντας. "Μην ανησυχείς για εμένα. Θα σε θυμάμαι, καλή μου!"
"Δεν το πιστεύω. Τα ρούχα μου έχουν σκιστεί, μυρίζω, τα μαλλιά μου είναι χάλια και αναγκάστηκα να κάνω τόση δουλειά μόνος μου," είπε ο Desi κοιτώντας με αηδία τα ρούχα του. "Πού είναι οι υπηρέτες όταν τους χρειάζεσαι;"
"Έι, τι κάνεις εσύ πάνω στη σχεδία μου;" ρώτησε ο Shin προσπαθώντας να τον σπρώξει στη θάλασσα.
"Τι αγενές! Κανονικά θα έπρεπε να μ' ευγνωμονείς που σε έσωσα, δεν δείχνω τόση ελεημοσύνη κάθε μέρα!"
"Εεε; Ελεημοσύνη; Ποιος σου ζήτησε ελεημοσύνη κακομαθημένο πλουσιόπαιδο;" ρώτησε νευριασμένα καθώς σπρώχνανε ο ένας τον άλλον.

Καημένη A-chan, ο πόνος του για εκείνη είχε σβήσει μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα.

"Δεν είναι ότι είχα πολλές επιλογές. Ποιος θα ήθελε να ταξιδεύει με έναν αδαή βάρβαρο."
"Ψώνιο!"
"Αγράμματε!"
"Άχρηστε!"
"Απολίτιστε!"
"Ψόφα!"

Κάπως έτσι τελείωσε η σύντομη επίσκεψή του στο Torino, με ένα καλό γεύμα, ένα φλερτ που τελείωσε άδοξα και έναν νέο σύντροφο στο ταξίδι του... Ποιος ξέρει που θα τον έβγαζε η θάλασσα μετά…