(Τελος-αποστολη) Chapter 2: [The Witch Arc} Boiling Point

Last edited by YokaiJester on Thu Aug 31, 2017 1:12 am; edited 1 time in total

Η Lilly είχε μεταμορφωθει σε ένα μωρό με λευκό τρίχωμα, μικρά μυτερά αυτιά, και μια κοντή ουρά. Καθως την κρατούσα στοργικά στην αγκαλιά μου. Εκείνη άρχισε να χτυπιέται και να κούνα τα χέρια της δεξιά και αριστερά.
-Πως τόλμησες μικρή θα πεθάνεις nyaaaah..
-Αχού το μωρέ τι γλυκούλη.. Θυμάσαι όταν είχα γίνει εγώ νήπιο τι έλεγες.. Γλυκιά εκδίκηση..

Εγω συνέχισα να την κρατάω σφικτά ενώ εκείνη προσπαθούσε να ξεφύγει από τα χέρια μου. Την ίδια στιγμή ο Gilbert μου έδωσε μια κουβέρτα. Εγώ με γρήγορες και ατσαλες κινήσεις την τύλιξα ολόκληρη. Ήθελα να κρύψω τα γατίσια χαρακτηριστικά της. Και γενικά να φαίνεται όσο το πιο δυνατό λιγότερο.

Last edited by YokaiJester on Thu Aug 31, 2017 1:13 am; edited 1 time in total

Το πλοίο ποια είχε φτάσει κοντά στα τοίχοι του νησιού. Την ίδια στιγμή τα κανόνια μας σημάδεψαν. Καθώς εμείς πηγαίναμε προς μια τεράστια μεταλλική πύλη. Η οποία ήταν και η μοναδική είσοδος στο νησί. Ο αδερφός γύρισε στο μπροστινό μέρος του καραβιου για να συναντήσει τους ναυτικούς. Εγώ γρήγορα άφησα την Lilly κάτω. Έπρεπε να αφαιρέσω τον μανδύα και την στολή μου και να αλλάξω εμφάνιση. Συκωσα γρήγορα το μαλλί μου και το έδεσα σε κότσο με μια βελόνα. Επισης φόρεσα ένα μακρύ κίτρινο απλό φόρεμα. Συκωσα γρήγορα το μωρό μου. Φόρεσα ένα θλιμμένο πρόσωπο και ακολούθησα τον Gilbert

-Τι θέλετε ξένοι... Εδώ είναι πολεμική βάση απαγορεύεται η είσοδος σε πολίτες..
-Το γνωρίζω κύριε απλά είναι έκτακτη ανάγκη.. Είμαι έμπορος ταξιδεύω με την οικογένεια μου... Και το μωρό είναι άρρωστο έχει χλομιασει.. Χρειαζόμαστε γιατρικη βοήθεια..
Εκείνη την στιγμή έκανα και εγώ την παρουσία μου. Με σκυμμένο το κεφάλι, έχοντας ένα μωρό στην αγκαλιά.

Last edited by YokaiJester on Thu Aug 31, 2017 1:15 am; edited 2 times in total

-Το Lyneel δεν είναι μακρυά ξένε βρες εκεί βοήθεια..
-Συγνώμη αλλά το ταξίδι θα διαρκέσει ώρες.. Δεν ξέρω το μπορεί να πάθει το παιδί μου.. Σας λέω είμαι θέμα ζωής και θανάτου..
Τότε οι δύο ναυτικοί κοιταχθηκαν μεταξύ τους. Για μερικά λεπτά είχαν πιάσει την κουβέντα. Έδειχναν πανικόβλητοι. Για μια στιγμή σήκωσα το θλιμμένο βλέμμα μου για να παρατηρήσω τις κινήσεις τους. Όταν με κοίταξαν σαστησαν και οι δύο και συνέχισαν να διαφωνούν.

-Έχουμε δεχθεί εντολές να μην αφήσουμε κανένα να περάσει.. Δεν θα ρισκάρω την καριέρα μου για σας...
-θα την ρισκάρω εγώ στρατιώτη..
Τότε εμφανίστηκε ένας μελαχρινός άνδρας φοροντας ένα μεγάλο καπέλο. Δεν μπορούσα να τον κοιτάξω στα μάτια. Όμως έδειχνε νέος.
-ensign zero... Είστε σίγουρος τι θα πουν οι ανώτεροι...
-Αν με τιμωρησουν γιατί βοήθησα μια οικογένεια σε ανάγκη.. Θα δεχθώ τις συνέπειες... Η απόλυτη δικαιοσύνη κύριοι δεν είναι μόνο στα πεδία της μάχης, αλλά και σε κάθε αθώο πολίτη... Ανοίξτε την πύλη θα τους οδηγήσω στο νοσοκομείο προσωπικά..
-Μπράβο Commander...
Ψιθύρισε ο Gilbert..

Last edited by YokaiJester on Thu Aug 31, 2017 1:15 am; edited 1 time in total

-Σας ευχαριστούμε πολύ κύριε να είστε καλά..
Τότε η γιγαντιαία πύλη άρχισε να σηκώνεται για να κάνει χώρο στο μικρό μας πλοίο. Έτσι η μηχανές ξεκίνησαν και με αργό ρυθμό, βρεθήκαμε σε έναν μικρό υδάτινο διάδρομο. Ο οποίος κατέληγε σε ένα φωτεινό άνοιγμα. Όταν περάσαμε το στενό μπροστά μας ανοικτηκε το λιμάνι του νησιού. Παντού γύρο μας πολεμικά πλοία τον Marine τα οποία έδειχναν ότι ήταν σε ετοιμότητα. Και καθώς το πλοίο μας έβρισκε χώρο για να δέσει στο λιμάνι. Έκαναν και την εμφάνιση τους πολλά όμορφα πέτρινα σπίτια τα οποία θύμιζαν πολύ αυτά της Sirakava.

Τότε για άλλη μια φορά μου ήρθαν εικόνες από τα ταξίδια με τον Layton. Θα ήταν περήφανος για μένα αν έβλεπε τι δυνάμεις είχα αποκτήσει. Η θα με φοβόταν όπως όλοι οι άλλοι.

Last edited by YokaiJester on Thu Aug 31, 2017 1:17 am; edited 1 time in total

Όταν το πλοίο έδεσε ποια στο λιμάνι. Στην αποβάθρα μας περίμενε ο άνδρας που μας έδωσε και την είσοδο. Ο ονομαζόμενος ensign zero. Έτσι εγώ με το μωρό στην αγκαλιά και ο Gilbert, είχαμε την ευκαιρία να τον συναντήσουμε. Αυτός μας πλησίασε πολύ κοντά και άρχισε να μιλά με έναν απαλό και χαμηλόφωνο τρόπο..
-Καλός ήρθατε στο Tohan.. Σας περίμενα lieutenant morrow.. Και η δεσποινίδα onizuka Alice...
Είπε καθώς έσκυψε ο ίδιος ελάχιστα αλλά ταυτόχρονα κατέβασε και την μύτη από το καπέλο του..
-Τιμή μου να σας βλέπω από κοντά κύριε...
-Χαμήλωσε τον τόνο της φωνής σου σύντροφε... Είσαι στο σπίτι του εχθρού... Μην το ξεχνάς.. Βέβαια η αλήθεια είναι.. Όσο γοητευτική και να είναι η δεσποινίδα δεν περίμενα ότι θα έκανες και οικογένεια με την ετεροθαλή αδερφή σου.. Χρειάζεται κότσια αυτό μπράβο...
-ΤΙ ΕΊΠΕ NYAHHHH...
ο νεαρός άνδρας τρομαγμένος έκανε μερικά βήματα πίσω. Και στην συνέχεια περπάτησε προς το μέρος μας κοιτώντας το μωρό επίμονα..
-Η Lilly είναι αυτή... Μα πως?
-Η Alice έχει αποκτήσει δύναμεις κύριε.. Τις επιτρέπει να μεταφέρει το οτιδήποτε αγγίζει πίσω στον χρόνο.. Έτσι και η Lilly έγινε μωρό... Έπρεπε να βρούμε ένα πρόσχημα για να φτάσουμε με ασφάλεια στην πύλη..
-Πολύ ενδιαφέρον... Δεν το περίμενα η νέο συλλέκτη να δείξει τέτοιες ικανότητες...
Είπε καθώς με κοιτούσε επίμονα στα μάτια. Ομως δεν ένιωσα άβολα όπως όταν ήμουν μικρή. Το κοίταξα και εγώ επίμονα με ένα σοβαρό ηφος.

Last edited by YokaiJester on Thu Aug 31, 2017 1:17 am; edited 1 time in total

-Τέλος πάντων ακολουθήστε με.. Έχω να σας μεταφέρω πολλά νέα..
Έτσι χαραξαμε την πορεία μας μέσα στην πόλη. Όπου όλοι οι κάτοικοι γύρο μας έδειχναν ευτηχησμενοι και γεμάτοι ζωντάνια. Τα σπίτια από κοντά έδειχναν ακόμα ποιο όμορφα. Τα τζάμια είχαν γαλάζιες λεπτομέρειες και αρκετά από τα κτήρια είχαν την σημαία του ναυτικού. Τότε στρίψαμε απότομα σε ένα στενό, εμείς το μόνο που κάναμε ήταν να ακολουθήσουμε τα βήματα του ανοτερου μας.
-Έχεις επαφή με τον αρχηγό Joe στο zanakand σωστά?
-ναι commander.. Έχω αναλάβει πολλές αποστολές στο όνομα του αρχηγού...
-Καλός θέλω να του μεταφέρεις τα πάντα από όσα θα δεις εδώ.. Και επίσης ότι σου πω... Όμως για τώρα θα πάμε στο νοσοκομείο του νησιού.

Last edited by YokaiJester on Thu Aug 31, 2017 1:18 am; edited 1 time in total

Συνεχίσαμε να περπατάμε μέσα στα στενά, καθώς είχαμε χαράξει πορεία για το νοσοκομείο της πόλης. Για μερικά λεπτά περάσαμε από ένα μεγάλο πάρκο. Όπου πολλά παιδιά με τις οικογένειες, έτρεχαν και έπαιζαν ξέγνοιαστα. Την ίδια στιγμή θυμήθηκα το χωριό που μεγάλωσα στο Micquoet. Όταν όλα ήταν τόσο απλά και. Ήσυχα. Όταν δεν είχα καθόλου κακές σκέψεις. Όμως ταυτόχρονα θυμήθηκα τα παιδιά που με είχαν στο περιθώριο, επειδή δεν μπορούσα να μιλήσω. Ήμουν σαν ένα τέρας στα μάτια τους. Τότε γρήγορα ήρθα και τα τρομαγμένα πρόσωπα τον συντρόφων μου. Τότε το χαμογελαστό ειδολο μου στην θάλασσα.

Τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν από την οργή και χωρίς να το καταλάβω, πιέζα με δύναμη την μικρή Lilly στο στήθος μου.
-Alice τι έχεις nyah?
Τότε σταμάτησα να περπατώ. Και η δύο άνδρες γύρισαν και με κοίταξαν με την αγωνία εμφανή στο βλέμμα τους. Εγώ δεν αντέδρασα είχα παγώσει εκεί καθώς ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο μου.

Last edited by YokaiJester on Thu Aug 31, 2017 1:18 am; edited 1 time in total

-Alice τι έχεις... Γιατί κλαις..?
Εκείνη την στιγμή συνηλθα για λίγο. Κουνησα το κεφάλι αρνητικά και του χαμογέλασα. Ενώ την ίδια στιγμή σκούπισα το δάκρυ με τον δεξί αντίχειρα μου. Με έπιασε μια κατάσταση σοκ. Όπως πριν, κάθε φορά που βυθιζομουν στις σκέψεις μου θα ερχόταν και μια σκοτεινή, διαβολική και ανομαλη εικόνα. Το μυαλό γύρναγε συνέχεια στον πόνο και στην θλίψη.
-Θα έχεις σε λίγο την ευκαιρία να ξεκουραστείς... Ελάτε ας συνεχίσουμε.

Και έτσι έγινε συνεχίσαμε κανονικά. Περάσαμε από το πάρκο που μου δημιούργησε το σοκ και μετά από μερικά λεπτά βρεθήκαμε έξω από το νοσοκομείο. Ήταν ένα τεράστιο μεγαλόπρεπες κτήριο. Όλο ντυμένο στο λευκό με λίγες μπλε γραμμές και ήταν παντού στολισμένο με τα σύμβολα και τις σημαίες του ναυτικού σώματος. Για μια στιγμή το βλέμμα μου κόλλησε σε ένα ένα σύμβολο. Ήταν ο γαλάζιος γλάρος με την λέξη Marine από κάτω. Όμως για μια στιγμή έβλεπα αίμα πάνω του. Άκουγα κραυγές ανδρών... Τρελάθηκα... Έκλεισα απότομα τα μάτια μου και τα ξανάνοιξα.. Όλα ήταν στο φυσιολογικό τους πάλι... Το τραύμα ήταν βαρύ μέσα μου.. Και ίσως να μην υπήρχε θεραπεία..

Last edited by YokaiJester on Thu Aug 31, 2017 1:18 am; edited 1 time in total

Ο Commander μας οδήγησε μέσα από τις δηφυλλες πύλες του νοσοκομείου. Από μέσα ήταν ακόμα ποιο όμορφο. Ήταν σε εξαιρετική κατάσταση. Τα πατώματα ήταν φρέσκο καθαρισμένα, όλες οι νοσιλευτριες που περνούσαν από μπροστά μας στην εντέλεια. Επίσης στις γωνίες τον διαδρομων υπήρχαν μικρές γλάστρες με πανέμορφα λουλούδια. Καθώς ακολουθούσα πίστα τους συντρόφους μου στο κτίριο. Το μάτι μου τράβηξε ένα όμορφο λευκό τριαντάφυλλο. Όμως μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα μαράθηκε και τα φύλλα του έπεσαν. Έκλεισα γρήγορα τα μάτια μου. Όταν τα άνοιξα το λουλούδι ήταν ανθησμενο όπως πριν.

Μετά από λίγο περπάτημα φτάσαμε σε μια μικρή πόρτα. Την οποία ο οδηγός μας άνοιξε και μας προσκάλεσε μέσα. Ήταν ένα μικρό φωτεινό δωμάτιο, ένα τραπέζι ήταν στο κέντρο με πολλές ξύλινες καρέκλες γύρο του. Τα παράθυρα κοιτούσαν έξω σε μια όμορφη αυλή. Έτσι πήραμε τις θέσεις μας. Ακούμπησα την Lilley πάνω στο τραπέζι για να μπορεί να παρακολουθεί με άνεση.

Last edited by YokaiJester on Thu Aug 31, 2017 1:20 am; edited 1 time in total

-Commander kolobov.. Πείτε μας τι πρέπει να μεταφέρουμε στον αρχηγό...
-Συνέβησαν πολλά τις τελευταίες μέρες.. Η βάση είναι σε κατάσταση ανασυγκροτισης.. Οι Punisher pirates επιτέθηκαν στο νησί.. Φήμες λένε με. Βοήθεια συντρόφου μας.. Το κακό ήταν ότι ήμουν εκτός τις βάσης εκείνη την μέρα.. Ο commodore daigin τραυματηστικε σοβαρά είναι στο Νοσοκομείο αυτήν την στιγμή που μιλάμε.. Το ναυτικό έχει φτάσει σε κατάσταση απελπισίας.. Επιστρατευουν ακόμα και παιδιά για να καλύψουν θέσεις. Το σημαντικό όμως που πρέπει να μεταφέρεις είναι ότι γίνονται μεγάλες κινήσεις τον Marine στο Lyneel. O βασιλιάς εκεί είναι υπέρ τις κυβέρνησης και κάνουν τα πάντα για να τον προστατευσουν.. Ο ίδιος του ο γιος ήθελε να τον ρίξει από τον θρόνο και ο πατέρας του τον έχωσε στην φυλακή..
-Είναι εμπόλεμη ζώνη εδώ και μήνες το νησί... Ο στρατός του βασιλία μας προκάλεσε μεγάλες απολειες..
-Το συμαντικο είναι ότι δεν σταματάνε να στέλνουν ενισχυσεις από την βάση.. Κάθε 9 ώρες ένα πολεμικό ξεκινάει για το Lyneel.. Είμαι τυχερός που με κρατάνε εδώ αυτές τις μέρες σε απλή σκοπιά.. Αλλιώς θα φτάσουν στο σημείο να με βάλουν να ρισκάρω την ζωή μου για τον τρελό βασιλιά τους...

Σε όλη την συζήτηση κοιτούσα επίμονα τα μάτια του Commander καθώς μας έδινε όλες τις πληροφορίες που χρειαζομασταν. Κάθε φορά που μιλούσε για το Lyneel έβλεπα τον φόβο στα μάτια του. Είχα ακούσει νέα για τις μάχες εκεί και τον αριθμό ανδρών που έχουμε χάσει. Τότε ένιωσα μια ελαφριά φαγούρα στο μάγουλο. Έτσι με τα νύχια μου προσπάθησα να ανακουφηστω από την ενόχληση. Όμως όταν τράβηξα το χέρι μου από το πρόσωπο μου. Αίμα έσταζε από τα δάκτυλα μου, κάθε σταγόνα που έπεφτε κάτω ήταν σαν μια μικρή έκρηξη στα αυτιά μου. Τότε έκανα λίγο την καρέκλα μου πίσω, το χέρι μου όμως εκεί το αίμα όμως εξαφανίστηκε.

» (Τέλος-αποστολή)Chapter 2: {The Witch Arc} Good and Evil
» (Τελος-Αποστολη)Chapter 2: [The Witch Arc} Memories buried beneath our feet
» (Τελος-Αποστολη)Chapter 1: Homesick
» (Τελος-Αποστολη)Chapter 1: Build A Wall
» Chapter II: Rank Up & Mission [Τέλος-Αποστολή]