(Τέλος) Prologue: Η κραυγή

Subject: Re: (Τέλος) Prologue: Η κραυγή Sat Aug 12, 2017 11:50 pm

Τότε εκείνος μου χαμογέλασε και συνέχισε την πορεία του μέσα στην πόλη. Μετά από μερικά λεπτά βρεθήκαμε έξω από ένα πολύ χωμένο και σκοτεινό μπαρ. Οι πόρτες άνοιξαν όμως δεν άκουγα καθόλου μουσική αλλά ούτε και φωνές πελατών, ίσως δεν ήταν η κατάλληλη ώρα. Μέσα τα αρώματα του οινόπνευματος γέμισαν τα ρουθούνια μου στο σημείο που φτερνηστικα..
-Nyaaahhhh
Άκουσα νιαουρισμα.? Όχι μάλλον ιδέα μου θα ήταν. Ο Gilbert με οδήγησε σε ένα τραπέζι και μου τράβηξε την καρέκλα για να καθησω. Έτσι έριξα μια γρήγορη ματιά στο περιβάλλον. Ήταν ένα σχετικά απλό κατάστημα, τα τραπέζια είχαν ένα σκούρο πορτοκαλί χρώμα και η ταπετσαρία στους τοίχους ήταν κόκκινη. Επίσης τους τοίχους κοσμουσαν διάφορες αφίσες καταζητουμενον. Εκείνη η μυστήρια φιγούρα αποχωρήσε από τον χώρο και πέρασε μέσα από μια πόρτα πίσω από την μπάρα.
-Λοιπόν οι δύο μας... Συγνώμη για όλο τον μπελά που σε έβαλα σήμερα αλλά βλέπεις μου τράβηξες το ενδιαφέρον πρόσφατα... Ειδικά όταν έσπασες το κάνιστρο του όπλου μου, με ένα περίστροφο από τόσο μακρινή απόσταση... Χμμμ ήξερα ότι ήσουν ξεχωριστή.. Και από ότι έμαθα.. Το αίμα που κυλάει στις φλέβες σου είναι ένα σπάνιο μίγμα...
Ώστε εκείνος ήταν ο ελεύθερος σκοπευτής στην sirakava, όμως προς βρέθηκε στην θάλασσα?
-Με έκανες να αποτυχω την αποστολή μου... Και επίσης τα μπλε αγόρια με πήρανε χαμπάρι και δεν είχα πρόσβαση στο πλοίο μου... Όποτε αναγκάστηκα να βγω στην θάλασσα για να σωθω.. Δεν ήταν σωστή κίνηση αλλά με έσωσες... Όποτε είμαστε πάτσι..

Subject: Re: (Τέλος) Prologue: Η κραυγή Sun Aug 13, 2017 12:05 am

-Λοιπόν έχω μια πρόταση για σένα.. Ξέρω το ταλέντο σου το είδα ζωντανά.. Όμως μπορούμε να σε κάνουμε ακόμα καλύτερη.. Και εμείς θα βοηθήσουμε την οικογένεια σου που κινδυνεύει άμεσα...
Ποιος όμως μπορεί να θέλει το κακό μας δεν είχαμε κάνει ποτέ τίποτε παράνομο και δεν προκαλούσαμε κανέναν, είμαστε απλά μια οικογένεια έμπορον.
-Και εάν σκέφτεσε ποιος.. Έχω την απάντηση.. Η παγκόσμια κυβέρνηση.. Αυτοί ευθύνονται για τον θάνατο της μητέρας σου.. Δεν θυμάσαι? Ήσουν μπροστά όταν δολοφόνησαν την Minatsuki.. Η μητέρα σου πέθανε μπροστά στα μάτια σου και από το σοκ έχασες την φωνή σου...
Το σώμα μου είχε απλά παγώσει και κρύος ιδρώτας έτρεχε από το πρόσωπο μου. Όλα όσα μου είπε δεν τα γνώριζα.. Δεν είχαν σημβει ποτέ, όμως το σώμα μου αντιδρούσε με φόβο και μόνο στην ιδέα ότι είδα τον φόνο της μητέρας μου. Το όνομα της δεν μου θύμιζε απολυτος. Ίσως επειδή δεν μου το είχε ξαναπεί κανείς..
-είναι λογικό να αντιδράς έτσι... Τόσα χρόνια σου έλεγαν ψέματα για να αποφυγής την επαφή με εμάς... Με την επανάσταση.. Θα σε βοηθήσουμε να πολεμήσεις ενάντια σε αυτούς που κατέστρεψαν την ζωή σου σε μικρή ηλικία και σου στέρησαν τους γονείς σου...

Subject: Re: (Τέλος) Prologue: Η κραυγή Sun Aug 13, 2017 12:19 am

Τα λόγια του ήταν καθαρά και η φωνή του είχε έναν τόνο αυτοπεποίθησης σε όσα έλεγε. Ήθελα να τον πιστέψω όμως το μυαλό μου δεν μπορούσε να θυμηθεί. Αν ήταν αλήθεια έπρεπε να δεκτών χωρίς δεύτερη σκέψη όμως αν μου έλεγε ψέματα, και όλα ήταν μια παγίδα. Το βλέμμα μου είχε παγώσει όσο σκεφτόμουν όλα αυτά. Εκείνος με κοιτούσε με ένα ζεστό χαμόγελο στα χείλη και ακούμπησε το χέρι πάνω στο δικό μου. Τότε ένιωθα ότι κάποιος με κοιτούσε. Τότε γύρισα το βλέμμα μου προς την μπάρα, πίσω από την πόρτα μέσα στο σκοτάδι δύο κιτρινα μάτια με κοιτούσαν επίμονα όμως δεν ήταν ανθρώπινα.
-Μην δίνεις σημασία στην Lilly της αρέσει να...
Τότε ένας ισχυρός σεισμός σταμάτησε τα λόγια, και μετά από μερικά δευτερόλεπτα άλλος ένας. Δεν ήταν ένας απλός σεισμός ήταν εκρήξεις και ερχόντουσαν από το λιμάνι το αίμα μου πάγωσε στην ιδέα και μόνο ότι στο λιμάνι είναι και η οικογένεια μου...
-Nyah.. Ήρθαν οι Sharkfin Pirates, Gilbert
Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Συκοθηκα απότομα από την καρέκλα μου και άρχισα να τρέχω σαν τρελή προς το λιμάνι.

Subject: Re: (Τέλος) Prologue: Η κραυγή Sun Aug 13, 2017 12:34 am

Οι εκρήξεις συνέχισαν και δεν είχαν σταματημό καθώς ταυτόχρονα άκουγα τις κραυγές τον κατοικον γύρω που έτρεχαν πανικόβλητοι μακριά από το λιμάνι. Όμως δεν μπορούσα να σταματήσω, η οικογένεια μου κινδύνευε και θα έκανα τα πάντα για να είμαι κοντά τους. Μετά από μερικά λεπτά είχα φτάσει έξω από το λιμάνι. Κάποιο άνδρες με τεράστιες ασπίδες μου έκλειναν τον δρόμο όμως δεν σταμάτησα. έτρεξα προς τον τοίχο και με ένα δυνατό πάτημα πήρα ώθηση και το άλμα μου πέρασε πάνω από τις ασπίδες τους.
Καθώς έτρεχα στο πλακόστρωτο λιμάνι στον ορίζοντα έβλεπα τρία πειρατικά πλοία με τα κανόνια τους να βομβαρδίζουν τα αβοήθητα σπίτια πίσω μου. Τότε κοίταξα προς το εμπορικό πλοίο και απότομα σταμάτησα να τρέχω. Το βλέμμα μου κόλλησε σε μια λίμνη από αίμα που είχε σχηματιστεί στο κατάστρωμα. Το σώμα μου πάγωσε και τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν. Όμως άρχισα να περπατώ σιγά σιγά προς το πλοίο μου, ήμουν ποια πάνω στο κατάστρωμα και η λίμνη είχε και μια γραμμή από αίμα η οποία οδηγούσε προς τις καμπίνες, και έτσι την ακολούθησα.
Κάθε βήμα που έπαιρνα ήταν απίστευτα βαρύ και όσο ο χρόνος περνούσε τόσο πιο πολύ έτρεμα στην ιδέα ότι κάτι μπορούσε να είχε συμβεί στην οικογένεια μου

Subject: Re: (Τέλος) Prologue: Η κραυγή Sun Aug 13, 2017 12:48 am

Κατέβηκα με αργό βήμα τα σκαλιά και βρέθηκα στο διάδρομο καθώς η γραμμή αίματος συνέχιζε την εφιαλτική της πορεία. Είχα φτάσει ποια έξω από την καμπίνα του Layton. Με δισταγμό άνοιξα την πόρτα και με το θέαμα που αντίκρισα μπροστά μου τα πόδια μου σταμάτησαν να τρέμουν, όμως ποια είχαν μουδιασει και το βλέμμα μου είχε θολώσει ήμουν έτοιμη να λιποθημησω...
Ο αγαπημένος μου έμπορος είχε στην αγκαλιά του τον γιο του Jay του οποίου το δέρμα ποια είχε γίνει λευκό. Ο μικρός μου αδερφός ήταν νεκρός με δύο τρύπες στο στήθος. Ενώ ο πατέρας του τον κρατούσε με δυσκολία στην αγκαλιά του σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξε στα μάτια με ένα εφιαλτικό θολό βλέμμα. Τότε το σώμα μου κατέρρευσε ολοκληρωτικά και δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια μου.
-Κόρη μου....... Ήρθε η ώρα να ξεκουραστώ... Το μόνο που με ηρεμεί είναι ότι είσαι εσύ καλά... Και θα έχω το αγόρι μου μαζί μου... Να προσέχεις Alice..
Είπε με δυσκολία καθώς την ίδια στιγμή το σώμα του κατέρρευσε με τον Jay στην αγκαλιά του.

Subject: Re: (Τέλος) Prologue: Η κραυγή Sun Aug 13, 2017 1:16 am

Με τους δύο ανθρώπους που αγαπουσα νεκρούς μπροστά μου, ένιωθα ότι δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου. Για πρώτη φορά στην ζωή μου άφησα μια δυνατή κραυγή που σίγουρα πλήγωσε τον λαιμό μου καθώς τα δάκρυα δεν σταματούσαν ούτε λεπτό. Τότε με δύναμη πέταξα τον σάκο στο πάτωμα, με αποτέλεσμα το μηστιριο κουτί να σπάσει. Μέσα στα ξύλινα συντρίμμια ήταν μια δερμάτινα πανοπλία και δύο πιστόλια εξαιρετικής ποιότητας. Μέσα στην οργή άρπαξα το ένα πιστόλι και έβαλα την κάννη στο στόμα μου έτοιμη να πατήσω την σκανδάλη και να βάλω τέλος στην θλιβερή μου ύπαρξη. Όμως το μάτι μου πήρε μια φωτογραφία που βρίσκονται στο πάτωμα. Στην εικόνα ήταν ο Layton και η Rosa νέοι και μαζί τους ήταν μια γυναίκα με μακριά κόκκινα μαλλιά και μάτια. Τότε πέταξα το όπλο μακρυά, δεν έπρεπε να πάρω τον εύκολο δρόμο, αλλά τον δύσκολο. Έπρεπε να πάρω εκδίκηση και είχα τον εξοπλισμό.

Έτσι βγήκα έξω στο κατάστρωμα έχοντας πάνω μου ένα αλεξίσφαιρο και ένα κόκκινο φόρεμα. Και στα χέρια μου δυο οπλισμένα πιστόλια με 8 σφαίρες το καθένα. Τότε μπροστά μου στέκονταν τρεις ψαρανθρωποι ήταν ακριβώς όπως τους είχα ακούσει στις ιστορίες του Layton... Βρομεροι απαίσιοι και σύντομα νεκροί...
-παιδιά δείτε ένα κοριτσάκι χάθηκ...
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την λέξη του καθώς μία σφαίρα είχε βρεθεί ανάμεσα στα μάτια του. Οι άλλοι δύο σαστισαν όμως αμέσως τράβηξαν τα ξιφοι τους για να μου επιτεθούν, όμως πριν προλάβω να τους γεμίσω με σφαίρες. Ένα δόρυ είχε καρφωθεί στο στομάχι του ενός και ο άλλος είχε πέσει στο πάτωμα και έτρεμε τυλιγμένος από μια περίεργη αύρα..
-Alice πρέπει να φύγουμε από εδώ πάρε την οικογένεια..
Πριν προλάβει να πει κάτι παραπάνω το πιστόλι μου τον είχε σημαδέψει καθώς για άλλη μια φορά δάκρυα έτρεχαν από το πρόσωπο μου.. Η έκφραση του gillbert άλλαξε καθώς κατάλαβε τι είχε συμβεί..
-Όχι... Alice δεν θα τους έκανα κακό ποτέ...
Δεν ήθελα να ακούσω τις δικαιολογίες του άλλο ήμουν έτοιμη να πατήσω την σκανδάλη. Όμως δύο κίτρινα τερατώδεις ματιά βρέθηκαν μπροστά μου. Τότε το σώμα μου άρχισε να τρέμει μέχρι που έχασα τις αισθήσεις μου..

Μετά από λίγο άκουγα μόνο φωνές...
-την θέλω ζωντανή Lilly..
-δεν ήθελα να σου κάνει κακό nyah..
-το ξέρω αλλά άλλη φορά μην παίρνεις τέτοιες προτοβουλιες...
-Μάλιστα nyah..
-βαλε την στην βάρκα φεύγουμε από εδώ γυρνάμε σπίτι..
Αυτά άκουσα πριν χάσω και πάλι τις αισθήσεις μου

Τελος

Subject: Re: (Τέλος) Prologue: Η κραυγή Sun Aug 13, 2017 5:54 pm

Όνομα χαρακτήρα: Onizuka Alice

P.o.M. Points: 13

Belli: 41.000 + μπονους 16.000 ανοιγμα φορουμ

Τυχόν παρατηρήσεις:

Η ιστορια ειχε ενδιαφερον. Στο τελος η δραματικη σκηνη με την Alice και τους δυο αγαπημενους σου μου αρεσε πολυ. Ηταν τοση καλη που ισως με συγκινησε λιγακι. Γιατι παντα θα θες ομως στις ιστοριες σου να υπαρχει ενα ατωμο σαν τον Gilbert???

Τα λαθη που ειχες ηταν μονο ορθογρφικα, δεν ηταν λιγα αλλα ουτε πολλα. Απο εκει δεν κοβεται κατι.

Anyway μου αρεσει ο χαρακτηρας σου και ειδικα με το background που πας να χτισεις ως κορη της Minatsuki.

» (Τελος) Prologue: Ο ψίθυρος
» [Τέλος-Αποστολή] Στο Τέλος Ξυρίζουν Τον Γαμπρό
» {Αρχή}The Punisher Pirates:Το τέλος ενός ταξιδιού,η αρχή μιας νέας περιπέτειας {Τέλος}
» [Τέλος] Το τέλος είναι η μαγεία..
» [Τέλος] New War