Chapter I: The Marines (Τέλος)

Subject: Chapter I: The Marines (Τέλος) Tue Aug 08, 2017 5:24 pm

Μπορεί κάποιος να μου πει επιτέλους που βρίσκεται εκείνος ο ναύτης της κακιάς ώρας;! Που στο διάολο είναι ο SHIN KIRIKAYA??!!!! Ούρλιαξε από τα νεύρα του ο διοικητής του πλοίου που βρισκόμουν. Δεν ήμουν πειρατής ή επαναστάτης ή ξέρω γω τι άλλο. Εν αντιθέση ήμουν ένα όργανο του νόμου. Το δικού μου νόμου θα έλεγε κανένας..
Ωστόσο όλα άρχισαν αρκετά χρόνια πριν βρεθώ πάνω σε ένα πλοίο του ναυτικού. Πέρασα αρκετά χρόνια πάνω σε ένα πειρατικό πλοίο, με είχαν μαζέψει όταν ήμουν ακόμα πιτσιρίκι. Όχι από την καλή τους την καρδιά βέβαια.. Απλά έσφαξαν όλο τον κόσμο σχεδόν του νησιού μου και μάζεψαν αρκετά πιτσιρίκια για να μεγαλώσουν στο μέλλον το πλήρωμα τους. Αν βέβαια επιζούσαν από τις καθημερινές δυσκολίες του να ζεις στην θάλασσα, πόσο μάλλον σε πειρατικό καράβι..

Τα περισσότερα από τα παιδιά πέθαναν μέσα στο πρώτο μισό του πρώτου μήνα, όσοι επιβιώσαμε έπρεπε να γίνουμε δυνατοί από την ηλικία των 5 για να μπορέσουμε να ζήσουμε και λίγο παραπάνω από αυτό. Έμαθα να είμαι πάντα έτοιμος για πόλεμο, έμαθα να κοιμάμαι και να ξυπνάω κρατώντας ένα μαχαίρι, δεν είχα μάθει όμως ποτέ το πως ήταν να κοιμάσαι ήρεμος, σαν άνθρωπος και όχι σαν ζώο. Στην ηλικία των δεκατεσσάρων το καράβι μας χτυπήθηκε από ένα καράβι από μαρίν. Τότε θυμάμαι είχα ήδη μια επικύρηξη στο κεφάλι μου της τάξης των 30,000,000 μπέλι. Φοβήθηκα για την ζωή μου, ήμουν γνωστό μέλος μιας συμμορίας παρανόμων. Ήμουν βέβαιος πως θα με εκτελούσαν ή θα με σκότωναν πάνω στην μάχη. Ωστόσο τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε..

Subject: Re: Chapter I: The Marines (Τέλος) Tue Aug 08, 2017 5:35 pm

Οι μαρίν με έπιασαν και με έκλεισαν φυλακή, ήταν αρκετά μικρή η επικήρυξη μου για να με σκοτώσουν ευθύς αμέσως. Έτσι σχεδόν δυο χρόνια αργότερα βρέθηκα να ζητάω χάρη από τον Head Admiral του ναυτικού. Ήθελα να καταταγώ, τους εξήγησα το πως είχα βρεθεί εκεί πάνω καθώς και το ότι το να είμαι παράνομος δεν ήταν κάτι που είχα επιλέξει αλλά κάτι που έπρεπε να κάνω για να μπορέσω να ζήσω. Εκείνος αποφάσισε πως αν δεν ήμουν αρκετά καλός θα μπορούσε να σε σκοτώσει και αργότερα, έτσι μου έδωσαν την στολή των μπλέ και με έριξαν στην αρένα για προπόνηση. Σπαθιά, μαχαίρια, σώμα με σώμα. Μου έμαθαν τα πάντα, όπως και σε όλους τους άλλους βέβαια. Ωστόσο στο μόνο που ήμουν πραγματικά καλός ήταν ένα δόρυ, ειδικά φτιαγμένο από μέταλλο και ανοιγόμενο για να μπορώ να πολεμήσω τον αντίπαλο μου στα δυο αλλά και στο μισό μέτρο εξίσου εύκολα!

Αυτά σκεφτόμουν όταν ένας άλλος ναύτης με βρήκε να αράζω πίσω από μερικά βαρέλια και μου έβαλε τις φωνές.
SHIN! ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ ΠΕΡΑ?
Ααα, Joshua. Δεν περίμενα να σε δω εδ...
Τα λόγια διεκόπηκαν από μια δυνατή γροθιά στο στομάχι.
Αυτό ήταν για να μάθεις ποιος είναι ο ανώτερος σου. Και τώρα προχώρα, σε θέλει ο διοικητής. Άθλιο σκουλήκι, μια φορά πειρατής πάντα πειρατής λένε.
Σήκωσα τα κομμάτια μου και προχώρησα προς την πόρτα, ήξερα ότι σε μια μάχη θα μου ήταν πολύ εύκολο να νικήσω τον Joshua παρά το γεγονός ότι εκείνος είχε βαθμούς πάνω του ενώ εγώ ήμουν ένας απλός ναύτης. Αλλά δεν είχα κανέναν σκοπό να του το αποκαλύψω αυτό.. Όχι ακόμα.

Subject: Re: Chapter I: The Marines (Τέλος) Tue Aug 08, 2017 9:27 pm

Περπατήσαμε το σχετικό μεγάλο κατάστρωμα και ανεβήκαμε την σκάλα, ύστερα μπήκαμε στην καμπίνα του διοικητή.
Μπα, κοίτα ποιος αποφάσισε να μας επισκεφτεί?! Που ήσουν ρε ρεμάλι? Μια ζωή έτσι είσαι, ένα απόβρασμα. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί σε άφησε να ζήσεις ο Head Admiral.. Τς, απόβρασμα. Είμαι σίγουρος πως χαίρεσαι τώρα που φτάνουμε στο νησί του εεε? Εκεί που γεννήθηκε ο βασιλιάς των πειρατών.. Έτσι δεν είναι πειρατή; Αυτά δεν σου λένε οι νεκροκεφαλές που έχεις βαμμένες στα χέρια σου;
Ήταν τα λόγια του μόλις με είδε. Η αλήθεια είναι πως σχεδόν όλοι οι μαρίν με θεωρούσαν ένα απλό απόβρασμα.. Και είχαν δίκιο εν μέρει, ήμουν απόβρασμα. Ήμουν γιατί ήμουν διαθετιμένος να κάνω αυτό που εκείνοι δεν μπορούσαν. Ήθελα και ήμουν έτοιμος να καθαρίσω αυτόν τον σκατιένιο κόσμο που υπήρχε γύρω μου. Θα δημιουργούσα την απόλυτη δικαιοσύνη. Ακόμα και αν μερικοί μερικοί την χαρακτηρίσουν.. Σκοτεινή..
Δεν θυμάμαι να είπα ποτέ πως ήθελα να γίνω σαν και αυτόν... Αχέμ, ΚΥΡΙΕ.
Δεν το βουλώνεις λέω εγώ. Φτάνουμε στο Baterilla. Οι άντρες θα πάνε για ασκήσεις στους αμμόλοφους.. Εσύ μπορείς να κάτσεις στο πλοίο και να καθαρίσεις. Νομίζω θα είναι αρκετή άσκηση για ένα σκουπίδι.. Ζεχαχα.
Μάλιστα. Απάντησα κοφτά.
Η αλήθεια είναι πως δεν με ενοχλούσε να κάτσω πίσω, άλλωστε σχεδόν όλοι του οι άντρες πιο πολύ με κρατούσαν πίσω παρά με βοηθούσαν να βελτιωθώ και άλλο..
Έγνεψα κοφτά και γύρισα την πλάτη μου να φύγω. Άλλη μια μέρα στο γραφείο υποθέτω...

Subject: Re: Chapter I: The Marines (Τέλος) Wed Aug 09, 2017 6:41 pm

Η επόμενη μέρα πέρασε όπως ακριβώς και εκείνο το απόγευμα, σχεδόν όλοι οι μαρίν ήταν για ασκήσεις στους εντελώς νεκρούς και γενικά ιδιαίτερα ακίνδυνους αμμόλοφους του νησιού Baterilla. Εγώ βρισκόμουν στο πλοίο και καθάριζα τα πατώματα μέχρι και ο τελευταίος άνθρωπος που ήταν μαζί μου έφυγε για να πάει κάπου να λουφάξει μέχρι να γυρίσει το "κυρίως" στράτευμα.
Κοίταξα γύρω μου και σιγουρεύτηκα πως δεν υπήρχε κάποιος για να με δει. Άφησα την σφουγγαρίστρα και έπιασα την λαβή από το δόρυ μου. Μια ευχαρίστηση γεννήθηκε στο πρόσωπο μου, ένα τρελό χαμόγελο. Συγκεντρώθηκα σε ένα ξύλινο βαρέλι που βρισκόταν καμιά δεκαριά μέτρα μακριά μου. Ήταν λες και ο χρόνος σταμάτησε όταν ξεχύθηκα προς το μέρος του. Γύρισα την λαβή και το δόρυ μου ξαφνικά μεγάλωσε στο πλήρες μέγεθος του και έσκισε τον αέρα μέχρις που καρφώθηκε πάνω στο βαρέλι. Το τράβηξα με δύναμη και με άλλο ένα γύρισμα το δόρυ έκλεισε στο μέγεθος ενός σπαθιού, το έφερε μπροστά στο πρόσωπο μου για να "αποκρούσω" ένα πιθανό χτύπημα από κάποιον αντίπαλο. Έγειρα το κορμί μου και το άφησα να κυλίσει πάνω στο χέρι μου, γύρισε ανάποδα στην παλάμη μου και με δύναμη χτύπησα και πάλι το βαρέλι που πλέον βρισκόταν πίσω μου. Εκείνο άρχιζε να στάζει από τις δυο συνεχόμενες τρύπες. Ήξερα πως είναι η ώρα για την "τελειωτική" βολή. Πέταξα το δόρυ μου στον αέρα και σήκωσα το δεξί μου πόδι. Το κατέβασα με φόρα προς το πάνω μέρος του βαρελιού, στον δρόμο μου βρήκα το και δόρυ που ήδη έπεφτε. Δόρυ και πόδι καρφώθηκαν με δύναμη στο βαρέλι και το άνοιξαν στα δυο γεμίζοντας τον τόπο με νερό.

Subject: Re: Chapter I: The Marines (Τέλος) Wed Aug 09, 2017 6:49 pm

Μερικοί από τους "λιγότερο" άντρες που ήταν μαζί μου στο καράβι, θορυβήθηκαν και έτρεξαν να δουν από που προήλθε ο θόρυβος που ακούστηκε. Είχα ήδη μαζέψει το δόρυ μου και παρίστανα πως καθάριζα. Τους κοίταξα ανέμελα και είπα πως ξαφνικά έσπασε.

Μερικές ακόμα φωνές αποδοκιμασίας καθώς και σιγουριάς ότι ως πρώην πειρατής ήμουν ένα από απόβρασμα ακούστηκαν. Αλλά δεν με ένοιαζε και τόσο. Ήμουν αποφασισμένος να τα δεχτώ όλα αυτά μέχρι που θα μου δινόταν η ευκαιρία να ανέβω αρκετά ψηλά για να μπορώ να παίρνω τις αποφάσεις.

Εν τέλει η ιδέα του να επιστρέψει ο διοικητής και επικρατεί αυτό το χάος δεν άρεσε σε κανέναν τους, έτσι μερικοί σύντομα σταμάτησαν να φωνάζουν και άρχισαν να μαζεύουν νερά νευριασμένα. Δυο ώρες μετά το κατάστρωμα έλαμπε και ήταν πλέον στεγνό, εγώ βρισκόμουν στο πίσω μέρος του πλοίου και κοιτούσα την πανέμορφη θάλασσα απολαμβάνοντας το σάπιο μου τσιγάρο με καπνό από τα φύλλα μιας καλαμποκιά που είχαμε βρει στο προηγούμενο νησί.

Άκουσα φωνές και κατάλαβα πως το στράτευμα σιγά σιγά επέστρεφε στο πλοίο και για σήμερα. Μια ακόμα μέρα "εκπαίδευσης" τους έμενε και μετά θα γυρνούσαμε πίσω στην βάση μας.

Subject: Re: Chapter I: The Marines (Τέλος) Wed Aug 09, 2017 7:17 pm

To βράδυ ήρθε και όπως κάθε νύκτα περίμενα πως και πως να έρθει η ώρα μου για σκοπιά. Ήταν η ώρα που ηρεμούσα, δεν με ενοχλούσε κανείς και μπορούσα επιτέλους να χαθώ στις σκέψεις μου... Το νούμερο μου έφτασε και σηκώθηκα να πάω για την υπηρεσία μου. Η ώρα κυλούσε αργά αλλά όμορφα, παρέα μου είχα για μια ακόμα φορά τον σάπιο μου καπνό.

Όμως κάτι ή μάλλον κάποιος είχε σκοπό να μου το χαλάσει αυτό, για κακή του τύχη. Είδα μια σκιά να τρέχει και να κρύβεται, αυτομάτως το χέρι έπιασε την λαβή του όπλου μου. Έτρεξα προς το μέρος που είχα δει την κίνηση, ένας χοντρός άντρας βρισκόταν σε μια σκοτεινή γωνία του πλοίου μας και έτρεμε από φόβο.
Τι κάνεις εσύ εδώ;
Με.. Με συγχωρείτε.. Πεινάω και ήρθα να βρω λίγο φαγητό για τα παιδιά μου και εμένα.. Σας παρακαλώ, έχω δυο παιδάκια.
Τον κοίταξα αυστηρά για λίγο και ύστερα του έκανα νεύμα να με ακολουθήσει. Δεν υπήρχε ψυχή τριγύρω και κανένας δεν θα το καταλάβαινε. Τον έβγαλα εκτός του πλοίου και αρχίσαμε να περπατάμε προς το λιμάνι. Εκείνος φάνηκε να ηρεμεί, τον άφησα να με προσπεράσει λίγο.
Μη σε ξαναδώ εδώ πέρα. Είμαστε μαρίν, δεν συγχωρούμε την αδικία.
Έγνεψε καταφατικά και πήγε να φύγει. Χαμογέλασα και έστριψα την λαβή του όπλου μου, το δόρυ του διαπέρασε τον λαιμό. Έκανε έναν περίεργο ήχο και ψόφησε.
Είμαι σίγουρος πλέον ότι δεν θα ξανακλέψεις. Απόβρασμα. Είπα και έσπρωξα το σώμα του στο νερό. Δεν υπήρχε κανένας μάρτυρας της πράξης μου υπέρ της δικαιοσύνης. Γύρισα και επέστρεψα στο πλοίο.

Subject: Re: Chapter I: The Marines (Τέλος) Thu Aug 10, 2017 6:21 pm

Το νούμερο μου τελείωσε και έτσι επέστρεψα στον θάλαμο μου για να κοιμηθώ. Το πρωί με ξύπνησαν φωνές αρκετά πριν το εγερτήριο, επικρατούσε αρκετή φασαρία και αναταραχή στους διαδρόμους. Όλοι ρωτούσαν τι είχε συμβεί, ωστόσο εγώ ήξερα. Γνώριζα 100% τι είχε γίνει το προηγούμενο βράδυ και γνώριζα πολύ καλά τον δράστη. Αλλά δεν θα καθόμουν να πάρω και το φταίξιμο, όλο και κάποιος πολίτης θα ήταν αρκετά νομοσπάστης για να αξίζει να κατηγορηθεί για φόνο.

Ντύθηκα και κατέβηκα στο κατάστρωμα για την αναφορά, ο διοικητής μας ενημέρωσε για ένα πτώμα που είχε βρεθεί από τον πρωινό φρουρό να πλέει στην θάλασσα. Στο νησί θα ξεκινούσε μια έρευνα για να βρούμε τον δράστη, αφού φυσικά δίναμε αναφορά όλοι οι βραδινοί φρουροί.. Κανένας δεν φάνηκε να γνωρίζει κάτι και έτσι διεταχθήκαμε να πάμε στις προκαθορισμένες μας ομάδες για να ξεκινήσει η έρευνα.

Γνώριζα πολύ καλά σε ποιον θα το φορτώσω. Υπήρχαν φήμες στις τάξεις της κυβερνήσεως πως ένας μικροπωλητής έκλεβε και μερικές φορές είχε εκβιάσει συμπολίτες του. Ωστόσο ποτέ δεν είχε αποδειχτεί κάτι καθώς όλοι οι μάρτυρες εξαφανίζονταν ως δια μαγείας! Αυτή την φορά όμως κάτι μου έλεγε πως δεν θα κατέληγαν έτσι τα πράγματα, εν αντιθέση θα εμφανιζόταν κάποιος μάρτυρας ως δια μαγείας..!
Θα φρόντιζα εγώ για αυτό.

Last edited by Roni on Fri Aug 11, 2017 5:02 pm; edited 1 time in total

Ξεκινήσαμε το ψάξιμο από την πόλη του νησιού, είμασταν χωρισμένοι σε ομάδες των πέντε για να μπορούμε να καλύπτουμε περισσότερο έδαφος. Σκοπός μας ήταν να μάθουμε πληροφορίες από τους πολίτες μήπως είχε δει κάποιος κάτι. Προσωπικά το ήξερα αρκετά καλά το νησί, στα χρόνια μου ως πειρατής είχα περάσει από εδώ και μάλιστα ήξερα κάποιους ανθρώπους που ήταν πρόθυμοι να κάνουν ότι τους πω, για το ανάλογο ποσό βέβαια..

Συνέχισα να προχωράω με το γκρουπ μου μέχρις ότου φτάσαμε στην πλατεία. Εκεί έστριψα μέσα σε ένα στενάκι και προχώρησα ανοίγοντας λίγο το βήμα μου για να αποφύγω τα μη επιθυμητά βλέμματα. Έστριψα πάλι αριστερά και βγήκα σε μια παλιά αυλή με έναν σκουριασμένο φράχτη να την αγκαλιάζει. Ένα σάλτο ήταν αρκετό για να περάσω στο εσωτερικό του σπιτιού. Έσπρωξα την σχεδόν σάπια πόρτα που άνοιξε κάνοντας έναν ελαφρύ θόρυβο.

Το εσωτερικό μύριζε ιδρωτίλα και βρόμα. Ήταν ημισκότεινο αλλά μπορούσα αρκετά εύκολα να διακρίνω την γνωστή μου πλέον φιγούρα του Rin. Ενός πρώην πειρατή που μου έμοιαζε θεαματικά πολύ.

Subject: Re: Chapter I: The Marines (Τέλος) Fri Aug 11, 2017 5:02 pm

Το περίμενα πως θα είσαι εδώ πέρα ακόμα. Λένε πως ο λύκος δεν πάει πολύ μακριά από το κοπάδι με τα πρόβατα.
Είναι αυτός τρόπος να μιλάς στον μεγάλο σου αδερφό; Εεε, Toshiro? Ή μήπως πρέπει να σε φωνάζω Shin τώρα; Άλλαξες το όνομα σου έμαθα.
Ο Τoshiro πέθανε όταν ανατίναξες εκείνο το πλοίο. Το όνομα μου είναι Shin. Shin Kirikaya! Αδερφούλη..
Οοο, εντάξει λοιπόν! Αφού το λέει ένα όργανο της τάξης. Θα πρέπει να υπακούσω. Είμαι ένας απλός πολίτης άλλωστε.!
Και οι δυο μας ξέρουμε ότι είσαι πολύ περισσότερα από αυτό. Για αυτό και ήρθα σε εσένα.
Για να πω ότι ο Jekins σκότωσε εκείνον τον άντρα στο λιμάνι, σωστά?! Ήσουν άτακτο παιδί χθες το βράδυ μικρέ.
Που το ξέρεις εσύ αυτό? Τραύλισα..
Ο αδερφός μου, ονόματι Rin Faust, γέλασε αρκετά δυνατά για να τον ακούσω αλλά ταυτόχρονα αρκετά σιγανά για να μην ακουστεί.
Ποιος νομίζεις ότι σου έμαθε να πολεμάς? Πίστευες πως δεν θα αναγνώριζα την δουλειά του ίδιου μου του αδερφού?! Μην ανησυχείς όμως, τυχαίνει να απολαμβάνω τον δρόμο της δικαιοσύνης σου. Ένας πειρατής ανάμεσα στους Μαρίν. Αυτό σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον!
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ... ΠΕΙΡΑΤΗΣ. Ψέλλισα τρίζοντας τα δόντια μου.
Εκείνος γέλασε και πάλι και δήθεν συμφώνησε μαζί μου.

Subject: Re: Chapter I: The Marines (Τέλος) Fri Aug 11, 2017 5:22 pm

Λοιπόν υποθέτω πως θα με βρουν οι φίλοι σου και θα τους περιγράψω έναν τύπο που θα μοιάζει εντελώς με τον Jekins. Φυσικά δεν θα σου πάρω λεφτά! Είμαστε ακόμα οικογένεια άλλωστε! Ωστόσο έχω μια ερώτηση Shin. Σου πάει η καρδιά να στείλεις για σκότωμα τον άνθρωπο που μας μεγάλωσε?
Που μας "έσωσε" από την δολοφονία του χωριού μας εννοείς και μας βίαζε πριν μας πουλήσει στους πειρατές που το έκαναν εννοείς; Όχι η αλήθεια είναι πως δεν μου πάει, θέλω να τον σφάξω με τα ίδια μου τα χέρια, όχι να τον δώσω στην δικαιοσύνη. Αλλά μην ανησυχείς, έχω μερικές λύσεις για να τον ισοβαθμίσω στο μυαλό μου.
Ζεχαχαχα, δεν περίμενα κάτι λιγότερο από εσένα. Μια φορά και για πάντα λένε. Και λες ψέματα στον εαυτό σου πως θες δικαιοσύνη, ίσως βαθιά μέσα σου ξέρεις πως το μικρόβιο της παράνοιας που υπάρχει στην οικογένεια μας θα βγει στην επιφάνεια κάποια στιγμή! Και ίσως τότε να μην είσαι τυχερός ώστε να σου "κλέψει" κάποιος το φρούτο σου όπως έγινε σε εμένα. Οι φωνή στο κεφάλι μου έφυγε όταν έχασα τις δυνάμεις μου, η δικιά σου; Έχει εμφανιστεί μικρέ; Ή όχι ακόμα; Και αν όχι, τι θα κάνεις όταν θα βρεις ένα φρούτο; Θα αντέξεις την πίεση ή θα φοβηθείς να αγκαλιάσεις την υπερτατη δύναμη του Διαβόλου;
Δεν είμαι σαν εσένα, ποτέ δεν θα γίνω σαν εσένα. Κατάλαβε το κάποια στιγμή.
Φυσικά. Εγώ το καταλαβαίνω... Εσύ?! Απάντησε και έφυγε από την πίσω πόρτα του σπιτιού. Ο σκοπός μου είχε τελειώσει προς το παρόν, ήταν ώρα να επιστρέψω στην ομάδα μου.

» (Τελος) Chapter 1: nyahahaha~~!!
» [Τέλος]Υπερασπίζοντας την βάση των Marines...
» [Τέλος] Marines vs Spartan Pirates
» (Τελος-Φρουτο)Chapter 1: XVI The Tower
» (Τελος-Αποστολη)Chapter 1: Homesick