[Τέλος] Γνωρίζοντας την οικογένεια [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Καθώς φεύγαμε από την shell town ένιωθα στεναχωρημένος γιατί ήθελα να δω το νησί από προερχόμουν. Κοίταζα την θάλασσα και ήμουν σκιασμένος. Ήμουν ένα παρατημένο παιδί και γι'αυτό θέλω να γνωρίσω την οικογένειάμου ώστε να μην είμαι ένας από αυτούς που τους παρατάνε και δεν έχουν καμία επαφή ή γνώση για το ποια είναι η οικογένειά τους. Αυτό με έκανε να το καταλάβω ο Yoh και ο αδερφός του που δεν ξέρουν από που είναι αλλά ερευνούν. Εγώ δεν ξέρω που ή πως λέγεται το νησί αλλά ξέρει ο αδερφός μου. Σήκωσα το κεφάλι μου και πάνω που πήγα να ρωτήσω τον αδερφό μου με ρωτάει:

(Εγώ)- Γιατί είσαι έτσι τι έχεις;

(Μάριος)- Θέλω να πάω να δω το νησί από που προέρχομαι είναι ένας από τους στόχους της ζωής μου. Μπορείς να μου πεις πως λέγεται;

(Εγώ)- Λοιπόν το νησί λέγετε Dawn Island αλλά αν θέλεις να πας πήγαινε μόνος σου.

(Μάριος)- Γιατί δεν θα έρθεις;

(Εγώ)- Όχι. Έχω δώσει μια υπόσχεση στον εαυτό μου να γυρίσω στο νησί μόνο αφού βρω τον πατέρα μου.

(Μάριος)- Καταλαβαίνω οπότε θα πάω μόνος μου σε ποιο νησί θα δώσουμε σημείο συνάντησης;

(Εγώ)- Δεν ξέρω θα σου στείλω γράμμα για το που θα επανενταχτούμε.

Μου έδωσε τον χάρτη για να μην χαθώ και με αγκάλιασε.

Πήδηξα πάνω στην βάρκα που είχα και ξεκίνησα το ταξίδι μου προς το νησί από προέρχομαι το Dawn Island. Ήμουν πολύ χαρούμενος που θα πήγαινα να δω τους δικούς μου και αυτό με βοήθησε ψυχολογικά αλλά και σωματικά, και άρχισα να κάνω κουπί τόσο γρήγορα όπως δεν είχα ξανακάνει. Η βάρκα φαινόταν σαν να πέταγε πάνω από το νερό. Τότε σταμάτησα το κουπί γιατί ήμουν κοντά σε δύο νησιά και δεν ήξερα πιο από τα δύο ήταν το Dawn Island. Έβγαλα τον χάρτη και άρχισα να τον κοιτάζω για λίγη ώρα. Δεν καταλάβαινα και πολλά απλά είδα στον χάρτη ότι είναι δεξιά από ένα κοντινό νησί έτσι αποφάσισα να πάω προς τα δεξιά. Και έτσι έκανα άρχισα να ξανακάνω κουπί και πήγαινα προς το νησί που ήταν δεξιά που υπήρχαν πολλές πιθανότητες να είναι το Dawn Island. Καθώς πλησίαζα ένιωθα πιο πολύ χαρούμενος καθώς θα γνώριζα την μητέρα μου. Ο πατέρας μας έχει εξαφανιστεί και υπάρχουν πολλές πιθανότητες να είναι νεκρός ή φυλακισμένος απ'ότι μου έχει πει ο αδερφός μου. Είχα σχεδόν φτάσει το λιμάνι γι'αυτό έκοψα ταχύτητα και πήγαινα σιγά σιγά προς την πραγματοποίηση του στόχου μου. Αφού έφτασα στο λιμάνι και έδεσα την βάρκα μου πάτησα στο λιμάνι και αυτό το βήμα μου έδωσε χαρά, ανάκτηση του χαμένου χρόνου και λίγο απελευθέρωση.

Αν και ο αδερφός μου μου είπε πως πηγαίνω στο σπίτι μας δεν θυμόμουν σχεδόν τίποτα. Έτσι άρχισα να περπατάω προς το κέντρο της πόλης. Το νησί ήταν αρκετά ωραίο και στο λιμάνι είχε πολλούς που πούλαγαν διάφορα πράγματα. Αν και δεν ήταν μαγαζιά ήταν ξύλινες παράγκες. Τα σπίτια των ανθρώπων στο νησί ήταν αρκετά μεγάλα, φτιαγμένα με λευκό μάρμαρο και κρεμμύδια στις σκεπές. Τα πιο πολλά ήταν δυόροφα αλλά λίγα είχαν και αυλή. Καθώς προχωρούσα είδα μια πλατεία και αποφάσισα να πάω εκεί. Αφού βγήκα από το στενάκι είδα ολόκληρη την πλατεία. Η πλατεία ήταν στρογγυλή και αρκετά μεγάλη καθώς είχε και κούνιες για να παίζουν τα παιδιά. Καθώς γύρναγα το κεφάλι μου είδα πολλούς ανθρώπους να παλεύουν μεταξύ τους. Καθώς τους πλησίαζα ένας από αυτούς που φορούσαν τα μπλε σήμανε υποχώρηση. Και άρχισαν να τρέχουν και οι αντίπαλοί του άρχισαν να τους κυνηγάνε. Στην αρχή σκέφτηκα ότι ίσως έπαιζαν ένα παιχνίδι αλλά φαινόταν πολύ αληθινό και δεν ήμουν σίγουρος. Αλλά εγώ συνέχισα να περπατάω ευθεία, δεν ήξερα που πρόκειται να καταλήξω.

Καθώς περπάταγα έπεσα πάνω σε ένα παιδί γύρισε και με κοίταξε. Αφού τον κοίταζα για λίγα δεύτερα κατάλαβα ότι είναι ο φίλος του αδερφού μου ο Νίκος. Η περιγραφή που μου έδωσε ο αδερφός μου ταίριαζε απόλυτα λίγο πιο ψηλός από τον αδερφό μου μαύρο μαλλί με λίγο άχαρο πρόσωπο. Αμέσως του είπα:

(Εγώ)- Συγνώμη εσύ είσαι ο Νίκος;

(Νίκος)- Όχι γιατί τι τον θέλεις;

(Εγώ)- Λοιπόν άκου πως έχει η ιστορία. Με είχε παρατήσει ο πατέρας μου στη Baratie και τότε ήρθε ο χαμένος μου αδερφός δηλαδή ο Jimmys D. Fire και με πήρε μαζί του. Μετά από λίγα μπλεξίματα αποφάσισα ότι ήθελα να δω το μέρος από που προέρχομαι και έτσι ήρθα εδώ. Μου περίγραψε τον φίλο του και την οικογένειά του ώστε αν τους δω να ξέρω ότι είναι αυτοί. Και εσύ είσαι ίδιος με την περιγραφή που μου έδωσε ο Jimmys για τον καλύτερό του φίλο Νίκο.

(Νίκος)- Τότε ακολούθησέ με χωρίς να κάνεις ερωτήσεις.

Μου είπε και πήρα ένα ρίσκο να τον εμπιστευτώ. Αρχίσαμε να περπατάμε αλλά δεν είμαι σίγουρος για το που με πήγαινε. Μετά από λίγη ώρα περπατήματος σταματήσαμε να περπατάμε έξω από ένα σπίτι. Ήταν ένα διώροφο σπίτι φτιαγμένα όπως όλα τα άλλα στην πόλη και με μια μικρή αλλά υπέροχη αυλή. Τότε χτύπησε την πόρτα συνθηματικά σαν να έκρυβαν κάτι σημαντικό και ένιωθα ότι έπρεπε να το ανακαλύψω.

Άκουσα να ξεκλειδώνουν τρεις κλειδαριές από την πόρτα αυτοί που βρίσκονταν από μέσα. Αφού άνοιξαν με έβαλε μέσα ο Νίκος και πριν μπει και ο ίδιος μέσα έλεγξε αν μας έβλεπε κανείς. Αφού μπήκε στο σπίτι, κατευθύνθηκαν προς το σαλόνι έτσι τους ακολούθησα. Η μια γυναίκα άρχισε να μιλάει ψιθυριστά στον νεαρό και να με κοιτάει περίεργα. Δεν μπορούσα να ακούσω τι έλεγαν και μετά αφού μίλησαν μεταξύ τους με πλησίασε ο νεαρός και μου είπε:

(Νίκος)- Εγώ είμαι ο Νίκος.

(Εγώ)- Το ήξερα και τότε γιατί μου είπες ψέματα;

(Νίκος)- Άκου το νησί βρίσκεται σε ένα μικρό εμφύλιο μεταξύ αυτούς που υποστηρίζουν με τους Marines και με αυτούς που υποστηρίζουν του πειρατές. Αυτοί που υποστηρίζουν τους Marines πιστεύουν ότι η κυβέρνηση πρέπει να ελέγχει όλα τα νησιά. Επίσης λαμβάνουν ενίσχυση όπλων από τους Marines και καθώς υπάρχουν και κανονικοί Marines που είναι στο πλευρό τους. Αντίθετα αυτοί που υποστηρίζουν τους πειρατές πιστεύουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ελεύθεροι και ότι στο νησί πρέπει να κυριαρχούν οι πειρατές καθώς εδώ έχει ζήσει ο βασιλιάς των πειρατών Monkey D. Luffy. Και εμείς είμαστε με το μέρος των υποστηριχτών των πειρατών. Και τώρα σχετικά με το θέμα της οικογένειάς σου αυτό είναι το σπίτι που έμενε ο αδερφός σου πριν αρχίσει το ταξίδι.

(Εγώ)- Δηλαδή αυτή η κυρία είναι η μητέρα μου;

(Νίκος)- Τι κάνεις ρε, της το λες τόσο απότομα θες να πάθει τίποτα;

(Μαμά)- Τι δηλαδή ο άντρας μου είχε κάνει παιδί με κάποια άλλη;

(Εγώ)- Συγνώμη δεν ήθελα να σας το πω τόσο απότομα.

(Μαμά)- Δεν πειράζει, δεν φταις εσύ. Το μόνο που ήθελες είναι να γνωρίσεις την οικογένειά σου. Φώναζέ με μαμά. Αλλά τώρα μπορείτε να με αφήσετε λίγο μόνη;

(Νίκος)- Εντάξει. Πάμε να σου γνωρίσω τον θείο σου.

Έτσι αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τις σκάλες για να πάμε στον δεύτερο όροφο που βρισκόταν ο θείος μου. Δεν ήθελα να μιλήσω τόσο απότομα αλλά επειδή ήμουν πολύ ενθουσιασμένος που γνώριζα την οικογένειά μου δεν πρώσεχα τι έλεγα. Καθώς ανεβαίναμε σκέφτηκα ότι πρέπει να σταματήσω τον πόλεμο στο νησί μου. Ήθελα να ζουν με ειρήνη και με ηρεμία στο νησί. Ήθελα το μέρος από που κατάγομαι να έχει μεγάλη ιστορία και να μην έχει τόσους πολέμους. Όμως τότε σκέφτηκα ότι κανείς δεν διαλέγει την καταγωγή του αλλά μπορεί να κάνει ότι μπορεί για να την καλυτερεύσει. Τότε φτάσαμε στον δεύτερο όροφο και ανοίξαμε την πόρτα που βρισκόταν ακριβώς δίπλα μας από την δεξιά πλευρά. Μπήκαμε μέσα και οι δύο, είδα τον θείο μου που καθόταν σε μια πολυθρόνα.

Ήταν ένας ενήλικας με μούσι κοντό και μακρύ μαλλί που το είχε κάνει κοτσίδα προς τα πίσω. Ένα μαύρο λεπτό γούνινο παλτό και ένα καφέ τζιν. Και με το που με είδε άρχισε να με κοιτάει επίμονα. Η κατάσταση είχε αρχίσει να γίνετε περίεργη και άβολη. Καθώς κοιταζόμασταν μου είπε:

(Θείος)- Γεια σου ανιψιέ μου. Πως είσαι επιτέλους βρήκες τον δρόμο για να έρθεις.

(Εγώ)- Το ήξερες από την αρχή και που ήξερες ότι είμαι εγώ ο ανιψιός σου;

(Θείος)- Ήμουν εκεί την ημέρα που ο πατέρας σου σε άφησε στην Baratie πριν από δεκαπέντε χρόνια περίπου. Επίσης θα σε αναγνώριζα παντού με το μαλλί σου που έχει κόκκινο στην κορυφή του κεφαλιού σου. Και μόλις διάβασα στην εφημερίδα ότι επιτεθήκατε στην βάση των Marines στην Shell town. Αλλά ο αδερφός σου που είναι;

(Εγώ)- Αλήθεια μας έγραψαν οι εφημερίδες αυτό δεν είναι τόσο καλό τώρα θα μας αναγνωρίζουν πιο εύκολα. Ο αδερφός μου δεν ήρθε γιατί δεν ήθελε να επιστρέψει στο νησί χωρίς τον πατέρα του. Κοίτα ο Νίκος μου μίλησε για τον εμφύλιο που γίνεται έτσι αποφάσισα να πάρω μέρος στον πόλεμο.

(Θείος)- Ωραία η βοήθειά σου θα μας ήταν χρήσιμη. Θα κάνουμε μαζική επίθεση σήμερα.

(Θείος)- Το σχέδιο είναι να επιτεθούμε στην βάση από δύο μέτωπα. Η πρώτη ομάδα θα κάνει αντιπερισπασμό και η δεύτερη ομάδα θα κάνει επίθεση από πίσω τους. Θα σου πούμε εμείς όταν έρθει η ώρα να ξεκινήσουμε.

(Εγώ)- Μα δεν θα πάρω μέρος με την πλευρά σας.

(Θείος)- Τι δηλαδή θα πάρεις μέρος με τους αντίπαλους και θα προδώσεις την οικογένειά σου;

(Εγώ)- Όχι θα πάρω μέρος με την δικιά μου πλευρά που θα έχει ισότητα δεν θα είναι σαν εσάς που έχετε δίψα για εξουσία. Θα φτιάξω τον δικό μου στρατό που θα παλεύει μόνο για την ειρήνη και την ισότητα.

(Θείος)- Θα μας προδώσεις έτσι απλά αλλά εγώ θα κάνω αυτό που θεωρώ εγώ σωστό όχι ένα μικρό παιδί.

(Εγώ)- Ωραία ας έχει έτσι.

(Νίκος)- Εγώ δεν θέλω να παρεξηγηθείς αλλά είμαι μαζί με τον Μάριο.

(Θείος)- Ωραία φύγετε από το σπίτι μέχρι να σας νικήσω στον πόλεμο.

Μας είπε και φύγαμε με ένταση και θυμό από το δωμάτιο. Κατεβήκαμε κάτω, μας είδε η μητέρα μου και μας είπε:

(Μαμά)- Τι έγινε άκουσα φωνές;

(Εγώ)- Ναι θα πάρω μέρος στον πόλεμο με το δικό μου στρατό. Και ο θείος μας έδιωξε επειδή θέλω απλά να έχουμε ειρήνη και ισότητα.

(Μαμά)- Και εγώ το ίδιο αλλά κάποιος πρέπει να διήκει το νησί είτε αυτός είναι πειρατής είτε είναι Marine.

(Εγώ)- Αυτοί όμως θέλουν εξουσία μόνο και δεν νοιάζονται για τα θέλω των πολιτών. Έτσι θα τελειώσω τον πόλεμο και θα βάλω κάποιον να κυβερνάει που να είναι έμπιστος.

(Μαμά)- Είσαι πολύ σοφός για την ηλικία σου γιε μου. Είμαι περήφανη αλλά δεν θα πάρω το μέρος κανενός.

(Εγώ)- Ευχαριστώ μαμά. Πρέπει να πάω να μαζέψω τους πολεμιστές μου. Νίκο πάμε στην πλατεία να μαζέψουμε πολεμιστές να έρθουν με το μέρος μας.

Αρχίσαμε να περπατάμε προς την πλατεία. Άνοιξα την πόρτα και βγήκαμε έξω και καθώς περπατάγαμε προς την πλατεία από μακριά είδα πολλούς ανθρώπους μαζεμένους. Καθώς πλησιάζαμε προς τους ανθρώπους τους ακούγαμε να λογομαχούν μεταξύ τους. Τότε ανέβηκα στο πιο ψηλό σημείο της πλατείας και σφύριζα ώστε να τους κάνω να με προσέξουν. Αλλά δεν μπορούσα να σφυρίζω τόσο δυνατά τότε όμως σφύριξε ο Νίκος και όλοι γύρισαν και μας πρόσεξαν. Πήρα μια βαθιά ανάσα και άρχισα να μιλάω:

(Εγώ)- Βλέπω πολλούς κατοίκους που υποστηρίζουν τους πειρατές και πολλούς από εσάς που είναι Marines. Μεγαλώσατε όλοι ενωμένοι και αγαπημένοι αλλά τώρα θέλετε να πάρετε την εξουσία όλοι σας. Εγώ όμως βλέπω το κοινό καλό που χρειάζεστε όλοι.

(Εγώ)- Χρειάζεστε ειρήνη και αυτό θα γίνει μόνο αν βάλουμε υπεύθυνο στο νησί κάποιον δίκαιο που δεν θα σκέφτεται μόνο για τον εαυτό του. Αλλά ούτε θα υποστηρίζει τους πειρατές ούτε και του Marines. Θέλουμε κάποιον δίκαιο και με ηγετικές ικανότητες ποιος είναι μαζί μου.

Τότε μόνο είκοσι άτομα ήρθαν δίπλα μου που ήταν και από τις δύο πλευρές. Όλοι τότε άρχισαν να ξανά φωνάζουν μεταξύ τους αλλά και σε εμένα. Τότε έβγαλα μια δυνατή φωνή:

(Εγώ)- Εσείς δεν θέλετε να αλλάξει ο κόσμος;!

(Άνθρωποι)- Θέλουμε.

(Εγώ)- Τότε ελάτε μαζί μου και γίνετε εσείς η αλλαγή που θέλετε να δείτε στον κόσμο.

Με αυτήν μου την φράση ήρθαν και οι άλλοι εβδομήντα μαζί μου. Λίγοι ήταν οι ξεροκέφαλοι που έμειναν στάσιμοι. Αυτοί οι λίγοι έφυγαν προς τους αρχηγούς τους. Γύρισα προς το στρατό των ενενήντα ατόμων και μου είπαν:

(Άνθρωποι)- Και τώρα ποιο είναι το σχέδιο αρχηγέ;

(Εγώ)- Λοιπόν βλέπετε τον χάρτη εδώ. Εμείς θα κρυφτούμε στα στενάκια που βρίσκονται τρία τετράγωνα μακριά από την βάση των Marines. Θα χωριστούμε σε τρεις ομάδες των τριάντα. Θέλω όσοι είναι σκοπευτές να βρίσκονται στις ταράτσες και όταν δώσω σήμα να είστε στο απέναντι κτήριο από την βάση των Marines.