[Τέλος-Αποστολή] Ανάφλεξη

-Bloody, τι συνέβη στο Αφεντικό; ρώτησε έκπληκτος ο Mark.
Το παιδί κοίταζε με πόνο τον Arima. Δεν καταλάβαινε πώς είχε καταλήξει σε τέτοιον παροξυσμό, ενστικτωδώς όμως φοβόταν για την κατάληξη του.
-Θα πεθάνει, απάντησε με νεκρική ηρεμία και σιγουριά ο νεαρός.
Ο Mark και η May τον κοίταξαν με έντονη αναστάτωση και έναν χτύπο καρδιάς λιγότερο.
-Δεν ξέρω πώς το προκάλεσε ή αν ευθύνεται καν ο ίδιος.  Ό,τι κι αν πυροδότησε αυτήν την αντίδραση πάντως, μόλις σταματήσει, θα τον κάψει αναμφίβολα.
Τα μάτια των παιδιών επέστρεψαν πάνω στον Arima που εξολόθρευε τους marines με κτηνώδη βαναυσότητα. Μετά τα λόγια του Bloody, μαζί με ανησυχία αναμείχθηκε κάτι ακόμα: Το βλέμμα τους ήταν εκείνο που αντικρίζει κάποιον μελλοθάνατο.
-Όχι... ψέλλισε τρομοκρατημένος ο Mark.
Ενστικτωδώς θέλησε να κινηθεί, να πάει στο λατρεμένο του Αφεντικό για να τον σώσει. Αλλά τι θα μπορούσε να καταφέρει;! Ο Bloody αναγνωρίζοντας την τάση του παιδιού, τον συγκράτησε πριν ξεκινήσει την μάταιη δοκιμή.
Ένα δεύτερο σώμα όμως έτρεξε κατά πάνω στο αγόρι που είχε βαφτεί στο αίμα...

Ο Arima είχε ελευθερώσει το μεγαλύτερο μέρος του σώματος του. Ένιωθε την αδρεναλίνη να τον παρακινεί να συνεχίσει. Γιατί κάθε φορά που ελευθέρωνε κάποιο άκρο του, έβλεπε ότι η ικανότητα του να αντισταθεί στην δίνη αυξανόταν. Ταυτόχρονα όμως και οι ένταση του σκοταδιού αυξανόταν, τον ρουφούσε στον πάτο του σκοταδιού. Η καρδιά του παλλόταν σαν τρελή. Στις φλέβες του κυλούσε σαν λάβα η ψυχή του που είχε αναφλεγεί. Ήταν καταραμένος. Μόλις ελευθέρωνε όλο του το σώμα και όλες του τις σφραγισμένες δυνατότητες, η ψυχή του θα κατέρρεε και η ζωή του θα τελείωνε. Ένα κύμα σκότους σαν χέρι τυλίχτηκε γύρω από τον λαιμό του για να τον στραγγαλίσει. Μέσα σε όλο αυτό το χάος και την απελπισία, ο Arima δεν μπορούσε να διακρίνει με λογική την κατάληξη που ερχόταν. Πολεμούσε μόνο για την κάθε επιπλέον στιγμή. Και οι μόνες στιγμές στις οποίες αισθανόταν πιο βολικά, πιο κατευνασμένες τις επιθέσεις του σκοταδιού, ήταν εκείνες που στην πραγματικότητα σκότωνε...
Δύο ισχνά χέρια τυλίχτηκαν με θέρμη γύρω από την μέση του Arima. Ένα ζεστό σώμα λες και ψηνόταν στον πυρετό σφιγγόταν πάνω του, μεταδίδοντας του την ζωντάνια. Προσπαθώντας να τον επαναφέρει στα συγκαλά του.
-Arima, εγώ είμαι! Η May!
Στην αγκαλιά της, ο Arima τινάχτηκε αλλά δεν την έδιωξε από πάνω του. Το κορίτσι τον κοίταγε παρακλητικά με οίκτο μαζί με ευγένεια. Του χαμογελούσε όπως συνήθιζε να κάνει στην καθημερινή, χαλαρή τους διάθεση. Στα μάγουλα της έτρεχαν δάκρυα, συμπάσχοντας στο βασανιστήριο του αγοριού.
-Ξύπνα! Σε περιμένουμε! Έλα πίσω σε μας!
Ο Arima ελευθέρωσε ένα από τα χέρια του. Εκείνο που συγκρατούσε το rapier. Το σήκωσε ψηλά, η μύτη του σημάδευε το κορίτσι που επέμενε κοντά του.
-…Si…Si…
Η May σε απόγνωση έκλεισε στις χούφτες της το πρόσωπο του, αμέσως τα χέρια της υγράνθηκαν από το αίμα του. Αλλά δεν μεταβλήθηκε η αποφασιστικότητα της. Τα μάτια της έλαμπαν στην προσεχή αυτοκαταστροφή της.

-Δεν σε αφήνω μόνο σου! του ψυρίθισε και το πρόσωπο της φωτίστηκε από το αγγελικό χαμόγελο.
Το δεύτερο χέρι του Arima έσφιξε το πρόσωπο της κοντά του. Το γέλιο του σταμάτησε και η ορμή που συγκέντρωνε στο σπαθί εξατμίστηκε. Η ελπίδα έλαμψε στα μάτια του κοριτσιού, νιώθοντας ότι η συναίσθηση του Arima επέστρεφε. Και έπειτα ένας ασύλληπτος πόνος διαπέρασε κάθε πόρο του σώματος της, λες και η δική της ψυχή είχε πάρει φωτιά.
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!/ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
Ούρλιαζαν ταυτόχρονα, κολλημένοι ο ένας πάνω στην άλλη. Κι έπειτα ο λαιμός τους σχίστηκε και η κραυγή τους τελείωσε. Τα δύο παιδιά κατέρρευσαν στο έδαφος από όπου δεν κουνήθηκαν.
-Όχι!/Όχι!
Ο Mark και ο Bloody που είχαν παραλύσει μπροστά στην εξέλιξη της σκηνής, τους είδαν να πέφτουν και τινάχτηκαν. Ο Mark έπεσε πάνω στον Arima και ο Bloody γύρισε την May τόσο προσεχτικά, λες και θα έσπαγε. Έλεγξε τον παλμό στον καρπό της και σκυθρώπησε. Ήταν ανεπαίσθητος, αλλά υπήρχε. Το κορίτσι ζούσε ακόμα. Μια ένδειξη όμως τον ανησυχούσε βαθιά και έφερνε την υποψία στο μυαλό του: Αμφέβαλλε αν το κορίτσι θα συνερχόταν ποτέ από αυτήν την κατάσταση.

-Bloody! έσκουξε ο Mark σπαραχτικά και ο νεαρός ανάβλεψε. Τι συνέβη στο Αφεντικό;
Ο Mark συγκρατούσε τον Arima, οπότε το πρώτο πράγμα που επιβεβαίωσε ήταν αν ζούσε ή όχι. Πέρα από την αρχική ανακούφιση όμως, το παιδί δεν είχε ιδέα πώς να περιγράψει την αλλαγή που επήλθε στον Arima. Το αγόρι, ναι μεν ήταν μες τα αίματα, ήταν δε αδύνατο να μην προσέξεις ότι οι ρίζες των μαλλιών του είχαν ασπρίσει. Το άσπρο απλωνόταν σχεδόν μέχρι τις άκρες και έκανε το πρόσωπο του να μοιάζει ακόμα περισσότερο ωχρό από όσο ήταν ήδη. Ο Bloody έσπευσε να ελέγξει τον καρπό του και τα φρύδια του έσμιξαν. Ξανακοίταξε την May και έπειτα τον Arima. Έβγαλε το ίδιο ακριβώς συμπέρασμα για το αγόρι, όπως και με εκείνη. Κι αυτό ήταν ακόμα πιο περίεργο: Πώς γινόταν αυτά τα δύο παιδιά να βρίσκονται στην ίδια ακριβώς κατάσταση και τι συνέπειες θα είχε η σχέση-σύνδεσης που δημιουργήθηκε;
-Είναι θαύμα που απλώς αναπνέουν, αρκέστηκε μόνο να σχολιάσει ο Bloody. Δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να επικεντρωθούμε σε έλεγχο της κατάστασης τους. Ας τους πάρουμε από εδώ!
-Μμμ, συμφώνησε μονάχα ο Mark και ανέβασε στην πλάτη του τον Arima.
-Mark… ξεκίνησε πάλι ο Bloody κάπως διστακτικά, και το παιδί κοντοστάθηκε. Καλύτερα να εξαφανιστούμε για λίγο διάστημα, πρότεινε, καθώς ανέβαζε την May στην αγκαλιά του. Χρειάζονται λίγο χρόνο για να συνέλθουν, σχολίασε αναφορικά με τους δύο τραυματίες. Κι έπειτα ανησυχώ για την αντιμετώπιση των Επαναστατών.
Ο Mark μπερδεύτηκε. Ζήτησε με το βλέμμα εξηγήσεις.
-Πώς ακριβώς θα τους δικαιολογήσουμε ότι ο Arima προκάλεσε όλα αυτά μόνος του;! έτεινε προς το γύρω τοπίο το κεφάλι του. Τα πτώματα που είχαν παρατήσει, μερικά δεν ήταν καν ολόκληρα! Όταν έρθει η ώρα, υποσχέσου μου ότι θα πεις ότι εγώ το προκάλεσα! του επισήμανε με κάθε σοβαρότητα. Για εμένα θα το δεχτούν πιο εύκολα και δεν θα ρωτήσουν λεπτομέρειες!

Ο Mark δεν καταλάβαινε το βαθύτερο νόημα της πρότασης. Ένιωθε όμως την καχυποψία του νεαρού για τους Επαναστάτες και η σοβαρότητα του του αρκούσαν για να δεχτεί. Οι δυο τους υποστήριξαν τα αναίσθητα παιδιά και συνέχισαν την πορεία τους για το λιμάνι. Χρειάζονταν το καράβι τους για να ξεγλιστρήσουν από το Βασίλειο. Πάνω στην αναμπουμπούλα της μάχης των πειρατών με τους marines, κανείς δεν έδωσε σημασία σε ένα κοινό μέσο, χωρίς συγκεκριμένη σημαία που να δίνει στόχο. Τα κανόνια στην θάλασσα γύρω από το Ornac έσπερναν το χάος έτσι κι αλλιώς, ενώ το καράβι Nidhogg έπλεε προς άγνωστη κατεύθυνση.

Μόνο που η σκηνή της σφαγής που προκάλεσε ο Arima, είχε έναν ακόμα μάρτυρα. Ο οποίος είχε παρακολουθήσει από απόσταση και σε αφανή θέση. Ήταν ο γηραιός πειρατής που δεν συμμετείχε ποτέ σε μάχες πλέον, ο CangNan HaiDao. Τα ρυτιδωμένα χέρια του γέρου έτρεμαν καθώς συγκρατούσαν το βάρος του στο περβάζι για υποστήριξη. Τα μισάνοιχτα χείλη του έτρεμαν επίσης και η ανάσα του έβγαινε σαν λαχάνιασμα. Γιατί, από όσα είδε, συμπέρανε: Ο γιος εκείνου του δαίμονα, ήταν επίσης δαίμονας!
-...SiShen… ψέλλισε χαμηλόφωνα.
Οι υποτελείς του έδειξαν ανησυχία για την παροδική σύγχυση του έμπειρου γέρου. Ο CangNan HaiDao επανήλθε στην αυτοκυριαρχία του.
-Τι χαζεύετε σαν ηλίθιοι;! Δεν έχετε ιδέα από τί θύελλα ριψοκινδύνεψε το Ornac! Τώρα φέρτε μου ένα μπουκάλι ρούμι για να παρακολουθήσω την θέα!
Κανείς δεν του έφερε αντίρρηση κι αμέσως έσπευσαν να ανταποκριθούν στις διαταγές. Ο CangNan HaiDao με ανακούφιση κάθισε αναπαυτικά να απολαύσει την ναυμαχία μεταξύ πειρατών-marines γύρω από το Ornac. Γιατί αυτό ήταν ένα θέαμα που τον φοβέριζε πολύ λιγότερο από αυτό που παραλίγο να βιώσει...

Status Confirmation: ....Error:

Όνομα χαρακτήρα:

   P.o.M. Points: 51

   Belli: 160.000 + βραβεία αποστολής

   Τυχόν παρατηρήσεις:


Την περίμενα διαφορετική όταν σκεφτόμουν την αποστολή, αλλα τελικά βγήκε καλύτερη σε κάποια σημεία! Ξέρω οτι θα ξέφευγε σε αριθμό ποστ αν υπήρχε ψάξιμο και τέτοια οπότε η λύση που έγραψες ήταν αρκετά καλή!
Το power up με άφησε με μυαλό full of what πρέπει να ομολογήσω !

ΥΓ Η αρίθμηση ήταν όλα τα λεφτά