[Τέλος-Αποστολή] Απαγορευμένη Τεχνική

Ο φρουρός έσφιξε τα δόντια αλλά παραμέρισε. Ήταν συχνό φαινόμενο να καταφτάνουν τραυματίες με κάρα. Τουλάχιστον 5 φορές την βδομάδα θα συνέβαινε κάποιο ατύχημα σε κάποιο από τα πολλά μεταλλωρυχεία του νησιού. Αν καθυστερούσαν με τις τυπικότητες, ο πληγωμένος θα κατέληγε! Κι επίσης, το εσωτερικό αποτελούσε το “χαμηλό” επίπεδο της πόλης όπου έμεναν οι φτωχοί. Δεν είχε τόσο αυστηρά κριτήρια για την ασφάλεια αυτών των στρωμάτων!
Το κάρο πέρασε στον δρόμους της πόλης χωρίς να μεταβληθεί το χωμάτινο έδαφος. Γύρω τους υπήρχαν μόνο οικίες των μόνιμων, χαμηλά σπιτάκια που θύμιζαν ερείπια στο χρώμα της σκουριάς και της εγκατάλειψης. Ούτε και οι κάτοικοι εμφανίζονταν σε καλύτερη κατάσταση. Ρακένδυτοι με βαθουλωμένα μάτια από τις κακουχίες. Οι περισσότεροι ήταν εργάτες σε ορυχεία και παρακολούθησαν με συμπόνια τα παιδιά που φαίνονταν σε αναταραχή. Πλησίασαν για να βοηθήσουν, όπως έκαναν συνήθως με τους συνανθρώπους που υπέφεραν. Τα παιδιά βλέποντας ότι έπρεπε να συνεχίσουν την αναζήτηση για στέγη με τα πόδια, κατέβηκαν από το κάρο. Ο Max να υποστηρίζεται βασικά από τον Bloody και τον Mark. Η Lydia και η May που είχε συνέλθει υποστήριζαν από τα πλάγια, προσπαθώντας να βολέψουν τον άντρα και να ανακουφίσουν μερίδιο του πόνου του.
-Βοήθεια! Ξέρετε κάποιο μέρος να τον μεταφέρουμε για ασφάλεια; Χρειάζεται επειγόντως περίθαλψη! έκανε η May με απελπισία στον τόνο.

Ωστόσο, όσοι είχαν έρθει και δει την κατάσταση του Max, άρχισαν να υποχωρούν με γουρλωμένα μάτια και φόβο στο πρόσωπο.
-Αυτό δεν συνέβη από ατύχημα! παρατήρησαν ξέπνοα, ανατρέποντας τις αρχικές υποθέσεις τους.
Στην δήλωση και οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι πολίτες πήραν διστακτικές εκφράσεις. Μερικοί αρνήθηκαν να ξανακοιτάξουν την σκηνή, απομακρύνθηκαν και έπρατταν σαν να μην είχαν δει τίποτα. Η αντίδραση προκάλεσε φρίκη στο κορίτσι που μόρφασε εξωφρενικά.
-Είναι τραυματίας! Υποφέρει! Αλλά ο τόνος της που ήταν παρακλητικός είχε τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Παρακαλώ, κάποιος να μας βοηθήσει!
-Κορίτσι... Δυσκολευόταν να της απευθύνει πλέον το λόγο και μόνο από φόβο για επιπτώσεις αν την αγνοούσε, διατηρούσε την στάση του. Εμείς είμαστε απλοί πολίτες. Δεν θέλουμε επικίνδυνα μπλεξίματα. Αρκετά υποφέρουμε από μόνοι μας!
Τα λόγια του συμμερίζονταν από τους υπόλοιπους που τραβήχτηκαν μακριά από την ομάδα τους. Λες και θα κολλούσαν κάποια μεταδοτική ασθένεια. Το στόμα της May έμεινε μισάνοιχτο, το κεφάλι της που είχε την σκοτούρα για τον Max δεν μπορούσε να συλλάβει τι γινόταν. Οι υπόλοιποι ευτυχώς δεν είχαν τέτοιες απαιτήσεις για βοήθεια από άγνωστους. Μην περιμένοντας τίποτα, θα έβρισκαν μόνοι τους ένα κατάλληλο μέρος για να διαμείνουν. Και αυτό το μέρος αποτελούσε μια ψαροταβέρνα κοντά στο λιμάνι.

Ήταν από τα ελάχιστα καταστήματα της περιοχής. Η όψη του επίσης ένα χάλι σε συμφωνία με τα γειτονικά σπίτια. Οι σανίδες του έμοιαζαν σκοροφαγωμένες και η πινακίδα στην είσοδο είχε χάσει αρκετό από το χρώμα. Διάβασαν όμως τι έγραφε. “Mambi’s nest” Μέσα υπήρχαν δύο παρέες όλες κι όλες από ψαράδες. Οι οποίοι τα μάζεψαν και εξαφανίστηκαν χωρίς να πληρώσουν, όταν είδαν τα παιδιά να κλοτσούν με το έτσι θέλω την πόρτα για να μπουν. Σε ένα από τα μεγαλύτερα, σκουριασμένα, κυκλικά τραπέζια απόθεσαν τον Max. Η Lydia χρησιμοποίησε την ζακέτα της για μαξιλάρι και συνέχισε να του σφίγγει το χέρι με αγωνία. Τα παιδιά παραμέρισαν τις καρέκλες και ο Bloody άδειασε μια κούπα νερό στο πάτωμα για να χρησιμοποιήσει το σκεύος.
Στην έλευση τους, η ιδιοκτήτρια τους πλησίασε κουτσαίνοντας. Ήταν γριά με ρυτιδιασμένο πρόσωπο και καμπούρα. Η πλάτη της είχε καμπούρα, το περπάτημα της όμως δεν αποδιδόταν σε αυτό το χαρακτηριστικό. Αλλά στο γεγονός ότι ήταν τύφλα στο μεθύσι. Πράγματι τα μάγουλα της ήταν κόκκινα, το βλέμμα της χαμένο και έζεχνε ρούμι. Δεν συνειδητοποιούσε καν την δραματικότητα της σκηνής.
-Τι να σας φέρω παιδιά; ρώτησε την ομάδα λες και μιλούσε σε οποιονδήποτε πελάτη.
-Γάζες! έκρωξε απηυδισμένος ο Bloody και απορροφημένος με το να αλλάζει τα φύλλα στην πλάτη του Max.
-Και κάτι για να πιείτε; συνέχισε απτόητη η Mambi.
Ο Bloody γύρισε με ορθάνοιχτα μάτια ανυπόμονα να της απαντήσει.
-Καθαρό οινόπνευμα!

Η γριά έγνεψε λες και κατάλαβε και αποσύρθηκε. Τα παιδιά έμειναν να παρακολουθούν ανίκανα να προσφέρουν στον Bloody. Εκείνος ήταν ο μόνος που ήξερε τι να κάνει, αλλά διάβολε δεν ήταν γιατρός. Δεν είχε καθόλου αυτοπεποίθηση ότι θα τα κατάφερνε. Τα φύλλα που χρησιμοποιούσε είχαν την ιδιότητα να απορροφούν υγρασία μέχρι να μουλιάσουν από την ξερή τους κατάσταση. Εκτός από το μολυσμένο αίμα που τραβούσε με αυτή τη μέθοδο, είχε χρησιμοποιήσει και ένα αντίδοτο γενικής χρήσης που κουβαλούσε. Δεν ήξερε το είδος των ερπετών για να δοκιμάσει με κάτι πιο συγκεκριμένο. Τα υπόλοιπα θα πήγαιναν για υποστηρικτική περίθαλψη. Έμελλε να αποδείξει ο ίδιος ο Max, αν η επιμονή του θα τον αντάμειβε μέχρι να βελτιωθεί.
Παραδόξως, η Mambi επέστρεψε ήρεμα όπως είχε εμφανιστεί. Με ένα μπολ γάζες στο ένα χέρι και ένα μπουκάλι πολυχρονισμένη βότκα στο άλλο. Τα παιδιά την κοίταξαν εμβρόντητα για λίγο. Τελικά η μεθυσμένη γριά ήταν η πιο πρόθυμη να βοηθήσει σε ολόκληρο το νησί!
Η εφιαλτική νύχτα πέρασε δίχως να κλείσει κάποιος μάτι. Τα παιδιά έτρωγαν τα νύχια τους αναμένοντας το χειρότερο. Η Lydia δεν είχε ξεκολλήσει από το προσκεφάλι του άντρα και εκείνος βάσταγε πεισματικά. Η θέρμη της εικόνας των δύο ατόμων ήταν έκδηλη και φόρτιζε τα παιδιά συναισθηματικά. Μπορεί να μην είχαν τις καλύτερες εντυπώσεις από τους άλλους Επαναστάτες, θαύμαζαν όμως την σχέση μεταξύ των δύο αυτών. Πραγματικά σταύρωναν τα δάχτυλα υπέρ τους. Μόνο η Mambi ροχάλιζε δυνατά με το κεφάλι να κρέμεται πίσω στην καρέκλα της.

Τα νέα για την εμφάνιση της περίεργης ομάδας είχαν διαδοθεί στην πόλη. Αναμενόμενα, κανείς δεν επισκέφτηκε την ταβέρνα της Mambi έτσι ώστε να αποφύγουν την συναναστροφή. Μόνο το ξημέρωμα της επόμενης η πόρτα του μαγαζιού άνοιξε και στο φως της μέρας διέκριναν μια σκιά. Ήταν μια γυναίκα με αγορίστικα, κοντά μαλλιά σε πλατινέ απόχρωση, γαλάζια μάτια και δερμάτινα, στενά ρούχα. Δεν ήταν άμορφη, αντιθέτως θα την χαρακτήριζες άγρια και επιθετική στην όψη. Σε εκείνη την φάση όμως στο πρόσωπο της είχε ζωγραφιστεί η αγωνία. Τα μάτια της έλεγξαν όλον τον χώρο πριν επικεντρωθούν στην Lydia στην άκρη του τραπεζιού.
-Αδελφή! της ξέφυγε και τα παιδιά τινάχτηκαν από τον απρόσμενο χαιρετισμό.
-Nadia! ανταποκρίθηκε με ανακούφιση η νεαρή και έσφιξε με το ένα χέρι τους ώμους της γυναίκας που την αγκάλιασε.
-Άκουσα τις φήμες, αλλά μόλις επέστρεψα! Τι έπαθε ο Max; Τι έγινε;
-Μας έπιασαν οι marines, την πληροφόρησε δίχως να κρύβει τίποτα. Στο νέο, το πρόσωπο της Nadia έγινε μια μάσκα τρόμου. Αλλά μας ελευθέρωσαν αυτά τα παιδιά, είπε και η Nadia αντίκρισε τα παιδιά σχεδόν έκπληκτη. Όμως ο Max… κατέληξε και η φωνή της έσβησε.

-Θα είναι μια χαρά, επενέβη ο Bloody με ήρεμο τόνο, τραβώντας αμέσως την προσοχή από την ομήγυρη. Είναι η γνώμη μου ότι εφόσον άντεξε το χειρότερο, θα βελτιωθεί σύντομα. Χωρίς να υπομείνουν μόνιμες επιπτώσεις στον οργανισμό του.
Παρότι δεν ήταν απόλυτα σίγουρος, η αισιοδοξία ήταν αυτό που είχαν ανάγκη όλοι τους μετά από την πολύωρη ένταση. Αναπνοές ανακούφισης βγήκαν μαζικά και η Lydia κόντεψε να λιποθυμήσει μόλις ένιωσε την χαλάρωση να απλώνεται στο σώμα της. Δίπλα της, η Nadia την συγκράτησε και στράφηκε με σοβαρό ύφος στα παιδιά.
-Πρέπει να εξαφανιστείτε αμέσως από την πόλη. Οι φήμες που έφτασαν στα αυτιά μου, αποκλείεται να περιορίστηκαν μόνο μέχρι εμένα. Θα έμαθαν και άλλοι για την εμφάνιση σας και λογικά θα προκύψει έρευνα. Είστε Επαναστάτες, σωστά;
Η γυναίκα δεν τους κατηγορούσε. Ωστόσο τα παιδιά κράτησαν αμυντική στάση. Δεν την ήξεραν και η αποκάλυψη αυτής της ιδιότητας τους συνήθως έφερνε μπλεξίματα. Δίπλα στην Nadia, η Lydia έσπευσε να τους καθησυχάσει.
-Μπορείτε να εμπιστευτείτε την αδερφή μου! Nadia, στράφηκε στην σκληροτράχηλη γυναίκα που την υποστήριζε με τόση φροντίδα. Θα βοηθήσεις να φύγουμε, έτσι;
-Και βέβαια! έγνεψε χωρίς δισταγμό. Όλοι, ακολουθήστε με!

Τα παιδιά μετέφεραν τον Max και υπό τις οδηγίες της Nadia κατευθύνθηκαν προς το λιμάνι. Εκεί ένα καράβι τους περίμενε με ανησυχητική όψη που έκανε τα παιδιά να κοντοσταθούν.
-Είσαι πειρατής; ζήτησε να μάθει ο Mark έκπληκτος.
Στο κατάστρωμα του θαλάσσιου μέσου, το πλήρωμα της γυναίκας περίμεναν την έλευση τους. Τα παιδιά, που είχαν κάποιες επαφές με πειρατές στο παρελθόν, ήρθαν στο συμπέρασμα χωρίς καμία αμφιβολία.
-Είμαι. Αλλά μην έχετε κάποια παρανόηση: Το χρέος που σας οφείλω για την διάσωση της μοναδικής αδερφής μου είναι κάτι που θα ξεπληρώσω με το παραπάνω!
Ο λόγος των πειρατών για τα αυτιά των παιδιών άξιζε λιγότερο από ένα κομμάτι ψωμί. Αλλά το είδος δεσμού μεταξύ των δύο γυναικών ήταν το καλύτερο δυνατόν. Μιας και θα ήταν πολύ πιο γρήγορο να φτάσουν στην ακτή για το δικό τους καράβι αν δέχονταν την προσφορά της, δέχτηκαν να ανέβουν. Κάτω από τα μάτια του κόσμου, το πειρατικό καράβι αναχώρησε από την θέση που συχνά καταλάμβανε στο λιμάνι του Bliss Kingdom.
Με την ελάφρυνση του άγχους τους, έπεσαν στο ξύλο του καταστρώματος. Η εικόνα της πόλης γινόταν όλο και πιο απόμακρη, ενώ η πορεία τους γινόταν παράλληλη με την ακτή. Θα έκαναν κάποια ώρα μέχρι να φτάσουν στο σημείο που ήθελαν. Σε αυτό το διάστημα, η Nadia αντάλλαξε μερικές κουβέντες με την Lydia. Η τελευταία δεν ξεκολλούσε από τον Max, αλλά η όψη της είχε ροδίσει ξανά με ζωντάνια.
Η παρέα μας είχε το ελεύθερο να ανταλλάξει μερικές κουβέντες με άνεση.
-Τι απαίσιο μέρος! σχολίασε ο Mark με αποστροφή, κοιτώντας την πόλη που εγκατέλειπαν.
Εκτός του χαμηλού επιπέδου, τα παιδιά δεν είχαν επισκεφτεί το ανώτερο και πιο πλούσιο. Από απόσταση έβλεπαν ότι μόνο με σκάλες μπορούσες να ανέβεις από το ένα στο άλλο. Οι οποίες φυλάσσονταν τόσο αυστηρά! Ο διαχωρισμός των τάξεων δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής. Ειδικά αν σύγκρινες τις πολυόροφες, πλούσιες κατοικίες με τα χαμόσπιτα των εργατών.
Ο Arima, που είχε αρχικά κρατήσει ανοιχτό μυαλό για το μέρος, ένιωθε να συμφωνεί ολόψυχα με το παιδί. Γύρισε βουβά και παρατήρησε την May. Το κορίτσι είχε ένα πληγωμένο ύφος. Η επαφή με τους κατοίκους και η απόρριψη τους όταν τους είχαν ανάγκη, την είχαν απογοητεύσει. Γι αυτήν το σοκ ήταν μεγαλύτερο.

-Μην είστε τόσο απόλυτοι! διέκοψε η φωνή της Nadia. Η γυναίκα είχε τελειώσει με την αδελφή της και είχε αφήσει την πλοήγηση του καραβιού στο πλήρωμα της. Κάθισε δίπλα στα παιδιά με φιλικό χαμόγελο στο πρόσωπο. Τόσο η Lydia όσο και γω καταγόμαστε από το Bliss Kingdom. Μπορεί να φαίνεται ότι το υπερασπίζομαι, όμως ξέρω πολύ καλά πόσο έχουν υποφέρει οι κάτοικοι του. Οι περισσότεροι έχουν αναπτύξει της νοοτροπία του θύματος, στα πρόθυρα του σκλάβου. Δεν υπάρχει “σωτηρία” γι αυτούς πέρα από την υποταγή και την διασφάλιση της οικογένειας του. Απέναντι σε οτιδήποτε μπορεί να το διαταράξει! τόνισε με νόημα.
-Όμως εσύ δεν έγινες σαν και αυτούς! Πήρες την ζωή στα χέρια σου! παρατήρησε το παιδί.
-Ναι, έγινα πειρατής! Μπορείς να φανταστείς πόσο δημοφιλή με κάνει αυτό ανάμεσα τους! σχολίασε με πικραμένη ειρωνεία. Δεν με νοιάζει, κούνησε το κεφάλι. Εγώ θα κάνω αυτό που θεωρώ εγώ σωστό κι ας μην το εγκρίνουν εκείνοι!
Στην τελευταία της πρόταση, τα μάτια της May έλαμψαν με αναγνώριση. Αποφάσισε στον εαυτό της το ίδιο πράγμα και αμέσως ένιωσε το πνεύμα της να επουλώνει τις πληγές του.
Βλέποντας τη διάθεση του κοριτσιού να επιστρέφει, ο Arima ένιωσε ότι μπορούσε να την ρωτήσει σχετικά με αυτό που τον απασχολούσε.
-May, τι έτρεχε με την διοικητή των marines που πολεμήσαμε; της απεύθυνε, καθώς φαινόταν ότι το κορίτσι είχε συλλάβει περισσότερα σχετικά με την αντίπαλο.
-Ήταν πρωτόγνωρο και για μένα! του ξεκαθάρισε το κορίτσι. Ωστόσο ένιωσα ότι κάποια περίεργη λειτουργία είχε το σώμα της. Ειδικά όταν σε πλησίαζε, η ανταπόκριση σου έπεφτε δραματικά. Το αγόρι συμφώνησε γνέφοντας. Αυτό δεν είχε μεγάλη επίδραση σε μένα και ο λόγος ήταν ένας: Εγώ είμαι κορίτσι! Ήταν αηδιαστικό! εκνευρίστηκε και ας σημειώσουμε ότι η May δεν είχε δει την φρίκη της αυτοκτονικής, τελευταίας επίθεσης της γυναίκας. Ό,τι κι αν είχε κάνει για να πάρει τέτοια δύναμη ήταν υποτιμητικό για το γυναικείο φύλο! κατέληξε μανιασμένα.

Αυτός ήταν ο λόγος που είχε χάσει την ψυχραιμία της κατά την διάρκεια της μάχης. Η marine πέρα από την διαβολική ικανότητα του σώματος της, στην πραγματικότητα δεν ήταν πολύ πιο δυνατή από τους υπόλοιπους της ομάδας της. Όμως οι υπόλοιποι της παρέας θεώρησαν σωστό να την υπερασπιστούν απέναντι στην άποψη της May.
-Μεγάλη Αδελφούλα, πήρε το λόγο ο Mark, η γυναίκα αυτή μετέτρεψε την απελπισία της σε επιμονή για να πάρει αυτή τη δύναμη. Στο μυαλό του είχε χαραχθεί η εικόνα της γυναίκας που γελούσε προκλητικά κοιτώντας τον ουρανό. Τα έπαιξε όλα για όλα για να μας σκοτώσει. Δεν δίστασε να υποφέρει μέχρι την τελευταία της πνοή.
Η May έμεινε αμίλητη, κλωθογυρίζοντας ό,τι άκουγε.
-Ξέρεις πώς στο καλό έκανε αυτό το πράγμα; ρώτησε ο Arima τον Bloody. Αυτό δεν προερχόταν από κάποια δύναμη Φρούτου!
Ο νεαρός έμεινε σκεπτικός για λίγο, προσπαθώντας να βρει τα κατάλληλα λόγια για να εξηγήσει.
-Υπάρχουν και άλλες μέθοδοι για να αποκτήσει κάποιος υπεράνθρωπες δυνάμεις, πέρα από τα Φρούτα του Διαβόλου. Άλλη μια μικρή παύση και πρόσθεσε: Εκείνη καλλιεργούσε μια Απαγορευμένη Τεχνική. Τα παιδιά έσμιξαν τα φρύδια μπροστά στην ορολογία. Απαγορευμένες χαρακτηρίζονται οι τεχνικές που έχουν υψηλό ρίσκο και επιβάρυνση στον χρήστη. Η χρήση τους μπορεί να προκαλέσει χιλιάδες μόνιμες επιπτώσεις. Να χάσουν τα λογικά τους για πάντα και να ανταποκρίνονται ως παρανοϊκά ζώα. Να χάσουν όλη την δύναμη ή την αίσθηση στο σώματος έπειτα από μία μονάχα χρήση της τεχνικής. Να δώσουν ακόμα και την ζωή τους σε ένα στραβοπάτημα της προπόνησης της τεχνικής, ολοκλήρωσε την επεξήγηση.

-Γιατί κάποιος να καταφύγει σε τόσο αποτρόπαιες μεθόδους;! φρίκαρε το κορίτσι με γουρλωμένα μάτια.
-Δεν είναι τόσο απλό για μερικά άτομα να αποκτήσουν περισσότερη δύναμη! πέταξε ειλικρινά. Υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να ξεπεράσουν τους περιορισμούς του ανθρώπινου σώματος κάτω από συνεχή πίεση και προπόνηση, το κεφάλι του είχε κλίση προς τον Mark. Άλλοι έχουν υψηλή νοητική ικανότητα ώστε να βρουν την κατάλληλη οδό για τους ίδιους στον μικρότερο δυνατό χρόνο, το κεφάλι του έκλινε προς την May. Και άλλοι, αυτή την φορά κοίταξε με απόλυτη σοβαρότητα τον Arima που του ανταπέδιδε το βλέμμα, ανακαλύπτουν ότι όσο κόπο κι αν καταβάλλουν δεν έχουν ελπίδα να ξεπεράσουν τα όρια της φύσης τους. Είχα ακούσει για μια περίπτωση που ο χρήστης ανέτρεφε έντομα μέσα στο σώμα του! ανέφερε και τα σώματα των ακροατών δονήθηκαν από τάσεις ναυτίας. Μπορείτε να φανταστείτε πόσο υπέφερε ή πόση αποφασιστικότητα χρειάστηκε για να συνεχίσει στο μονοπάτι αυτό. Είναι πράγματι τόσο μεμπτό να ακολουθεί κάποιος μια τέτοια μέθοδο;
Η ερώτηση ήταν ρητορική και έδωσε στα παιδιά τροφή για σκέψη.
-Χρειάζομαι λίγη ξεκούραση, αναστέναξε κουρασμένα ο Bloody.
Σηκώθηκε από την θέση του και μεταφέρθηκε στην πρύμνη του πλοίου όπου και ξάπλωσε κάτω από τον ήλιο. Δεν είχα κοιμηθεί καθόλου το προηγούμενο βράδυ, όλοι τους είχαν ανάγκη από ύπνο. Εξάλλου είχαν μερικές ώρες μπροστά τους μέχρι να φτάσουν. Ωστόσο, ο Bloody δεν θα έβρισκε ακόμα την ανακούφιση που ζητούσε. Ο Arima τον είχε ακολουθήσει, όπως είχε μαντέψει. Το αγόρι στάθηκε βουβά στην άκρη του καταρτιού. Οι πήχεις του να στηρίζουν όλο το βάρος του πάνω στην κουπαστή. Το βλέμμα προς την απέραντη θάλασσα. Ο Bloody τον κοίταξε πλάγια έτσι όπως ανέμιζαν τα μαλλιά στον θαλάσσιο άνεμο.
-Δεν χρησιμοποιώ κάποια Απαγορευμένη Τεχνική, του είπε υποθέτοντας το θέμα συζήτησης στο οποίο αποσκοπούσε το αγόρι.
Ο Arima θυμήθηκε τον τρόπο που κατέρρεε ο Bloody όταν στρέσαρε το σώμα του σε μάχη. Και την ταχύτητα με την οποία επουλώνονταν τα τραύματα του.
-Δεν σε πιστεύω, του είπε και ο Bloody κάγχασε. Θέλω να μου την διδάξεις.
Στο τελευταίο, το γέλιο του Bloody εξανεμίστηκε.
-Δεν υπάρχει κάτι για να διδάξω, επέμεινε και ο Arima ετοιμάστηκε να διαμαρτυρηθεί. Ακόμα και να υπήρχε, συνέχισε ακάθεκτος, θα ήσουν ο τελευταίος που θα του έδειχνα το πώς. Σε αυτό, το αγόρι σκυθρώπιασε από νεύρα. Δεν άκουσες τι είπα νωρίτερα; Αυτές οι τεχνικές χρειάζονται άψογη νοητική ικανότητα ώστε να μην στραβοπατήσεις και επιστρέψουν πάνω σου οι επιπτώσεις. Δεν είναι κάτι που μπορείς να ρισκάρεις με καθαρή επιμονή. Οπότε ξέχνα το!
Έκλεισε τα μάτια και σταύρωσε τα πόδια με τελεσίδικο τόνο.
Ο Arima παρέμεινε να κοιτάζει στο βάθος της θάλασσας, το πρόσωπο του μια κενή μάσκα που δεν πρόδιδε τις σκέψεις του.
Το πειρατικό καράβι προσέγγιζε με σταθερό ρυθμό την ακτή όπου είχαν αγκυροβολήσει το δικό τους πλοίο. Σύντομα θα ξεκινούσαν για το επόμενο νησί και μια νέα περιπέτεια. ...Η οποία είχε αποφασιστεί ήδη για αυτούς!

Ένα γνώριμο περιστέρι περίμενε κουρνιασμένο στην κουπαστή του πλοίου τους. Μια μοιραία περγαμηνή βρισκόταν τυλιγμένη στο πόδι του...

Closure Comments: