[Τέλος-Αποστολή-Τεχνική]Νομος και Ταξη! Η δικαιοσυνη πανω απο ολα! Μερος 8ο - Το χωριο, οι Σαμουραι και η παγωμενη λεπιδα

Η πλευρα της Rika

Η Rika και καμια 10αρια ναυτες ακομα κατευθυνθηκαν προς το μαρινοπλοιο. Εκει συναντησαν τους συναδελφους που ειχαν μεινει σε καθηκον προστασιας του πλοιου. Τους ενημερωσαν για την κατασταση και ο καθενας συνεχισε την δουλεια του.
Κατεβηκαν στο αμπαρι και εψαξαν τα κιβωτια που τους ειχε υποδειξει ο Commander. Τα βρηκαν, τα ανοιξαν και οντως! Ειχαν μεσα οτι ακριβως θα χρειαζονταν. Μεγαλα πριονια, απο αυτα που τα πιανουν δυο ατομα, για τους χοντρους κορμους, μικρα πριονια για τα κλαδια, σχοινια, αξινες και αλλα εργαλεια. Εκπληκτοι ολοι, που ετυχε να εχουν ολα αυτα που θελανε, κοιαταχτηκανε, ανασηκωσαν τους ωμους σε μια κινηση αγνοιας και σιγα σιγα ξεκινησαν να τα βγαζουν εκτος του πλοιου και επειτα με την σειρα τους τα μετεφεραν στο χωριο.
Εκει, με την βοηθεια ενος μικρου αριθμου χωρικων ξεχωρισαν ακριβως τι θα χρειαζοντουσαν και ξεκινησανε.

Η πρωτη σταση τους ηταν το λατομειο. Ενας πετρινος λοφος, λες και αποφλοιωμενος απο την μια μερια εστεκε εκει γυμνος. Η αντιθεση με ολο το τοπιο τριγυρω ηταν εκπληκτικη. Παντου δεντρα και πρασινο, ή μαλλον ασπρο και ο λοφος καφε και αγονος.
Ηταν ηδη στημενο το λατομειο και δεν χρειαζοταν προετοιμασια. Δηλαδη υπηρχαν ηδη οι διαδρομοι σε ολο το υψος του λοφου για να μπορουν να το σκαβουν ομοιομορφα οπως και τους ανελκυστηρες για την μεταφορα της πετρας.
Οι χωρικοι σταθηκαν μπροστα στα κιβωτια και ενας ενας οι ναυτικοι περνουσαν απο μπροστα στους και επαιρναν τις αξινες, καλεμια, σφυρια και αλλα εργαλεια.
Αφου εξοπλιθηκαν ολοι τοτε ακολουθησε μια μικρη επιδειξη απο τους χωρικους για το πως πρεπει να δουλεψουν οι ναυτικοι. Δεν ηταν δυσκολο να το καταλαβουν. Ηθελε τον τροπο του και ηταν ζορικη δουλεια. Η κουραση αρχισε να φαινεται γρηγορα. Αλλα οντας εκπαιδευμενοι μαχητες της θαλασσας και της δικαιοσυνης! καταπιναν την κουραση τους και συνεχιζαν.

Κατα την διαρκεια της πρωτης μερας, μετα απο λιγες ωρες δουλειας, ακουστηκε ενας γδουπος καπου ψηλα στο βουνο και τον θορυβο αυτο ακολουθησε μια μικρη αναταραχη του εδαφους και περισσοτερος θορυβος.
Οι χωρικοι καθυσηχασαν τους Ναυτικους:
-Μην ταραζεστε. Μια χονοστιβαδα ηταν. Να και το χιονι που ανασηκωθηκε
Ειπε δειχνοντας με το χερι του ενα συννεφο χιονιου διπλα στο βουνο.
-Ειναι φυσιολογικο αυτο?
-Ναι. Δηλαδη, δεν γινεται και πολυ συχνα αλλα συμβαινει.
-Μαλιστα. Πισω στις δουλειες μας παιδια. Σε 10 κανουμε διαλειμμα.
Φωναξε η Rika και ξαναγυρισε και αυτη στην δουλεια της.

Η οποια δουλεια της δεν ηταν να σκαβει με την αξινα. Καποιες φορες, τα κομματια πετρας που βγαιναν ηταν μεγαλα και μετα χρειαζονταν αυτα να τα χτυπησουν για να σπασουν σε μικροτερα. Αυτο εκανε η Rika.
Με την πετρα μπροστα της, συγκεντρωνοταν, δημιουργουσε, με την δυναμη που ειχε αποκτησει απο το φρουτο, ενα πεδιο δονησεων γυρω απο το χερι της και χτυπουσε την πετρα, διαλυοντας την σε μικροτερες.
Οι ναυτες και συμμαχοι της ηταν συνηθισμενοι στο θεαμα αλλα οι χωρικοι οχι. Εξεπλαγησαν τοσο πολυ που μπορει καποιος να πει οτι ειχαν μεινει με το στομα ανοικτο. Εδειξαν μεγαλο ενθουσιασμο και θαυμασμο και για την υπολοιπη μερα δεν την αφησαν σε ησυχια την Rika.
Ενοχληθηκε λιγο η Rika απο ενα σημειο και μετα αλλα ηξερε πως δεν το κανουν με κακο σκοπο αλλα ειναι απλα ενθουσιασμενοι και ετσι το υπεμενε

Τις επομενες μερες, μετα το λατομειο, και αφου μαζεψανε αρκετες πετρες, σειρα ειχε το δασος. Βρηκανε ενα ισιο μερος για να μπορουν να κοψουνε τα δεντρα και να δουλεψουν ευκολα. Βρηκανε και ενα ξεφωτο, ενα ανοιγμα για να τα αφηνουν πριν τα κουβαλησουν στο χωριο και ξεκινησανε.
Στο δασος χρειαζοταν περισσοτερο η συνεργασια. Στα μεγαλα δεντρα ειδικα, επρεπε να δενουν με σχοινια τον κορμο και να κρατανε αντισταση καποιοι, μεχρι αλλοι να το πριονισουν τοσο οσο να μπορει να πεσει με ενα τραβηγμα. Αυτο το καναν για να το ριξουν απο την μερια που θελανε αλλα και να ειναι ηδη δεμενο οταν επεφτε και να μπορεσουν να το συρουν. Στο συρσιμο χρειαζονταν παλι πολλα ατομα για να καταληξει στο ξεφωτο και εκει υπηρχαν αλλοι που τον καθε κορμο τον αποκλαδωναν, ετσι ωστε να ειναι χωρις εξοχες και να μπορει να στοιβαχθει ευκολα πανω στις πλατφορμες που θα μετεφεραν τους κορμους στο χωριο.
Οι χωρικοι τους ειπαν πως θα θελανε να κοψουν παραπανω δεντρα απο οτι θα χρειαζονταν η ανοικοδομηση, για να εχουν να τα χρησιμοποιησουν ως καυσιμο για τον χειμωνα και παρακαλεσαν τους Μαρινς και την Rika να συνεχισουν για λιγο παραπανω την δουλεια.
"Φαγαμε τον γαιδαρο, τι μας ειναι η ουρα;" ηταν τα λεγομενα της Rikas και δεχτηκε το αιτημα τους και συνεχισανε για μια μερα ακομα να κοβουν κορμους

Η πλευρα του Mark

Εχοντας δωσει τις οδηγιες του, ο Commander πηρε την μικρη του ομαδα των πεντε ατομων, και ξεκινησε για τα βαθυ του βουνου. Ολοι ειχανε εξω τις καραμπινες τους, γεματες και ετοιμες να πυροβολησουν, εκτος απο τον Mark και τον Commander Craul. Ο Mark ειχε εξω το τοξο του και οπως ελεγε, "οταν πας να κυνηγησεις, δεν πρεπει να κανεις θορυβο" και πριν καν ξεκινησει να μιλαει για το γεμισμα του οπλου, ολοι τον σταματησαν γιατι τα ειχαν ακουσει ενα εκατομυριο φορες. Ο Commander Craul απο την αλλη, αοπλος οπως παντα ή οπως καποιοι λεγαν, παντα οπλισμενος. Με τις γυμνες του γροθιες προχωρουσε πρωτος και ηγουταν το κυνηγι

Ησυχοι σαν αθορυβα αρπακτικα προχωρουσαν οι Μαρινς αναμεσα στα δεντρα, εκτος του μονοπατιου και πανω στο χιονι, αφηνοντας τα ιχνη τους παντου πισω τους.
Σε τετοιες συνθηκες, βαρυ χειμωνα και χιονιου το κυνηγι ηταν παραλληλα πολυ δυσκολο και πολυ ευκολο. Το δυσκολο κομματι αναφερεται στο οτι κανενα ζωο δεν κυκλοφορει εξω. Πολλα πεφτουν σε χειμερια ναρκη ή απλα δεν βγαινουν εξω για να μην πεθανουν απο το κρυο. Το ευκολο κομματι αναφερεται στο οτι οποιο τολμησει να βγει εξω, θα αφησει τα ιχνη του στο χιονι. Οποτε το να το ακολουθησεις θα ειναι πανευκολο.
Και ετσι εγινε. Βρηκαν γρηγορα ιχνη απο ενα τετραποδο ζωο και τα ακολουθησαν. Περπατησαν για αρκετη ωρα, απο οτι φανηκε τα ιχνη δεν ηταν ιδιαιτερα προσφατα αλλα τελικα εφτασαν στον στοχο τους.

Ηταν τετραποδο, θηλαστικο, λευκο προς γκρι, εμοιαζε με κατσικα αλλα ηταν περιπου διπλασιο σε μεγεθος και η μουτσουνα του ηταν λιγοτερο μακροστενη, μικροτερη και δυσαναλογη με το υπολοιπο σωμα.
Στεκοταν σε ενα σημειο και ετρωγε χιονι. Καλα ισως ηταν κατι κατω απο το χιονι αλλα ετρωγε και χιονι.
Δεν τους ειχε παρει χαμπαρι ακομα οτι το ειχαν πλησιασει και συνεχισε ανεμελο την δουλεια του.
O Commander εκανε νοημα να σταματησουν και ολοι ετοιμασαν τα οπλα τους.
Ο Mark εβαλε βελος στην χορδη, σημαδεψε και εκτοξευσε το βελος.
Στιγμες πριν, ενας εκωφαντικος θορυβος κατεκλησε την περιοχη, η γη σειστηκε ελαφρως και ξεκινησε μια μικρη χιονοστοιβαδα μπροστα τους. Δεν ηταν σε κινδυνο αυτοι, αλλα την βλεπαν να γινεται.
Η υπετροφικη κατσικα, θορυβηθηκε απο τον θορυβο και σηκωσε το κεφαλι της. Τοτε ηταν που ειδε και τους κυνηγους της και τρομαγμενη αρχισε να τρεχει μακρια τους και το βελος απετυχε για λιγο

O Commander κοιταξε τον Mark και αυτος σηκωσε τους ωμους σε φαση "δεν φταιω εγω".
Κουνησε το κεφαλι σε αγανακτηση και ξεκινησαν να κυνηγησουν το ζωο. Το οποιο ζωο ξεκινησε να φευγει χοροπηδωντας. Και πηδουσε πολυ ψηλα. Καθε φορα που ακουμπουσε το εδαφος, βλεπανε τους μυεις των ποδιων του να φουσκωνουν και να του δινουν τρομερη ωθηση. Ηταν καπως ανατριχιαστικο και τρομαχτικο.
Παρολαυτα, και παρολη την ταχυτητα των χοροπηδητων του, η ομαδα των Μαρινς το ακολουθησε και για καλη τους τυχη, τους οδηγησε κατευθειαν στο "μαντρι" του.
Με το που πηραν την τελευταια αποτομη στροφη αντικρυσαν κατι που δεν περιμεναν. Ενα μεγαλο λιβαδι, μια κοιλαδα αναμεσα σε δυο βουνα. Και μεσα σε αυτην την κοιλαδα ενα κοπαδι απο αυτα. Ενα κοπαδι κατσικιων σε μεγεθος ανθρωπου και μεγαλυτερα. Καποια απο αυτα ειχαν κερατα, μεγαλα, μικρα, ισια, στριφογυριστα, σατανικα, σαν μισοφεγγαρο, σαν φωτοστεφανο, ολων των ειδων.
Και στο κεντρο ολων... Μια τεραστια, χοντρη, υπετροφικη κατσικα στο μεγεθος ενος ενηλικα ελεφανατα. Τα κερατα της ηταν σε σχημα σπιραλ, το χρωμα της γκρι με ασπρες ατελιες και η φατσα της η πιο βαρεμενη φατσα κριαριου που μπορεις να συναντησεις. Καποιοι θα την λεγαν τοσο βαρετη που κατεληγε.... ΦΟΝΙΚΗ

Οι ναυτικοι κοιταχτηκαν μεταξυ τους και κοιταξαν ολοι μαζι τον Commander Craul ο οποιος ειπε
-Το μεγαλο ειναι δικο μου. Μην τολμησει και το ακουμπησει κανενας.
Οι υπολοιποι χαμογελσαν αυταρεσκα, οπλισαν τα οπλα τους και με μια ιαχη, μια κραυγη χυθηκανε στο λιβαδι. Οι σφαιρες πεφτανε βροχη. Οι κροτοι ασταματητοι. Οι στοχοι ευκολοι. Τα παντα ηταν στοχος. Οπλιζαν και χτυπουσαν. Ηταν τοσο απολαυστικο για αυτους. Ο Mark εριχνε το ενα βελος μετα το αλλο. Ολα εβρισκαν κεφαλι. Βελος και κατσικα. Αναμεσα απο τα ματια, αναμεσα κερατα. Τιποτα δεν εμενε ζωντανο. Μεχρι που τα βελη του τελειωσαν.
Περασε το τοξο στο στηθος του και εβγαλε τα πιστολια του. Ειδικη παραγγελια απο τον καλυτερο μηχανικο της Βορειας θαλασσας. Δυο επαναλαμβανομενα διπλων βαρελιων πιστολια με συνολικα τεσσερεις σφαιρες το καθενα. Και πανω σε αυτο, ειδικα φυσιγγια με ετοιμο το βλημα και το μπαρουτι, ετοιμα να τα ριξεις μεσα στην κανη και να πυροβολησεις.