[Τέλος-Αποστολή] Η κρυφή ατζέντα

Το αγόρι μαζεύτηκε και ανασυγκρότησε τις δυνάμεις του. Τράβηξε επίσης το δικό του μαχαίρι από τη θήκη της και επιτέθηκε πρώτος αυτή τη φορά. Το χέρι του αποκρούστηκε και το μαχαίρι του τινάχτηκε πέρα καθώς σε μια δεύτερη κίνηση, ο αντίπαλος του του τσάκισε το γόνατο με μια πλάγια και συρτή κλοτσιά. Ο Arima βόγκηξε, πρόλαβε να κοιτάξει τον νεαρό κατά πρόσωπο και διάβασε την επόμενη του επίθεση. Αλλά δεν είχε ούτε την οξυδέρκεια να σκεφτεί τον καλύτερο τρόπο να αντιδράσει, ούτε την εμπειρία για να γλιτώσει. Ο νεαρός μόλις του έσπασε την ισορροπία βρήκε πολύ απλό να συνεχίσει να πετάξει στο πάτωμα. Η πλάτη του αγοριού έσκασε σε έναν καναπέ με τέτοια φόρα που τον πήρε πίσω 3 μέτρα. Μέχρι να συνειδητοποιήσει πόση ζημιά είχε δεχτεί, τον ένιωσε από πάνω του. Αλλά αυτή τη φορά, δεν του έδωσε περιθώριο να αντισταθεί. Με το μαχαίρι του κάρφωσε τον μηρό και πατώντας πάνω στο άλλο του πόδι, του έσπασε τον αστράγαλο.
Ο Arima κοπάνησε μόνος του το κεφάλι του πίσω στον καναπέ, τα μάτια του σφιχτά έκλεισαν για να μην ουρλιάξει. Η ανάσα του έβγαινε λαχανιασμένη και γρήγορα από το στήθος του και με φρίκη ανακάλυψε ότι η όραση του είχε παραμορφωθεί. Οι εικόνες στριφογύριζαν στο οπτικό του πεδίο, αλλά για κακή του τύχη, το χαμόγελο του νεαρού μαγνήτιζε την προσοχή του. Εστίασε σε εκείνον και ένιωσε την απέχθεια του να μεγαλώνει. Το κάθαρμα δεν έδειχνε σε διάθεση να τον αποτελειώσει. Τον υποτιμούσε τόσο πολύ;! Ανεπίτρεπτο! Έφερε το χέρι του για να στηρίξει το βάρος του, αλλά ήταν μάταιο. Ένιωσε την αφή του μουδιασμένη και παρατήρησε το άκρο του με σοκ.
-Άρχισε να επιδρά το δηλητήριο; άκουσε με τρόμο τη ρητορική ερώτηση του αντιπάλου του. Πρακτικά ήσουν νεκρός από την στιγμή που σε έξυσε το μαχαίρι μου. Ακόμα χειρότερα τώρα που στο κάρφωσα στο πόδι!

-...Γιατί..;
Δεν υπήρχε βασικά νόημα στην ερώτηση του Arima. Μία λέξη μόνο κατάφερε να σταυρώσει, ανάμεσα στον πόνο και την απελπισία που μαινόταν μέσα του για την κατάληξη του.
-Γιατί;! κάγχασε ειρωνικά. Δεν τον πείραζε να ομολογήσει στο αγόρι. Έτσι κι αλλιώς η ζωή του έσταζε σαν άμμο σε κλεψύδρα. Γιατί μισώ τους Επαναστάτες. Σε αυτό το νησί δεν γίνεται όλοι μας να τους συμπαθούμε και να τους ευγνωμονούμε, σωστά;
Η ειρωνεία του ήταν εμφανής στο χαμόγελο του. Η προσωπική του ιστορία ήταν πνιγμένη στον πόνο και την απώλεια. Μια τόσο κοινή ιστορία ανάμεσα στον κόσμο που ζούσαν, που θα μπορούσες να την ακούσεις από τον καθένα. Πλέον το χαμόγελο στο πρόσωπο του ήταν μια μάσκα, μια μέθοδος άμυνας για να κρύψει το γεγονός ότι μέσα του ούρλιαζε σε διαμαρτυρία.
-Μάζεψα και οργάνωσα λοιπόν άλλους που είχαν παρόμοιες απόψεις και αποφασίσαμε να εναντιωθούμε σε αυτή τη τάξη που καθηλώθηκε στον τόπο μας και το παίζει εξουσία. Θέλουμε την πόλη μας για τον εαυτό μας, όχι να παίρνουμε οδηγίες -διαταγές!- από Επαναστάτες! Βρήκαμε λοιπόν μερικές ευκαιρίες να εισχωρήσουμε στην βάση όσο λείπουν οι αρχηγοί και να υποκλέπτουμε πληροφορίες και εφόδια του εξοπλισμού τους και να τα χρησιμοποιούμε εναντίον τους. Αυτή η μυστική δίοδος, πλησίασε την τρύπα στον τοίχο, είναι η έξοδος τους σε περίπτωση εφόδου από εχθρούς. Περνά κατακόρυφα όλους τους ορόφους και καταλήγει με ασφάλεια στην πίσω μεριά του κτηρίου.

Χτύπησε ελαφρά τον γενικώς καλυμμένο μοχλό που την ενεργοποιούσε. Ο Arima συνδύασε την ύπαρξη των διακοσμητικών τζακιών σε διάφορα σημεία του κτηρίου με την παράξενη αρχιτεκτονική. Και το αποτέλεσμα ήταν ότι ταίριαζαν. Με τον ίδιο να ψυχορραγεί και τον αντίπαλο με εξασφαλισμένη την απόδραση του, όλα έμοιαζαν ότι θα είχαν τελειώσει. Πράγματι ο νεαρός έχωσε το κεφάλι στο εσωτερικό της τρύπας και ετοιμάστηκε να πηδήξει. Τι; Αυτό ήταν;! Ο Arima θα πέθαινε έτσι άσκοπα χωρίς καν να δεχτεί το θανατηφόρο τελικό χτύπημα από τον εχθρό του; Τα μάτια του αγοριού γούρλωσαν μόλις είδε τον νεαρό να εξαφανίζεται. Οργή! Τέτοια οργή που τον υποτιμούσε, που τον άφησε να υποφέρει έτσι μέχρι να τελειώσουν οι ανάσες του. Ασυγχώρητο! Δεν το δεχόταν! Δεν είχαν τελειώσει έτσι! Είχαν παρατήσει την μάχη τους στην μέση με τέτοιο τρόπο, που ο Arima δεν θα επέτρεπε να λήξει πριν κάποιος από τους δύο κατέληγε νεκρός. Και θα έδινε την τελευταία του πνοή για να πάρει και τον νεαρό στον τάφο!
 ...Στα σκαλιά τα βήματα ήταν γρήγορα αλλά απόμακρα...
Με το στήθος του να ανεβοκατεβαίνει ασυγχρόνιστα, στα άκρα του κύλισε φωτιά. Ένιωσε τον πόνο και το μούδιασμα να καίνε σαν καρφιά που εισχωρούσαν ακόμα πιο βαθιά του κορμιού του. Όμως η κίνηση ήρθε και ο Arima εμβόλισε με τον ώμο τον πλησιέστερο καναπέ προς το άνοιγμα της τρύπας. Σαν κρεσέντο από το στόμα του βγήκε μια κραυγή και η προσπάθεια έδωσε καρπούς καθώς το έπιπλο μπήκε σε θέση βολής. Το αγόρι όρθωσε σε παραλογισμό το σώμα. Στο ένα πόδι του, από το τραύμα στο πόδι ξεπρόβαλε η λαβή του μαχαιριού με το αίμα να τινάζεται σε πίδακες από τις βίαιες κινήσεις του. Στο άλλο πόδι, ο αστράγαλος σε αηδιαστική γωνία. Στην πλάτη και το πρόσωπο, ο ιδρώτας έτρεχε ψυχρός λες και όλο το σώμα του έβραζε στον πυρετό.
...Τα βήματα πλέον ήταν ευδιάκριτα...
Ήταν κοντά, αλλά ο Arima ήταν εντελώς απορροφημένος για να δώσει σημασία...

Ο Arima σήκωσε το πόδι με τον σπασμένο αστράγαλο και χτύπησε με το γόνατο τον καναπέ, προσθέτοντας όλο του το βάρος. Το έπιπλο κλυδωνίστηκε για μια στιγμή στο κενό κι έπειτα κατέρρευσε στο σκοτάδι. Ανά στιγμές ακουγόταν το χτύπημα του, καθώς έβρισκε κατά την όλο και ταχύτερη πτώση του. Που ακολουθούσε την πορεία εξόδου του νεαρού.
Clang!
Οι ένοικοι του κτηρίου σκίρτησαν και τα αυτιά τους τέθηκαν σε επιφυλακή για να προσδιορίσουν την πηγή του ήχου.
Clang!
Ο νεαρός που ξέφευγε δεν είχε καμία αμφιβολία. Ο θόρυβος τον πλησίαζε και με εξωφρενικό πανικό, έστρεψε το κεφάλι πάνω από τον ώμο του για να διακρίνει το βαρύ έπιπλο να τον πλησιάζει.
Clang!
Η May και ο Mark ανάβλεψαν από το ανοιχτό βιβλίο μπροστά τους και τα μάτια του καρφώθηκαν σε μια γωνιά του δωματίου. Το πλησιέστερο σημείο από όπου περνούσε το μυστικό πέρασμα στην καθοδική διαδρομή του από το κτήριο. Ο ήχος από τα κόκαλα του νεαρού που έσπασαν στην σύγκρουση δεν είχε κάποια αισθητή διαφορά από την φασαρία που προκαλούσε η πτώση του επίπλου έτσι κι αλλιώς. Τόσο ασήμαντη ήταν η ζωή και ο θάνατος ακόμα ενός ατόμου.
Boom!
Ο καναπές προσγειώθηκε στο τέρμα της διαδρομής και ένα κύμα σκόνης ανάμεικτο με αίμα υψώθηκε γύρω του. Τίποτα άλλο δεν κουνήθηκε μέχρι που άτομα ειδοποιημένα από τη φασαρία, πλησίασαν για να ελέγξουν.

It was expected:

Ο Arima ένιωσε τεράστια ανακούφιση και άφησε το σώμα του να χαλαρώσει. Ένιωσε το αίμα να στερεύει από το κεφάλι του και παραλίγο να λιποθυμήσει. Δύο χέρια τον συγκράτησαν πριν καταρρεύσει. Η θερμότητα του υποστηρικτή του ήταν τεράστια παρηγοριά, παρότι ο τόνος του έσπαγε κρύσταλλα.
-Ηλίθιε!! Τι στο καλό νομίζεις ότι κάνεις σε τέτοια κατάσταση;!
Ήταν ο Bloody. Παραδόξως αυτός ο τύπος πάντα εμφανιζόταν όταν τον είχε ανάγκη. Ο νεαρός απέθεσε κατά γης τον Arima και έλεγξε την κατάσταση του με πρωτοφανή για τα ιστορικά ανησυχία. Ο Arima εξεπλάγη μιας και πρώτη φορά τον αντιμετώπιζε έτσι. Δυστυχώς δεν θα θυμόταν αργότερα όταν θα ήταν καλύτερα αυτήν την ευγενική μεταχείριση.
Αλλά ούτε ο Bloody ήταν διατεθειμένος να εμφανιστεί ως σωτήρας του. Μόλις είχε ολοκληρώσει την δική του πλευρά της έρευνας. Μετά από αδιάκοπες παρακολουθήσεις είχε κατασκευάσει ένα οργανόγραμμα με διάφορα μέλη του κινήματος και τις μεταξύ τους επαφές. Κι όλα τα στοιχεία υποδείκνυαν πίσω στην βάση. Μόλις επέστρεψε για να το γνωστοποιήσει στον Daisuke, ανακάλυψε τον Arima να δίνει το τελικό χτύπημα για τον αντίπαλο του.
Χάρη στις γενικές του γνώσεις, ο Bloody συμπέρανε ότι ο Arima είχε δηλητηριαστεί και έσπευσε να δέσει σφιχτά το πόδι του πάνω από το τραύμα. Έπειτα κατέβαλε κάθε προσπάθεια να ρουφήξει το δηλητήριο. Έριξε μερικά χαστούκια στο πρόσωπο του αγοριού, όμως ο Arima θόλωσε μέχρι που έχασε τις αισθήσεις του.

Την επόμενη φορά που συνήλθε, ο Arima ένιωσε παράξενα άνετος και ζεστός. Τα μάτια του άνοιξαν αλλά χωρίς τα γυαλιά του έβλεπε θολά. Γύρισε το κεφάλι πάνω στο μαξιλάρι και αντίκρισε τα πρόσωπα των φίλων του. Ο Mark και η May είχαν αντιληφθεί την επιστροφή του αγοριού στην πραγματικότητα και του χαμογελούσαν με ανακούφιση. Η εικόνα ήταν αρκετή για να συγκινήσει την καρδιά του.
-7ψυχος γι ακόμα μια φορά! διέκοψε ανόρεχτα ο Bloody και το κεφάλι του Arima στράφηκε στην άλλη γωνιά του δωματίου.
Σε εκείνη την μεριά βρισκόταν καθιστός αναπαυτικά ο Bloody, ενώ είχε αφήσει τον Daisuke και τον Waka να στέκονται παραδίπλα.
-Τι συνέβη; προσπάθησε να θυμηθεί αλλά οι αναμνήσεις του κόβονταν μετά από ένα σημείο.
-Εσύ πες μας! Ποιος ήταν αυτός που πολτοποίησες;
Ο Arima συγκέντρωσε τις εικόνες του κι ύστερα διηγήθηκε πώς είχε πετύχει εν βρασμό τον νεαρό. Τους εξήγησε ότι ο συγκεκριμένος αποτελούσε ηγετική φιγούρα στο κίνημα που τους απασχολούσε, καθώς και ότι έκλεβαν από τις αποθήκες των Επαναστατών τα όπλα που ήθελαν.
Σε όλα αυτά, ο Daisuke δεν κλονίστηκε σπιθαμή. Προφανώς ο Mark του είχε ήδη εξηγήσει τις ιδέες τους και ο Bloody είχε παρουσίασε τα δικά του ευρήματα.
-Λοιπόν, αφού είσαι καλά, θα σε αφήσω να ξεκουραστείς. Είμαστε πολλά άτομα και ο ασθενής έχει ανάγκη από καθαρό αέρα.

Με αυτά τα λόγια, αποχώρησε μαζί με τον αδελφό του. Κάποιοι όμως έδειχναν καθόλου πρόθυμοι να τον αφήσουν να ξαπλώσει.
-Αφεντικό, τρομοκρατήθηκα μόλις είδα σε τι κατάσταση σε μετέφεραν. Πρέπει να πολέμησες σας λιοντάρι!
Ο Arima παρέμεινε αμίλητος, αναλογιζόμενος πόσο γενναίο θα χαρακτήριζε κάποιον που κλοτσούσε τα “ξαδέλφια” του αντιπάλου για να την σκαπουλάρει.
-Και δεν ήμουν μόνο εγώ που φοβήθηκα! συνέχισε ακάθεκτος ο Mark. Πρέπει να δεις πόσο ανησύχησε ο... Ο Bloody έριξε μια απαγορευτική ματιά στον Mark, την οποία ο Arima δεν παρατήρησε, η Μεγάλη Αδελφούλα επίσης! βιάστηκε να τα μπαλώσει το παιδί.
Ο Arima στράφηκε στην May που του χαμογέλασε καθησυχαστικά.
-Χάρη στις πρώτες βοήθειες που σου παρέδωσαν, δεν επιδείνωσες την κατάσταση σου. Τα τραύματα σου θα γιάνουν και θα επανέλθεις σαν καινούργιος. Αν παραμείνεις ακίνητος για μερικές μέρες!
Η τελευταία υπόθεση ειπώθηκε σχεδόν σαν απειλή. Γεγονός που μαρτυρούσε ότι το κορίτσι θα τον γιατροπόρευε σαν κέρβερος τις επόμενες ημέρες. Από αυτή την εξέλιξη, η καρδιά του Arima σκίρτησε: Ήταν τα γενέθλια του;! Ίσως έπρεπε να τραυματίζεται πιο συχνά! Ο Bloody πάλι δεν ήταν τόσο μεγαλόψυχος!
-Θα μπορούσες ίσως να μην τον ξεκάνεις πριν καταφέρουμε να τον ανακρίνουμε; αναφέρθηκε για τον υπαίτιο του κινήματος. Θα μπορούσε να έχει και άλλους συνεργάτες που μας ξέφυγαν, ή άλλα κίνητρα πέρα του προσωπικού του μίσους!
-Έκανα αυτό που μου ζήτησαν! αντιγύρισε απτόητος. Αν δεν σε πειράζει θα ήθελα να ξεκουραστώ!
Ο Bloody έκλεισε σε σχισμές τα μάτια απειλητικά, αλλά αυτή τη φορά υποχώρησε. Από τον τόνο του Arima ήταν ξεκάθαρο ότι δεν θυμόταν την απεγνωσμένη προσπάθεια του να τον κρατήσει στην ζωή. Πάλι καλά! Το τελευταίο που του έλειπε ήταν να αλλάξει η συμπεριφορά του και να δέχεται την ευγνωμοσύνη του αγοριού. Ακόμα όμως τον χώλαινε ο τρόπος του Arima και έκανε μια νοητή σημείωση να τον αφήσει στην μοίρα του την επόμενη φορά.

Η ανάρρωση του Arima θα έπαιρνε αρκετές μέρες. Στις οποίες τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας δεν έμειναν στάσιμα. Πέραν του Bloody που αρεσκόταν σε αδιάκοπους ύπνους και καλοπέραση δηλαδή. Η May είχε συγκεντρώσει ένα κάρο πληροφορίες για τα νησιά της South Blue που πιθανώς να επισκέπτονταν και μερικά ονόματα άλλων Επαναστατών που λειτουργούσαν σαν σύνδεσμοι. Καθώς θα ήταν η υπεύθυνη της ομάδας τους που θα έδινε αναφορές και τις λοιπές τυπικότητες, πάντα έβρισκε κάτι καινούργιο να μάθει. Από την άλλη ο Mark είχε αρχίσει τις διαπραγματεύσεις με τον Daisuke:
-Αυτά είναι ρέστα σε περίπτερο! παραπονέθηκε για την αμοιβή της αποστολής που ολοκλήρωσαν. Ξέρεις πόσα μπορώ να βγάλω εγώ μέσα σε μια μέρα;!
-Οι Επαναστάτες έχουν χαμηλό ταμείο! Τι νομίζεις ότι είμαστε; Σαν τους Marines που δέχονται τις επιδοτήσεις της Παγκόσμιας Κυβέρνησης;! Ο Mark κατσούφιασε και ρουθούνισε υποτιμητικά. Φρόντισε να ανεβείτε στις βαθμίδες και να ολοκληρώνετε πιο απαιτητικές αποστολές ώστε να αμείβεστε καλύτερα! του συνέστησε.
-Θα δούμε αν μας συμφέρει και θα σε ενημερώσουμε! συνέχισε με ανυπέρβλητη αλαζονεία, όμως ο Daisuke χαμογέλασε σατανικά.
-Αν τύχει πάντως και πλεύσετε προς τη Zarzara Town, θα επωφεληθείτε μέγιστα! πέταξε δήθεν αδιάφορα και είδε τα μάτια του Mark να λάμπουν με περιέργεια. Δείγμα ότι το δόλωμα τσίμπησε. Υπάρχει ένα εξαίρετο ναυπηγείο στο μέρος, όπου σύντομα θα στείλουμε ένα καράβι για βελτιώσεις. Έχει όλες τις ανέσεις και μπορεί να εξυπηρετήσει μέχρι 7 άτομα χωρίς στρίμωγμα. Αν το παραλάβετε, το κρατάτε!
Ο πειρασμός φούντωσε μέσα στον Mark. Το σώμα του δονήθηκε καθώς αντιπάλεψαν η κόντρα με την γλύκα. Τελικά δάγκωσε τα χείλη του και αποχώρησε πριν συμφωνήσει με την παγίδα του αρχηγού. Ο Daisuke χαμογέλασε φανερά ικανοποιημένος. Μόνο τα χέρια του δεν έτριψε! Από την άλλη, ο Mark κατευθύνθηκε για το μέρος όπου βρισκόταν η May. Ας κρατούσε τουλάχιστον υπόψιν του: Πού βρισκόταν αυτή η Zarzara Town;

End of Story:

Παραμένω στο νησί!

Όνομα χαρακτήρα: Κishou Arima

P.o.M. Points: 44

Belli: 140.000

Τυχόν παρατηρήσεις: That was intense !
Μου φάνηκε οτι το περνούσες γεγονότα λίγο πιο γρήγορα απ ότι κάνεις συνήθως (searching for clues) και σε άλλα έδινες πολύ καλή προσοχή με πολύ ωραίες περιγραφές (μαγαζι με μάσκες κ.α)
Η μάχη ήταν καλή για τα μέτρα του Arima . Περιμένω πως και πως να τον δω να δυναμώνει και αλλο!

Ο Mark μεγάλο πουλεν!Θα το επαναλαμβάνω σε κάθε ιστορία!