[Τέλος-Παρελθον 1] Το νήμα του δράματος

"Τρείς απ'αυτούς έμειναν να μας προσέχουν ενώ οι υπόλοιποι μπήκαν στα έγκατα της σπηλιάς. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί οτι μπορεί να έκρυβε κάτι τόσο σημαντικό εκεί, αλλά εκείνη την στιγμή ένοιωσα οτι έπρεπε να ανησυχώ για άλλα πράγματα. Αφότου επέστρεψαν και ζητωκραύγασαν για τα σεντούκια τους, άρχισαν να πίνουν και να ξεκουράζονται. Ο αρχηγός τους τότε είπε:
-Εχουμε ένα ακόμα λάφυρο σήμερα... Κοίταζε την Kallia. Οχι αποκλείεται να εννοούσε αυτό που σκεφτόμουν. Αποκλείεται δεν θα τους επέτρεπα!
Η νεαρά απο εδώ νομίζω οτι πρέπει να δοκιμάσει λίγο παλιό κρασί Χοχοχοχο
-Δεν πίνω! απάντησε με θάρρος εκείνη
-Δεν μιλάω για αλκοολ! Θα κάνεις μαζί μου ό,τι θα έκανες με τον πιτσιρίκο εδώ. Και αν είσαι καλή μαζί μου, δεν θα σε μοιραστώ με τους υπόλοιπους...Χοχοχοχοχοχο

"Οι επόμενες σκηνές ήταν οι πιο απαίσιες της ζωής μου. Ο καπετάνιος τους έπιασε την Kallia και την ξαπλωσε μπρουμυτα στο πάτωμα. Εβγαλε το πατελόνι του έπεσε πάνω της σαν σαρκοφάγο πάνω στο θύμα του. Εκείνη να ουρλιάζει να φωνάζει να κλαίει και να χτυπέται. Απο ένα σημείο και μετά την κρατάγανε δυο άτομα για να είναι ήρεμη ενώ δεν γλύτωσε και 2 χαστούκια απο τον καπετάνιο. Απ'την άλλη εγώ ωρυόμουν να την αφήσουν ήσυχη. ΤΗΝ ΒΙΑΖΕ! Μπροστά στα μάτια μου! Ημουν εκεί και δεν μπορούσα να βοηθήσω σε τίποτα γιατί και εμένα με κράταγαν τρία άτομα... Τους δάγκωσα τα χέρια, τους κλώτσησα όπου βρήκα, έριξα κουτουλιές και αγκωνιές μήπως και καταφέρω να γλυτώσω και μαζί με εμένα και εκείνη. Στο τέλος για να ξεφορτωθούν εμένα, μου έριξαν τόσο ξύλο που λιποθύμησα για τα καλά..."

"Όταν ξύπνησα είχαν περάσει αρκετές ώρες. Δεν κατάλαβα πόσες. Οι πειρατές είχαν εξαφανιστεί. Η Κallia ήταν ξαπλωμένη στα τρία μέτρα μακριά μου ανάσκελα με ανοιχτά τα χέρια και ανοιχτά τα μάτια. Οποιαδήποτε έκφραση είχε εξαφανιστεί απο το πρόσωπο της. Ήταν γυμνή, αλλά αίματα είχαν καλύψει ένα κομμάτι απο το σώμα και τα πόδια της, και μάλιστα είχαν ξεραθεί όπως τα δάκρυα στα κενά πλέον μάτια της. Την πλησίασα και την σκούντηξα να δω τί κάνει. Δεν κούνησε το βλέμμα της να με κοιτάξει. Ψιθύρισε όμως δύο λέξεις που έκρυβαν όλον τον λυγμό της:
-ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ...
Δάγκωσα τα χείλη μου απο λύπη και σήκωσα το ταλαιπωρημένο σώμα της με τα χέρια μου καλύβοντας την με τα ρούχα της. Επρεπε να την πάω άμεσα στο νοσοκομείο της πόλης. Τέσσερις ώρες περπατούσα κρατώντας την ώσπου έφτασα στην πόλη και ζήτησα βοήθεια..."

"Τελικά και εγώ και η Kallia χρειαστήκαμε νοσοκομείο... Εγω είχα μια ουλή στην δεξιά πλευρά του προσώπου απο μαχαίρι. Ούτε που θυμόμουν πότε και πώς έγινε αλλά μάλλον δεν υπήρχε πρόθεση να με σκοτώσουν αλλιώς δεν θα έγραφα αυτές τις γραμμές... Έφυγα την επόμενη μέρα απο το νοσοκομείο ενώ η Kallia έκατσε για μιάμιση βδομάδα. Πήγαινα κάθε μέρα να την δω. Ευτυχώς δεν έπαθε μόνιμη σωματική βλάβη απο τον βιασμό των πειρατών. Εκείνη θέλει να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί αλλά εγώ δεν θέλω. Νοιώθω οτι είναι σπιλωμένη. Εγώ την ήθελα σαν το μοναδικό κορίτσι που δεν με πολιορκούσε. Πλέον είχε χάσει την περηφάνια και την γοητεία της. Δεν γινόταν να είμαστε μαζι.

"Κάποτε είχα πει πως ο Ren είχε δίκιο που ήθελε να με δείρει όταν με έπιασε με την Eidir. Δεν έχω αλλάξει γνώμη. Το ίδιο ισχύει και για μένα. Θα βρώ αυτούς τους πειρατές και όποιον άλλο πειρατή πετύχω στον δρόμο και θα τους αλλάξω τα φώτα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι τα κατακάθια της κοινωνίας. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία ανοχή στις πράξεις τους. Τους αξίζει φωτιά και τσεκούρι! Η ουλή που μου άφησαν θα μου θυμίζει για πάντα τον σκοπό μου αυτό. Δυστυχώς όλο σχεδόν το νησί είναι φιλικό προς τους πειρατές. Ακόμα και οι άνθρωποι που με μεγάλωσαν τους έφερναν συνέχεια στο σπίτι. Τους σιχαίνομαι όλους. Η εκδίκηση θα έρθει..."

" Ο τελευταίος μου χρόνος στο σχολείο φτάνει σιγά σιγά στο τέλος του... Οι τελικές εξετάσεις πλησιάζουν και είμαι σίγουρος οτι θα αριστεύσω! Ο καθηγητής μας είπε οτι υπάρχουν κάποιες υποτροφίες με τις οποίες μπορείς να σπουδάσεις! Πολύ ενδιαφέρον! Αυτό θα κάνω! Η Eirid φέτος ήταν μέτρα μαθήτρια και δεν έχω ανταγωνισμό στην υποτροφία. Όμως έχω σκεφτεί κάτι για να το σιγουρέψω..."

"Προχθές έσκισα στο πρώτο μάθημα! Δίναμε χημεία! Τα πήγα τέλεια! Το σχέδιο μου επίσης πήγε τέλεια! Είχα αφήσει ένα σημείωμα κάτω απο το θρανίο της Eirid και ένα στυλό μαζί. Το σημείωμα έλεγε:
[Αγαπητή Eirid μόλις τελειώσεις απο την εξέταση πήγαινε να επισκεφτείς στο νοσοκομείο την μητέρα σου γιατί μπορεί να μην την ξαναδείς ποτέ...]

Κατα την διάρκεια της εξέτασης παρίστανα ότι δεν έγραφε το στυλό μου και ζήτησα απο την Eirid. Εκείνη μου είπε οτι δεν είχε δεύτερο και της είπα οτι είδα έναν κάτω απ'το θρανίο της. Εκείνη μου έδωσε το στυλό που εγώ είχα βάλει και διάβασε το γράμμα. Παραλίγο να λιποθυμήσει αλλά συγκρατήθηκε και έφυγε τρέχοντας απο την αίθουσα."

Στην ουσία το γραπτό της μηδενίστηκε γιατι δεν μπορούσε να επικαλεστεί λόγους υγείας αφού η μητέρα της δεν ήταν στο νοσοκομείο. Ισα ίσα που θα μπορούσε να το έχει βάλει η ίδια εκεί και να το έχει σκηνοθετήσει επειδή δεν είχε διαβάσει τα θέματα που έπεσαν... Με ένα μάθημα εκτός, ό,τι και να έκανα πρώτος θα έβγαινα και θα διεκδικούσα την υποτροφία για να φύγω απο αυτό το κωλόνησο!"

"ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
Βγήκα πρώτος στο σχολείο με βαθμό 19.9 !!!!!!!!!!! ΝΑΙ!
Ο διευθυντής το ανακοίνωσε σε όλους και μου υποσχέθηκε υποτροφία για όποια σχολή ήθελα! Η απάντηση μου ήταν άμεση:
-Ιατρική!!
Μαθαίνοντας την ανατομία και την λειτουργία του σώματος, θα μπορώ πιο έυκολα να κάνω σωματική ζημιά σε όποιον χρειαστεί ή και να σώσω κάποιον που έχει ανάγκη και θέλω... Είναι η τέλεια επιστήμη που μόνο κάποιος με τους δικούς μου βαθμούς μπορεί να φτάσει!"

"Οι άνθρωποι που με μεγάλωσαν δεν χάρηκαν με την ιδέα να φύγω...
-Δεν θα πας σε ένα ξένο νησί να σπουδάσεις γιατρός
-Τι αηδίες είναι αυτές!
-Θα μείνεις να δουλέψεις στο μπαρ μας!
-Ακούστε να δείτε. Εχει περάσει αρκετός καιρός απο τότε που υπέμενα τα καπρίτσια σας. Ησασταν άχρηστοι σαν γονείς και απορώ γιατι με υιοθετήσατε. Τόσα χρόνια ένοιωθα μόνος μου σε αυτό το σπίτι και δεν είχα κανέναν. Το διάβασμα και το σχολείο ήταν η μόνη μου διέξοδος απο τα κακά παιδικά μου χρόνια. Απο εδώ και στο εξής χαράσσω την δική μου πορεία. Αν νοιαζεστε για μένα έστω και λίγο θα πρέπει να με στηρίξετε!
-Πρόσεχε πως μιλάς! Εννοείται οτι νοιαζόμαστε!
-Τότε κάντε ησυχία να μαζέψω τα πράγματα μου χωρίς καθυστέρηση!"

Αυτό το όμορφο οικογενειακό κλίμα θα είχε να θυμάται ο Kenzo λίγες μέρες προτού ταξιδέψει για ένα ξένο νησί και να κοιτάξει την δική του ζωή. Τα όσα τράβηξε μέχρι την ενηλικίωση του θα τον συντρόφευαν στα φοιτητικά του χρόνια αλλά ποιός είπε οτι δεν θα ξαναβρισκόταν στο ίδιο νησί;
Λένε οτι ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Πόσο μάλλον ο Κenzo που δεν είχε γίνει ακόμα δολοφόνος...

Παραμένω στο νησί!

Όνομα χαρακτήρα: Silver Kenzo

P.o.M. Points: 25

Belli: 76.000 + μπόνους 27.000 για το άνοιγμα του φόρουμ

Τυχόν παρατηρήσεις:
Λοιπόν η ιστορία σου μου άρεσε ασχέτως αν ήταν μια απλή. Το πρώτο πρόσωπο το εκτέλεσες πολύ ωραία. Δεν ξέρω αν οι ιστορίες που θα γράφεις θα είναι παρμένες από ένα ημερολόγιο αλλά ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα.
Ο Kenzo φαίνεται πέρασε πολλα σε εκείνο το νησί, φαντάζομαι όταν θα επιστρέψεις πίσω θα τους συμπεριλάβεις όλους. Μάνα πατέρα επίσης. Την κοπελιά κρίμα που δεν την ήθελες πια αλλά λογικό ίσως.

Ανυπομονώ κιαλλες ιστορίες από σένα, δεν είχα διαβάσει παλιά ιστορίες σου αλλά είναι σαν να είσαι άλλος άνθρωπος στα στόρι. Μπράβο σου, συνέχισε έτσι.

» [Τέλος Παρελθόν] Strange feelings
» [Τέλος-Παρελθόν] Οι Κουρσάροι
» [Τελος - Παρελθον] The Past
» [Τέλος-Φρούτου] Το παρελθόν και το παρόν μου
» Το μπλε του Ναυτικού. [Τέλος-Παρελθόν]