[Τελος] Unknown Island

Απο την στιγμη που ειχαν κανει εκεινη την μαχη με τους αλλους τους πειρατες ειχαν περασει περιπου στις 3 ωρες. Νησι ακομα δεν ειχαν βρει στον οριζοντα τους. Στην θαλασσα συνολικα πρεπει να ηταν περιπου στην μια ευδομαδα. Ειχαν βαρεθει καπως. Ετσι απο απελπισια ο νεαρος επερνε καθε τρεις και λιγο τα κιαλια για να δει μηπως υπαρχει καποιο νησι εδω περα. Δεν γινοταν κατι ομως, καθε φορα δεν εβλεπε τιποτα.
-Παλι Natsu, ξερουμε οτι εχεις βαρεθει αλλα σταματατω! Ειπε η Erza στον νεαρο καθως πηρε παλι τα κιαλια για να δει. Οταν τα πηρε τα εβαλε και επειτα ευθυς πηγε να δει αν υπαρχει κατι μπροστα.
-Ναι, ναι, ναι!!! Ειπε απο την χαρα του.
-Επιτελους κατι βλεπω!!! Ειχε δει μπροστα του κατι αλλα δεν μπορουσε να προσεξει καλα τι ηταν, μπορει να ηταν κιολας καποιο καραβι παλι.
Προχορησαν λιγο ακομη και τοτε ο νεαρος ειχε καταλαβει τι ηταν.
-Επιτελους νησι!!!! Ειπε καθως πεταξε τα κιαλια στο καταστρωμα κατω.

Ειχαν χαρει και οι αλλοι φυσικα αλλα ο πιο χαρουμενος ηταν ο νεαρος. Βαριεται πολυ ευκολα και κανει βλακειες οταν βαριετε.
Εβαλε παλι τα κιαλια ωστε να δει καλα πως ειναι το νησι και την στιγμη που τα εβαλε αυτο που κοιταξε δεν του αρεσε πολυ. Φαινοταν το νησι απο μακρυα σαν να ειχε μονο φυλα, δεντρα και τετοια πραγματα."Μπορει να ειναι η ιδεα μου", ειπε απο μεσα του ο νεαρος. Οντως μπορει να ηταν αλλα δεν παυει οτι μολις βρηκαν το δευτερο τους το νησι.
Μετα απο 10 λεπτα ειχαν μπει στην ατμοσφαιρα του νησιου. Ηθελαν καπου να αφήσουν το καραβι τους ωστε να ψαξουν το νησι.
-Τελικα ειναι οπως το φανταζομαι ειπε ο νεαρος καθως κοιταζε το νησι ενω εψαχναν ενα μερος για μεινουν. Το νησι αυτο οπως και το προηγουμενο δεν ειχε τιποτα αλλο παρα ενα δασος. Δεν τους αρεσε αυτο το πραγμα. Ηθελαν να ζησουν μια περιπετεια μεγαλυτερη στην θαλασσα αυτη αλλα φαινεται πως θα αργησει κατι τετοιο μεχρι να βρουν το καταλληλο νησι.
Μετα απο 5 λεπτα ειχαν παει στην ακτη του νησιου, κατεβηκαν απο το καραβι μετα και επρεπε εστω να δουν αν θα υπαρχουν εδω ανθρωποι.

Οταν κατεβηκαν τοτε κατεβασε ο Elfman την αγκυρα κατω και τους ακολουθησε. Δεν ηξεραν που να πανε. Μπροστα τους υπηρχε ενα δασος. Δεν ειχαν καποια αλλη επιλογη απο το να μπουν μεσα.
Ετσι μετα αρχισαν να πηγαινουν προς τα εκει.
-Να προσεχετε δεν ξερουμε τι μπορει να βρουμε εδω περα ειπε η Erza. Οι αλλοι συμφωνισαν με αυτο που ειπε και για αυτο τα ματια τους τα ειχαν δεκατεσσερα.
Απο την στιγμη που ειχαν μπει μεσα στο δασος πρεπει να ειχε περασει περιπου στα 30 λεπτα και ακομα να δουν κατι. Ειχαν βγει στο συμπερασμα πως δεν υπαρχει ανθρωπος εδω περα.
-Παμετε λεω εγω πισω, δεν υπαρχει καποιος εδω. Ειναι χασιμο χρονου ειπε ο Gray. Σωστα ελεγε και για αυτο ο νεαρος σαν καπετανιος του εδωσε διαταγη να κανουν αυτο που ειπε.
Επειτα ολοι τους γυρισαν απο την αλλη και αρχιζαν πισω αλλα εκεινη την στιγμη στα ξαφνικα πεφτει πανω τους ενα μεγαλο διχτη χωρις να το περιμενουν.

Οταν ειχε πεσει πανω τους δεν μπορουσαν να καταλαβουν τι γινοταν. Πως επεσε ενα διχτυ πανω τους. Μια λογικη μπορει να υπαρχει καποιος τους ειχε στυσει.
-Oi βγειτε εξω οποιοι και να ηστε!!! Ειπε ο Natsu δυνατα. Μετα απο λιγο τα δεντρα αρχιζαν να κουνιουνται και να γινεται λιγο φασαρια. Ο θορυβος αυτος τον προκαλουσε απο τους ανθρωπους που ερχοντουσταν.
Σε 5 λεπτα αρχισαν να ερχονται ενας ενας αντρες και με την παροδο του χρονου ολο και πιο πολυ γινοντουσταν. Ο νεαρος ειχε αρχισει να νευριαζει λιγο επειδη τους πεταξαν το διχτη πανω, ειχε καταλαβει πως γυρευαν μπελαδες. Ετσι μετα προσπαθησε να τα κοψει αλλα ηταν ματαιο. Το διχτη αυτο ηταν απο ατσαλι κατι το πολυ δυσκολο για τον πειρατη.
-Ποιοι ειστε εσεις??? Τους ρωτησε αλλα τοτε εμφανιστηκε ενας και πηγε μπροστα του.

-Σε αυτο το νησι κανεις δεν πρεπει να πατησει, πως και εσεις πατησατε??? Τι εισαστε πειρατες??? Δεν πειραζει ομως θα σας παρουμε και θα σας κανονισουμε για να μην μαθευτει τιποτα απο αυτα που κανουμε εδω περα δεν του αρεσε του νεαρου αυτο που ελεγε. Επρεπε με καποιο τροπο να ξεφυγουν αλλιως θα εχουν προβλημα. Το καλο πραγμα για τον Natsu ηταν οτι με καποιο τροπο αυτο λεγετε περιπετεια. Θα περασουν καπως ασχημα την αρχη αλλα θα περασει οπως και να'χει μια περιπετεια ο πειρατης.
-Παρτε τους! Ειπε ενας και επειτα εδεσαν σε ολους τα χερια τους πριν βγαλουν το διχτη απο πανω τους για να μην δραπετευσουν η κανουν αντεπιθεση. Οταν τελειωσαν να δενουν τα χερια τους τοτε εβγαλαν το διχτη και επειτα τους σηκωσαν ορθιους.
Την στιγμη που τους σηκωσαν τους εβαλαν να αρχιζουν να περπατανε. Δεν ηξεραν που θα πηγαιναν, το μονο που επρεπε να σκεφτοντουσταν ηταν πως θα το σκασουν. Τιποτε αλλο.

Τους ειχαν παει πολυ μακρυα απο την στιγμη που τους ειχαν πιασει. Ακομη να βγουν σε ενα μερος. Ολο στο δασος ηταν. Ηταν δυσκολο κιολας να βρουν καποιο τροπο κιολας ξεφυγουν. Δεν μπορουσαν να βρουν καποιο τροπο, το μονο που μπορουν να κανουν ειναι ενα. Οταν βρουν την ευκαιρια τους τοτε να ξεφυγουν. Βασικα ολη αυτη την ωρα που περπατουσαν με δεμενα τα χερια ο νεαρος προσπαθουσε να λισει τα δεσμα του ωστε να ξεφυγει. Το ειχε καταφερει καπως απλα δεν μπορουσε ετσι στα καλα καθουμενα να φυγει. Επρεπε να βρει την καταλληλη στιγμη.
Καθως περπαταγαν σταματησαν λιγο.
Δεν καταλαβαιναν τι γινοταν μπροστα αλλα οι εχθροι φαινοταν σαν να μαλωναν για κατι, δεν ενοιαζε τον νεαρο τι ηταν. Ειχε βρει την ευκαιρια του. Ετσι αφου ειχε αδυναμωσει τα δεσμα του, εβαλε λιγο προσπαθεια και τα καταφερε να τα λυσει. Την στιγμη εκεινη που τα καταφερε αμεσως πηγε να φυγει.
Τον ειδαν οι αλλοι και αμεσως αρχισαν καποιοι να τον κυνηγανε
-Υποσχομαι θα ερθω πισω για να σας σωσω!!!! Ειπε στους δικους του ο νεαρος καθως ετρεχε.

-Βλακες εξαιτιας σας το εσκασε! Φωναξε ενας σε εκεινους που μαλωναν. Αν δεν μαλωναν ομως δεν θα μπορουσε να το σκασει ο νεαρος.
Απο την στιγμη που το ειχε σκασει πρεπει να ειχε περασει γυρω στα 20 λεπτα και ακομα ετρεχε. Απο πισω του ομως ακομα το κυνηγαγαν αλλα δεν ηταν πολυ. Περιπου στους 4 να ηταν το πολυ. Ετσι αφου ειναι τοσο λιγοι σταματησε να τρεχει ο νεαρος.
-Ωστε αποφασισες να παραδωθεις ε ειπε ο ενας και επειτα ευθυς πηγε παλι να τον πιασει τον νεαρο. Ο νεαρος ομως αυτη την φορα δεν τον αφησε. Την στιγμη που πηγε να τον πιασει του εδωσε μια δυνατη μπουνια στα μουτρα.
-Ελπιζω να εχετε κανει τις προσευχες σας ειπε στους αλλους τρεις ο νεαρος. Εκεινοι ειχαν φοβηθει λιγο αλλα θαρος ειχαν ακομα για να τα βαλουν με τον νεαρο. Ετσι ο ενας απο τους τρεις πηγε να του κανει επιθεση.

-Νομιζεις τωρα μπορεις να τα βαλεις με εμας, θα σε κανω να παρεις πισω αυτο που ειπες ελεγε εκεινος ο αντρας καθως πηγαινε να επιτεθει στον νεαρο. Οταν ειχε ερθει πηγε να του δωσει μια μπουνια αλλα ο νεαρος την αποφυγε και υστερα καθως τον αποφυγε του εδωσε μια γονατια στην κοιλια. Εκεινος δεν το περιμενε, το ειχε κανει πολυ γρηγορα ο πειρατης με αποτελεσμα να πεσει στο εδαφος κατω ο εχθρος.
-Τελικα ειχες της δυνατοτητες μικρε για να αντεξεις σε αυτη τη θαλασσα για λιγο αλλα οπως ειπα για λιγο. Κατι τετοιοι σαν και εσενα στο τελος ειναι νεκροι ειπε καθως ειχε σηκωθει παλι. Πηγαν να επιτεθουν στον νεαρο και οι αλλοι δυο. Εκεινοι ειχαν απο ενα σπαθι ο καθενας. Ο ενας πηγε να του το φερει καθετα αλλα ο νεαρος τον αποφυγε σκηβοντας και ο αλλος πηγε να επιτεθει στον νεαρο καθως ηταν σκυμενος φερνοντας το σπαθι του οριζοντια. Ειχε προλαβει να δει την επιθεση του και για αυτο ετσι οπως ερχοταν πανω του το σπαθι το πιανει και με τα δυο του χερια ο νεαρος απο τα πλαγια. Ο εχθρος εβαζε οσο δυναμη μπορουσε αλλα ηταν ματαιο. Ο πειρατης εβαζε ακομα πιο πολυ δυναμη και απο την πολυ την δυναμη ειχε σπασει το σπαθι. Επειτα σηκωθηκε παλι ορθιος ο πειρατης και του εδωσε μια αγκονια στα πλευρα.

Οταν ειχε φαει την αγκονια ειχε πονεσει πολυ και δεν μπορουσε να σταθει καλα στα ποδια του. Οι δυο απο αυτους δεν ηταν στα καλα του. Αν προσπαθουσαν ακομη να επιτεθουν στον νεαρο τοτε το μονο που θα παθαιναν ειναι ολο τους το σωμα να γεμησει πληγες, μελανιες και οτι αλλα χτυπηματα προκυψουν. Δεν τα παραταγαν ομως. Ξανα ειχε παει να επιτεθει στον νεαρο εκεινος που ηταν χτυπημενος στα πλευρα του. Ειχε φερει το σπαθι του στα καθετα αλλα τον ειχε αποφυγει ο νεαρος, δεν ειχε σταματησει εκει ομως. Του εκανε πολλαπλες επιθεσεις κατι οπου δεν επιρεαζε τον νεαρο καθως αποφευγε ολες τις επιθεσεις του. Ετσι στο τελος καθως πηγε να επιτεθει παλι στον νεαρο, ο πειρατης του εδωσε μια δυνατη μπουνια στην κοιλια του.
Οι αλλοι δυο τωρα πια ειχαν κατα τρομαξει που τα εβαλαν με τον πειρατη. Βασικα λογικο ηταν, εκεινοι ηταν απλως ενα ματσο στρατιωτες και τιποτε παραπανω η μπορει να ειναι απλα μικρα πιονια. Ετσι αρχισαν να τρεχουν οι δυο τους, δεν τον ενιαξε ομως τον πειρατη επειδη οι αλλοι δυο ηταν ακομα εδω. Θα μπορουσε εκεινους να ρωτησει που θα εχουν παει τους δικους του.

Αφου ειχαν φυγει οι δυο τοτε επρεπε να μαθει που εχουν παει τους δικους του. Εκεινος που τον ειχε πλακωσει κυριολεκτικα στο ξυλο σερνοταν στο εδαφος και πηγε να πιασει τον νεαρο απο το ποδι του. Την στιγμη εκεινη που τον επιασε, ο νεαρος απομακρυνε το χερι του και υστερα τον επιασε απο τα ρουχα και τον ανεβασε πανω με το ζορι.
-Oi θα μου πεις που εχετε παει τους δικους μου, γιατι αλλιως αν δεν μου πεις θα παθεις χειροτερα πραγματα του ελεγε ο νεαρος με μια τρομακτικη φατσα. Εκεινο ειχε φοβηθει τοσο πολυ οπου φαινοταν ξεκαθερα. Απο τον φοβο του ειχε αρχισει να κατουργιοταν πανω του.
-Ενταξει, ενταξει θα σου πω του ελεγε. Ετσι υστερα του ειπε που ηταν και του εκανε στο πατωμα εναν χαρτη. Ο νεαρος εκεινο τον χαρτι τον ειχε σχεδιασει κιολας σε ενα χαρτι οπου ειχε μαζι του ωστε να το βλεπει οποτε θελει.
-Ειδες δεν ηταν δυσκολο του ειπε και τον αφησε. Αμεσως μετα αρχισε να πηγαινει στο κρυσφηγετο οπου ειναι φυλακισμενοι οι δικοι του.