[Τέλος-Αποστολή] Για την τιμή του ψωμιού [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Προηγούμενη Ιστορία:

Περίληψη Προηγούμενων:

Ο Iroh είχε μόλις δέσει την βάρκα του στο λιμάνι του Toroa και μία μυρωδιά φρέσκου ψωμιού με μαύρο σουσάμι του επιτέθηκε στα  ρουθούνια. Πήρε μία βαθιά ανάσα που του άνοιξε την όρεξη και στην συνέχεια κοίταξε γύρω του. Το λιμάνι κόντευε να βουλιάξει από την πολυκοσμία. Διάφορα πλοία, μικρά, μεσαία, μεγάλα, ακόμα και κρουαζιερόπλοια, βρίσκονταν αραγμένα στις διάφορες προβλήτες. Το νησί ήταν εξάλλου ξακουστός προορισμός διασκέδασης και χαλάρωσης με αρκετά αξιοθέατα. Άνθρωποι με μπαγκάζια στα χέρια και χαμόγελα στα χείλη ξεχύνονταν στον κεντρικό δρόμο της πόλης  δημιουργώντας ένα πολύχρωμο ποτάμι. O Iroh παραλίγο να παρασυρθεί  από το κλίμα διακοπών.  Οι πληγές από την προηγούμενη, απρόσεχτη μάχη του δεν είχαν επουλωθεί πλήρως, όποτε ίσως θα ήταν ιδανικό γι’αυτόν λίγος χρόνος ξένοιαστης ξεκούρασης. Όμως οι υποχρεώσεις της παράταξης που συνειδητά είχε επιλέξει να ενταχτεί δεν γνώριζαν από διαλλείματα.  Ο Ζόφος είχε επικοινωνήσει μαζί του για άλλη μια φορά όταν βρισκόταν στα ανοιχτά της θάλασσας.

Ένα κοράκι είχε επισκεφτεί την βάρκα του αφήνοντας ένα μικρό πακέτο που περιείχε ένα σφραγισμένο φάκελο και μία, τελευταίας τεχνολογίας, μικρή φωτογραφική μηχανή. Οι εντολές του Ζόφου ήταν σαφείς. Έπρεπε να πάει στο Toroa και να βρει οποιοδήποτε τρόπο ώστε να υπονομεύσει την υπόληψη που είχε ο τοπικός διοικητής των marines. Το σημείωμα άφηνε να εννοηθεί πως εάν δεν υπήρχαν πραγματικές αποδείξεις διαφθοράς τότε αρκούσαν και ψεύτικες. Μιας και δεν υπήρχαν περισσότερες εξηγήσεις στο σημείωμα, ο Iroh υπέθετε πως στόχος τους ήταν να αποσταθεροποιήσουν την αρχή του νησιού. Το γεγονός πως δεν είχε ακόμα bounty στο κεφάλι του, του έδινε το πλεονέκτημα να κινείται πιο ευέλικτα από κάποιον άλλον πράκτορα επαναστάτη. Αν ήταν τυχερός δεν θα χρειαζόταν καν να μπλέξει σε κάποια μάχη, ενδεχόμενο ιδανικό ώστε να ξεκουράσει το τραυματισμένο σώμα του. Ένιωσε το στομάχι του να γουργουρίζει. Ίσως να έπρεπε να βρει κάποια ταβέρνα όπου θα γευμάτιζε και παράλληλα θα μάζευε πληροφορίες για τον διοικητή των marine ονόματι Chad.

Ξεκίνησε λοιπόν, με το σακίδιο στον ώμο του, να εξερευνήσει το νησί. Υπήρχαν στιγμές που δυσκολευόταν να κινηθεί λόγω του πολύ κόσμου αναγκαζόμενος να καταφύγει σε ελιγμούς. Ενθουσιώδης ταξιδιώτες και από τις τέσσερεις θάλασσες σπρώχνονταν προσπαθώντας να προσεγγίσουν τα μαγαζιά. Όταν τελικά ο Iroh έφτασε στο κεντρικό δρόμο της πόλης το πλήθος άρχισε να απλώνει δίνοντας του την δυνατότητα να πάρει ανάσα. Άνοιξε το βήμα του προσπαθώντας να πλησιάσει την πρώτη βιτρίνα αλλά συγκρούστηκε βίαια με κάποιον ρίχνοντας τον στο έδαφος. Ήταν ένας κοκκαλιάρης γέρος με ολόλευκα μακριά μαλλιά και θαμπά γκρίζα μάτια. Φορούσε ένα ακριβό και κομψό κουστούμι που φαινόταν ραμμένο ειδικά γι’αυτόν. Ο Iroh αμέσως προσπάθησε να τον σηκώσει επανορθώνοντας για την απροσεξία του αλλά τον πρόλαβαν δύο μυώδης άντρες οι οποίοι φαίνεται πως συνόδευαν τον γέρο. Αφού τον έστησαν στα πόδια του και τον ξεσκόνισαν, έριξαν στον Iroh ένα δολοφονικό βλέμμα.

Ο τελευταίος πίστεψε, προς στιγμήν, πως είχε ρίξει κατά λάθος στο έδαφος κάποιο σεβαστό αφεντικό μαφιόζικης οργάνωσης και ετοιμάστηκε για καβγά.

-Ω μην ανησυχείτε δεν ήταν τίποτα σοβαρό, πετάχτηκε ο γέρος με ευγενική φωνή
-Σας ζητώ συγνώμη. Είστε καλά; Θέλετε να καθίσετε;
-Όχι καλέ μου κύριε. Σας ευχαριστώ πολύ πάντως. Είστε νέος στο νησί;
-Ναι μόλις έφτασα.
-Τότε επιτρέψτε μου να σας καλωσορίσω εκ μέρους όλων των κατοίκων. Το όνομά μου είναι Antony. Είμαι ο δήμαρχος του νησιού, είπε με ευγενική τυπικότητα λες και ήταν η εκατοστή φορά αυτή τη μέρα. Στη διάθεσή σας.
-Ααα… Σας ευχαριστώ δήμαρχε. Για να είμαι ειλικρινής ψάχνω κάποια ταβέρνα.
-Εάν συνεχίσετε ευθεία, περιφερειακά της προβλήτας, θα βρείτε μία σειρά από ταβέρνες για να επιλέξετε
-Σας ευχαριστώ πολύ, είπε ο Iroh και ξεκίνησε αμέσως.
-Δεν κάνει τίποτα. Μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε τα αξιοθέατα του νησιού. Καλή διαμονή, φώναξε καθώς ο Iroh απομακρυνόταν.

Άρχισε ξανά να νιώθει λες και βρισκόταν σε διακοπές. Όλα φαίνονταν ιδανικά: Οι άνθρωποι, η πόλη, ακόμα και ο δήμαρχος. Αναγκάστηκε να θυμίσει για άλλη μία φορά στον εαυτό του πως βρισκόταν σε αποστολή.

Έφτασε στον δρόμο με τις ταβέρνες και επέλεξε αυτήν που φαινόταν πιο φιλόξενη. Το όνομά της ήταν «Στρουμπουλό Γουρούνι». Μπαίνοντας αντίκρισε αρκετούς θαμώνες να τρώνε και να πίνουν συζητώντας ζωηρά. Υπήρχαν και μερικές μοναχικές φιγούρες καθισμένες στις πιο σκοτεινές γωνίες αλλά ο Iroh γνώριζε πως σε κάθε ταβέρνα υπήρχαν τέτοιες. Κάθισε σε ένα τραπέζι και ύστερα από λίγο μία νεαρή κοκκινομάλλα γκαρσόνα με φακίδες ήρθε να του πάρει παραγγελία. Ζήτησε μία σούπα λαχανικών και μία κρύα μαύρη μπύρα. Το γεύμα ήταν νοστιμότατο αλλά αυτό που πραγματικά ξεχώριζε ήταν το ψωμί που συνόδευε την σούπα. Είχε μία θεϊκή γεύση μέσα στην απλότητα του. Ο Iroh βέβαια γνώριζε πως το νησί ήταν ξακουστό στις τέσσερεις θάλασσες για την ποιότητα του ψωμιού του. Αφού άραξε λίγο για να χωνεύσει, φώναξε την γκαρσόνα με σκοπό να πληρώσει αλλά επίσης να της αποσπάσει πληροφορίες. Η κοπέλα φαινόταν ιδιαίτερα αφελής οπότε ο Iroh δεν θα είχε κάποιο πρόβλημα. Το μεγάλο πουρμπουάρ που της άφησε βοήθησε την κατάσταση.

-Έπεσα πριν λίγο  πάνω στον Commander Chad, είπε ψέματα. Μου φάνηκε κάπως σκυθρωπός και αγενής.
-Αλήθεια; Ρώτησε η κοπέλα παραξενεμένη. Δεν έχω δει ποτέ τον Commander έτσι; Ποιος ξέρει… Ίσως να δημιούργησε πάλι κανένα πρόβλημα ο Edward. Είναι πειρατής. Από τους ελάχιστους που δεν έχει συλλάβει ο Commander επειδή κρατά χαμηλό προφίλ.
-Εγώ πάντως άκουσα φήμες πως κάτι ύποπτο συμβαίνει με τον  Commander Chad. Έχει αλλάξει τώρα τελευταία, είπε συνεχίζοντας να ψεύδεται  και ρίχνοντας  άδεια για να πιάσει γεμάτα.
-Δεν ξέρω ποιος σου είπε τέτοιες κουταμάρες αλλά ο   Commander Chad είναι ένας από τους πιο ευγενικούς, καλόκαρδους και πιστούς άντρες ολόκληρου του κόσμου, απάντησε με σιδερένια σιγουριά η γκαρσόνα.
-Μάλλον με παραπληροφόρησαν τότε, αποκρίθηκε ο Iroh λίγο απογοητευμένος.

Φεύγοντας από την ταβέρνα αποφάσισε να κατευθυνθεί σε κάποιο μπαρ ώστε να ψαρέψει πληροφορίες. Ίσως η γκαρσόνα να ήταν τόσο αγαθή που δεν ήξερε τι έλεγε. Ίσως στο μπαρ να ανακάλυπτε κάτι μεμπτό για τον διοικητή των marines

Όμως και εκεί τα πράγματα δεν πήγαν καλύτερα. Ο Iroh κάθισε με πολλούς θαμώνες, ποτίζοντας τους άφθονο αλκοόλ, ελπίζοντας πως θα ξέθαβε έστω και την παραμικρή λεπτομέρεια που θα τον βοηθούσε στην αποστολή του. Όμως όλοι του επαναλάμβαναν κατηγορηματικά πως ο Commander Chad ήταν ένας ευυπόληπτος και αδιάφθορος αξιωματικός του ναυτικού που μάλιστα είχε σώσει το νησί από αναρίθμητους πειρατές και άλλα κατακάθια της κοινωνίας. Φαινόταν πως οι κάτοικοι του νησιού σχεδόν λάτρευαν τον Commander. Έφυγε από το μπαρ με το κεφάλι του μουδιασμένο από το ποτό και με την σκέψη πως τελικά ίσως θα έπρεπε να σκηνοθετήσει ο ίδιος κάποια παγαποντιά την οποία θα φόρτωνε στον διοικητή. Σηκώθηκε νωρίς την επόμενη ημέρα και κατέβηκε στο κέντρο της πόλης ώστε να συνεχίσει την προσπάθεια του. Αφού αγόρασε ψωμί από τον διασημότερο και πιο ακριβό φούρνο του νησιού, κάθισε σε ένα παγκάκι παρατηρώντας αφηρημένος τον κόσμο που περνούσε. Τότε εντόπισε μία ομάδα marines που έκανε περιπολία στην πόλη.

Σηκώθηκε αμέσως και τους πλησίασε. Ήταν πιθανόν να γνώριζαν κάτι για τον Commander Chad. Τους έπιασε την κουβέντα με την δικαιολογία πως έψαχνε τον φούρνο που είχε επισκεφτεί πριν λίγο. Δεν ήταν δύσκολο να τους κάνει να τον συμπαθήσουν. Όμως όταν η συζήτηση έφτασε στον διοικητή τους ο Iroh δεν άκουσε τίποτα που προσδοκούσε. Οι marines του διηγήθηκαν πως ο Commander Chad ήταν ένας ήρωας, πάντα στην πρώτη γραμμή κάθε μάχης. Συν τοις άλλοις, νοιαζόταν ιδιαίτερα για τους υφιστάμενους του έχοντας βοηθήσει προσωπικά πολλούς απλούς οπλίτες. Ο Iroh σχεδόν ένιωσε άσχημα που έπρεπε να καταστρέψει την φήμη ενός τόσο σπουδαίου ανθρώπου. Όταν οι marines τον αποχαιρέτησαν συνεχίζοντας την περιπολία τους περιπλανήθηκε στην πόλη επισκεπτόμενος διάφορα μαγαζιά και κάνοντας ερωτήσεις. Όπου όμως και αν πήγαινε, όποιον και αν ρώταγε, η απάντηση ήταν πάντα η ίδια. Απογοητευμένος επέστρεψε αργά το απόγευμα στο ξενοδοχείο όπου διέμενε. Ήταν έτοιμος να τα παρατήσει και να βάλει το μυαλό του σε λειτουργία εφευρίσκοντας κάποια βρωμιά για τον Commander Chad όταν του ήρθε μία ιδέα.

Δεν είχε ακόμα επισκεφτεί κάποιο στέκι του υποκόσμου. Σίγουρα, εάν έψαχνες πληροφορίες για τα κακώς κείμενα κάποιου θα τις έβρισκες σε ένα τέτοιο στέκι. Το πρόβλημα ήταν πως δεν ήξερε που θα έβρισκε κάποιο. Βγήκε ξανά στους δρόμους της πόλης, με την νύχτα να έχει πέσει για τα καλά, και εφόρμησε προς το λιμάνι. Συνήθως εκεί βρίσκονταν τέτοια μαγαζιά. Προχωρούσε με βήμα φουριόζικο καθώς αυτή ίσως να ήταν η τελευταία του ελπίδα ώστε να ξεφύγει από το τέλμα που είχε πέσει. Προσπερνούσε διάφορα σκοτεινά σοκάκια ψάχνοντας για τον προορισμό του ενώ παράλληλα μουρμουρούσε στον εαυτό του «Που θα βρω κάποιο καταγώγιο ;»

-Εάν ψάχνετε για τα… χμ χμ… ύποπτα μαγαζιά του νησιού μας θα σας πρότεινα την οδό Ηδονής τρία στενά πιο κάτω.

Του κόπηκε η χολή μέχρι να συνειδητοποιήσει πως ο άντρας που του είχε απευθυνθεί ήταν ο δήμαρχος του νησιού, ο οποίος συνέχιζε να συνοδεύεται από τους δύο μυώδης σωματοφύλακές του.

-Σας ευχαριστώ δήμαρχε, είπε κάπως δειλά.

-Δεν κάνει τίποτα. Ποια είναι η προτίμηση σας; Τζόγος ή… χμ χμ… όμορφες παρουσίες; Ότι και αν είναι μπορείτε να είστε σίγουρος πως το νησί μας το προσφέρει, φώναξε καθώς ο Iroh απομακρυνόταν.

Δαν απάντησε καν αλλά κατευθύνθηκε προς την οδό Ηδονής. Η τελευταία ήταν ένα στενό σοκάκι γεμάτο διάφορα παράνομα κτίσματα που φαίνονταν έτοιμα να καταρρεύσουν. Αναρίθμητα φωτάκια που αναβόσβηναν και σηματοδοτούσαν την ύπαρξη πορνείων γέμιζαν με χρώματα την ατμόσφαιρα. Ιερόδουλες με ελάχιστα ρούχα, μεθυσμένοι ναύτες, σιλουέτες με κρυμμένα πρόσωπα και διάφορες άλλες ύποπτες φιγούρες στριμώχνοντας πάνω στον πέτρινο γλιστερό δρόμο. Η οδός είχε μία παράξενη ζωντάνια. Ο Iroh επέλεξε ένα μπαρ που φαινόταν σχεδόν σαπισμένο απ’ έξω και εισήλθε. Μόλις πάτησε το πόδι του μέσα στο μαγαζί τον έπνιξε μια μυρωδιά ιδρωτίλας και αλκοόλ. Επικρατούσε μισοσκοτεινιά που σε εμπόδιζε να συγκρατείς τα χαρακτηριστικά των θαμώνων. Σε μία γωνία κάποιοι έπαιζαν ζάρια, σε μία άλλη ένας ναύτης μπαρουτιαζόταν με μία κοπέλα και σε μία τρίτη καθόταν μοναχός του ένας άντρας με πλατύγυρο μαύρο καπέλο και ζαχαρί καμπαρντίνα, κλειστή μέχρι το λαιμό.