[Τέλος-Αποστολή]Συμφωνία υπό τους 0 C [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Η κοπέλα έβλεπε με ευχαρίστηση τα γρανάζια στο μυαλό του να γυρνάνε. Άραγε ήταν έξυπνος ή ηλίθιος; Τις επιπτώσεις για τη θέση του, έτσι κι έδινε αρνητική απάντηση, τις ήξερε. Φανταζόταν όμως πόσο άμεσες θα ήταν; Η κοπέλα κάτω από το τραπέζι έσφιγγε την ελεύθερη γροθιά της με ανυπομονησία για δράση. Δεν ήρθε όμως.
-Καταλαβαίνω, τον άκουσε να λέει και σχεδόν απογοητεύτηκε. Πρέπει όμως να έρθετε λίγο και στην δική μου πλευρά. Εννοώ ότι εφόσον μιλάμε για υποστήριξη, οφείλει να είναι αμφίδρομη.
-Φυσικά, οι δυνάμεις των marines θα καλούνται για να λύσουν ό,τι τυχόν προβλήματα αντιμετωπίσετε.
-Τι γίνεται όμως στο μεσοδιάστημα; ρώτησε αφήνοντας την να αναμένει εξηγήσεις. Βλέπετε, επέστρεψα πρόσφατα στο νησί έπειτα από αρκετό καιρό και το βρήκα πολύ αλλαγμένο από όταν το άφησα. Όχι επιφανειακά προφανώς, αναφέρομαι στους ανθρώπους. Αγνοώ τον λόγο, όμως δέχομαι τα πυρά ορισμένων που επιθυμούν την απομάκρυνση μου από την θέση. Τι θα γίνει με τα Επαναστατικά αυτά κινήματα σε περίπτωση που εγώ δεχτώ την συμφωνία;
Η Shura έκλεισε για λίγο τα μάτια, προσπαθώντας να δει πίσω από τα λόγια του. Αν έκρινε σωστά, αποσκοπούσε σε ένα χρονικό περιθώριο στο οποίο δεν θα είχε κανέναν πάνω από το κεφάλι του. Η ίδια αρνιόταν να πιστέψει ότι ένας τόσο επίφοβος άνθρωπος για τους κοινούς δεν μπορούσε να επιβάλλει τον έλεγχο σε μερικούς δικούς του. Ωστόσο, θα έπαιζε το παιχνίδι του όπως άρμοζε και θα έβλεπε που θα κατέληγε.

-Σε αυτήν την περίπτωση, μπορείτε να αναφέρετε σε εμένα τα προβλήματα σας και θα επιληφθώ εγώ για την διευκόλυνση τους.
Έπλεξε τα χέρια περιμένοντας απάντηση. Το χαμόγελο του τρεμόπαιξε ελαφρά στις άκρες, σίγουρα κάτι έκρυβε. Αμέσως μετά σηκώθηκε από την θέση του, πλησιάζοντας την. Τον μιμήθηκε και εκείνος της έσφιξε τα χέρια.
-Με ανακουφίζετε από μεγάλους μπελάδες. Είμαι σίγουρος ότι αυτή η συμφωνία θα αποτρέψει παρόμοια επεισόδια. Για την ώρα σας είμαι υπόχρεος. Αλλά δεν θα σας κουράσω άλλο, μπορείτε να αναπαυτείτε για την υπόλοιπη μέρα και λαμβάνουμε δουλειά από αύριο.
Χωρίς πολλά-πολλά τον χαιρέτησαν και τους οδήγησαν δυο καμαριέρες σε γειτονικά δωμάτια. Ήταν πανομοιότυπα με ένα κρεβάτι στην γωνία, παράθυρο απέναντι από την πόρτα, στο κέντρο του τοίχου που είχε θέα στην θάλασσα, μια καρέκλα και ένα μικρό έπιπλο για τα πράγματα τους. Σε κανένα από τα δύο δεν υπήρχε τζάκι, οπότε το κρύο ήταν τσουχτερό. Η κοπέλα άφησε τα πράγματα και πριν κάνει το οτιδήποτε άρχισε την επιθεώρηση για κοριούς ή κάτι παρόμοιο.

Πεσμένη στα τέσσερα να κοιτά κάτω από το κρεβάτι την βρήκε ο Kaze, που όρμησε μέσα χωρίς καν να χτυπήσει.
-Δεν μου αρέσει καθόλου! πέταξε δίχως να σχολιάσει την υπόλοιπη εικόνα.
-Περίεργο! Συνήθως κανένας δεν εκφράζει παράπονο! σχολίασε για να αστειευτεί.
-Θα σε βάλλει να τρέχεις πάνω κάτω στη νησί και να σκοτώνεις κόσμο μέχρι να βρει ένα τρόπο να μας σκοτώσει ή να την σκαπουλάρει, συνέχισε εκείνος απτόητος, λες και δεν την άκουσε ποτέ.
-Πιθανότατα, είπε αδιάφορα και έπεσε στο κρεβάτι. Αλλά ξέχασες κάτι! Υπάρχεις και εσύ! Ανασήκωσε το φρύδι του σαν να την ρώταγε "σου σάλεψε;" Όσο εγώ θα κάνω ό,τι με βάλλει τέλος πάντων να κάνω, εσύ θα έχεις την άνεση να περιφέρεσαι εδώ μέσα. Θέλω να ψάξεις για στοιχεία, δεν ξέρω για τι πράγμα αλλά κάτι κρύβει. Όπως και να έχει, μείνε διακριτικός. Μπορεί τελικά να συνειδητοποιήσει την θέση του και να αποφασίσει να γλιτώσει το κεφάλι του. Αν συμφωνήσει, η δουλειά μας τελείωσε. Φεύγουμε και τον αφήνουμε να συνεχίσει να ματώνει τους κατοίκους με τους φόρους που θα αυξήσει, φαντάζομαι!

Η έκφραση της δεν ήταν τόσο συμπονετική όσο χρειαζόταν για να ξεθυμάνει τον νεαρό που της έκλεισε την πόρτα στα μούτρα. Η εύκολη λύση που του εξέφερε δεν τον χαροποιούσε στο ελάχιστο. Ίσως να το έκανε επίτηδες η κοπέλα. Αμέσως αφού έφυγε, εκείνη έκλεισε τα μάτια και έπεσε με το κεφάλι στα ψυχρά παπλώματα του κρεβατιού. Ένιωθε να ψήνεται στον πυρετό. Έπειτα από αρκετές ώρες ύπνου, η κατάσταση της λίγο είχε βελτιωθεί. Σε όλη την διάρκεια της νύχτας, την μία ίδρωνε την άλλη πάγωνε. Για να μην αναφέρουμε τους συνήθεις εφιάλτες που την κυνήγαγαν μέχρι να πεταχτεί όρθια. Σηκώθηκε νιώθοντας το σώμα της μουδιασμένο, οι μυς στην μέση την τραβούσαν, αλλά κατάφερε να διατηρήσει ίσιο πρόσωπο για να καλύψει τα σημάδια και να ξεκινήσει τις εργασίες. Πρώτη της στάση ήταν το γραφείο του Mushuru όπου τον βρήκε να πίνει καφέ πάνω από μερικά έγγραφα. Εξέλαβε ως θετικό σημάδι ότι είχε φροντίσει να μην φαίνονται πολλά από τα χαρτιά του όταν η ίδια μπήκε μέσα.
-Α! την προϋπάντησε και με ένα κροτάλισμα των δαχτύλων, η καμαριέρα της σέρβιρε επίσης ένα φλιτζάνι. Νωρίς ξεκινάει η μέρα! Λοιπόν, το πρόβλημα που με απασχολεί είναι ένας άντρας από την προηγούμενη φρουρά του παλατιού.

-Μετά την αναχώρηση μου, έγινε προσωρινά ο άρχοντας του νησιού και έκτοτε ηγείται των κινημάτων εναντίον μου. Το όνομα του είναι Dalton και έχω πληροφορίες ότι βρίσκεται στο χωριό Bighorn αυτήν την στιγμή. Θέλω να τον συλλάβεις και να τον φέρεις εδώ. Θέλω να ακούσω προσωπικά τα παραπονά του. Μιας και ήταν παλιός υποστηρικτής μου θέλω να δω με τα μάτια μου γιατί άλλαξε τόσο.
Η Shura έγνεψε και αφού πήρε μερικές πληροφορίες για τον Dalton έφυγε. Στον δρόμο για την εξώπορτα, πέτυχε τον Kaze. Τον πλησίασε και του ψιθύρισε που βρισκόταν το γραφείο του Dalton. Στην πράξη αυτή όμως, ο νεαρός συνειδητοποίησε και το άλλο που έκρυβε η κοπέλα και την άρπαξε πριν φύγει.
-Είσαι άρρωστη, πού πας;
-Δεν είναι τίποτα, ελευθέρωσε το χέρι της άγαρμπα. Δεν θα με ενοχλήσει στο να πιάσω έναν άνθρωπο.
Δεν το συζήτησε περισσότερο και βγήκε έξω. Για συνοδούς μέχρι το χωριό, ο Mushuru της είχε δώσει τον ίδιο του τον αδερφό, έναν χοντρό άντρα με σιδερένια επένδυση πάνω από το μακρουλό σαγόνι του, ονόματι Wapol. Δεν έδειχνε καθόλου αξιόπιστος αλλά έδειχναν να τον ακούν όλοι οι υπόλοιποι φρουροί.

Αντί να κινηθούν προς την άκρη της πλαγιάς από όπου είχε ανέβει η Shura την προηγούμενη ημέρα, την οδήγησε στο περίεργο τρόλεϊ, το οποίο ήταν σταθμευμένο στον προορισμό του. Έμοιαζε με μανιτάρι αλλά την βεβαίωσαν ότι ήταν ασφαλές και γρήγορο για την μεταφορά. Ο Wapol το ενεργοποίησε αφού μπήκαν όλοι μέσα και ξεκίνησε η κατάβαση προς την κατεύθυνση που της είχαν ορίσει. Ένιωθε καλύτερα τώρα που ο παγωμένος αέρας της φυσούσε το πρόσωπο, στράφηκε στον Wapol.
-Θα με συνοδεύσετε μέχρι το χωριό;
-Όχι, κούνησε το κεφάλι ταραγμένος. Ο αδερφός μου μου ανέθεσε απλώς την μεταφορά σου με ασφάλεια μέχρι εδώ. Στο χωριό θα ξεσπάσει μάχη αν μας δουν μαζί σου. Εφόσον είπες ότι θα το αναλάβεις, το αφήνουμε πάνω σου.
Το τρόλεϊ σταμάτησε και βγήκαν έξω όλοι τους. Οι φρουροί με τον Wapol έμειναν γύρω από αυτό ενώ η Shura συνέχισε προς το χωριό. Μπορεί να ήταν μια βιαστική κρίση, αλλά της φάνηκε να μαγκώνεται σαν να ήταν ένοχος για κάτι. Σίγουρα ήταν υποτακτικός, στηριζόταν υπερβολικά στον μεγάλο αδερφό του και έδειχνε να τον αγχώνει η παρουσία της κοπέλας. Οι άντρες του όμως τον υπάκουαν χωρίς περιστροφή, περισσότερο πιστοί ήταν σε εκείνον παρά στον Mushuru.

Ανακάλυψε ανάμεσα στα έλατα τις κεραμιδένιες σκεπές των σπιτιών του χωριού Bighorn με τις καμινάδες τους να βγάζουν καπνό. Εκεί οι ματιές που τράβηξε ήταν πιο έντονες, καχύποπτες για την ταυτότητα της άγνωστης. Και σύντομα διέκρινε ότι κάποιοι συνέχιζαν να την ακολουθούν με τα κεφάλια τους να γυρνάνε και τα χέρια τους κρυμμένα από κοινή θέα, πιθανώς να χαϊδεύουν κρυμμένα όπλα. Παρότι δεν της είχαν αγριέψει με το καλημέρα, νιώθοντας ότι αν συνέχιζε θα ξεσπούσε μη αναγκαία μάχη, αποφάσισε να αλλάξει στρατηγική. Τα βήματα της βάρυναν, άρχισαν να σέρνονται παρασύροντας ακόμα περισσότερο χιόνι στο διάβα της, που την δυσκόλευε να συνεχίσει. Με αρκετή θεατρικότητα, άφησε το σώμα της να κλυδωνιστεί και κατέρρευσε στο έδαφος με το κεφάλι. Φυσικά το γενικό ενδιαφέρον στράφηκε πάνω της και ο περίγυρος την περικύκλωσε σηκώνοντας φωνές και προσπαθώντας να δουν τι έγινε. Κρατούσε τα βλέφαρα κλειστά, ένιωθε όμως χέρια να την αρπάζουν και να την σηκώνουν. Κάποιος την μετέφερε με πυγμή, προσπερνώντας τον περισσότερο κόσμο για να την αποθέσει σε ένα ζεστό και ήσυχο μέρος. Ένα δεύτερο ζευγάρι πατημάτων της έδωσε να καταλάβει ότι δεν ήταν μόνοι. Άνοιξε τα μάτια την ώρα που κάποιος τσέκαρε το μέτωπο της. Η γεροδεμένη φιγούρα που είχε μπροστά της, καθώς και τα υπόλοιπα σοβαρά χαρακτηριστικά του προσώπου τις έφεραν υποψίες περί της ταυτότητας του άντρα.

-Έχεις πυρετό, είσαι άρρωστη, συμπέρανε γοργά. Ποια είσαι; Από που ήρθες;
Η Shura, λες και μόλις συνέλαβε τι είχε γίνει, πετάχτηκε ταραγμένα. Το χέρι στον ώμο την πίεσε να ξαπλώσει ξανά.
-Όχι, πρέπει να βρω βοήθεια... Ο φίλος μου...
-Ηρέμησε, τι συνέβη, εξήγησε μου!
Ακολούθησε τις οδηγίες του, συνεχίζοντας την παράσταση με πειστικότητα. Προφανώς βρισκόταν στο σπίτι του, πάνω από τον ώμο του διέκρινε την περίεργη φάτσα ενός άλλου άντρα.
-Ήμασταν στο δάσος, επιστρέφαμε στο χωριό όταν πέσαμε πάνω σε μια περιπολία της φρουράς του Mushuru. Δεν τους ενοχλήσαμε αλλά αυτοί... Προσποιήθηκε ότι θα έβαζε τα κλάματα, η φωνή της έσπασε τραγικά. Τον πιάσανε και είπαν ότι θα τον πετάξουν στην φυλακή του κάστρου. Ίσα που πρόλαβα να το σκάσω και να έρθω εδώ. Πρέπει να βιαστώ!
Τα νέα εξόργισαν τον άντρα, αλλά βρήκε σύντομα ψυχραιμία για να οργανωθεί.

-Μην ανησυχείς, θα τον σώσουμε εμείς. Πες μου που τους άφησες; Θα βρούμε εμείς τα ίχνη τους από εκεί και πέρα.
-Όχι, είναι καλά οπλισμένοι. Αν μυριστούν ενισχύσεις θα ξεσπάσει μάχη. Αυτό περιμένουν, να φύγετε από την οχυρωμένη πόλη για να πάρουν το πάνω χέρι. Πρέπει να τον πάρουμε πίσω πριν τον μεταφέρουν στο κάστρο. Να τους αιφνιδιάσουμε, είπε και τον είδε να γνέφει θετικά.
-Ετοίμασε μια ομάδα, θα φύγουμε άμεσα! στράφηκε στον άλλο άντρα.
-Μα Dalton...
Τον αγνόησε και ζήτησε ακόμα μια φορά να μάθει την τοποθεσία. Η Shura τον κατατόπισε μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από το χωριό και εκείνος ετοιμάστηκε αμέσως.
-Είσαι πολύ καλός, ψιθύρισε με ευγνωμοσύνη. Σ ευχαριστώ! γύρισε πλευρό αποκαμωμένη για να κοιμηθεί.
-Θα φωνάξω κάποια να σε περιποιηθεί. Από φάρμακα δεν έχουμε τίποτα γι αυτό φρόντισε να ξεκουραστείς σωστά!
Με το που έκλεισε η πόρτα πίσω τους, η Shura χαμογέλασε ικανοποιημένη. Μέχρι να ξανανοίξει η πόρτα και να ακουστεί η φωνή μιας μεσήλικης γυναίκας, η ομάδα εφόδου είχε αναχωρήσει, αλλά το ίδιο είχε συμβεί και με την Shura. Είχε γίνει καπνός χωρίς ίχνος πίσω της, αφήνοντας την γυναίκα απορημένη να ψάχνεται.

Η Shura ανύψωσε το σώμα της ακολουθώντας τους καβαλάρηδες από τον ουρανό. Λίγο πριν φτάσουν στην τοποθεσία που τους είχε δώσει, ξεπέζεψαν και έδεσαν τα άλογα τους σε κορμούς για να κινηθούν με τα πόδια πιο ήσυχα. Η κοπέλα προσγειώθηκε πάνω σε ένα κλαδί ενός δέντρου και ξαναδημιούργησε το σώμα της από την αέρια μορφή του. Τους είδε να προσεγγίζουν, έπειτα να ψάχνουν ίχνη στο έδαφος χωρίς αποτέλεσμα. Ίσως έφταιγε ο πυρετός, αλλά ανυπομονούσε για λίγη δράση. Βλέποντας τους απορροφημένους στην διαδικασία, υπολόγισε το σημείο ανάμεσα τους όπου βρισκόνταν αρκετά κοντά σε όλους και πήδηξε ενεργοποιώντας ξανά το Φρούτο της. Η εμπειρία και το ένστικτο προειδοποίησαν τον Dalton που αυτόματα πήδηξε μερικά μέτρα μακριά. Γυρνώντας είδε μια άμορφη μάζα να χύνεται στο έδαφος και να σχηματίζονται χέρια που απλώθηκαν για τους συντρόφους του. Πριν καν συνειδητοποιήσουν τι γινόταν, ένιωσαν τον αέρα να τους κόβεται απότομα. Τα σώματα τους τραντάχτηκαν και σπαρτάρισαν αναζητώντας οξυγόνο που στέρευσε από την ατμόσφαιρα και ένας ένας έπεσαν στα γόνατα μέχρι που σταμάτησαν αναίσθητοι. Η μάζα στροβιλήστηκε και σχηματίστηκε ολόκληρη η κοπέλα με ένα περιγελαστικό ύφος απέναντι στον Dalton που παρακολουθούσε από απόσταση ασφαλείας, ανίκανος να βοηθήσει ή να καταλάβει.