[Τέλος]Hakuna Matata [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Έπειτα από την περιπέτεια στο νησί Nanimonai, οι μέρες των δυο ταξιδευτών ηρέμησαν σε ληθαργικούς ρυθμούς. Η λιακάδα σε συνδυασμό με την αυξανόμενη θερμοκρασία τους μετέτρεπαν σε νωθρούς τουρίστες έτσι ώστε το καράβι τους έμεινε να πλέει προς την κατεύθυνση της Log Pose χωρίς να ενδιαφέρονται να μάθουν τον προορισμό τους. Τους πήρε αναμενόμενα παραπάνω από το φυσιολογικό, έφτασαν όμως μπροστά σε ένα νησί με περιμετρικά της ακτής πολλά βράχια και πυκνή βλάστηση στο εσωτερικό. Στο κέντρο, το υψόμετρο του ανέβαινε σχηματίζοντας βουνό που αποτελούσε το υψηλότερο σημείο του νησιού που γενικά έμοιαζε απολίτιστο. Ο ένας σκούντηξε τον άλλο στο καράβι, παρακινώντας τον να αναλάβει δράση για να προσεγγίσουν την ακτή. Κανένας δεν σηκώθηκε αμέσως και έρμαιο το μέσο έμελλε να γκρεμιστεί πάνω στα βράχια. Απότομα πετάχτηκαν ταυτόχρονα για να το επαναφέρουν πριν να είναι πολύ αργά.

Με τα πολλά, έδεσαν στην ακτή ανάμεσα στα βράχια και συνέχισαν πεζοί την εξερεύνηση. Όπως είχαν ήδη διακρίνει, δεν περίμεναν να συναντήσουν άνθρωπο.
-Τι κάνουμε; γύρισε το πάνω μισό κορμό για να στραφεί στην κοπέλα.
-Γιατί ρωτάς εμένα; ήταν η απάντηση με το ίδιο ακριβώς ύφος, δείχνοντας του ότι δεν είχε την παραμικρή ιδέα.
Προχώρησαν παραμέσα στην ζούγκλα του νησιού, γέρνοντας τα κεφάλια τους αριστερά δεξιά όταν συναντούσαν κάποιο χαμηλό εμπόδιο. Άκουγαν ήχους από διάφορα ζώα, κρωξίματα, απόμακρους πνιχτούς βρυχηθμούς, πεταχτά σκιρτήματα σε θάμνους. Δεν έδωσαν σημασία. Και συνέχισαν να μην δίνουν ακόμα και όταν ένα ζώο σαν τίγρης εμφανίστηκε μπροστά τους. Είχε λευκό τρίχωμα και κέρατα να προεξέχουν από διάφορα σημεία του σώματος τους. Δεν είχαν ξαναδεί παρόμοιο στην ζωή τους και αποτελούσε ένα από τα σπανιότερα θεάματα ακόμα και πάνω στο νησί. Σαν να μην συμβαίνει τίποτα το προσπέρασαν, κι αυτό έμεινε να τους ακολουθεί με τα μάτια παραξενεμένο μιας και συνήθως το κυνήγαγαν για να το δουν.

Βαριεστημένος μέχρι αηδίας, ο Kaze έκανε άλλη μία πρόταση στην κοπέλα που έμελλε να δεχτεί επίσης απόρριψη.
-Γιατί δεν χρησιμοποιείς το Haki σου για να δεις αν υπάρχει ψυχή πάνω στο νησί;
Απέστρεψε το βλέμμα αλλά αν όντως το είχε επιστρατεύσει, η κοπέλα θα βρισκόταν προ εκπλήξεως. Σε κοντινή απόσταση από αυτούς, άλλο ένα ζευγάρι ταξιδευτών εισερχόταν στην ζούγκλα. Εκείνοι δεν έδειχναν τόσο χαλαροί. Ο πρώτος ήταν μεγαλύτερης ηλικίας και ιδιαίτερα χαμηλής υπομονής. Σε μια κατάσταση όπως αυτή, όπου είχαν ναυαγήσει χωρίς μέσο να επικοινωνήσουν ή να επιστρέψουν στον βασικό προορισμό τους, έχοντας χάσει τον έλεγχο που είχε συνηθίσει να έχει και να επιβάλλει ακόμα και στον περίγυρο του, τα νεύρα του ήταν κρόσσια. Από πίσω ακολουθούσε κατά πόδας ο πιστός του βοηθός που καταριόταν εσωτερικά την ώρα και την στιγμή που ξεκίνησε το ταξίδι τους. Και που του έπεσε ο κλήρος να συνοδέψει αυτός το μεγάλο αφεντικό!

-Άντε! Πάρε τα πόδια σου, Peter! ακούστηκε η αγριοφωνάρα του άντρα.
Ο νεαρούλης που θα πήγαινε πολύ πιο γρήγορα αν ο μπροστινός του άντρας δεν είχε το συνήθειο να αφήνει απότομα τα κλαδιά των δέντρων που παραμέριζε, αναφώνησε καταδεκτικά. Αλλά ακόμα ένα κλαδί χτύπησε το μέτωπο του, αφήνοντας εκεί το κοκκινισμένο αποτύπωμα του. Ο μπροστινός έτεινε το χέρι του προς τα πίσω δίχως να γυρνά το κεφάλι και αμέσως έλαβε ένα νέο πούρο από τον σάκο που κουβαλούσε ο Peter. Το περιποιήθηκε και το άναψε με αργές κινήσεις. Τραβώντας την πρώτη ρουφηξιά με στόμφο, εξέπνευσε ένα παχύ στρώμα καπνού και σχολίασε.
-Peter, βρεθήκαμε σε ένα πολύ άσχημο μέρος!
Ο νεαρός άκουσε την δήλωση και έφερε πάνω από τον ώμο του άντρα το κεφάλι του. Βρίσκονταν στην άκρη ενός λόφου και από κάτω απλωνόταν απέραντη πεδιάδα. Το πράσινο κυριαρχούσε όπως επίσης και το γαλάζιο καθώς γάργαρα ποτάμια διέσχιζαν το μέρος, προσελκύοντας ποικιλόχρωμα ζώα που δεν είχες ξαναδεί! Κοίταξε ξανά την πεδιάδα και μετά πάλι το πρόσωπο του αφεντικού του.
-Έχετε δίκιο κύριε. Έκτρωμα!

Σε αυτήν την συγκεκριμένη πεδιάδα εισήλθαν οι Shura με τον Kaze και έμειναν να χάσκουν την απεραντοσύνη της. Αλλά τελικά ξεφύσηξαν απογοητευμένα. Οι πιθανότητες να βρουν κάποιον άνθρωπο μειώθηκαν δραματικά, για πόλη το θεωρούσαν ήδη χαμένο κόπο. Ωστόσο από ζώα άλλο τίποτα. Ακριβώς μπροστά τους βρισκόταν ένα κοπάδι από γαζέλες που θύμιζαν "κοντές" καμηλοπαρδάλεις και άλλα πρωτότυπα είδη. Μια σκιά πέρναγε πάνω από τα κεφάλια τους, το μέγεθος της διογκωνόταν καθώς το πτηνό έχανε ύψος. Και μετά ένα "μπουφ" και έσκασε από πίσω στο κεφάλι του Kaze. Ο νεαρός το κράτησε στην αγκαλιά του ασυναίσθητα, μισοζαλισμένος από το χτύπημα και η κοπέλα ανοιγόκλεισε τα μάτια παραξενεμένη στην όψη του. Ήταν ένας μεγαλόσωμος παπαγάλος, πρασινωπός αλλά ξεπουπουλιασμένος και στο κρανίο του το φτέρωμα είχε εξαφανιστεί ήδη, σχηματίζοντας μια καράφλα. Ο Kaze βογκούσε αλλά το ίδιο έκανε και το πτηνό. Χωρίς να συνειδητοποιεί τι έκανε του απεύθυνε το λόγο:
-Πρόσεχε που πηγαίνεις!
-Συγνώμη! Καταραμένα γεράματα!
Ο νεαρός είχε συνέλθει αρκετά και έμεινε και εκείνος να ανοιγοκλείνει απορημένα τα μάτια. Το πουλί του απάντησε;;

-Όι-όι-όι! Ακολούθησε το ρόλο σου! του απευθύνθηκε η κοπέλα σαν να τον μάλωνε. Είσαι πουλί! Τα πουλιά δεν μιλάνε!
-Τς! ρουθούνισε εκείνος υποτιμητικά και κατέβηκε από την αγκαλιά του Kaze. Άρπαξε μια μαγκούρα που του είχε παραπέσει στην πτώση του. Ανόητη, δεν ξέρεις ποιος είμαι εγώ! Είμαι ο Bald Parrot και είμαι αρκετά γέρος και έξυπνος για να μπορώ να μιλήσω με ανθρώπους!
Οι δυο έμειναν να τον κοιτάνε για λίγο βουβοί. Έπειτα η Shura κατέληξε στρεφόμενη στον σύντροφο της.
-Λέω να το σκοτώσουμε. Το είδος δεν πρέπει να συνεχίσει! Ο παπαγάλος έμεινε εμβρόντητος αλλά υπήρχε συνέχεια.
-Μπορούμε πάντα να τον φάμε. Προσωπικά βαριέμαι να κυνηγήσω άλλο ζώο ακόμα και μπροστά μου να περνούσε.
-Μπιαχ! Κοίτα τι γερασμένος και άσχημος είναι. Μπορεί να είναι άρρωστος. Κι αν δεν είναι, σίγουρα έχει απαίσια γεύση!
-Bald Parrot!
Ένα αγόρι εμφανίστηκε δίχως να τον έχουν πάρει χαμπάρι και πλησίασε τον παπαγάλο.
-Mobambi! αναφώνησε εκείνος και σχεδόν έπεσε στην αγκαλιά του κλαίγοντας. Πρώτη φορά χαιρόταν τόσο πολύ που έβλεπε το αγόρι!

Το αγόρι έδειχνε σοκαρισμένο και όχι μόνο επειδή είχε ακούσει την προηγούμενη συζήτηση.
-Ποιοι είστε εσείς; απευθύνθηκε στους δύο άγνωστους αλλά αμέσως μετά στράφηκε στον παπαγάλο για το πιο σημαντικό ζήτημα. Blad Parrot, έχουμε πρόβλημα. Τα Okapi συμπεριφέρονται πολύ περίεργα, δεν ξέρω τι τους συμβαίνει. Έλα να δεις!
Τον παρακίνησε και οι δυο τους έφυγαν. Οι δύο που έμειναν πίσω ανασήκωσαν τους ώμους και ακολούθησαν πιο χαλαρά. Ο Mobambi αναφερόταν στο κοπάδι που έβοσκε δίπλα στο ποτάμι ακριβώς μπροστά τους. Πράγματι έδειχναν ανήσυχα, τίναζαν τα κεφάλια τους απότομα και έκρωζαν φασαριόζικα χωρίς προφανή αιτία. Κάτι τα ενοχλούσε και το καραφλό πουλί πετούσε πάνω από τα κεφάλια τους, ζητώντας την απάντηση. Ύστερα από λίγο κατέθεσε τα όπλα και στάθηκε δίπλα στο αγόρι.
-Δεν μου απαντούν! Κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει, δεν έχω καλό προαίσθημα!
-Αυτό μας έλειπε τώρα! μια φωνή από το ξέφωτο πίσω τους έκανε να αναπηδήσουν. Τώρα μιλάν και τα πουλιά!

Στην σκηνή εισήλθαν οι άλλοι επισκέπτες του νησιού, μεγαλώνοντας την απορία του Mobambi. Ο Bald Parrot, που θεώρησε ότι θα ήταν φίλοι με τους πρώτους, κρύφτηκε ανήσυχος πίσω από το αγόρι, φοβούμενος ότι θα πρότειναν κι εκείνοι να τον φάνε ή σκοτώσουν γενικά!
-Θα συμφωνήσω με τον γέρο, όποιος κι αν είναι!
-Ποια είσαι εσύ;! Peter, μην τραβάς φωτογραφίες! μάλωσε τον βοηθό του που έκανε αυτό ακριβώς το πράμα προσπαθώντας να πιάσει ένα καλό πλάνο του Blad Parrot. Ένα πουλί που μιλάει! Χε! Ούτε για την 3η σελίδα δεν θα έκανε!
-Μάλιστα κύριε, έκανε ο νεαρός δεκτικά.
-Και ποιος υποτίθεται ότι είσαι εσύ; απαίτησε η κοπέλα που στένεψε τα μάτια σε σχισμές.
-Ποιος είμαι εγώ;! Πόσο άσχετη! Είμαι ο Jonan Jameson, αρχισυντάκτης της εφημερίδας της Κυβέρνησης! Από ποιο πλανήτη κατέβηκες εσύ;
Τους άφησε αποσβολωμένους χωρίς να νοιάζεται να ακούσει απάντηση και συνέχισε να κοιτάει τριγύρω.

-Όι, εσύ το πιθηκάκι! συνέχισε απτόητος στον Mobambi. Ξέρεις πώς μπορώ να επικοινωνήσω με τον πολιτισμό;
-Ναυαγήσαμε το ξημέρωμα σε κάτι βράχια και ξεβραστήκαμε εδώ. Δεν έχουμε μέσο να επιστρέψουμε.
-Σου είπα να μιλήσεις, Peter; εκνευρίστηκε και ο βοηθός κατάπιε την γλώσσα του.
-Ακούστε όσοι δεν ανήκετε στο νησί, βρείτε τα μεταξύ σας! Έχω πιο σημαντικά ζητήματα να ασχοληθώ~
Πριν προλάβει να ολοκληρώσει την φράση, τα Okapi άρχισαν να κουνιούνται. Όλα μαζί ακολουθούσαν μια πορεία που παραξένεψε το αγόρι και τον παπαγάλο, πέρα από την κοιλάδα. Οι τελευταίοι προσπάθησαν να τα σταματήσουν αλλά ένα κακό γέλιο τους έκοψε τα ύπατα. Αμέσως πήραν αμυντική στάση, ο τερατώδης χοντρός άντρας που βρισκόταν κοντά και έμοιαζε να καθοδηγεί το κοπάδι πρέπει να ήταν γνώριμος τους. Οι μυς σε όλο του το σώμα τον έκαναν να μοιάζει με bulldog σε συνδυασμό με το κολάρο που φορούσε στο λαιμό. Ίσως να είχε αναπτύξει και στον εγκέφαλο γιατί η διανοητική του ικανότητα έφτανε τα όρια του φυτού.

-Όχι... Μη φεύγετε...
Ο Mobambi είχε έρθει σε απόγνωση. Η παρουσία του συγκεκριμένου άντρα μαρτυρούσε το μέγεθος του κινδύνου. Μπορεί να μην καταλάβαινε την συνολική εικόνα, σιγουρεύτηκε όμως ότι θα ήταν πολύ άσχημη. Ο άντρας γέλασε δυνατά μες στην μούρη του μικρού, αλλά ο δεύτερος έβγαλε μια κραυγή οργής και έτρεξε κατά πάνω του. Ο χοντρός εκπλήσσονταν με την ταχύτητα του, εμφανίστηκε αστραπιαία πίσω του και τον κλότσησε στην πλάτη σέρνοντας τον μέτρα μακριά.
-Mobambi! Παρακαλώ, βοηθήστε τον!
Η Shura κοιτάχτηκε με τον Kaze και μετά κύλισαν τα μάτια τους. Ο παπαγάλος γύρισε προς τους άλλους. Ο Peter έδειχνε να θέλει αλλά κρατιόταν ενώ ο Jonan απλά σχολίασε δυνατά.
-Τρελάθηκες;! Τι δουλειά έχω να τα βάλλω με 200 κιλά κρέας;!
-Με είπες "χοντρό"; Ο χοντρός στράφηκε στον δημοσιογράφο που συνειδητοποίησε ότι απέκτησε πρόβλημα!