[Τέλος] Save or destroy??? [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Είχα κάτσει μετά στο κρεβάτι και θα έπρεπε να αρχίσω να του λέω σιγά σιγά ότι έχω σχέδια για αυτό το νησί. Έκατσε μετά και ο Yuuji στην καρέκλα που υπήρχε εκεί δίπλα.
-Λοιπόν Yuuji θέλω να σου πω τα σχέδια μου για αυτό το νησί... τα σχέδια μου είναι... θα σκοτώσουμε την ιδιοκτήτρια αυτού του νησιού και θα καταστρέψουμε όλο το χωριό δεν πίστευε στα μάτια του αυτό που του είπα αλλά μετά άλλαξε το βλέμμα του.
-Ότι πεις Hayate. Αν είναι αυτό που θέλεις τότε ευχαρίστως θα κάνω ότι μου πεις!!! Ήξερα ότι θα με ακούσει αλλά δεν ήξερα ότι με ακούσει τόσο εύκολα. Θα πρέπει σιγά σιγά να αρχίζω να του λέω να το σχέδιο που έχω φτιάξει για να κάνουμε αυτή την αποστολή επιτυχές. Έτσι μετά άρχιζα να του λέω.
-Τώρα θα σου πω τι θα κάνουμε Yuuji... πρώτα για να κάνουμε εκείνο το σχέδιο επιτυχές, η καλύτερη ώρα οπού θα είναι να να πάρει δράση το σχέδιο θα είναι περίπου στις 10 οπού θα είναι όλα τα φώτα κλειστά σχεδόν... μετά θα μπούμε μέσα στην έπαυλη και θα ψάξουμε την ιδιοκτήτρια δηλαδή την kaya, όποιος μπει στον δρόμο σου απλώς σκότωσε τον... αφού την βρούμε τότε αμέσως η την παίρνουμε σαν αιχμάλωτη η την σκοτώνουμε, ύστερα είναι το μέρος οπού αρχίζουμε την καταστροφή του χωριού αλλά θα σου το πω άλλη ώρα.

Είχα τελειώσει να του λέω το σχέδιο μου και μετά επειδή είχα κουραστεί έπεσα στο κρεβάτι για να κοιμηθώ. Μετά από λίγο έπεσε και ο yuuji στο άλλο κρεβάτι που είναι δίπλα στο δικό μου. Όσο ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, ανά λεπτό τα μάτια μου άρχιζαν και γινόντουσαν όλο πιο κουρασμένα και ήθελα να κοιμηθώ. Σε αλλά 5 λεπτά είχα κοιμηθεί εντελώς.
Καθώς κοιμόμουν σκεφτόμουν από μέσα μου ότι αν γίνει εκείνο το σχέδιο μου πραγματικοτητα τότε πως θα το μάθει κάποιος αλλά μπορεί να μην έχει σημασία εκείνο το πράγμα, απλά οι κάτοικοι αυτού του χωριού θα με φοβουντε. Άσε που όντως μπορεί να το μάθει κάποιος, δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει.
Είμαι πειρατής όλο αυτόν τον καιρό αλλά δεν είμαι ακόμη σε πλήρωμα, νιώθω σαν να μην είμαι πειρατής. Κάποια στιγμή θα φτιάξω και εγώ κανονικό πλήρωμα και θα με ακούσει πιο πολύ ο κόσμος.
-Θα γίνω ένα σπουδαίος πειρατής!!!! Είπα φωνάζοντας καθώς κοιμόμουν. Επειδή φώναζα τότε ξαφνικά μου ήρθε στην μούρη μου ένα χέρι αλλά το έβγαλα από πάνω μου επειδή με ενοχλούσε. Λογικά θα ήταν το χέρι του Yuuji. Πόσο μεγάλο χέρι έχεις για να φτάνει μέχρι εδώ πέρα??? αναρωτήθηκα.

Κάποια στιγμή είχα ξυπνήσει και κοίταξα το ρολόι να δω τι ώρα ήταν. ήταν γύρω στις 7 το απόγευμα αλλά θυμήθηκα τότε ότι μπορεί να μην ξυπνήσουμε την ώρα που είπαμε και για αυτό πήρα το ξυπνητήρι που είχε εκεί δίπλα. Το ρύθμισα να χτυπήσει περίπου στις 10, για την ακρίβεια το είχα βάλει να χτυπήσει 9:45 ώστε να έχουμε λίγη ώρα να ετοιμαστούμε. Πήγα μετά πάλι στο κρεβάτι για να κοιμηθώ αφού το ρύθμισα. Άρχιζα και κοιμόμουν ξανά. Κοιμόμουν αλλά το φως το είχα ξεχάσει ανοιχτό οπού είχε σαν αποτέλεσμα να μην μπορώ να κοιμηθώ καλά. Ξανά σηκώθηκα, το έκλεισα και μετά πήγα πάλι να πέσω για ύπνο. Όταν ξανά κοιμήθηκα άρχισα να σκέφτομαι ότι μπορεί με τόσες φορές που έχω σηκωθεί από το κρεβάτι, να συνεχίζω να σηκώνομαι μέχρι να χτυπήσει το ξυπνητήρι και δεν θα μπορέσω να κοιμηθώ καθόλου. Πάλι καλά που δεν υπήρχε τίποτα άλλο ανοιχτό η εμπόδιο που με εμπόδιζε για να κοιμηθώ.

Λογικά σε 1 ώρα ακόμη θα χτυπήσει το ξυπνητήρι επειδή η ώρα ήταν 8:45. Η ώρα περνάει πολύ εύκολα οπότε δεν θα αργήσει να περάσει 1 ώρα γρήγορα.
1 ώρα μετά
Σίγουρα από λεπτό σε λεπτό θα ακούσουμε το ξυπνητήρι να χτυπάει επειδή φαντάζομαι να είναι η ώρα κοντά στις 9:45.
Σε 2 με 3 λεπτά όντως είχε χτυπήσει το ξυπνητήρι και ξυπνήσαμε και οι δυο μας. Όταν ξυπνήσαμε αμέσως πήραμε ότι πράγματα έπρεπε να πάρουμε και αμέσως πήγαινα προς την πόρτα για να βγω έξω. ΜΕ ακολούθησε και ο Yuuji μετά.
-Εμπρός Yuuji!!! Του είπα. Βγήκαμε έξω από το δωμάτιο μας μετά και κλειδώσαμε την πόρτα, έβαλα το κλειδί στην τσέπη μου και αμέσως πήγαμε προς τις σκάλες για να φύγουμε από το ξενοδοχείο. Τις κατεβήκαμε τις σκάλες και πηγαίναμε προς την πόρτα του ξενοδοχείο, την ανοίξαμε σιγανά για να μην μας ακούσουν άλλοι και βγήκαμε έξω μετά. Έπειτα κλείσαμε την πόρτα αλλά πάλι σιγανά ώστε μην μας ακούσουν άλλοι.

Αρχίζαμε να περπατάμε προς την έπαυλη εκείνη. Περπατάγαμε πολύ αθόρυβα για να μην μας ακούσει κάνεις, βασικά δεν έπρεπε απλά να περπατάμε αλλά να πηγαίνουμε από στενά τα οποία είναι πολύ στενά για να μην μας δει κανείς. Το θέμα ήταν πως δεν είχε τέτοια στενά οπότε θα πρέπει να προσέχουμε καθώς πηγαίνουμε εκεί πέρα από αυτό τον δρόμο. Προσωπικά θα μπορούσα να πάω εκεί πέρα με πολύ προσοχή και κανένας μας δεν θα μας βρει αλλά το θέμα είναι ότι ο Yuuji δεν ξέρει πως να το κάνει αυτό το πράγμα.
Είχαμε φτάσει σχεδόν στην μέση του δρόμου και κανένας δεν μας είχε δει η έχει υποψιαστεί κάποιος τι θέλουμε να κάνουμε η που να πάμε. Περπατάγαμε πολύ σιγά, σαν χελώνα επειδή αν κάνουμε ένα ήχο κάπως μεγάλο. Δηλαδή αν τα πόδια μας κάνουν μεγάλους ήχους τότε μπορεί να έρθουν κατά εδώ οι κάτοικοι και να αρχίζουν να κάνουν παράπονα οπού θα καταλήξει αυτό το πράγμα να μην μπορούμε να κάνουμε επιτυχές την αποστολή μας.
Καθώς περπατάγαμε αθόρυβα είδα ξαφνικά έναν που έμοιαζε κάπως με μπάτλερ και έναν άλλο οπού δεν έμοιαζε με κάτοικο αυτού του νησιού αλλά πειρατή. Αυτοί οι δυο μιλούσαν και επειδή ήθελα να ακούσω τι έλεγαν πήγα λίγο πιο κοντά.

Δεν είχα πάει τόσο πολύ κοντά ώστε μην μας δουν εκείνοι. Και αυτοί κριμένοι ήταν πίσω από ένα δέντρο για να μην τους ακούνε άλλοι η τους βλέπουν αλλά δεν ήξεραν ότι και εγώ κρύβομαι πίσω από ένα σπίτι και τους παρακολουθουσα. Μου φαινόταν κάπως ύποπτο και για αυτό έκατσα να τους παρακολουθησω.
-Καπετάνιε εκείνο το σχέδιο τι ώρα θα το κάνεις και μπορείς να μου πεις τι είναι επειδή το ξέχασα κιόλας??? Αν έχουν και αυτοί σχέδια τότε μπορεί να μου χαλάσουν τα δικά μου σχέδια αλλά δε θα τους αφήσω.
-Ήξερα πως είστε βλάκες όλοι σας αλλά όχι και τόσο... δεν πειράζει θα σου πω... το βράδυ θα έρθετε και θα κάνετε επίθεση σε αυτό το χωριό οπού μετά εγώ θα μπορέσω να γίνω ο νέος ιδιοκτήτης αυτής της έπαυλης και ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος... όταν γίνω πλούσιος τότε μετά χαράς σκοτώστε και την παλιά ιδιοκτήτρια της έπαυλης με αυτά τα σχέδια που άκουσα να έχουν, κατάλαβα ότι θα έρθουν πειρατές αλλά αν είναι έτσι τότε χαλάνε τα δικά μου σχέδια. Έτσι μετά φύγαμε από εκεί πέρα με ησυχία και απομακρυνθηκαμε πολύ μακριά [πριν μα καταλάβουν. Οχι τόσο μακρυά όμως ώστε μην μπορέσουμε να πάμε στην έπαυλη. Θα πρέπει να αλλάξω και τα σχέδια μου κιόλας με αυτό που άκουσα.

Αφού απομακρυνθηκαμε από εκείνους τότε αμέσως μετά πήγαμε προς την έπαυλη για να μπούμε μέσα αλλά είδαμε πάλι ότι έχει μπροστά σωματοφυλακες που φύλαγαν την μπροστινή πόρτα. Έτσι δεν μπορούμε να μπούμε μέσα η έστω να πλησιάσουμε εκεί πέρα. Και να καταφέρουμε να μπούμε από την μπροστινή πόρτα το θέμα είναι πως θα μπορέσουμε να μπούμε μέσα στην έπαυλη??? Θα κοιτάξουμε εδώ γύρω για να δούμε μήπως υπάρχει καμία άλλη πόρτα και μήπως δεν υπάρχει κάνεις εκεί πέρα οπού την φυλάει.
Κοίταζα για πολύ ώρα αλλά δεν βρίσκαμε άλλη πόρτα και αν βρίσκαμε είχε σχεδόν παντού φύλακες σε κάθε πλευρά από μέσα, οπότε είναι πολύ δύσκολο να μπούμε. Μάλλον θα πρέπει να μπούμε μέσα από την φράχτη και μετά με λίγη τύχη θα καταφέρουμε να μπούμε στην έπαυλη μέσα. Τρέχαμε πέρα δώθε ώστε να βρούμε ένα κατάλληλο σημείο για να πηδήξουμε τον φράχτη. Έτσι όπως ψάχναμε είδα ένα σημείο οπού δεν υπήρχε κανείς εκεί πέρα και θα βόλευε για να μπούμε μέσα στην έπαυλη. Πηδήξαμε μετά τον φράχτη και επιτέλους είχαμε μπει μέσα στου σπιτιού με επιτυχία, το θέμα ήταν ότι ακόμη να μπούμε στην έπαυλη μέσα, στην καρδιά του σπιτιού για να βρούμε την ιδιοκτήτρια.

Όταν πηδήξαμε τον φράχτη τότε προσγειωθηκαμε ομαλά στο έδαφος και μετά κρύφτηκα πίσω από ένα θάμνο για να δω μήπως υπάρχει στα δεξιά μου και αριστερά κανένας φύλακας οπού έρχεται προς τα εδώ. Πάλι καλά που δεν είχε. Έφυγα από την κρυψώνα αφού δεν ερχόταν κανείς και έψαχνα να βρω κάποιο τρόπο για να μπούμε μέσα. Έτσι όπως έψαχνα τότε είδα ένα παράθυρο ανοιχτό. Ήταν δίπλα μας και για αυτό πήγαμε προς τα εκεί με ευκολία και είδα πως ήταν το παράθυρο του μπάνιου. Το άνοιξα λίγο πιο πολύ και τότε αμέσως μπήκαμε μέσα.
Τώρα που έχουμε μπει μέσα θα πρέπει να προσέχουμε επειδή όταν βγούμε από το μπάνιο μπορεί να μας βρουν άλλοι και τότε να γίνει φασαρία. Άνοιξα την πόρτα του μπάνιου και βγήκαμε, καθώς είχαμε βγει είδαμε δυο οπού θα δουλεύουν για αυτοί την έπαυλη να έρχονται προς τα εδώ και μου ήρθε μια ιδέα στο μυαλό. Είπα στον Yuuji μετά να έρθει πιο εδώ για να του πω τι να κάνουμε. Θα τους σκοτώσουμε και μετά θα πάρουμε τα ρούχα τους για να μοιάζουμε σαν εργάτες αυτής της έπαυλης. Όταν τους είδαμε να έρχονται προς τα εδώ αμέσως βγάλαμε τα σπαθιά μας και πήγαμε να τους επιτεθούμε.

Είχα πέσει στον ένα και του έκανα επίθεση φέρνοντας το σπαθί μου προς τα πλάγια, ενώ ο Yuuji έπεσε στον άλλο και του έκανε επίθεση φέρνοντας το σπαθί του προς τα κάθετα. Δεν μας είχαν δει που πηγαίναμε και τους κάναμε επίθεση και για αυτό καταφέραμε να τους σκοτώσουμε. Δεν υπήρχε κάνεις εκεί πέρα ώστε να μας δει κάποιος και δεν είχαν κάνει κανένα θόρυβο επειδή τους είχαμε σκοτώσει πολύ γρήγορα, αν έκαναν τον παραμικρό θόρυβο τότε μπορεί να είχαν στραφεί όλοι πάνω μας και τότε να είχαμε μεγάλο πρόβλημα επειδή δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε. Τους πήραμε μετά και τους δυο, ανοίξαμε την πόρτα του μπάνιου πάλι και τους βάλαμε μέσα. Θα πρέπει τώρα να τους γδύσουμε για να πάρουμε τα ρούχα τους ώστε να τα φορέσουμε οπού μετά αυτή τη κίνηση θα μας επιτρέψει να περπατάμε μέσα στην έπαυλη χωρίς να μας κυνηγάνε επειδή θα μοιάζουμε με εργάτες αυτής της έπαυλης.
Σε 5 λεπτά τους είχαμε γδύσει από όλα τους τα ρούχα και σε άλλα 5 τα φορέσαμε. Ανοίξαμε μετά την πόρτα και βγήκαμε έξω. Την κλείσαμε μετά, έπρεπε τώρα να βρούμε το δωμάτιο της ιδιοκτήτριας αυτής της έπαυλης.

Σκέφτηκα ότι αφού δεν ξέρουμε που ακριβώς ειναι το δωμάτιο της ιδιοκτήτριας τότε αυτό που θα πρέπει να κάνουμε είναι να χτυπάμε κάθε πόρτα ώστε να δούμε αν είναι μέσα. Βέβαια όταν θα χτυπάμε κάθε πόρτα πρέπει πρώτα να ρωτάμε αν είναι μέσα η κηρία Kaya.
-Λοιπόν κατά εδώ Yuuji να σου πω τι θα κάνουμε ώστε να βρούμε την κηρία kaya είχε έρθει πιο εδώ και του έλεγα τι θα κάνουμε. Όταν τελείωσα να του λέω τι θα κάνουμε τότε βάλαμε εκείνη την ιδέα σε δράση.
Χτυπάγαμε κάθε πόρτα που βλέπαμε μπροστά μας αλλά σε κάθε πόρτα που είχαμε πάει δεν ήταν κανείς μέσα και για αυτό δεν παίρναμε απάντηση με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να μάθουμε που είναι το δωμάτιο της κηρία kaya. έτσι όπως ψάχναμε το σπίτι βλέπουμε έναν μπροστά και σκέφτηκα να πάμε να τον ρωτήσουμε ώστε να μας πει ο ίδιος που είναι το δωμάτιο της.
-Εεεεε εσύ εκεί πέρα!!!! Θέλουμε να σου κάνουμε μια ερώτηση... μπορείς να μας πει που είναι το δωμάτιο της κυρίας kaya???
-Το δωμάτιο της κυρίας kaya??? Τι θέλετε να κάνετε εκεί πέρα εσείς???? Μόλις πέσαμε σε μια νάρκη επειδή δεν ξέρω τι να του πω.
-Δεν πειράζει δεν φαίνεστε για κακοί, θα σας πω περιμένετε λίγο... α μπορείτε να πάρετε και αυτό τον δίσκο??? Θα τον πήγαινα ο ίδιος στην κυρία kaya, μιας και πάτε εκεί πηγαίνετε και αυτόν τον δίσκο μας είπε μετά που είναι το δωμάτιο της και αμέσως φύγαμε προς τα εκεί αφού πήραμε το δίσκο.