Το Βασίλειο Της Ερήμου [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Last edited by Roni on Sun Jun 30, 2013 2:25 pm; edited 1 time in total

Αν ο πατέρας σου είναι τόσο μεγάλο όνομα, πως κατάφερε μια κυβέρνηση σαν την Baroque Works να σε αιχμαλωτίσει. Δεν μπορούσε να τους νικήσει ακόμα και μόνος του?
Μπορούσε, ωστόσο δεν το έκανε για να προστατέψει την ζωή μου. Έφυγα από το σπίτι μου στην ηλικία των 17 χρονών, από τότε βρισκόμουν στον δρόμο και έπαιρνα μέρος σε παράνομους αγώνες για να βγάζω το ψωμί μου. Η Baroque Works με πλησίασε και είπε πως χρειαζόταν κάποια με τα ταλέντα μου, αλλά αρνήθηκα. Έτσι συνέχισαν να με πλησιάζουν μέχρι που στο τέλος με απήγαγαν με σκοπό να με γαλουχήσουν στα δικά τους μυαλά.
Ο πατέρας σου δεν μπορούσε να κάνει κάποια κίνηση όταν το έμαθε για να μην προδώσει την σχέση του μαζί σου και σε βάλει σε κίνδυνο. Έτσι δεν είναι?
Η Rangiku έσκυψε το κεφάλι και έμεινε σιωπηλή για λίγο, τελικά μας εξήγησε πως μέσω των παράνομων αγώνων είχε αποκτήσει μια φήμη και μέσα στην Κυβέρνηση. Ο πατέρας της δεν έκανε κάποια κίνηση για να μην προδοθεί η θέση του και χάσει την "δύναμη" που είχε.

Last edited by Roni on Sun Jun 30, 2013 2:26 pm; edited 1 time in total

Ο Scar χτύπησε το χέρι του στην κουπαστή του πλοίου και έφυγε από αυτή την μεριά του καταστρώματος. Αυτός πέραν από κάθε άλλο γνώριζε πως είναι να σε παρατήσει κάποιος και να απλά να φύγει. Ωστόσο και εγώ ένιωσα έναν θυμό να με καταβάλει για τον άγνωστο μέχρι τότε πατέρα της πλοηγού μου. Η Rangiku δάκρυσε και χώθηκε στην αγκαλιά μου για να ηρεμήσει, φόρεσα ένα χαμόγελο και την κοίταξα.
Τι λες? Θες να κάνουμε τον πατέρα σου να μάθει πως βρήκες μια νέα οικογένεια? Είναι ευκαιρία μιας που είμαστε τόσο κοντά σε ένα από τα μεγαλύτερα βασίλεια της Μεγάλης Γραμμής!
Χμ, εντάξει. Αλλά η νέα οικογένεια πρέπει να μου υποσχεθεί πως δεν θα με αφήσει για να κρατήσει την εικόνα της. Αποκρίθηκε εκείνη με ένα παράπονο.
Αυτό δεν χρειάζεται καν να το ζητάς. Ακούστηκε η φωνή του Scar που είχε εμφανιστεί και πάλι χαμογελώντας.
Τα γέλια μας πήραν μέχρι που επιτέλους μετά από ένα μακρύ και με λίγες περιπέτειες ταξίδι, φτάσαμε στις ακτές του βασιλείου της Alabasta.

Last edited by Roni on Sun Jun 30, 2013 2:26 pm; edited 1 time in total

Αναγκαστικά αφήσαμε το πλοίο στο λιμάνι της πρώτης πόλης που ήταν πριν την έρημο που οδηγούσε στην πόλη-πρωτεύουσα της Alabasta. Από εκεί θα μπορούσαμε να πάρουμε το καραβάνι που διέσχιζε την έρημο και να περνάγαμε στο επόμενο χωριό όπου θα νοικιάζαμε καμήλες για να πάμε στην πρωτεύουσα.
Τς, ίσως και να μην μου αρέσει και τόσο εδώ πέρα τελικά. Υπερβολική ζέστη και άμμος, έχουν γεμίσει οι μπότες και τα ρούχα μου. Τι είναι αυτό το πράγμα?
Με τίποτα δεν είσαι ευχαριστημένος εσύ τελικά. Η θάλασσα δεν σου αρέσει όταν έχει κύμα, η έρημος δεν σου αρέσει γιατί είναι ζεστή, το χιόνι δεν σε ενθουσιάζει γιατί είναι υπερβολικά κρύο ανά ώρες. Μάλλον ήσουν πολύ άτυχος στην "επιλογή" του φρούτου που έφαγες.

Πολύ αστείο μικρή. Θύμισε μου να γελάσω όταν φτάσουμε στην Alabasta. Δεν προχωράτε λέω εγώ, θα χάσουμε το καραβάνι και θα περπατάμε μόνοι μας στην έρημο στο τέλος.
Οι οι, μαζί δεν κάνετε και χώρια δεν μπορείτε μου φαίνεται. Να οι άμαξες, ελπίζω οι κλέφτες να μη μας γδάρουν για μια χαζό βόλτα στην άμμο.

Last edited by Roni on Sun Jun 30, 2013 2:27 pm; edited 1 time in total

Δεν πρέπει να είναι και πολύ ακριβά. Για την ακρίβεια είναι αρκετά φθηνά λόγο του κινδύνου επίθεσης από ληστές της ερήμου. Σχεδόν κανένας δεν χρησιμοποιεί τα καραβάνια πλέον, νοικιάζουν ειδικά πλοία για να ανέβουν τον ποταμό μέχρι την επόμενη πόλη.
Και εμείς γιατί έπρεπε να περάσουμε από ολόκληρη παραλία για να φτάσουμε εκεί? Δεν θα μπορούσαμε απλά να πάμε από το ποτάμι?
Όχι. Έτσι δεν θα είχαμε την ευκαιρία να πετύχουμε ληστές. Πρέπει να μάθεις να χειρίζεσαι το φρούτο σου. Οι δύσκολες της ερήμου θα βοηθήσουν αρκετά σε αυτό.
Και άλλωστε λίγη ηλιοθεραπεία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν...! Πρόσθεσε με έξυπνο τρόπο η Rangiku που έβλεπε τον Scar ως μια ατελείωτη μορφή διασκέδασης, ειδικά όταν τον νευρίαζε. Ο δεύτερος αγνόησε τελείως το σχόλιο της και ανέβηκε σε μια από τις άμαξες του καραβανιού.Προσπάθησα να συγκρατήσω τα γέλια που πήγαν να βγουν από το στόμα μου και τον ακολούθησα, το ίδιο έκανε και η Rangiku. Φαινόταν να έχει ηρεμήσει, μάλλον φοβόταν την αντίδραση μας στο άκουσμα του ονόματος του πατέρα της για αυτό και δεν μας το είχε πει πιο πριν. Όμως τώρα ήταν καλά, ήξερε πως δεν είχαμε πρόβλημα με αυτό.

Last edited by Roni on Sun Jun 30, 2013 2:28 pm; edited 1 time in total

Το καραβάνι ξεκίνησε και σύντομα βγήκαμε από τα σύνορα της μικρή πόλης και μπήκαμε στην καυτή έρημο. Ο ουρανός ήταν καθαρός και ο ήλιος έκαιγε καλά πάνω από τις άμαξες, αν κοιτούσες έξω από το παράθυρο μπορούσες να δεις την ατμόσφαιρα να καμπυλώνεται από την ζέστη λες και πάντα είχαν πάρει φωτιά.
Προχωρούσαμε αργά δίχως προβλήματα, σύμφωνα με τον οδηγό είχαμε ακόμα αρκετή ώρα μέχρι να φτάσουμε στο μέρος που είχαν γίνει οι επιθέσεις. Αντίπαλοι μας ήταν μερικοί ληστές της ερήμου που από ότι μάθαμε μπορούσαν να χειρίζονται μερικά ιδιαίτερα "πλοία". Πλοία που "έπλεαν" πάνω στην άμμο, ειδικά σχεδιασμένα για να μπορούν να εκμεταλλευτούν την ζέστη που έβγαινε από το καυτό έδαφος και να κινούνται με αρκετά μεγάλες ταχύτητες.
Τς, θα ήθελα ένα τέτοιο για να είμαι ειλικρινής.
Κάνε όνειρα, δεν χωράει στο πλοίο μας ούτε και θα μπορούσαμε να το αξιοποιήσουμε έτσι απλά. Δεν το γλυτώνεις, θα περάσουμε όλη την έρημο μέχρι την Alabasta.
Τς.
Πάντως η διαδρομή δεν είναι και τόσο ανυπόφορη μέσα στις άμαξες. Σταθήκαμε τυχεροί που προλάβαμε το καραβάνι.
Η Rangiku δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την φράση της και η άμαξα μας έγειρε στο πλάι.

Last edited by Roni on Sun Jun 30, 2013 2:28 pm; edited 1 time in total

Σηκωθήκαμε ζαλισμένοι από το απότομο κούνημα και βγήκαμε από το όχημα, ένας από τους τροχούς είχε σπάσει. Θα έπαιρνε αρκετή ώρα για να επιδιορθωθεί και έτσι ήμασταν αναγκασμένοι να περιμένουμε το υπόλοιπο καραβάνι.Οι ώρες περνούσαν και η άμαξα αργούσε να φτιαχτεί, οι τρεις μας βρισκόμασταν μερικά μέτρα μακριά από τους υπόλοιπους και συζητούσαμε.
Και τι έγινε αν φύγουμε? Πιο γρήγορα θα φτάσουμε, ξέρουμε ήδη πως η Alubarna είναι βορειοδυτικά από εδώ και έχουμε εσένα που είσαι πλοηγός. Πως είναι δυνατόν να χαθούμε?
Δεν λέω αυτό. Είναι επικίνδυνο απλά να βγούμε στην έρημο με λίγο νερό. Θα πεθάνουμε κατά πάσα πιθανότητα.
Εγώ λέω πως θα μπορέσουμε να το κάνουμε.
Μα...
Rangiku. Φοβάμαι πως θα συμφωνήσω με τον Scar σε αυτό, δεν έχουμε χρόνο να χάνουμε εδώ. Είναι ήδη μεσημέρι, μπορούμε να προχωρήσουμε αρκετά. Σε λίγες ώρες θα πέσει ο ήλιος και θα προχωράμε πιο άνετα. Σύμφωνα με τους οδηγούς του καραβανιού βρισκόμασταν τρεις ώρες μακριά από την επόμενη πόλη, την Alubarna. Αρκεί να αντέξουμε μέχρι εκεί, θα μείνουμε σε ένα μοτέλ και το πρωί θα νοικιάσουμε καμήλες για την υπόλοιπη διαδρομή. Δεν είναι τόσο απίθανο, για την ακρίβεια θα το χαρακτήριζα απλά λίγο δύσκολο.

Καλά. Θα το δεχτώ μόνο και μόνο για να σας κάνω την χάρη, φροντίστε όμως να ξέρετε τι πάτε να κάνετε. Ωχ, γιατί δεν μπορούμε απλά να πάμε σε ένα χαλαρό νησί? Έτσι για αλλαγή μια φορά...
Στην Alubarna λοιπόν..! Είπε ο Scar προχωρώντας δίχως καν να ακούει τα μουρμουρητά της Rangiku.Γελώντας τον ακολούθησα, σύντομα βρεθήκαμε στην καυτή έρημο. Στο κεφάλι μας φοράγαμε ένα είδος πανιού που έμοιαζε με καπέλο αλλά δεν ήταν, στόχος του ήταν να μας προστατεύει από τον ήλιο αν και η ζέστη ήταν αρκετή για να ρίξει κάποιον αναίσθητο. Μπορούσα να νιώσω το σώμα μου να θερμαίνεται όλο και πιο πολύ, κοίταξα τα χέρια μου. Στην επιφάνεια τους μπορούσες να παρατηρήσεις πως έβγαινε λίγος ατμός που συνοδευόταν από μικρές σπίθες.
"Τς, τελικά με επηρεάζει πολύ περισσότερο από όσο νόμιζα." Σκέφτηκα αλλά κατέβασα τα μανίκια μου βιαστικά. Δεν ήθελα να το δουν οι άλλοι δυο, όμως ήξερα πως είχα αρκετό καιρό ακόμα για να φτάσω στο επόμενο επίπεδο.
Βλέπω μερικά μεγάλα βράχια εκεί μπροστά, ίσως να μπορούμε να βρούμε λίγη σκιά για να κάνουμε μια στάση. Φώναξε ο Scar σχεδόν μισή ώρα αργότερα.

Χάρηκα που το άκουσα, το σώμα μου είχε γίνει αρκετά πιο βαρύ μέσα στο μισάωρο αυτό, αν συνεχιζόταν για πολύ αυτό το πράγμα θα πέθαινα από την θερμοκρασία.
Είσαι καλά? Το πρόσωπο σου έχει ασπρίσει τελείως, πρέπει να σε πάμε σε σκιά. Σας είπα πως είναι κακή ιδέα να μπούμε στην έρημο δίχως κάποιον εξοπλισμό. Scar, θέλω βοήθεια εδώ πίσω. Ο Kenshin...
Ο Scar γύρισε τρέχοντας και με έπιασε λίγα δευτερόλεπτα προτού καταρρεύσω πάνω στην καυτή άμμο της ερήμου.
Τι έπαθε?
Μακάρι να ήξερα... Κοίτα το δέρμα του, βγάζει σπίθες. Μάλλον η ζέστη προκαλεί προβλήματα στο φρούτο του.
Πάμε εκεί. Είδα λίγη σκιά, θα δοκιμάσω να δημιουργήσω κάποια σύννεφα βροχής όταν φτάσουμε, πρέπει να τον κρατήσουμε σε υγρό μέρος για να μην αφυδατωθεί.
Μπορούσα να νιώσω το σώμα μου να μεταφέρεται από τον Scar αλλά δεν μπορούσα να κουνήσω ούτε ένα δάκτυλο από το χέρι μου. Η όραση μου ήταν θολή και το σώμα μου το ένιωθα βαρύ, λες και κάτι με τράβαγε προς το έδαφος. Μια αόρατη δύναμη με είχε τυλίξει και με σκότωνε σιγά σιγά, λες και το απολάμβανε.

Βάλτον εκεί, λίγη σκιά θα του κάνει καλό ελπίζω. Ακούστηκε η φωνή τη Rangiku και ο Scar με ακούμπησε στο έδαφος. Προσπάθησε να σηκώσω το βλέμμα μου για να τους βλέπω αλλά ήταν αδύνατον να τα καταφέρω.
Θα δοκιμάσω να αλλάξω τον καιρό, ακόμα και αν γίνει λίγο πιο δροσερά κάτι μπορεί να γίνει.
Ο Scar σήκωσε τα χέρια του στον αέρα και συγκεντρώθηκε, ένα ελαφρύ αεράκι πέρασε και με χάιδεψε στο πρόσωπο.
Έλα, λίγο έστω και λίγο να τον αλλάξω...
Μπορούσα να νιώσω το σώμα του να έχει σφιχτεί σε κάθε μεριά, τα χέρια του είχαν αρχίσει να τρέμουν λιγάκι. Μπορούσα να το καταλάβω λες και μοιραζόμουν την προσπάθεια του, δεν θα άντεχε για πολύ ακόμα.
Λίγο αίμα βγήκε από την μύτη του και έτρεξε στο πρόσωπο του, τα πόδια του λύγισαν και έπεσε στο έδαφος αλλά δεν το έβαλε κάτω.
Δεν σε αφήνω να πεθάνεις καθίκι, θα σου ξεπληρώσω το σώσιμο που χρωστάω.
Scar.. Τραύλισε η Rangiku.

Ο καιρός άρχισε να αλλάζει, ακόμα και αν ήταν μόνο μια μικρή ακτίνα τριάντα μέτρων. Σύννεφα άρχισαν να μαζεύονται από πάνω μας και σύντομα ο ουρανός πάνω μας σκοτείνιασε και έκρυψε τον ήλιο.
Έπεσε στο έδαφος καθώς οι πρώτες σταγόνες της βροχής έκαναν την εμφάνιση τους. Γύρισε το κεφάλι του και με κοίταξε.
Βλέπεις? Μπορώ να φέρω την βροχή και να ελέγξω τον καιρό όπως θέλω, δεν χρειάζομαι την ηλίθια έρημο για να μάθω να το χειρίζομαι. Μόλις συνέλθεις ετοιμάσου να με αντιμετωπίσεις.
Το σώμα μου έσβηνε σιγά σιγά, μπορούσα να νιώσω το δέρμα μου να βγάζει ατμούς καθώς η υπερβολική θερμοκρασία έφευγε από μέσα μου. Σιγά σιγά η όραση μου επανήλθε στο κανονικό και μπορούσα να ανασηκώσω λίγο το βλέμμα μου.
Είχα σωθεί, ίσως και να ήταν το τελευταίο λεπτό αλλά είχα σωθεί. Μπορούσα να καταλάβω ήδη πως μέσα σε λίγα λεπτά θα μπορώ να κινήσω και πάλι τα πόδια και τα χέρια μου.
Μπορούσα και πάλι να σκεφτώ καθαρά.
"Τς, πραγματικά είμαι πολύ αδύναμος αν έχασα από έναν τέτοιον αντίπαλο. Πρέπει να προπονήσω πιο πολύ το σώμα μου. " Σκέφτηκα θυμωμένος με τον εαυτό μου που έχασε από την έρημο. Έσφιξα το χέρι μου σιγά σιγά και κατάφερα να αρθρώσω τις πρώτες λέξεις.