[Τέλος] Τριπλό Σημείο [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Τριπλό Σημείο:

Το πλοίο έδενε στο λιμάνι της όμορφης πόλης. Οι άντρες με ανεβασμένη διάθεση και περιέργεια για το τι θα ανακάλυπταν στο νησί, χαιρετούσαν τους ψαράδες και τους ντόπιους που γύριζαν να τους κοιτάξουν. Όλοι τους νεαρά άτομα με φρέσκα πρόσωπα, ακόμα και οι πιο περίεργοι στην εμφάνιση. Ένας τύπος που φορούσε μόνιμα μια φουσκωτή, πλαστική κουλούρα γύρω από την μέση στάθηκε στο περβάζι μιας σκοτεινής καμπίνας.
-Όι, καπετάνιε! Σήκω επιτέλους, φτάσαμε!
Ως ανταπόκριση, ο νεαρός πετάχτηκε απότομα. Το μέτωπο του βρήκε στο χαμηλό ταβάνι και έπεσε πάλι πίσω. Χρειάστηκε μια δεύτερη προσπάθεια για να βγει έξω από το πλάι.
-Φιου! Έγινε τίποτα; ρώτησε νυσταλέος, αδιάφορος για το κόκκινο σημάδι στο μέτωπο. Έπειτα είδε τον προορισμό τους και χαμογέλασε πλατιά σαν μικρό παιδάκι. Τέλεια, φτάσαμε! Γιατί δεν με ξυπνήσατε νωρίτερα; μάλωσε τον άντρα με την κουλούρα λίγο πειραγμένος.
-Ποιος δεν προσπάθησε;! εξοργίστηκε και του έριξε μια φάπα στον σβέρκο. Πάλι το χτύπημα δεν είχε την παραμικρή επίδραση στον νεαρό. Όταν κοιμάσαι πρέπει να κλείσεις 14ωρο για να σηκωθείς. Και πάλι μουρμούριζες στον ύπνο σου! Τι διεστραμμένα όνειρα έβλεπες πάλι;

Ο νεαρός άρχισε να ψήνει το μάγουλο του, χασκογελώντας. Δεν έδωσε απάντηση, ο διπλανός του δεν την περίμενε εξάλλου. Συνήλθε για να αρχίσει να δίνει οδηγίες.
-Λοιπόν, μαζευτείτε! Δεν βλέπω καράβια των marines στο λιμάνι, αλλά μπορεί να κυκλοφορούν μέσα στην πόλη. Είναι όμορφο μέρος και ειρηνικό, δεν θέλω να δώσετε στόχο. Θα χωριστούμε σε δύο ομάδες. Οι μισοί θα επικεντρωθούν στην ασφάλεια των υπολοίπων και οι άλλοι θα ελέγξουν το μέρος για καλοπέραση, μαγαζιά και θα αγοράσουν εφόδια. Έκανε μια μικρή παύση. Εγώ θα είμαι στην δεύτερη ομάδα! έβγαλε την ουρά του από τα ζόρια.
-Και κανείς μας δεν το περίμενε! σχολίασε ειρωνικά και τα βλέμματα των συντρόφων τους επιβεβαίωναν την παρατήρηση.
-Εσύ, Bucklies, που είσαι αρνητικός θα είσαι στην πρώτη. Και βγάλε επιτέλους αυτήν την σαμπρέλα! ξέσπασε στην γνωστή τους κόντρα. Δεν θα έχει κανένα νόημα, αν πέσεις στην θάλασσα!
Τα βλέμματα των υπολοίπων και πάλι επιβεβαίωναν το σχόλιο, γνέφοντας με τα κεφάλια. Προφανώς ο καπετάνιος δεν ήταν ο μοναδικός ανάμεσα τους που του έλειπε μια βίδα στον εγκέφαλο. Πριν συνεχίσει η κόντρα, ένα από τα μέλη του πληρώματος βγήκε από την μεριά των υπολοίπων. Ήταν ο μόνος που είχε σοβαρότητα στο βλέμμα του και το κρατούσε καρφωμένο προς το εσωτερικό του νησιού.

Ο νεαρός καπετάνιος του τον πλησίασε και πέρασε το μπράτσο γύρω από το σβέρκο του. Το σκυθρωπό του ύφος διαλύθηκε ελαφρώς, ανταποδίδοντας με καλοσύνη το χαμόγελο.
-Τι συμβαίνει; ρώτησε με χαμηλό τόνο διακριτικά, αφήνοντας τους υπόλοιπους να κανονίσουν τις λεπτομέρειες των ομάδων.
-Υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνω στο νησί. Έχω την άδεια να εγκαταλείψω προσωρινά τις ομάδες;
Ο τρόπος του δεν έλεγε τίποτα σε κάποιον που δεν ήξερε να διαβάσει τα σημάδια. Ο καπετάνιος, περισσότερο από ένστικτο απάντησε:
-Εφόσον επιστρέψεις, δεν έχω καμιά αντίρρηση.
-Σ ευχαριστώ, του είπε με ευγνωμοσύνη και γύρισε πάλι το κεφάλι για το σημείο που αγνάντευε.
-Ωραία, ακούστε καθάρματα! γύρισε στην ομήγυρη που δεν προσβλήθηκε. Θα χρειαστώ ένα ακόμα den den mushi. Εγώ θα συνοδεύσω αυτόν στην δουλειά του! έκανε με νόημα, κλείνοντας το μάτι.
Χαχανητά διέτρεξαν το πλήθος που έσπευσε να υπακούσει. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ο νεαρός έμεινε χαμένος από λόγια. Αυτήν την εξέλιξη δεν την περίμενε.
-Μα εγώ δεν... Δεν εννοούσα...!
-Το ξέρω, αλλά τι πλάκα θα είχε αν ζήταγα εγώ την δική σου άδεια;
Το χαμόγελο του ήταν εξωφρενικό και ο νεαρός που έκλεισε το πρόσωπο του στην χούφτα του ήξερε ότι δεν έπαιρνε από αντιρρήσεις.

Η συναίσθηση ήρθε μαζί με ζαλάδα, πόνο και ασφυξία. Άρχισε να βήχει και ταυτόχρονα, να προσπαθεί να το κρατήσει γιατί ένιωθε το δέρμα της να καίει στις ασυναίσθητες κινήσεις. Τα χέρια της σηκώθηκαν βαριά από τα πλευρά της, στα μάτια της τα είδε διπλά και σε τρικυμία.
-Όχι, μην πιέζεσαι!
Η γλυκιά φωνή ακούστηκε σιγανή δίπλα στο αυτί της. Με ευγενικές κινήσεις κάποιος την ακούμπησε για να μην την πονέσει, αλλά έτσι ώστε να την αποτρέψει από την αλόγιστη προσπάθεια να σηκωθεί.
-Πως αισθάνεσαι; Προσπάθησε να εστιάσει για να την διακρίνει. Μπορείς να κοιμηθείς κι άλλο; Σε μερικές ώρες θα περάσει ο περισσότερος πόνος.
Στο πεδίο της μπήκε το πρόσωπο μιας περίεργης γυναίκας. Το διαφορετικό πάνω της ήταν τα διάφορα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Το ελαφρώς σκούρο δέρμα, τα σαρκώδη χείλη, τα σχιστά μάτια. Ακόμα και τα μαύρα μαλλιά της είχαν μία λάμψη που σου έφερνε στο μυαλό άτομα αρχαίων εποχών. Αλλά την άκουγε πεντακάθαρα να της μιλά. Σταμάτησε να αντιστέκεται και αφέθηκε στα χέρια της που έτσι κι αλλιώς ήθελαν να την βοηθήσουν. Η άγνωστη γυναίκα πρέπει να ήταν νεαρή σε ηλικία, αν και απροσδιόριστη. Την είδε να σηκώνεται από το προσκέφαλο της με ντελικάτες κινήσεις, το σώμα της ήταν δεμένο όμορφα με αθλητική όψη παρά τις προσπάθειες της να κρύψει την γραμμή του κάτω από προσθετικά ενδύματα.

Όσο αφορούσε την ίδια, ήταν ξαπλωμένη πάνω σε μια μαλακή επιφάνεια. Έμοιαζε με κρεβάτι στην επαφή αλλά δεν την είχε σκεπασμένη. Καλύτερα γιατί ένιωθε τόσο επίπονη την επαφή με δέρμα που ακόμα και ένα σεντόνι θα ήταν βάσανο. Και εξάλλου δεν κρύωνε. Αν μην τι άλλο. Ένιωθε πυρετό και φούντωση. Κοίταξε τα άκρα της αλλά η μεγαλύτερη έκταση του σώματος της ήταν γυμνή, και όση δεν ήταν, ήταν καλυμμένη με σκουρόχρωμα φυτά και αλοιφές. Η γυναίκα επέστρεψε και άρχισε να αλλάξει τους πρωτόγνωρους αυτούς επιδέσμους. Οι νέοι της έφεραν μια δροσερή ανακούφιση. Βλέποντας ότι η κοπέλα δεν ήθελε να κοιμηθεί, προσπάθησε να της μιλήσει.
-Θυμάσαι τι έγινε; Πως τα έπαθες όλα αυτά;
Η κοπέλα έγνεψε αλλά δεν απάντησε. Πόση ώρα είχε περάσει από το φιάσκο της αποστολής της. Δεν είχε αποτύχει απόλυτα δηλαδή. Ο Malley ήταν νεκρός σίγουρα από την έκρηξη. Αν η ίδια είχε υπολογίσει σωστά τις δυνάμεις της, δεν θα έφτανε στο σημείο να φλερτάρει με το θάνατο. Ποια ήταν όμως αυτή η γυναίκα που την περιέθαλπε; Από το ερωτηματικό της ύφος, η γυναίκα μάντεψε και της χαμογέλασε ευγενικά. Για κάποιο λόγο ένιωθε ασφάλεια κοντά της. Της έφερνε στο μυαλό την αμυδρή αίσθηση της οικειότητας που κάποτε ένιωθε για άτομα που δεν υπήρχαν πια κοντά της.

-Σε βρήκα να βυθίζεσαι στο λιμάνι, δίπλα σε ένα κτήριο που εκρήγνυκε. Σε μάζεψα και σε έφερα εδώ γιατί ήσουν σε άσχημη κατάσταση. Είμαστε ακόμα στο Fireworks Island, αν αυτό αναρωτιέσαι. Έχω τις γνώσεις να σε κάνω καλά, δεν ήξερα αν υπήρχε κάποιος άλλος μαζί σου. Κοιμόσουν για μια ολόκληρη μέρα σχεδόν.
Με την εξήγηση της, η κοπέλα συνειδητοποίησε ότι τελικά είχε μείνει αρκετά στο νησί. Θα προλάβαινε τελικά να δει την εκδήλωση των πυροτεχνημάτων. Η πραγματική θα ήταν πιο ευχάριστη από την πρώτη γεύση που πήρε.
-Ποια είσαι εσύ; ψέλλισε αδύναμα.
Πριν της απαντήσει, η γυναίκα χαμογέλασε. Παρότι ευγενική υπήρχε μία πίκρα στο πρόσωπο της. Κάτι που μαρτυρούσε ότι είχε υποφέρει πολλά.
-Έχω αλλάξει τόσο πολύ που ούτε καν με αναγνωρίζεις, Shura, ε; Η ξαφνική αναφορά στο όνομα της την έκανε να αναβλέψει. Φαντάζομαι πως δικαιολογείται αν σκεφτείς ότι την τελευταία φορά που ειδωθήκαμε δεν μπορούσα να μιλήσω καλά-καλά την γλώσσα. Έσκυψε πιο χαμηλά από πάνω της για να την διακρίνει καλά. Εγώ είμαι. Η Goulia.

Το σοκ μεγάλωνε όσο καθυστερούσε η ανταπόκριση, αλλά η Goulia την άφησε να χωνέψει την αλλαγή. Η Goulia, η ιθαγενής από το Torino Kingdom που είχαν πείσει να ενταχθεί στους marines. Η γυναίκα του Nigel, του φίλου της, που τον είχε ακολουθήσει και είχε βοηθήσει και την ίδια στις αποστολές της. Είχαν περάσει δύο χρόνια από την τελευταία φορά που την είδε. Την μέρα που είχε εγκαταλείψει η ίδια τους marines για να γίνει cp agent. Τότε η Goulia δεν είχε καμία σχέση με την γυναίκα που έβλεπε μπροστά της, αλλά όσο το γύρναγε στο κεφάλι, έβλεπε τις ομοιότητες. Είχε χάσει πάρα πολλά κιλά και όχι με άσχημο τρόπο. Είχε ομορφύνει και είχε κερδίσει αρκετή αυτοπεποίθηση για να μιλά.
-Πως...; Τι κάνεις εσύ εδώ;
-Μα τι είναι αυτά που λες; Πως είναι δυνατόν να σε ξεχάσω; Σε ακολουθούσα σχεδόν από τότε που έφυγες!
Μετά την πρώτη χαρά της αντάμωσης, η καχυποψία την έζωσε μαζί με ένα άσχημο προαίσθημα.
-Εννοώ ότι ακολουθούσα τον δρόμο που θα με έφερνε πιο κοντά σου, ώστε να μπορέσω και πάλι να σε συντροφεύω. Βλέπεις την αλλαγή με τα μάτια σου. Πλέον με φωνάζουν Olia, αλλά εσύ εξακολουθείς να μπορείς να με καλείς Goulia.

-Olia, μονολόγησε αδυνατώντας να το πιστέψει.
Δεν ήξερε τι να σκεφτεί, πώς να αντιδράσει. Έμεινε να την κοιτά, ενώ η γυναίκα σηκωνόταν.
-Χρωστάω την ζωή μου σε σένα Shura. Εσύ με βρήκες πίσω στην πατρίδα μου, το Torino Kingdom. Προσπάθησες να με πλησιάσεις και είδες που κατέληξε. Το χαμόγελο της φανέρωνε την μεγαλύτερη χαρά που είχε βιώσει στην ζωή της. Συνάντησα τον Nigel. Και μόνο γι αυτό, δεν μπορούσα να σε αφήσω. Έπρεπε να βρω τρόπο να στο ξεπληρώσω.
-Όταν είπες ότι με ακολουθούσες όλο αυτόν τον καιρό... Τι εννοούσες..;
-Μα φυσικά και ξέρω, έκανε σοβαρά με νόημα, που δεν ήθελε η νεαρή κοπέλα να συλλάβει. Ξέρω ότι έγινες πράκτορας της Cipher Pol. Και επίσης ξέρω ότι έγινες παρά την θέληση σου. Κατάλαβα αμέσως το βρώμικο παιχνίδι που έπαιξαν εις βάρος σου. Και εις βάρος του... Δεν θέλησε να συνεχίσει. Μάντεξε σωστά ότι η αναφορά αυτού του ονόματος δεν θα είχε καλή επίδραση στην ταραγμένη κοπέλα. Έτσι έκανα τις κινήσεις που έπρεπε για να σε προστατέψω.
-Και ποιες ήταν αυτές; ρώτησε αν και δεν ήθελε να μάθει. Δεν ήθελε να ακούσει την απάντηση.
-Έγινα μέλος της "Ravens", απάντησε φυσιολογικά.

Η κοπέλα ένιωθε να βυθίζεται σε κάτι που της στέρευε τις δυνάμεις χειρότερα από την θάλασσα. Τι άσχημο παιχνίδι ήταν αυτό; Γιατί είχε βρεθεί να είναι εχθρός με την τελευταία από τα άτομα που κάποτε αποκαλούσε φίλη; Η απελπισία φάνηκε στο πρόσωπο της και στεναχώρησε την Olia που δεν την μοιραζόταν.
-Δεν πρέπει να προϊδεάζεσαι επειδή έμαθες ότι είμαι στην "Ravens". Δεν νομίζω ότι έχεις καταλάβει ακριβώς τι είδους οργάνωση είναι. Και σε διαβεβαιώνω ότι δεν θα προσπαθούσα ποτέ να σου κάνω κακό. Το πιστεύεις αυτό για μένα, έτσι;
Η αγωνία της έκανε την Shura να αισθανθεί ακόμα χειρότερα. Το κεφάλι της έγνεφε από μόνο του αρνητικά, σαν να μην ήθελε να ακούει άλλο. Δεν πίστεψε ποτέ ότι θα της έκανε κακό. Το πρόβλημα ήταν ότι η ίδια θα έπρεπε να της κάνει κακό, τώρα που ήξερε με ποιανού το μέρος ήταν.
-Ξέρω παραπάνω πράγματα από όσα σου έχουν πει. Πράγματα που σε αφορούν, αλλά όλοι αρνούνται να σου πουν. Όπως για παράδειγμα αυτό.
Σε αυτήν την λέξη, έσκυψε και ανέσυρε ένα βιβλίο. Η κοπέλα έκπληκτη είδε το βιβλίο "Chronos". Το βιβλίο που της είχαν αναθέσει να ερμηνεύσει.
-Αφού σε έσωσα, πήρα την πρωτοβουλία να συλλέξω τα πράγματα σου από το δωμάτιο που νοίκιαζες. Πράγματα όπως αυτό δεν πρέπει να πέσουν σε λάθος χέρια.

-Ξέρεις τη σημασία του; Της έγνεψε θετικά. Τι..; Κόμπλαρε για κάποιο λόγο να ρωτήσει.
-Όση ώρα ήσουν αναίσθητη, είχα την ευκαιρία να το διαβάσω. Έβγαλα κάποια συμπεράσματα και θα μπορούσα να στα πω. Έχω την εντύπωση όμως ότι σε αυτό το σημείο έχουν δίκιο. Αυτό, έτεινε το βιβλίο, είναι κάτι που πρέπει να ανακαλύψεις μόνη σου.
-Γιατί;
Σε αυτήν την ερώτηση κανείς δεν είχε δώσει επαρκή απάντηση. Έμεινε να την στοιχειώνει.
-Δεν ξέρω πως ακριβώς να στο εξηγήσω, δυσκολεύτηκε. Προσήλωσε το βλέμμα σε μια γωνία, χωρίς να βλέπει πραγματικά. Αφού διάλεξε τα λόγια της, συμπλήρωσε: Το να σου δώσω στοιχεία για το πως θα το ερμηνεύσεις είναι επικίνδυνο. Θα σε θέσω να "κοιτάς" στην οπτική γωνία που βλέπω εγώ τα πράγματα. Έτσι, θα καταλήξεις στα ίδια συμπεράσματα με μένα και θα αγνοήσεις να δεις όσα άλλα μπορεί να υπάρχουν. Κάτι που δεν θα συμβεί αν βρεις την απάντηση μόνη σου.
-Ποια απάντηση;! ξέσπασε εκνευρισμένη. Επί μήνες προσπαθώ αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα. Όσες φορές και να το διαβάσω, το μόνο που βλέπω είναι ένα παραμύθι για παιδιά. Και κακογραμμένο μάλιστα. Εδώ, ο πρωταγωνιστής πεθαίνει στα μισά της ιστορίας και η πρωταγωνίστρια στο τέλος!