[Τέλος] Dangerous Minds (Part 1 ) [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Guest

Λίγο μετά το μεσημέρι , άκουσε τον ήχο που κάνουν οι καταρράκτες...
Έναν μονότονο βουητό απο χιλιάδες παφλασμούς κάλυπτε κάθε άλλο ήχο στην περιοχή.Το μονοπάτι που ακολουθούσε τον οδήγησε σε έναν υγρό γρανιτένιο βράχο που ορθωνόταν δίπλα στον ποταμό.Εκεί το νερό έπεφτε για λίγα μέτρα στο κενό και κυλούσε στη συνέχεια κάτω, στις χορταριασμένες πλαγιές.
Μπροστά του, σαν ανοιχτός χάρτης, απλωνόταν μια κοιλάδα.Η βάση των καταρρακτών , ήταν σχεδόν ένα χιλιόμετρο πιο κάτω.Βρισκόμουν στο βορειότερο σημείο της σύμφωνα με την πορεία του ήλιου και την θέση των αστεριών που είχε δει εχθές την νύχτα.
Λίγο πιο πέρα απο τους καταρράκτες, υπήρχε ένας μικρός οικισμός απο καφετιά προχειροφτιαγμένα κτήρια.Λευκός καπνός έβγαινε απο τις καμινάδες.Μια πρόσκληση για την ερημιά τριγύρω.

Guest

Υπήρχαν και αγροκτήματα που από το ύψος τους θύμιζαν μικρά μπαλώματα, όχι μεγαλύτερα από την άκρη του δαχτύλου του
Η γη γύρω τους ήταν αποψιλωμένη και καμένη από τον ήλιο η αμμώδης , με ξερούς θάμνους να λικνίζονται στον άνεμο.Ο ποταμός ξετυλιγόταν σαν φίδι από τους καταρράκτες ως το νότιο άκρο της κοιλάδας , αντανακλώντας τόπους ,τόπους το φως του ήλιου.Πέρα μακριά, υπήρχε και ένα ακόμα χωριό από το οποίο περνούσε μέσα.Δίπλα από εκεί, υπήρχε ένα μοναχικό και επιβλητικό ορος.Από εκεί και πέρα δεν μπορούσε να διακρίνει κάτι.
Έπειτα από ένα σύντομο διάλειμμα , εγκατέλειψε τον βράχο στον οποίο στεκόταν, και άρχισε να κατηφορίζει το μονοπάτι, δυσφορώντας για τη δύσκολη κατάβαση.
Προορισμός του ήταν το πρώτο χωριό.Όταν έφτασε κάτω, το σούρουπο είχε αγκαλιάσει τα πάντα, μπερδεύοντας χρώματα και σχήματα στις γκρίζες σκιές τους.

Guest

Τα φώτα του χωριού λαμπύριζαν εκεί κοντά του μέσα στο λυκόφως.Τα σπίτια έριχναν στη γη τους μακρόστενους ίσκιους τους.Εκτός απο αυτά τα δυο χωριά δεν υπήρχε τίποτα άλλο σε εαυτήν την κοιλάδα..Ο οικισμός , ήταν απομονωμένος και περιβαλλόταν απο άγρια , όμορφη γη.Θα μπορούσε άνετα να μείνει εδω στην υπόλοιπη ζωή του.
Τα σπίτια του χωριού ήταν γερά, χαμηλοτάβανα , φτιαγμένα απο κορμούς δέντρων, μερικά καλυμμένα με αχυροσκεπές, άλλα με πλάκες.
Απο τις καμινάδες ανέβαινε καπνός, γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με την μυρωδιά του καμένου ξύλου.Τα κτίρια είχαν ευρύχωρες βεράντες οπου μαζεύονταν οι κάτοικοι για να συζητήσουν και να κάνουν τις δουλειές τους.Πότε πότε, φαίνονταν μια λάμψη σε κάποιο παράθυρο απο κανένα κερί ή λάμπα που άναβαν εκείνη τη στιγμή σε κάποιο σπίτι

Guest

Άκουγε άντρες να μιλούν μεγαλόφωνα μέσα στη βραδινή ατμόσφαιρα, ενώ οι γυναίκες έτρεχαν να μαζέψουν τους συζύγους τους μαλώνοντας τους επειδή είχαν αργήσει.Για κάποιον λόγο, αυτοι οι άνθρωποι του έμοιαζαν γνώριμοι...Λες και τους γνώριζε καιρο..Τι συνέβαινε άραγε ? Και στο μυαλό του γνώριζε που έπρεπε να πάει...πως..? Είχε θολώσει το μυαλο του απο τις σκέψεις και τους υπολογισμούς..
Προχωρούσε ανάμεσα στα σπίτια κι έφτασα μπροστά σε ένα κρεοπωλείο..Ήθελε να αγοράσει κρέας για να ψήσει και να φάει...Ήταν ένα μεγάλο κτήριο με χοντρά δοκάρια..Πάνω απο το κεφάλι του, η καμινάδα ξερνούσε μαύρο καπνό..
Άνοιξε την πόρτα..Η ευρύχωρη αίθουσα ήταν ζεστή και κακοφωτισμένη απο την δυνατή φωτιά στο πέτρινο τζάκι
Στην άλλη άκρη της αίθουσας υπήρχε ένας άδειος πάγκος..Στο πάτωμα είχαν στρώσει αραιά άχυρο..Όλα απέπνεαν εξαιρετική καθαριότητα , λες και ο ιδιοκτήτης περνούσε τις ελεύθερες ώρες του σκαλίζοντας μέσα στις σκοτεινές χαραμάδες για να ανακαλύψει μικροσκοπικά ίχνη βρωμιάς..

Guest

Πίσω απο τον πάγκο, καθόταν ένας μικρόσωμος άντρας που φορούσε βαμβακερό πουκάμισο, και μια ποδιά κηλιδωμένη με αίμα.
Στην ζώνη του είχε κρεμασμένη μια εντυπωσιακή ποικιλία μαχαιριών. Η μούρη του ήταν κιτρινωπή γουρουνίσια και τα μαύρα μάτια του κοιταζαν καχύποπτα τον Gajeel .Μόλις αντιλήφθηκε πως τον κοιτούσε στα μάτια, γύρισε το βλέμμα του και άρχισε να γυαλίζει τον πάγκο με ένα κουρέλι..
-Τι έφερες ? ρώτησε..
-Σε εμένα μιλάτε?
-Ναι...έπειτα γύρισε για να τρίψει καποιον λεκε στον τοίχο...
Έφερες τίποτα να πουλήσεις? Δεν θα δεχτω αντίκες αυτήν την φορα...δήλωσε
Τι είχε αυτός ο άντρας εναντίων του? Πάντως τα λόγια του ,τον είχαν ενοχλήσει, λες και ίσχυαν αυτα που έλεγε...Λες και του πουλούσε ότι έβρισκα για να ζήσει..Λες και ειχε ξαναπατήσει το ποδι του εδω
-Έχεις belli η δεν έχεις? ρώτησε...Τι απο τα 2 ισχύει?

Guest

Έσκυψε το κεφάλι του και απάντησε
-Δεν έχω καθόλου..
-Μπα, ωστε δεν έχεις belli? είπε...Και περιμένεις να αγοράσεις κρέας? Ξέρεις κανέναν έμπορο να δίνει δωρεάν την πραμάτεια του?Μήπως θέλεις να στα δώσω τζάμπα? συνέχισε με ειρωνικό ύφος...Μετά πρόσθεσε..
-Εξάλλου είναι αργά....Έλα αύριο με χρήματα...Για σήμερα έχω κλείσει..
Τον κοίταξε στα μάτια λέγοντας
-Δεν μπορώ να περιμένω ως αύριο ...Έκανε μια κίνηση και έβγαλε την πέτρα που είχε βρει..Την έβγαλε με μια επιδεικτική κίνηση και την ακούμπησε απαλά πανω στο γεματο σημάδια πάγκο..Η πέτρα έμεινε εκεί γυαλίζοντας και αντανακλώντας το φως απο τις φλόγες που χόρευαν στο τζάκι..Τώρα που την πρόσεχε καλύτερα, είδε πως μέσα της υπήρχε κάτι μικρότερο το οποίο ίσα που το διέκρινε καθώς ήταν και εκείνο μπλε, όμως δεν μπορούσε να ποδι τι ήταν ακριβώς.

Guest

-Το πιο πιθανο είναι να έκλεψες αυτην την πέτρα Gajeel Redfox...Εσεις οι επαναστάτες πάντα κάνετε τέτοια..Μουρμούρισε ο χασάπης...
Ήταν επαναστάτης?? Η μνημη του δεν τον βοηθούσε σε αυτο...Θυμόταν πως ειχε κάποιο είδος εξουσίας, ομως ηταν αλήθεια Επαναστάτης?? Δεν είναι και άσχημα..Ο ιδιος πάλι νόμιζε πως ηταν πειρατής η τουλάχιστον κάποιου είδους κακοποιός , ομως δεν θα καθόταν να το αναλύσει εδω...
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, το όνομα του ήταν Gajeel.όμως πως ήξερε το όνομά του και απο που? Ένα περίεργο συναίσθημα κατέκλυσε το σώμα και τον νου του του.τον παρότρυνε να τον πιάσει απο τον λαιμό και να αρχίσει να τον βασανίζει μέχρι που να του απαντήσει
Αγνοώντας τις βασανιστικές σκέψεις του ρώτησα
-Σου φαίνεται αρκετή?

Guest

Ο χασάπης πήρε την πέτρα στα χέρια του.Υπολόγισε το βαρος της σκεφτικός.Πέρασε την χοντρή παλάμη του πανω απο την λεία επιφάνειά της και επιθεώρησε τις λευκές φλέβες .Μ έναν υπολογιστικό βλέμμα . την ακούμπησε και πάλι στον πάγκο
-Ομολογώ πως είναι πολύ όμορφη.Πόσο αξίζει όμως??

-Δεν γνωρίζω..Κανείς όμως δεν θα έκανε τον κοπο να της δώσει τέτοιο σχήμα αν δεν άξιζε κατι η είχε μικρη αξία σωστά?
-Προφανώς, απάντησε ο χασάπης με μια έκφραση υπερβολικής υπομονής..Αλλα πόση είναι η αξία της? Αφου δεν ξέρεις ούτε εσυ, προτείνω να βρεις κανέναν πραματευτή που θα γνωρίζει η να δεχτείς την προσφορά που θα σου κάνω....3.000 Belli
-Σιγα την προσφορά ρε μεγαλε! Θα πρέπει να έχει τουλάχιστον δεκαπλάσια αξία, διαμαρτυρήθηκα χτυπώντας ελαφρα το χέρι στην μπάρα..Αυτο το έκανε καθως το κρέας που θα του έδινε με αυτα τα μπελι δεν θα έφτανε ουτε για μια εβδομαδα..Και επρεπε να αγορασει ρουχα και σακίδιο...Επισης επρεπε να βρει και ενα δωματιο ...

Guest

Ο κρεοπώλης σήκωσε αδιάφορα τους ώμους του..
-Αν δε σου αρέσει η προσφορά μου , περίμενε να έρθουν οι πραματευτές σε λίγες μέρες..Αλλιώς δεν έχω όρεξη για συζητήσεις , είπε τρίβοντας τον πάγκο με το λερωμένο πανι..
Απ ότι γνώριζε, οι πραματευτές ηταν ομάδες εμπόρων που επισκέπτονταν τα χωρια κυρίως των νησιών κάθε άνοιξη και χειμώνα..Αγόραζαν όλα τα περισσεύματα απο τα προϊόντα που είχαν καλλιεργήσει η κατασκευάσει οι χωρικοί και οι ντόπιοι αγρότες και τους πουλούσαν ότι χρειάζονταν για να ζήσουν μια ακόμη χρονια: σπόρους, ζωα, υφάσματα και προμήθειες όπως αλάτι και ζάχαρη
Δεν είχε όρεξη η διάθεση να τους περιμένει.. Είχε ανάγκη το κρέας για να τραφει...
-Εντάξει, δέχομαι.μίλησε απότομα απότομα.
-Καλά, θα σου φέρω το κρέας..Όχι πως έχει σημασία , αλλα που βρήκες την πέτρα Gajeel?
-Δεν είναι δουλειά σου....Φερε το κρέας..
-Πως μου μιλάς έτσι?? Είπε νευριασμένος...Φύγε αμέσως απο εδω εσυ κ η πέτρα σου..
-Μα...
-Έξω! Φώναξε
- Oi..Αρνείσαι να μου πουλήσεις

Guest

-Ναι εκτός αν με πληρώσεις με belli... γρύλισε ο κρεοπώλης κρατώντας ψηλά δυο μπαλτάδες..Κινήθηκε προς το μέρος του μαυρομάλλη..
-Φύγε πριν σε αναγκάσω εγω να το κάνεις.... Ο άλλος τράβηξε το katana του και ετοιμάστηκε για μάχη
-Θα ήθελα πολύ να δω πως θα με διώξεις απο εδω, είπε σφίγγοντας τα δάχτυλά του στην λαβή ...

Την ίδια ώρα σε κάποια περιοχή του νησιού

Ο Αlucard είχε χάσει την υπομονή του και κινούταν προς το νησί Elena. Όταν έφτασε στην μεγάλη πόλη του νησιού άρχισε να ρωτά ντόπιους εαν είδαν τον Gajeel όμως τίποτα. Είχε αρχίσει να εκνευρίζετε ως που κατέληξε να φωνάζει σε κάποιους περαστικούς.
Οι εσύ ακούστηκε μια βαριά φωνή απ την άλλη μερια του δρόμου. Γυρνώντας το κεφάλι του αντίκρισε έναν τυπο αρκετά ψηλότερο του , με άσπρα κοντοκουρεμένα μαλλιά και ένα μαύρο τατουαζ στο πρόσωπο.
Εδώ είναι η περιοχή του καπετάνιου Gasparde...Καλά θα κάνεις να μην φωνάζεις και πολυ.
Αλήθεια ? Απάντησε βγάζοντας το κατανα meito. Ας με σταματήσεις τότε

» [Τέλος-Φρούτο] Dangerous Minds (Part 2) [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] My previous plan in action! (part 2) [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τελος] Same blood, different path ? (part 3) The pirate [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] My previous plan in action! (part 1) [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος]Πέφτει η νύχτα στο Sea Train, part 1 [Διεγραμένος Χαρακτήρας]