[Τέλος] Observation skill [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Guest

Τότε στο δάσος επικράτησε απόλυτη σιγή. Αβέβαιος αν ο Ryuuji είχε φύγει, ο Alucard χαμήλωσε αισθητά τα φράγματα του νου του και αφουγκράστηκε την συνείδησή του . Αρχικά ένιωσε γύρω του μόνο κενό, στη συνέχεια όμως άρχισαν να εμφανίζονται μέσα στο σκοτάδι στίγματα φωτός και θερμότητας που γίνονταν όλο και πιο έντονα , ώσπου βρέθηκε να κάθεται μέσα σ'ένα γαλαξία απο στροβιλιζόμενους αστερισμούς, οπου κάθε λαμπερό σημείο αντιπροσώπευε μια ζωή. 'Ήταν σαν να στεκόταν αρχικά κουφός μέσα σ ένα πλήθος καταλήγοντας πλέον να μπορεί να ακούσει ποταμούς ''συζητήσεων'' που τον περιέβαλαν σαν δίνη.
Ξαφνικά αισθάνθηκε ευάλωτος. Η πρωτόγνωρη αυτή αίσθηση τον ξάφνιαζε. Ήταν τελείως εκτεθειμένος στον κόσμο . Ένιωθε πως οποιοσδήποτε η οτιδήποτε απο αυτά που ήταν τριγύρω θα μπορούσαν να ελέγξουν τον νου του η να εισχωρήσουν σε αυτόν και να τον τρελάνουν. Σφίχτηκε ασυνείδητα και τραβήχτηκε στον εαυτό του

Guest

Την ίδια στιγμή η αίσθηση του κενού εξαφανίστηκε. Καθώς θυμήθηκε ένα απο τα μαθήματα του άντρα, ο Alucard επιβράδυνε την αναπνοή του και βάλθηκε να ελέγχει την κίνηση των πνευμόνων του έως ότου χαλάρωσε αρκετά για να ξανανοίξει τον νου του.
Απ όλες τις ζωές που μπορούσε να αισθανθεί η πλειονότητα ήταν κυρίως έντομα . Ο απερίγραπτος αριθμός τους τον εξέπληξε. Δεκάδες χιλιάδες ζούσαν σε ένα τετραγωνικό μέτρο βρύων, ομάδες με εκατομμύρια μέλη υπήρχαν στην υπόλοιπη μικρή κοιλότητα και αμέτρητες μάζες παραπέρα . Ο αριθμός τους τρόμαξε τον Alucard.Ήξερε πάντα πως οι άνθρωποι ήταν περιορισμένοι σε αριθμό αλλα δεν φανταζόταν πως θα τους περνούσαν τόσο πολύ σε αριθμό ακόμα και τα σκαθάρια που βρίσκονταν στο νησί

Guest

Καθώς ήταν μερικά απο τα ελάχιστα έντομα που γνώριζε καλά και ο άντρας τα είχε αναφέρει , ο Alucard συγκέντρωσε την προσοχή του στις γραμμές των κόκκινων μυρμηγκιών που προχωρούσαν στο έδαφος και πάνω στα κλωνάρια μιας άγριας τριανταφυλλιάς . Εκείνο που αντλούσε απο τα μυρμήγκια δεν ´ηταν τοσο οι σκέψεις , αφού ο εγκέφαλός τους είναι πρωτόγονος, αλλα ένστικτα : το ένστικτο να βρουν τροφή και να αποφύγουν τον τραυματισμό, το ένστικτο να υπερασπιστούν την περιοχή κάποιου, το ένστικτο να ζευγαρώσουν. Εξετάζοντας τα ένστικτα των μυρμηγκιών μπορούσε να αρχίσει να κατανοεί καλύτερα την συμπεριφορά τους . Αισθάνθηκε να τον συναρπάζει η ανακάλυψη οτι - εκτός απο ελάχιστα μεμονωμένα μυρμήγκια που εξερευνούσαν έξω απο τα όρια της περιοχής τους - τα υπόλοιπα ήξεραν ακριβώς που πήγαιναν

Guest

Δεν ήταν σε θέση να πει με σιγουριά ποιος μηχανισμός τα οδηγούσε , ακολουθούσαν όμως σαφώς καθορισμένα μονοπάτια μέχρι την τροφή και για την επιστροφή τους. Η πηγή της τροφής τους στάθηκε μια ακόμα έκπληξη για τον Alucard.Όπως περίμενε τα μυρμήγκια σκότωναν και έτρωγαν πολλά έντομα , οι περισσότερες προσπάθειες τους εστιάζονταν στην καλλιέργεια. κάποιου πράγματος που σχημάτιζε κηλίδες πάνω στην τριανταφυλλιά . Όποια κι αν ήταν αυτή η μορφή ζωής δεν ήταν αρκετά μεγάλη ωστε να τη νιώσει. Εστίασε όλη την δύναμή του πάνω της σε μια προσπάθεια με προσδιορίσει την ταυτότητα της και να ικανοποιήσει την περιέργειά του . Η απάντηση ήταν τόσο απλή ωστε γέλασε δυνατά μόλις τη συνειδητοποίησε: ψείρες των φυτών!
Τα μυρμήγκια λειτουργούσαν σαν βοσκοί για τις ψείρες οδηγώντας και προστατεύοντάς τες ενώ ταυτόχρονα απομυζούσαν τροφή απο αυτές, τρίζοντας τις κοιλιές τους με τις κεραίες τους

Guest

0 Alucard δεν μπορούσε να το πιστέψει, όσο περισσότερο όμως παρακολουθούσε τόσο περισσότερο μεγάλωνε μέσα του η πεποίθηση οτι είχε δίκιο. Ακολούθησε τα μυρμήγκια κάτω απο το έδαφος , στους περίπλοκους υπόγειους λαβυρίνθους τους και μελέτησε πως φρόντιζαν ένα συγκεκριμένο μέλος του είδους τους το οποίο ήταν αρκετά μεγαλύτερο απο ένα φυσιολογικό μυρμήγκι. Ωστόσο δεν κατάφερε να καθορίσει τον σκοπό του εντόμου. Το μόνο που μπορούσε να δει ήταν υπηρέτες που κινούνταν γύρω του, το κουνούσαν περιστροφικά και αφαιρούσαν τις μικροσκοπικές ποσότητες ύλης που παρήγαγε ανα τακτά χρονικά διαστήματα. Έπειτα απο κάποια ώρα , ο Alucard αποφάσισε οτι είχε πάρει απο τα μυρμήγκια όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που μπορούσε - αν και ήταν πρόθυμος να καθίσει εκεί όλη την υπόλοιπη μέρα- και ετοιμαζόταν να επιστρέψει στο σώμα του, όταν πήδηξε στον χώρο ένας σκίουρος.

Guest

Η εμφάνισή του στάθηκε σαν ριπή φωτός έτσι όπως είχε συγκεντρώσει την προσοχή του στα έντομα. Έκπληκτος, ένιωσε να πλημμυρίζει απο ένα χείμαρρο αισθήσεων και αισθημάτων που προέρχονταν απο το ζώο. Οσμίστηκε το έδαφος με τη μύτη του , ένιωσε το φλοιό οπου γαντζωνόταν με τα γαμψά του νύχια και τον αέρα που περνούσε σφυριχτός μέσα απ την φουντωτή και όρθια ουρά του. Σε σύγκριση με τα μυρμήγκια ο σκίουρος έσφυζε απο ενέργεια και διέθετε αναμφισβήτητα εφυία . Μετά πήδηξε σ ένα άλλο κλαδί και βγήκε απ το πεδίο της συνείδησης του .Μόλις ο Alucard άνοιξε τα μάτια του το δάσος έδειχνε πολύ πιο σκοτεινό και ήσυχο απο πριν. Πήρε μια βαθιά ανάσα και κοίταξε γύρω του εκτιμώντας για πρώτη φορά στην ύπαρξη της ζωής του , την ζωντάνια του κόσμου γύρω του.

Guest

Τεντώνοντας τα πόδια του που είχαν πάθει κράμπες, προχώρησε μέχρι την τριανταφυλλιά. Έσκυψε και εξέτασε τα καδιά και τα μικρότερα κλαράκια. Είχε την βεβαιότητα οτι οι ψείρες ήταν γαντζωμένες πάνω τους. Κοντά στην βάση του φυτού, υπήρχε ένας σωρός απο πευκοβελόνες που όριζαν την είσοδο για την φωλιά των μυρμηγκιών.Του φάνηκε παράξενο που τα έβλεπε όλα αυτά με τα μάτια του. Τίποτα απ όσα είχε δει μπροστά του δεν πρόδιδε τις πολυάριθμες και αόρατες αλληλεπιδράσεις τις οποίες γνώριζε πλέον καλά. Απορροφημένος απο τις σκέψεις του ο Alucard επέστρεψε στο ξέφωτο , σε κάθε του βήμα αναρωτιόταν τι σύνθλιβόταν κάτω απο τα πόδια του. Όταν βγήκε απο το καταφύγιο που του πρόσφεραν τα δέντρα τα έχασε βλέποντας πόσο πολύ είχε πέσει ο ήλιος.
''Πρέπει να κάθισα εκεί πάνω απο τρεις ώρες '' είπε στον εαυτό του. Παρ όλα αυτά δεν τον δυσαρέστησε το γεγονός αυτό, αλλα τον ενθουσίασε.

Guest

Βρήκε τον Ryuuji στην καλύβα του να γράφει με μια γραφίδα απο φτερό χήνας σε έναν πάπυρο. Ο άντρας τελείωσε την γραμμή του, ύστερα καθάρισε την μύτη της γραφίδας , έκλεισε το βαζάκι με το μελάνι και ρώτησε
Και τι άκουσες τελικά Alucard?
Ο τελευταίος ήταν έτοιμος να μοιραστεί την εμπειρία του. Καθώς την περιέγραφε , άκουγε την φωνή του να δυναμώνει απο ενθουσιασμό , ενώ αφηγούνταν τις λεπτομέρειες για την κοινωνία των μυρμηγκιών . Ανέφερε όλα όσα μπορούσε να θυμηθεί, ακόμα και την πιο μικρή και άσχετη παρατήρηση, περήφανος για τις πληροφορίες που είχε μαζέψει.
Όταν τελείωσε, ο Ryuuji ανασήκωσε το φρύδι του και είπε
Αυτά είναι όλα?
Εγώ .... Ο Alucard ένιωσε τον φόβο να σφίγγει το στομάχι του επειδή κατάλαβε οτι του είχε διαφύγει η ουσία της άσκησης.
Ναι δάσκαλε

Guest

Και τι γίνεται με τους άλλους οργανισμούς που υπάρχουν στην γη και τον αέρα? Μπορεις να μου πεις τι έκαναν την ώρα που τα μυρμήγκια φρόντιζαν τα μέλη τους?
Όχι δάσκαλε..
Να το λάθος σου. Οφείλεις να έχεις συνείδηση όλων των πραγμάτων στον ίδιο βαθμό και να μην βάζεις παρωπίδες προκειμένου να συγκεντρωθείς σ ένα συγκεκριμένο αντικείμενο. Σκέψου τι θα γινόταν αν αυτοί οι οργανισμοί ήταν άνθρωποι, και εσύ έπρεπε να τους αντιμετωπίσεις σε μάχη , όλους μαζί, την ίδια ώρα..Τι θα έκανες? Θα συγκεντρωνόσουν μόνο σε έναν δυο ? Και τι θα συνέβαινε αν κάποιος σε σημάδευε με πιστόλι η τόξο απο κάπου μακρυα?
Αυτό το μάθημα είναι σημαντικό μέχρι να τελειοποιήσεις ετούτη τη δεξιότητα.. Ονομάζεται Kenbunshoku haki και υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο. Εσύ το ενεργοποίησες πρόσφατα γι αυτό και είναι σχετικά αδύναμο ακόμα..Το καλό είναι πως το ενεργοποίησες χωρίς την βοήθεια κάποιου άλλου..Ξέρεις πολλοί κάνουν χρόνια ολόκληρα εξάσκησης για να το αποκτήσουν, ενώ άλλοι δεν το αποκτάν καθολου.Θα διαλογίζεσαι εστιασμένος σε καπιο απόμακρο σημείο επι μία ώρα κάθε μέρα.

Guest

Και πως θα ξέρω οτι έχω τελειοποιηθεί δάσκαλε?
Όταν θα είσαι σε θέση να παρακολουθείς ένα πράγμα και να τα ξέρεις όλα. Ο Ryuuji έκανε νόημα στον Alucard να βγάλει το ξίφος του
Το τελευταίο μάθημα για σήμερα είναι ο συνδυασμός του προηγούμενου, με την ξιφομαχία. Κλείσε τα μάτια σου και συγκεντρώσου. Βρες ένα έντομο με τον νου σου , το οποίο πετά στον αέρα και σκότωσέ το κόβοντάς το στην μέση
Ο Alucard θα γελούσε με την συγκεκριμένη άσκηση αν δεν είχε λάβει την προηγούμενη άσκηση. Δεν θα ήταν δυνατόν κάποιος άνθρωπος να πετύχει κάποιο πετούμενο έντομο με κλειστά μάτια, πόσο μάλλον να το κόψει στα δυο . Ο Alucard συγκεντρώθηκε για ακόμα μια φορά κρατώντας με τα δυο χέρια το katana του. Χιλιάδες μορφές ζωής εμφανίστηκαν και πάλι μπροστά του. Επιβράδυνε την ανάσα του και ανέπνεε ρυθμικά. Όλα τα πετούμενα έντομα που τριγυρνούσαν στην περιοχή ήταν ελάχιστα . Περίμενε υπομονετικά λίγη ώρα ως που τελικά ένα έντομο πετούσε μπροστά απ το κεφάλι του, στο ένα μέτρο. Έκανε αστραπιαία ένα βήμα προς τα εμπρός και έφερε το κατανα του τόσο βίαια προς το έντομο, ωστε η ριπή του αέρα που δημιούργησε , χαράκωσε το δέντρο που βρισκόταν κάποια μέτρα πιο μπροστά του.
Ανοίγοντας τα μάτια του, αντίκρισε ένα πρασινωπό έντομο κομμένο στα δυο, επάνω σε μα πέτρα. ΤΟ ξίφος του, το είχε διαμελίσει ακριβώς σε δυο κομμάτια

» Once Again... [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] The top agent [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] The massacre [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Another island [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] The reunion [Διεγραμένος Χαρακτήρας]