[Τελος] My decision [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Όλη την νύχτα έκλαιγα επειδή είχε πεθάνει ο δάσκαλος μου αλλά δεν έπρεπε να είμαι σε λύπη όλη την ώρα. Από συνήθεια είχα βάλει το ξυπνητήρι κιόλας το βράδυ για να ξυπνήσω ώστε να πάω για εκπαίδευση αλλά από τι φαίνεται δεν θα χρειαστώ άλλη από εδώ και στο εξής. Και έτσι όπως κοιμόμουν βαθιά ακούω το ξυπνητήρι. Είχα σηκωθεί από το κρεβάτι με την πρώτη και πήγα να αλλάξω, αφού άλλαξα πήγαινα προς τα κάτω να φάω ώστε να πάω για εκπαίδευση αλλά την στιγμή που κατέβαινα τις σκάλες θυμήθηκα ότι δεν υπάρχει ο δάσκαλος πια. Η ενέργεια μου πλέον είχε φύγει και δεν ήθελα τίποτα να κάνω σήμερα οπότε μετά πήγα κάτω έκατσα στο τραπέζι και περίμενα να έρθει το φαγητό για να φάω ώστε να ξανά πάω πάνω για να κοιμηθώ πάλι.
-Δεν σε βλέπω καλά, μάλλον έχεις υποστεί τραύμα από την στιγμή που πέθανε ο δάσκαλος ε??? Με ρώτησε αλλά δεν είχα ούτε την ενέργεια να μιλήσω.
-Μαμά δεν τον βλέπεις δεν είναι καλά μην του μιλάς, αλλά ρε συ αδερφέ πήγαινε έξω να πάρεις λίγο αέρα να ησυχάσεις, ήξερα ότι το έλεγε για το δικό μου καλό αλλά δεν ήξερα τι να κάνω. Όμως αφού έφαγα πήγα έξω αν και δεν είχα κάτι να κάνω παρά μόνο να περιφέρομαι στους δρόμους του χωριού.

Έτσι όπως προχώραγα από εδώ και εκεί έκανα τους γύρω να αισθάνονται κάπως άσχημα επειδή ξέρουν τι έχει γίνει με μένα και τον δάσκαλο και στο τέλος είχαν φύγει και από δίπλα μου. Σχεδόν είχα συνηθίσει την μοναξιά αλλά από την άλλη δεν με πολύ πείραζε επειδή κάποτε θα έπρεπε να την μάθω αλλιώς δεν θα μπορέσω να βγω στην θάλασσα σαν πειρατής. Ακόμη και αυτό το πράγμα μου είχε βγει από το μυαλό, έμοιαζε λες και και υπήρχε ένα κενό στο μυαλό μου, και ξαφνικά έτσι όπως περπατούσα είδα έναν οπού μου θύμιζε για κάποιον αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ. Πήγα τότε πιο κοντά για να δω μπας και τον θυμηθώ, αλλά όταν έφτασα κοντά ακόμη δεν θυμόμουν οπού μετά ήμουν έτοιμος να φύγω και έτσι όπως έφευγα φωνάζει προς εμένα.
-Hayate τι γυρεύεις εδώ πέρα, έλα κάτσε να τα πούμε, μου είπε οπού θυμήθηκα ποιος ήταν αλλά πρέπει να ξέρει ότι δεν έχω τόση όρεξη αφού είναι ο ίδιος γιος του δασκάλου μου. Τον γιο του δεν τον θυμόμουν όταν ήμουν πιο μικρός αλλά ήταν μόνο μια φορά που τον είχα συναντήσει όταν ήμουν γύρω στα 11 ο οποίος δεν είχε και τόσο ενδιαφέρων στο σπαθί και για αυτό το λόγο μάλωναν συνεχεία το οποίο κατέληξε να μένει αλλού από τον πατέρα του. Με λίγα λόγια είχαν πολλές διαμάχες μεταξύ τους.

-Hayate έλα εδώ πέρα λιγάκι να τα πούμε, δεν ήθελα να του μιλήσω και τόσο επειδή δεν φερόταν και τόσο καλά στον δάσκαλο. Τον μισούσα για αυτό το πράγμα αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο παρά να πάω και να μιλήσω μαζί του. Με είχε πάει σε ένα τραπέζι που είχε εκεί δίπλα και όταν κάτσαμε είχε αρχίσει να μιλά.
-Έμαθα ότι πέθανε ο πατέρας μου, ξέρω ότι για σένα ήταν κάποιος πολύ σημαντικός αλλά για μένα όσο περνούσαν τα χρόνια δεν άλλαζαν τα συναισθήματα που ένιωθα για εκείνον πάντοτε ήθελα να του ρίξω μια αλλά δεν μπορούσα επειδή ήταν πολύ δυνατός. Καταλαβαίνεις έτσι??? Δεν ήταν πως δεν καταλάβαινα γιατί και εγώ ήθελα να αναμετρηθώ με τον δάσκαλο αλλά τώρα πια δεν μπορώ αλλά αυτό που έλεγε εκείνος ήταν εντελώς διαφορετικό επειδή ένιωθα ότι δεν ήθελε μόνο να αναμετρηθούν για πλάκα αλλά για να τον σκοτώσει ο ίδιος.
-Μην νομίζεις και εγώ το ίδιο είμαι στεναχωρημένος αλλά αυτό το συναίσθημα για τον πατέρα μου το είχα δείξει για πρώτη φορά. Ήθελα να τον σκοτώσω εγώ ο ίδιος, με τα ίδια τα χέρια μου, δεν μπορούσα να τον ακούω να μιλά άλλο γιατί φοβόμουν μην τον σκότωνα εδώ και τώρα επειδή όσα έλεγε για μένα φαινόντουσαν σας προσβολές για τον δάσκαλο.

Η υπομονή μου σιγά σιγά τελείωνε δεν μπορούσα να τον ακούω να μήλα έτσι. Χωρίς να το καταλάβω πήγα και του έριξα μια μπουνιά στην μούρη, οι διπλανοί όταν με είδαν είχαν έρθει αμέσως προς εμένα για να με σταματήσουν. Εκείνος τα είχε πάρει λίγο και προσπαθούσε να τους διώξει τους γύρω τους για να έρθει να με χτυπήσει. Δεν το άφηναν να κάνει κάτι τέτοιο και του είπα μετά.
-Μην λες έτσι για τον δάσκαλο, πες ακόμη μια τέτοια λέξη και σου υπόσχομαι ότι θα σε σκοτώσω, δεν έδειχνε να τον έχω φοβίσει καθόλου αλλά δεν με ένοιαζε.
-Λες και θα σε φοβηθώ ρε, πάλι καλά που πέθανε. Από νεύρα τους έσπρωξα μετά με δύναμη αυτούς που με κράταγαν και άρχισα να τρέχω προς τα πάνω του. Έπιασα ένα μακρύ ξύλο και πήγα να τον βαρέσω στο κεφάλι του, εκείνος την απέκρουσε επειδή είχε μάθει κάτι από τον δάσκαλο αλλά δεν ήταν και τόσα πολλά αυτά που είχε μάθει. Έπειτα έτσι όπως είχε αποκρούσει την επίθεση μου τότε πήγε να με βαρέσει και εκείνος στο κεφάλι μου με το χέρι του αλλά έβαλα το σπαθί για προστασία. Είχε πέσει στο πάτωμα κάτω και υπέφερε από τον πόνο, μετά τον είχα πιάσει από τα μαλλιά του και του είπα.
-Στο είπα αν πεις κάτι ακόμη θα έρθω για να σε σκοτώσω έτσι, παρακάλαγε συνέχεια να τον αφήσω και είχε γεμάτο δάκρυα.

Έτσι όπως τον κράταγα έσπασα το μακρύ ξύλο ώστε να γίνει μυτερή η μύτη του για να του το καρφώσω βαθιά μέσα στο κεφάλι του. Πριν το κάνω καν με σταμάτησαν οι άλλοι και με απομάκρυναν από εκείνον.
-Αφήστε με! Τους φώναζα αλλά δεν με άφηναν επειδή φοβόντουσαν ότι αν με αφήσουν θα τον σκοτώσω. Είχα ξενερώσει πια, δεν ήθελα άλλο να τον σκοτώσω, έτσι μετά έβαλα δύναμη και απελευθερώθηκα από μόνος μου, γρήγορα είχαν έρθει να με ξανά πιάσουν εκείνοι όμως.
-Μην κάνετε τον κόπο, φεύγω βαρέθηκα να ασχολούμαι με εσάς, τους είπα και μετά έφυγα για το σπίτι μου. Σκεφτόμουν τι να κάνω από εδώ και στο εξής αφού έχει πεθάνει ο δάσκαλος αλλά δεν μου ερχόταν τίποτα. Μου είχε έρθει τότε στο μυαλό μου το όνειρο μου να γίνω πειρατής αλλά μετά από αυτό που έζησα δεν ήξερα πια αν είναι αυτό που θέλω να κάνω, αυτή την στιγμή επειδή δεν μπορούσα να αποφασίσω τίποτα είχα αδειάσει το μυαλό μου από όλα αυτά τα προβλήματα και κατευθύνθηκα αμέσως προς το σπίτι μου. Όταν έφτασα σπίτι μου χτύπησα την πόρτα και μετά από 5 λεπτά μου άνοιξε την πόρτα η αδερφή μου, δεν είχε πει τίποτα και προχώρησα προς τα πάνω για να πάω στο δωμάτιο μου χωρίς να φάω καν.

Την στιγμή που είχα φτάσει πάνω αμέσως έπεσα πάνω στο κρεβάτι. Είχε αρχίσει να με παίρνει ο βαθύς ο ύπνος μετά από λίγο. Πέρασε γύρω στη μια ώρα με δυο ώρες από την στιγμή που είχα κοιμηθεί και όταν ξύπνησα πήγα στην τουαλέτα για να πλυθώ, σηκώθηκα μετά και άρχισα να περπατώ. Όταν έφτασα στην τουαλέτα άνοιξα την πόρτα, είχα δει πως ήταν η αδερφή μου και αμέσως είχα κλείσει την πόρτα μετά. Αφού είδα αυτό το πράγμα άρχιζα να τρέχω προς τα κάτω από την ντροπή. Χωρίς καν να το καταλάβω είχα φτάσει στην τραπεζαρία οπού είχε φαγητό πάνω, από την πείνα έκατσα να φάω. Την στιγμή που τελείωσα σηκώθηκα πάνω και ξανά πήγα στο δωμάτιο μου. Και μετά από 5 λεπτά ήρθε η αδερφή μου στο δωμάτιο μου μέσα. Όταν μπήκε μέσα κάθισε δίπλα στο κρεβάτι μου και άρχισε να μου μιλά.
-Αδερφέ ξέρω πως ο δάσκαλος σου έχει πεθάνει αλλά μην είσαι έτσι, λογικά θα ήταν χάλια και η Nagi επειδή με βλέπει να είμαι σε τέτοια χάλια αλλά δεν υπάρχει κάτι για να με κάνει να αισθανθώ καλύτερα, η έτσι φανταζόμουν.
-Δεν έχεις ένα όνειρο, να γίνεις πειρατής, καν το και σίγουρα θα ευχαριστηθεί ο δάσκαλος, δεν καταλάβαινα γιατί το έλεγε αυτό πράγμα αλλά δεν ήμουν πια χάλια από την στιγμή που το άκουσα. Αφού είχα ξελαφρώσει κάπως σκέφτηκα μετά γιατί να μην κάνω αυτό που ήθελα πρώτα, να γίνω πειρατής.

Μετά από λίγο είχε φύγει η Nagi και την στιγμή που έκλεισε την πόρτα, σιγά σιγά άρχιζε πάλι να με παίρνει ο ύπνος. Δεν άργησε να κοιμηθώ εντελώς. Έτσι όπως κοιμόμουν κυλιόμουν από εδώ και εκεί οπού είχα πέσει κάτω στο πάτωμα και από την πολύ την πίεση μου είχε πονέσει το χέρι. Τότε σηκώθηκα πάνω αλλά δεν είχα άλλο όρεξη να κοιμηθώ οπότε είχα πάει κάτω και είχα δει την ώρα οπού έλεγε ότι ήταν το βράδυ. Δεν ήξερα τι να κάνω αλλά να ξανά κοιμηθώ δεν έπαιζε πια οπότε είπα στην μάνα μου να βάλει φαγητό να φάω. Περάσαν 10 λεπτά και μου το είχε σερβίρει.
-Θα χοντρίνεις ξέρεις αν τρως πολύ, μου είπε αλλά με το σπαθί κιλά δεν παίρνω επειδή συνέχεια προπονούμαι και χάνω αυτά που παίρνω. Αφού έφαγα πήγα πάλι πάνω και πείρα μαζί μου ένα πακέτο φύλα.
-Τι τα θες τα φύλα Hayate? Με ρώτησε αλλά δεν μπορούσα να τις πω τι ήθελα να κάνω με αυτά εδώ πέρα. Έτσι έφυγα χωρίς να της απαντήσω.
Όταν έφτασα στην πόρτα του δωματίου μου, την άνοιξα, μπήκα μέσα και μετά την έκλεισα. Έκατσα στην καρέκλα του γραφείου και άρχισα να να φτιάχνω αφίσες οπού θα έλεγε " Αγαπητοί χωρικοί σας θέλω να έρθετε στο λιμάνι αύριο στις 10 το πρωί, έχω να κάνω μια εκτατή ανακοίνωση". Αφού το είχα τελειώσει από την κούραση είχα πέσει στο κρεβάτι και άρχισα να κοιμάμαι.

Πέρασε λίγη ώρα από την ώρα που είχα κοιμηθεί και μετά αυθόρμητα είχα ξυπνήσει, πήγα κάτω να δω την ώρα και είχα δει πως ήταν 2 τα μεσάνυχτα. Δεν είχα άλλη ώρα να χαλάω. Έτσι πήγα στο δωμάτιο μου πήρα τις αφίσες και έφυγα μετά από το σπίτι μου. Με είχε ακούσει η Nagi αλλά δεν με πρόλαβε για να μου μιλήσει. Έτρεχα παντού σχεδόν σε όλο το χωριό, με έβλεπαν οι δίπλα και νόμιζαν πως είχα τρελαθεί. Έπρεπε να κάνω γρήγορα ώστε να κρεμάσω όλες τις αφίσες μέχρι το πρωί. Άρχιζα και κουραζόμουν σιγά σιγά, ο ήλιος ήταν έτοιμος να βγει έξω αλλά ευτυχώς για καλή μου τύχη είχα τελειώσει σχεδόν. Έλειπε μόνο κάνα 2 αφίσες να κρεμάσω ακόμη. Τα πόδια μου δεν μπορούσαν να πάρω καν οπότε τις πέταξα κάτω εξάλλου ήταν μόνο 2. Αφού τελείωσα άρχιζα να πηγαίνω σπίτι μου για να ξεκουραστώ, την στιγμή που είχα φτάσει σπίτι δεν έβρισκα πουθενά τα κλειδιά για να ανοίξω την πόρτα οπότε έπρεπε να χτυπήσω για να μου ανοίξουν. Εμφανίστηκε στην πόρτα η μάνα μου την στιγμή που χτύπησα και όταν μπήκα μέσα με ρώτησε γιατί έρχομαι τέτοια ώρα. Δεν είχα κάποια δικαιολογία να της πω και πήγα προς τα πάνω στο δωμάτιο μου χαμηλόφωνα για να κοιμηθώ ώστε στις 10 το πρωί να σηκωθώ. Όταν έφτασα στο δωμάτιο μου πείρα το ξυπνητήρι, το ρύθμισα για να χτυπήσει στις εννιά μίση το πολύ. Το έβαλα μετά πάνω στο γραφείο και εγώ έπεσα στο κρεβάτι και κοιμόμουν.

Το ξυπνητήρι έκανε συνεχώς τικ τακ τικ τακ και μετά από λίγο ακούστηκε ένα μεγάλος θόρυβος οπού ήταν το ξυπνητήρι. Σηκώθηκα αμέσως πάνω το έκλεισα και πήγα κάτω για να δω την ώρα. Με είχε δει να περνώ η μάνα μου αλλά δεν είχα ώρα για καλημερες, πήρα το ξυπνητήρι αφού έφτασα εκεί οπού ήταν και είδα να ήταν δέκα παρά τέταρτο. Σήμαινε πως έπρεπε να κάνω γρήγορα αλλιώς θα αργήσω, ανέβηκα μετά επάνω και πήγα στην τουαλέτα για να πλυθώ. Όταν πλύθηκα μετά πήγα αμέσως στο δωμάτιο μου για να αλλάξω, αφού τελείωσα πήγα κάτω για να φύγω. Πριν φύγω με είδε η μάνα μου και μου είπε.
-Που πας Hayate, πρέπει να πάμε στο λιμάνι για μια ανακοίνωση που θα κάνει ένας, αφού μου είχε πει έτσι δεν υπήρχε τίποτε άλλο να τις πω παρά μόνο ένα πράγμα.
-Μάνα εγώ είμαι αυτός που θα κάνω την ανακοίνωση στο λιμάνι, όταν της το είπα δεν είχε τίποτε να πει και μπορεί κιόλας να το περίμενε ότι εγώ θα ήμουν μετά από αυτά που είχαν συμβεί αλλά σίγουρα δεν ήξερε τι θα έλεγα.
-Λοιπόν φεύγω, θα με δεις εκεί πέρα όταν φτάσεις και θα μάθεις τότε τι είναι να πω. Αφού βγήκα από το σπίτι έκλεισα την πόρτα και άρχισα να περπατώ προς το λιμάνι.

Τότε θυμήθηκα πως είχα ξεχάσει το σπαθί μου στο δωμάτιο μου. Πήγα γρήγορα γρήγορα το πείρα και μετά έφυγα πάλι από το σπίτι μου. Όταν έφυγα έτρεξα γρήγορα προς το λιμάνι για να φτάσω εγκαίρως ώστε να πω την ανακοίνωση που έχω να πω. Η ώρα πλησίαζε περίπου να πω την ανακοίνωση. Πριν καν ο χρόνος τελειώσει είχα φτάσει στο λιμάνι οπού είχε μαζευτεί ένας σωρός κόσμος, αν πήγαινα να μιλήσω τώρα δεν θα με άκουγαν καθόλου επειδή μίλαγαν ο καθένας μεταξύ τους οπότε έβαλα μια δυνατή φωνή.
-Παρακαλώ θέλω την προσοχή σας!!!! Όταν φώναξα όλοι στράφηκαν προς εμένα, μερικοί με ήξεραν άλλοι δεν με ήξεραν και άλλοι είχαν νευριάσει από τον θόρυβο τον μεγάλο που είχα κάνει. Πέρα από αυτά έκατσαν να ακούσουν τι έχω να πω με ησυχία μετά.
-Ευχαριστώ, λοιπόν σας κάλεσα εδώ πέρα ώστε να σας πω κάτι πολύ σημαντικό.. Νομίζω ξέρετε όλοι για τον συμβάν που είχε γίνει με τους πειρατές και με τον δάσκαλο έτσι? Δεν είχαν καταλάβει γιατί άρχισα να μιλάω για εκείνο το συμβάν.
-Και από τον θάνατο του δασκάλου μου πείρα μια απόφαση, τους είχα αφήσει ένα ερωτηματικό μέσα στο κεφάλι τους όταν είπα έτσι. Πήρα μετά μια βαθιά ανάσα και είπα φωναχτά.
-Θα γίνω πειρατής και ένας σπουδαίος κιόλας!!!! Τους είχα ξαφνιάσει όλους σχεδόν, δεν υπήρχε τίποτε άλλο να κάνω όμως τώρα παρά να φύγω με την βάρκα που ήταν από πίσω μου. Ήμουν έτοιμος να μπω στην βάρκα αλλά είχα θυμηθεί ότι είχα ξεχάσει το σπαθί που μου είχε δώσει ο δάσκαλος. Αλλά για καλή μου τύχη είδα την μάνα μου να έρχεται προς τα εδώ και να μου πετά το σπαθί. Πάλι καλά που είχα καταφέρει να το πιάσω. Αφού το έπιασα μετά μπήκα μέσα στην βάρκα και άρχισα να κάνω κουπί προς για την καινούργια μου ζωή ως πειρατής.

Τελος