[Tελος] Αιχμάλωτος του ανερχόμενου Captain Stalker [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Σηκωθηκα απο το πατωμα με λιγη δυσκολια καθως τα χερια μου ηταν ακομα δεμενα σφιχτα. Κοιταξα τριγυρω μηπως βρω την Rosalie αλλα δεν παρατηρησα να βρισκεται καπου τριγυρω. Σιγουρα ομως θα βρισκοταν καπου και θα με εβλεπε. Ισως δεν ηθελε να την δει ο Stalker. O τελευταιος, σηκωθηκε λιγο αργοτερα απο μενα και αρχισε να τριβει το προσωπο του.
---Ολα καλα?? του ειπα χαμογελώντας του ειρωνικα
---Που με εφερες? ρωτησε ανησυχος
---Δεν σε εφερα πουθενα! Μονος μου γαντζωθηκες πανω μου. Δεν σου φταιει κανεις αλλος παρα μονο εσυ... Τωρα το ονειρο σου να γινεις Captain στην θεση του Sharinguru δεν θα πραγματοποιηθει ποτε! εσκασα και ενα γελακι για να τον εκνευρισω. Ειχε πλακα ποσο ευκολα ενοιωθε αδυναμος οταν δεν ειχε καμμια εκατοσταρια Μarines να τον υπακουνε.
---Το ονειρο μου θα γινει πραγματικοτητα συντομα! ειπε σφιγγοντας τις γροθιες του.
---Ναι βεβαιως...Εδω στην ταρατσα μαζι με τις μπουγαδες! ειπα και εδειξα με τα ματια μου κατι απλωμενα ρουχα.

Το τελευταιο ηταν η σταγονα που ξεχειλισε το ποτηρι. Εβγαλε εναν παραξενο βρυχηθμο και αρχισε να τρεχει προς το μερος μου. Το κακο ηταν οτι ειχα δεμενα χερια και η μαχη δεν ηταν ισοτιμη. Ο Stalker με επιασε απο τους ωμους και με εσπρωξε μεχρι τον τοιχο ενος μικρου δωματιου που υπηρχε στην ταρατσα. Σηκωσε την γροθια του και θα μου εδινε ενα σιγουρα γερο χτυπημα στο προσωπο αν δεν προλαβαινα να του δωσω μια κουτουλια που θα τον απομακρυνε για λιγο απο πανω μου. Επρεπε να βρω κατι να κοψω το σχοινι απο τα χερια μου. Εριξα μια ματια τριγυρω και εντοπισα λιγο πιο περα καποια σιδερα που προεξειχαν στο σημειο που μαλλον βρισκοντουσαν οι βασεις του σπιτιου. Κατευθυνθηκα προς τα εκει αλλα ξαφνικα ενοιωσα ενα σπρωξιμο απο πισω.

Ο Stalker μου ειχε δωσει ενα σπρωξιδι και επεσα σχεδον πανω στα ορθια σιδερα. Ευτυχως δεν χτυπησα το κεφαλι αλλα το χερι μου ακουμπησε και γδαρθηκε τοσο που αρχισε να ρεει αιμα.
---Βλεπω παιζεις πολυ τιμια ε? ρωτησα ριχνοντας του ενα μοχθηρο βλεμμα. Ακουμπησα την γλωσσα μου στο κοκκινο υγρο και ενοιωσα την γλυκια του γευση
Σηκωθηκα ορθιος και εκανα βηματα προς τον Stalker. Θα μετανοιωνε σιγουρα. Του εδωσα μια κλωτσια στα πλευρα και μια γονατια στο προσωπο ξαπλωνοντας τον κατω. Εσκυψα απο πανω του και του εδωσα καμποσες μπουνιες στο προσωπο. Εκεινος το μονο που μπορεσε να κανει, ηταν να αρπαξει απο το σκοινι που κρεμοταν μια μπλουζα και να μου την πεταξει στο προσωπο. Μεχρι να ξεμπερδεψω την μπλουζα απο πανω μου, εκεινος ειχε μαζεψει τα ποδια του και με χτυπησε με αυτα πετώντας με δυο μετρα πισω. Βρεθηκα στην ακρη της ταρατσας. Εστρεψα το κεφαλι μου και ειδα το εδαφος 7-8 μετρα παρακατω. Οταν ξανακοιταξα μπροστα ειδα τον Stalker να εχει εμφανιστει απο πανω μου και να με κοιταει με ενα σατανικο χαμογελο...

Προφανως ειχε τοσο μισος μαζι μου που ηθελε να με ριξει απο την ταρατσα , κατω. Δεν θα το αφηνα ομως. Εκεινος μπορει να ειχε αρχισει να με σπρωχνει με τα ποδια του (καθως με τα χερια μπορει να διακινδυνευε να πεσει και ο ιδιος) αλλα εγω αρπαξα ενα σωληνα που ηταν πεταμενος εκει διπλα και τον χτυπησα στο κεφαλι. Ο ηχος που ακουστηκε θα με εκανε να σπαρταρησω στα γελια υπο αλλες συνθηκες, αλλα τωρα αρκεστηκα μοναχα σε ενα μικρο σχολιακι.
---Τοσο αδειο ειναι το κεφαλι σου? Ταυτοχρονα σηκωθηκα ορθιος και απομακρυνθηκα απο την ακρη της ταρατσας. Πηγα στα σιδερα που εσκισαν πιο πριν το χερι μου. Εθεσα απο πανω τα χερια μου και αρχισα να τριβω το σχοινι που μου καθηλωνε τα χερια, πανω σε ενα απο τα κοφτερα σιδερα. Ηξερα οτι ο Stalker θα εμενε για λιγη ωρα απασχολημενος με το κεφαλι του καθως ο σωληνας πρεπει να του εκανε ισχυρη ζημια. Ειχα ετσι λιγακι χρονο να ελευθερωσω τα χερια μου. Οπως και εκανα. Οταν στραφηκα προς τον Μarine τον ειδα να εχει καταβληθει πληρως απο μια διαθεση να με σκοτωσει εκεινην ακριβως την στιγμη. Ειχε αρπαξει μια σιδερενια καρεκλα και θα την χρησιμοποιουσε σαν οπλο.
"Τι αλλο θα σκεφτει κανεις!!" σκεφτηκα και μου εφυγε ενα γελακι

Εκεινος ομως δεν αστειευοταν. Ειχε σκοπο να με χτυπησει με τα ποδια της καρεκλας. Και αυτο θα ποναγε. Τουλαχιστον ειχα ελευθερωσει τα χερια μου. Ο Stalker αρχισε να κινειται προς το μερος μου στοχευοντας με με τα ποδια της καρεκλας. Ηξερα οτι με τα χερια δεν μπορουσα να κανω κατι, οποτε το μονο που μου εμενε ηταν τα ποδια. Μολις πλησιασε αρκετα, απλωσα το ενα μου ποδι και χτυπησα το κατω μερος της καρεκλας, με αποτελεσμα να μην μπορει να μου κανει τιποτα.
---Καταραμενε! γρυλλισε καποια στιγμη.
---Ηρθε η ωρα να δωσω ενα τελος σε αυτο! ειπα και με τα χερια μου αρπαξα την καρεκλα και την πεταξα πισω μου. Τον πλησιασα και του εδωσα γυρω στις δεκα γροθιες στο προσωπο με αποτελεσμα να ξαπλωσει αναισθητος στο πατωμα. Πριν φυγω του εδωσα και μια κλωτσια για να εκτονωθω.
Το καλο ηταν πως δεν ειχε εμφανιστει ουτε καποιος Marine αλλα ουτε και καποιος περαστικος ή πολιτης. Μολις βγηκα στον δρομο, ακουσα ενα σφυριγμα απο ενα σοκακι αριστερα μου. Ειδα ενα χερι να μου κανει νοημα ωστε να παω προς τα κει. Οταν κοιταξα καλυτερα για να διαπιστωσω ποιος ηταν, ειδα δυο γνωριμα προσωπα: Η Rosalie και ο Charlie!!

Μολις συναντησα την Rosalie, αγκαλιαστηκαμε και φιληθηκαμε.
---Εισαι καλα? μου ψιθυρισε
---Χαρη στη βοηθεια σου ναι!
---Elf! χαιρομαι που την γλυτωσες! ειπε ο Charlie χτυπώντας με φιλικα στην πλατη.
---Γεια σου ρε Charlie!
---Λοιπον, ειπε η Rosalie παιρνοντας υφος αρχηγου, ας τα αφησουμε αυτα και ας κατευθυνθουμε γρηγορα προς το μικρο λιμανακι στην πισω πλευρα του νησιου οπου εχουμε αραξει το καραβι μας. Δεν εχουμε καθολου χρονο. Απο στιγμη σε στιγμη θα μας βρουν οι ντοπιοι και οι Marines!!
Eιχε δικιο, δεν ειχαμε καιρο για νεα και για ιστοριες. Τους ακολουθησα για δεκα λεπτα ωσπου φτασαμε σε ενα απομερο λιμανακι .
---Μα για ποιο καραβι μιλας? ρωτησα με απορια
---Στο Emerald εγω πως νομιζεις οτι ηρθα? Πετώντας σαν εσενα? ειπε γελώντας
To καραβι της ηταν πολυ ομορφο και χωραγε ανετα και τους τρεις μας. Εμοιαζε πολυ με την σκουνα μου τον Amlet που ειχα αφησει στο Zarzara στον θειο του Charlie.

Μπηκαμε στο καραβι γρηγορα και βαλαμε μπροστα . Η Rosalie μαλιστα χρησιμοποιησε την δυναμη του φρουτου της για να παρει το καραβι ωθηση και να απομακρυνθουμε γρηγορα απο το νησι Eluria.
---Eν τω μεταξυ δεν καταλαβα πως βρεθηκατε εσεις οι δυο αφου δεν γνωριζοσασταν καν! αναρωτηθηκα εγω
---Ε.. πισω στο Emerald, λιγο μετα που εφυγες εσυ για την χοροεσπεριδα, εφυγα και εγω για το ιδιο μερος. Δεν μπηκα μεσα βεβαια καθως δεν με αφηναν, σταθηκα απ'εξω ομως και σε ειδα απο τα παραθυρα που χορευες με την Rosalie... Eιχα δει πιο πριν, αυτον τον Puppu να ρωταει τους περαστικους αν σε ειδε κανεις. Δεν μπορουσα να κανω κατι ομως ουτε να σε προειδοποιησω... Ετσι παρακολουθησα τον χορο σας... Παρεπιπτοντως χορεψατε τελεια... Τραβηξατε ολα τα βλεμματα πανω σας! ειπε κλεινοντας το ματι
---Ε, και αργοτερα, συνεχισε η Rosalie, ηρθε και με βρηκε ο Charlie oταν βγηκα απο το μαγαζι...
---Αα... Αρα να φανταστω οτι φυγατε κατευθειαν και δεν πηρες το φρουτο του διαβολου ε Charlie?
---Oχι! Φροντισαμε και περασαμε και το πηραμε! Εδω το χουμε! ειπε και τραβηξε ενα κιβωτιο κατω απο το τραπεζι.
---Εισαι αστερι Charlie!!

H αληθεια ηταν πως το σκεφτομουνα σοβαρα να φαω το φρουτο του διαβολου. Το κουβαλουσα σε τοσα νησια τζαμπα? Απο τοτε στο νησι Todash το εκλεψα οσο κρυβομουν σε ενα τυχαιο καραβι που χρησιμοποιησα ως μεταφορικο μεσο. Ενα φρουτο ομως σε καθε περιπτωση βοηθαει... Για παραδειγμα αν δεν ειχε η Rosalie το φρουτο του διαβολου δεν θα καταφερνα να ξεφυγω τοσο ευκολα απο τους Marines!!
"Σε καθε περιπτωση το φρουτο μπορει να προσφερει τεραστια πλεονεκτηματα..."σκεφτηκα και κοιταξα το κιβωτιο.
---Φανταστειτε να αποκτησω καποτε το φρουτο του νερου! Να μπορω να μεταμορφωνομαι σε νερο! ειπα σαν ενα παιδι που του ηρθε μια φανταστικη ιδεα. Η Rosalie εσπευσε να με προσγειωσει ομως.
---Μην λες βλακειες! Οποιοσδηποτε ειναι χρηστης ενος φρουτου του διαβολου δεν μπορει να κολυμπησει ουτε να εκτεθει σε μεγαλη ποσοτητα νερου. Συνεπως, ενα φρουτο του νερου θα ηταν αυτοκαταστροφικο και γενικοτερα δεν νομιζω οτι υπαρχει...
---Καλα καλα ο,τι πεις! ειπα στην διανοουμενη κουνώντας το χερι μου. Δεν θα φανταστειτε! Ο Sharinguru πεθανε! Η μαλλον τον σκοτωσαν! Καποιοι πειρατες τις προαλλες αλωσαν την Εluria και σκοτωσαν τον Sharinguru!

H Rosalie σκοτεινιασε. Φανταστηκα οτι σκεφτηκε τα παρε-δωσε που ειχε με τον Sharinguru και το οτι εκεινος την κυνηγουσε συνεχεια. Μαλιστα ειχαν δωσει και μια μεγαλη μαχη τις προαλλες στο νησι που γεννηθηκα, το Elfheim.
---Nαι το ακουσα... Συγκεκριμενα ενας ξακουστος πειρατης ονοματι Αlucard, εκοψε και κρατησε σαν σουβενιρ της Eluria το κεφαλι του Sharinguru...
Στο σημειο εκεινο γελασα με την εικονα.
---Elf, επισης ο Charlie μου ειπε την ιστορια που συνεβη στο Zarzara Town και ενοιωσα περυφανη για σενα ... Παντα ηξερα οτι δεν ησουν ενας κοινος πειρατης !!
---Ε σιγα τωρα! ειπα και κοκκινισα λιγακι
---Εχω εναν χαρτη παντως του νησιου Lyneel... ειπε η Rosalie και εβγαλε εναν χαρτη απο την τσαντα της τον οποιο ανοιξε πανω στο τραπεζι. Ειναι στην North Blue Sea... Eκει ζει ο Montblanc Cricket τον οποιο θα βρουμε...
---Και θα σαπισω στο ξυλο ως εκδικηση για τον φονο του πατερα μου! φωναξε ο Charlie με ματια που λαμπυριζαν.

Λιγο αργοτερα και αφου μαγειρεψα κατι ξεχωριστο για την Rosalie, (ε, εφτιαξα και στον Charlie κατι να τσιμπησει) εκανα μια ερωτηση που και οι δυο γυρισαν να με κοιταξουν με απορια

---Ρε παιδια, δεν κανονισαμε προς τα που παμε!
Οταν ειδα το βλεμμα τους αναρωτηθηκα μηπως ειπα κατι που δεν επρεπε.
---Τι??
---Τι "τι" ? ρωτησε ο Charlie
---Επικοινωνεις καθολου? ρωτησε η Rosalie γελώντας. Τι λεγαμε πιο πριν? Στο νησι Lyneel παμε!
---Τωρα? γιατι?
---Ειναι δυνατον? Αφενος εχουμε ανοιχτους λογαριασμους εκει, και αφετερου νομιζεις οτι μπορουμε να κατσουμε στην South Blue? Mετα την αποδραση σου θα σε κυνηγανε παντου!! Ειναι καλυτερο να απομακρυνθουμε για λιγο απο την South Blue!! Mου ειπε και ο Charlie για την ιστορια του Χιονισμενου Τιγρη... Μπορουμε μετα το Lyneel να παμε στο νησι Micqueot !!
Το σχεδιο της Rosalie δεν ηταν καθολου ασχημο... Απλα αυτο που με παραξενευε ηταν το οτι εδειχνε υπερβολικη προθυμια. Κατι σαν να εκρυβε ή να ειχε καποιον απωτερο λογο να παμε ετσι ξαφνικα στο Lyneel...ή απλα ισχυαν οι αιτιες που ανεφερε. Σε καθε περιπτωση θα το μαθαινα μονο αν πηγαινα...


Tελος... Συνεχεια στο Lyneel