[Τέλος-Αποστολή]Νομος και Ταξη! Η δικαιοσυνη πανω απο ολα! Μερος 1ο - Απο πολη σε φρουριο!

Οταν φτασαμε ακριβως εξω απο το παλατι ενας φρουρος ετρεξε να μας προυποαντησει, κατεβαινοντας λιγα μετρα τον λοφο.
Μας ενημερωσε πως ο βασιλιας Juon μας περιμενε και πως επιθυμει τους αρχηγους της μοναδας να πανε και να του μιλησουν το δυνατον γρηγοροτερα.
Ο Captain Shu κοιταξε τον Commander Craul και φωναξε:
-DEMIAN!
Και ενας ψηλος, γυμνασμενος αντρας ξεπροβαλλε απο το πληθος. Ειχε μακρια ξανθα μαλλια, ενα προσωπο που ενεπνεε σιγουρια και δυο σπαθια κρεμονταν στην ζωνη του.
Αυτος πρεπει να ειναι ο υπαρχηγος του... σκεφτηκα
-Παμε.

Εκεινη την ωρα ο Craul γυρισε αγχωμενος προς το μερος μας. Δεν ειχαμε ταξιδεψει πολυ καιρο μαζι και δεν ειχε ξεχωρισει καποιον για υπαρχηγο... Εξαλλου δεν εμπιστευοταν και κανεναν, με τα χαλια που ειχαμε.
Καθως ο Shu αρχισε να περπαταει, η αγωνια του Craul εγινε ακομα μεγαλυτερη και πολυ γρηγορα φωναξε:
-RED FULLMAN!

Ξαφνιασμενος εγω παραμεριζω τους μπροστινους μου και βγαινω μπροστα.
-Μαλιστα κυριε?
-Ασε τα μαλιστα και ακολουθα
-Μαλιστα κυριε
-

Και οι 4 μας ακολουθησαμε τον φρουρο μεσα στο παλατι. Συντομα με το που μπηκαμε μεσα μας υποδεχτηκε ενας ψηλος ασπρομαλλης νεος ο οποιος απαλλαξε τον φρουρο και μας συστηθε ως Garrow, προσωπικος φρουρος της κορης του βασιλια και χερι του βασιλια και μας οδηγησε αυτος μεσα στην αιθουσα του θρονου.

Οι μεγαλη διφυλλη πορτα ανοιξε και μπροστα μας ξετυλιχτηκε ενα χαρμα οφθαλμου. Μια προσεγμενη, πανεμορφα διακοσμημενη και πλουσια στολισμενη αιθουσα στης οποιας στην αλλη ακρη υπηρχε ενας θρονος οπου πανω της καθισμενος ηταν ενας οχι πολυ μεγαλος σε ηλικια αντρας, καστανος, με μουσι, πολυ ευγενικα χαρακτηριστικα στο προσωπο και με την κορωνα στο κεφαλι.
Διχως υποψια, ο βασιλιας Juon!

Ο βασιλιας μας υποδεχθηκε θερμα, μας προσφερε φαγητο και εδωσε εντολη να σταλθει μπυρα και κρεας στους ναυτικους που περιμεναν εξω μεχρι να μας ενημερωσει εμας.
Καθισαμε και οι 4 γυρω απο ενα τραπεζι και μαθαμε τις λεπτομεριες.
Περα απο την πολη, στο νησι υπαρχουν και δυο ακομα οικισμοι, δυο χωρια. Το Terra και το Reva Village. Εν συντομια μας εξηγησε πως εξοριστηκαν οι συγκεκριμενοι εξαιτιας καποιας διαφωνιας με τον ιδιο αλλα δεν σταθηκε με πολλες λεπτομεριες.
Τις τελευταιες ημερες υπηρχαν φημες πως οι κατοικοι του Terra Village σκοπευουν να επιτεθουν στο χωριο και να κατεβασουν τον βασιλια απο τον θρονο και αυτες οι φημες επιβεβαιωθηκαν οταν ανθρωπος του βασιλια ανεφερε περιεργες συγκετρωτικες κινησεις και φτιαξιμο οπλων απο το χωριο. Μετα ο βασιλιας ειδοποιησε το ναυτικο και σημερα φανηκε πολυ ανακουφισμενος που προλαβαμε και φτασαμε πριν την επιθεση

O Captain Shu τον καθησυχασε πως δεν εχει τιποτα να φοβαται πλεον και πως ολα συντομα θα επιστρεψουν στον ειρηνικο ρυθμο τους οπως πριν.
Και αυτη ηταν πανω κατω και η τελευταια κουβεντα που ειπωθηκε οσο τρωγαμε. Το υπολοιπο γευμα ηταν ησυχο με μονο την μουσικη ενος μουσικου οργανου να ακουγεται.

Χαιρετισαμε τον βασιλια και του ειπαμε πως θα τον ξαναενημερωσουμε οταν υπαρχουν νεα ενω τον παροτρυναμε να συμβουλευσει τους κατοικους της πολης να μην πολυκλυφορουν εξω αυτες τις μερες και να ειναι ιδιαιτερα προσεκτικοι και αμα δουν τιποτα περιεργο να βιαστουν να μπουν μεσα στην ασφαλεια του σπιτιου τους μεχρι να αντιμετωπιστει η απειλη.
Και το εκανε. Απο εκεινο το μεσημερι και μετα η πολη ηρεμησε και η κινηση στο λιμανι και στα στενακια επεσε κατακορυφα

Τωρα εμεις επρεπε να σταματησουμε αυτη την απειλη με το λιγοτερο δυνατον απωλειες. Χρειαζομασταν ενα σχεδιο.
Σε αυτο εδωσε λυση ο commander Craul.
Το σχεδιο του περιελαμβανε τα εξης:
Θα χωριζομασταν σε 3 ομαδες.
Η πρωτη ομαδα θα ηταν οι αντρες του Craul με επικεφαλη εμενα οι οποιοι θα ηταν 24 ωρες μεσα στην πολη διασκορπισμενοι, το δολωμα.
Η δευτερη ομαδα θα ηταν οι αντρες του Shu με επικεφαλη τον Demian. Αυτοι θα περιμεναν εξω απο την πολη και οταν θα ξεκινουσε η επιθεση τοτε θα εβγαιναν και θα τους περικυκλωναμε. Το κυριος σωμα.
Η τριτη και τελευταια ομαδα θα ηταν ο Shu και ο Craul οι οποιοι θα ηταν κρυμμενοι σε διαφορετικο σημειο και οταν ξεκινουσε η επιθεση θα εφευγαν και θα πηγαιναν στο Terra village για να ξετρυπωσουν οποιον επαναστατη υπαρχει εκει και ισως ακομα και τον αρχηγο τους αν ο ιδιος δεν ηγουταν την επιθεση. Το καθαρισμα.

Με αυτον τον τροπο, θα προστατευαμε αποτελεσματικα τον βασιλια, θα πιαναμε ολους τους επαναστατες της επιθεσης και ολα τα κεφαλια της επιχειρησης θα εβρισκαν τον δρομο τους στην φυλακη.

Και ετσι και εγινε. Πηραμε ολοι τις θεσεις μας και το παιχνιδι ξεκινησε. Οι μονοι ναυτικοι μεσα στην πολη ηταν μια μεγαλη χουφτα διασκορπισμενοι στα μπαρακια και στις πλατειες ενω μεσα στο δασος ηταν κατασκηνομενοι ολοι οι υπολοιποι.

Η πρωτη μερα περασε ησυχα. Λιγοστη κινηση στους δρομους, κανενα ιχνος απο επαναστατες.
Η δευτερη μερα εξισου ησυχη. Τιποτα διαφορετικο.
Τριτη μερα και οι ανδρες στην πολη εχουν αρχισει να κουραζονται και να παραπονιουνται και να χαλαρωνουν.
Τεταρτη μερα και τα κρουσματα των μεθυσμενων ναυτικων στις ταβερνες αυξανονται.
Πεμπτη μερα και ακομα κανενα ιχνος της επιθεσης. Μου φαινεται πως το βραδυ βλεπω φιγουρες να κουνιουνται αλλα προφανως ειναι η ιδεα μου. Ολο αυτο εχει αρχισει να με κουραζει και οι συντροφοι μου δεν το κανουν καθολου ευκολο.
Εκτη μερα και η πολη αρχισε να κινειται. Οι κατοικοι, με το δικιο τους, βγηκαν απο τα σπιτια τους και ξεκινησαν τις καθημερινες δουλειες τους. Η κατασταση εγινε πιο δυσκολη. Τωρα οι μεθυσμενοι ναυτικοι μαλωναν και με τους πολιτες.
Εβδομη μερα δεν αντεξα... μεθυσα και εγω. Μεχρι που επεσα τεζα απο το πρωι

Το βραδυ ειχε ερθει για τα καλα οταν ξυπνησα. Ζαλιζομουν, ενιωθα μουδιασμενος, διψουσα...
Οι υπολοιποι μου ειπαν πως ειχε περασει σημερα ο Craul για να δει πως αντεχουμε και οτι με καλυψαν οτι κυνηγαω καποιους απο τους μεθυσμενους. Τους ευχαριστησα για αυτο και πηγα σε ενα απο τα βαρελια με το νερο και βουτηξα το κεφαλι μου μεσα.
Αφου συνηλθα, φορεσα σωστα την στολη μου, ζωστηκα τα σπαθια μου και πηγα για τον βραδινο ελεγχο στην πολη.

Ολα φαινοντουσαν πως θα ηταν ησυχα και αυτην την νυχτα μεχρι που μια φωτια αναψε και μια κραυγη ακουστηκε μονο για να κοπει αποτομα. Πολλες ακομα φωτιες αναψαν και η πολη αρχισε να φωτιζεται απο μικρους δαυλους. Πορτες αρχισαν να ανοιγουν και να βγαινουν αντρες και γυναικες οπλισμενοι με σπαθια και δορατα. Βαρελια και κουτια σπαγαν και βγαιναν ανθρωποι απο μεσα οι οποιοι οπλιζονταν και επιτεθοταν σε οποιονδηποτε φορουσε στολη ναυτικου.

Αμεσως ετρεξα στην κεντρικη πλατεια και αναψα μια μεγαλη φωτια απο ξυλα που ειχαμε συγκεντρωσει. Η φωτια θα ειδοποιουσε πως η επιθεση ξεκινησε.

Οι πρωτοι που βγηκαν εκτος μαχης ηταν οι μεθυσμενοι. Δεν υπηρχε ελπιδα για αυτους ετσι και αλλιως. Οι υπολοιποι αρπαξαμε τα οπλα μας και τρεξαμε να φτασουμε στην πλατεια. Αυτο ηταν το σχεδιο. Αλλα πολυ λιγοι καταφεραν να φτασουν. Βρεθηκα εγω με καμια 20αρια ατομα ετοιμοπολεμοι και αποφασισμενοι να προστατευσουμε τις ζωες μας μεχρι να ερθουν οι ενισχυσεις.
Και οταν ειδαμε τον εχθρο αυτο δεν φανηκε καθολου ευκολο. Ενα μερος των αντιπαλων πρεπει να εψαχνε την πολη για αυτους που τους ξεφυγαν αλλα το μεγαλυτερο ειχε ερθει για να μας αντιμετωπισει.
Ημασταν φανερα σε δυσκολη θεση. Υπερεχανε αριθμητικα 1 προς 5 και ερχονταν με αγριες διαθεσεις.
Μπροστα, οδηγωντας τους ηταν μια κοντη γυναικα, μαυρομαλλα, με μπουκλες, αρκετα ομορφη, φορουσε δερματινη πανοπλια και κρατουσε στο καθε χερι απο ενα μαχαιρι, ενω ειχε καμποσα αλλα περασμενα στην ζωνη της.
Οταν φτασανε μπροστα μας, σταματησαν για μια στιγμη και η γυναικα εκανε ενα βημα μπροστα, ανοιξε το στομα και με τσιριχτη φωνη ειπε:
-Δεν φερατε και πολλη αντισταση ψευτοπροστατες της ταξης. Ετοιμαστειτε να πεθανετε και αφου πεθανετε ας ετοιμαστει και ο βασιλιας να δεχτει την ιδια μοιρα!
Εκεινη την ωρα τραβηξα τα σπαθια μου απο την πλατη και προχωρησα μπροστα.
-Ειμαι ο Captain Shu και ειμαι εδω για να σε σταματησω. Το ηλιθιο ονειρο σου για ολους αυτους τους θανατους θα τελειωσει εδω
-Χαχα! Δεν νομιζω Καπτεν! Δεν εχετε ελπιδα απεναντι μας!
-Ασε με να το δοκιμασω αυτο. Για να γλιτωσουν πολλες ζωες και απο τις δυο πλευρες σε προκαλω να το διευθετισουμε μεταξυ μας αυτο. Ο ηττημενος δινει εντολη να ριξουν οι δικοι του τα οπλα και δεν πεθαινει κανενας.
-Χα! Δειλο δεν μπορω να σε πω, αλλα χαζο σιγουρα! Bring it on μικρε. Θα εισαι ο πρωτος που θα γευτει τα μαχαιρια μου.
Και κανοντας ενα νοημα στο πληθος πισω της, πλησιασε

-Παιξτε την παρασταση παιδια. Αμα πεσω μην πολεμισετε. Δεν εχουμε ελπιδα.
-Red μην το κανεις αυτο! Δεν θα τα καταφερεις!
Αγνοωντας τις προτροπες των συμμαχων μου, προχωρισα και εγω μπροστα.

Ενα μεγαλο χαμογελο ζωγραφιστηκε στα χειλη της και πραγματικα πολυ γρηγορα πεταει δυο απο τα μαχαιρια της πανω μου και αρχιζει να τρεχει προς τα δεξια. Πηδηω για να αποφυγω τα μαχαιρια με αποτελεσμα να την χασω απο το οπτικο μου πεδιο. Κοιταω δεξια και αριστερα και οταν την εντοπιζω ειναι ηδη αργα. Με εχει ηδη πλησιασει και με εχει καταφερει ενα γρηγορο καρφωμα στα πλευρα. Πεταγομαι γρηγορα μακρια της και παιρνω μια ανασα. Βρισκεται απεναντι μου. Μου ξαναπεταει ενα μαχαιρι και ξεκιναει να ξανατρεχει. Αυτην την φορα δεν θα την πατησω. Γυρνω τα σπαθια απο την πλατια μερα και τα βαζω μπροστα μου, μπλοκαροντας την επιθεση της και ορμαω πανω της. Φτανω διπλα της και αυτη γουρλωνει τα ματια, ξαφνιαζεται και τα χανει. Σταυρωνω τις λεπιδες και την σκιζω με ολη μου την δυναμη. Αιμα πεταγεται πανω μου και αυτη φευγει καποια μετρα προς τα πισω. Δεν χανω χρονο και πηδαω πανω της. Το αιμα βραζει, το μυαλο δεν σκεφτεται καθαρα. Βαζω το σπαθι στον λαιμο της και κοντοστεκομαι.
Δεν πρεπει να το κανω... καναμε μια συμφωνια...
Αλλα το σωμα μου ηταν ετοιμο να πραξει διαφορετικα...

Και θα το εκανα. Αν δεν σταματουσε ο διαβολεμενος (ηθελα να βαλω κατι πιο βαρυ αλλα δεν ξερω ποια ειναι τα επιτρεπτα ορια, πες μου στα σχολια) επαναστατης πετωντας μου το δορυ του και καρφωνοντας με κατευθειαν στον ωμο.
Φωναξα, πονεσα παρα πολυ. Πρωτη φορα δεχομουν τοσο βαρυ χτυπημα. Ω θεε ο πονος ηταν αβασταχτος.
Παρατησα την επαναστατρια και παραπατησα προς τα πισω. Ακουσα φωνες απο παντου και ο αγριεμενο πληθος των επαναστατων αρχισε να τρεχει κατα πανω μου.
Ειχα παγωσει. Ενα χερι με τραβηξε προς τα πισω και με εριξε κατω.
Ηταν η Rika. Μια συναδελφος στο καραβι.
Ανεβηκε πανω μου, ανοιξε τα ποδια της και μου πατησε τα χερια, ακινητοποιωντας με, και με δυναμη επιασε το δορυ και το τραβηξε εξω απο τον ωμο μου. Αν ο πονος που ενιωσα οταν μπηκε ηταν ασχημος, ο πονος οταν βγηκε ηταν 10 φορες χειροτερος. Για μια στιγμη ολα μαυρισαν αλλα γρηγορα και μετα απο μια σφαλιαρα της Rika συνηλθα. Με βοηθησε να σηκωθω και να παρω τα οπλα μου.
-Εισαι σε κατασταση να πολεμισεις Red?
-Νομιζω. Ευχαριστω...
Χαμογελασε και μου γυρισε την πλατη βγαζοντας μια τρομαχτικη πολεμικη κραυγη και ορμησε στον εχθρο