[Τέλος] Danger ahead [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Guest

Έτρωγα το μεσημεριανό μου στην τραπεζαρία του πλοίου,όπως και όλοι οι άλλοι .. Βρισκόμασταν στην θάλασσα εδώ και 3 ολόκληρες μέρες όμως δεν φύγαμε απο την South Blue όπως υπολόγιζα... Βαριόμουν απίστευτα ακόμα και να φάω... Έτσι σηκώθηκα όρθιος και βάλθηκα να περπατώ προς την έξοδο.. Προορισμός μου ήταν το κατάστρωμα.
Μετα απο λίγα λεπτά περπατήματος, έφτασα εκεί . Σήκωσα κεφάλι που ψηλά για να δω τον ουρανό . Ήταν συννεφιασμένος και ένα δυνατό αεράκι φυσούσε προς τα δυτικά. Στο βάθος διέκρινα ένα πουλί. Αυτό ήταν ο διανομέας εφημερίδων της παγκόσμιας κυβέρνησης.. Πέταξε μια εφημερίδα καθώς πετούσε προς το μέρος μου και μετά κάθισε στο κατάστρωμα, περιμένοντας για την πληρωμή. Ψαχουλεύοντας την δεξιά μου τσέπη ,έβγαλα 5Belli και του τα έδωσα. Αυτό , άρχισε να ξαναπετάει με βοηθό τον αέρα
Άνοιξα την εφημερίδα και άρχισα να διαβάζω.Στην πρώτη σελίδα έγραφε πως ένα πλοίο των Marine βυθίστηκε κοντά στην Loguetown και ευτυχώς δεν υπήρχαν θάνατοι.

Guest

Απογοητευμένος απο την πρώτη είδηση της μέρας, έκλεισα την εφημερίδα και άρχισα να προχωρώ προς το εσωτερικό του πλοίου . Είχε αρχίσει να βρέχει. Πίσω μου άκουγα βροντές και αστραπές να σκίζουν τον αέρα ...Πρέπει να απείχαμε λίγο απο το μάτι της κακοκαιρίας
Πήγα και έδωσα την εφημερίδα στον Auron και τον ενημέρωσα για το γεγονός οτι πλησιάζουμε σε σύννεφο(μαύρο)... Εκείνος δεν πολυ έδωσε σημασία ..
-Διέταξε τον πλοηγό να κάνουμε στροφή 90 μοιρών, θα σταματήσουμε στοTodash island που είναι κοντά, μέχρι να σταματήσει η μπόρα είπα στον Drake
-Μάλιστα κύριε, είπε και βγήκε απο το δωμάτιο... Στους διαδρόμους δεν υπήρχε ψυχή! Μόνο η Lightning που είχε βάρδια στην σκοπιά... Έφτασε στον θάλαμο του πλοηγού .. Εκεί άνοιξε την πόρτα και είδε τον πρώτο πλοηγό να κοιμάται ενώ τον δεύτερο να είναι έτοιμος πράξει το ίδιο..Τότε τον έπιασαν τα νεύρα. Με φώναξε αμέσως επάνω για να δω τα χάλια τους
-Τι κάνετε εκεί ρε? Ξυπνήστε αμέσως τώρα μην σας στείλω να κάνετε παρέα στα ψάρια
Εκείνοι τα έχασαν. Στην προσπάθειά τους να σταθούν προσοχή , έριξαν ένα μικρό τραπεζάκι που υπήρχε εκεί κοντά

Guest

-Μας συγχωρείς Καπετάνιε Alucard !
-Δεν είναι αν σε συγχωρώ ρε! Κοιμόσουν...είπα στον ένα.. Εσύ είχες γλαρώσει, αν σε έπαιρνε και εσένα ο ύπνος το πλοίο θα ήταν ακυβέρνητο μέσα στην κακοκαιρία....Τέλος πάντων...Οτι έγινε , έγινε και να μην επαναληφθεί.... Γυρίστε το πλοίο 90° , θα σταματήσουμε στο Todash μέχρι να τελειώσει η μπόρα...
Αυτά είπα και βγήκα απο το δωμάτιο.. Πριν φύγω, τους είδα να πηγαίνουν στα πόστα τους, ο ένας στο τιμόνι και ο άλλος δίπλα του, με τους χάρτες και τα μοιρογνωμόνια...
Εγώ είχα βάλει πλώρη για το κατάστρωμα.. Το πλοίο ταρακουνιόταν πολύ,. κάτι που με ανησυχούσε ιδιαίτερα...
Μετα απο τρεις ώρες, φτάνοντας λίγο έξω από το Todash, ρίξαμε άγκυρα και βάρκες και πήγαμε για εξερεύνηση .. Ο καιρός ήταν ακόμη ο ίδιος...Ήταν ένα περίεργο νησί , γεμάτο πρασινάδα
Μετά απο περίπου πέντε λεπτά κωπηλασίας, φτάσαμε με επιτυχία στο νησί.. Τραβήξαμε τις βάρκες στην στεριά και τις δέσαμε σε κάτι δέντρα που ηταν πολύ κοντά στην θάλασσα. 20 ναύτες είχα πάρει απ το πλοίο και απο ''αξιωματικούς'' το πρωτοπαλίκαρο του πληρώματος Drake και τον γιατρό του πληρώματος, Auron ...Επειδή δεν βλέπαμε κάποια πόλη , αλλα και γενικα κάποιο ίχνος που να προδίδει την κατοίκιση του νησιού απο ανθρώπους, τους χώρισα σε 2 ομάδες στέλνοντας τυς δυο αξιωματικούς μου μαζί στην διοίκηση της άλλης ομάδας..Στην άλλη ήμουν φυσικά εγώ..Στόχος μας ήταν να ψάξουμε την ζούγκλα που διαγραφόταν μπροστά μας , για να βρούμε κατάλυμα και οποιος έβρισκε πρώτος , θα καλούσε τον άλλο μέσω του Den Den mushi του.. Εμεις αρχίσαμε να περπατάμε προς την αριστερή μεριά ενω η άλλη ομάδα προς τα δεξιά..Έδωσα εντολή να μπούμε μέσα στην ζούγκλα χωρίς να υπάρχει κάποιο διαδρομάκι. Τουλάχιστον εκεί θα καλυπτόμασταν κάπως απο την βροχή λόγο της πυκνής βλάστησης

Guest

Περπατούσαμε επι ώρες στην υγρή αυτή ζούγκλα..Η υγρασία ήταν σε πολύ υψηλά επίπεδα . Το έδαφος κάτω ήταν λασπώδες και δυσκόλευε την μετακίνησή μας..Τα πόδια μας χρειαζόταν να μπουν σε ορισμένα σημεία σε μισό μετρο λάσπης.. Τα κουνούπια ευτυχώς ήταν ανύπαρκτα λόγο της καταρρακτώδους βροχής . Ξαφνικά , μετά απο τον εκτοπισμό μερικών φυλλωμάτων με το σπαθί μου , φάνηκε κάτι απόκοσμο. Μια μαύρη τρύπα .. Πιθανολογούσα οτι ήταν στο κέντρο του νησιού .Πλησίασα αργά και σταθερά στην άκρη ενώ είχα δώσει εντολή στους άλλους να μείνουν στις θέσεις τους. Κοίταξα προς τα κάτω..Δεν μπορούσα να διακρίνω τίποτα..Πήρα μια πέτρα απο πίσω μου και την έριξα μέσα για να δω πόσο βαθιά είναι ...
Η πέτρα έπεσε όμως θόρυβος δεν ακούστηκε. Αυτή η τρύπα πρέπει να ηταν πολύ βαθιά..Καθώς περπατούσα προς τους κουρασμένους συντρόφους μου σκεφτόμουν έντονα...Τι να είχε δημιουργήσει την τρύπα αυτή άραγε? Κάποια φυσική καταστροφή? μήπως δύναμη φρούτου του διαβόλου?...Το δεύτερο δεν ήθελα να το σκέφτομαι καν..Διέταξα να πορευθούμε προς τον νότο..Εκεί είχε ένα ύψωμα..Ίσως απο εκεί θα μπορούσα να δω αν υπήρχε περιοχή που ήταν κατοικήσιμη, αν και το έβλεπα χλωμό..Μετά απο λίγες ώρες περπατήματος φτάσαμε σε ένα ξέφωτο .. Έτσι αλλάξαμε πορεία.. Αυτό το μονοπάτι οδηγούσε γύρω απο το ύψωμα

Guest

Ξαφνικά αισθάνθηκα την παρουσία ενός φιδιού στα αριστερά.Άκουσα τον κλασικό ήχο που κάνουν λίγο πριν επιτεθούν. Γύρισα αστραπιαία το κεφάλι μου και είδα ένα μεγάλο φίδι με ανοιχτό στόμα να έρχεται προς τα πάνω μου... Έγειρα το σώμα μου προς τα πίσω και με το δεξί μου χέρι του έπιασα τον λαιμό.Αφού το έσφιξα , το έπιασα και απο την ουρά και το ίσιωσα..Τότε διέταξα έναν να του κόψει το κεφάλι όπως και έγινε. Το κεφάλι του φιδιού έπεσε κάτω και αίμα που πετάχτηκε απο το κεφάλι του, λέρωσε το δεξί μανίκι του χεριού μου. Πέταξα το σώμα του σε έναν θάμνο στα αριστερά.. Καθώς συνέχισα να περπατώ, συνειδητοποίησα το τι ακριβώς είχε γίνει..Είχα αντιληφθεί την παρουσία του φιδιού και την πρόθεσή του να μου επιτεθεί απο τον ήχο που έκανε?Δεν πρέπει να ήταν ακριβώς δύναμη, αλλά αίσθηση.Σίγουρα θα βοηθούσε το ένστικτο του κυνηγού που είχα αποκτήσει.Ξαφνικά σταμάτησα στο λασπώδες μονοπάτι. Τα μάτια μου ήταν καρφωμένα στο έδαφος..Υπήρχαν παρα πολλές πατημασιές ανθρώπων εκεί , που ξεκινούσαν απο έναν θάμνο στα δεξιά και συνέχιζαν μέχρι το τέλος του μονοπατιού...Την στροφή δηλαδή πίσω απο το ύψωμα... Έδωσα σήμα στουςάλους να προχωρούν με αργό βήμα και όσο πιο αθόρυβο γίνεται... Μόλις φτάσαμε πιο κοντά στις πατημασιές, έσκυψα για να τα δω καλύτερα... Οι πατημασιές αυτές, δεν ταίριαζαν στα παπούτσια των αντρών μου, μπότες για την ακρίβεια... Μετα απο μερικά μέτρα, υπήρχαν σημάδια συρσίματος.... Τα ακολουθούσα με ιδιαίτερη προσοχή, ως που ξαφνικά αυτά σταμάτησαν... Χάθηκαν, καθώς μπροστά μας υπήρχε ένα ρυάκι

Guest

Περάσαμε αυτό το ρυάκι που είχε αρκετά ήρεμα νερά..Στην άλλη άκρη, άρχισαν να ξανασχηματίζονται οι πατημασιές, όμως αυτή τη φορά υπήρχε κάτι περίεργο πάνω σε ορισμένες απο αυτές, ήταν πιο βαθιές.... Έπιασα την λάσπη σε αυτή τη μεριά και μετα πήγα απο την άλλη... Ήταν ακριβώς η ίδια παχύρρευστη κατα την ίδια ποσότητα λάσπη...Αυτό πήγαινε να πει οτι κάτι έκανε αυτούς τους άντρες να ζυγίζουν παραπάνω.Κατευθείαν απέρριψα την περίπτωση να πήραν κιλά μέσα σε 4 βήματα....Κάτι περίεργο γινόταν εδώ...Πρώτα σημάδια συρσίματος και τώρα αυτό... Τοτε κατάλαβα τι είχε συμβεί...Κάποιον είχαν απαγάγει ή τον είχαν συλλάβει? Μήπως υπάρχουν ανθρωποφάγοι στο νησί?
Είπα να με ακολουθήσουν με γρήγορο ρυθμό, χωρίς να ενδιαφέρονται για τους ήχους που κάνουν...Αν κινδύνευε κάποιος , τότε έπρεπε να τον σώσουμε... Αν έκρινα απο τις πατημασιές, τότε είχαν περάσει απο εδώ πριν λίγες ωρες...Ήταν φρέσκες ακόμα..

Guest

Μόλις περάσαμε το ύψωμα, είδαμε μια μεγάλη αρένα... Οι πατημασιές οδηγούσαν εκεί μέσα... Τους είπα να στήσουν ενέδρα στους θάμνους ακριβώς έξω απο την πόρτα...Εγώ θα έμπαινα μέσα... Δεν υπήρχε κανένας να φρουρεί την ξύλινη πόρτα και γι αυτό δεν χρειαζόταν κα καλυφτώ... Όμως για καλό και για κακό , κρατούσα σφιχτά την λαβή του Katana μου με το δεξί μου χέρι μέσα απο την κάπα .Περπατούσα με αργά βήματα παρατηρώντας τα πλάγια για πιθανές παγίδες...όλες μου οι αισθήσεις είχαν χτυπήσει κόκκινο μου. Ακουγα φωνές στο βάθος , πρέπει να ήταν περίπου 20 άτομα... Όμως δεν μπορούσα να το επιβεβαιώσω καθώς ο ήχος της βροχής που έπεφτε στα φύλα των δέντρων, ήταν τόσο δυνατός που κάλυπτε οποιονδήποτε άλλο
Άνοιξα την πόρτα ενώ είχα τραβήξει ήδη το κατανα μου έξω... Μπήκα μέσα με προσοχή ενώ φρόντιζα να μην κάνουν θόρυβο τα βήματά μου...Βρέθηκα σε ένα στενό για το ύψος μου δρομάκι περίπου 40 μέτρων που πήγαινε υπόγεια.

Guest

Αριστερά και δεξιά δεν υπήρχε καμία πόρτα..Μονο τσιμέντο.. Σε κάποια στιγμή , το έδαφος του του τσιμεντένιου τούνελ σταμάτησε να κατηφορίζει και πλέον μπορούσα να δω το τέλος του..Έφτασα στην άκρη του τούνελ αυτού και είδα οτι οδηγεί σε μια άλλη υπόγεια αρένα μόνο που αυτή η αρένα δεν ήταν ακριβώς σε υπόγειο αλλά υπήρχε ο ουρανός απο πάνω. Μέσα έβλεπα άντρες να μάχονται με σπαθιά και τσεκούρια...Την είσοδο κάλυπτε ενας σιδερένιος φράχτης. Απέναντι μπορούσα να δω κερκίδες, μόνο που στις κερκίδες υπήρχαν δυο άτομα ενώ μάχονταν 18....
Ανάμεσα σε αυτούς που μάχονταν ήταν και ο Drake με τον Auron! Τι δουλειά είχαν εδώ?? Αυτός που πάλευε μαζί του ήταν μικρόσωμος και αδύναμος... Ο Auron τον αποτελείωσε πολύ εύκολα..Όμως δυο άντρες, μυώδης , τον έπιασαν και τον πέταξαν στον απέναντι τοιχο ..Τότε , σήκωσα το katana μου και με μια κίνηση έκοψα το σιδερένιο φράχτη που μου έκοβε τον δρόμο προς την αρένα..Αυτός ο θόρυβος , τράβηξε την προσοχή των αγωνιζομένων , όπως επίσης και των δυο αντρών που κάθονταν στις κερκίδες...Μπήκα μέσα με το katana σφιγμένο ανάμεσα στην παλάμη του δεξιού μου χεριού... Τότε , ο ένας απο τους δυο άντρες που ήταν στην εξέδρα, σηκώθηκε και πήδηξε μεσα στην αρένα...
-Τι θέλει κι άλλος εδώ ? Νόμιζα οτι τους έσφαξα όλους!
Τους έσφαξε? τι ήθελε να πει με αυτό?? Τώρα που το σκεφτόμουν...Που ήταν οι άλλοι ναύτες που είχαν στην ομάδα τους?

Guest

Ψάχνεις για αυτό ?Μια φωνή ακούστηκε από το πουθενά.
Ποιος είναι?Αναρωτήθηκα κοιτώντας δεξιά και αριστερά.Από το πουθενά εμφανίστηκε ένα παράξενος τύπος που κρατούσε ένα katana με το δεξί του χέρι και με το αριστερό του ένα κεφάλι το οποίο είχε πάνω του καπέλο ενός Marine.
Bigalo-san ποιόν θες να αναλάβουμε?ακούστηκαν και άλλες φωνές πίσω από τον αντρα.Τρία μεγάλα γομάρια εμφανίστηκαν κρατώντας ρόπαλα και σιδερογροθιές.
-Εσείς θα σκοτώσετε τους άλλους...εγώ θέλω τον καπετάνιο τους για μια αξέχαστη μάχη..
-Τσ....θα εύχεσαι να μην με είχες δει ποτέ στην ζωή σου.
-Captain!εγώ αναλαμβάνω τους άλλους 3!φώναξε δυνατά ο Drake ετοιμάζοντας το όπλο του ενώ Auron στάθηκε δίπλα του
-οκ.Είχα αγριέψει και έβλεπε με πολύ μίσος τον Bigalo ο οποίος τον κοιτούσε επίμονα ''δίνοντας'' του ένα ειρωνικό χαμόγελο.
-Ας ξεκινήσουμε!!Φώναξε ο Bigalo βγάζοντας το σπαθί από την θήκη του.
Η μάχη ξεκίνησε...

Guest

Όρμισα με φόρα προς τονBigalo . Τα σπαθιά μας συγκρούστηκαν δημιουργώντας μερικές σπίθες στο σημείο στο οποίο έγινε η σύγκρουση! Πίεσα με όλη μου την δύναμη το ξίφος του για να ξεκολλήσει απο το δικό μου . Γύρω μας είχαν μαζευτεί οι άντρες που μάχονταν μεταξύ τους και μας παρακολουθούσαν... Δίπλα άκουγα τους άλλους να μάχονται εναντίων εκείνων των τριών αντρών που για του στραβού το δίκιο, ήταν πολύ μυώδης.Δεν γνώριζα ποσο ακόμα θα άντεχαν αν και ακόμα ήταν η αρχή της μάχης... Το χτύπημα που του επέφερε η σύγκρουση με τον τοίχο πρέπει να ειχε επηρεάσει προς το αρνητικό την πολεμική του ικανότητα...
Έφερα το katana με τέτοια γρηγοράδα προς τα κάτω(για να χτυπήσει το πλευρό του) που ακούστηκε η λεπίδα να σκίζει τον αέρα! Πλέον βρισκόταν στο αριστερό του πλευρό..Του είχα κάνει αρκετή ζημιά.Δυστυχώς για μένα, πρόλαβε να φέρει το σπαθί του σε εκείνη την θέση αποφεύγοντας ένα ακαριαίο χτύπημα...

» The Name... [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος]R.E.M. [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Keep going [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» Somewhere Far Beyond [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Not now [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]