A young Pirate is Born [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Last edited by Roni on Wed Jan 30, 2013 11:05 pm; edited 1 time in total

Είχαμε φύγει από την Loguetown και ψάχναμε έναν τρόπο να περάσουμε στην South Blue, o μικρός δίπλα μου κοιτούσε το νερό με ένα βλέμμα ανάμεικτο από φόβο αλλά και περιέργεια.
Μην ανησυχείς, θα σου μάθω να κολυμπάς κάποια στιγμή... Άπαξ και το μάθεις, δεν θα ξανά φοβηθείς την θάλασσα... Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν θα την σέβεσαι κιόλας, όσο δυνατός και αν γίνεις, αυτή θα είναι πάντα δυνατότερη... Μόνο όταν γίνεις ο πιο δυνατός από όλους θα αποκτήσεις τον σεβασμό της, τότε κάθε θάλασσα θα υποκλίνεται στην βούληση σου και άνθρωποι σαν τον τρομερό Captain Smoker και το φρούτο του, θα είναι κάτι λιγότερο από φύλλα στον δρόμο σου...
Με κοίταξε για λίγο και ύστερα χαμογέλασε και κοίταξε και πάλι την θάλασσα...
Δεν μπορώ να πιστέψω πως με έπεισες να έρθω μαζί σου... Είναι περίεργο αίσθημα, δεν έχω φύγει ποτέ από την Loguetown...
Μπορούσες να κάτσεις, αλλά δεν ήθελα να αφήσω έναν τέτοιο νέο να σαπίσει στα σοκάκια της πόλης του Smoker.
Χεχε, ίσως και να έχεις δίκιο... Ίσως και να ήθελα να φύγω...
Ήθελες δεν ήθελες, πλέον είσαι μαζί μου. Από το πλοίο αυτό μπορείς να κατέβεις όποτε θες ή αν θες να ταξιδέψεις μαζί μου.

Δεν σκοπεύω να φύγω τόσο νωρίς, θα μείνω για λίγο καιρό να δω αν είσαι τόσο ισχυρός πειρατής όσο λες...!
Χεχεχε, ετοιμάσου να εκπλαγείς μικρέ! Να σου θυμίσω πως αντιμετώπισα τους Μαρίν μόνος μου...!
Εγώ να σου θυμίσω πως είδα τους Μαρίν να σε έχουν πάρει στο κατόπι και να τρέχεις να σωθείς... Για να μην αναφέρω τον Smoker που σχεδόν μας έπιασε...!
Έχεις δίκιο σε αυτό, ο Smoker είναι εκτός των δυνατοτήτων μου προς το παρόν μικρέ. Οι δυνάμεις που έχει είναι πραγματικά τρομαχτικές μέχρι ένα σημείο. Αλλά το έχω βάλει σκοπό μου, θα βρω ένα τόσο δυνατό φρούτο ακόμα και αν χαλάσει όλος ο κόσμος..!
Αναρωτιέμαι πως νιώθει κάποιος που έχει ένα τέτοιο φρούτο στην κατοχή του...
Μακάρι να ήξερα μικρέ, μακάρι να ήξερα...! Νομίζω πως πρέπει να ήμαστε κοντά σε εκείνο το πέρασμα για την South Blue, αν και δεν ξέρω πως ακριβώς θα περάσουμε εκεί...!
Λοιπόν, υποθέτω πως θα μάθουμε σύντομα. Είναι η ιδέα μου ή επιταχύνουμε όλο και πιο πολύ??

Τώρα που το λες, σαν να έχεις δίκιο... Πρώτη φορά βλέπω τέτοιο πράγμα στην θάλασσα..
Το περίεργο είναι πως δεν έχει σχεδόν καθόλου αέρα, οπότε θα έπρεπε ίσα ίσα να κουνιόμαστε... Μικρέ, νομίζω πως είναι η τυχερή σου μέρα, σήμερα θα δεις νέα πράγματα!
Ελπίζω να μην δω τα τελευταία μου πράγματα μόνο...
Τς, έλα! Μην είσαι αρνητικός, το πολύ πολύ να βουλιάξουμε... Δες την καλή μεριά, θα μάθεις να κολυμπάς πιο γρήγορα από ότι είχες υπολογίσει!
Εκείνος δεν μου έδινε πλέον σημασία ωστόσο, κοιτούσε σαν χαμένος τον ουρανό ή τουλάχιστον αυτό νόμιζα μέχρι τότε...
Κοίταξα στην κατεύθυνση που κοιτούσε και τότε το είδα και εγώ, εκατομμύρια φώτα μας πλησίαζαν μέσα σε δευτερόλεπτα. Ένιωσα το σώμα μου να με εγκαταλείπει, λες και δεν με υπάκουε πλέον. Η όραση μου θόλωσε και σιγά σιγά ένιωσα λες και έπεφτα σε έναν πολύ βαθύ ύπνο. Τελευταίο πράγμα που θυμόμουν ήταν το γεγονός με τον πιτσιρίκο στο πλοίο μου...

Μεσιέ? Εεεε, μεσιέ λέω...! Ξύπνα... Ακούστηκε μια φωνή και ένιωσα κάτι υγρό και παγωμένο να πέφτει πάνω μου...! Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου και παρατήρησα πως ήμουν μούσκεμα. Ένας περίεργος τύπος βρισκόταν από πάνω μου και με κοιτούσε με ενδιαφέρον... Τον κοίταξα για λίγο μέχρι να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει, έπιασα το πρόσωπο μου και παρατήρησα πως είχα πλέον γενειάδα...
"Πόσο καιρό ήμουν αναίσθητος? Δεν μπορεί να έγινε σε μερικές μέρες μόνο αυτό..." Σκέφτηκα καθώς παρατήρησα πως έφτανε περίπου όλο μου το μέγεθος η γενειάδα... Γύρισα το κεφάλι μου και έψαξα τον πιτσιρίκο που είχα μαζί μου, όμως το μόνο που είδα ήταν ένας νέος σχεδόν είκοσι χρονών να είναι ξαπλωμένος κοντά μου...
"Δεν μπορεί..." Σκέφτηκα τρομαγμένος σχεδόν...
Εσύ! Πόσο καιρό ήμαστε εδώ? Πότε πέθανε ο Βασιλιάς των Πειρατών?
Τρελάθηκε μεσιέ? Πριν 22 χρόνια περίπου... Πότε θες να πέθανε? Πέρσι?!
Άρα ήμαστε ακόμα στον χρόνο μας, τότε αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα, ο χρόνος κύλισε αλλά μόνο για εμένα και τον πιτσιρίκο... Αν κρίνω από το μούσι μου, θα έλεγα περίπου πέντε με έξι χρόνια...

Τρελάθηκες μεσιέ? Τι μονολογείς εκεί πέρα? Μάλλον ο ήλιος σε χτύπησε στο κεφάλι...
Σκάσε εσύ... Που βρισκόμαστε? Λέγε πριν χάσω την υπομονή μου..
Σε ένα νησί της South Blue, η κυβέρνηση το ονομάζει Endless Waste... Βλέπεις μόνο η άμμος κυριαρχεί στο νησί μας... Με λένε Kita και με το ανάλογο ποσό, μπορώ να γίνω ο οδηγός σας...
Σκάσε και εξαφανίσου, δεν χρειάζομαι οδηγό... Φύγε από το πλοίο μου!
Τς, τρόποι είναι αυτοί? Εύχομαι να πεθάνετε από την έρη...
Μια δυνατή γροθιά τον διέκοψε και τον έστειλε εκτός πλοίου, έσκασε πάνω στην καυτή άμμο σαν σακί που πέφτει στο έδαφος... Δίχως να του δώσω άλλη σημασία, έβγαλα το μαχαίρι μου και έκοψα την γενειάδα για να μπορέσω να κινηθώ εύκολα. Ύστερα πήγα στην καμπίνα μου και ξυρίστηκα, μόλις επέστρεψα στην αρχική μου μορφή, βγήκα και ξύπνησα τον πιτσιρίκο...
Τι συνέβει? Φτάσαμε? Η περίεργη θάλασσα?
Μικρέ ένα πράγμα θα σου πω... Πράγματι έζησες κάτι μαγικό... Παγιδευτήκαμε σε μια δίνη χρόνου και μεγαλώσαμε περίπου έξι χρόνια ο καθένας... Δεν ξέρω πως έγινε, αλλά από ότι κατάλαβα επηρέασε μόνο εμάς... Για τον υπόλοιπο κόσμο πέρασαν το πολύ έξι με εφτά μέρες...

Ο μικρός στην αρχή με κοιτούσε λες και είμαι τρελός, αλλά αφού του εξήγησα όλα τα γεγονότα κατάλαβε πως μιλούσα σοβαρά. Του έδωσα λίγο χρόνο για να ξεπεράσει το σοκ που έπαθε, αλλά ύστερα τον βοήθησα να σηκωθεί και να ετοιμαστεί για να γυρίσουμε λίγο το νησί... Τρόφιμα δεν είχαμε πλέον και αναγκαστικά θα έπρεπε να περάσουμε την καυτή έρημο για να βρούμε μερικά...
Αρκετές ώρες αργότερα, βρεθήκαμε να περπατάμε πάνω στην χρυσή άμμο του Endless Waste. Το όνομα του νησιού φαινόταν να του ταιριάζει απόλυτα, ήταν όλο μια τεράστια άχρηστη έκταση γης... Αμφέβαλα αν υπήρχαν και πολλοί άνθρωποι εδώ πάνω...
Πόσες ώρες περπατάμε και ακόμα δεν έχουμε βρει ούτε ίχνος νερού ή τροφίμων... Και ξέρεις ποιος φταίει για αυτό? Εσύ και το ξερό σου το κεφάλι, ένας άνθρωπος σου ζήτησε λεφτά για να μας βοηθήσει και εσύ του επιτέθηκες... Πολύ έξυπνο εκ μέρους σου!
Έλα, πολύ φωνάζεις... Ο τύπος ήταν αρχικλέφτης, φαινόταν από χιλιόμετρα...
Είπε ο "καλός" πειρατής...!
Βούλωσε το μικρέ... Ακόμα και αν τον πλήρωνα, κατά πάσα πιθανότητα θα μας την έκανε στον δρόμο...!

Τς, τέλος πάντων... Δεν λέω κάτι άλλο, δεν θέλω να σπαταλάω δυνάμεις για χάρη σου... Έχω μια ολόκληρη έρημο για πάρτη μου! Τι άλλο να ζητήσω?!
Δεν το έδωσα σημασία, ήθελα να τον κοπανήσω, αλλά δεν θα του έκανα την χάρη να ξεκινήσω πόλεμο μέσα στην μέση μια καυτής άμμου που θέλει να φάει μέχρι και τα κόκαλα μου... Προχωρήσαμε αρκετά, μέχρι που επιτέλους βρήκαμε μια μικρή όαση. Κάτσαμε για λίγο να ξεκουραστούμε και να πιούμε λίγο νερό, ο μικρός φαινόταν εξουθενωμένος. Ήξερα πως δεν είχε συνηθίσει σε δύσκολους καιρούς και έτσι του έδωσα όσα τρόφιμα μας είχαν μείνει για να πάρει δυνάμεις. Εκείνος αρχικά με κοίταξε παραξενεμένος, αλλά τελικά το πήρε και άρχισε να τρώει. Μερικά δέντρα μας παρήχαν λίγη σκιά για να ηρεμήσουμε από τον δολοφονικό ήλιο που μας περίμενε να κάνουμε την εμφάνιση μας...!
Δεν έχω ιδέα που είναι το πλοίο μας μικρέ... Μάλλον θα μας δυσκολέψει το νησί αυτό... Σου ζητώ συγγνώμη που σε πήρα μαζί μου και σε έμπλεξα σε όλα αυτά...!
Ααα, μην το συζητάς... Κατά βάθος ήθελα να έρθω, πάντα αγαπούσα την πειρατική ζωή... Ακόμα και αν πεθάνω εδώ πέρα, θα είμαι ένας ελεύθερος νεκρός...!
Χεχε, τώρα μιλάς καλά μικρέ...! Τι λες, πάμε να δείξουμε στον ήλιο ποιος είναι το αφεντικό?
Εγώ λέω να μας δώσετε απλά τα όπλα και τα χρήματα σας και ύστερα μπορείτε να βγείτε στον ήλιο και να πεθάνετε με την ησυχία σας...!

Μάθημα πρώτο μικρέ... Πάντα υπάρχει κάποιος που νομίζει πως μπορεί να σε κλέψει... Κάτι σαν και αυτό που έκανες και εσύ, με την διαφορά πως αυτός θα βγάλει το κατάνα του και θα χάσει την ζωή του...!
Πολύ μιλάς πιτσιρίκο... Δώσε μας το χρήμα και θα σε αφήσουμε να πεθάνεις γρήγορα...! Είμαι ο Alexander, αρχηγός και καπετάνιος των Dune Pirates. Είμαστε οι πειρατές της άμμου αυτής και είστε πλέον στην περιοχή μας... Οπότε πρέπει να μας δώσετε τα ανάλογα χρήματα για να μπορείτε να μείνετε...!
Σηκώθηκα απότομα και το κατάνα μου βγήκε από την θήκη του και ήταν έτοιμο για μάχη, μερικοί από τους άντρες του Alexander ετοιμάστηκαν να μου επιτεθούν αλλά εκείνος τους σταμάτησε...
Σας είχαμε εντοπίσει από το πλοίο σας, κάνατε μια αρκετά μεγάλη διαδρομή μέχρι εδώ και όμως επιβιώσατε...! Καιρός λοιπόν να δω με τα μάτια μου αν είσαι τόσο δυνατός όσο δείχνεις... Άντρες, αυτός ο αντίπαλος είναι δικός μου...!
Πρόσεχε τα λόγια σου Alexander, μάλλον δεν ξέρεις πως με λένε... Γιατί αν ήξερες, δεν θα έκανες την χαζομάρα να με προκαλέσεις σε μάχη...!

Όποιος και αν είσαι, δεν υπάρχουν και πολλοί που μπορούν να με νικήσουν. Ειδικά στα νερά αυτά, δεν υπάρχει κανένας!
Αντιθέτως φίλε μου, υπάρχουν πάρα πολύ και εγώ είμαι ένας από αυτούς...
Το καλό μου μάτι γύρισε και καρφώθηκε στο βλέμμα του, εκείνος έκανε ένα βήμα πίσω τρομαγμένος...!
Τι είσαι?
Ο Διάβολος σε μορφή ανθρώπου... Φοβάσαι το νεκρό μου μάτι? Το έχω καλυμμένο για να μην τρομάζουν οι περισσότεροι άνθρωποι, όμως εσένα θα σου κάνω την τιμή να στο δείξω... Άλλωστε θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα δεις στον κόσμο αυτόν...
Με μια κίνηση έβγαλα το κάλυμμα του ματιού μου και είδα την φρίκη σε συνδυασμό με τον φόβο στο βλέμμα του. Κινήθηκα γρήγορα και με ακρίβεια, ο Alexander δεν πρόλαβε καν να σκεφτεί να με αποφύγει. Το σώμα του έμεινε για λίγο ακίνητο και ύστερα μια αχνή φωνή ακούστηκε. Σωριάστηκε στο έδαφος νεκρός, η πληγή στον λαιμό του αποκαλύφτηκε και το αίμα του άρχισε να τρέχει λες και ήταν ποτάμι. Οι άντρες του έμειναν εκεί παγωμένοι και με κοιτούσαν...

Μερικές φορές πρέπει να καταλαβαίνει κανείς μέχρι που μπορεί να φτάσει η δύναμη του, μαζέψτε τον αρχηγό σας και αδειάστε μας την γωνιά. Αφού όμως πρώτα μας αφήσετε νερό, τρόφιμα και δύο από τα ζώα σας. Ακούστηκε η φωνή μου ψυχρή και σχεδόν απόκοσμη. Οι άντρες του Alexander υπάκουσαν σαν καλοί δούλοι και μερικά λεπτά αργότερα ήμασταν έτοιμοι να επιστρέψουμε στο πλοίο μας. Ο πιτσιρίκος δεν μίλησε όλη αυτή την ώρα, παρά μόνο κοίταγε τα γεγονότα που συνέβαιναν μπροστά στα μάτια του. Τελικά όταν φτάσαμε στο πλοίο μας αποφάσισε να μιλήσει...
Εκείνον τον άντρα, το Alexander. Ήξερες από την αρχή πως μπορούσες να τον νικήσεις με μια κίνηση, όμως δεν το έκανες. Τον άφησες να πιστεύει πως μπορούσε να νικήσει και τελικά να επιτεθεί, γιατί?
Δεν είχα λόγο να του επιτεθώ μικρέ, ο Alexander ήταν πολύ πιο αδύναμος από εμένα. Αλλά πάνω στον δικό του κόσμο, πίστευε πως όχι μόνο μπορούσε να με νικήσει, αλλά και να με σκοτώσει. Δεν ήθελα να τον προκαλέσω, αλλά δεν θα έλεγα και όχι αν με προκαλούσε αυτός...
Κατάλαβα, θέλω να με μάθεις την τέχνη του σπαθιού... Το όνομα μου είναι Soka παρεμπιπτόντως...
Λοιπόν Soka, λέω να κάνουμε μια βόλτα μέχρι το Ornac Kingdom. Εκεί θα σου πω αν θα σε διδάξω ή όχι, ανάλογα με την δύναμη που θα δείξει η ψυχή σου! Του είπα καθώς φορτώναμε και τα τελευταία πράγματα στο πλοίο μας...

» [Τέλος] Pirate brawl [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» The wrath of the One Eyed Pirate [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος-Αλλαγή Παράταξης]My pirate dream comes true!.. The new Island! [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [ΤΕΛΟΣ-Τιμωρία απο Boss]My pirate adventure starts... I stay for revenge! [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» Back Again... As a Pirate [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]